C. szczególne : tatuaże: motyw quidditchowy na lewym ramieniu, czaszka wężna na prawej piersi i runa Algiz po wewnętrznej stronie lewego przedramienia | amulet z jemioły zawsze na szyi
Na widok dumnie prężącego się Edgecumbe’a w koszulce z emblematem Srok z Montrose William wywrócił teatralnie oczami, mając przy tym jednak łobuzerski uśmiech na ustach; mimo wszystko oczywiście cieszył się sukcesem kumpla, samemu już odliczając dni do momentu, kiedy i on będzie mógł w końcu wznieść się na wyższy poziom swojej miotlarskiej przygody. Od tej wspaniałej chwili dzieliło go już jedynie – albo może aż – zdanie egzaminów, a potem witaj sportowa kariero! Tymczasem jednak nie pozwalał by te myśli go rozpraszały, skupiając całą swoją uwagę na trasie wyścigu, żeby czasem nie przywalić w jakieś drzewo czy nie wyrwać jednym z żądnych uczniowskiej krwi tłuczków. Pruł przed siebie, ile fabryka dała i bardzo szybko nie tylko zajął miejsce w czołówce, ale nawet wysunął się zdecydowanie na prowadzenie. Rzucił okiem za siebie, żeby skontrolować jak dużą ma przewagę nad pozostałymi, po czym z powrotem przylgnął do miotły i leciał dalej, nie zwalniając ani na chwilę. W pewnym momencie poczuł dodatkowo sprzyjający wiatr wiejący prosto w witki jego Błyskawicy, dzięki któremu udało mu się jeszcze bardziej przyspieszyć i w pięknym stylu przekroczyć linię mety; nawet nie próbował powstrzymać w tym momencie okrzyku radości, który sam wyrwał mu się z gardła. Rudzielec wytracił powoli prędkość dobry kawałek za linią końcową i zawrócił, żeby tam zaczekać na resztę zawodników; sam lot i towarzyszące mu uczucie wolności były czystą przyjemnością, ale jakby tak jeszcze okazało się, że był pierwszy, to byłby dodatkowy profit, bo szczerze powiedziawszy – pod sam koniec nie bardzo zwracał uwagę na przeciwników, skupiając się przede wszystkim na samym finiszu.
Autor
Wiadomość
Lockie I. Swansea
Rok Nauki : III studencki
Wiek : 22
Czystość Krwi : 75%
Wzrost : 192
C. szczególne : zawsze długi rękaw i jakiś elegancki golfik, zapach cytrusowo-drzewny, piżmowy, ziemisty
Bonusy i straty + 1 oczko za kreatywne przejście przeszkody w 1 etapie + 1 za każdą przeszkodę, którą w 1 etapie pokonałeś z wynikiem 6+ x2 + 1 oczko za każde 10 punktów w kuferku Z OPCM Czas: 20 + 20 - 25 = 15 Przeszkoda 1: kreatywne przejście samogłoska (-10 min) Przeszkoda 2:4 + 1 oczko za kreatywny pierwszy etap + 1 oczko za wynik 6 w pierwszej przeszkodzie pierwszego etapu = 6 (-10 min) Przeszkoda 3:4 + 1 oczko za wynik 6 w drugiej przeszkodzie pierwszego etapu + 1 oczko za kuferek = 6 (-5 min) Drugi punkt: OPCM
Kontynuował bieg, zaskakująco zadowolony z tego, że jest w lesie, że może się ruszać, że zajęcia nie wymagają myślenia, tylko reagowania. W reagowaniu był znacznie lepszy niż w myśleniu. Kiedy dotarł na brzeg sadzawki, w pierwszym odruchu skrzywił się na myśl o pływaniu, którego - jak się spodziewał - oczekiwała nauczycielka. Wymagało to jednak albo rozbierania się, co nie wchodziło w grę, albo pokonania reszty toru przeszkód w mokrych szmatach, co też nie wzbudzało jego wielkiego entuzjazmu. Rozejrzał się, w obawie, że właśnie robi coś nielegalnego i rzucił Glacius Aeterna na powierzchnię całej sadzawki, szybko wślizgując się na nią i jak na zapalonego