- Nie pozwolę na to, żeby cię wywiozła. A nawet jeśli, to nie ma takiej odległości, której bym nie pokonała tylko po to, żeby być z tobą, Słoneczko - powiedziała Xanthea, patrząc na córeczkę śmiertelnie poważnie. - A poza tym byłam już na końcu świata i mogę ci pokazać najlepsze miejscówki.
Uśmiechnęła się czule, patrząc w te piękne oczęta. To było jej maleństwo, jej kochanie, już nic nie mogło ich rozdzielić. Jednak prośba Xion była co najmniej zaskakująca i zbiła tym na moment matkę z pantałyku.
- Mogę się bardzo postarać, zwłaszcza przy innych. Ale zawsze myślałam o tobie jak o moim słoneczku, oduczenie się tego trochę mi zajmie. - poprawiła małej niesforny kosmyk, a potem wyciągnęła do niej dłoń, jakby rzeczywiście Xion miała pięć lat. - Chodź, kochanie. Pospacerujmy sobie, dobrze? Mamy sobie tyle do opowiedzenia!
I razem ruszyły głównym szlakiem, ciesząc się swoim towarzystwem i starając się nadrobić stracone lata zatraciły się we rozmowie.
zt x 2
+

Poszedłem na spacer po rezerwacie Shercliffe'ów, w którym od pewnego czasu pomagałem jako wolontariusz. Chociaż może to za dużo powiedziane. W końcu byłem tam w tej roli tylko jeden raz, potem drobna sprzeczka z trytonami na wakacjach, jeszcze później zdążyła się ta przygoda z mantykorą i jakoś odechciało mi się na pewien czas magicznych zwierzątek. No ale najwyższy czas powrócić. W końcu gdybym był lepiej wyszkolony w tej dziedzinie może miałbym szanse na wyjście z mojej potyczki z mniej poharataną nogą. Chociaż zdawałem sobie sprawę, że blizny to niezbyt wygórowana cena jak za zwycięstwo z taką bestią. Póki co szedłem sobie spokojnie głównym szlakiem rozglądając się po lesie gdzie widać było pierwsze oznaki zbliżającej się zimy.

@Allison Grey

Rezerwat był dobrym miejscem na poszukiwaniu roślin tych najczęściej spotykanych. Przydadzą jej się do eliksirów oraz maści, które będzie produkować w wolnej chwili od zajęć które ma na co dzień.
Od momentu wejścia tutaj spoglądała w ziemię w poszukiwaniu ziół, które mógłby jej się przydać. Zaślepiona swoimi poszukiwaniami nie sądziła, że jest tu ktoś poza nią i wpadła na kogoś znienacka. Zachwiała się i położyła rękę na najbliższym drzewie aby złapać równowagę.
- Przepraszam - powiedziała pospiesznie i dopiero teraz spojrzała na kogo wpadła. Na wysokiego umięśnionego faceta. Uniosła brwi ku górze w zadziwieniu. Napotkała jakiegoś dorosłego i to raczej nie student jak ona.
- Nie zauważyłam pana wcześniej, bo.. szukałam ziół - odrzekła z chwilą zawahania, co w sumie było prawdą.

@Yuri Sikorsky

Od rozglądania się dookoła skutecznie odwróciło moją uwagę zderzenie się z czymś, a raczej co okazało się gdy spojrzałem w tamtą stronę, z kimś. O drzewo opierała się rudowłosa dziewczyna, która widocznie podczas zderzenia ze mną straciła równowagę. Kiedy podniosła na mnie wzrok niemal otworzyłem usta z wrażenia. Była naprawdę ładna a dodatkowo biło od niej coś nieuchwytnego, coś co sprawiało, że mężczyźni oglądają się za daną kobietą na ulicy. Jej słowa powróciły mnie do rzeczywistości.
-Nic nie szkodzi. To po części również moja wina. Rozglądałem się po lesie zamiast patrzeć przed siebie. Jestem Yuri.
Spojrzałem uważniej na dziewczynę nieco zaniepokojony.
-Nic ci nie zrobiłem? Wszystko w porządku?

@Allison Grey

Gapa z niej, ale tak to się właśnie kończy gdy jej wzrok skupi się za bardzo na szukaniu ziół, a nie na rozgadaniu się po otoczeniu, które je otacza. Rzadko kiedy tu kogoś spotykała więc może dlatego była teraz tak zaskoczona gdy kogoś tutaj spotkała i to na dodatek wpadając na kogoś! Cóż za niezdarność z jej strony.
- No nic, zdarza się. Jestem Allison. - odrzekła z lekkim uśmiechem na ustach. Po jego zapytaniu spojrzała na siebie, jakby sprawdzała, czy faktycznie coś sobie zrobiła, ale nic nie zauważyła. Nic złego się nie stało.
- W porządku, jestem cała. Szukałeś tu czegoś, czy tylko zaczerpałeś świeżego powietrza? - zapytała po chwili zaciekawiona nieznajomego.

@Yuri Sikorsky

Spojrzałem na dziewczynę z zaciekawieniem. Uśmiechała się więc chyba nie miała mi za złe to, że ja również nie patrzyłem na ścieżkę. Ja również odpowiedziałem jej uśmiechem.
-W zasadzie to czasami pomagam tutaj przy zwierzętach starając się nauczyć czegoś nowego. Chociaż ostatnio długo mnie tu nie było... Obecnie jednak jestem tu tylko w celach rekreacyjnych. Staram się dojść do siebie po wypadku, który niedawno mnie spotkał. Spacery mi się przydadzą. Przy chodzeniu nadal boli mnie noga i przy dłuższych odległościach zaczynam kuleć więc tak sobie trenuję.
Spojrzałem uważniej na dziewczynę. Zwykle zielarki kojarzyły mi się ze znacznie starszymi kobietami. I zdecydowanie były mniej atrakcyjne niż Allison.
-Mówiłaś coś o zbieraniu ziół. Jesteś zielarką? - zapytałem.

