Szanowny Profesorze Walsh,

wobec tego dziękuję za poświęcony mi czas, przekażę Pannie Seaver wszystkie informacje

Z powazaniem

Elijah J. Swansea

   

Warunki atmosferyczne odgrywają kluczową rolę w sztuce latania na miotłach, stanowiąc jednocześnie wyzwanie i element nieprzewidywalności w quidditchu. Silny wiatr, na przykład, może znacząco wpłynąć na kierunek i prędkość lotu, wymagając od zawodników dodatkowej siły i umiejętności w celu utrzymania kontroli nad miotłą. W trakcie burzy, oprócz podmuchów wiatru, gracz musi zmagać się z dodatkowym ryzykiem związanym z piorunami, co wymaga szczególnej ostrożności i może wpłynąć na strategie gry. Deszcz i śnieg to kolejne czynniki, które mogą utrudniać widoczność i zwiększać opór powietrza, co wymaga od graczy większego skupienia i precyzyjnego manewrowania. Ponadto, niska temperatura i wilgoć mogą wpływać na komfort i reakcje gracza, a także na fizyczne właściwości samej miotły. Na przykład, drewniane elementy miotły mogą się rozszerzać lub kurczyć w zależności od wilgotności, co może wpływać na jej sztywność i ogólną wydajność.
Ogólnie rzecz biorąc, warunki atmosferyczne wymagają od graczy quidditcha nie tylko doskonałych umiejętności latania, ale także szybkiej adaptacji do zmieniających się okoliczności i umiejętności strategicznego myślenia. Dobre przygotowanie do różnorodnych warunków pogodowych i zrozumienie ich wpływu na dynamikę lotu jest kluczowe dla każdego zawodnika aspirującego do miana mistrza quidditcha.
Quidditch, jako sport z głęboko zakorzenionymi tradycjami magicznymi, zawsze fascynował mnie swoją dynamiką i nieprzewidywalnością. Jako zagorzały fan i aktywny gracz, miałem szczęście latać na wielu miotłach, ale żadna nie wywarła na mnie takiego wrażenia jak Starsweeper XXI. Używana przez reprezentantów USA podczas Mistrzostw Świata w 2014 roku, ta miotła stała się synonimem szybkości, precyzji i, co najważniejsze, niezawodności w trudnych warunkach atmosferycznych.

Starsweeper XXI, choć zaprojektowana z myślą o wytrzymałości, napotyka pewne wyzwania w ekstremalnych warunkach atmosferycznych. Podczas zawieruchy czy silnej ulewy, kluczowe jest zachowanie kontroli nad miotłą. Problem pojawia się, gdy witki miotły zaczynają chłonąć wodę – mogą stać się cięższe, co wpływa na szybkość i manewrowość. Szron, zbierający się na wilgotnych witkach, może z kolei wpłynąć na jej balans, zaburzając oś rozłożenia ciężaru gracza, co wpływa na zwrotność tego magicznego środka transportu. Ważnym, a często pomijanym aspektem jest też stężenie ozony i gęstość powietrza podczas burzy, szczególnie dla graczy obejmujących stanowisja szukających, których zadaniem nierzadko jest właśnie obserwacja pola gry z wysokich pozycji.

Strategie Adaptacyjne - aby przeciwdziałać tym problemom, proponuję kilka rozwiązań:
Specjalna Powłoka Odporna na Warunki Atmosferyczne: Nakładanie na miotłę specjalnej powłoki, która odbija wodę i zapobiega gromadzeniu się szronu. Powinna ona być lekka, aby nie wpływać na ogólną masę miotły, jednocześnie zapewniając ochronę przed wilgocią i zimnem. Moja propozycja to tłuszcz roślinnego pochodzenia, np z nasion wnykopieńków.
System Grzewczy: Wbudowany system grzewczy w rączce miotły, aktywowany automatycznie przy niskich temperaturach, zapobiegałby gromadzeniu się szronu i utrzymywał ręce gracza w cieple, co jest kluczowe dla utrzymania, cóż, siebie na miotle, a więc i kontroli.
Aerodynamiczne Witki: Udoskonalenie projektu witek miotły, aby były bardziej aerodynamiczne i odporne na nasiąkanie wodą. Można wykorzystać nowoczesne materiały magiczne, które pozostają lekkie i sztywne nawet w trudnych warunkach. Odpowiednio przygotowany preparat z parafiny mógłby wpłynąć na właściwości higroskopijne takich witek.
System Balansowania: Dodanie magicznego systemu balansowania, który automatycznie dostosowuje ciężar miotły, aby zapobiec przechyłom spowodowanym przez nagromadzenie wody lub szronu.

