Wejście do podziemi

First topic message reminder :

Wejście do podziemi

Jeśli tutaj trafiłeś - gratulacje dla ciebie. O tym miejscu wie naprawdę niewielu. Nawet były dozorca nie ma pojęcia, gdzie znajduje się wejście do lochów pod wieżą. Żeby się tu dostać, musisz przejść wokół murów, aż nie natrafisz na posąg garbatego czarodzieja. Naciskając na jego stopę, otworzysz zapadnię, przez którą wejdziesz do bardzo wąskiego korytarzyka. Na razie możesz iść tylko przed siebie, ale już po pięciu metrach natrafisz na pięciokątne pomieszczenie, w którym korytarz rozszczepia się na paręnaście innych, prowadzących do podobnych pomieszczeń. Tak, tak... znalazłeś się w istnym labiryncie. Wątpliwe jest to, czy znajdziesz stąd wyjście bez mapy.

UWAGA: Aby wejść obowiązkowo należy rzucić kostką w pierwszym poście. Nieparzysta – udaje Ci się wejść, parzysta – niestety nie udaje Ci się wejść. Jeśli już raz odkryjesz lokację możesz odwiedzać ją bez ponownego rzucania kością. Zezwala się zdradzić lokalizację tematu dwóm osobom towarzyszącym.

Uśmiechnęła się tylko uroczo w odpowiedzi. Cóż, była przyzwyczajona do tego, że jej gościom czasami puszczały nerwy. Mogli krzyczeć i denerwować się, ale bez jej pomocy i tak i tak nie mieli jak wydostać się z tego pomieszczenia, nie mówiąc o zawiłych podziemiach, które skrywały dużo więcej niebezpieczeństw. Nie podobało jej się tylko to, że przegrywa. Wyjątkowo nie lubiła być gorsza, zwłaszcza, że gra faktycznie zobowiązywała ją do dotrzymania słowa.
- Nie, nie, nie. Nie ładnie używać takich słów. Tutaj wszyscy jesteśmy grzeczni i milutcy. Napij się herbatki, może się trochę odprężysz. Twoja koleżanka wydaje się zadowolona - zauważyła i zabrała się do zbijania. Niestety, po tym ruchu musiała już zamilknąć, ale było warto, bo ona też znalazła się blisko wygranej. Teraz wystarczyło, żeby on nie trafił.

Kostki i litera: 5, 3
Komu i ile zbijam? 5, Maxowi
Który zestaw? Zwykły
Jaki efekt? B (marmur) – powoduje, że drętwieje ci język i sinieją usta, przez co ciężko jest ci się odzywać przez okres trwania gry.
Ile gargulków udało mi się zdobyć?:13

Uśmiechnęła się tylko uroczo w odpowiedzi. Cóż, była przyzwyczajona do tego, że jej gościom czasami puszczały nerwy. Mogli krzyczeć i denerwować się, ale bez jej pomocy i tak i tak nie mieli jak wydostać się z tego pomieszczenia, nie mówiąc o zawiłych podziemiach, które skrywały dużo więcej niebezpieczeństw. Nie podobało jej się tylko to, że przegrywa. Wyjątkowo nie lubiła być gorsza, zwłaszcza, że gra faktycznie zobowiązywała ją do dotrzymania słowa.
- Nie, nie, nie. Nie ładnie używać takich słów. Tutaj wszyscy jesteśmy grzeczni i milutcy. Napij się herbatki, może się trochę odprężysz. Twoja koleżanka wydaje się zadowolona - zauważyła i zabrała się do zbijania. Niestety, po tym ruchu musiała już zamilknąć, ale było warto, bo ona też znalazła się blisko wygranej. Teraz wystarczyło, żeby on nie trafił.

Kostki i litera: 5, 3
Komu i ile zbijam? 5, Maxowi
Który zestaw? Zwykły
Jaki efekt? B (marmur) – powoduje, że drętwieje ci język i sinieją usta, przez co ciężko jest ci się odzywać przez okres trwania gry.
Ile gargulków udało mi się zdobyć?:13

Kostki i litera: 6, 5, D
Komu i ile zbijam? 5, duchowi
Który zestaw? kamieni szlachetnych
Jaki efekt? D (bursztyn) – odczuwasz stan głębokiej medytacji, lewitując do końca gry w powietrzu.
Ile gargulków udało mi się zdobyć?: 18

Irytowała go. Była straszna i pewnie gdyby był kimś innym, dostałby już pierdolca na tego jebanego ducha, a tak jedynie gotowała mu się krew. Chciał już to jakoś skończyć i wiedział doskonale, że jest dość bliski wygranej, więc wściekle sięgnął po kolejne gargulki, obserwując jednocześnie ducha i aż parsknął, kiedy ten się do niego odezwał.
- Grzeczni? To trochę w chujowy adres trafiłaś, bo ja nigdy taki nie byłem - powiedział na to, zirytowany i jednocześnie nieco jakby rozbawiony, po czym faktycznie przystąpił do gry. W efekcie nie tylko strącił kolejne pięć gargulków, ale również jakby zapadł się w sobie i wzniósł się w powietrze, lewitując w sposób dość zabawny. Niemniej jednak raczej powinien wkrótce opaść, skoro w sumie miał osiemnaście gargulków, prawda? Nie wiedział jednak, jak te jebane zabawki działają, bo w końcu duch pierdolił wcześniej, że tutaj są jakieś inne zasady, więc Max aż nie wiedział, jak się do tego odnieść i czy aby na pewno jeszcze wyjdzie z tego żywy. On i jego towarzyszka, która nadal, kurwa, spała.

Spojrzała na niego wyraźnie oburzona.
- Hej! Za niegrzeczne zachowania są konsekwencje - spojrzała na niego ostrzegawczo, ale jednak nie odrywała się od gry, licząc, że zaraz ją skończy i chłopak będzie całkowicie w jej rękach. Niestety, szala zwycięstwa przechyliła się na jego korzyść, a ona zmarszczyła niezadowolona brwi. Dopiła swoją herbatę do końca i nagłym, niespodziewanym ruchem strąciła planszę z gargulkami, obrażona na cały świat. Za tobą otworzyły się drzwi, które nie prowadziły już na korytarz, tylko na powietrze. Pozostało ci wziąć dziewczynę na ręce i uciekać - ewentualnie zostawić ją samą, ale to nie byłby chyba najmądrzejszy ruch.

