First topic message reminder :

Humor: 2
Koncentracja: 2
Nastawienie: 5
Kuferek:  9 pkt
Klątwa: aktywna

Najchętniej to zostałaby w swoim pokoju, zakopana pod grubym kocem, sama ze sobą i swoim nieszczęściem. Nie mogła jednak unikać lekcji w nieskończoność. Nie po to zapłaciła za powtarzanie klasy równowartość połowy nowego sprzętu do quidditcha, żeby kolejny raz zawalić rok. To był ten dzień, w którym musiała w końcu pojawić się na zajęciach, pierwszy raz od zeszłego semestru. Mało kto wiedział o tym, że nie zdała i czuła się z tym nieswojo. Idąc szkolnymi korytarzami, miała wrażenie, że wszyscy się na nią gapią i ją oceniają, choć tak naprawdę mało kto zwracał uwagę na niczym niewyróżniającą się Puchonkę w szkolnym mundurku. Tylko w jej własnej głowie odgrywał się mały dramat.
Minęła chwila, zanim nacisnęła klamkę i weszła do sali. Stała tak pod drzwiami, walcząc sama ze sobą, aż ktoś z tyłu jej nie ponaglił. Nawet nie zwróciła uwagi, kto to był, po prostu wzięła głęboki wdech i weszła do środka, byle tylko zejść z drogi i nie rzucać się w oczy. Szybko przemknęła do ostatniej ławki i usiadła, nieco się garbiąc, jakby w ten sposób miało ją być mniej widać. Ukradkiem rozejrzała się po sali, aby sprawdzić, kto jeszcze przyszedł na transmutację. Nie wszystkich rozpoznała, dostrzegła jednak kilku znajomych Puchonów i mimowolnie się uśmiechnęła. Jak dobrze było ich widzieć! Miała ochotę podbiec do każdego z osobna, wyściskać, zapytać o to jak im minęły wakacje, przytulić, dowiedzieć się, czy aby na pewno wszystko w porządku i jeszcze raz wyściskać, z całą swoją borsuczą miłością. Pozostała jednak na miejscu, bo na razie nie chciała skupiać na sobie uwagi. Najpierw musiała pogodzić się ze swoją porażką i oswoić się z myślą, że powtarza rok i to wcale nie jest nic nadzwyczajnego, nie ona pierwsza i nie ona ostatnia! Poukładanie sobie tego w głowie wymagało jednak czasu...  

/Zapraszam, można się przysiadać!

Teoria
Kostki literki: 9 samogłosek, 11 spółgłosek - 55%
Ściąganie: NIE DOTYCZY
Praktyka
Zaklęcie: J – Morfio
Wynik: 43
Wynik końcowy: (55 + 43)/2 = 49 +10(nowa postać)=59 -> Nędzny
Użyte modyfikatory: +10 za postać młodszą niż 3 miesiące

Aneczka jeszcze nie wytrzeźwiała do końca po tym jak się zaprawiła przed egzaminem z zaklęć, a już czekał ją kolejny i to z Patolem... To znaczy Pattonem oczywiście. Już sam wstęp jasno świadczył o tym jakie podejście miał do nich nauczyciel i Puchonka zaczęła się w duchu modlić do Morgany, żeby zesłała jej wynik wyższy niż to upokarzające 50% ustrzelane przez trolla. Morgana była łaskawa i zesłała jej całe 5% więcej niż u rzeczonego trolla, więc Aneczka westchnęła z ulgą i nie zamierzała nawet myśleć o ściąganiu. Zdane? Zdane. Mogła przejść do części zaklęciowej. Kto by pomyślał, że na egzaminie z transmutacji będzie musiała czarować, a na zaklęciach nie... Świat był pełen niespodzianek. Jako że nie wytrzeźwiała jeszcze tak do końca, udało jej się ominąć epizod chorobowy, co zaowocowało bardzo mocnym, ocierającym się wręcz o Z Nędzny. Tyle jej wystarczyło. Nie chciała nic więcej, więc gdy tylko wykonała jako tako swoje zadanie i została zwolniona przez profesora, czym prędzej zeszła mu z oczu. Musiała się jakoś... Umyć. Tak, domyć z tej aury pogardy, którą rozsiewał wokół siebie nauczyciel.
z/t

Teoria
Kostki literki: 75%
Ściąganie: NIE DOTYCZY (życie mi miłe)
Praktyka
Zaklęcie: B – sabuli | przerzut za 10 pkt w kuferku 69
Wynik: 14
Wynik końcowy: (75 + 69)/2 = 72 + 10 za staż postaci, = 82 powyżej oczekiwań
Użyte modyfikatory: przerzut za punkty w kuferku, +10 za staż postaci

Jeżeli ktoś przychodzi na zajęcia do patola i sie nie boi, to jest głupi. Jeżeli ktoś przychodzi na egzamin do Patola i sie nie boi, to jest kretynem i nie ma magii w sercu. Locke wcale nie stacjonował w tej szkole długo, ale legenda Crane'a była... legendarna. Odkąd miał okazję mieć w rękach jego prawdopodobny przepiśnik, zawsze spoglądał na nauczyciela w pewną zadumą. Może właśnie przez tę zadumę zawalił aż pięć z pytań zamkniętych, co było trudne, bo przecież jak sam Patton powiedział, można było nastrzelać. Za to kiedy przyszła jego kolej wykazać się praktycznie, czuł, ze mu zaraz nadgarstek zwiędnie ze stresu. Rzucił je najlepiej jak umiał, zamieniając przedstawiony mu pod nos przedmiot w kupę piasku, ale czy poszło mu dobrze, to trudno ocenić, bo Crane miał równie niezadowoloną minę co zawsze. Żaden z dotychczasowych egzaminów nie wydawał mu się aż tak stresujący i wymagający jak ten z transmutacji i miał wrażenie, że idzie mu tragicznie.
Kiedy skończył i usłyszał od Pattona, że jego ocena to powyżej oczekiwań, czuł, że chyba zemdleje, szybko więc ulotnił się z sali, by napić wody. Choć to dobra ocena nie mógł powstrzymać wrażenia, że Patton nie wyglądał na zadowolonego z tego wyniku...

zt

Teoria
Kostki literki: 13 spółgłosek, 7 samogłosek = 65% dobrze
Ściąganie:  NIE DOTYCZY
Praktyka
Zaklęcie: D - duro
Wynik: 85
Wynik końcowy: 75 - zadowalający
Użyte modyfikatory: -