@Allison Grey

Ali przysłuchiwała się w milczeniu jego słowom i lekki kiwał głową na znak, że go słucha. Choć w pewny momencie się zmartwiła gdy wspomniał o nodze, nadmiar chodzenia w pewnym momencie też może szkodzić. W jednej sekundzie miała wrażenie, że jej zielarska dusza się odpaliła, zastanawiając się, co mogło mu się stać i dlaczego stało się tak, a nie inaczej. Odkaszlnęła cicho po chwili, bo to chyba nie był jej interes jako Allison, ale poniekąd sprawa jej jako zielarki.
- Tak, moją specjalizacją jest zielarstwo. Zioła, maści, leki i tym podobnym. Dlatego też zaniepokoiłam się gdy wspomniałeś o tym, że kulejesz gdy sporo chodzisz - podrapała się po swoim podbródku lekko zmieszana. Wiedziała, że nie powinna się narzucać w kweście tego, że coś go boli, ale czuła się zobowiązana choć przez chwilę zaproponować pomoc ze swojej strony. Oczywiście miała świadomość tego, że może jej odmówić, to naturalne, bo jej nie znał i miał do tego prawo.
- Wiem, że mnie nie znasz i jest małe prawdopodobieństwo, że przyjmiesz moją pomoc, bo jestem nieznajomą, ale zapewniam cię, że jeżeli coś cię boli, to jestem w stanie zrobić na to maść. Bądź inny potrzeby ci lek - proopnowanie mu teraz pomocy było może i głupie i niestosowne, ale przynajmniej spróbowała jeżeli chodzi o propozycje pomocy, dlatego też w pełni była świadoma tego, że może jej odmówić, co oczywiście zaakceptuje.

@Yuri sikorsky

Dziewczyna wyrażała się naprawdę bardzo fajnie i już czułem, że ją lubię mimo, że tak naprawdę to wcale jej nie znałem. Mogła równie dobrze być kobietą o złotym sercu, która chciała po prostu pomóc nieznajomemu jak i psychopatyczną morderczynią, która zabija każdego napotkanego na swojej drodze. Serca jednak mi podpowiadało, że jej propozycja udzielenia mi pomocy była szczera i byłem jej za to serdecznie wdzięczny.
-Dziękuję. Z chęcią bym przyjął pomoc ale szczerze wątpię żeby cokolwiek było w stanie mi pomóc. W Mungu udzielili mi pomocy ale powiedzieli, że dolegliwości takie jak ból czy utykanie znikną nie wcześniej niż przed Nowym Rokiem. To i tak krótki okres czasu biorąc pod uwagę obrażenia, które... A zresztą zobacz sama - powiedziałem i podwinąłem nogawkę lewej nogi pokazując blizny powstałe na wskutek walki z mantykorą.

@Allison Grey

Nie do końca była pewna, czy to już zboczenie zawodowe, czy co, że zaczęła się troszczyć o obcych jej osób, zwłaszcza gdy tak wielu odwiedza jej dom w poszukiwaniu pomocy i jeżeli faktycznie mają umiejętności i czas, to z chęcią jej udzielają, lecz była świadoma tego, że nie koniecznie wszystkim pomoże i tego też starała się trzymać. Choć koniec końców bywało różnie. Z reguły kończyło się na jakiejś wewnętrznej sprzeczce, którą z reguły wygrywała. Teraz jednak było inaczej, a przynajmniej z tym nieznajomym, który stał naprzeciw niej.
- To prawda, ale sam ból w sobie można uśmierzyć miksturami albo maściami, także męczenie się z bólem przez miesiąc, albo dłużej, to długi okres czasu, nie sądzisz? - Zmarszczyła przy tym swoje brwi, co jak co, ale sama własnego bólu czasami nie potrafiła wytrzymać, a co dopiero taki, który miałby jej się utrzymywać miesiąc! Przecież to jak tortury, a jeżeli już miałaby je mieć to lepiej je złagodzić jeżeli istnieją takie metody i specyfiki.
Gdy pokazał jej swoją nogę, Allison z przyzwyczajenia podeszła dwa kroki bliżej i kucnęła, spoglądając na jego nogę oraz ilustrowała jego blizny na nodze, nie wyglądały za fajne. Wyglądało raczej jak blizny po bitwie albo coś w tym rodzaju. Nim się zreflektowała, co zrobiła, to wyciągnęła rękę i palcami musnęła blizny, na jego nodze.
- Coś, albo ktoś nieźle Cię załatwił. Patrząc na skutki uboczne... są dość lekkie bym rzekła - odrzekła odruchowo widząc blizny, które wyglądały bardziej zwierzęce niż ludzkie, albo równie dobrze mógł to być jakiś rodzaj mugolskiego narzędzia tortur. Ale w tej chwili i tak nie było sensu zgadywać, co to było, to nie jej sprawa.
Dopiero teraz zdała sobie sprawę, że trzymała palce na jego bliznach, więc cofnęła dłoń i wyprostowała sylwetkę, czując, że nieco się rumieni. Zapomniałam się! Na brodę Merlina! Pomyślała od razu i zerknęła gdzieś w bok.

@Yuri sikorsky

Uśmiechnąłem się delikatnie słysząc słowa dziewczyny mówiące o eliksirach uśmierzających ból.
-To naprawdę miłe z twojej strony ale jestem przyzwyczajony do bólu. Tak naprawdę ból jest najlepszym nauczycielem. Pozwala nam zapamiętać, że kiedyś popełniliśmy błędy znacznie dokładniej niż gdyby nie istniał.
Kiedy kucnęła i dotknęła palcami mojej nogi poczułem lekki dreszcz przeszywający moje ciało. Nie czułem się tak od... Zresztą nieważne. Nie chciałem teraz o tym myśleć. Zresztą dziewczyna też chyba dopiero co uświadomiła sobie co zrobiła, gdyż kiedy wstała jej twarz pokrywał rumieniec.
-To była mantykora. Patrząc na to po tym kątem to miałem szczęście, że nie trafiła mnie żądłem. Wtedy byśmy dzisiaj nie rozmawiali ze sobą - powiedziałem lekko zmieszanym tonem.