hokeistę-łyżwiarza przystało (jest to wspomniane w karcie) poszusował pomimo braku łyżew, po lodowej powierzchni, nie tracąc równowagi, na drugi brzeg. Dorzucił przez ramię "finite!" z nadzieją, że może te oszronione źdźbła trawy nie wzbudzą podejrzeń Papadakis. Rozejrzał się, truchtając między drzewami, z jednej strony widząc trasę, która wydawała się logiczna, z drugiej doistrzegając taki przesmyk między krzakami i nie byłby sobą, gdyby z chytrym uśmiechem złoczyńcy z bajki nie skręcił między krzaki. W końcu Papadakis nie mówiła nic o tym, że się mają trzymać jakoś mocno głównej ścieżki, a jak coś, to powie, że musiał sikać czy cokolwiek. Zupełnie ominął polanę Czerwonego Kapturka, wprawdzie zdawało mu się, że słyszy, jak coś go goni, ale omamy słuchowe to dla niego nie pierwszyzna, więc zignorował to i podreptał dalej. Nagle pożałował tego skrótu. Wyrosło przed nim drzewo, które wcale nie było mu obce. Wryło go na moment, kiedy się w nie wpatrywał, bo kiedyś już tu był, kiedyś już w nie wbiegł, przedzierał się pomiędzy korzeniami chyba przy okazji rozeznania terenu przed nocnym wyścigiem na miotłach i spotkał tam, cóż, swoją matkę. Wtedy? Trudno powiedzieć, ile czasu gnił w tej dziurze - teraz? Wiedział już, że to bogin. Wpadł więc do środka, rzucił riddikulusem i wypadł z drugiej strony i niemal czując już na ustach posmak zwycięstwa, puścił szybkim biegiem do mety.
Bonusy i straty + 1 (postać młodsza niż 3 miesiace) + 1 (kreatywne przejście) + 1 za przeszkodę na 6 = +3 i 2 przerzuty (za rozpisanie na 3 posty) Czas: 38 + 20 - 10 = 48 Przeszkoda 1:E - omijam sadzawkę (-10 min) Przeszkoda 2: rozpiszę na 3 posty Przeszkoda 3: rpzpiszę na 3 posty Drugi punkt: ONMS
Adela nawet nie zdawała sobie sprawy jak wiele osób wypadło z obiegu. Do cna skupiła się na rywalizacji, zdając sobie sprawę, że już i tak straciła bardzo dużo czasu przy pierwszych trzech przeszkodach. Nie zastanawiając się szczególnie długo, rzuciła się biegiem w stronę kolejnych, a jej oczom ukazała się dość duża sadzawka, która nie wyglądała na szczególnie głęboką. Niemniej, pozory mogą mylić, a dziewczynie nie chciało się wierzyć, że Papadakis nie przygotowała w tym miejscu żadnej pułapki. Adela zapobiegawczo sięgnęła po różdżkę, po raz kolejny rzucają Carpe Rectractum na drzewo znajdujące się po drugiej stronie sadzawki. Szybko poszło - magiczna lina pozwoliła jej się przeciągnąć nad sadzawką, co zaoszczędziło sporo czasu i energii. Pobiegła dalej, oczekując na kolejne przeszkody - miała nadzieję, że będzie w stanie uporać się z nimi równie łatwo.
Mila bezustannie kontrolowała labirynt, sprawdzając jak idzie jego uczestnikom. NA ten moment wszyscy pozostali w grze uczestnicy byli w dobrym stanie, ale większość wyraźnie zwolniła, co nieco ją niepokoiło. Miała jednak nadzieję, że uczestnicy powoli wrócą do formy i jakoś pokonają ten tor przeszkód - mimo wszystko włożyła w niego sporo pracy i zależało jej nie tylko na wynikach, ale też na dobrej zabawie. Całe szczęście, na prowadzenie wyszedł Lockie, który zakończył wynik w imponującym czasie, który w głowie nauczycielki wydawał się niemal niemożliwy. Papadakis pogratulowała mu, następnie wyglądając kolejnych osób. -------------------- Na prośbę @Scarlett Norwood przedłużam do jutra do 22:00.