Dziękuje za sesję! love

Za spektakularne zwycięstwo otrzymujesz 1 punkt do kuferka do dowolnej umiejętności.

Kurs Magicznej Pierwszej Pomocy

Zadanie Dodatkowe

Opuszczona wieża w Hogsmeade jest zapewne ostatnim miejscem, do którego chciałbyś trafić. Wysoka, zrujnowana, niegościnna, nie przedstawia sobą zbyt przyjemnego widoku, a w po zmierzchu naprawdę lepiej się tutaj nie kręcić. Nie wiadomo w końcu, na co można by się tutaj natknąć. Kręcąc się tutaj, można czuć prawdziwy niepokój, oddech inferiusa na plecach, a może spojrzenie bogina, który czeka na to, żeby zaatakować niczego niespodziewającego się czarodzieja.

Kiedy zbliżasz się do wieży, dostrzegasz pomiędzy krzewami ślady świadczące o tym, że niedawno ktoś się tędy czołgał. Nie wygląda to najlepiej, cała okolica zdaje się przez to jeszcze bardziej przerażająca, a kiedy ostatecznie udaje ci się znaleźć manekina, którego masz tym razem uratować, zdajesz sobie sprawę z tego, że to będzie nie lada wyzwanie. Być może powinieneś spróbować wezwać na miejsce prowadzącego kurs? Albo spróbować skontaktować się bezpośrednio z lekarzami w św. Mungu? A może wiesz, co spotkało ten nieszczęsny manekin, który zalega w niezbyt naturalnej pozie na strzaskanych schodach prowadzących w całkowitą ciemność?

UWAGA
Pamiętaj, że to, co się tutaj dzieje, wykracza mimo wszystko poza poziom teoretyczny kursu i jest trudniejsze, niż to, z czym miałeś wcześniej do czynienia. Możesz zrezygnować z podjęcia działania i wycofać się z tego zadania bez żadnych konsekwencji. Jeśli jednak decydujesz się do niego przystąpić:
Rzuć kością k6, żeby przekonać się, co dokładnie spotkało manekin i postępuj zgodnie z wylosowanym scenariuszem. Następnie rzuć kością k100, która określi powodzenie twoich działań. Im wyższy wynik, tym większa szansa na to, że ci się uda. Możesz zastosować tutaj modyfikatory podane na dole.

Scenariusz:

Modyfikatory:

Uwaga
Niezależnie od twojego wyniku, w pewnej chwili zjawia się przy tobie uzdrowiciel. Najwyraźniej zadanie, jakie zostało przed tobą postawione, nie wpisuje się w zwyczajny tryb takiego kursu i wykracza poza jego ramy. A może po prostu sytuacja, w której się znalazłeś, okazała się zdecydowanie bardziej niebezpieczna, niż mogłeś podejrzewać.

Co cię czeka?:

Niezależnie od tego, jak ostatecznie poradziłeś sobie z tym wyzwaniem, kurs dobiega końca, a ty możesz uznać, że wiesz już, jak udzielać pierwszej pomocy poszkodowanym. Pamiętaj jednak, żeby zawsze na pierwszym miejscu stawiać własne bezpieczeństwo, inaczej z naprawiania świata nic nie wyjdzie.

Opłata: LINK DO ZAPŁATY
Wykonywane zadanie: Dodatkowe
Kości: 1 i 1 LOL

, powodzenie 59 +10(egzamin) +27(uzdrawianie) = 96
Wykorzystane modyfikatory: kuferek z uzdrawiania i wynik z egzaminu
Wykonane zadania: Egzamin z teorii, Oparzenia, Rany odzwierzęce, Podtopienia, Zatrucia, Krwawienie
Uzyskane nagrody: koc sygnalizujący i pochwała z uściskiem dłoni prezesa

Już myślała, że ma za sobą ten przeklęty kurs, gdy nagle zauważyła, że na jej mapie pojawił się tajemniczy, różowy krąg. Uważnie zbadała to miejsce, a następnie ruszyła w tamtą stronę spodziewając się, że będzie to ostateczny sprawdzian jej uzdrowicielskich umiejętności. A przynajmniej miała taką nadzieję, bo naprawdę chciała już iść do zamku i odpocząć. Zawód magimedyka nie był dla niej i choć wiedziała o tym od zawsze, teraz była jeszcze bardziej pewna swego.
Gdy dotarła do podziemi, znalazła manekin, który wyglądał, jakby się dusił, pierwszą myślą rudowłosej ślizgonki było więc udrożnienie jego dróg oddechowych. Coś jednak jej nie grało w tej sytuacji i nim pochopnie uniosła różdżkę, podeszła bliżej pacjenta, by lepiej mu się przyjrzeć. Wtedy, zrozumiała, że manekin jest skazany na wieczne duszenie, gdyż bez wątpienia poznała klątwę, jaką niejednokrotnie sama była raczona przez swojego ojca. Collardo nie dało się powstrzymać, przez byle Anapneo i choć mogła wyglądać na zimną i bezduszną, gdy tak stała nad kukłą i się na nią patrzyła, to jednak wiedziała, że nie jest w stanie mu pomóc.
Po chwili usłyszała, że ktoś pojawia się obok. Gdy podniosła głowę, zobaczyła uzdrowiciela, któremu wyjaśniła swoje podejrzenia, po czym przyznała, że najzwyczajniej w świecie, nie wiedziała jak mu pomóc, bo podejrzewała, że nie ma odpowiedniego zaklęcia, a nie chciała zrobić mu jeszcze większej krzywdy. Czarodziej pokiwał głową, o dziwo chwaląc ślizgonkę za jej rozsądek i chłodne podejście do sprawy, po czym zaczął wyjaśniać, co to za klątwa (jakby tego nie wiedziała, do czego oczywiście nie mogła się w pełni przyznać) i jak można postępować w podobnych wypadkach. Na koniec, sprezentował jej koc sygnalizujący i oznajmij, że ukończyła kurs, na co dziewczyna uśmiechnęła się szeroko i aportowała się pod bramę Hogwartu.

