Tak się składa, że kilka miesięcy temu ukończyłam kurs na twórcę mioteł. Zrobiłam to rzecz jasna w konkretnym celu i już od jakiegoś czasu prowadzę powolne prace nad własnym kawałkiem drewna, o pięknej nazwie SOTON 1. Jako że jest Pani ex-zawodniczką, ale przede wszystkim Brandonówną, czyli osobą z rodziny o długich tradycjach w wytwórstwie mioteł, chciałabym się dowiedzieć, czy mogłabym odwiedzić Profesor w gabinecie. Miałam nadzieję, że rozmowa mogłaby mi nieco ułatwić dalsze postępy.

Zanim przyjdziesz do gabinetu, weź jeszcze ze sobą coś od skrzatów. Na moje nazwisko na pewno coś dadzą pysznego.

Uprzejmie dziękuję,

Raphaeli

Moja nowa dziewczyna ma się dobrze - ale chyba wolałbym nie wyobrażać sobie, że ma jedenaście lat... Zwłaszcza, że jej istnienie jedynie zaczyna się i kończy w mojej wyobraźni. Chociaż rzeczywiście, dobrze byłoby, gdyby nie bała się wejść na miotłę.
W Ruthland też nigdy nie byłem. Ale w Fitchburgu w Wisconsin nie przepadają za siecią Fiuu - nie, żeby nie było mi to na rękę. Roboty jednak była kupa, z tym się zgodzę - choć jedyne co zaniedbywałem to odpoczynek od stadionu.
Czy raz na jakiś czas może być teraz? Czy list zwrotny będzie odpowiednim znakiem, że żyję? Ba, żyję i mam się dobrze - choć twoja wiadomość mnie zaskoczyła, przyznaję bez bicia.
Psiakrew, nawet bardzo.

Wybacz, że pozwoliłem sobie odpisać... Patty. Nie chciałem odsyłać pustego listu.

Twoja sowa się zabłąkała i chyba myli kierunki. Jeśli chcesz przesłać list do prawowitego właściciela - użyczam Ci mojego Antmana. Sam trafi do domu.

Masz piękne pismo - naturalny talent, czy uczyli Cię kaligrafii?

Nie ma sprawy, nawet sowy pocztowe czują czasem zew przygody. Twoja Mara i tak jest wyjątkowo ułożona, nie zliczę ile razy moja płomykówka zeżarła komuś szczura, ukradła kolczyki... albo zabiła żółwia.

Trudno chyba przedstawić wytwór wyobraźni swoim wytworom wyobraźni, chociaż mogę się mylić. Ani dziewczyny, ani rodziców nie znam - choć też żadna ze mnie sierota. Ani życiowa, ani dosłowna. Mój przyjaciel jednak na pewno miałby o tym inne zdanie... składając mnie co drugi dzień na kozetce. Co do jednego masz słuszność - bez sensu przedstawiać nieloty, nie nadążą za nami. Bo wnioskuję, po treści listu, że nie tylko ja połowę życia wiszę na miotle?

Napisz słowo, a Zięby z Fitchburga wezmą Cię pod skrzydła. Mam u nich trochę chodów. Lotów? W każdym razie wiszą mi przysługę, a ja lubię organizować wycieczki. Niespecjalnie lubię za to odpoczywać.

Na słowie Puchona polegaj jak na Zawiszy - wszelkie fakty zatrzymam dla siebie. Mogę się też zrewanżować, żeby było uczciwie. Albo równie niezręcznie. Chociaż już się trochę wygadałem, prawda?

Chciałbym potwierdzić Twoje domysły, niestety, uczciwość mi na to nie pozwala. Pisać może i potrafię w miarę schludnie i elokwentnie, bo mogę się nad słowami zastanowić i odpowiednio postarać. Prawda jest taka, że dostawałem po łapach, kiedy pisałem jak kura pazurem. A i zdarza mi się szybciej mówić niż myśleć.

Na potrzeby listów możemy uznać, że jestem zachowawczy. A nawet tajemniczy.