Bonusy i straty + 1 (postać młodsza niż 3 miesiace) + 1 (kreatywne przejście) + 1 za przeszkodę na 6 = +3 i 2 przerzuty (za rozpisanie na 3 posty) Czas: 38 + 20 - 10 + 2 = 50 Przeszkoda 1:E - omijam sadzawkę (-10 min) Przeszkoda 2:2>2>2 (2 przerzuty zużyte genialnie XD) + 2 = 4 (+ 2 minuty) Przeszkoda 3:3 - ale zagram w kolejnym poście, bom debil + 1 = 4 Drugi punkt: ONMS
Adela, jakkolwiek radziła sobie przyzwoicie, nie mogła nadrobić czasu straconego na pierwszym etapie biegu. No cóż, trudno. Chcąc nie chcąc, robiła wszystko, by nie powiększyć swojej straty, ale najwyraźniej to nie był jej dzień. Mimo wszystko, walka z Czerwonym Kapturkiem przebiegła sprawnie, a Adela uniknęła ciosu, rzucając w stronę stworzenia kilka całkiem sprytnych zaklęć, które doprowadziły drania do unieruchomienia. Już miała biec dalej, gdy w trawie dostrzegła błysk - ciekawość była silniejsza niż rozum, więc Honeycottówna pochyliła się, chwytając za 10 galeonówkę. Fajnie, nawet jeśli przegra to chociaż zgarnęła czyjąś forsę. Nie zastanawiając się dłużej - pobiegła dalej.
Bonusy i straty podane przy kostkach Czas: 30 + 20 - 20 = 30 Przeszkoda 1:3 + 1 za znajomość zaklęcia, + 1 za kreatywne przejście, + 1 za pkt z OPCM = 6 Przeszkoda 2:3 + 3 oczka za pkt z OPCM = 6 Przeszkoda 3:5 + 1 za przeszkodę z 1 etapu = 6 Drugi punkt: OPCM
Sadzawka? O, to nie podobało jej się ani trochę, bo wiedziała doskonale, jak niebezpieczna może być woda. Bała się jej i to na chwilę ją zatrzymało, ale ledwie na chwilę, bo już za moment dostrzegła druzgotka i zadziałała o wiele szybciej, niż on i zwyczajnie zaatakowała. Nie z nią były takie numery, mowy nie było, dlatego też ugodziła go drętwotą, bo była prosta i naprawdę szybka, i w następnej chwili pognała dalej, nawet na moment się nie zatrzymując. I pewnie to spowodowało, że źle skręciła, ominęła czerwonego kapturka, a ten nawet jej nie zauważył, co było sporym plusem, bo zwyczajnie przemknęła skrótem, nie oglądając się nawet na chwilę za siebie. Może przez chwilę czuła zapach krwi, ale najwyraźniej go zignorowała, skoncentrowana na tym, że zwyczajnie musi dotrzeć do celu, jaki został przed nią postawiony. Zwolniła dopiero, kiedy dostrzegła przed sobą drzewo, dziuplę... I uśmiechnęła się do siebie, spodziewając się tego, co tam zastanie, to było aż nazbyt oczywiste, więc miała pewność, że gdy tylko wejdzie do dziupli, natrafi na bogina, więc była w pełni przygotowana na to, co ją spotka i udało jej się przemknąć dalej, chociaż serce biło jej w tej chwili jak oszalałe. Jednak, co musiała poczytywać sobie na plus, zdołała sobie poradzić z czymś, co przerażało ją najbardziej na świecie, z wodą.
______________________
they can see the flame that's in her eyes
Nobody knows that she's a lonely girl
Scarlett Norwood
Rok Nauki : I studencki
Wiek : 19
Czystość Krwi : 50%
Wzrost : 160 cm
C. szczególne : Rytualny krwawy znak na wskazującym palcu lewej dłoni
Bonusy i straty +1 za znajomość zaklęcia, +4 za kuferek z OPCM Czas: 28 + 20 - 10 = 38 Przeszkoda 1:3 + 1 = 4 Przeszkoda 2:3 + 3 = 6 Przeszkoda 3:3 + 1 = 4 Drugi punkt: OPCM
Czego oczy nie widzą, temu sercu nie żal, czy coś podobnego. Dzięki temu Carly radziła sobie lepiej z tymi wszystkimi przeszkodami, domyślając się, że inni uczniowie i studenci nie mieli pojęcia, co dokładnie robi i jak dobrze się tak naprawdę na tym zna. Bo tego akurat nie można było jej w żaden sposób odmówić, była o tym przekonana. Tak więc, kiedy dotarła do sadzawki i kiedy już pojęła, co miała przed sobą - przebrzydły druzgotek - to poradziła sobie z nim bez większego problemu, stosując relashio, by już po chwili pędzić dalej, ale oczywiście musiała zgubić drogę, może schodząc z niej podświadomie, kiedy poczuła zapach krwi. Dobrze go znała, więc unikała, skoro znajdowała się w mało bezpiecznym i przyjemnym miejscu, pędząc przed siebie, nie wiedząc, że udało jej się tym samym uniknąć czerwonego kapturka. Kto by się spodziewał! Dzięki temu dotarła również szybciej do podejrzanego drzewa, które aż całym sobą mówiło, że coś z nim było nie tak, chociaż nie umiała uchwycić tego, co dokładnie. Nie wiedziała, czego się tutaj chwycić i aż się zatrzymała, spodziewając się czegoś najgorszego. I oczywiście najgorszy był bogin i to stado robaków, jakie na nią wypełzło! Oczywiście, zabrała się za krzyczenie, ale nie zamierzała się tak łatwo poddawać i ostatecznie przemieniła to wszystko w olbrzymie, zabawne, słodkie żelki i cukierki, co od razu wywołało u niej uśmiech. I nawet jakoś ją uspokoiło!