@Allison Grey

Ali uniosła brew ku górze ewidentnie zbita z tropu i tym bardziej zaskoczona faktem, że osobnik stojący przed nią lubi ból, ale jak to?! Jak tak można?! Przecież to się w jej głowie nie mieściło, nie w jej zielarskim łbie, który pomaga jak umie dzięki swoim umiejętnościom. Oparła się ramieniem o najbliższe jej drzewo, marszcząc przy tym swoje brwi, oddychaj Ali, tacy czarodzieje też istnieją na tej ziemi. Z takimi to miała rzadko do czynienia. Mogła ich policzyć na jednej dłoni, on by się również do nich zaliczył.
- Masz racje, ale ból nie zawsze musi nam towarzyszyć jak najlepszy towarzysz gdy ma się odpowiednie specyfiki, by go uśmierzyć, dlatego ciężko mi uwierzyć w kogoś, kto naprawdę lubi ból - pokręciła głowa na boki z niedowieszeniem, jedyne pytanie, jakie jej się nasuwało, to po co się aż tak bardzo kurczowo trzymać się bólu? To chyba za dużo jak na jej zielarski mózg.
Gdy powiedział z czym walczył otworzyła oczy szeroko ze zdumienia. Mantykora to rzadka bestia i równie niebezpieczna patrząc, że jej jad na miejscu nie jednego czarodzieja ubiłby na miejscu i zaczął wąchać kwiatki od spodu.
- W takim razie gratuluje przetrwania z tą bestią, bo to nie lada wyczyn wyjść z tego cało - Co jak co, ale sama zapewne nie miałaby z tą bestią najmniejszych szans, patrząc, że zaklęć uczyła się tylko po to, by je zdać, a skupiała się bardziej na eliksirach, lekach oraz uzdrawianiu, więc może, o ile na samej bitwie byłaby bezużyteczna, tak po to już inna sprawa. Miałaby ręce pełne roboty.
- Jak już mam przyjemność być z takim mężnym facetem, to może się przejdziemy? - zaproponowała, ręką wskazując drogę przed sobą, to może się okazać całkiem owocny dzień z nowo poznanym Yurim.

@Yuri Sikorsky

Pokręciłem głową z uśmiechem chociaż nazwanie mnie mężnym mile połechtało moją męską dumę. Ciekawe co by powiedziała gdybym jej powiedział, że zabiłem mantykorę. Póki co wiedziała tylko, że odbyłem z nią walkę. Jednak nie zamierzałem się niepotrzebnie chwalić.
-Nie jestem jakoś specjalnie mężny. Po prostu mnie zaatakowała i musiałem się bronić. Ale propozycję spaceru mimo wszystko chętnie przyjmę - odparłem i zacząłem iść razem z rudowłosą.
-Wiesz z tym bólem to nie jest tak, że go lubię. Po prostu uważam, że jest przydatny. Z tego też powodu nauczyłem się go akceptować - odparłem delikatnie. -Ale tak w zasadzie... Skoro znasz się na ziołach to może moglibyśmy się kiedyś jeszcze spotkać i byś mnie coś poduczyła? Wstyd się przyznać ale w zasadzie znam się tylko na zaklęciach i starożytnych runach. Jeśli chodzi o resztę rzeczy nie znam nic poza niezbędnym minimum programowym, które pozwoliło mi się prześlizgnąć przez klasy.

@Yuri Sikorsky

- Co nie zmienia faktu, że i tak w moich oczach jest to, naprawdę duże osiągnięcie to się ceni - uśmiechnęła się szerzej idąc z chłopakiem tam, gdzie poprowadziły ich własne stopy. Co jak co, ale ona raczej nie miała duszy wojownika i daleko jej było do tego, także ciężko byłoby sobie to wyobrazić, aby ona mogła cokolwiek zabić poza szkodnikami z roślin. 
- Z tej perspektywy ma to sens. Hm poduczyć? Jasne, że możemy, zależy, co będzie cię interesowało najbardziej, a postaram się pomóc. -  Uśmiechnęła się lekko oraz kobieco w jego kierunku, jej wiedza na temat roślin była spora także zapewne będzie i pomocna.
- Sądzę, że możemy się spotkać w jakiś weekend, w tygodniu mam zajęcia w szkole i raczej nie znajdę czasu na poduczenie Ciebie. Co sądzisz? Jakoś się dogadamy? - zapytała z lekkim uśmiechem.

@Yuri Sikorsky

Co prawda zaciągnąłem się do rezerwatu w celu bliższego zaznajomienia się z magicznymi stworzeniami jednak nikt przecież nie mówił, że nie mogę jednocześnie poza nim uczyć się chociażby właśnie zielarstwa. Tym bardziej, że jeśli chodzi o zawód Łamacza Klątw to skarby często są chronione nie tylko przez zaklęcia czy stworzenia ale również dostępu do nich bronią różnego rodzaju rośliny. Skoro więc dziewczyna zgadzała się udzielić mi kilku lekcji to tylko na tym skorzystam.
-Weekendy oczywiście jak najbardziej mi pasują. Jak będziesz miała czas to daj mi znać przez sowę a ja się dostosuję. Natomiast co do nauki to zdaję się na ciebie. Wierzę, że będziesz w stanie wprowadzić mnie w świat magicznej flory chociaż zapewne nie będzie to łatwe ze względu na moją wiedzę o roślinach a raczej jej brak.