//zt

Opłata: Zapłacone
Wykonywane zadanie: Dodatkowe
Kości: 1, 97
Wykorzystane modyfikatory: -
Wykonane zadania: Teoria, oparzenia, obrażenia odzwierzęce, podtopienia, zatrucia, krwawienie
Uzyskane nagrody: koc syngalizujący

Zjawiłem się na miejscu wśród panujących dookoła ciemnościach. Jedynym źródłem światła, nie licząc blasku księżyca, było rzucone przeze mnie lumos. Było to cholernie nierozważne i wręcz głupie, a jak zobaczyłem zarysy wielkiej kolumny, będącej wieżą, to już w ogóle zwątpiłem w stan psychiczny swojego umysłu. Czy ja już do końca oszalałem, żeby pchać się w takie miejsce samemu? Kurs i bariery ochronne jednym, ale słyszałem o przypadkach grasowania bardzo niebezpiecznych zwierząt w pobliskich lasach. Taka randka z akromantulą w świetle księżyca? Każdy romantyk o tym marzył.
Wiecie co było jeszcze ciekawsze? Ślady wyglądające, jakby ktoś się czołgał...albo był przez coś ciągnięty. Przystanąłem, naprawdę mocno się zastanawiając, czy to wciąż odwaga czy już głupota w najczystszej postaci. Wziąłem kilka głębszych wdechów, podchodząc bliżej, dostrzegając leżącego manekina, widocznie się duszącego. Wodzą różdżką po okolicy, upewniając się, że zaraz nie zostanę przez coś zaatakowany. Po pierwsze, zadbać o siebie, tego kazali przestrzegać. Gdy upewniłem się, że jestem(przynajmniej według mnie) jedyną osobą w promieniu kilkudziesięciu metrów, zabrałem się za ratowanie manekina. Udało mi się go nawet całkiem ustabilizować, jednak pomimo wszelkich zaklęć na udrożnienie dróg oddechowych, ten się wciąż dusił. Wtedy trzask, huk i błysk, a obok mnie pojawił się koń na białym rycerzu...to znaczy jeden z uzdrowicieli. Pochwalił mnie za wykonaną robotę i poinformował w dość dokładnym wywodzie, z czym miałem do czynienia i co powinienem był zrobić. Oprócz cennej wiedzy wyniosłem jeszcze koc sygnalizujący, który otrzymałem w upominku od mężczyzny. Bardzo miłe zakończenie jakże ciężkiego dnia.

z/t

Opłata: tu
Wykonywane zadanie: Dodatkowe
Kości: 1; 90 + 25 = 115
Wykorzystane modyfikatory: +5 (pkt z uzdrawiania), +10 (wynik egzaminu), +10 (nowa postać) = 25
Wykonane zadania: teoria, oparzenia, rany odzwierzęce, podtopienia, zatrucia, krwawienie
Uzyskane nagrody: +10 galeonów, koc sygnalizujący

Przecieram zmęczone powieki, kiedy docieram do opuszczonej wieży. Na litość Merlina, ile jeszcze atrakcji dla nas przygotowali? Wyciskam z siebie resztki energii, żeby z godnością przebrnąć przez to zadanie. Bo skoro to finał, a przynajmniej taką mam nadzieję, to pewnie będzie to tak zwana wisienka na torcie i jakaś ekstremalna misja.
Atmosfera jest dokładnie taka jak się czuję – chujowa. Zapierdalam z różdżką w pogotowiu, ale nie wiem na ile będę w stanie się nią odpowiednio posłużyć. Szczerze mówiąc, jestem już na tyle zrezygnowany, że ledwo widzę na oczy. Dopiero ślady na ziemi uświadamiają mnie, że jestem na dobrym tropie, więc dziarsko ruszam za nimi. I odnajduję ostatecznie fantom w fatalnym stanie. Dusi się, charczy, ledwo łapie oddech, sinieje na twarzy. Dosko. Upewniam się, że nic mi nie grozi, a potem udrażniam jego drogi oddechowe, ale to nic nie pomaga. O co tu chodzi? Drapię się po łysej głowie, bo nie jestem aż tak zaawansowany. Nie chcę nic pochopnie robić, żeby nie uszkodzić pacjenta. Nie tracę spokoju, gdy wszystkie znane mi sposoby nie są skuteczne. Aż w końcu nadchodzi ratunek w postaci uzdrowiciela. Opowiadam mu wszystko to, co do tej pory zrobiłem i jakie mam podejrzenia. O dziwo nie wstydzę się przyznać, że nie mam odpowiedniej wiedzy ani umiejętności, żeby mu pomóc. W końcu nie bez powodu powtarzali nam bez znudzenia, że najważniejsze jest dbać o siebie i nie szkodzić. I co ciekawe, moje podejście do problemu jest prawidłowe. W normalnej sytuacji też bym pewnie teleportował się do szpitala albo sprowadził profesjonalną pomoc. Okazało się, że postąpiłem słusznie, za co jestem chwalony. Nie cieszy mnie aż tak nagroda w postaci koca sygnalizującego i księgi zaklęć uzdrawiających jak fakt, że dotrwałem do końca i ukończyłem kurs z naprawdę przyzwoitym wynikiem.

/zt

Opłata: Zapłacone
Wykonywane zadanie: Dodatkowe
Kości: 5, 82
Wykorzystane modyfikatory: wpisz wszystkie wykorzystane
Wykonane zadania: Teoria i egzamin | Oparzenia | Rany odzwierzęce | Podtopienia | Zatrucia | Krwawienia
Uzyskane nagrody: samonagrzewający kubek, parasolka, składnik: kora kasztanowca, koc sygnalizujący

