Szybkość: 13 i 18 +2 z kuferka
Kwiaty: 7 łubin i 4 jaskier
Wszystkie zebrane kwiaty: 4 (niezapominajki), 7 (łubin), 4 (jaskier azjatycki)

Anastazja była strasznie dumna z niezapominajek, a pochwała nauczyciela jeszcze bardziej ją ucieszyła. Zupełnie tak jak słowa @Harmony Seaver o jej szybkości, choć tutaj znów pierwsze skrzypce zagrała nieśmiałość. Zarumieniła się i nie odezwała, ale spojrzała na Gryfonkę błyszczącymi oczyma i uśmiechem na ustach. Dziewczyna wydawała jej się bardzo sympatyczna i Krukonka miała ochotę się z nią zaprzyjaźnić, ale nie miała pojęcia co powiedzieć, dlatego na wszelki wypadek wolała milczeć.
Drugie zadanie było zdecydowanie trudniejsze od pierwszego. Łubin jeszcze jako tako kojarzyła, chociaż zdecydowanie musiała zajrzeć do zielnika, ale jaskier azjatycki? W jego przypadku Anastazja nawet nie wiedziała od czego zacząć. Siedziała z zielnikiem dłuższy czas, chodząc od kwiatka do kwiatka, porównując i zastanawiając się czy to aby na pewno ten gatunek, czy może jednak inny, zwykle dochodząc do wniosku, że to jednak nie to, czego szukała. W końcu wszyscy już mieli kwiatki, a ona wciąż nic, dlatego denerwowała się coraz bardziej, obawiając się, że nie sprosta zadaniu. Aż wreszcie poszukiwane kwiatki zamajaczyły jej gdzieś w gąszczu i dziewczynka z ulgą zaczęła je zbierać. Udalo jej się to naprawdę w ostatniej chwili i chociaż, ale za to udało jej się znaleźć nieco więcej łubinu niż dwóch rodzajów kwiatków. Kiedy wreszcie zebrała co trzeba, wróciła do nauczyciela, tym razem stając na tyłach tłumu innych uczniów. Jej entuzjazm nieco osłabł, ale i tak przyjemnie jej się szukało roślinek, nie mówiąc już o samym przebywaniu w cieplarni.

Szybkość: 10 na łubin i 13 na jaskry (:
Kwiaty: 10 łubin i 10 jaskier
Wszystkie zebrane kwiaty: 7 niezapominajek, 10 łubinów, 10 jaskrów

Ku jej zdziwieniu, z jakiegoś bliżej nieznanego sobie powodu została obdarowana przez profesora jeszcze kilkoma niezapominajkami. Nie miała już nędznych czterech, tylko siedem i choć nadal nie była to powalająca na kolana ilość, to jednak robiła różnicę. Koszyk nie był już tak porażająco pusty i miała nadzieję, że kolejne kwiaty pozwolą jeszcze bardziej go zapełnić. Trochę jednak mina jej zrzedła, kiedy profesor podał nazwy następnych roślin, których mieli szukać.
- Ni cholery nie wiem, co oznaczają te nazwy - odpowiedziała Maxowi i podrapała się po głowie, jakby w ten sposób chciała przyspieszyć procesy myślowe lub wydobyć z zakamarków pamięci wygląd tych kwiatków. Wiedziała, jak wygląda jaskier, ale jaskier azjatycki? Może ta druga część była tylko dla zmyłki i chodziło dokładnie o taką roślinę, o jakiej myślała, ale zostawał jeszcze łubin. Westchnęła z ulgą, gdy Max sięgnął po książkę, bo sama na to w tamtej chwili nie wpadła, a przecież było to tak proste rozwiązanie ich problemu, że aż głupie. - Nie każdy bohater nosi pelerynę - mruknęła pod nosem z rozbawieniem. Kiedy już wiedzieli, jak wyglądają kwiatki, ruszyli na poszukiwania, choć i tak stracili już nieco czasu na przyglądaniu się rysunkom w podręczniku. Trudno, lepiej późno, niż wcale! Ostatecznie nawet udało jej się upolować całkiem sporo tych jaskrów i łubinów, mimo że tempo miała naprawdę powalające.

Szybkość: 20 na łubin i 13 na jaskry...
Kwiaty: 8 łubin i 6 jaskier
Wszystkie zebrane kwiaty: 3 niezapominajki, 8 łubinów, 6 jaskrów

Trzy niezapominajki. TRZY. Zrozumiałaby to, gdyby była totalnie zielona w temacie zielarstwa, ale tak? No wstyd i niedowierzanie, ot co. Pojojczyła więc jeszcze dobrą chwilę Carly, dopóki profesor nie zarządził kolejnej rundy poszukiwań i tym razem dał im aż dwie rośliny do zebrania. To już mogło wprowadzić mały chaos, ale sama Ela zacierała łapki, bo na taki rozwój wydarzeń czekała.
- No nie wiesz jak wyglądają jaskry? - spytała szczerze zaskoczona, bo dla niej to było tak oczywiste jak wynik działania dwa plus dwa. Rozejrzała się, a następnie palcem wskazała na kwiatki, które znajdowały się niedaleko nich. - To akurat nie są te, ale mają bardzo podobny kształt, może nieco bardziej kulisty. Szukaj więc kulek, to może coś upolujesz - poradziła, po chwili dodając jeszcze, że mogą mieć różne kolory, ale czy Norwood to usłyszała, to już inna kwestia. Sama też udała się w końcu na poszukiwania wspomnianych kwiatków, choć niewątpliwie szło jej to o wiele wolniej niż wcześniej przy niezapominajkach. Znalazła jednak osiem łubinów i sześć jaskrów. Może nie był to wynik, z jakiego byłaby jakoś bardzo dumna, ale przynajmniej wynosił więcej niż trzy. Doprawdy nie wiedziała, jak później spojrzy w oczy profesorowi Walshowi.

