Fakt, że moja obecność stawiała innych na baczność, była całkiem zabawna. Powieki ciążyły mi za mocno, aby zdołała ujrzeć ten gest, zamiast tego sama wyglądałam jak pogarbione straszydło, ledwo się wlekące do przodu. Byłam też bez makijażu, bo niezbyt miałam ochotę się upiększać po umyciu się. Fakt, że nie byłam ubrana w piżamę w jednorożce, stanowił jedyny wskaźnik mojej jako takiej trzeźwości.
Wtuliłam się w bark dziewczyny, a kiedy ta mnie objęła, zamruczałam cicho, uśmiechając się pod nosem. Tak, było mi bardzo wygodnie i zdecydowanie byłam gotowa do spania, nawet na stojąco. Fakt, że chwilę później zostałam przytulona jeszcze mocniej, odwzajemniłam tym samym. Obyśmy się tylko nie zgniotły, ani w jakiś dziwny sposób przewróciły, bo może wyjść wtedy niezręcznie. Uczniowie w tej szkole mieli to do siebie, że uwielbiali dopowiadać do historii swoje trzy grosze, a później rozsiewać to dalej. Najwidoczniej zajmowanie się cudzymi relacjami sprawiało im ogromną radość. Bleh.
Podczas wpatrywania się w lunetę, posłyszałam trzaśniecie, dobiegające od sprzętu Cleo. Odchyliłam się z uniesionymi brwiami, przekręcając głowę w kierunku hałasu. - Wszystko w porządku? - zapytałam, wychylając się nieco i patrząc, czy moja towarzyszka coś sobie nie zrobiła. Widząc, że wszystko jest w należytym porządku, powróciłam do swojego zadania. Przynajmniej do czasu, aż nie zostałam pyknięta w ramię. Ponowiłam swój wcześniejszy gest, patrząc się na twarz Cleo. Przyzwyczaiłam się do tego, że musiałam odczytywać jej intencje albo po mimice, albo po gestykulacji. Pozostawało jeszcze pisanie tekstu, ale na to nie zawsze był czas. Widząc, że wskazuje na swój teleskop, pochyliłam się do niego i zaglądnęłam przez lunetę. - Niech to Merlin kopnie. - powiedziałam, nieco za głośno, niż planowałam. - Ojejku, przepiękne. - tym razem już o wiele ciszej, tak aby mogła mnie usłyszeć tylko Cleo. Na moich ustach pojawił się szeroki uśmiech, a ja nawet się nieco obudziłam. Czyli to takie cuda mnie omijały, kiedy sobie smacznie chrapałam w poduszkę? - Dziękuje, jesteś kochana. - dodałam, odchylając się do tyłu i przenosząc wzrok na puchonkę. Byłam pełna podziwu, że dała radę to znaleźć.

@Cleopatra I. Seaver

Kość 1: 5 - gwiazdozbiór Mały Pies
Screen 1: Kathmandu
Kość 2: 2 - gwiazdozbiór Ryba Południowa
Screen 2: Tehran