Bonusy i straty +1 za znajomość relashio, +3 za pkt za kuferek OPCM Czas: 18 + 20 - 20 = 18 Przeszkoda 1:5 + 1 = 6 Przeszkoda 2:3 + 3 = 6 Przeszkoda 3:6 Drugi punkt: do OPCM
Druga część zajęć wydawała się już bardziej przewidywalna, a przynajmniej wiedząc, że czekał ich dalszy tor przeszkód, Jamie po prostu biegł przed siebie. Nie zastanawiał się nad niczym, tylko biegł sprintem przed siebie, zwracając jedynie uwagę na otoczenie na tyle, żeby być w stanie szybciej zareagować. Z tego powodu wystarczyło, że zobaczył druzgotka i już ciskał w niego zaklęciem relashio. Nie oglądał się, czy zdołał cokolwiek zrobić, tylko biegł dalej. Równie sprawnie pokonując czerwonego kapturka, czy raczej wymijając go, skręcając w zupełnie nie tę stronę, jak mogło się początkowo wydawać. Dotarł do wielkiego drzewa, z równie wielką dziuplą i wszystko wskazywało na to, że trzeba w nią wejść, aby wyjść po drugiej stronie. W takich miejscach pewne było spotkanie bogina, więc wbiegająć do środka rzucił właściwe zaklęcie, nie przejmując się niczym, mijając z cichym śmiechem pacynkę dla dzieci, w jaką zmienił się bogin pod wpływem riddikulus. Na metę nie dotarł jako ostatni, ale tym razem nie był również pierwszy, co przyjął z krzywym uśmiechem. Schował różdżkę i uspokajając oddech po biegu czekał na koniec zajęć, obserwując kolejne osoby pojawiające się na mecie.
______________________
Cleanse my soul free me of this anger that I hold and make me whole
Bonusy i straty + 1 (postać młodsza niż 3 miesiace) + 1 (kreatywne przejście) + 1 za przeszkodę na 6 = +3 i 2 przerzuty (za rozpisanie na 3 posty) Czas: 38 + 20 - 10 + 2 = 50 Przeszkoda 1:E - omijam sadzawkę (-10 min) Przeszkoda 2:2>2>2 (2 przerzuty zużyte genialnie XD) + 2 = 4 (+ 2 minuty) Przeszkoda 3:3 + 1 = 4 Drugi punkt: ONMS
Była pewna, że dotrze na metę niemalże ostatnia, co odrobinę ją smuciło - niemniej przynajmniej nie odpadła, co dość mocno ją cieszyło. Została jednak jeszcze jedna przeszkoda, która mogła ją wyeliminować. Adela weszła do wielkiej dziupli i zobaczyła... ...Siebie. Bez rąk i bez nóg, bezwładnie wijącą się na ziemi, co byłoby komiczne, gdyby nie było straszne. Tak, niepełnosprawność i brak możliwości podbijania świata i włażenia we wszystkie możliwe zakamarki była dla Adeli wizją absolutnie przerażającą. Jej ostatnie żywe komórki mózgu skumały jednak, że to tylko bogin, bo przecież stała i trzymała różdżkę. Gdyby widziała tam kogoś bliskiego, mogłaby stracić kontrolę. Ale widzenie samej siebie było nieracjonalne, więc rzucenie Riddiculus i zamiana siebie w błazna wydawała się dziecinne łatwa. Uporawszy się z przeszkodą, Adela wyskoczyła z dziupli i pobiegła w stronę mety.