Ha! Pierwszy raz podziękuję mu za wichrzycielstwo. 1:0 dla mnie.
Ale chwila, tylko pierwszy list nie był zaadresowany do mnie. Właściwie to w ogóle nie był zaadresowany, mogłem po prostu rzucić go na stos rachunków... Czułem się w obowiązku poinformować o złym adresie. Zachowawczość zachowana? Tajemniczo mogę zdradzić, że THE to żaden nick, tylko skrót. Odpowiedni balans między tajemnicą a konkretami?

Gafami się nie przejmuj, moje życie to żadna tajemnica (ups?), czasem mam wrażenie, że opinia publiczna zna mój życiorys lepiej ode mnie. Chociaż to może przez to, że tyle gadam, sama na pewno rozumiesz, skoro cierpimy na tę samą "przypadłość". Szybko mówimy i latamy od 6 roku życia... I znajdujemy we wszystkim jakieś plusy - masz rację, ominie mnie stres, a i szczęście do przyjaciół mam.

Ty z kolei do tajemniczych korespondentów. Powiedz jaki stadion chciałabyś zobaczyć, a będę do usług - żebym przynajmniej zasłużył na podziękowania, bo nie lubię pustych słów. Dlatego też staram się czytać między Twoimi słowami - kiedyś więc trenowałaś. Hobbystycznie czy w jakichś barwach?

Dobry ochrzan nigdy nie jest zły, zwłaszcza jeśli przemawia przez niego troska. Cóż, może niekoniecznie skierowana do mnie, ale jednak. Dobrze mieć taką siostrę - gorzej, zmuszać ją do pisania takich listów przez brak 'znaków życia'. Zawsze zazdrościłem innym rodzeństwa.

Theodor... blisko, ale niewystarczająco. Tak, to inicjały, znanego sportowca, ale wśród fanów konkretnej drużyny. Choć i w niej było o mnie ostatnio cicho, bo latałem za wielką wodą. Transferowano mnie, żebym się przebranżowił i dopiero wracam - reputację więc będę musiał budować od nowa. Blask reflektorów mnie omijał, dotychczas grałem drugie skrzypce, żeby inni błyszczeli.

Słowa są lepsze niż myśli, przynajmniej nie pozostawiają spraw niewyjaśnionych. Lepiej mierzyć się z konsekwencjami niż żałować, że się milczało.

Harpie, Osy, narodowa... Kariera skończona bez dymu i kontuzji. Ponad dwa tysiące punktów zdobytych na pozycji ścigającej. Krótki epizod jako trenerka i selekcjonerka. Czuję się jak prawdziwy detektyw - i zwycięzca na loterii, że Twoja sowa zabłądziła pod moje okno. Cała przyjemność po mojej stronie, Panno (Pani?) Brandon.

Guztelugatxe w Zatoce Biskajskiej? Armady z Bragi mają tam swoje obozy przygotowawcze. Wiem już, że nie boisz się wymiany listów z przerażająco zachowawczym nieznajomym. Latać też się nie boisz, choć sama niestety (na Merlina, bardzo niestety) nie możesz.

Poleciałabyś za to z kimś? To już propozycja.

Bliźniak, brat, kuzyn, znajomy... Faceci, ot. Obojętnie kim byśmy nie byli, lubimy wymusić trochę troski. Człowiek od razu jakiś ważniejszy się czuje. Mogę się mylić, ale twój brat może specjalnie milczeć.

Kariera? Chciałbym, ale to raczej doszkolenie. Ledwo trzy miesiące mnie pod angielskim niebem nie było, zdążyłem się stęsknić za wrzosowiskami. Krótki amerykański sen, fajna odskocznia. Dzięki temu poświęcę się jeszcze bardziej, bo pałkarze od tej pory głównie we mnie będą celować.

A dziękuję Panno Brandon - również winszuję dociekliwości. Wiedziałem, że kiedyś się ten wizzbook na coś przyda, chociaż szkoda. Nie pocieszyłem się anonimowością.