- Do niespodzianki, rzecz jasna. Ale myślę, że jeśli spojrzy pani uważniej w zielnik, to znajdzie pani odpowiedź - powiedział, uśmiechając się ciepło do Laeny, kiedy dzieciaki wciąż jeszcze biegały w poszukiwaniu kwiatów, mając nadzieję, że sprawi im to faktycznie przyjemność. Nie chciał, żeby traktowali jego lekcje jako coś skończenie nudnego, a skoro za moment miały nadejść egzaminy, zamierzał dać im coś, na czym faktycznie mogliby się skupić, nie martwiąc się jednocześnie zbytnim obciążeniem wiedzą, czy czymś podobnym.
Spojrzał w stronę uczniów, wiedząc, że jego kolejne komendy z całą pewnością niektórych wprowadzą w niepewność, ale mimo wszystko uważał, że to była dobra lekcja. Kwiaty były trudne do rozpoznania, jednak podobnie było z roślinami leczniczymi i trującymi, które występowały w naturze i na które można było natknąć na każdym kroku. Spostrzegawczość, ale również wiedza, mogły wiele osób w takiej chwili uratować, powstrzymując ich przed sięgnięciem po coś, co ostatecznie mogłoby ich zabić. I dokładnie po to była mu ta lekcja, która stanowiła jedynie przymiarkę do jego dalszych planów.
- Lwia paszcza! - oznajmił, kiedy niektórzy zbierali jeszcze jaskry, ciekaw tego, jak prędko zareagują. Zaraz jednak na jego ustach pojawił się chochliczy uśmiech, który wskazywał na to, że planował coś jeszcze. I gdy uczniowie pognali już w stronę kwiatów, jakie wskazał, odezwał się ponownie: - Ostróżka i zwartnica!

UWAGA:
Ponieważ Christopher podał trzy rodzaje kwiatów, rzucacie kostki oddzielnie na każdą z nich.

@Irvette de Guise: 15 niezapominajek; 7 łubinów + 6 = 13 łubinów; 5 jaskrów + 3 = 8 jaskrów
@Harmony Seaver: 15 niezapominajek; 4 łubiny + 9 = 13 łubinów; 7 jaskrów + 6 = 13 jaskrów
@Aleksandra Krawczyk : 7 niezapominajek; 10 łubinów; 10 jaskrów
@Anastasia Mallory: 4 niezapominajki; 7 łubinów; 4 jaskry
@Scarlett Norwood: 5 niezapominajek; 7 łubinów + 3 = 10 łubinów; 7 jaskrów
@Maximilian Brewer : 10 niezapominajek; 6 łubinów; 6 jaskrów + 9 = 15 jaskrów
@Elizabeth Brandon: 3 niezapominajki; 8 łubinów; 6 jaskrów
@Charlotte Brandon: 10 niezapominajek; 7 łubinów; 6 jaskrów

Termin III etapu: 19 maja; 21:00

Szybkość: lwia paszcza: 100+30(kuferek) = 130, ostróżka: 8 + 38(kuferek) = 38, zwartnica: 82 + 30(kuferek) = 112
Kwiaty:lwia paszcza: 12 , ostróżka:12 , zwartnica: 9
Wszystkie zebrane kwiaty:15 niezapominajek, 13 łubinów, 8 jaskrów, 12 lwich paszcz, 12 ostróżek, 9 zwartnic

Szło jej dobrze, co wcale nie było zaskoczeniem, biorąc pod uwagę, jak wiele swojego życia poświęcała roślinom. Musiała jednak przyznać, że Harmony radziła sobie równie dobrze. Różnice między wynikami dziewcząt były praktycznie znikome, choć Irv nie rywalizowała stricte z samą gryfonką. Skupiała się na wykonaniu zadania, choć ten element wyścigu dość pozytywnie działał na rudowłosą prefektkę. Słysząc więc, jak Profesor Walsh rzuca kolejną nazwę, nie czekała, biorąc się od razu do akcji. Prawdę mówiąc, ten ledwo zdążył skończyć, a Irvette już zbierała lwie paszcze do swojej kolekcji, by następnie, niewiele wolniej pozyskać również dość pokaźną ilość zwartnic. Dopiero pod koniec, coś nie do końca poszło zgodnie z jej planem i straciła trochę czasu przeciskając się przez resztę uczestników lekcji w poszukiwaniu ostróżki. Zajęło jej to zdecydowanie zbyt wiele, jak na gust dziewczyny, ale na szczęście, mniejszą prędkość nadrobiła dość pokaźną ilością zerwanych roślin, co było dość dobrą rekompensatą, w jej mniemaniu.

