Nie potrafiłaby zliczyć tego ile razy jej noga przestąpiła próg markowego sprzętu. To był jeden z jej ulubionych sklepów i takich, który miał w swojej ofercie to, czego zawsze potrzebowała najpilniej. Tym razem chciała jednak wspomóc kolegę z drużyny i zakupić dla niego miotłę po tym jak wykazał się w meczu. Liczyła na to, że własny sprzęt da Rauchowi motywację do ciężkiej pracy i będzie mógł się z nią oswoić na tyle, by czuć się swobodniej w powietrzu. Przede wszystkim jednak nie był to szkolny zajechany model.
Korzystając z okazji podpytała jeszcze sprzedawcę o to czy aktualnie posiadają jakieś zagraniczne modele, którymi była zainteresowana jakiś czas temu. Szczęśliwie w ofercie znajdował się japoński model Yajirushi. Ten sam, na którym latał jej znajomy należący do Toyohashi Tengu. Oczywiście, że postanowiła ją zakupić wraz z Nimbusem 2015, który miał należeć do Juliusa. Po uiszczeniu opłaty za oba modele, opuściła teren sklepu.

Kostka na zagraniczną: 6

z|t

Tak, Strauss była typowym miotłozjebem i musiała kupić sobie kolejną miotłę wyścigową, bo w sumie czemu miałaby tego nie robić skoro miała sporo hajsów na koncie? Dlatego też po raz kolejny pojawiła się w markowych sprzętach, aby wybrać kolejną do kompletu miotłę. Tym razem jednak postawiła na amerykańską markę. Starsweeper wydawał się być odpowiednią dla niej miotłą. Przez jakiś czas przyglądała się modelowi, który pokazywał jej sprzedawca. Z pewnością prezentował się wspaniale. Krukonka skinęła głową i sięgnęła po galeony, aby wręczyć odliczoną sumę mężczyźnie za ladą. Miała nadzieję, że sprawdzi on się jedynie na boisku.

z|t

Kostka: 2

   Przekuwanie praktyki w mistrzostwo: taki miała plan, kiedy o absurdalnie niepoprawnych godzinach wpadała do Markowego i zamykała się w warsztaciku na zapleczu. Do znudzenia powtarzała nieoryginalne procedury zdejmowania obręczy, prostowania wici, umieszczania ich na trzonku i zbierania nową klamrą. Szkolne nimbusy, turystyczne butle, przedpotopowe zamiatacze, modele i marki zbijały się w jej umyśle w jedną, wielką, bezkształtną breję doświadczenia i odruchowości, których potrzebowała, jeżeli faktycznie miała zamiar wziąć się za swoją miotłę na poważnie.
   Właściciel nauczył się już nie przeszkadzać jej, kiedy była tu zamknięta i zaprzątnięta swoim twórczym szałem. Dzisiaj była mu za to wyjątkowo wdzięczna, bo irytowało ją wszystko i wszyscy. A teraz, za zatrzaśniętymi drzwiami, w ciszy i spokoju, otoczona miotłami i zapachem pasty żywicznej, czuła się nieźle.
   Uśmiechnęła się pod nosem na widok paczki leżącej przed nią na stole monterskim. Znała ten pergamin, pieczęć, a nawet doskonale domyślała się zawartości. Dziś przyszło jej wykonać przegląd szkolnym Nimbusom, na których sama latała. Zakasała rękawy ciepłej bluzy i zwinęła włosy w kitkę. Różdżkę odłożyła obok pary obcęgów i kilku mniejszych obcążków, naoliwiła palce i zaczęła od witek.
   Nie była pewna, czy to pozostałości meczu, czy jakiegoś wyjątkowo błotnego treningu, ale wszystkie nadawały się do generalnego czyszczenia. Jedna po drugiej, miotły lądowały na stojakach już bez wici, które zwijała sznurkiem i umieszczała w beczce z czyszczącym eliksirem.
   Trzonki, jak to trzonki, widać było po nich brak jednego, kochającego właściciela. Wspólne, znaczy niczyje, westchnęła do siebie i zaczęła sumiennie polerować i pastować niegdyś elitarne, teraz nadal-całkiem-dobre miotły.
   Różdżką oczyściła obręcze i nałożyła wici na odświeżone trzonki. Po chwili zastanowienia stuknęła jeszcze w każdą z mioteł różdżką i z zadowoleniem spostrzegła, że osiągnęła dokładnie to, czego chciała.
   Do Hogwartu wracała porcja świeżutko wypastowanych, naoliwionych i nasmarowanych, wyprostowanych i czystych jak nigdy szkolnych mioteł. Na trzonku każdej z nich, w połowie wysokości, widniała niewielka, niemalże niewidoczna inskrypcja.


z|t

Szanowni Państwo,

chciałabym dokonać u państwa zamówienia na miotłę wyścigową Piorun VII z dostawą pod wskazany adres. Odliczona suma znajduje się w kopercie.