Grzechem byłoby być bratem wybitnej transmutatorki i nie przystąpić do egzaminu z tego przedmiotu, zwłaszcza że całkiem tę dziedzinę lubił i uważał, że gdyby Patol nie znęcał się tak nad wszystkimi to lekcje z transmutacji mogłyby być super zabawą. Bardzo go ucieszyła informacja o teście jednokrotnego wyboru, bo to oznaczało że wszystko czego nie wiedział mógł próbować strzelać - i tak dzięki kombinacji wiedzy (zdobytej głównie dzięki mimowolnemu słuchaniu praktykującej Marleny) oraz szczęścia udało mu się zdobyć całkiem przyzwoity wynik w części teoretycznej, zwłaszcza jeśli się weźmie pod uwagę fakt że poświęcił na naukę dokładnie zero minut. Następnie musiał zaprezentować swoje umiejętności praktyczne i, zgodnie z poleceniem profesora, rzucił zaklęcie Duro. Było udane i sam nie miałby mu nic do zarzucenia, ale dziad oczywiście kręcił nosem i stwierdził, że od biedy ujdzie, ale dałoby się je rzucić lepiej i powinien poprawić to i tamto. Widać było że nie w smak mu wystawiać pozytywną ocenę ale nie miał innego wyjścia niż oznajmić że Ryszard zdał egzamin na zadowalający. Była to wiadomość tak dobra, że aż nieprawdopodobna, dlatego od razu pobiegł się pochwalić Marlenie jak godnie zaprezentował ród McDonnellów przed najsurowszym nauczycielem w całym zamku. To ewidentnie był wrodzony, rodzinny talent.

Teoria
Kostki literki: 17 spółgłosek, 3 samogłoski (85%)
Ściąganie: Nie dotyczy
Praktyka
Zaklęcie: C – Occidere
Wynik: 100
Wynik końcowy: (85 + 100)/2 = 92,5 (Wybitny)
Użyte modyfikatory: -

Egzamin u Patola to jak wyjść za dresiarza z blokowisk. Masz niegodne życie, ale jak już się wyrwiesz to odkrywasz w sobie nową, dziką energię. Więc to że wystrzela sobie u profesora dużo punktów było mniej niż oczywiste. Chociaż oni od dawna się bawią w kotka i myszkę. Od pamiętnej lekcji, kiedy to Wodzirej przyniósł na zajęcia korek analny, bo to była jedyna rzecz, którą miał jakkolwiek pod ręką. Ano i nie mógł się spóźnić na pierwszą lekcję na posylwestrowym kacu. Och, piękne rzeczy działy się dwa lata temu. Kiedyś to było, teraz to nie ma.
  No i o ile na części teoretycznej każdy głupi ma szczęście (a Wacek głupoty jest egzemplarzem świetnym) to tak przed zaliczeniem praktycznym Patola miał problem. Nogi mu się uginały i to nie dlatego, że profesor był bożyszczem młodych dup, a dlatego, iż jego krytyczne spojrzenie potrafiło ukrócić każdy czar Wacława i przy mężczyźnie, kiedy ten patrzył się na ręce, wychodziło mu wszystko gorzej. Po stokroć gorzej. Jednak! Sam Weles musiał się nad Puchonem zlitować, kiedy dostał proste zaklęcie. Zmienił jakiś kamienny kloc w szarawą ciecz. Spojrzał na profesora. Podziękował mu. Wyszedł z klasy z oceną.

/zt

Teoria
Kostki literki: 15 znam, 5 nie znam
Ściąganie: NIE DOTYCZY
Praktyka
Zaklęcie: E – Engorgio
Wynik: 84
Wynik końcowy: ([75 + 84]/2) + 5 = 84,5 powyżej oczekiwać
Użyte modyfikatory: + 5 praca domowa

Egzamin u Patola… Chyba jedyny profesor, który potrafił sprawić, że z nerwów było jej niedobrze. Jak dobrze, że jej dietę w większości stanowiły koktajle warzywne i herbata na łaknienie, inaczej naprawdę mogłaby wyrzucić z siebie śniadanie ze stresu. Cóż, brak jedzenia w żołądku za to nie znaczył, że nie mogła być zielona – doprawdy, powinna dostać wybitny za same swoje talenty w zmianie koloru skóry.
Gdy usiadła do egzaminu, dłonie trzęsły jej się tak bardzo, że ledwo co dała radę się podpisać. Ale… Wtedy spojrzała na pytania. Mrugnęła raz. Drugi.
Trzeci.
I przetarła oczy, nie wierząc, że widziała dobrze. Z transmy wiedziała tyle, że była częścią zaklęć, z zaklęć była beznadziejna, a jednak zestaw pytań dotyczył praktycznie wszystkiego, co w większym czy mniejszym stopniu rozumiała. Odpowiadając na kolejne numerki aż nie mogła uwierzyć, jak bardzo los się do niej uśmiechnął. OGARNIAŁA TEMAT.
Ona sama jednak postanowiła powstrzymać uśmiech zadowolenia, bojąc się, że mogłoby to rozsierdzić Patola, który ze swoim zamiłowaniem do niszczenia uczniowskich marzeń powinien dostać posadę jako dementor. Nawet skuteczniej od nich wysysał szczęście z uczniów… I też zdawało się to jego jedyną siłą i sensem życia.
Zaskakująco gładko poszła jej teoria i, choć jeszcze niepewnie, zaczęła mieć nadzieję, że i praktyka jakoś jej się uda.

Omal nie pisnęła ze szczęścia na zadane jej zaklęcie! Oczywiście ugryzła się w język tak mocno, by jej mina była pełna niesmaku a nie radości – jeszcze Patol by jej zaklęcie zmienił. Engorgio było bowiem tym czarem, którego musiała użyć w nagłej sytuacji ratowania sarny i od tego czasu przychodziło jej bardzo płynnie. Nakierowała różdżkę na piórko przed nią i gładko wypowiedziała zaklęcia, a zaraz przedmiot powiększył się o kilka rozmiarów. I już nie mogła powstrzymać promiennego uśmiechu zadowolenia, z którym spojrzała na profesora tym swoim roziskrzonym od entuzjazmu wzrokiem… Napotykając spojrzenie, które mogłoby zabić. Cóż, nie musiał się ekscytować, chwalić czy nawet komentować, grunt, że ona wiedziała, że się udało. Z krótkim, kulturalnym „dziękuję i do widzenia” opuściła salę cała w skowronkach.