Jestem realistą, nie starczy mi paliwa. Wywiozę jedynie przez kanał La Manche, nad Normandią i Bretanią... a potem to już tylko rzut beretem do Guztelugatxe. Propozycja otwarta, znasz moje personalia, Wizengamot może mieć mnie na celowniku. Albo Ty możesz mieć weekend na hiszpańskiej wyspie. W zachowawczym towarzystwie.

Nie dostałem od ostatniego spotkania sowy, więc chciałem dowiedzieć się jak radzisz sobie z efektami naszego "małego" procederu. Coś się dzieje? Coś może chociaż ustąpiło. Nie masz problemów z psychiką, może coś przynieść?

Uprzejmie dziękuję,

Raphaeli

To bardzo dobrze, że już się to zmienia i czujesz się lepiej. Pozytywne rezultaty w takiej sytuacji są na wagę złota. I to, że uważasz o runie, że działa też powoduję, że czuję w sobie jakąś ulgę. Ale nie wiem czy na pewno chcesz wystawić się na ponowny ból i cierpienie. Ostatnio jednak szybko odleciałaś...

Uprzejmie dziękuję,

Raphael Serafini-Zanettii

Przestań mi dziękować, nie zrobiłem nic wielkiego. Zrobiłem tylko dobrą rzecz opartą na swoim własnym sumieniu. Widziałem po prostu, że potrzebowałaś pomocy, a ja wiedziałem, że mogłem użyć wiedzy ze swojego poprzedniego życia w użyteczny i dobry sposób. Dałem Ci szansę na bezpieczniejsze życie, a sam jedynie mogę cieszyć się tym, że tobie będzie się powodziło. Nie wiadomo nawet czy pewnego dnia nie usłyszę, że Patricia Brandon wróciła na miotłę i zaczęła pracować w kadrze Quidditcha. Albo, że objęła pozycję trenera reprezentacji. Sama rozumiesz... Ja swoje narozrabiałem, więc pomagam zepsutym przez los ludziom sprawić, że znowu będą czerpać radość. I w ogóle to nie wiem czemu o tym piszę... Sam też nie mogę ostatnio spać, chyba trochę przesadziłem i klątwa mogła na mnie zareagować. Ale nie mam znamion takich jak twoje. Sprawdziłem.

Uprzejmie dziękuję,

Raphaeli

Dobrze, nie będę. Jednak mam po prostu taką nadzieję. Tyle mi wystarczy. Jak ty nie możesz mieć, to chociaż mi na to pozwól.

No, nie chciałem o tym pisać. Ale sądzę, że dostałem parę twoich objawów. Nie chodzi o to, że mam koszmary... Tylko ciężej mi zasnąć lub w ogóle nie zasnę. Ale spokojnie, to akurat nie jest najgorsze. Może jestem trochę wybredny z jedzeniem, ale paru rzeczy na przykład nie mogłem zjeść. Było przykro skrzatom jak odmówiłem im swoich ulubionych ciasteczek, bo dostałbym skrętu kiszek albo zwróciłbym to następnego wieczora. No i często zdarza mi się być nieobecnym, rozkojarzonym. Ale daję radę prowadzić lekcje lub pomagać uczniom, spokojnie.

Ale nie chcę, abyś się nade mną litowała, jakby co. Sam wiedziałem, że pomagając mogę się narazić na efekty uboczne. I jeśli miałem Ci pomóc to i to przetrwam. Bo się jednak troszczę o swoich "pacjentów". Tego ode mnie wymaga ta ważna kwestia.

Uprzejmie dziękuję,

Raphaelii

Przykro mi. Prawie.
Acz w jednym masz rację - na pewno poczuje się ważny... i będzie robił tak dalej. Tego się nie da przeskoczyć!

Mam dożywotni abonament u mojego przyjaciela, na szczęście. Podejrzewam, że nie może już na mnie patrzeć i na moje kolejne obtłuczone żebra... Albo wręcz przeciwnie, przyjmuje mnie tylko dlatego, żeby popatrzeć.

Zabiłby mnie za to. Masz rację, gadam zdecydowanie za dużo przez listy, ale głupio mi też kreślić, żeby nie zburzyć słono okupionej schludności.