Szybkość: 2, 6, 13 + 18 = 20, 24, 31
Kwiaty: 8, 7, 5
Wszystkie zebrane kwiaty: 10 niezapominajek; 6 łubinów; 15 jaskrów; 8 lwich paszczy; 7 ostróżek; 5 zwartnic

- Widzisz, do czegoś się jednak przydaję - powiedział Oli, uśmiechając się do niej i przy okazji marszcząc lekko nos, a później uniósł wysoko brwi, kiedy padła kolejna nazwa, nie mając pojęcia, co to jest, chociaż wydawało mu się, że gdzieś ją słyszał. Dlatego też najpierw zaczął sprawdzać, co dokładnie zbierają inni, żeby przekonać się, po co ma sięgnąć, a dopiero później zaczął w ogóle wsadzać łapy między kwiaty. Dokładnie tak samo postąpił w przypadku kolejnych roślin, za którymi mieli biegać, wymieniając się z Olą uwagami na temat tego, że było to jakieś nieopisane szaleństwo. Zastanawiał się, dokąd właściwie to zmierzało, jednocześnie zdając sobie sprawę z tego, jak niewiele roślin rozpoznawał, jak niewiele roślin cokolwiek do niego mówiło, powodując, że czuł się jak skończony półgłówek. Zdecydowanie musiał jeszcze wiele się nauczyć i chociaż czas studiów mu się kurczył, wiedział doskonale, że bycie uzdrowicielem wymagało od niego dalszego rozwoju. A skoro już zdawał sobie z tego sprawę, to nie zamierzał się zatrzymywać, tylko działać. Jak najszybciej.

Szybkość: 44, 59, 27
Kwiaty: 9, 4, 6
Wszystkie zebrane kwiaty: 5 niezapominajek; 10 łubinów; 7 jaskrów; 9 lwich paszczy; 4 ostróżki; 6 zwartnic

Carly zaśmiała się głośno, kiedy Lizzie w taki sposób skomentowała jej brak wiedzy, zaraz zapytując ją o kilka kuchennych sprzętów, żeby pokazać jej, że człowiek mimo wszystko nie musiał znać się na wszystkim. W końcu nie byłaby jej przyjaciółką, gdyby podobne, drobne, złośliwości nie wchodziły w ogóle w rachubę. Nie zmieniło to jednak faktu, że zaraz pięknie podziękowała jej za pomoc, a później rozdziawiła buzię, bo za diabła nie miała pojęcia, co się dzieje. Lwie paszcze brzmiały jak coś, co miało paszczę i zdaje się, że mama jej o tym mówiła, więc jakoś udało jej się te kwiaty wygrzebać. Ostróżki odszukała, bo inni się na nie rzucili, ale zwartnice brzmiały dla niej jak jakieś zwrotnice i nie miała pojęcia, o co chodzi.
- Zwa-co? Czego mam szukać? Kawałków metalu? - zapytała Lizzie całkiem zrozpaczona, a później razem z nią skierowała się na poszukiwania tych roślin, mając wrażenie, że profesor po prostu zmyślał te nazwy na poczekaniu, żeby sprawdzić, czy zorientują się, że robi z nich idiotów, czy nie.

Szybkość: lwia paszcza 58 + 8 = 66, ostróżka 53 + 8 = 61, zwartnica 37 + 8 = 45
Kwiaty: lwia paszcza 6, ostróżka 10, zwartnica 6
Wszystkie zebrane kwiaty: 7 niezapominajek, 10 łubinów, 10 jaskrów, 6 lwich paszcz, 10 ostróżek, 6 zwartnic

Przydawał się i to nawet bardzo. Sama nie zabrała książki na zajęcia, jakoś kompletnie o tym zapominając, ale w końcu od czegoś się miało przyjaciół, dlatego kiedy profesor Walsh wyskoczył z kolejnymi nazwami, znowu skitrała się na boku z podręcznikiem, bo o ile wiedziała, jak wyglądają lwie paszcze, to jakieś ostróżki i zwartnice były jej zupełnie obce. Brzmiało to niemal jak czarna magia. Opis i kolorowe obrazki niewiele jej jednak pomogły, bo i tak musiała ze zmarszczonymi w zastanowieniu brwiami przyglądać się, czego szukają takie zielarskie orły jak @Irvette de Guise. Ona raczej nie mogła się mylić, dlatego po krótkim zapuszczeniu żurawia, Krawczyk wreszcie wzięła się do roboty. Nie mogła przecież czekać w nieskończoność, bo wszystko by jej zgarnęli. Z lwimi paszczami poradziła sobie bez problemu, a o dziwo udało jej się też znaleźć całkiem sporo ostróżek i kilka zwartnic. Wrzuciła wszystko do koszyka, popatrując przy okazji na jego zawartość. Zawsze mogło być lepiej, ale nie spodziewała się, że trudność będzie rosła z każdą kolejną rundą i to aż tak bardzo.