Jak okiem sięgnąć, widok z wieży astronomicznej był niemal jednolitą czernią. Za dnia przyroda tworzyła istny spektakl: jezioro sięgające aż po horyzont, okoliczne wzgórza i ciągnący się na kilometry zakazany las. Teraz, w środku nocy, trzeba było wytężyć spojrzeniem, by zobaczyć jak światło gwiazd odbija się w leniwie smagającej wiatrem wodzie. Saskia chyba nawet wolała je w tym nocnym wydaniu. Niedopowiedzianym, nieokreślonym, pozostawiającym miejsce na wyobraźnie. Podeszła do barierek tarasu, chwytając się ich oburącz, a głowę zadzierając wysoko, hen do nieba, aż kark wygięła w niemal nienaturalny sposób. Ciekawe który z migoczących punktów będzie dzisiejszym tematem lekcji.
W pierwszym odruchu pomyślała, że to wciąż wiatr szarpie ją za włosy, gdy poczuła, że te spadają jej na ramiona i twarz. Ale zaraz przeczesały je czyjeś palce, ponownie zbierając do tyłu - niemal natychmiast chciała się odwrócić, sprawdzić kto pozwolił sobie na taką spouchwałość, ale była nieco zablokowana w tym geście, a nie chciała powyrywać sobie włosów. I tak powinna być wdzięczna, że nie zaczęła łysieć od ostatniego stresu. Poruszone, wciąż wilgotne od spodu kosmyki (w końcu nie miała jak ich wysuszyć zaklęciem po wziętym niedawno temu prysznicu), zapachniały szafranem i czerwoną pomarańczą, tak, jak pachniał jej szampon. Ciężkawy, jesienny zapach. Gdy zamęt na jej głowie został opanowany, cofnęła się o pół kroku - ot, tyle wystarczyło, by oparła się o czyjąś sylwetkę plecami. I dopiero wtedy, zerkając z ukosa za siebie, odnalazła spojrzenie nikogo innego, jak ślizgona. Świetnie. Nie tak wyobrażała sobie ich pierwsze bliskie spotkanie, po tamtym wieczorze w pokoju życzeń. Przeżuła kilka słów, których i tak nie mogła wypowiedzieć, splatając dłonie na piersi. To nie było miejsce i czas.
Dopiero gdy profesor Kersey rozpoczął swój wykład, odstąpiła od Lockiego - oczywiście bez słowa, by podejść do stołu z przygotowaną mapą nieba - dziesiątkami, jak nie setkami rozsianych punktów, które na pierwszy rzut oka wydawały się wypadkiem przy pracy natury, ale po głębszej analizie, tworzyły logiczne zbiory i gromady. Boskie kombinacje. Czytanie mapy nie sprawiło jej większego problemu, a odpowiednie ustawienie teleskopu bardziej, ją ekscytowało, niż wydawało się karkołomnym zadaniem. I tylko fakt, że Swansea był tuż obok, jakoś bił się po jej głowie, wyrywając ze skupienia. Nawet kiedy stała z okiem przyłożonym do okularu w zachwycie obserwując ciała niebieskie, cisnęło jej się na usta, by powiedzieć, że te gwiazdy przy nim to chuj.

Kość 1: 3 - Baran
   Screen 1: rio grande
   Kość 2: 2 - Ryba Południowa  
   Screen 2: mexico city

Wypuścił wstążkę z palców, rzucając jej krótkie spojrzenie, a na ten pełen oburzenia i dystansu gest skrzyżowania na piersi ramion jedynie uniósł brwi, odsuwając się o krok i zwracając w kierunku Kerseya. Profesor jak zawsze wydawał się być bardziej nieobecny niż obecny, zasadniczo sprzedając im kosmiczną wiedzę, związaną z niczym konkretnym, a jednocześnie o wszystkim najciekawszym. Jego dłoń bezwiednie wyciągnęła się w stronę Larsonówny, tylko po to, by spotkać się z powietrzem, kiedy ta ruszyła w kierunku stolika z mapami, na co westchnął.
Liczył chyba na to, że nie będzie między nimi dziwnie, po tym, co zaszło w pokoju życzeń, ale z dziewczętami był zawsze ten problem, że nie można było nigdy przewidzieć jak zinterpretują to, co się im przedstawi, to co się z nimi zadzieje, to co się im zrobi, bądź czego nie zrobi ani trochę.
Wziął w garść pierwsze-lepsze mapy i podszedł do teleskopu, by spojrzeć przezeń na niebo, zanim Sasa dołączy i zażąda, by jej go ustąpił. Co zrobił oczywiście, Lockie pies posłuszny. II odczekał, aż znajdzie co miała znaleźć, zaznaczy na mapach co miała zaznaczyć i dopiero wtedy sam pzaczął przyglądać się świecącym kropkom na nieboskłonie, by uporać się ze swoim zadaniem.