Oj nie, nie samochodem. Motorem. Biorę całą organizację na siebie w takim razie. Jakieś szczególne życzenia? Kurta motocyklowa z Holyhead?

Może to Ci się nie spodoba co powiem, ale sądzę, że powinienem powiedzieć. Chcę unicestwić tę klątwę. Chcę Ci dać drugą szansę od życia, gdzie będziesz mogła w pełni i bez obaw wstać wypoczęta następnego ranka i nie martwić się czy nagle spadniesz ze schodów albo miotły, bo złapie Cię sen. Ja jestem w stanie to zrobić, wiem to... Potrzebuję tylko czasu... Damy radę, tylko muszę go mieć. Mogę nawet poświęcić wakacje i cały kolejny rok szkolny... A przechodzenie objaw to typowy efekt uboczny. W sensie istnieje duża szansa, że tak się stanie. Klątwy nie działają logicznie, klątwy działają by uprzykrzyć. Więc tak się stało...

Jeśli chcesz naprawdę nie czuć się źle z tego powodu - nie myśl. Nie lubię, gdy ktoś czuje się źle, bo uważa, że z jego winy coś się stało. Nie, Patricia. To wydarzyło się, bo tak chciał los. A ty nie masz w tym żadnej winy.

Uprzejmie dziękuję,

Raphaeli

Ale ty nie rozumiesz... To minie, nie będę tego miał za jakiś czas. Ja nie jestem na to narażony. To tylko efekt tego, że w to ingerowałem. Ta klątwa to nie jest jakaś zaraza, to nie trąd. Nie będę miał tego na sobie za jakiś czas. Nawet nie mam śladu łączeń.

Mówisz, że to niesprawiedliwe. Ale tak samo niesprawiedliwe było jak wtedy wykorzystałem tę dziewczynę do swoich celów. Czasem na tym to wszystko polega - niesprawiedliwości. A ja... chcę sprawić, żeby to co jest niesprawiedliwe zostało unicestwione. Moje szczęście odkrywam wtedy, gdy widzę, że komuś pomagam.

Wycofujesz się, bo się boisz o mnie?

Uprzejmie dziękuję,

Raphael

Oczywiście, dałoby, tak myślę. Znajdź mu odpowiednią dziewczynę, która umie latać. Dam sobie rękę uciąć, że będziesz również pierwszą, do której przybiegnie po radę.

Masz rację, po raz kolejny. Obtłuczone żebra to nic. A to nie tylko przyjaciel... Prędzej nazwałbym go bratem z innej matki i z innego ojca. Chociaż i co do tego nie jestem w końcu wcale taki pewny, kto wie gdzie latał mój ojciec. Na pewno nie na miotle.

Więc... to chyba dobrze. Prostolinijny jestem, niektórym to przeszkadza - jeśli jednak ukochujesz konkrety, tym bardziej czuję się zobowiązany, żeby nie strzępić języka nad wzniosłymi słowami i bujnymi metaforami! To nawet brzmi idiotycznie, nie?

Nie przyznaję - zarzekam się na mego staruszka, od małego marzyłem o motocyklu, tak jak o karierze zawodnika Quidditcha. Powoli do celu. A... jeszcze żadnej dziewczyny na motor nie poderwałem, kiepski ze mnie czaruś.

Uwiniemy się w jeden dzień z postojami. Nocne niebo czy hotelowy sufit?

Masz rację, nie trzyma się kupy. Ale ja sam nie jestem człowiekiem, który trzyma się kompletnie kupy. Więc moją ostateczną decyzją jest, że tak czy siak zamierzam Ci pomóc.

Proszę, daj mi szansę. Nie zamartwiaj się, Patricia Pat. Będę nawet na siebie uważał, przeczytam wszystkie potrzebne książki.

Uprzejmie dziękuję,

Raphaeli

Szurnięta...? Nie można być szurniętym na punkcie czegoś, co jest osią twojego życia. Bez sensu. To jakby nauczycielowi powiedzieć, że ma bzika na punkcie uczniów... A to też brzmi zdecydowanie gorzej. Albo... rzeźnikowi, że jest zafiksowany na punkcie mięsa i ostrości tasaka. To byłby dopiero obłęd. Hm, czy to były wystarczająco zwyczajne bujne metafory?