Teoria
Kostki literki: 17 spółgłosek, 3 samogłoski
Ściąganie: NIE DOTYCZY
Praktyka
Zaklęcie: Evanesco
Wynik: 67
Wynik końcowy: (85 + 67)/2 = 76 + 20(modyfikatory) = 96 (Wybitny)
Użyte modyfikatory: Udział w lekcji 1, Udział w lekcji 2

Tak, jak pierwszy dzień egzaminów był tym, co Ruda kochała najbardziej, tak drugi zapowiadał się dla niej istnym koszmarem, z transmutacją jako pierwszą torturą. Wiedziała, że profesor Caine nie będzie szedł na rękę nawet w kwestii najmniejszych błędów. Nic więc dziwnego, że do tego akurat sprawdzianu umiejętności, przygotowywała się jeszcze mocniej niż do całej reszty. Była świadoma, że transmutacja jest jej bardzo słabym punktem, ale nie wyobrażała sobie, nie podjąć próby by dostać z niej pozytywną ocenę na świadectwie ukończenia szkoły. Zignorowanie tego przedmiotu tym bardziej nie wchodziło w grę.
Pełna obaw, aczkolwiek skupiona jak nigdy, przekroczyła próg sali egzaminacyjnej i zajęła swoje miejsce. Oczywiście nie miała zamiaru ściągać, co po pierwsze wiedziała, że by przy Pattonie nie przeszło, a po drugie uważała podobne praktyki za poniżej swojej godności i nigdy się im nie oddawała. Podeszła więc do widniejących na pergaminie pytań samodzielnie, jedynie z pomocą wiedzy, którą przez ostatnie miesiące uparcie sobie powtarzała. Jak się okazała, te powtórki wiele dały, a Irvette nawet zadowolona odkładała pióro. Wiedziała, że popełniła kilka błędów, ale ogólnie raczej uważała swoją pracę za sukces, niż porażkę, co przy jej wysokich standardach mówiło bardzo wiele.
Następna była część praktyczna i to jej obawiała się najmocniej. Zaklęcia transmutacyjne nigdy nie chciały z nią współpracować, choć gdy wylosowała Evanesco, poniekąd odetchnęła z ulgą. Znała to zaklęcie i stosowała je z różną skutecznością, prawie na co dzień, przy różnie pojętych porządkach. Chwyciła więc pewnie różdżkę i wypowiedziała inkantację. Do perfekcji było daleko, czego profesor Craine nie omieszkał jej wytknąć, ale patrząc na całokształt wykonanej przez dziewczynę pracy, ostatecznie wystawił jej ocenę Wybitną i odesłał, by mógł zająć się innymi uczniami, zestresowanymi przed stawieniem czoła temu niesłynnemu profesorowi.

//zt

Teoria
Kostki literki: 12/20 (jak podkarpacki bimberek - 60%)
Ściąganie: NIE DOTYCZY
Praktyka
Zaklęcie: D - Draconifors
Wynik: 87
Wynik końcowy: (60+87)/2= 73+10 (za lekcję) = 83
Użyte modyfikatory: lekcja + przerzut kostki z praktyki za pkt kuferkowe

Słyszeliście o syndromie Sztokholmskim? To teraz posłuchajcie o syndromie patolskim! Dziesięć lat w zimnych murach szkoły. Dekada pod karcącą batutą Craine’a i… i stało się coś dziwnego. Choć nie przepadała za tym zimnym draniem, to mimo to zdążyła do niego przywyknąć. Ba, czerpać przyjemność z jego wrednego towarzystwa. No i nie oszukujmy się, jego postawa hartowała ducha lepiej niż kolejne tłuczki, którymi obrywała. Na egzamin szła bez większych nadziei, bo orłem (tym z krukońskiego herbu ofkors) nigdy nie była. Istniały ciekawsze przedmioty od transmutacji, ale coś tam wypadałoby umieć. I tak się składało, że coś tam umiała. Część teoretyczna poszła jej jako tako, znała odpowiedź na nieco ponad połowę pytań. Za to praktyka? Ta była jej piętą Julkową, ale jak na ironię, poszło jej lepiej niż z teorią i ostatecznie zdobyła ocenę powyżej własnych oczekiwań, czyli PO. I co tu dużo mówić. Pożegnała się z Patolem z klasą.

/zt

Teoria
Kostki literki: 15 samogłosek - 75%
Ściąganie: NIE DOTYCZY, cykam sie
Praktyka
Zaklęcie: G – geminio
Wynik: 63
Wynik końcowy: (75 + 63)/2 = 69 +10 = 79pkt powyżej oczekiwań
Użyte modyfikatory: +10 pkt za postać młodszą niż 3 miesiące

Powiedzieć, że bała się przyjść na egzamin to nic nie powiedzieć. Kiedy Patton Crane pojawił się w sali, przestała oddychać aż nie zaczął tłumaczyć egzaminu. Ostatkiem sił powstrzymywała się przed podziękowaniem mu za to, że zrobił egzamin jednokrotnej odpowiedzi, za to, że był miłosierny, za to, że zaliczał od 31%, zamiast tego wbiła spojrzenie w kartkę i zaczęła dzielnie skrobać odpowiedzi, wiedząc, że teoria jest jej jedyną mocną stroną. Czując, jak zimny pot spływa jej strużką po plecach nie śmiała nawet podnieść głowy, by spojrzeć na zegarek z obawy przed tym, że Crane uzna, że próbowała ściągać. Starała się więc odpowiedzieć na wszystko najlepiej jak mogła, a tam gdzie nie wiedziała przynajmniej spróbować coś strzelić.
W części praktycznej wylosowała zaklęcie duplikujące przedmiot i drżącą różdżką wykonała odpowiedni gest, rzucając je na przygotowany przedmiot i choć się on zduplikował, nieco odmienny w barwie i fakturze, podniosła przerażony wzrok na nauczyciela, obawiając się, że zaraz zamieni ją w taboret i tyle z jej kariery spider-mana. Okazało się jednak, że wynik był zadowalający, może w porównaniu z tym, jak poszło innym uczniom. Wynik jej pracy pisemnej również nie był najgorszy i choć otrzymała powyżej oczekiwań to nie uświadomiła sobie tego jeszcze długo po opuszczeniu klasy.

| zt

Teoria
Kostki literki: 18/20
Ściąganie: NIE DOTYCZY
Praktyka
Zaklęcie: G – Geminio
Wynik: 68
Wynik końcowy: (90 + 68)/2 = 79 - powyżej oczekiwań
Użyte modyfikatory: -