@Allison Grey

+

- Jasne! W takim razie będziemy w kontakcie, a co do materiału to się nie bój, zrobimy jakieś podstawy, które i ja będę mogła sobie przypomnieć także nie masz się co stresować - A gdy to powiedziała, uśmiechnęła się delikatnie. Wspólna nauka brzmiała świetnie, bo dzięki temu sama sobie przypomni jakieś podstawy, które może już pozapominała, choć i tak starała się raz na jakiś czas odświeżać swoją wiedzę, co by za bardzo nie zardzewiała. Na pożegnanie zapisała na kawałku pergaminie imię swojej sowy, aby później móc się z nim jakoś dogadać co do terminu wspólnej nauki, którą planują.

@Yuri Sikorsky

z/t dla mnie i Yuriego

+

Chyba pierwszy raz w historii Fire była świadkiem takiej mobilizacji w Ministerstwie. Faktycznie od razu zaczęli coś robić w związku z dziwnym smogiem, pyłkiem czy co to unosiło się  powietrzu. Zwoływali ludzi, prosili o pomoc, badali sprawę. Jeśli szykowała się kolejna katastrofa to Dear nie będzie mogła narzekać, że urząd zlał całkowicie środki bezpieczeństwa. Skandal.
Ją od razu zgarnięto do dwóch rzeczy, najpierw miała badać sam pyłek w Departamencie Tajemnic, a potem zasugerowali, że jako Dear to może mieć świetną rękę do roślin, co było prawdą. Fire lubiła zielarstwo znacznie bardziej niż ONMS i jeśli chodziło o przyjrzenie się wpływowi pyłku na florę to uznała to za coś całkiem ciekawego. Tylko po co dzielić się wynikami z Ministerstwem? Cóż, niech im będzie. Wpuścili ją do Departamentu to może się jakoś odwdzięczyć. Dlatego zabrała ze sobą potrzebny sprzęt, rękawiczki oraz dziennik i wybrała się motocyklem do Doliny Godryka. Zdecydowanie tutaj mogła spotkać najwięcej magicznych roślin, a tym samym je przebadać. Podobała jej się taka praca. W końcu mogła być ponownie naukowcem. Zaczęła od długiego spaceru po rezerwacie, na razie trzymając się głównego szlaku. Znała Dolinę na tyle, by jej już nigdy nie zaufać, więc miała się na baczności. Bardzo szybko odnalazła coś specyficznego. Nasilenie pyłku było to wysokie i Blaithin rzuciła na siebie Bąblogłowego, bo poprzednio to zaklęcie pomogło powstrzymać zgubny wpływ dziwnej substancji. Kiedy zobaczyła zasypaną śniegiem gęstwinę, a zaraz obok również zupełnie zieloną polanę, zrozumiała, że napotkała anomalię. Z różdżką w pogotowiu ostrożnie podeszła do zjawiska. Bujną trawę pokrywał pyłek, niczym migoczący dywan. Zdecydowanie w jakiś sposób pozbył się stąd śniegu. Dziewczynie kompletnie nie podobało się to zaburzanie równowagi. Cały ten pyłek działał Dear na nerwy. Westchnęła podirytowana, po czym klęknęła, aby zobaczyć skupisko nietypowych kwiatków rosnących na środku tej polany. Po oględzinach była pewna, że smog wspomógł ich wegetację. Ale nie potrafiła rozpoznać, co to za rośliny, poza tym, że z rodzaju astrowatych. Wyciągnęła dziennik i kolejne piętnaście minut skrupulatnie notowała, a także wykonała jakiś bohomaz mający przypominać to, co odnalazła. Trochę żałowała, że nie kupiła sobie nigdy aparatu.
Później, jak już upewniła się, że nic jej tu prawdopodobnie nie grozi, sięgnęła ku roślinom dłonią. Myślała o tym, aby je zebrać wraz z korzonkami i jedną próbkę oddać Ministerstwu Magii, a drugą zabrać prywatnie do siebie w celu przeprowadzania dalszych badań. Ale palce rudowłosej przeszły przez łodygę gładko, a Fire ze zdumieniem kilkukrotnie machnęła dłonią przez kwiatki. Iluzja? Czy ona właśnie się totalnie nabrała? Może to jakiś głupi żarcik? Rozejrzała się wściekle dookoła, ale była sama. Więc o co chodziło? Tyle się nad tymi kwiatkami nasiedziała, a one mogły w ogóle nie był prawdziwe, no cholera jasna. Albo posiadały jakąś magiczną zdolność chroniąca je przed dotykiem... To też zapisała, mając nadzieję, że później w spokoju nad tym usiądzie i pomyśli.
Na ten moment pyłek nie wydawał się groźny, to przede wszystkim potrafiła stwierdzić. Owszem, wywołał u Nicholasa niekontrolowany śmiech, ale to akurat nigdy nikogo nie zabiło. Roślinom w teorii pomagał, ale kto wie czy czegoś nie mutował. Poza tym, zima też była potrzebna i przedwczesne budzenie się lasu do życia nie było w ogóle niczym dobrym. Tylko co jeśli pyłku będzie w końcu coraz więcej i więcej? Aż zasypie wszystko gęstymi warstwami? To mogło stanowić duży problem. Dobrze byłoby wymyślić prosty sposób na usuwanie go, bo zwykłe Chłoszczyść nie do końca sobie radziły. Zanotowała to również i podniosła się, aby powrócić do Bestii, a następnie do swojego mieszkania w Londynie. Tam przygotuje stosowny raport.