Opuszczona wieża. To miejsce tak naprawdę nigdy nie przyszłoby mu do głowy, kiedy myślał o tym kursie, ale w życiu również zdarzały się zdecydowanie nieprzewidziane sytuacje. Nic zatem dziwnego, że Christopher nie zastanawiał się zbyt długo nad tym, co tutaj tak właściwie robił, a po prostu zaczął szukać manekina, którego miał tego dnia ocalić. Nie wiedział, co może znaleźć, więc kiedy udało mu się w końcu trafić na pacjenta, spoglądał na niego przez chwilę w niezrozumieniu, domyślając się, że to, co się tutaj działo, wykraczało daleko poza jego wiedzę. Skoro jednak został tutaj sprowadzony, oznaczało to, że musiał zacząć działać.
I tak też zrobił, sprawdzając w miarę możliwości, co dzieje się z manekinem, orientując się, że ten jest całkowicie nieresponsywny, że trwa w jakimś zawieszeniu, gdzie jego ciało na nic nie reagowało. Wyglądało to jak działanie jakiegoś eliksiru albo używki, ale na tych ostatnich Christopher właściwie w ogóle się nie znał. Dlatego też bardzo ostrożnie i z namysłem podszedł do tego, by przenieść ostrożnie manekin w bezpieczniejsze miejsce, a później upewnił się, że ten się nie dławi, szukając również źródła jego stanu, rozglądając się w poszukiwaniu jakichś śladów świadczących o tym, że ten coś przyjął. W czasie jego działań, gdy starał się ze wszystkich sił ustabilizować manekina, zjawił się jeden z uzdrowicieli, który zdradził mu, z czym się mierzy, chwaląc go za jego dotychczasowe posunięcia. Christopher uśmiechnął się niepewnie, wspominając, że w takim razie potrzebowali eliksirów na wywołanie wymiotów i antidotum, a później ze zdziwieniem przyjął prezent w postaci koca sygnalizującego, który przyjął z lekkim uśmiechem, tak samo jak pochwały i zapewnienie, że poradził sobie z tym kursem naprawdę dobrze.

z.t

Opłata: Zapłata
Wykonywane zadanie: Dodatkowe
Kości: 5 (colore inversio) i 96
Wykorzystane modyfikatory:
Wykonane zadania: Teoria, Egzamin, Oparzenia, Obrażenia odzwierzęce, Podtopienia, Zatrucia, krwawienia
Uzyskane nagrody: unikam nieprzyjemnej konsekwencji w jednym z zadań praktycznych, woreczek ze skóry wsiąkiewki

- O czym Ty...? - Zapytał, bo zrobiło się już ciemno, a to był ostatni punkt na ich mapie. Przynajmniej tak mu się wydawało, bo faktycznie pojawiło się tam coś nowego. -Myślisz, że to miejsce jakiegoś egzaminu podsumowującego? - Zapytał ciekaw, co może ich czekać w obszarze zaznaczonym kolorowym okręgiem. -Przekonajmy się i napijmy, bo im dłużej tu jestem, tym więcej drinków potrzebuję. - Trochę zażartował, a trochę mówił poważnie. Bez względu na to, która część przeważała, chciał mieć już ostatni etap za sobą.
-Dziwne, ale chodźmy. - Ostrożnie ruszył do podziemi, gdzie prowadziły ślady krwi. Czuł się nieswojo w tych warunkach, więc zachowywał szczególną ostrożność. Miał nadzieję, że nie będzie to żadna derwiszowa próba, czy inne szaleństwo. W końcu to dostrzegł. Manekin, sparaliżowany i otumaniony, tępo wpatrujący się tam, gdzie akurat mógł. Max chwilowo zapomniał o partnerze, zbliżając się do kukły. Początkowo nie wiedział, co może jej dolegać, ale gdy tylko dostrzegł delikatne spazmy mięśni na jednej z rąk, których pacjent zdawał się w ogóle nie zauważać, szmaragdowe tęczówki zapłonęły w charakterystyczny sposób, a Max już miał w rękach notatnik, pisząc szybciej niż kiedykolwiek w życiu. Nigdy nie widział działania tego eliksiru na człowieku i nie mógł przepuścić okazji do zapisania spostrzeżeń, choć może nie było to najbardziej humanitarne w stosunku do manekina. Dopiero po dłuższej chwili, został wybudzony z tego transu przez uzdrowiciela, który pojawił się tuż obok.
-Colore inversio. - Podał swoją diagnozę, w duchu przyznając, że dla tego momentu warto było przejść przez leczenie ćpunów i topielców. Zaczął też działać zgodnie ze swoją wiedzą i komunikować się z czarodziejem, który miał mu pomóc, choć ostatecznie Max potrzebował niewielkiej wskazówki. Tak, znał bardzo dobrze ten przypadek, bo eksperymentował z nielegalnym wywarem w swoim laboratorium, choć nie miał zamiaru komukolwiek przyznawać się do tego na głos.
Uzdrowiciel był zaskoczony, ale też zdumiony wiedzą młodego czarodzieja. Przyznał mu nie tylko dyplom ukończenia kursu, ale też podarował koc sygnalizujący w prezencie, co uznał za pewnego rodzaju wyróżnienie.

Opłata: klik
Wykonywane zadanie: Podziemia
Kości: 6 [Scenariusz] | 17 [Rezultat]
Wykorzystane modyfikatory: -
Wykonane zadania: Teoria | Egzamin | Oparzenia | Obrażenia odzwierzęce | Podtopienia | Zatrucia | Krwawienia
Uzyskane nagrody: dodatni modyfikator przy zadaniu praktycznym związanym z obrażeniami od magicznych stworzeń | woreczek ze skóry wsiąkiewki | omnikulary