Nareszcie nadszedł moment na egzamin u kochanego i lubianego przez wszystkich profesora. Dzięki niech będą Merlinowi, że to właśnie szanowny profesor Craine wiódł nas poprzez trudne i skomplikowane tematy transmutacji. Każdy inny nauczyciel nie byłby w stanie nauczyć nas tak wiele i przygotować do egzaminu, a idąc nawet dalej, do wykorzystania tej wiedzy w życiu dorosłym. Cześć i chwała, Pattonowi Craine!
A teraz już tak na poważnie. Siadając do egzaminu byłem przygotowany na orzech ciężki do zgryzienia. Spodziewałem się pytań, w których znajdują się pułapki słowne, lub są tak podchwytliwe, że na dobrą sprawę pasuje każda odpowiedź. Widząc arkusz z pytaniami bardzo się nie zawiodłem. Starałem się lawirować pomiędzy tymi podstępnymi zagrywkami i okazać się sprytniejszy od starego dziadygi. Mój ostateczny wynik przekroczył moje najśmielsze oczekiwania (i zapewne Patola również, chociaż i tak mnie nazwał w duchu idiotą, bo zrobił dwa błędy). Część praktyczna nie poszła mi już aż tak dobrze, moje błędy zostały w oczywisty sposób wyśmiane i wykpione, przy moim nazwisku została napisana trzy zdaniowa notka, pewno na temat tego jak wielkim nieudacznikiem i dzbanem jestem, po czym mnie odprawiono. Powyżej oczekiwań...byłem ciekawy jak niski to musiał być poziom, biorąc pod uwagę nastawienie profesora do naszych umiejętności.

z/t

Teoria
Kostki literki: 15/20
Ściąganie: NIE DOTYCZY
Praktyka
Zaklęcie: J – Morfio
Wynik: 60
Wynik końcowy: (75+60)/2 = 67,5 +10 = 77,5 → powyżej oczekiwań
Użyte modyfikatory: +10 do oceny końcowej (postać młodsza niż 3 miesiące)

Profesor od transmutacji zawsze wydawał się Anastazji dość oryginalnym osobnikiem. Niby był nadęty, opryskliwy i bardzo przykry, ale Krukonka nie mogła oprzeć się wrażeniu, że swoją dziedzinę traktował z prawdziwą pasją. Test jednokrotnej odpowiedzi ją ucieszył, a ponieważ znała odpowiedź na więcej niż połowę pytań, nie miała zamiaru ryzykować ściąganiem.
Część praktyczna poszła jej nie do końca dobrze, ale bez dramatów. Ćwiczyła zaklęcie Morfio jakiś czas temu, więc miała temat stosunkowo na świeżo. Udało się bez opryskliwych komentarzy, bo i łyżka, którą transmutowała, po przemianie nadawała się do użytku. Tylko test trochę zaniżył jej ocenę, ale bogowie, kto nie cieszyłby się z Powyżej Oczekiwań u Pattona?!
z/t

Teoria
   Kostki literki: 14/20 (70%)
   Ściąganie: NIE DOTYCZY
   Praktyka
   Zaklęcie: G – Glacium maxime
   Wynik: 88
   Wynik końcowy: (70 + 88)/2 = 79 (Powyżej Oczekiwań)
   Użyte modyfikatory: 4 przerzuty za kuferek

Wielkim zaskoczeniem raczej nie powinien być fakt, że panna Strauss postanowiła pojawić się również na egzaminie z transmutacji, który dla niej był jednym z obowiązkowych przedmiotów. Przede wszystkim chciała mieć zaliczone wszystkie przedmioty, które związane były z rzucaniem zaklęć w tej czy innej formie. Stąd też podobny wybór egzaminów.
Wiedziała, że po egzaminie przeprowadzanym przez Pattona mogła przede wszystkim spodziewać się tego, że nie będzie za łatwo. Pod jakimkolwiek względem. Craine nie był typem przyjaznym studentom i na pewno przygotował coś, co sprawi każdemu uczniakowi trudność. Violetta musiała to przyznać, bo nawet jeśli uważała się za całkiem dobrą i obeznaną w dziedzinie transmutacji  to jednak pytania ułożone przez mężczyznę na części teoretycznej były na tyle skomplikowane i podchwytliwe, że w paru miejscach nie wiedziała nic albo była niepewna odpowiedzi. Na ogół jednak nie było tak źle chociaż z pewnością mogło być lepiej.
Jeśli zaś chodziło o część praktyczną to na pewno było już o wiele lepiej. Głównie ze względu na to, że musiała po prostu rzucić jedno ze znanych sobie zaklęć, które nie było dla niej aż tak wymagające. Dlatego też skupiła się na tym, by przyłożyć  się do czarowania bez większego zwracania uwagi na wszelkie ewentualne komentarze nauczyciela. Dbała o to, aby ruch wykonywany różdżką był dbały i towarzyszył uważnie wypowiedzianej inkantacji. Wyczarowany przez nią lodowy krąg z pewnością mógłby być nieco równiejszy, ale dla samej Strauss nie miało to aż tak wielkiego znaczenia choć była pewna, że zapewne Patton w swojej skrupulatności nie omieszka odjąć jej kilku punktów za to, że nie przyłożyła aż tak wielkiej uwagi do drobnych szczegółów. Mimo wszystko uzyskanie wyniku Powyżej Oczekiwań było u niego niczym uzyskanie Wybitnego u kogoś innego także z pewnością Strauss mogła czuć coś na kształt dumy z tego powodu.

z|t

Teoria
Kostki literki: 11/20 znam (55%)
Ściąganie: NIE DOTYCZY
Praktyka
Zaklęcie: h – oppleo
Wynik: 6 -> 5 -> 71 -> 50 -> 16 -> 32 -> 67
Wynik końcowy: (55 + 67)/2 = 61 + 25 = 86 -> powyżej oczekiwań
Użyte modyfikatory: pd (+5), lekcja (+10), lekcja (+10) = 25

O dziwo, miała zaskakująco dobry humor. Oczywiście, że była zestresowana, tylko ostatni imbecyl wchodziłby na pewniaka na egzamin u Patola, ale wiedziała też, że ma ogromną wiedzę i umiejętności. Dlatego ubrana w idealnie wyprasowany mundurek weszła do klasy, gotowa zmierzyć się z zadaniami, które przygotował dla nich ten chory sadysta.
Zerknęła na arkusz testowy i dopiero wtedy poczuła jak cała się poci, czego nie polepszał fakt, że Craine beztrosko łaził między ławkami i rozpraszał ją swoją obecnością. Przy każdym pytaniu zastanawiała się nad poprawną odpowiedzią i to ją zgubiło, bo im bardziej zagłębiała się w treść, tym gorsze odpowiedzi zaznaczała, ostatecznie mając niewiele ponad połowę dobrze. Zacisnęła zęby, wściekła na samą siebie za nadmierne kombinowanie. Miała tylko nadzieję, że praktyka pójdzie jej o wiele lepiej.
Z ulgą zerknęła na wylosowane przez siebie zaklęcie. Oppleo używała aż nadgorliwie podczas każdej imprezy, kiedy wszystkim dookoła kończyły się zasoby, dlatego czuła, że teraz nadrobi niezbyt dobrze napisaną teorię. I faktycznie, inkantacja wyszła jej całkiem dobrze, chociaż klasycznie Patol miał wiele zastrzeżeń, które pokornie wysłuchała zachowując kamienną twarz. Wyrok, jaki zapadł, nie satysfakcjonował ją, bo znała siebie i swoje możliwości. Wiedziała, że mogła mieć wybitny, ale nie narzekała, bo mieć powyżej oczekiwań u tego starego pryka to jak dostać Order Merlina.