Szybkość: lwia paszcza 93 + 16 = 109, ostróżka 87 + 16 = 103, zwartnica 89 + 16 = 105
Kwiaty: lwia paszcza 8, ostróżka 4, zwartnica 3
Wszystkie zebrane kwiaty: 3 niezapominajki, 8 łubinów, 6 jaskrów, 8 lwich paszcz, 4 ostróżki, 3 zwartnice -> proszę o nagrodę dla najgorszego zbieracza

Pacnęła się otwartą dłonią w czoło na słowa Carly o szukaniu kawałków metalu. Czasami nie miała już siły do wyjaśniania jej wszystkich tych zielarskich rzeczy i tym razem też zaczynała powoli się poddawać i wątpić, czy to ma w ogóle jakiś sens. Jednocześnie nie kryła swojego rozbawienia, bo jeśli ktoś miał wywalić z takim tekstem i pomysłem, to była to właśnie Norwood. I to w sumie w niej ceniła. Oczywiście wyjaśniła jej pokrótce, czego dokładnie ma szukać i że to nie jakiś złom, a piękne kwiatki i na pokaz wyciągnęła w jej stronę jedną zwartnicę, którą udało jej się akurat upolować. I była to jedna z trzech, jakie w ogóle udało jej się znaleźć. Doprawdy nie wiedziała, czy to był jej słabszy dzień, czy zwyczajnie była aż tak beznadziejna w takich zabawach, bo znowu poszło jej tragicznie. Jedynie lwich paszcz udało jej się nazbierać rekordowo, bo aż osiem, a reszta? Szkoda gadać. Co się jednak nalatała po cieplarni to jej, a przecież dobra zabawa była najważniejsza. Chociaż fajnie byłoby mieć się też czym pochwalić na koniec...

Szybkość: 74+8 = 82, 99+8 = 107, 74+8 = 82
Kwiaty: 11, 2, 7
Wszystkie zebrane kwiaty: 15 niezapominajek; 13 łubinów; 13 jaskrów; 11 lwich paszcz; 2 ostróżki; 7 zwartnic

Ledwo zdążyła się ucieszyć, że profesor dał jej kolejne kwiatki, a już zostali zawołani do zbierania nowych gatunków. Lwia paszcza! Znała ten kwiat, lubiła prawie tak bardzo jak hibiskusy! Puściła się pędem, by zaraz usłyszeć dwie kolejne nazwy.
- Ostrooo-co?! – wykrzyknęła roześmiana, zatrzymując się w pół kroku. Dobrze, że to zrobiłaby spojrzeć na atlas kwiatów, bo właśnie przed dwoma takimi stała. Zerwała je nim ktokolwiek zdołał jej zabrać i popędziła szukać następnych. – Nigdzie ich nie ma! – krzyknęła, rozglądając się za upartymi ostróżkami, nie mogąc ich wypatrzeć.
Cóż, przynajmniej lwiej paszczy i zwartnicy miała pod dostatkiem.

Szybkość: 100, 22, 15
Kwiaty: 5, 11, 4
Wszystkie zebrane kwiaty: 10 niezapominajek; 7 łubinów; 6 jaskrów; 5 lwich paszcz; 5 ostróżek; 4 zwartnice

Charlotte donikąd się nie spieszyło i w sumie wyszło jej to na dobre, bo kiedy tylko usłyszała o lwiej paszczy, okazało się, że miała ją tuż obok obcasów. I to całkiem satysfakcjonującą ilość. Wzruszyła ramionami, gdy zebrała wszystkie łodyżki, stwierdzając, że tyle zdecydowanie powinno jej wystarczyć i ruszyła dalej, wybijając rytm spokojnymi krokami na wysokich obcasach.
Zupełnie nie rozumiała tego pośpiechu, patrząc trochę z góry na biegające zewsząd dzieciaki, ciepłem obdarzając jedynie Lizzie, ciesząc się, że miała dobrą zabawę. Kiwnęła też głową z uznaniem na znalezisko @Irvette de Guise i uśmiechnęła się do niej, koszyk dziewczyny wręcz pękał w szwach, ale któż jak nie jej przyjaciółka mógłby tak zabłysnąć na lekcji z zielarstwa.
Niespiesznie wyciągnęła atlas roślin, dokładnie sprawdzając nazwy, kształt listków i kwiatów, aż w końcu zaczęła swój spacer wśród grządek, zbierając polecone gatunki i porównując je jeszcze raz z ilustracjami.

Szybkość: Poza konkurencją
Kwiaty: 8, 10, 10
Wszystkie zebrane kwiaty: 7 niezapominajek, 9 łubinów, 7 jaskrów, 8 lwich paszcz, 10 ostróżek, 10 zwartnic

- Hmmm… W takim razie chyba nie będę psuć sobie niespodzianki – zachichotała, odkładając zielnik. Była ciekawska i ta ciekawość zjadała ją i teraz, ale o ile zabawniej było zostać zaskoczoną! Skoro przyszła uczestniczyć w tym z uczniami tak, jak uczennica, nie zamierzała się domyślać tylko porwać tym drobnym wygłupom. – Widzę jest pan równie skory do spot co wróżki w Hogsmade – zażartowała, komentując jego małe namieszanie uczniom w planach i w końcu sama poszła po kwiatki.
Szła dokładnie tam, gdzie wszyscy już przeszli lub gdzie widziała, że dobiec nie zdążą, bo byli po zupełnie przeciwnej stronie. W ten sposób wiedziała, że może we wszystkim uczestniczyć, jednocześnie dając im się po prostu bawić i być dziećmi, bo nawet jeżeli część z nich rocznikowo można było nazwać dorosłymi, jeszcze trochę życia musieli przejść, żeby się w pełni takimi nazwać. I nie było to nic złego, cieszyło ją, że wszyscy mogli poczuć tę chwilę beztroski.
Sama się jej oddała, nucąc, gdy zrywała kolejne kwiaty. Szczęście chyba postanowiło jej dopisać, bo były to kolejne gatunki, których wypatrzyła całkiem sporo, zupełnie nieruszonych przez uczniów.

