Nie jestem co prawda Pańskim studentem, ale pozwoliłem sobie napisać za namową mojego kuzyna, Tima Seavera. Podobno jest Pan specjalistą w dziedzinie magicznych stworzeń, a ja potrzebuję pomocy profesjonalisty. Jak zapewne Pan wie, w Hogsmeade pojawiło się przytulisko dla zwierząt, a wśród nich jest stworzenie, z którym poczułem więź od pierwszej wzmianki, którą usłyszałem na jej temat. Nie jestem wielkim zwierzęcym znawcą, a licencję, nie owijając w bawełnę, zdobywałem w bólach. Czuję jednak, że mój los jest spleciony z losem Metus, charjuczki, której życie nie oszczędzało, i której chcę dać ciepły, bezpieczny dom. Zamierzam dołożyć wszelkich starań, by moja niekompetencja nie odbiła się na niej negatywnie, dlatego jestem gotów zapłacić każde pieniądze za naukę, radę i wskazówki. Gorąco proszę Pana o pomoc. Jeśli się Pan zgodzi, dostosuję się do każdej godziny, którą Pan wyznaczy. Chciałbym się spotkać już w Przytulisku, by jak najszybciej móc się spotkać z moją przyszłą psią towarzyszką.

Magizoolog to czarodziej specjalizujący się w wiedzy na temat magicznych stworzeń. Posiada wykształcenie z opieki nad magicznymi stworzeniami, bada je, zna ich potrzeby i zwyczaje. Czesto magizoolodzy są również podróżnikami, albo hodowcami. Przykładem magizoologa jest Gondoline Oliphant, czarownica żyjąca w osiemnastym wieku, z pochodzenia Brytyjka. Poświęciła się studiowaniu życia i zwyczajów trolli. Termin "poświęciła" jest tu bardzo adekwatny, bo skończyła z głową rozbitą maczugą w Cotswolds. Czy było warto? Nie sądzę, ale przynajmniej świat czarodziejskie pamięta o niej aż do dziś.

Szanowny Panie Profesorze Rosa,

poniżej zamieszczam zadaną pracę domową z Opieki.

Tytuł magizoologa przypada wykwalifikowanym badaczom, poszukiwaczom i pasjonatom magicznych stworzeń. Zawodowo, na przykład brytyjscy magizoologowie, najczęściej wiążą swoje kariery z pracą w Departamencie Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami, czy Rezerwatem Shercliffe'ów, jednak niektórzy z nich wybierają również działalność i badania na własną rękę, są autorami książek, czy poświęcają się edukacji młodzieży w temacie magicznych stworzeń. Istnieją wśród nich również specjaliści od smoków, określani smokologami.

Jednym z tychże smokologów był na przełomie XV i XVI wieku Quong Po, chiński badacz, który dzięki badaniom na ogniomiotach zasłynął z odnalezienia właściwości proszkowanych smoczych jaj. Jego wizerunek oraz historię można dziś znaleźć nie tylko w podręcznikach, ale również na kartach czekoladowych żab.

Z poważaniem,

Morgan A. Davies

Gryffindor, II rok studencki

Magizoolog to naukowiec, który zajmuje się badaniami magicznych stworzeń, innymi słowy biolog specjalizujący się w badaniach magizoologicznych. W potocznym rozumieniu magizoolog może być również osobą interesującą się magicznymi stworzeniami, hobbystą, dla którego badania naukowe nie stanowią źródła utrzymania. Oficjalnie magizoolog posiada wykształcenie z opieki nad magicznymi stworzeniami, potrafi się nimi zająć, studiuje ich zachowania i potrzeby. Magizoologia ma swoje specjalizacje, takie jak smokologia dotycząca badań i opieki nad smokami, albo magihipologia dotycząca studiów nad różnymi gatunkami magicznych koni. Magizoologia wiązać się może z podróżami, albo hodowlą. Jednym z najbardziej znanych magihipologów był Stoddard Withers, który hodował skrzydlate konie i był twórcą końskiej odmiany gry w quidditcha, która nie zdobyła takiej popularnści jak odmiana miotlarska.

Atlasie,

Czy mogłabym Cię prosić o konsultację w sprawie mojego kruka? Obawiam się, że robię coś źle lub coś mu dolega, a ja nie wiem, w czym rzecz. Byłabym wdzięczna za Twoją profesjonalną ekspertyzę w temacie. Kiedy i gdzie mogłabym Cię złapać?

Noreen

Najlepszy i Najukochańszy Panie Profesorze Rosa,

Nie jestem Pana walentynką, ani nie zamierzam tutaj przelewać swoich nastoletnich uczuć, chciałam napisać jedno : jest Pan świetnym profesorem i zasługuje Pan na wyróżnienie, nie tylko w ten dzień.