/zt

Widziadła: D nie oraz G nie
Scenariusz: -

Nie spodziewał się, że zastanie ją w rezerwacie po zmroku. Prawdę powiedziawszy, w ogóle nie spodziewał się, że na kogoś trafi, ostatecznie bowiem trwały obchody Celtyckiej Nocy, wszyscy zdawali się podekscytowani tym czasem, jakby girlandy z kwiatów i skakanie przez ogień było faktycznie najważniejsze. Wszyscy rozpamiętywali to, jak wyglądało samo święto, starając się celebrować je w najlepsze, nie chcąc, by odchodziło w niepamięć. Wiosna zdawała się coraz bardziej rozgaszczać na Wyspach, a wraz z wróżkowym pyłem, mieszała w głowach dosłownie każdego, jakby to miało cokolwiek zmienić. Co najwyżej na gorsze, gdy przyjrzeć się temu, co dokładnie robili czarodzieje i jak się zachowywali, zupełnie, jakby całkowicie odebrało im rozum. Tak czy inaczej, nie spodziewał się, że wejdzie na Mulan w środku rezerwatu, zamierzając zająć się odczytywaniem tego, co miało mu do powiedzenia niebo. A ta stała sobie w najlepsze przed nim, jakby go śledziła albo uznała, że powinna pokręcić się po okolicy poza godzinami swojej pracy, żeby sprawdzić, czy przypadkiem nie wpadnie na kłusowników. Bo innego powodu mieć nie mogła, a przynajmniej nie zdaniem Fredericka.
- Śledzisz leprekuny z kociołkami, czy znalazłaś wozaka, który przemyca do rezerwatu amulety? - zapytał, zerkając w stronę nieba, chcąc zorientować się, jak dobrze były widoczne gwiazdy i czy miał szansę się na nich skoncentrować, czy zupełnie nie. Niebo mogło w końcu być zasłonięte chmurami, a wtedy wykresy, jakie posiadał, na niewiele by mu się znały. Mógł opisać wszystko z głowy, ale to żywy materiał mógł dostarczyć mu tego, czego potrzebował. To zaś oznaczało, że bez dwóch zdań musiał znaleźć sobie jakieś wygodne miejsce, z którego mógł faktycznie podziwiać nocne niebo i porównywać go z wykresem gwiazd, z mapą nieba, by ustalić to, czego od niego wymagano. Chociaż miał wrażenie, że Ministerstwo znowu trochę z niego kpiło, sądząc, że ruchy ciał niebieskich pokażą im, gdzie ukryły się wróżki.

słońce

Inni zapewne stwierdziliby, że niczym dziwnym nie jest fakt, że Gryfonka znajdowała się w rezerwacie nawet o tak późnej porze, bo w końcu była mocno zafiksowana na punkcie wszelkich zwierząt. Pewnie niektórzy byliby w stanie uwierzyć w to, że spała z psidwakami w jednej budzie. Co w sumie było prawdą, bo w dzieciństwie zdarzało jej się zniknąć, aby uciąć drzemkę w podobnym miejscu. Zresztą biorąc pod uwagę obchody celtyckiej nocy to chyba tym bardziej wolała uważać na to, aby jednak coś komuś nie strzeliło do głowy i nie zapuścił się na tereny Shercliffe'ów, gdzie mógł dopuścić się różnego rodzaju aktów wandalizmu. Plus jednak ci cholerni kłusownicy mogli zawsze chcieć skorzystać z zamieszania, aby dalej uprawiać swój zbrodniczy proceder. Kto ich tam wiedział. Dlatego tym bardziej chciała pilnować tego, aby wszystko było w jak najlepszym porządku.
To ona nie spodziewała się usłyszeć głosu Fredericka, który najwyraźniej również nie planował zabawiać się razem z innymi w jakieś wianki i wstążki. Nie miała tylko pojęcia czy sam również miał w głowie podobne powody, do tego, aby przybyć do rezerwatu czy może myślał o czymś zupełnie innym.
- Czyli widzę, że ty już część tych tajemnic rezerwatu - odpowiedziała ze śmiechem na jego zaczepkę po czym zamyśliła się na chwilę. - Jakoś tak... Stwierdziłam, że lepiej będzie tu się jeszcze nieco pokręcić nim wrócę do domu.
Biorąc pod uwagę fakt, że niedawno prawie doprowadziła własnego ojca do zawału to jakoś nieszczególnie mógł dziwić fakt, że niechętnie wracała do rodzinnej rezydencji. Panowała tam naprawdę dziwna atmosfera. Być może powinna powiedzieć o tym wszystkim Fredowi... Głównie ze względu, że niejako powiedziała swojemu ojcu, że w sumie tak jakby zostali małżeństwem i na pewno byłoby niezwykle dziwnie, gdyby mężczyzna dowiedział się o tym od kogoś innego.
- A ty? Co tutaj robisz? - zapytała, chcąc na chwilę skupić swoją uwagę właśnie na animagu.

Tak jakoś na pewno nie postanowiła zostać w rezerwacie i oboje zdawali sobie z tego doskonale sprawę, ale wiedział, że nie powinien dopytywać, o co dokładnie chodziło. Nie był zresztą na tyle empatyczny, żeby przejmować się cudzymi problemami, wystarczyła mu świadomość, że Mulan nie miała się tak dobrze, jakby powinna, że chyba nad czymś myślała. To zaś oznaczało, że była zwyczajnie mniej użyteczna niż normalnie, bo nie mogła koncentrować się na dosłownie wszystkim, co ją otaczało. To nie było nic dobrego dla rezerwatu, a już na pewno dla tego, co robili, dla ich irracjonalnego szukania wyjaśnienia tego, co się działo w tym miejscu, chociaż Frederick był niemalże pewien, że doskonale wiedział już, o co chodziło. Na razie jednak nie miał dowodu i musiał go zwyczajnie poszukać, domyślając się, że faktycznie już wkrótce na niego trafi. Tak, jak trafił na Mulan w środku nocy, bo inaczej nie dało się nazwać tej pory dnia. Nie była na obchodach Celtyckiej Nocy, nie spędzała świąt z rodziną, więc coś było na rzeczy. I tyle. Wsadzanie kija w mrowisko byłoby z jego strony idiotyzmem, bo nie chciał zostać pogryziony.
- Mój brat chce wyciągnąć coś z trytonów, więc być może poznam więcej tajemnic – powiedział na to, jakby to cokolwiek wyjaśniało, a później spojrzał w niebo, dochodząc do wniosku, że wszystko wskazywało na to, że faktycznie zdoła coś z niego wyczytać. O ile oczywiście będzie miał do tego okazję, a liczył na to, że tak. Wkrótce miało być zaćmienie, a to mogło wiele zmienić w pewnych trajektoriach i odkryć coś, co do tej pory nie było wcale takie jasne, jak być powinno. To jednak oznaczało, że musiał wszystko dobrze wyliczyć, a skupienie się w cudzym towarzystwie nie zawsze było najłatwiejsze. Nie mówiąc już w ogóle o tych wszystkich halucynacjach, jakie ich prześladowały, ale nie zamierzał ostatecznie narzekać.
- Sprawdzam niebo. Ministerstwo chce wiedzieć, czy mogę coś z niego wyczytać, więc jak chcesz, możemy obejść rezerwat, kiedy już się tym zajmę – powiedział, pokazując jej mapę nieba, jaką ze sobą niósł. Nie przejmował się tym, że mogła dzięki temu dowiedzieć się, czym się interesował, bo nie było to coś, co mogłaby przeciw niemu wykorzystać.