Starsweeper XXI już teraz jest wybitnym przykładem inżynierii miotlarskiej, ale wierzę, że zastosowanie takich ulepszeń mogłoby uczynić ją jeszcze bardziej wyjątkową. W świecie quidditcha, gdzie każda sekunda i każdy manewr ma znaczenie, niezawodność miotły w każdych warunkach jest kluczowa. Innowacje te nie tylko zwiększyłyby wydajność Starsweepera XXI, ale także mogłyby podnieść ogólną jakość mioteł, umożliwiając graczom osiąganie jeszcze lepszych wyników, bez względu na pogodę.

   
   

Miotła Nimbus 2015, uznawana za arcydzieło w dziedzinie lotnictwa w świecie czarodziejów, również musi stawić czoła wyzwaniom stawianym przez warunki atmosferyczne. Uważam, że to bardzo ciekawy i ważny temat w miotlarstwie, zawsze należy zadbać o swój sprzęt, aby zapewnić bezpieczeństwo graczowi. Deszcz stanowi spore zagrożenie dla osiągów miotły, wpływając na witki, które mogą nasiąknąć wodą i utracić sprężystość. Aby temu zapobiec, zaleca się zastosowanie zaklęcia "Impervius," które utworzy ochronną barierę, chroniącą przed wilgocią. Zimą, dokuczliwy staje sie szron. Jego wpływ na zwrotność miotły należy zminimalizować poprzez przykładowo, zrobienie specjalnej narzutki na miotłę, która byłaby obłożona stałym zaklęciem "Fovere". Tworzyłoby to ciepłą warstwę i uniemożliwiało przymarzanie, do tego znacząco poprawiałoby komfort zawodnika podczas gry. Podczas burzy, silny wiatr może wpływać na szybkość lotu miotły. W celu zwiększenia stabilności, miotły powinny być budowane z dużym naciskiem na stabilność. Implementacja systemów, które umożliwiają regulację nachylenia witek w zależności od intensywności wiatru, może być skutecznym rozwiązaniem. Przez elastyczne mocowania będzie można dostosowywać ich kąt w locie, co pozwoliłyby na utrzymanie optymalnej prędkości i zwrotności.

Drogi Profesorze Walsh,

poniżej zamieszczam pracę domową z Miotlarstwa.

Słowem wstępu chciałabym zaznaczyć, że deszcz oraz śnieg, podobnie jak temperatura, to przy odpowiednim przygotowaniu miotły do lotu głównie przeciwnik nas - miotlarzy, nie natomiast samego sprzętu. Zastosowanie odpowiednich środków do pielęgnacji oraz prostych zaklęć natychmiast i na długo odbiera nam zatem przynajmniej takie zmartwienie. Inaczej ma się jednak sprawa przy silnym wietrze, czy wreszcie burzy, kiedy znacznie łatwiej o wypadek wywołany choćby chwilową utratą kontroli nad miotłą.

Nieodpowiedzialny użytkownik sprzętu miotlarskiego naraża go zatem (a tym samym również siebie) na uszczerbek nawet wtedy, gdy zagrożenia teoretycznie powinno w ogóle nie być. Jednokrotnie przemoknięte na wskroś wici Błyskawicy nigdy już nie wracają do stanu, w którym opuściły zakład, przez co cała miotła traci na swojej maksymalnej mocy, osiągach, przyspieszeniu, czy limicie osiąganej wysokości.

Sprawa porywistego wiatru i burz pozostaje jednak wciąż otwarta nawet dla uważnych i dbających o sprzęt lotników. Niekiedy w trudnych warunkach pomaga dociążenie miotły, jednak trudno osiągnąć zauważalne rezultaty bez utraty mobilności, czy jeszcze groźniejszemu w takiej sytuacji przesunięciu środka ciężkości. Kilkukrotnie spotkałam się też z witkami dopasowującymi swoje rozstawienie i kąt do kierunku wiania, ale to również raczej półśrodek, który dodatkowo zaburza pierwotną integralność i wzajemne dopasowanie elementów. Z pewnością pomogłyby nam natomiast systemy zabezpieczeń, które zapobiegałyby rażeniu piorunem. Wciąż jednak na ten moment pozostajemy zdani na własne zdolności wobec co najmniej jednej istotnej składowej - wiatru.

Z pozdrowieniami i życzeniem bezpiecznych lotów,

Morgan A. Davies

Gryffindor, II rok studencki