Kersey przechadzał się pomiędzy teleskopami, zaglądając uczniom w arkusze by poznać czego szukają, mamrocząc coś do siebie, ale uśmiechając się sympatycznie, kiedy zwracali na niego uwagę. Nie chciał im przerywać procesu myślowego, sam nie lubił przecież kiedy to robiono. na widok dwóch gryfonów, którzy pojawili się spóźnieni uniósł brwi, bo to trzeba być naprawdę trochę bezczelnym, by spóźnić się na lekcję o północy, ale machnął na nich ręką, by nie rozpraszali innych, bo to - jak już zostało ustalone - była najgorsza rzecz.
- Bardzo się cieszę, że poszło wam tak łatwo. Po wakacjach mogliście już zapomnieć, jak używa się map nieba. - dodał z lekkim rozbawieniem, jakby już zapomniał, że lekcje toczą się od ponad miesiąca, co być może było, a być może nie było prawdą, trudno poznać jak to działa w głowie Darryl'a, prawda?
Przeszedł potem do wykładu o magicznych wpływach gwiazdozbiorów na dziedziny zainteresowań czarodziejów.
- Każda konstelacja ma swoją historię, ale to, co nas dzisiaj interesuje, to ich tajemnicza moc i jak możemy ją wykorzystać w praktyce. - zaczął, machając różdżką i wpływając na czern kłębiącą się pod sufitem obserwatorium, by zaprezentować na nim pierwszy z gwiazdozbiorów. - Zacznijmy od Wielkiego Wozu. Jest to część większego gwiazdozbioru, którym jest Wielka Niedźwiedzica. Stare legendy mówią, że te gwiazdy były przewodnikiem dla wielu czarodziejów podróżujących nocą. Ale co ważniejsze, magowie, którzy specjalizują się w zaklęciach lokalizacyjnych, często odnajdują w tym gwiazdozbiorze źródło swojej mocy. - machnął różdżką, a obraz zmienił się, ukazując kolejny zbiór gwiazd - Kasjopeja. Powiedzmy, że ten gwiazdozbiór sprzyja bardziej subtelnym sztukom magii. Wróżbici i jasnowidze twierdzą, że patrzenie na Kasjopeję w czasie tworzenia talizmanów przepowiedni może zwiększyć ich siłę. To również źródło inspiracji dla tych, którzy praktykują magię snów i wizji. - kontynuował opisy gwiazd, nakreślając uczniom ich wpływy na magiczne sztuki i inspiracje, jaka w gwiazdach jest zamknięta.
- Pamiętajcie, że niebo to nasz najstarszy przewodnik i mentor. Gwiazdozbiory, które widać na nocnym niebie, nie tylko kształtują nasze przesądy i wierzenia, ale także są kluczami do głębszego zrozumienia magii, która nas otacza. Dzisiaj waszym zadaniem będzie nawiązać własny magiczny związek z wybraną konstelacją. - machnięciem różdżki posłał w stronę uczniów ich karty nieba i uśmiechnął się.


Etap II - Tworzenie Własnego Gwiazdozbioru
Rzuć 2k6 by dowiedzieć się, ile masz gwiazd w swoim gwiazdozbiorze. Na podstawie wylosowanej liczby zaprojektuj i narysuj swój własny gwiazdozbiór, określając jego historię i wpływ na jaką dziedzinę magii on ma.

Modyfikatory:
Możesz dodać lub odjąć od wyniku swoją liczbę punktów z astronomii.

Kod:

<zgss>Kości:</zgss> [url=link do rzutu 2k6]wynik[/url]
<zgss>Nazwa gwiazdozbioru:</zgss>
<zgss>Szkic:</zgss> [url=link do szkicu]obrazek[/url]

Zadanie z gwiazdką:
Jeśli czujesz się w romantycznym nastroju, rzuć k100 na odnalezienie gwiazd w oczach swojego lekcyjnego partnera, im więcej wyrzucisz tym jaśniej świecą. Zadanie jest obowiązkowe dla @Saskia Larson za podsuwanie durnych pomysłów.

Bardzo was przepraszam za tę obsuwę, w życiu prywatnym trochę mi się posypały sprawy.
Czas na wykonanie zadania do 11.11 do północy.