Każde z nich miało swoje powody do tego, aby o podobnej porze przebywać w rezerwacie. Chociaż na co dzień Mulan należała raczej do tych osób, które można było bez większego trudu czytać niczym otwartą księgę tak jednak to był jeden z tych momentów, gdzie starała się usilnie ukrywać to, że coś jest nie tak. W końcu musiała skupić się na czymś zupełnie innym niż jakieś dramaty rodzinne czy głupi wróżkowy pył, od którego powoli każdy mógł zwariować. Zamiast tego wolała skupiać się na takich kwestiach jak wciąż krzątający się gdzieś przemytnicy. To był jej największy priorytet, a nie jakieś skakanie przez ognisko, na które teraz też nie miała większej ochoty.
- No proszę. Czyli oboje zaczynamy wciągać w to swoich braci? - zapytała z lekkim rozbawieniem, unosząc lekko brew w zdziwieniu, bo nie spodziewała się tego, że Frederick postanowi zaangażować w to wszystko bardziej jakiegokolwiek członka rodziny skoro twierdzili, że to wszystko ich dziwne urojenia.
- Nie spodziewałam się, że będziesz zainteresowany astronomią - przyznała szczerze, bo jakoś nie bardzo podobne pasje pasowały jej do Shercliffe'a.
Przyjrzała się jeszcze uważnie wskazanej przez niego mapie, dziwiąc się nieco temu jakie to znalazł sobie zajęcie, bo sama jakoś nigdy nie błyszczała na podobnych zajęciach ani nie zagłębiała się w tajniki gwiazd. Niemniej na pewno lubiła patrzeć na nocne niebo chociaż robiła to bez większego namysłu, po prostu napawając się jego widokiem.
- Jasne, możemy się przejść. Najlepiej chyba będzie udać się na jakąś łąkę, nie sądzisz? - zapytała jeszcze, rozglądając się wokół, aby ocenić, w którym kierunku powinni się udać, by uzyskać najlepszy widok na usiane gwiazdami niebo.

Skoro nie chciała mówić, o co dokładnie chodziło, nie zamierzał z nią o tym dyskutować. Mógł ją oczywiście zaczepiać, mógł ją na swój sposób dręczyć i sprawdzać, jak się z tym czuła, ale nie zamierzał się w to bawić. Przyszedł tutaj w konkretnym celu, a skoro już ją spotkał, nie mógł ominąć Mulan szerokim łukiem. Jeśli nie chciałaby z nim rozmawiać, zwyczajnie wzruszyłby na to ramieniem i poszedł dalej, bo nie należał do osób, które oczekiwały od innych pełnego zaangażowania i zaciekawienia swoją osobą. Radził sobie dobrze bez ich uwagi, doskonale wiedząc, czym zajmować się w życiu, tak więc teraz również najnormalniej w świecie po prostu przyjął obecność młodej kobiety, by zaraz parsknąć pod nosem.
- To on się w to wciąga. Nie umie usiedzieć w miejscu i uważa, że zdoła porozmawiać z trytonami, jak nie spotka się z ciamarnicą, to rozważę złożenie mu gratulacji – stwierdził, uśmiechając się krzywo, bo naprawdę nie życzył sobie, żeby brat za nim spacerował. Skoro chciał się do czegoś przydać, to Frederick mógł rzucić mu kilka ochłapów i w ten sposób sobie z tym poradzić, zwyczajnie nie przejmując się tym, że Wally zacznie szukać guza. Był od niego starszy i na pewno wiedział doskonale, co to znaczy wpakować się w kłopoty. Skoro chciał to zrobić, to mógł.
- Niespodzianka. Jestem pełen sekretów – odparł z przekąsem, a później skinął głową na znak, że zgadzał się z nią, że powinni znaleźć jakąś łąkę i znowu ruszył przed siebie, by wkrótce znaleźć odpowiednie miejsce i rozłożyć przed sobą utensylia, jakich potrzebował do rozrysowania ruchów ciał niebieskich. – Zgaduję, że należysz do tych, którzy gwiazdy uważają za ładne plamki na niebie. Te ładne gwiazdki mają jednak o wiele większe znaczenie dla tego, co się dzieje tutaj, na ziemi. Wkrótce powinniśmy spodziewać się pierwszych spadających gwiazd, muszę sprawdzić, kiedy dokładnie. Ich kumulacja może, ale nie musi, wpłynąć na to, co się obecnie dzieje. Możemy poczynić założenie, że zaćmienia, w które wchodzimy, też będą miały na to wpływ – wyjaśnił, zabierając się faktycznie do dokonywania obliczeń, kiedy już uważnie przyjrzał się niebu, mamrocząc coś pod nosem, kiedy ustalał położenie niektórych planet.