W finalnym rozrachunku aż 6 osób ukończyło wyścig, co z perspektywy Mili był całkiem udanym wynikiem, szczególnie że aż 2 osobom udało zmieścić się w mniej niż 20 minutach. Nie dało się nie docenić ich wysiłku, bo osiągniecie tak dobrego wyniku nawet w głowie Papadakis graniczyło z niemożliwością, dlatego doceniła @Jamie Norwood i @Lockie I. Swansea oceną Wybitną, zaś Lockiego jako zwycięzcę tego osobliwego wyścigu nagrodziła także fałszoskopem. Nie był to najnowszy model, ale bez wątpienia mógł być dla niego przydatnym przedmiotem. Pogratulowała także pozostałych uczestnikom, którym udało się pokonać wyścig. /zt dla wszystkich
Lekcyjke prowadziła @Adela Honeycott, mam nadzieję, że się podobało :*
Adela jako królowa najzabawniejszym dowcipasów, zaplanowała sobie uwarzenie eliksiru bujnego owłosienia, który bez wątpienia był wyjątkowo dobrym rozwiązaniem w materii psików. W ostatnim czasie zafundowała już jednemu kolesiowi, którego nie lubiła łysienie, więc odwrotny czas wydawał się czymś potwornie zabawnym. By jednak to zrobić, musiała pozyskać składniki. Zasadniczo planowała zamówić sobie je u Dearów, ale zbieranie kupowanie pokrzywy lekarskiej, która rosła praktycznie wszędzie, gdzie była trochę gęstsza trawa, wydawało jej się totalnie absurdalne. Adela nie należała do turbo oszczędnych osób, ale nie była też (aż tak bardzo) głupia, by płacić pieniądze za jakiś wiecheć, który mogła pozyskać w pierwszym lepszym miejscu. Po założeniu pożyczonych rękawic (jej prywatne gdzieś się zapożyczyły), ruszyła w stronę Zakazanego Lasu. Oczywiście, pokrzywa lekarska nie była szczególnie niebezpieczną rośliną, ale Honeycottówna wolała uniknąć nieprzyjemnych poparzeń, dlatego odpowiednio się zabezpieczyła. Zrezygnowała jednak z wchodzenia w sam las, wiedząc z dotychczasowego doświadczenia w eksploracji tutejszej flory i fauny, że wystarczy odrobina łąki przy granicy jakiegokolwiek lasu, by odnaleźć pokrzywę. Dziwnym trafem, na pierwszy rzut oka nie mogła znaleźć pokrzywy. Wydawało się jej to absurdalne, bo przecież rosły one praktycznie wszędzie. Dostrzegła za to całkiem sporo dymnic, jednak zrezygnowała z zebrania ich, bo nie miała pomysłu na to, w jakim eliksirze mogłaby je wykorzystać. Chcąc nie chcąc, w poszukiwaniu pokrzywy musiała się zbliżyć bardziej do krawędzi lasu. Wydawać by się mogło, że teraz wszystko miało już pójść prosto, ale dalszą pracę utrudniły jej widziadła. Nagle, wokół Adeli zaczęły pojawiać się kręgi kolorowych grzybów, wręcz nawołujące ją do tego, by weszła, w któryś z nich. Głowa Adeli, nieszczególnie odporna na widziadła, zaczęła wariować, więc chcąc odwrócić uwagę od tego zjawiska, zaczęła przyglądać się Iactusowi, który żerował na jednym z drzew nieopodal. Spędziła tak kilka minut, starając się odsapnąć do momentu, gdy widziadła nie minęły. Po minutach, które ciągnęły się jak godziny, świat wrócił do normy, a Adela nie musiała już skupiać się na obserwacjach lokalnej roślinności. Mogła zamiast tego wrócić do poszukiwań pokrzywy lekarskiej, co też ochoczo uczyniła. Po zakończej wizji, praca ta wydała się dziwnie łatwiejsza. Wcześniej miała problemy ze znalezieniem odpowiedniej rośliny, a teraz dostrzegła ją niemal od razu. Z radością zerwała pokrzywę, pilnując, by ta nie poparzyła jej skóry, która mimo wszystko mogła wystawać z rękawicy. Mimo, że to była tylko jedna, prosta roślina, Honeycottówna czuła nie mała satysfakcję, że nie tylko udało jej się przezwyciężyć halucynacje, ale też, że zebrała ten wiecheć, mimo małych trudności, które w tej sytuacji nie były raczej standardowe. Rozejrzała się raz jeszcze, spoglądając czy na jej drodze nie znajdują się kolejne ciekawe okazy. Następnie schowała pokrzywę do saszetki, tak by się nie poparzyć, a następnie wrzuciła tę samą saszetkę do torby, po czym udała się w stronę zamku.
:: 
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9