Pary:

-prowadzi @Lockie I. Swansea

Kości: 6
Nazwa gwiazdozbioru: Gwiazdozbiór Hipogryfa - gwiazdozbiór hipogryfa związany jest mocno z dziedziną ONMS. Wypatrzony został przez jednego z wybitnych czarodziejskich astronomów, Fideliusa Nightraya w roku 1562. Nazwał on go tak po swoim ulubionym magicznym zwierzęciu. Wkrótce jednak zaobserwował, że istnieje ścisła korelacja pomiędzy jasnością gwiazdozbioru, a aktywnością nocnych drapieżników powietrznych. Im wyraźniejsza konstelacja się stawała tym aktywniejsze stawali się latający drapieżcy: polowali z większą częstotliwością oraz agresją.
Szkic: obrazek

Nie bardzo wiedziała właściwie, co powinna począć w sprawie kolejnych konstelacji. Nie miała pojęcia, na którą powinna się zdecydować przez to, że było ich tak wiele. W końcu jednak obrała jedną, która była związana z ONMS i chyba właściwie tylko dlatego ją zapamiętała wśród tylu innych układów gwiezdnych. Zapewne również dlatego, że miał on dosyć ciekawą historię.
Postanowiła zatem pisać o tym jak można było wykorzystać obserwacje nocnego nieba i znajomość zachodzących na nich zmian, aby przewidywać w pewnym sensie zachowanie pewnych nocnych stworzeń, które stawały się bardziej aktywne wraz z pojawieniem się i wyraźniejszym manifestowaniem na niebie swojej obecności przez gwiazdozbiór. Może i nie była to najlepsza praca, ale starała się, aby jakoś się prezentowała.

Kości: 10
Nazwa gwiazdozbioru: Demimoz - związany z iluzorycznymi sztukami hipnozy. Gwiazdozbiór demimoza wspomaga zaklęcia związane z naginaniem rzeczywistości, więc zarówno transmutacyjnymi, wpływającymi na formę i kształt przedmiotów, ale także na siłę i talenty animagów, starających się opanować swoją zdolność przemiany formy.
Demimoz jako stworzenie potrafiło przewidywać niedaleką przyszłość, więc patronuje również wróżbitom i jasnowidzom, którzy, jeśli praktykowali swoje widzenia i wróżby pod niebem, na którym znaleźć można nieprzysłoniętą żadnymi chmurami właśnie tę konstelację, mieli większe prawdopodobieństwo na to, że ich wizja będzie bardziej klarowna.
Szkic: obrazek

Wziął głęboki wdech i usiadł do ławki, patrząc na wręczoną mu kartę nieba. Czy miał pomysł na to, co ma stworzyć? Absolutnie. Pytanie o to, jaka jest jego dziedzina magii było trudniejsze niż jakiekolwiek inne, on absolutnie przecież nie wiedział co ma ze sobą w życiu robić. Podrapał się po głowie końcówką długopisu, przewalając mapy nieba, szukając inspiracji w istniejących gwiazdozbiorach, po czym zaczął kreślić znaki i wzory, by obliczyć pewną koniunkcję, z nadzieją, że może uda mu się zmyślić coś, co chociaż trochę usatysfakcjonuje Kerseya. Miał wrażenie, że ten typ mimo, że taki cały maślany i nieprzytomny, to jednak niegłupi i raczej bezlitosny.

Kości: 11
Nazwa gwiazdozbioru: Bríg - nazwana na cześć celtyckiej bogini poezji, gwiezdna partnerka wszystkich artystów i zagubionych dusz. Wpływa na twórczość artystyczną i wenę, szczególnie jej siłę mogą odczuć (a jakże) poeci. Wiersze spisane przy jej blasku posiadają wyjątkową moc oddziaływania na emocje czytelników. Historii znane są dwa przypadki zgonów: jeden ze śmiechu, jeden z głębokiej rozpaczy, po przeczytaniu utworów ukończonych w dokładnym momencie szczytowania gwiazdozbioru na nieboskłonie. Autorką obu, katastrofalnych w skutkach, arcydzieł była Maxine Dawngale, a do dzisiaj jej tomiki poezji uznaje się za niebezpieczne. Istnieją również nieliczne opracowania wskazujące na to, że Bríg może mieć pozytywny wpływ na magię leczniczą - jednak wciąż za mało zostało przeprowadzonych badań, by w pełni móc potwierdzić tę teorię.
Szkic: obrazek
Zadanie z gwiazdką aka bardzo niedurny pomysł: 58