Na razie wolała po prostu się zrelaksować. Mogła to zrobić spędzając nieco czasu w rezerwacie, a towarzystwo Fredericka jakoś szczególnie jej w tym wszystkim nie przeszkadzało. W sumie mogła to nawet uznać za jakąś dodatkową atrakcję i może także jakieś dodatkowe oderwanie od tych mniej przyjemnych myśli. Przynajmniej tak wolała myśleć o tym całym nieplanowanym całkowicie spotkaniu.
- Chyba powinnam z nim porozmawiać. Czuję, że byśmy się dogadywali - stwierdziła, gdy tylko usłyszała to w jaki sposób Shercliffe wypowiadał się na temat swojego brata.
Z tego, co właśnie jej powiedział wynikało, że była do niego całkiem podobna. Może dlatego właśnie Fred znosił jej towarzystwo? Przywykł do własnego brata i dlatego nie wadziły mu aż tak bardzo rzeczy, które odstawiała. Była to całkiem dobra teoria, którą pewnie w pełni będzie miała okazję sprawdzić dopiero w momencie, gdy pozna rzeczonego magizoologa.
Uśmiechnęła się tylko na jego odpowiedź, bo faktycznie mogłaby zarzucić podobnym stwierdzeniem. Nie spodziewała się po nim wielu rzeczy. Chociaż naprawdę nie wadziło jej to w żaden sposób. Dzięki temu mogła z czasem odkrywać coraz to nowsze i ciekawsze cechy mężczyzny. Dlatego też po prostu podążyła za nim i znalazłszy się na pobliskiej łące po prostu klapnęła na trawie tuż obok niego.
- Wiem, że mają swoje znaczenie, że wpływają na magię i tak dalej... Jednak z drugiej strony lubię na nie patrzeć tak bez większej refleksji. Tak wiesz... Żeby oczyścić umysł i się zrelaksować, a nie rozmyślać ciągle o czymś skomplikowanym - odpowiedziała, słuchując się jednak w jego wykład i kiwając głową na każde kolejne słowa i przyglądając się temu jak zaczął coś bazgrać.

Frederick uniósł lekko brwi na to stwierdzenie, nie do końca wiedząc, jak powinien na nie zareagować. Nie znał właściwie Waltera, dzieliło ich zbyt wiele lat, żeby był w stanie poprawnie to ocenić, żeby był w stanie zrobić z tym cokolwiek sensownego, więc nie mógł odpowiedzieć na to stwierdzenie w żaden logiczny sposób. Musiał jednak przyznać, że istniał cień prawdopodobieństwa, że Mulan faktycznie zdołałaby się dogadać z jego starszym bratem, więc w końcu skinął głową, zdradzając jej, o kogo dokładnie chodziło, zachęcając ją do tego, żeby spróbowała z nim porozmawiać. W końcu kręcił się gdzieś po rezerwacie, pewnie szukając dla siebie zajęcia, więc równie dobrze mogli w dwójkę nurkować z trytonami i robić inne szalone rzeczy, jakie błąkały się po ich głowach. Nie miał nic przeciwko temu, a mógł jeszcze coś na tym zyskać, jeśli nie dla własnej pracy, to przynajmniej do rozrywki.
- Większość ludzi je tak postrzega. Albo uważa, że tylko wróżbici są w stanie coś z nich wyczytać, a prawda jest zupełnie inna. Pod wpływem planet i gwiazd, czy księżyców, potrafią zmieniać się choćby pływy. Ale zaćmienie też ma wpływ na wszystko, co nas otacza, a noce Perseidów nie mogą przejść bez echa. Spodziewam się, że wolałabyś nie dostać odłamkiem w głowę - zauważył, unosząc lekko brwi, a później znowu przez chwilę starał się coś oszacować, po chwili pokazując jej na przygotowywanej mapie, wspierając się o wykres gwiazd, dzień i godzinę nadchodzącego zaćmienia słońca, które potencjalnie miało mieć na nich wpływ i wcale nie zamierzał tego ukrywać. - Tylko nie patrz wtedy prosto w słońce, jak nie chcesz, żeby wypaliło ci oczy - powiedział cicho, domyślając się, że Mulan należała do tych osób, które jako pierwsze postanowią obserwować coś, co skończy się dla niej tragicznie, a on niekoniecznie chciał to przeżywać. Dlatego też wolał ją przestrzec przed robieniem głupot, niż później musieć się z tym mierzyć. Liczył na to, że przynajmniej nie dostanie w głowę kawałkiem spadającej gwiazdy.

Nie dało się zaprzeczyć temu, że ona też nie potrafiła zbyt długo usiedzieć w miejscu, a dziwne pomysły ciągle wpadały jej do głowy, a wtedy musiała przejść do ich realizacji. W takim razie na pewno dogadałaby się z bratem Fredericka. Chociaż zapewne doprowadziłoby to do szeregu licznych katastrof. Może zatem lepiej, że trzymała się drugiego Shercliffe'a, który dodatkowo jej nie nakręcał na jakieś szalone akcje?
Wysłuchała jeszcze tego, co faktycznie Fred miał jej do powiedzenia na temat swojego rodzeństwa, o którym raczej wcześniej nigdy zbytnio nie rozmawiali. W końcu jakby nie patrzeć zwykle mieli zupełnie inne rzeczy, na których się skupiali. Takie jak chociażby ta słynna sprawa związana z kłusownikami, która skutecznie zaprzątała im głowy.
- Zapewne nie. Na pewno zdawałam sobie sprawę z tego jaki wpływ ma księżyc na przyrodę. Zarówno na pływy jak i stworzenia lunarne - przyznała, bo akurat to leżało w części jej zainteresowań. - O pozostałych ciałach niebieskich raczej nie miałam większego pojęcia. Chyba, że liczyć jakieś tam koniunkcje planet zdarzające się raz na... nie wiadomo ile, o których czasem profesorowie mówili, że mają wielką moc magiczną.
Koniunkcja sfer, Wenus w zenicie... Słyszała wiele różnych podobnych określeń, ale nigdy nie przykładała do tego szczególnej uwagi. Wyglądało jednak na to, że Frederick miał ją nieco uświadomić w tej kwestii. Nie narzekała jednak na to. Na pewno słuchało się go o wiele lepiej niż nauczycieli w Hogwarcie. Może była to kwestia tego jak jej tę wiedzę przekazywał? Lub po prostu zwykłej sympatii, którą odczuwała względem niego.
- Oczywiście. Będę patrzeć tylko z zabezpieczeniem - odpowiedziała z przekąsem, czując się jakby właśnie była przez niego pouczana niczym małe dziecko.
Jakieś podstawy jednak były jej znane. Choć niewykluczone, że jednak mogłaby nieostrożnie spojrzeć w kierunku zaćmienia, ale raczej odwróciłaby wzrok, czując ból.