Szybkość: 17, 86 i 70 +2 z kuferka
Kwiaty: 8 lwia paszcza, 8 ostróżka, 5 zwartnica
Wszystkie zebrane kwiaty: 4 niezapominajki, 7 łubin, 4 jaskier azjatycki, 8 lwia paszcza, 8 ostróżka, 5 zwartnica

Anastazja naprawdę nie mogła zrozumieć dlaczego idzie jej to wszystko tak wolno. Lwią paszczę znała doskonale, a jednak znalezienie jej zajęło krukonce zatrważająco dużo czasu. Wreszcie jednak je dostrzegła, nawet w calkiem przyjemnej liczbie. Calkiemn niedaleko dostrzegła też ostróżkę i zebrała jej równie dużo. Te kwiatki znała, lubiła, kojarzyła z wspolnie spędzonych z matką chwil. Ale zwartnica? Dziewczynka nie miała nawet pojęcia co to jest, więc zaczęła gorączkowo przeszukiwać zielnik. Wreszcie znalazła, a potem się okazało, że i te kwiatki rosły calkiem blisko, choć nie było ich zbyt wiele. Niestety czas na wykonanie zadania mocno się skurczył, dlatego Anastazja musiała sobie darować dalsze poszukiwania. Ostatecznie znalazła wszystko, czego było jej trzeba, więc nie przejmowała się średnimi zbiorami. Liczył się fakt, liczyła się jakość, nie ilość! I dlatego dość zadowolona z siebie powędrowała z koszyczkiem do nauczyciela, zastanawiając się jakie kwiatki profesor każe im szukać w nastepnej kolejności.

Christopher jedynie się uśmiechnął, zapewne na potwierdzenie stwierdzenia Laeny, faktycznie doskonale się teraz bawiąc. Był jak chochlik, który rozdaje na prawo i lewo kuksańce, który krył się pośród kwiatów i który z tego powodu był naprawdę zadowolony. Pozwolił na to, żeby uczniowie dalej zbierali potrzebne im rośliny, przez dłuższą chwilę nic nie mówiąc, aż w końcu klasnął w dłonie, zwracając na siebie ich uwagę.
- Wystarczy. Na razie - powiedział spokojnie, spoglądając na zebranych, zerkając na kwiaty, jakie udało im się zdobyć, przy tej okazji nieznacznie marszcząc nos, jakby zastanawiał się, czy poradzą sobie z kolejnym zadaniem. - Każdy z was dostał zielnik. Zachęcam was do tego, żeby teraz uważnie mu się przyjrzeć, bo znajdziecie tam potrzebne wam informację. Chcę, żebyście z zebranych kwiatów ułożyli wiadomość. Coś czytelnego, a nie coś całkowicie losowego! Żeby jej dopełnić, możecie poszukać dodatkowych kwiatów, wybranych przez was z zielników. Pamiętajcie tylko, że macie coraz mniej czasu - stwierdził, a później klasnął ponownie w dłonie, tym samym pozwalając im na to, żeby ruszyli do walki, nie chcąc zatrzymywać ich już ani chwili dłużej. Wierzył, że uda im się zdobyć odpowiednie rośliny i przynieść mu to, co należało, to, co w ogóle miało sens.

Zasady:
1. Każdy z was rzuca k100 gdzie:
1 - 20: do waszego bukietu możecie dodać jeden rodzaj kwiatów;
21 - 40: do waszego bukietu możecie dodać dwa rodzaje kwiatów;
41 - 60: do waszego bukietu możecie dodać trzy rodzaje kwiatów;
61 - 80: do waszego bukietu możecie dodać cztery rodzaje kwiatów;
81 - 100: do waszego bukietu możecie dodać pięć rodzajów kwiatów.
2. Po podsumowaniu waszych dotychczasowych zdobyczy dodatkowo, poza wynikiem z powyższego rzutu, @Irvette de Guise może dodać do bukietu trzy rodzaje kwiatów,  @Harmony Seaver może dodać do bukietu dwa rodzaje kwiatów, a  @Elizabeth Brandon może dodać do bukietu jeden rodzaj kwiatów.

Wyniki:

3. Nie musicie używać wszystkich zdobytych kwiatów, wasza wiadomość musi jednak mieć jakiś sens. Tutaj znajduje się słownik mowy kwiatów, który umieszczony jest w zielnikach, które otrzymaliście na początku lekcji. Skorzystajcie z nich!
4. Obowiązkowy kod:

Kod:

<zgss>Dodatkowe rodzaje kwiatów:</zgss> [url=LINK]Tutaj wpisz wynik k100[/url]
<zgss>Wykorzystane kwiaty:</zgss> Tutaj podaj ich nazwy i ilość

5. Termin: 27 maja do 21:00.

Dodatkowe rodzaje kwiatów: 25 - dwa kwiaty +3 (bonus) =5 kwiatów
Wykorzystane kwiaty: Niezapominajka (nie zapomnij mnie), łubin (wyobraźnia), jaskier (niewdzięczność), lwia paszcza (przypuszczenie), ostrsóżki (lekkomyślność), zwartnice (duma), wrotycz (wypowiedzenie wojny), różanecznik (strzeż się), piwonia (złość), Oleander (strzeż się), laur (zmieni mnie jedynie śmierć)