Buziaki,
X

Charakterytyczne cechy wyglądu: przypominający małe sępy, chudy i ponury. Upierzenie zielenkawo-czarne.

Charakterystyczne cechy zachowania: nieśmiałe, latają wyłącznie podczas silnego deszczu, a przy lepszej pogodzie pozostają w gniazdach.

Siedlisko i miejsce żerowania: gnieżdżą się w jeżynach i innych ciernistych krzewach, ich gniazda przypominają kształt łzy.

Pożywienie: Żywią się dużymi owadami i elfami.

   
   

Wybrane przeze mnie stworzenie to Lunaballa.
Jest to stworzenie niezwykle nieśmiałe i możliwe do zaobserwowania jedynie w świetle księżyca. Przypommina karłowatą lamę o płetwiastych stopach z wielkimi, wyłupiastymi oczami na czubku głowy.
Podczas pełni lunaballe wykonują skomplikowane tańce, pozostawiając na ziemi ślady, po których można rozpoznać tereny ich bytowania. Kolejnym cechem, poza śladami łap i wzorach wydeptanych w tańcu, są odchody.
Odchody lunaballi to cenny składnik eliksirów, więc wielu czarodziejów wie jak je rozpoznać i ochoczo się za nimi rozgląda.
Do pracy dołączam szkic.
   

   
   

Profesorze Rosa,

Aktomantula to największy pająk, przez niektórych nazywany "królem pajęczaków". Pierwotnie pochodzą z Borneo, ale w Wielkiej Brytanii można odnaleźć ich spore kolonie, w tym jedną umieszczoną w Zakazanym Lesie. Akromantule poza wielkością można rozpoznać po charakterystycznym wyglądzie - pokryciu czarnymi włosami, naprawdę dużym rozstawie odnóży (do 15 stóp), mają też ogromne szczypce. Ich jad jest bardzo drogim i rzadkim towarem. Niektóre osobniki są w stanie opanować ludzką mowę, ale mimo to nie są to zwierzęta podatne na kontakt z człowiekiem - są gotowe go zabić dla pożywienia. Nie ma szansy ich oswoić. Boją się jedynie bazyliszka.
Akromantule są mięsożerne i preferują duże ofiary, zjadają także swoich zmarłych.

Załączam szkic aktomantuli.

Adeline M. Honeycott

Profesorze Rosa,

Wybrałem Bystroducha gdyż podoba mi sie ponieważ stworzenie przypomina smoka, zamieszkuje Amerykę Północną.(ostatnio podobają mi się smoki)
Czasami cos się trafi na mugolskie strony papieru typu gazeta jednak z powodzeniem może rywalizując z potworem z Loch Ness.
Klasyfikacja Ministerstwa Magii określiła gatunek jako -XXXX stopień czyli Groźne / wymaga specjalistycznej wiedzy / czarodziej specjalista może sobie poradzić
Naturalnie występuje przeważnie raczej i chyba -Ameryka Północna
Spokrewniony gatunek to Żmijoptak.
Bystroduch jest skrzyżowany ptaka z gadem.
Kiedyś wierzono i mówiono że to rodzaj smoka, obecnie przeważa opinia, że to daleki krewny żmijoptaka.
Jednak wyróżnia sie tym że,nie zionie ogniem jak smok, ale ma całą paszczę stalowych zębów, którymi rozrywa swoje ofiary.
Te zwierzeta są z natury ciekawskie, mają kuloodporną skórę.
Włókna z serca bystroducha mogą być użyte jako rdzenie różdżek.

Załączam Bystroduch (ilustracja)
szkic

Wikor Krawczyk Puchon rok VII

♡

Szanowny Profesorze Rosa,

poniżej zamieszczam pracę domową z Opieki Nad Magicznymi Stworzeniami.

Jednymi z popularniejszych wśród czarodziejów magicznych stworzeń zamieszkujących Wyspy Brytyjskie, a w tym wypadku głównie zachodnią Anglię, są z pewnością nieśmiałki. Pomimo zbliżonej sylwetki i wzrostu nie przekraczającego ośmiu cali, nie sposób ich pomylić z piskliwymi i psocącymi chochlikami kornwalijskimi. Ich wygląd, sprowadzający się do gałązkowatych kończyn, twarzy o strukturze kory bezpośrednio kojarzy się z ich naturalnym środowiskiem, zapewniając tym samym doskonałe zdolności kamuflażu. Mieszkają one bowiem w koronach drzew, które nasza społeczność wykorzystuje do wytwarzania różdżek. Ich pokojowe i wycofane usposobienie, któremu zresztą zawdzięczają swoją nazwę, potrafi zmienić się jednak nie do poznania w obliczu ataku na chronione przez nie drzewa, a szpiczaste palce służące na co dzień do wydłubywania z drzewnej kory pokarmu w postaci korników, czy zdrapywania elfich jaj ze spodnich części liści stanowią zagrożenie dla każdego nieuważnego wędrowca, który postanowiłby pokaleczyć ich dom i terytorium.