- Częściej, niż ci się wydaje – stwierdził spokojnie, jakby to była rzecz oczywista, dokładnie tak, jak to, że słońce wschodziło każdego dnia, nawet jeśli ludzie nie do końca zdawali sobie z tego sprawę. Większość osób przegapiała podstawowe kwestie, mając je tak właściwie w nosie, a później dziwili się, że magia bywa kapryśna, że coś jest nie takie, jak być powinno. Nie zwracali uwagi na to, że gwiazdy również miały na nich wpływ, że kreowały ich ruchy, dodając im sił albo je odbierając. – Opozycje występują właściwie rokrocznie, w zależności od planety. Podobnie jest z deszczem Perseidów, spotykanym w okolicach sierpnia. To, że obecnie będziemy doświadczać nieba usłanego spadającymi gwiazdami, nie jest już takie typowe. W kontekście nadchodzących zaćmień może to wpływać na działanie magii, zwłaszcza obcej – dodał, nieco jakby wyjaśniał coś dziecku, wcale się tym nie przejmując. Skoro Mulan nie miała takiej wiedzy, to musiała siłą rzeczy liczyć się z tym, że Frederick będzie traktował ją, jakby była nie do końca poważna. Wiedziała, jaki był i jak potrafił się zachowywać, więc chwilowo nie powinna mieć powodów do narzekania. Albo też, powodu mogła mieć, ale znając go, nie powinna nawet mówić o nich na głos, bo zwyczajnie nic by to nie zmieniło w ich położeniu.
Dlatego też Frederick puścił mimo uszu jej kąśliwą odpowiedź, spoglądając na nią uważnie, aczkolwiek bez większego wyrazu, zupełnie, jakby chciał ją zapytać, czy była absolutnie pewna, że nie było w jej słowach kłamstwa. Znał ją na tyle dobrze, by wiedzieć, że była pierwsza do wpakowania się w kłopoty i podobne rzeczy szły jej naprawdę zgrabnie. Skoro zaś tak, to nie mógł powiedzieć, żeby miał pewność, że nic sobie nie zrobi. Nie miał jednak czasu na to, żeby skupiać się na czymś podobnym, bo mapa nieba nie mogła uzupełnić się sama i wrócił do swoich obliczeń, oznaczając stopniowo dni, w których spodziewał się zmian na niebie, odnotowując je krok po kroku, by zaraz mruknąć z zaciekawieniem.
- Pełnia przypada na dzień, kiedy będziemy mieli największe nasilenie spadających gwiazd – zauważył, dostrzegając od razu, że będzie miało to na siebie znaczne oddziaływanie.

Faktycznie zakładała, że nie zdarzało się to jakoś szczególnie często. Winą za to pewnie można było obwinić, że za każdym razem jak słyszała o podobnym wydarzeniu to padało, że coś takiego zdarza się raz na kilkadziesiąt lub kilkaset lat. Jeśli jednak pomyślałaby dokładnie nad tym ile razy faktycznie słyszała coś podobnego w odniesieniu do kolejnych zjawisk astronomicznych to pewnie zebrałaby się całkiem pokaźna sumka.
- Czy są jeszcze jakieś fascynujące i dosyć często zjawiska, profesorze Shercliffe? - zapytała jeszcze i wcale w jej głosie nie można było wykryć drwiny.
Owszem, może i bawił ją nieco koncept, że Frederick nagle zaczynał ją pouczać w tej dziedzinie, ale z jakiegoś powodu było to naprawdę miłe i pewnie uda jej się dowiedzieć od niego wielu ciekawych informacji. O ile oczywiście nie zdoła ich zapomnieć w tempie ekspresowym. W zasadzie po trochu przypominało to jakby oboje byli dziećmi i właśnie bawili się w szkołę.
Jeśli tylko by tego spróbowała to pewnie Shercliffe odczułby to także na swojej skórze w przypadku jakiegoś natrętnego bólu głowy czy czegoś podobnego. W końcu byli teraz połączeni. Być może też właśnie dzięki temu Huang była ostatnimi czasy nieco ostrożniejsza, gdy chodziło o różnego rodzaju dziwne akcje. Ryzykowała, owszem, ale teraz za każdym razem, gdy tylko robiła coś nie tak to odczuwał to także Shercliffe, a nie chciała być dla niego uciążliwa.
- Obawiasz się tego? Wiesz... zwierzęta potrafią być dużo agresywniejsze w pełnię - skomentowała jeszcze, gdy tylko wspomniał o połączeniu dwóch omawianych zjawisk.
Nie chodziło tutaj jej tylko i wyłącznie o wilkołaki. Wprawny obserwator dawno mógłby zauważyć, że wiele zwierząt preferujących nocny tryb życia wykazywało się nadzwyczajnym ożywieniem właśnie w czasie pełni i niezwykle często były to naprawdę agresywne zachowania, które mogły przynosić opłakane skutki.