Pokazał raz jeszcze Maximilianowi palcem na mapie punkt, który magicznie pojawił się po wykonaniu przez nich poprzednich zadań, chociaż nie potrafił wyjaśnić czy to kolejny egzamin, czy może ktoś zaklął trzymany przez niego pergamin. Druga opcja wydawała się tym bardziej realna, kiedy obydwaj przenieśli się niedaleko ponurych schodów, przed którymi można było zaobserwować ślady krwi ułożone w bardzo charakterystyczny sposób – jakby ktoś się do nich czołgał. – Marzę o drinku, kolacji… i o Tobie. – Nie mógłby nie przystać na propozycję ukochanego, a poszukiwania kolejnych manekinów zaczęły mu się niesamowicie dłużyć. – Jesteś pewien, że to część kursu? – Poddał również w wątpliwość postawione przed nimi wyzwanie. Okolica wydawała się bowiem wyjątkowo nieprzyjazna i zaczynał obawiać się, że mogli przypadkiem natrafić na prawdziwe, nokturnowe porachunki. Na wszelki wypadek ściskał więc różdżkę, gotów wystrzelić avadą w kierunku przeciwników.
Rozdzielił się z Felixem w pobliżu schodów, widząc że ten odnalazł już sparaliżowaną ofiarę, a wreszcie sam wpadł na duszącego się mężczyznę. Starał się oczyścić jego drogi oddechowe za pomocą Anapneo, ale z marnym skutkiem. Nie bardzo rozumiał też dlaczego facet trzyma się za szyję, skoro nie odnalazł w niej żadnych innych ciał obcych. Cóż, orłem z zielarstwa nie był. Nie miał również pojęcia dlaczego wokoło leżą porozrzucane szczurze ogony albo coś podobnego. Kiedy skończyły mu się pomysłu na uratowanie kukły z opresji, obok pojawił się uzdrowiciel, który kazał mu się odsunąć od biedaka i sam machnął parokrotnie czarodziejskim kawałkiem drewna, doprowadzając poszkodowanego do porządku. Dość enigmatycznie wytłumaczył mu, że chodziło o skrzeloziele, o co Paco zamierzał przy okazji dopytać jeszcze Maximiliana, zdając sobie sprawę z tego, że chłopak znał się na magicznej florze o wiele lepiej niż on.

zt. x2

Opłata: Zapłacone
Wykonywane zadanie: Zadanie dodatkowe
Kości:Scenariusz:5
Powodzenie: 14+10(nowa postać)+10(egzamin)+9(pkt z uzdrawiania)=43
Wykorzystane modyfikatory: -
Wykonane zadania: Teoria, Oparzenia, Obrażenia odzwierzęce, podtopienia, zatrucia, krwawienie
Uzyskane nagrody: Pokrzywa, ślaz, opaska nasenna

Jak się okazało, miałam jeszcze do wykonania jeden punkt programu. Sama już nie wiedziałam, czy w jakiś sposób go pominęłam, czy postanowił pojawić się na koniec. Wraz ze zbliżaniem się do wieży, napawało mnie co raz większe przeczucie, że to raczej nie jest jedna z części kursu. Pozostawało zatem pytanie, kto umieścił znacznik na mapie? Wiedziałam, że ostatnimi czasy działy się różne dziwne rzeczy, jednak wątpiłam, by ktoś dobrał się do map i wprowadzał każdego kursanta w morderczą pułapkę. Jeśli tak faktycznie było...cóż, już raz dzisiaj stwierdziłam, że mogę umrzeć, byle w honorowy sposób.
Sceneria na miejscu również nie zachęcała do pozostania na miejscu. Odnalazłam manekin, a ten najwidoczniej był pod wpływem jakiejś klątwy lub choroby, bo jego reakcje i wygląd nie pasowała mi do niczego, co znałam. Chciałam mu pomóc, ale nie miałam bladego pojęcia od czego w ogóle zacząć. Zdecydowałam się ostatecznie na próbę zwalczania objawów, zastanawiając się kurczowo, czy ma to jakikolwiek sens. Męczyłam się tak parę minut, po czym obok mnie pojawił się jeden z Mungowych uzdrowicieli. Podszedł do mnie z dość niepewną miną, co utwierdziło mnie w przekonaniu, że nie powinnam była tutaj się znaleźć. Pomógł mi w uporaniu się z manekinem, poprawiając moje błędy i uzupełniając to co zrobiłam. Przy okazji wytłumaczył mi co robiłam źle, na co powinnam zwracać uwagę, i co najważniejsze, z czym miałam do czynienia. Dostałam jeszcze od niego opaskę nasenną, oficjalnie w nagrodę za ukończenie całego kursu, chociaż mnie to bardziej wyglądało na próbę przeprosin za zaistniałą sytuację. Niezależnie od faktycznego zamiaru, odebrałam przedmiot, podziękowałam i odetchnęłam z ulgą, ciesząc się, że to już naprawdę koniec.

z/t

Opłata: LINK DO ZAPŁATY
Wykonywane zadanie: Zadanie dodatkowe
Kości: 33 + 10 (wynik egzaminu) + 10 (nowa posatć); scenariusz 5
Wykorzystane modyfikatory:
Wykonane zadania: Teoria i egzamin, ognisko, polana, staw, opuszczony dom, punkt widokowy
Uzyskane nagrody: Dźwięk niezgody, opaska nasenna, księga zaklęć uzdrawiających

- Co do…? – zdziwiła się, gdy Max pokazał jej punkt na mapie. Nie było go tam wcześniej, a teraz świecił się jaśniej od innych. – Chyba oznacza kłopoty – przytaknęła chłopakowi, by zaraz się do niego wyszczerzyć jak głupia. – Czyli wchodzę w to!
Chociaż siły już zdecydowanie nie były po ich stronie, a Remy miała wrażenie, że biodro zaraz z niej wyjdzie i stanie obok, odstawiając popisowe temper tantrum, entuzjazmu jej nie brakowało. Może jeszcze zadanie wcześniej nawet tego już jej powoli brakowało, ale iskrzący punkt i w niej obudził tę iskierkę przygody, dodatkowy zapas energii i ekscytację na to, co mogło ich czekać!
Gdy jednak dotarli na miejsce, zwolniła swoje wesołe podskoki do zaledwie ostrożnych kroków.
- Ktoś musiał nieźle oberwać, spójrz na te ślady… Czołgał się – wskazała na pouginaną trawę i rysy w ziemi. – O kurwa – szepnęła, widząc rozwalone schody, które prowadziły w głąb podziemi. Same stopnie wyglądały, jakby ktoś w nie porządnie uderzył. – Chyba nie ma na co czekać – kiwnęła na Maxa głową, gotowa do działania.
Wyczarowała światło z końca różdżki i weszła ostrożnie do środka, nie chcąc poślizgnąć się na schodach ani w mroku ominąć pacjenta. Ten z kolei nie leżał daleko i cały drżał. Chociaż bardziej były to silne, nieregularne skurcze. Wyglądało na to, że sparaliżowało mu mięśnie, a on sam był otumaniony.
- Co to może być…? – szepnęła do siebie, a jej pytanie zaraz powtórzył egzaminujący, który wyłonił się z ciemności.
Skoro teraz ktoś patrzył jej na ręce, tym bardziej starała się przy diagnozie. Pomogła sobie przy tym nie tylko zaklęciami i oględzinami, ale także otoczeniem, starając się znaleźć resztki tego, co brał. Przy połączeniu wszystkich informacji, w końcu powiedziała:
- Colore inversio – powiedziała całkiem pewnie, a prowadzący uśmiechnął się i zachęcił ją do próby poradzenia sobie z ustabilizowaniem pacjenta.
Potrzebowała w niektórych momentach pomocy, w innych naprowadzenia, ale generalnie szło jej dobrze. Wiadomo, nie miała medycznego przeszkolenia do radzenia sobie w takich sytuacjach, ale postępując wraz ze zdrowym rozsądkiem i podpowiedziami udało jej się nawet zdobyć pochwałę i mały prezent na zakończenie.
Po wyjściu z podziemi od razu podbiegła do Maxa.
- Patrz! Podobno poszło mi całkiem nieźle! – pochwaliła się, uśmiechając się szeroko. – Jeszcze się okaże, że w przyszłym roku dołączę do twojego zespołu! – zażartowała wesoło i ziewnęła, sama tym zdziwiona. Zaśmiała się, no tak, nawet Gryfoni czasem odczuwali zmęczenie. – To jak, idziemy na zasłużony odpoczynek?