Z poważaniem,
Violetta Strauss

Rzadko kiedy ostatnio bywała na Pokątnej, jednak tego dnia przybyła z konkretnym planem. Stanąwszy przed najbardziej znanym sklepem miotlarskim w Londynie, a nawet w całej tej części Anglii, podziwiała przez chwilę model Błyskawicy Doskonałej, wystawionej w szklanej gablocie, zachęcająco połyskującej wypolerowaną rączką. Jednak nigdy nie była miłośniczką tych właśnie mioteł. Owszem, były szybkie i zwinne, jednak czasami potrzeba było czegoś więcej. Oczekiwała, aby miotła miała duszę, która ją wręcz uwiedzie.
Jej wysłużony Piorun VII poszedł do generalnej konserwacji i miała do niego sentyment, jednak postanowiła, że zainwestuje w jeden z zagranicznych modeli. Wchodząc do lokalu, pełnego sprzętu miotlarskiego, nie zakładała z jaką miotłą pod pachą wyjdzie. Pozwoliła sobie zażyczyć u sprzedawcy wszystkie produkowane poza wyspami i jakież było jej zdziwienie, kiedy ekspedient położył przed nią zaledwie dwa modele. Wystarczyło jednak tylko kilka chwil, aby dostrzegła, że nawet bez wsiadania na brazylijską zmiatarkę, ma z nią bliżej nieokreśloną więź. Varápidos prezentowała się niezwykle okazale, ale przecież nie o wygląd tutaj chodziło (choć Pat musiała przyznać, że w tej kwestii była to miłość od pierwszego wejrzenia). I tak wyszła ze sklepu w posiadaniu nowej miotły wyścigowej, którą nie mogła się doczekać aż wypróbuje w powietrzu.

Kostka: 4

Kostka na zagraniczną miotłę: 4

Raczej nikogo nie dziwił fakt, że po raz kolejny Strauss znajdowała się w Markowym Sprzęcie. Tym razem znowu zajmowała się przeglądaniem mioteł sportowych. Jej kolekcja może i już była dosyć sporych rozmiarów, ale to wcale nie świadczyło o tym, że zamierzała zrezygnować z dalszego jej wzbogacania. W końcu była rasowym miotłozjebem, który mógł się pochwalić swoim naprawdę swoistym hobby.
Udało jej się nareszcie upolować zagraniczny kąsek, południowoamerykańskiego asa na miotlarskim rynku, ślicznego Varápidosa, który wyglądał jak marzenie. Nie zamierzała się jednak ograniczać i już zaraz sięgnęła jeszcze po Błyskawicę Doskonałą, aby wspierać również brytyjski rynek, który mógł się pochwalić wieloma niezwykle pieczołowicie wykonanymi modelami.
Po uiszczeniu sporej sumy galeonów za oba egzemplarze, nareszcie mogła opuścić sklep.

z|t

Kostka na zagraniczną miotłę: 6 – Yajirushi

   Nie planował zmieniać miotły – Błyskawica mogła nie być ani najnowszym, ani najbardziej wyszukanym modelem dostępnym na rynku, ale służyła mu wiernie, odkąd wszedł w jej posiadanie; można wręcz rzec, że swój sprzęt znał na wylot i wiedział dokładnie jak nim operować, żeby wyciągnąć maksimum możliwości. W dodatku mimo starannej pielęgnacji miotła nosiła na sobie pewne ślady użytkowania, co jedynie nadawało jej charakteru; szczególnie, że każdy z ów śladów niósł za sobą historię.
   Nie oznacza to oczywiście, że nie był ciekaw tych ekstrawaganckich, zagranicznych modeli, które w swojej ofercie czasem miewał sklep na Pokątnej. W minionym tygodniu odwiedził Markowy Sprzęt do Quidditcha, żeby uzupełnić zapasy środków do konserwacji miotły i nawet z czystej ciekawości podpytał o te egzotyczne cacka, ale akurat nie trafił i żadnego nie mieli na stanie. Sprzedawca poinformował go za to, żeby przyszedł w przyszłym tygodniu, może wtedy uda im się coś zagranicznego sprowadzić.
   I tak miał jakieś drobne sprawunki do ogarnięcia, więc przy okazji ponownie zaszedł do miotlarskiego emporium w kolejnym tygodniu. Ku jego uciesze okazało się, że pośród rodzimych modeli w tym tygodniu znalazł się także japoński Yajirushi. Jej wygląd zdecydowanie przykuwał uwagę, choć oczywiście nie to było najważniejsze w światowej klasy sportowej miotle. Wypytał o jej parametry, przetestował i zdecydował się na zakup, bo kto bogatemu zabroni? Błyskawica zdecydowanie nie miała wypaść z łask i wciąż miała stanowić jego główną miotłę, ale odrobina egzotyki od czasu do czasu na pewno nie zaszkodzi.
   Poczekał aż sprzedawca zapakuje sprzęt, by następnie przekazać mu sakiewkę z odliczoną sumą galeonów i opuścić sklep wraz ze swoim nowym nabytkiem oraz formującym się w głowie planem, żeby go wypróbować w akcji.

     | z/t