W amoku pracy, szelestu pergaminów, skrzypieniu krzeseł, westchnień pełnych zamyślenia, rysików napędzanych wyobraźnią, nerwowych rytmów wystukiwanych o blat, Saskia tworzyła swój gwiazdozbiór. Chcąc jednak coś sprawdzić na mapie nocnego nieba, strąciła ręką swoje pióro - a to potoczyło się po stole, spadając pomiędzy krzesła. Próbowała wymacać je dłonią na oślep, schylając się w bok, ale oprócz tego, że prawie naciągnęła sobie mięsień, to nie licząc okruszków i same Merlin wie czego, nie wyczuła pod palcami podłużnego kształtu. Odchyliła się, rozglądając za zgubą - i, cóż, była tam, tuż pod lisim krzesłem, pomiędzy jego stopami.
— Czy... — zaczęła, na moment zapominając, że przecież jej nie usłyszy. Zaraz jednak poprawiła się, kładąc dłoń na jego przedramieniu. Przynajmniej tak mogła zwrócić jego uwagę, bo ten wydawał się całkowicie wsiąknięty w zadanie. Gdy łaskawie na nią spojrzał, zamrugała i... się zgubiła. W jego oczach oczywiście. Widziała je przecież już wielokrotnie, ale nigdy tak jak teraz, gdy migotające światło świec sprawiało, że ich kolor na myśl przywodził płynny miód. Słodki, lepki, grzejący od środka, spijany małymi łykami, by przyjemność trwała jak najdłużej. Niemal zaschło jej w gardle. Jak wcześniej mogła tego nie zauważyć? Przeskakiwała wzrokiem z lewej źrenicy na prawą, ignorując uniesioną ku górze brew. Gdzie tam pióro, gdzie tam lekcja, wieża i zamek - wszystko było dalekie i nieistotne, nie licząc tych dwóch centralnych punktów, w których wybrzmiewało niewypowiedziane pytanie, na które nie potrafiła już odpowiedzieć, całkowicie tracąc z pamięci powód, dla którego go zaczepiła. Im dłużej się wpatrywała, tym bardziej się nachylała ze zdziwieniem i fascynacją, bo czy to możliwe, że siedział pod takim kątem, by w jego ochach jaśniały gwiazdy? Mogła przysiąść, że Loki kryje w sobie cały pas Oriona, wszystkie ze stu dwudziestu ciał niebieskich.

Kości: 4 + 1 (kuferek Astronomia) = 5
Nazwa gwiazdozbioru: Gwiazdy
Szkic: obrazek to co z tego, że jak się to połączy to wychodzi jakiś romb czy coś tam dziwnego to jest marcelinowy umysł

Gwiazdozbiór Gwiazdy:

Pulsacyjne wiązki promieniowania elektromagnetycznego. Tak właściwe Marcella nie musi wiedzieć wszystkiego, ale słucha z uwagą @DeeDee Carlton. Mapy nie są dla niej jakimś wyzwaniem, ale lepiej się upewnić czy dobrze odnajduje gwiazdozbiory. Reakcja dziewczyny powoduje, że na twarzy Hudson pojawia się uśmiech zadowolenia. Przygląda się, jak i ona znajduje swoje gwiazdy, aby następnie pokazać Marcelli najaśniejszą i jedna z najbliższych gwiazd południowego nieba.
- Syriusz brzmi bardzo ładnie. - Kiwa głową, na dłuższą chwilę zawieszając spojrzenie nad Alfa Canis Majoris.
Profesor Darryl spokojnie sobie chodzi, gdy tak wszyscy ładnie pracują. Nie przerywa, a kiedy wydaje się, że każdy ogarnął temat, kontynuuje, sprzedając im same magiczne rzeczy, a nie dziwne trudne słowa. Magia snów i wizji wzmacniana przez patrzenie w kierunku Kasjopei. Wielka Niedźwiedzica prowadząca podróżników do domów. A teraz i oni mogą stworzyć swój gwiazdozbiór niczym prawdziwi kosmiczni artyści. Chwyta za ołówek, kreśląc swoje dzieło życia, a następnie pisząc historie tego cudeńka wraz z jego wpływem na określoną dziedzinę magii. W duchu ma nadzieje, że profesorowi Kersey'owi będzie się podobać.
- Skończyłam. - Oznajmia z dumą, zerkając w stronę DeeDee, chcą zobaczyć jej cudeńko.