/zt

Teoria
Kostki literki: J E F D H I I C E J A F F I A H H I E D
Ściąganie: NIE DOTYCZY
Praktyka
Zaklęcie: Colovaria …
Wynik: 57 → 87
Wynik końcowy: (55 + 87)/2 = 71 + 10 = 81 → PO
Użyte modyfikatory: przerzut za 10pkt z transmy | +10 postać młodsza niż 3msc

Było jej niedobrze i wcale nie chodziło o sam egzamin, co o profesora, który go przeprowadzał. Mogła znieść drwiny Pattona na lekcjach, ale egzamin pod jego okiem wydawał się wyrokiem samym w sobie. Weszła jednak do klasy, ze swoim ulubionym piórem i zatyczkami w uszach, bo teraz nie było miejsca na rozpraszanie się stękaniem i jękami innych uczniów i przystąpiła do pisania. Z minuty na minutę stawała się coraz bardziej załamana i jej nienawiść do Pattona nagle jakby urosła, kiedy poczuła się na tym teście jak kompletny laik z transmutacji, choć przykładała się do niej jak mało kto. Z miną jakby musiała na sracz, oddała pergamin, błagając w duszy Merlina, żeby pomógł jej w części praktycznej. Nie było czasu na załamywanie się, kiedy mogła jeszcze podciągnąć ocenę praktyką. Miała szczere nadzieje, że zaklęcie pójdzie jej lepiej, co ją przecież obchodziły jakieś prawa i inne głupoty, kiedy miała potrafić czarować. Wylosowała zaklęcie i uśmiechnęła się pod nosem, a kiedy je rzuciła – profesor i tak dopatrzył się rzecz jasna niedociągnięć – uznała, że może jednak nie wyjdzie z trollem. Otrzymanie powyżej oczekiwań było zadowalające, choć wychodząc z klasy myślała o tym, że przecież mogło być lepiej.

|zt

Teoria
   Kostki literki: 15/20 75%
   Ściąganie: NIE DOTYCZY
   Praktyka
   Zaklęcie: D - Draconifors
   Wynik: 95
   Wynik końcowy: (75 + 95)/2 +10= 95 (Wybitny)
   Użyte modyfikatory: lekcja transmy

Nie ulegało wątpliwości to, że akurat ze wszystkich rodzajów zaklęć to te z dziedziny transmutacji zdawały się być najbliższe pannie Huang, która z wielkim zaangażowaniem podchodziła do ich nauki. Może mniej do nauki samej teorii, ale mimo wszystko nie można było jej odmówić zapału. Dlatego też postanowiła podejść do egzaminu i nie zraziło jej nawet to, że był on przeprowadzany przez postrach uczniów: Pattona Crane'a.
Mulan była po prostu zbyt pewna siebie, aby pozwolić na to, by ktoś taki jak Crane właśnie podburzył jej poczucie własnej wartości i nie pozwolił odnieść sukcesu w tej jednej niezwykle ważnej dla niej kwestii. Na pewno warto było zaznaczyć to, że nawet ktoś taki jak ona zdobył się na to, aby przed podejściem do teorii poczytać jednak kilka ustępów z podręcznika, aby przypomnieć sobie pewne rzeczy, które mogły jej się przydać. Co prawda miała świadomość, że niemożliwe było, aby odpowiedziała poprawnie na każde z widniejące na arkuszu pytań, ale i tak miała poczucie, że wszystko poszło jej nadzwyczaj dobrze.
Jeśli zaś chodziło o praktykę to z nią czuła się jeszcze lepiej. W końcu o wiele bardziej wolała prezentować swoje umiejętności niż po prostu recytować ustępy, które zapamiętała z czytanych książek. Jej pewność siebie była jeszcze mocniej podbudowana faktem, że przypadło jej akurat zaklęcie, które niezwykle lubiła i często rzucała wyłącznie dla własnej przyjemności i zabawy. No bo jakim Huangiem by była, gdyby nie miała ogromnego pierdolca na punkcie smoków? Złapała pewnie różdżkę, stosując na niej wygodny chwyt, który towarzyszył perfekcyjnie wykonanemu gestowi ręką. Formuła zaklęcia również brzmiała niezwykle znajomo niemalże spływając z jej języka w zgrabnych głoskach. Dokładnie tego potrzebowała, aby przygotowany przez Pattona kamień zaczął przybierać smokokształtną postać. Z każdą chwilą na kamiennej powierzchni pojawiało się coraz więcej szczegółów, a poszczególne kończyny odłączały się od potężnego usianego łuskami torsu. Oczywiście według Huang poszło jej to wszystko perfekcyjnie, ale Crane nie byłby Crane'em, gdyby nie dopatrzył się w jakimś momencie jakiegoś małego niedociągnięcia, gdy mały wyczarowany przez Gryfonkę smok kręcił się wokół niego. Całe szczęście nie było to niedociągnięcie, które zaważyłoby szczególnie na jej ocenę i pozbawiło ją tego Wybitnego, na który tak bardzo liczyła.

z|t

Teoria
Kostki literki: 5 samogłosek, 15 spółgłosek
Ściąganie: NIE DOTYCZY
Praktyka
Zaklęcie: I – Invertebranimatum
Wynik: 93
Wynik końcowy: (75 + 93)/2 = 84 (Powyżej Oczekiwań)
Użyte modyfikatory: -

Nie było przedmiotu, który lubiłby tak, jak transmutację. No dobra, był jeszcze sport, ale czy to mógł zaliczać do przedmiotów? To była czysta przyjemność, do której Seaver podchodził z ogromnym entuzjazmem. A fakt, że faktycznie UCZYŁ SIĘ do jakiegokolwiek egzaminu przedmiotowego był równie zaskakujący jak to, że udało mu się nie ściągać i odpowiadać na wszystkie pytania, które miał przed sobą na pergaminie. No bo, jak to tak, kiedy Crane czaił się tak blisko? I krążył... A on, o zgrozo, zaufał swojej wiedzy. To dopiero było zaskoczenie dla niego samego. Może matka faktycznie zdążyła wpoić mu cokolwiek do głowy? Albo to kwestia tego, że coś niecoś wiedział o transmutacji z autopsji?
Nawet zaklęcie go aż tak nie zaskoczyło. Popatrzył, machnął różdżką, o dziwo nie połamał sobie języka. Wyszło. Patton sam chyba był tym zaskoczony, że rudy wyszedł z sali z oceną Powyżej Oczekiwań. No, to może w przyszłym roku wyciągnie Wybitnego? O zgrozo...

