Oczko wodne

First topic message reminder :

Oczko wodne

Miejsce najczęściej odwiedzane przez dzieci, które uwielbiają wyglądać w wodzie mieniących się tęczowymi kolorami rybek. Są tu rozstawione ławeczki, na których można usiąść i sobie odpocząć. Z boku widnieje tabliczka recytująca raz na godzinę prośbę, aby nie karmić rybek i zachować czystość. Jeśli ktoś ośmieli wyrzucić się choćby papierek na chodnik, zaczyna go opieprzać z góry na dół krzycząc przy tym donośnym głosem. Nie warto jej podpadać!

Aby dowiedzieć co się wydarzyło, rzuć kostką. Uwaga! Możesz rzucić kostką wyłącznie jeden raz! W każdym następnym wątku, który tu rozpoczniesz, kości oraz płynące z nich straty/korzyści już Ci nie przysługują!

Spoiler:

Zbił ją nieco z tropu, choć przecież tak wyraźnie żartował. Uśmiechnęła się więc dość niemrawo i wzruszyła delikatnie ramionami, zerkając w stronę oczka wodnego, jakby chciała się upewnić, że nie posypały się trupy.
— Chyba po prostu pływały w złym miejscu i czasie... nie żeby miały jakieś inne wyjście — odpowiedziała, choć raczej nie musiała i chętnie przesunęła się na ławce, robiąc mu jeszcze więcej miejsca – tak jakby Tomek ogólnie zajmował go jakoś wiele. Nie wyglądała na najbardziej entuzjastyczne towarzystwo na świecie, ale szczerze ucieszyło ją jego pytanie, do tego stopnia, że chyba nawet nieco się ożywiła, a przynajmniej spojrzała na niego jakby weselej.
— Jak w pracy? — zapytała odruchowo, kiedy połączyła odpowiednie kropki i uświadomiła sobie, że zerkał na zegarek nie dla kaprysu, a najpewniej dlatego, że się spieszył. A kiedy Tommy gdzieś się spieszył, zwykle oznaczało to, że musi lecieć do pracy, tak przynajmniej uważała Ruby. Griffin wcale nie wiedziała o chłopaku zbyt wiele... albo raczej wiedziała więcej, niż powinna, ale wszystkie posiadane informacje skalane były perspektywą przyjaciółki i bez względu na to, jak bardzo ceniła sobie jej zdanie, w przypadku starszych braci nie była to chyba najlepsza opcja.
Zawahała się, naturalna nieśmiałość dość skutecznie próbowała nakłonić ją do milczenia i wpatrywania się przed siebie... ale z drugiej strony nie chciała też się przed nim skompromitować, dlatego w końcu nieco się przemogła i odezwała:
— Chyba też powinnam się zacząć za czymś rozglądać, ale szczerze mówiąc, nie wiem nawet gdzie zacząć szukać. Polecasz swoją?
Na fasolki spojrzała z ogromną dozą niepewności. Najpierw chciała po prostu odmówić, potem uniosła niby dłoń, ale zamarła wpół ruchu, aż w końcu sięgnęła do paczki i wyciągnęła sobie dwie sztuki. Zamiast wpakować je jednak do buzi, ujęła w palce pierwszą z nich i przyjrzała się jej dokładnie, najpierw tak po prostu, a potem jeszcze pod słońce, tak o, dla pewności.
— Eee... przepraszam, nie ufam magicznym słodyczom — wyjaśniła zaraz, kiedy zdała sobie sprawę, że wygląda głupio. Może widziała dziwny wzrok Tommy'ego? A może tylko go sobie wymyśliła? — Fasolki są okej, ale czekoladowe żaby trochę mnie przerażają. Nie mówiąc o kwachach, tych to w życiu nie odważyłam się spróbować — uśmiechnęła się niepewnie, wzięła pierwszą z nich – czerwoną – do buzi i rozgryzła. Smak nie był niedobry, była za to piekielnie ostra — cholera, chyba chilli — wydusiła z siebie, czując niemożebne pieczenie w gardle.