Z poważaniem,

Morgan A. Davies

Gryffindor, II rok studencki

Szanowny Profesorze Rosa,

Mam teoretyczne pytanie, być może trochę głupie, ale kto pyta nie błądzi.

Czy możliwe jest etyczne hodowanie Lunaball np. w zagrodach, zbliżonych do tych, w których mugole hodują alpaki? Zastanawia mnie, czy te zwierzęta są w stanie zdrowo funkcjonować wyłącznie w stuprocentowej wolności, czy także w warunkach mieszanych. Z góry dziękuję za odpowiedź.

Z wyrazami szacunku
Adela Honeycott

OFC. Z wielką przyjemnoscią, powiedz kiedy i gdzie!

Szanowny Panie Profesorze

Bardzo proszę mi wybaczyć moją anonimowość, ale to mi pozwoli na większą otwartość w zadawaniu pytań. Temat jest dla mnie ważny i krępujący jednocześnie, ponieważ boję się zostać uznana za rasistkę. Mam nadzieję, że pytając nie zranię Pańskich uczuć, ale też nie sądzę, by dało się znaleźć wiekszego specjalistę w dziedzinie, która mnie nurtuje.
Całkiem niedawno na lekcji eliksirów jedna ze studentek zaatakowała drugą. Nie znam tła konfliktu, ale tamta puchonka wyglądała strasznie, nie jak normalny człowiek, a krukonka miała pociety pazurami policzek. Z tego powodu zaczęłam czytać o wilach i harpiach. Rozumiem, że wile są klasyfikowane jako istoty, że są inteligentne i komunikatywne. Ale są też bardzo porywcze i bywają na swój sposób zabójcze. Bałabym się spotkania z pełnej krwi wilą, tak samo jak nie chciałabym spotkać w czasie pełni wilkołaka. Mało informacji za to znalazłam o półwilach. Pan też jest półwilą, ale nigdy nie widziałam, żeby z tego powodu wydarzyło się coś złego. Za to tamta lekcja pokazała, że o innych osobach z wilim pochodzeniem nie można powiedzieć tego samego.
Bardzo Pana proszę o wskazówki jak poszerzyć wiedzę na temat nadnaturalnych istot, które mogą przebywać w szkole. Jak się wobec nich zachowywać i jak się przed nimi bronić? Jak je rozpoznać, żeby już wcześniej wiedzieć, że trzeba się trzymać na baczności? I wreszcie proszę o szczerą odpowiedź czy Pana zdaniem takie młode osoby o nieukształtowanym jeszcze charakterze powinny uczęszczać do tych samych szkół co ludzie.

Załączam wyrazy uszanowania

Dociekliwa Krukonka

Atlasie,

Serdecznie dziękuję za piękne życzenia i wspaniały prezent! Naprawdę, znasz mnie doskonale - jestem pewna, że to mi się przyda.

Myślę, że możemy zorganizować coś skromnego. Albo może zrobimy sobie kolejną małą wycieczkę? Czas pokaże. Złapmy się jakoś niedlugo!

Ściskam,
Louise

Czas spędzony na Podlasiu to nie były dla mnie najprostsze wakacje, więc cieszę się, widząc Twój list. Myślałam, że nikt nie podziela moich odczuć, choć ciężko o te problemy obarczać to urokliwe miejsce.
Jest mi również niezmiernie miło, że pamiętałeś o mojej skromnej osobie. Przyznaj, często przewijam się przez kalejdoskop Twoich myśli?
Dobrze wiesz, że nie jestem w stanie odmówić ciekawej rozmowie i pysznej kolacji. Jakie więc miejsce proponujesz?

Nie powinnam tego mówić, ale miło to słyszeć.

Ależ oczywiście, z wielką przyjemnością. Nie chcę wybiegać w przyszłość (wiem, ironią jest widzieć akurat takie słowa spod mojego pióra), ale może po skończonym posiłku wybierzemy się również na spacer? Na Alei Amortencji jest coś, co chętnie ci pokażę.

Odrobina relaksu brzmi... bardzo kusząco. A więc do zobaczenia na miejscu

Profesorze Rosa,

Dziękuję! Mogę poprosić skrzata domowego aby przyprowadził mojego psidwaka w najbliższy weekend do Hogsmeade. Alternatywą jest jedynie Pana Profesora pisemna zgoda na tymczasową obecność mojego pupila na terenie szkoły. Nie chcę robić żadnych kłopotów ani narażać się na utratę punktów przyprowadzając pupila na teren Hogwartu.

Pozdrawiam,
Iris Skylight