/zt

Teoria
Kostki literki: 16
Ściąganie: NIE DOTYCZY
Praktyka
Zaklęcie: F – Fungoanimatum
Wynik: 25 + 5 = 30
Wynik końcowy: (80 + 25 + 5)/2 = 55 (nędzny)
Użyte modyfikatory: Praca domowa

Bardzo źle czuła się tego dnia, naprawdę, czy gorączka nie mogła sobie wybrać gorszego terminu niż egzamin z transmutacji? No nic, trzeba było zagryźć zęby i przeć do przodu bez oglądania się za siebie. Sam początek nie był zły, chociaż miała wrażenie, że od temperatury mózg jej albo wyparuje, albo wyleje się uszami i choć myśli skupić nie umiała, wiedza raz dobrze nauczona nie odchodziła. Pisała powoli, bardzo powoli, ale pisała. Sumiennie odpowiadała na każde pytanie, starając się wyczerpać temat.
Problem przyszedł razem z częścią praktyczną. Zacznijmy od tego, że ręce jej się trzęsły od temperatury i utrzymanie różdżki było najtrudniejszą rzeczą, jaką tego dnia robiła. Nie mówiąc o próbie rzucenia zaklęcia. Coś tam wyszło, koślawo, ale poszło… Można powiedzieć – nędznie. No cóż. Grunt, że egzamin zdany, mogła iść chorować.

/zt

Teoria
   Kostki literki: CCFFHEIFGBGJGHGGFEAF
   Ściąganie: NIE DOTYCZY
   Praktyka
   Zaklęcie: F – Frigidum Ignio
   Wynik: [url=link]57[/url]
   Wynik końcowy: (85 + 57)/2 +25zModów = 96
   Użyte modyfikatory: +10, +10 +5(praca domowa u Cama na poczcie, ale nie mogę jej otworzyć :x)


Z transmutacją radził sobie całkiem dobrze, ale kiedy dowiedział się że w tym roku pilnować ich będzie legendarny Patus, nieco był niepewny swoich umiejętności. Co z tego że na halloween wytransmutował się na prawdziwego potwora? Przy nim nawet but ustawiony pod złym kątem podczas rzucania zaklęcia jest dostatecznym powodem do ucięcia punktów.
Pierwszym szokiem była informacja o teście jednokrotnego wyboru. Tego się nie spodziewał. Widocznie nie chciało mu się z nimi męczyć, mieć egzaminy za sobą i przygotować się z Dyrką na szalenie razem na wakacjach. Poszło mu dużo lepiej niż na zaklęciach i uzdrawianiu. Tylko z trzema pytaniami miał problem, bo odpowiedzi były zbyt podobne do siebie i ostatecznie zaznaczył je niepoprawnie. Przy praktyce nieco bardziej się cykał, bo ten staruch był krytyczny w wystawianiu oceny. Do rzucenia dostał zaklęcie zamrażające płomienie, przez co odczuł gigantyczną ulgę. Ćwiczył to zaklęcie z Salazarem na cmentarzu chyba jeszcze w tym roku... A może w poprzednim? Tak, raczej na pewno poprzednim. Nie wyszło źle, ale jak zwykle "Mógł zrobić to lepiej."
Mimo wszystko kiedy usłyszał ocenę końcową, opadła mu szczęka. Dostał Wybitnego. Cholernego Wybitnego u Pattona. Właśnie zdobył kolejne odznaczenie warte tyle co Order Merlina, który też dłuższy czas temu mu wpadł za tamtą eskapadę w góry za Hogs. Z wdzięcznością i zadowoleniem opuścił salę.

zt

Siedział przy biurku w swojej klasie, popijając kawę z zielonego kubka i nanosił ostatnie poprawki na testach, które jeszcze wczoraj pisali trzecioklasiści. Zegarek na nadgarstku mówił mu, że jeszcze miał dużo czasu, w końcu śniadanie nie dobiegło końca. Poprawiał więc małe kartkówki, które okazywały się jednym sposobem, by nakłonić trzynastolatków do względnego powtarzania materiału. Transmutacja miała to do siebie, że błędy popełniało się łatwo, a jeśli nie znało się podstaw – nie dało się ich uniknąć. Kawa powoli stygła, kiedy wskazówki na niewielkiej tarczy zegarka się przesuwały, coraz bardziej zbliżając się do godziny, w której miał rozpocząć zajęcia.
Musiał przyznać, że był zadowolony z ostatnie zadanej przezeń pracy domowej. Miał nadzieję, że każdy kto ją odrobił lepiej poradzi sobie na tej lekcji, bowiem transmutacja ożywiona była, cóż, poziom wyżej. Nie chciał jednak, by stale przemieniali igły w zapałki i odwrotnie, bo przecież było to już szalenie nudne. Zdawał sobie sprawę, że prowadził jeden z bardziej wymagających przedmiotów, wziął więc sobie za punkt honoru, by pokazać, że można przy tym całkiem nieźle się bawić. Rzecz jasna większość uczniów i studentów, nie nazwałaby lekcji zabawą, ale każdy wiedział o co chodziło.
Skończył poprawiać testy, które poszły lepiej niż się spodziewał, w momencie, gdy do klasy weszła pierwsza osoba, z którą uprzejmie się przywitał i zajął się porządkowaniem sterty pergaminów na stole. Tuż za nim stała zaczarowana tablica, na której wcześniej wypisał przydatne wzory transmutacyjne, które pokazywały się naprzemiennie.
— Wszyscy z pracy domowej otrzymaliście wybitny, gratuluję — powiedział, kiedy w klasie zebrało się już więcej osób i machnął różdżką, w efekcie czego prace domowe wróciły do swoich właścicieli. Dopił kawę i wyciągnął nogi, rozsiadając się na swoim krześle, kiedy powiedział: — Będę potrzebować ochotnika dzisiaj — miał nadzieję, że nie będzie musiał nikogo specjalnie wybierać, w końcu miał to być ochotnik. Nie mówił jednak do czego i po co.