/zt

@Maximilian Brewer

Opłata: Zapłacone
Wykonywane zadanie: Dodatkowe
Kości: 4 i https://www.czarodzieje.org/t22160p390-kostki#728044]50
Wykorzystane modyfikatory: +77 z uzdrawiania
Wykonane zadania: Teoria i egzamin | Oparzenia | Rany odzwierzęce | Podtopienia | Zatrucia | Krwawienia
Uzyskane nagrody: składnik: pokrzywa; koc sygnalizacyjny

Nie dało się zignorować tej nowej sprawy. Wyglądało na to, że to było jakieś dodatkowe zadanie, które miało pozostać ukryte i pokazać się dopiero tym najbardziej ambitnym jednostkom, czy coś podobnego. Oczywiste było, że oni byli niesamowicie ambitni, więc po prostu zebrali dupy w troki i ruszyli we wskazanym kierunku, bardzo szybko orientując się, że trafili w bardzo, ale to bardzo złe miejsce. To nie była właściwa dzielnica i Max doskonale wiedział, co siedzi w podziemiach tej wieży, więc nie bardzo miał ochotę się do niej zbliżać. Ostatnie jednak, co by zrobił, to w tej właśnie chwili spierdolił.
- Tylko teraz naprawdę uważaj. Nie mamy pojęcia, co może nas tutaj czekać - powiedział jeszcze, tym razem brzmiąc niesamowicie wręcz poważnie, mając świadomość, że znajdowali się w co najmniej beznadziejnym położeniu. Ale musieli zabrać się do pracy, bo inaczej pewnie nigdy mieli stąd nie wyjść, czy coś podobnego.
Zeszli więc po tych schodach, czy raczej zaczęli schodzić, kiedy Max dostrzegł ruch i właściwie od razu ruszył w tamtą stronę, by natknąć się na manekin, który, jak dość prędko ocenił po jego wyglądzie, znajdował się pod wpływem środków odurzających. Mudmin. Jeśli się nie mylił, ale wygląd i ogólne objawy zdecydowanie pasowały. Nic zatem dziwnego, że Max właściwie od razu spróbował uspokoić manekin, usadzić go w miejscu, mając świadomość, że zapanowanie nad stanem euforycznym może być trudne w warunkach, w jakich się znaleźli, ale nie mógł pozwolić na to, żeby stało się coś złego. Poruszył się, dopiero gdy ktoś do niego podszedł i spojrzał z pewnym zdziwieniem na jednego z uzdrowicieli, który pogratulował mu sprawnego działania, a potem dopytał, czy wie, z czym ma do czynienia. Przez chwilę dyskutowali nad manekinem, nim Max otrzymał prezent i zapewnienie, że świetnie poradził sobie w ramach tego kursu. Zadowolony dołączył do Harmony, dzieląc się z nią z tym, co go spotkało, a potem zmarszczył lekko nos, uśmiechając się do niej.
- Nie mogę się doczekać. Zapewne zrewolucjonizujemy działanie Munga.

z.t

Opłata: opłacone
Wykonywane zadanie: Zadanie dodatkowe
Kości: 3 || 73 + 33 + 10 = 116
Wykorzystane modyfikatory: pkt z uzdrawiania | wynik egzaminu
Wykonane zadania: Teoria | Oparzenia | Obrażenia odzwierzęce | Podtopienia | Zatrucia | Krwawienia
Uzyskane nagrody: szansa uniknięcia nieprzyjemnej konsekwencji w jednym z zadań praktycznych | woreczek ze skóry wsiąkiewki | nieco kory kasztanowca | omnikulary | koc sygnalizujący

Była pewna, że organizatorzy mówili o pięciu zadaniach praktycznych, ale patrzyła na szósty okrąg na mapie, który wskazywał starą, opuszczoną wieżę. Doskonale znała to miejsce, więc nie marnując czasu zwyczajnie się tam teleportowała, choć w bezpiecznej odległości, nie wiedząc na co trafi. To nie była przyjazna okolica i doskonale zdawała sobie z tego sprawę. Adrenalina zaczęła krążyć w jej żyłach z zawrotną prędkością, kiedy tylko zobaczyła ślady w krzakach, które nie świadczyły o niczym dobrym. Nie była pewna, czy to wciąż był kurs, czy może działo się coś dziwnego. Nie słyszała nic przecież o szóstym zadaniu. Mogła wezwać organizatorów, ale przecież była zawodową uzdrowicielką, właśnie tym się zajmowała. Jedynie teren różnił się od tego, co robiła na co dzień. Zacisnęła jednak instynktownie palce na różdżce, gdy zbliżała się do wieży.
Dostrzegła manekina w opłakanym stanie i musiała oddać organizatorom szczegółowość obrażeń. Była jednak świadkiem podobnych rzeczy – choć urazy magizoologiczne były działką jej brata – na żywych czarodziejach, co sprawiało, że z łatwością zachowała teraz trzeźwość umysłu. Wiedziała, że to już nie był czas używania podstawowych zaklęć, a wykazania się zaawansowaną magiczną wiedzą. Rzucała odpowiednie zaklęcia, przyszywając kończyną, przetaczając krew i tamując krwotok, który dodawał dramatyzmu tej sytuacji.
Nie od razu zorientowała się, że ktoś pojawił się obok niej. Skupiona na zadaniu, weszła w swój uzdrowicielski tryb, który sprawiał, że zamykała się na bodźce z zewnątrz. Liczyła się tylko ona, jej umiejętności, doświadczenie i pacjent, którego życie zależało od niej. Drgnęła więc dopiero gdy dotarł do niej głos – jak się okazało – jej kolegi z pracy. Zaśmiała się nawet gdy jej gratulował, bo zdawało się, że to wszystko było jedynie formalnością. Miło było jednak zmienić otoczenia, wejść w nieco inną rolę, niż tę, którą grała każdego niemal dnia.