W sumie to byłbym zadowolony mając zatrważającą liczbę rodzeństwa. Brakuje mi trochę więzów krwi od pewnego czasu. I to na pewno jest jedna z moich pozostałych pustych kratek. Odzyskać rodzinny dom w Szkocji; dowiedzieć się czegoś o swoim ojcu; kupić porządną miotłę; odbudować dom na drzewie... chwycić dziewczynę na motor.

Co jeszcze? Dobry humor i cierpliwość do rozgadanego towarzysza na pewno się przydadzą.

Ten weekend Ci pasuje? Gdzie miałbym podjechać?

No patrz, to się dopiero nazywa zbieg okoliczności. Swój swego pozna, nawet przez listy. I nawet przypadkiem. Nie zliczę ile razy ktoś nazywał mnie 'miotłozjebem'. Szurnięty też więc mogę być, czemu nie.

Pytaj o co chcesz, tak czy siak odpowiem - odkryliśmy już w końcu, że żaden ze mnie tajemniczy korespondent. W ogrodzie za domem wybudowałem z dziadkiem domek na drzewie, jak byłem małym grzdylem, potem przez lata sam go rozbudowywałem. Przynajmniej dopóki nie musiałem sprzedać go razem z rodzinnym lokum po śmierci dziadków. Długa historia. Ale teraz mogę go odkupić - więc jeśli tylko będziesz chciała... Nie widzę przeszkód, miło będzie z kimś pogadać, kiedy będę dźwigać deski.
Wymarzona miotła? Starsweeper XXI, latałem na tym modelu w Ameryce, o ile na ścigajce nie jest może najlepsza, tak dla obrońcy jak znalazł. Poderwać dziewczynę na motor? Może jak już najpierw ją chwycę - czyli wezmę jako plecaczek. Lubię metodę małych kroków.

Najwygodniejszy dla mnie będzie Londyn, tam mam mieszkanie. Pod "Mandragorą"? Wypijemy po kawie i ruszymy.

Myślę, że mogę Ci nawet obiecać tę opowieść, w końcu to żadna tajemnica. Tak jak to, że we wszystkim wolę sobie radzić sam - pomijając składanie własnych kości, bo jednak chcę trochę pożyć. No ale kim jestem, żeby zabraniać Ci pomocy, dodatkowa wkrętarka zawsze się znajdzie.

W sumie nic nie trzyma mnie obecnie na Wyspach, ale jednak... To chyba sentyment. Chwila, więc element zaskoczenia ponad konsekwentność? Będę musiał to zapamiętać.

Sobota rano, zdecydowanie. Wolę latać za dnia, zwłaszcza z pasażerem.

W takim razie do zobaczenia w sobotę, Patty. Nie zapomnij dobrego humoru i krztyny cierpliwości dla mnie.

Od dawna nie latałem na miotle. No dobra, w ogóle nigdy nie latałem na miotle. Masz więc szansę na to, aby pokazać mi trochę quidditchowego świata i chciałbym wiedzieć czy jesteś chętna mnie do niego wprowadzić. Potraktujmy to jako mój prezent urodzinowy, ok?

Uprzejmie dziękuję,

Raphaeli

Raczej nie lubię otrzymywać alkoholu, no chyba, że jakieś dobre wino włoskie. Whisky piję tylko, gdy dzieje się źle. A przy winie mogę obudzić swoje kubki smakowe.

Sądzę, że nawet jeśli tego bodźca nie odnajduję w tobie - to zawsze mogę się o tym przekonać, prawda?

Czwartek, 13.15, zapisuję. Coś powinienem ze sobą wziąć? Nie wiem, powinienem?

PS. Zaraz, błahe życzenia urodzinowe? Nie sądziłem, że to błahe... Zresztą, jeśli chcesz więcej się o mnie dowiedzieć, wystarczy powiedzieć.

Uprzejmie dziękuję,

Raphaeli