@Thomas Maguire

– O to to – zaśmiałem się na jej trafne podsumowanie. – A jak im tu nie pasuje to niech emigrują do na przykład takiej Doliny Godryka, o – gadam kolejne głupstwa, ani trochę przejęty, że to nie ma sensu. Siadam dziarsko na ławce tuż obok i wygrzewam się na słoneczku, co przerywa mi jej pytanie o moją pracę. – Cieszę się, że właśnie z niej wyszedłem. Byłem zagadać o wolne na czas szkolnego wyjazdu i chociaż wypełnianie papierków nie jest dla mnie czymś ciężkim tak po dzisiaj mam dość. Zwłaszcza, że niedawno zacząłem i wiesz, od razu poprosiłem o tak długi urlop. Na szczęście szef okazał się spoko ziomeczkiem i przystał na ten plan, za to od września będę musiał częściej przychodzić tam w weekendy, ale to już problem Thomasa z przyszłości. Za to teraźniejszy Tomek musi iść szukać mieszkania i niby wydaje się to bardzo przyjemne zajęcie to już mam dość. Ostatnio ktoś nam pokazywał taką ruderę, że nawet trolle nie chciałyby tam zamieszkać – opowiadam, dopiero po chwili uświadamiając sobie, że zagadała tylko z grzeczności i tak naprawdę wcale jej to nie interesuje. Przed zadeklarowaniem przeprosin za moje gadulstwo powstrzymuje mnie jedynie fakt, że Hope przyjaźni się z Ruby, co oznacza, że jest przyzwyczajona do słuchania.
Spoglądam na dziewczynę z uśmiechem, gdy znów zagaduje o pracę. – No jeśli lubisz pracę z klientem, znasz się trochę na książkach, ogarniasz historię to polecam. Ale ze względu na moje wieloletnie doświadczenie – chichoczę, bo brzmię jakbym był nie wiadomo jak starszy – pozwól, że dam ci złotą radę. Na razie odsapnij po owutemach, wychilluj na wakacjach, a jeśli musisz to zacznij pracy szukać dopiero jak się zacznie nowy rok. Zwłaszcza, że i tak masz sporo na głowie jako prefekt – tym samym wyrażam swój podziw, bo mogę sobie tylko wyobrazić ile obowiązków ciąży na barkach Hope. – Jeśli będziesz chciała to daj znać, wspomnę o tobie, żaden problem – oferuję swoją pomoc, po czym częstuję ją fasolkami. Mrużę oczy, gdy widzę, że zabiera się za słodycze jak pies do jeża, ale jej kolejne słowa rozwiewają moje wątpliwości. To nie kwestia braku zaufania do mnie, a po prostu do magicznych słodkości. – Już myślałem, że się boisz, że chcę cię otruć – parskam i wkładam losową fasolkę do buzi. – O, wow, chyba po raz pierwszy w życiu mam coś normalnego. Truskawka! – cieszę się z tego niebywałego sukcesu życiowego. – K o c h a m czekoladowe żaby, ale to głównie przez to, że od dziecka rywalizujemy wszyscy ze sobą kto jako pierwszy zdobędzie całą kolekcję. Chyba nie muszę mówić kto z nas wszystkich wziął to sobie najbardziej do serca? – szczerzę się, mając oczywiście na myśli Rubs. – A kwachy powinny zostać zdelegalizowane. Raz Ryan wpakował mi do ust pół paczki… Nie polecam, wciąż mam traumę – trajkoczę i zaglądam do paczki, aby wybrać kolejną fasolkę po kolorze. – Żółta czy zielona? – pozwalam, aby to Hope podjęła tę niezwykle ważną decyzję.

Strona 5 z 5	Strona 5 z 5 • 1, 2, 3, 4, 5