---

Pierwszy etap planuję na sobotę 21.10 , można śmiało mnie zaczepiać i zgłosić się na ochotnika! Potrzebuję jednej osoby

Humor: 6
Koncentracja: 5
Nastawienie: milion
Kuferek: 83

- I nikt mi nie wmówi, że piątek trzynastego to pechowy dzień - stwierdziła dziarsko do @Augustine Edgcumbe, z którym spiknęła się na śniadaniu w wielkiej sali i wspólnie zmierzali do klasy. Była maksymalnie podjarana jedyną prawilną lekcją w tej szkole i to w dodatku robioną przez Camaela. Na całe szczęście jej przyjaciel podzielał jej entuzjazm względem transmutacji, choć może niekoniecznie okazywał go tak bardzo jak ona. - Mój pies dzisiaj uznał, że 5 rano to świetna pora na spacer. A te wieprze spały jak gdyby nigdy nic, serio, świat mógłby się walić, a oni spali w najlepsze. Ale w sumie jestem zaskakująco rześka jak na fakt, że wstałam tak wcześnie. Po tej wyprawie nie sypiałam zbyt dobrze, od paru dni dopiero przestały dręczyć mnie koszmary i nie wiem czy to kwestia przyzwyczajenia czy po prostu dotarło do mnie, że to naprawdę koniec. Whisky też tak cię męczy o świcie? Nawet jeśli nie to skłam i powiedz, że tak, bo obiecałam Zostaw, że jeszcze raz mnie obudzi w środku nocy, a oddam go do schroniska - zagadywała wesoło, przeskakując z tematu na temat, co tylko potwierdzało jej wybitny humor. Wbijając do klasy, posłała szeroki uśmiech do nauczyciela. - DZIEŃ DOBRY!
Pociągnęła Augusta do jednej z pierwszych ławek, w której usadowiła się obok przyjaciela i opatuliła się szczelnie swetrem, bo wciąż odczuwała skutki swojej avalońskiej wyprawy i wiecznie było jej zimno przez odmrożenia, których doznała. W czasie, gdy ludzie schodzili się do klasy, zapewniła Krukonowi rozrywkę na najwyższym poziomie tj. przegląd porannych memów na wizbooku. Co rusz chichotała z kolejnych wpisów, pilnując aby nie wypluć przeżuwanego listka mandragory i dopiero gdy Camael obwieścił oceny z prac domowych, zatrzasnęła książkę i zerknęła z dumą na pergamin, który nauczyciel posłał w jej stronę. W y b i t n y. - Ja mogę - zgłosiła się na ochotnika i poprawiła granatową apaszkę w kwiaty we włosach, całkowicie gotowa do lekcji.

Humor:5
Koncentracja: 5
Nastawienie: 8
Kuferek: 87

Skłamałby mówiąc, że nie czekał na ten dzień. Lekcja transmutacji z Whiteligtem była tym, co zawsze poprawiało mu dzień, a tego Max akurat potrzebował, wciąż nie mogąc odnaleźć się w tych przeklętych murach. Nic więc dziwnego, że po raz pierwszy od dawna wszedł na jakąś lekcję z uśmiechem, całkiem gotowy do boju. Liczył na to, że praca domowa miała cokolwiek wspólnego z tym, co dzisiaj będą robić i w końcu nie będzie musiał zamieniać figurek szachowych w inne figurki szachowe, tylko ładniejsze, a faktycznie zajmą się czymś ambitnym i interesującym.
Na miejscu zastał już @Marla O'Donnell , co ani trochę go nie zdziwiło. Przybił jej piąteczkę, po czym usiadł za nią zaraz po tym, jak przywitał się z samym profesorem, tym razem zdecydowanie kulturalniej niż podczas Uczty powitalnej. Wybitny z zadania domowego to była wiadomość miła, aczkolwiek ambicje Maxa nie pozwalały mu specjalnie się z niej cieszyć. Liczył na taki odzew i zawiódłby się, gdyby Camael postawił mu cokolwiek poniżej. Chciał już zgłosić się na ochotnika, gdy profesor wyraził taką potrzebę, ale Marla wyrwała do przodu pierwsza.
-Kujonka. - Szepnął żartobliwie na tyle cicho, by raczej tylko ona to usłyszała. Znał podejście dziewczyny do transmutacji i ani trochę nie dziwił się, że wyrwała ze swoją gotowością jako pierwsza.

Humor: 6
Koncentracja: 5
Nastawienie: 5
Kuferek: 4

Przez długi czas uważałam transmutację za przykra konieczność, nie potrafiąc sobie zbytnio poradzić z materiałem. Dopiero ostatnie wspólne wykonywanie zadania na koło, pokazało mi, że ten dział magii jest bardzo pomocy, praktyczny i sprawiający sporo frajdy. Nie stał się przez to moim ulubionym przedmiotem, jednak krok po kroku zaczynałam na niego patrzeć bardziej przychylnym okiem.
Zjawiłam się w sali jako jedna z pierwszych osób. Przywitałam się z profesorem i machnęłam Maxowi, jeśli się na mnie obrócił. Usiadłam nieco z tyłu, nie chcąc być na pierwszej linii ognia. Te miejsca były okupowane przez ludzi pokroju Tercjusza, który dla transmutacji to dałby się pociąć. Otrzymana praca domowa, oceniona na wybitny, była bardzo przyjemnym początkiem. Oby tylko nie jedyna pozytywną rzeczą na zajęciach.

Humor: 5
Koncentracja: 4
Nastawienie: 7
Kuferek: 36


Wszedł do sali pełen wigory, który wywodził się z miłości do transmutacji, której jeszcze w sobie nie odkrył, ale ta z pewnością pochłania tyle czasu studenta, aby stworzyć między nimi pewną przyjazną korelacje. Tak też wchodząc do sali, mieląc językiem obrzydliwy liść młodej mandragory, Wacek zmierzał w stronę pierwszych rzędów, aby przypadkiem nie przysnąć na zajęciach. Już nawet upatrzył sobie miejsce w jednym z pierwszych rzędów, kiedy jego wzrok został przykuty przez personę @Elaine Morieu.
  Spojrzał na dziewczynę, ściągając brwi. Jego wzrok był na wskroś pytający a mina wielce zaskoczona. Po kilku dłużących się sekundach obserwacji, Puchon postanowił się dosiąść, wykładając na ławkę takie rzeczy jak pergamin czy pióro (chociaż preferował długopisy, bo te umiały długo pisać).
  - Myślałem, że ty królujesz w pierwszych ławkach - rzucił jej szeptem, nawet nie zdejmując bacznego spojrzenia z profesora. W końcu lekcja - wyjątkowo dziś - miała pierwszeństwo niżeli frywolne kontakty z innymi Puchonkami.