Wyścigi między grządkami w końcu się zakończyły i przyszedł czas, by dowiedzieć się, co mają zrobić z zebranymi przez siebie kwiatami. Irvette uśmiechnęła się słysząc o tworzeniu bukietów, które miały przekazać konkretną wiadomość. Tak, to było zdecydowanie coś w jej guście i patrząc na to, co miała już w koszyku, dokładnie wiedziała, w którą stronę chce pójść ze swoją ukrytą wiadomością.
-Oh, j'ai quelque chose de spécial. J'aimerais envoyer ces bouquets après les cours. - Szepnęła do @Charlotte Brandon, a w szmaragdowych oczach pojawił się niebezpieczny błysk, który zniknął, gdy tylko rudowłosa odwróciła się, by dobrać jeszcze kilka rodzajów kwiatów, które przepięknie dopełniłyby jej wizję. Najpierw schyliła się po wrotycz i laur, a następnie zwróciła swoją uwagę na oleandry, różaneczniki i piwonie. Tak, nigdy nie zaszkodziło dokładnie podkreślić sedna swojej wiadomości, a w tym wypadku, miało to być jasne ostrzeżenie. Idę po Ciebie, więc się strzeż.
Widząc, jak Irvette pracowała, można było pomyśleć, że robi bukiet dla kogoś, kogo darzy sympatią. Delikatny uśmiech na jej twarzy nie znikał nawet na chwilę, gdy aranżowała kwiaty, dekorowała wiązankę i ostrożnie dbała o to, by wszystko było na swoim miejscu. Momentami nuciła nawet jedną z pieśni, z jej ulubionej sztuki teatralnej, którą we Francji oglądała praktycznie na okrągło. Jeśli jednak ktokolwiek spojrzał głębiej na przesłanie pracy Irvette, zdecydowanie cały ten obrazek zaczynał robić się mniej radosny. Bukiet ostrzegał, informował o niewdzięczności i konsekwencji, które miały z niej wyniknąć. Konsekwencji, które ślizgonka bardzo dobrze wiedziała, jak ma wyciągnąć, jeśli tylko odbiorca bukietu postanowi ostrzeżenie zignorować, bo - zgodnie z tym, co oznaczał dodany do bukiety laur - rudowłosa nie miała zamiaru się zmieniać, chyba że po własnej śmierci.

Dodatkowe rodzaje kwiatów: 24 - 2 rodzaje + 1 za bonus = 3
Wykorzystane kwiaty: jaskry (6), zwartnice (4), śniedek baldaszkowaty (5), niezapominajki (3), stokrotki (8 ), róże brzoskwiniowe (3)

Z wymyśleniem wiadomości, którą miała ułożyć z kwiatów, miała niemały problem. To chyba właśnie to zajęło jej najwięcej czasu, choć przecież zwykle jej głowa aż kipiała od przeróżnych myśli i pomysłów. Postanowiła trochę zmodyfikować polecenie, ale na tyle, żeby nadal zawierało tę najważniejszą część - przekaz wiadomości. Zaczęła tworzyć bukiet, który miał powiedzieć jednej z najbliższych jej osób, jak ją widzi. Można powiedzieć, że miał to być taki kwiecisty opis tej osoby w oczach Elizabeth. Miała nadzieję, że to też przejdzie.
Wzięła więc do swojego bukietu jaskry, wykorzystując wszystkie, które zebrała, czyli łącznie sześć sztuk. Promieniowanie wdziękiem zdecydowanie opisywało wybraną osobę, podobnie jak duma i czystość, wobec czego do jaskrów dołączyły zwartnice i śniedki baldaszkowate. Nie wiedziała, jak duże dzieło ma stworzyć, wobec czego postanowiła się nie ograniczać - jedyną przeszkodą mogła być jej niewielka dłoń, która mogła pomieścić ograniczoną ilość kwiatów. Dorzuciła jeszcze te swoje trzy marne niezapominajki, bo zdecydowanie ta osoba wręcz krzyczała swoim stylem bycia "nie zapomnij mnie", kilka stokrotek i na sam koniec róże brzoskwiniowe, bo w końcu bukiet bez róż to nie bukiet. Niewinność i skromność idealnie dopełniły całego obrazu. Czy prezentował się ładnie? Według niej tak, choć widać było, że nie miała takiej smykałki do ich tworzenia. Może gdyby miała więcej czasu...

Dodatkowe rodzaje kwiatów: 45
Wykorzystane kwiaty: 10 niezapominajek - nie zapomnij mnie; 8 lwich paszczy - przypuszczenie; 5 zwartnic - duma; wrzosiec - samotność; śnieżyczka - pociecha i nadzieja; szarotka alpejska - szlachetna odwaga

Max spodziewał się wszystkiego, tylko nie tego, że ostatecznie będzie musiał układać jakieś bukiety, że będzie miał składać wiadomości z kwiatków, których nawet do końca nie rozumiał. Nadawał się do tego, jak kozia dupa na trąbę, ale nie zaprotestował, dzielnie, choć nieco marudnie, otwierając zielnik, przy okazji podsuwając go pod nos @Aleksandra Krawczyk, jakby liczył na to, że przyjaciółka wpadnie na jakiś genialny plan, co mogą zrobić, co mogą poskładać i jak to wykorzystać. Oczywiście, było to z jego strony niepoważne, ale średnio coś przychodziło mi do głowy.
- No dobra, te kwiaty to się ani kupy, ani dupy nie trzymają - stwierdził, kiedy już zorientował się, co właściwie przed sobą ma i zaczął wertować kolejne strony, szukając czegoś, co mogłoby wyrazić jakieś logiczne zdanie. To było jednak niesamowicie trudne, więc zaczął polegać na odczuciach, jakie po prostu przychodziły mu do głowy, starając się utworzyć z tego jakieś przesłanie. Może Ola byłaby w stanie je zrozumieć, ale podejrzewał, że dla wszystkich innych osób zebranych w szklarniach, wiadomość była absolutnie nieczytelna. To zaś właściwie lepiej, bo nie musiał się przed nikim tłumaczyć, co przedstawiał ten zbitek różnych, dziwacznych roślin, jakie nieoczekiwanie przed sobą miał.
- No, może lepiej, żeby jednak ktoś inny robił bukiety dla pacjentów.