|zt

Opłata: zapłata
Wykonywane zadanie: Dodatkowe
Kości:2 i 91
2. MUCHOMOR KRWAWY
-OPCJA III: Je%C5%9Bli idzie ci naprawd%C4%99 dobrze (tw%C3%B3j wynik to co najmniej 71),

Wykorzystane modyfikatory: kuferek uzdro 17 +22 ziele

Wykonane zadania:
Wykorzystane modyfikatory: kuferek uzdro 17 +22 ziele
Wykonane zadania:
wykład i teoria
OPARZENIA
Obrażenia Odzwierzęce
Podtopienia
Zatrucia
krwawienia
Zadanie Dodatkowe

Uzyskane nagrody: samonagrzewający kubek, 20galeonów, 10 galeonów.koc syngalizujący.

Wiktor wszedł wraz z inną grupką czarodziei na ostatnie zadanie.
Idąc na to zadanie miał dużo myśli na temat pierwszej pomocy, okazało się że pacjent wyglądał jak bym miał już z chodzić ze świata nie ruszał się ale oddychał i to już coś.
Wytarł z brudu śliny i piany manekina okolice brody i ust po czym wziął się do pracy i zbadał okoliczności i manekina .
-Hmmm... - to może być jakieś zatrucie, widząc rozrzucone grzybki ojej i w dodatku jeszcze sączą się z niej soki.
Może dla innych, było to ogromnym zdziwieniem, ja jednak wcale się tym nie przejmował tylko działał po swojemu.
Jak na pierwszą pomoc to Rudzielcowi idzie na prawdę dobrze, nawet dostał pochwałę za swoje działania, precyzję i pomysłowość.
O tak to już coś ale Krawczyka upór zdrowy rozsądek, bo nie rzucił się jak reszta od razu do działania przemyślał to i owo i działał.
Dopiero po przekroczeniu progu zdał sobie sprawę, że udało się Puchonowi wytrwać do końca kursu i nawet go zdać bez swoich wygłupów, a to nowość nie mieć kłopotów.
Jak szybko się pokazał tak szybko znikł.
z/t

Opłata: zapłacone
Wykonywane zadanie: Teoria + egzamin
Kości: 6 oraz 38 + 15 = 53
Wykorzystane modyfikatory: +10 dla nowej postaci, (5) kuferek = 15
Wykonane zadania: oparzenia, Obrażenia Odzwierzęce,zatrucia Podtopienia, krwawienie
Uzyskane nagrody: - Doskonale zapamiętujesz kwestie związane z zatruciami, dosłownie jakby same wskakiwały ci do głowy. Masz wrażenie, że obudzony w środku nocy wyrecytujesz dosłownie wszystko z pamięci. Dzięki temu w czasie wykonywania zadania z zatruć możesz wykorzystać jeden z dodatnich modyfikatorów.
- Mięta
- Opaska nasenna

Weszła do tego wejścia tak szczerze to pełna obaw, nie chciała tutaj trafić ani przypadkiem, ani sama, ani nawet w takich okolicznościach. Westchnęła zrezygnowana obym miała to szybko z głowy. Spojrzała na wieżę lekko marszcząc brwi, a potem spojrzała na ziemię. Ktoś się tu czołgał. Poszła za śladami dalej tylko po to, by zobaczyć, gdzie one ją zaprowadzą. Widząc manekina leżącego na ziemi, wiedziała już, że jest źle, ba było gorzej we wszystkich możliwych przypadkach. Klęknęła pospiesznie obok manekina, obserwując jego poczynania. Wyglądało na to, że wziął, czego nie powinien. Sprawdziła jego serce, choć widziała, że jego klatka piersiowa się nie unosi, coś ewidentnie utknęło mu w przełyku, przez co nie może oddychać.
Zaklęciem postarała się udrożnić jego drogi oddechowe jeżeli to nie zadziałało, miała nadzieję użyć do tego innego zaklęcia, jakiegoś lepszego, co pomoże biednemu manekinowi oddychać. Tak zaangażowała się w sprawę, że nawet nie zauważyła momentu pojawienia się uzdrowiciela. Spojrzała na nią najpierw spod byka, będąc na początku po prostu zła, po chwili jej reakcji zmienił się na po prostu zaskoczoną. Ucieszyła się na jej widok, nawet ją pochwaliła, co jej się codziennie nie zdarza, także była z siebie niemiłosiernie dumna, że wszystko się udało. Nawet dostała mały podarunek! W postaci opaski nasennej. Szczęśliwa mogła wrócić do swojego pokoju.

z/t

Opłata: LINK DO ZAPŁATY
Wykonywane zadanie: Dodatkowe
Kości: 4 i 52
Wykorzystane modyfikatory: +10 za nową postać, +10 za wynik egzaminu teoretycznego (82)
Wykonane zadania: Teoria / Oparzenia / Rany odzwierzęce / Podtopienia / Zatrucia / Krwawienia
Uzyskane nagrody: samopiszące pióro (teoria), mięta (zatrucia), 10g (krwawienia), koc sygnalizujący (dodatkowe)