Humor: 5, bo na transmutacji nie można być w pełni szczęśliwym
Koncentracja: 3
Nastawienie: 5, bo akurat ma dobry humor, no i nie są to zajęcia z Pattonem
Kuferek:  1

Aneczka nie była miłośniczką transmutacji, a egzamin z Pattonem tylko tę niechęć pogłebił. W tym roku jednak przedmiot ten miał szansę nieco odzyskać w oczach, bo wrócił profesor Camael, a jak wiadomo ród Brandonów żył z rodem Whitelight w przyjaźni. Puchonka była zatem na bieżąco z plotkami dotyczącymi rozwodu nauczyciela i prawdę mówiąc wcale mu się nie dziwiła. Dear. Po nich nie należało spodziewać się niczego dobrego.
- Dzień dobry, panie profesorze! To wspaniale, że pan do nas wrócił! - przywitała się z pogodnym uśmiechem (@Camael Whitelight), dumna z tego, że Rody Wielkiej Brytanii mają w tej klasie tak znamienitą reprezentację. Szczególnie te czystokrwiste. Tu z niejakim żalem pomyślała o statusie krwi  @Thomas Seaver, z którym dzisiaj przyszła na zajęcia. No ale cóż. Nie można mieć wszystkiego. Zajęła wraz z towarzyszem miejsce z tyłu sali, by nie narażać się na zbyt silną aurę transmutacyjną, wyciągnęła książki, a potem z zachowaniem pełnej dyskrecji zaczęła plotkować z Timem, póki lekcja jeszcze się nie zaczęła.
- Wiesz, że profesor Whitelight jest po rozwodzie? Dlatego go rok nie było i byliśmy skazani na Pattona. Dopiero wrócił, byłam bardzo ciekawa w jakim jest stanie. Chyba wygląda w porządku, nie sądzisz? - Aneczka szeptem aktualizowała informacje towarzysza, taktownie nie wspominając o swoich zastrzeżeniach względem szukania małżonki wśród Dearów. Była dobrze zaznajomiona z relacjami między rodami i wiedziała, że w przypadku tego małżeństwa Tim zapewne musiał mieć dokładnie odwrotne zdanie. No ale Seaverowie z zasady nie mogli być tak doskonali jak Brandonowie i mieli prawo się mylić, prawda?

Humor: 5
Koncentracja: 2
Nastawienie: 6
Kuferek:  4

Trochę się obawiał tych zajęć po spotkaniu w bibliotece z profesorem Whitelightem. Ale Szlaban odrobił, więc wszystko powinno być na czysto. Sam nauczyciel wyglądał dziś na kogoś w niezłym humorze, a to dawało szanse, na w miarę bezbolesne zajęcia. Transmutacje akurat całkiem lubił, chociaż nie miał do niej wielkiego talentu. Przede wszystkim wymagała skupienia, które u Tima przychodziło z niemałym trudem, a obecność panny Brandon bynajmniej go nie poprawiała.
Uwaga o ochotniku go zaciekawiła, ale nie palił się do podnoszenia ręki.
Za to ploteczki z ust Ani były zdecydowanie ciekawe. Nigdy się nie interesował takimi rzeczami, ale musiał przyznać, że taka wiedza ułatwiała chociażby ocenę humoru nauczyciela.
- Pattona? Jednak dobrze, że mnie nie było. Ale patrząc na Whitealighta, albo już się pozbierał, albo rozwód był dobrą decyzją. - Nie był plotkarzem, ale Aneczka bywała zaraźliwa, kiedy zaczynała o czymś mówić. Ciągle próbował ją rozgryźć, na razie z miernym skutkiem. Była ładna, inteligentna, ale jej podejście do pewnych spraw było nieco "ubiegłowieczne".

Humor: 6
Koncentracja: 5
Nastawienie: 5
Kuferek:  4

Czekając na rozpoczęcie lekcji, zagłębiłam się w lekturze książki dotyczącej uzdrawiania. Kontynuowałam zgłębianie wiedzy na temat chorób zakaźnych, nie chcąc ponownie dać się zaskoczyć na zajęciach. Zarówno te mugolskie wersje, jak i "magiczne", jedna od drugiej co raz to bardziej pokręcona. Skupiona na lekturze, nie zauważyłam skonsternowanego spojrzenia Wacława, zamiast tego wykrzywiając usta, siląc umysł nad bardziej skomplikowanym przypadkiem. Dopiero pojawienie się jego sylwetki na skraju zasięgu mojego wzroku, spowodowało reakcję na puchońską obecność. Popatrzyłam się na niego i zamrugałam, zdziwiona faktem, że się do mnie dosiadł. - Mogłabym powiedzieć o Tobie to samo, w przypadku transmutacji. - odpowiedziałam szeptem, wzruszając ramionami. Obdarzyłam go nieco spóźnionym uśmiechem, ucieszona z faktu, że nie będę siedziała sama.

@Wacław Wodzirej

Humor: 6 to wspaniały, oczywiście
Koncentracja: 5 to pełna gotowość, chociaż może troszkę przeginam? Może 4 bo Marcelli koncentracja spada przez profesora
Nastawienie: 7, nie przesadzajmy z tą dziewiątką, chyba siódemka pasuje
Kuferek: 6 pkt

Chodzą plotki, że profesor Camael znowu będzie do wzięcia. Takiego Whitelighta każda by chciała, każda by brała. No ale młodość jest tu przeszkodą i czysta krew, ale przecież można pomarzyć o ślicznych włosach przypominających aureole, spojrzeniu anioła i ustach zaciśniętych w kreskę, jak u prawdziwego eks ślizgona. Miłość Marcelli do transmutacji może być lekko podyktowana tym boskim wysłannikiem, który właśnie siedzi przy biurku, popijając kawę. Wchodzi do sali, wita się z profesorem grzecznie i kulturalnie, stwierdzając, że po wyprawie w Avalonie wygląda lepiej niż ledwo trzymający się na nogach profesor Voralberg. Siada w pierwszej ławce gotowa do zajęć dumna ze swojego Wybitnego, przyglądając się z zachwytem ojcu wszystkich ślizgonów.
Transmutacja to trudna sztuka, ale Marcella lubi trudne rzeczy, im trudniej, tym lepiej. Praca zadana przez Whitelighta świadczy o tym, że być może ta lekcja będzie ciekawym wyzwaniem.