Dodatkowe rodzaje kwiatów: 30
Wykorzystane kwiaty: 5 niezapominajek; 10 łubinów - wyobraźnia; 7 jaskrów; 9 lwich paszczy; 4 ostróżki - lekkomyślność; 6 zwartnic - duma; aminek większy - fantazja; buwardia - entuzjazm

Mieli układać bukiety? Tego to Carly na pewno się nie spodziewała, ale wydała z siebie zadowolony pisk, bo zdecydowanie jej się to podobało i zaraz też rzuciła się w stronę zielnika, odkrywając, że ten mógł okazać się naprawdę, ale to naprawdę przydatny. To zaś w pełni jej odpowiadało i miała się niewątpliwie z czego cieszyć. Zerknęła na to, co robiła Lizzie, a później zaczęła wertować trzymaną książkę, by dowiedzieć się, co mogła zrobić, co mogła wykorzystać, jak poskładać kwiaty. Część z tych, które zdobyła, odłożyła na bok. Niezapominajki, jaskry i lwie paszcze nie były jej ani trochę potrzebne do tego, co chciała wyrazić, a miał to być jeden wielki entuzjazm, radość i coś, czego nie dało się w żaden sposób zatrzymać. Nic zatem dziwnego, że po prostu popędziła przed siebie, szukając aminka i buwardii, biegając z książką tuż przed nosem, żeby na pewno nie pomylić się w doborze roślin. Poszło jej to jednak zadziwiająco dobrze i nawet sama sobie pogratulowała, chociaż musiała przyznać, że cały jej bukiet był dość mocno ekstrawagancki, abstrakcyjny i jakiś taki szalony. Ale może właśnie o to chodziło, skoro miał sobą coś wyrażać, a nie tylko wyglądać? Kto tam wie!

Dodatkowe rodzaje kwiatów: 70 - 4 rodzaje
Wykorzystane kwiaty: niezapominajki (5), zwartnice (5), wilczomlecz (5), wawrzyn szlachetny (4), tawuła (4), jaśmin (6)

Żadnego genialnego planu z jej strony nie było i Max musiał obejść się smakiem, kiedy jedyne, co zrobiła po podsunięciu jej zielnika to wzruszenie ramionami i jakby opadła z sił, wspierając się o blat. Nigdy nie tworzyła bukietów z jakąś specjalną myślą, przekazem. Zwykle po prostu dbała o to, aby kwiaty pasowały do okazji i do siebie wzajemnie, bo dobranie ich od czapy nie było sztuką. I tak na przykład w jej ojczyźnie podarowanie komuś chryzantem na urodziny nie spotkałoby się raczej z wielkim entuzjazmem. Czas jednak naglił, więc coś tam powoli zaczęła dziubdziać, z początku bez większego planu, mając nadzieję, że ten nakreśli się po drodze, w tak zwanym międzyczasie.
- Nigdy nie myślałam o zostaniu florystką, ale zaczynam doceniać ich pracę - powiedziała w pewnym momencie, próbując tak ułożyć kwiaty, żeby nie rozleciały jej się w rękach. Robienie bukietów wcale nie było takie proste, jak mogło się wydawać. Odrzuciła większość z zebranych wcześniej kwiatów, na które tak polowała, a zamiast nich dobrała sobie inne, korzystając przy tym z pomocy zielnika, bo skąd miała znać ich znaczenie? I tak w jej bukiecie znalazły się niezapominajki, zwartnice oznaczające dumę, wilczomlecz na znak wytrwałości, zwycięska tawuła, a także uzupełniający to wszystko jaśmin na znak przywiązania i wawrzyn szlachetny oznaczający chwałę i sukces. To była taka jej mała laurka zwieńczająca te wszystkie szkolne lata.

Dodatkowe rodzaje kwiatów: 2 + 2 z bonusu = 4
Wykorzystane kwiaty: Niezapominajka – nie zapomnij o mnie; łubin – wyobraźnia; jaskier azjatycki – promieniejesz wdziękiem; rumianek pospolity – energia w przeciwnościach; barwinek pospolity – czułe wspomnienia; kwiat gruszy – uczucie komfortu; heliotrop – szczere przywiązanie;

Język kwiatów. Uśmiechnęła się szeroko na samą myśl. Sama się nim nie posługiwała, kwiaty były dla niej przepięknym prezentem i liczyła się myśl, z którą były dawane. Radość po dostaniu bukietu czy korony kwiatowej była dla niej tak silna, że chyba nawet nigdy nie zastanowiła się, czy mogły znaczyć coś więcej poszczególne elementy bukietu.
Tylko dla kogo mogłaby zrobić swój?
Od razu pomyślała o swoim najlepszym przyjacielu, z którym była w tej szkole od dnia jeden, kiedy zauważyła te złote loczki wystające znad podręcznika. I o bukiecie, który jej nie tak dawno dał, ile przyjemności jej tym sprawił, jak bardzo podniósł na duchu i jak bardzo była mu wdzięczna za tamten moment i ogólnie wszystkie razem spędzone. Właśnie na tej zasadzie chciała ułożyć bukiet. Z tymi myślami. Stworzyć prezent, który mówił, jak bardzo była przywiązana do niego i szczęśliwa, że mieli tyle wspomnień i nie mogła doczekać się tworzenia tysiąca kolejnych.