Anna naprawdę nie była złą dziewczyną i naprawdę nie szukała informacji o narkotykach wyłącznie dla własnej przyjemności. Na szukaniu sposóbów wyciszenia organizmu i zapanowania nad pressurą spędziła naprawdę wiele godzin, a właściwie wiele dni. Nie mogło więc nikogo zaskakiwać, że widząc ewidentne objawy przedawkowania mudminu od razu rozpoznała tkwiący w tym wszystkim problem. Nie miała tylko pewności jak właściwie powinna postąpić w tym konkretnym przypadku.
Przede wszystkim manekin był już dość mocno rozentuzjazmowany, więc istniało spore ryzyko, że spadnie ze schodów i zrobi sobie krzywdę. Puchonka próbowała wybudzić go z tego stanu stosując zaklęcie Rennervate, ale nie udało jej się osiągnąć zbyt wiele. Na całe szczęście chwilę później pojawił się ktoś bardziej kompetentny od niej i przejął pacjenta, wcześniej jednak wyrażając uznanie dla działań Anny. Czyli co? Dobrze zrobiła? No, nie była o tym szczególnei przekonana, ale nie zamierzała protestować, gdy czarodziej wręczył jej podarek. Najwyraźniej kółko pojawiło się tutaj nieplanowo, a magiczny koc miał stanowić swego rodzaju rekompensatę.
Puchonka podziękowała uzdrowicielowi i z zadowoleniem ruszyła w drogę powrotną. No! To teraz mogła ruszyć po dyplom ukończenia kursu, bo musiała sama przed sobą przyznać, że spisała się bardzo dobrze!

z/t

Opłata: Zapłacone
Wykonywane zadanie: podtopienia
Kości: 6 scenariusz, 64 (z modyfikatorami 104)
Wykorzystane modyfikatory: +25 pkt za zaklęcia + 15 za eliksiry
Wykonane zadania: teoria, zatrucia, poparzenia, krwawienia, odzwierzęce, podtopienia
Uzyskane nagrody: pokrzywa, mięta

Był zaskoczony, widząc nowy punkt na mapie i prawie by go przeoczył. Skoro go jednak znalazł, to zamierzał zaspokoić ciekawość i chociaż zajrzeć, co tam się znajduje. Wieża w Hogsmeade w istocie nie była miejscem, która miał ochotę odwiedzać, ale skoro wyraźnie to w niej miał wylądować – nie dyskutował. Szybko okazało się, że wewnątrz czeka kolejne zadanie, więc wziął się do roboty, nie widząc innego rozwiązania. Zastał duszącego się manekina, więc spróbował działać szybko. Najpierw użył oczywiście anapneo, które nasuwało się jako pierwsze i dopiero kiedy nie przyniosło skutku, rozejrzał się wokół siebie. Dusił się, ale wcale nic nie utknęło mu w gardle. A te ogony? Czy możliwe, że to...
Z zielarstwa nigdy nie był najlepszy, nie miał cierpliwości do roślin, ale znał się na składnikach do eliksirów. Był absolutnie pewien, że już gdzieś to widział. Czy możliwe, że było to skrzeloziele? Jeśli tak, czy nie pomogłoby zanurzenie głowy manekina w wodzie? Miał już przystąpić do działania, kiedy u jego boku pojawił się uzdrowiciel, składając na jego ręce gratulacje i nawet jakiś koc. Nieco skołowany podziękował i przyjął upominek, nawet jeśli średnio go zachwycał. Wyglądało na to, że udało mu się skończyć kurs, a to było dla niego najważniejsze.

| z. t.

Opłata: Klik
Wykonywane zadanie: Krwawienie
Kości: 5; 72 + 34 = 106
Wykorzystane modyfikatory: kuferek (34)
Wykonane zadania: teoria, oparzenia, obrażenia odzwierzęce, podtopienia, zatrucia, krwawienie
Uzyskane nagrody: uniknięcie nieprzyjemnej konsekwencji w kolejnych etapach; woreczek ze skóry wsiąkiewki; kalendarzyk; omnikulary; koc sygnalizujący

Uporawszy się ze wszystkimi obowiązkowymi zadaniami, uznała, że jak najbardziej jest chętna na ostatnie, dodatkowe. Co miało tam na nią czekać, to zielonego pojęcia nie miała, ale spodziewała się, że będzie ono trudniejsze od tych wcześniejszych - w końcu nie bez przyczyny było dodatkowe. Udała się do opuszczonej wieży, po drodze dostrzegając na ziemi długi ślad, który wskazywał na to, że coś się tutaj stało. Albo ktoś coś ciągnął, albo ktoś był ciągnięty, bo dokładnie tak to wyglądało. Kończący się dzień i bardzo przyjazna okolica były pożywką dla jej wyobraźni, która w momencie się rozszalała, tworząc mniej lub bardziej realne scenariusze. Co, jeśli będzie miała do czynienia z prawdziwym człowiekiem, a nie manekinem? Czy w takiej sytuacji dałaby sobie radę? Na całe szczęście na swojej drodze znów spotkała kukłę, choć było zgoła inaczej niż wcześniej. Nie dostrzegła w pobliżu żadnego potłuczonego szkła wskazującego na spożycie eliksirów czy zranienie, nie dostrzegła żadnych oznak wskazujących na obecność magicznych stworzeń, podtopienie też wykluczyła. Zauważalne skurcze i pusty wzrok niewiele jej mówiły. W pierwszej kolejności zadbała o przeniesienie manekina w jakieś bezpieczniejsze miejsce i tam dokładniej go obadała, próbując przywrócić do rzeczywistości. I dopiero po naprawdę dłuższych oględzinach i główkowaniu nad tym, co mogło wprowadzić go w taki stan, pojawił się uzdrowiciel, który nakierował ją na przyczynę. I zaskoczyło - Colore Inversio. Czyli jednak eliksir. To był chyba dzień zatruć tymi magicznymi miksturami, ale cóż miała zrobić. Ponieważ nie miała aż tak szerokiej wiedzy na ten temat, z pomocą uzdrowiciela uporała się z tym ostatnim zdaniem, tym samym kończąc kurs. Bardzo intensywny, to musiała przyznać.

|z.t