Dodatkowe rodzaje kwiatów: 5
Wykorzystane kwiaty: Niezapominajka (nie zapomnij mnie), łubin (wyobraźnia), lwia paszcza (przypuszczenie), ostróżki (lekkomyślność), zwartnice (duma), wyrotycz (wypowiadam ci wojnę), wilczomlecz nadobny (raduj się), tuberoza bulwiasta (niebezpieczna przyjemność), szafran uprawny (strzeż się nadmiaru), żonkil (pożądanie)

Bukiet dla kogoś? Wywróciłaby oczami, ale za bardzo szanowała profesora Walsha, żeby to zrobić. I w sumie nie żałowała, że się powstrzymała, bo gdy otworzyła atlas, czytając wszystkie znaczenia, coraz bardziej zdawała sobie sprawę jak wyrafinowaną i cudownie podstępną wiadomość można było komuś zostawić. Dodatkowo na słowa @I aż złośliwie uniósł jej się prawy kącik ust, gdy oczy błysnęły podobną iskrą, świadczącą jasno, że nie wyjdzie z tego nic dobrego.
- Oh s'il vous plaît s'il vous plaît, je suis sûr que celui qui l'obtiendra sera ravi – odparła niebezpiecznym tonem, chichocząc zaraz cicho. – Tellement ravi qu'il se soit gardé.
Powiedziała, biorąc do swojego bukietu dodatkowo szafran, oznaczający „strzeż się nadmiaru”.
Chociaż swojego bukietu wysyłać nie zamierzała, oznaczałoby to przegraną w tej ich małej grze z tajemniczym mężczyzną, cóż, może chociaż tak mogła się trochę wyzbyć myśli o nim. Nie wiedziała, czy stworzyła bukiet ładny i wyważony, ale na pewno zamykał w sobie to, co myślała, co się zadziało i że za wszelką cenę zamierzała wygrać w tym… Cokolwiek by tam między nimi się nie zadziało.

Dodatkowe rodzaje kwiatów: 5
Wykorzystane kwiaty: Niezapominajka (nie zapomnij mnie), łubin (wyobraźnia), lwia paszcza (przypuszczenie), zwartnice (duma), kamelia (moje przeznaczenie jest w twoich rękach), lak (wierność wbrew przeciwnościom), len zwyczajny (dostrzegam twoją dobroć), lewkonia (dla mnie zawsze będziesz piękny), koniczyna majowa (powrót szczęścia)

- Oh, one mają tyle znaczeń – powiedziała do Chrisa, przeglądając atlas. W momencie, w którym zdradził sekret dzisiejszych zajęć, już wiedziała komu będzie chciała wysłać bukiet. Swojemu choremu bratu. Teraz tylko pozostawało znaleźć właściwe słowa w kwiatach. – Coraz bardziej widzę, jak można tego użyć we wróżbach – uśmiechnęła się do niego i zabrała się za zbieranie dodatkowych kwiatów, żeby domknąć swoje myśli.
Nie wiedziała w jakim stanie świadomości będzie jej brat, gdy dostanie bukiet, ale to nie było ważne. Kiedyś na niego spojrzy. Kiedyś zda sobie sprawę. Zamierzała do tego doprowadzić, znaleźć rozwiązanie, nie ważne ile by to zajęło. Z tymi wszystkimi uczuciami wybijającymi w jej sercu i emocjami, jakimi kierowała do rodziny, do niego, z całym poświęceniem, jakiego się podjęłaby znaleźć lek i ludzi, którzy nad nim pracowali, albo którzy pracować dopiero mieli zacząć, wzięła się za dobieranie właściwych kwiatów. Chciała powiedzieć mu, że go kochała i zrobiłaby wszystko, żeby znów był zdrowy, bo wiedziała, że pod przykryciem choroby wciąż krył się on, jej kochany braciszek.

Christopher obserwował ich wszystkich, starając się dostrzec, co wybierają, ciekaw tego, jakie ostatecznie przedstawią mu kwieciste kreacje. Miał świadomość, że nie wszystkim podobała się ta lekcja, że być może woleliby, gdyby wyglądała nieco inaczej, może oczekiwali czegoś bardziej niebezpiecznego, ale naprawdę nie zamierzał załamywać nad tym rąk. To nie doprowadziłoby do niczego dobrego, nic również by nie zmieniło w jego planach, czy postrzeganiu tego, co się dookoła niego działo. Wiedział, co i jak chciał im przekazać, wiedział również, że czasami człowiek po prostu musi uprzeć się przy swoim, bo inaczej po prostu wszyscy wejdą mu na głowę.
- Tak sądziłem, że to może okazać się pomocne - powiedział, uśmiechając się do Laeny, a później, kiedy czas minął, podziękował wszystkim za przybycie na lekcję, mając nadzieję, że ostatecznie wszyscy dobrze się bawili.

z.t dla wszystkich