Kości: 5
Nazwa gwiazdozbioru: Kociołek

Gwiazdozbiór kociołka:

Szkic: obrazek

-Jedyną Gwiazdą, jaką powinniśmy uwzględnić, jest gwiazda naszej zajebistości. - Zaśmiał się w stronę swojego lekcyjnego partnera w formie @Wacław Wodzirej. Wziął się jednak do pracy, choć powoli zmęczenie dawało o sobie znać i Max czuł, jak nachodzi go głupawka. Nic lepszego nie mogło mu się teraz trafić niż wymyślanie historii do jeszcze bardziej zmyślonego gwiazdozbioru. Oczywiście, że postawił na kociołek, ale poszedł w nieco bardziej makabryczną genezę powstania tej konstelacji. Chichrał się pod nosem sam ze swoich pomysłów i pewnie wyglądał jakby się naćpał, albo jak jakiś pierdolony psychopata, ale miał to głęboko w dupie. Chciał już mieć to z głowy i iść spać.

Kości: 6
Nazwa gwiazdozbioru: pentakl
Szkic: obrazek

Oblizał wargi, a w jego głowie klarowała się jakaś dziwna myśl, tak jak spoglądał na gwiazdozbiór sąsiadującego przy nim @Maximilian Felix Solberg, tak niemal krytycznie spojrzał na jego pracę i nie umiał określić czy rzeczywiście tam znajduje się kocioł czy może jednak taka jakaś łechtaczka.
  - Gdybym ja miał być zajebistą gwiazdą to chciałbym być jak łysy z Brazzers - oznajmił w tym nastroju przenikającym zmęczenie i dziwną melancholię. Nie były to godziny do funkcjonowania umysłowego, raczej do wysokiego funkcjonowania alkoholowego bądź imprezowego w inny sposób (bo zamiast wciągać pieski, wolę głaskać kreski). - Ale ja się nie wypowiadam, bo nie mam rozeznania w temacie - powiedział przechodząc do pracy na zajęciach, tworząc jakiś dziki gwiazdozbiór.
  - Czasem czuję się jak przedszkolak na niektórych zajęciach - dopowiedział, widząc swój szkic, który wygląda jak praca po kradzieży z zerówki.

Wpływ na magię: Eliksiry
Historia: Gwiazdozbiór równie stary, co sama Kamasutra. Spostrzeżony i odnotowany pierwszy raz na niebie po wschodniej stronie globu. Początkowo twierdzono, że konstelacje świeci jaśniej jedynie dla kochanków i początkowo określana go gwiazdami zakochanych. dopiero z czasem odkryto, że działa on nie tylko na chemie między ludźmi a i na eliksiry, które tworzy się pod odsłoną nocy. Dziewięć wieków temu twierdzono, że trucizny tworzone pod wpływem tego gwiazdozbioru wzmacniają swoje działanie.

Kości: 8
Nazwa gwiazdozbioru: Goblin - gwiazdozbiór sprzyjający rzemieślnikom i sprzedawcom. Prace wytwarzane w czasie największych wpływów gwiazdozbioru są lepszej jakości, a biznes lepiej się kręci. Mówi się, że ci naprawdę szczęśliwi znajdują pod wpływem Goblina prawdziwie drogocenne skarby. Nazwany na cześć Ragnuka Pierwszego, króla goblinów przełomu IX i X wieku, twórcy m.im. miecza Godryka Gryffindora.
Szkic: obrazek

Dee uśmiechnęła się nieśmiało i odetchnęła w duchu z ulgą, że Marcella nie drążyła tematu promieniowania elektromagnetycznego. Nie czuła się ekspertką, by robić jej na ten temat wykład, poza tym nie sądziła, by zadziałał on na korzyść obrazu jej osoby w oczach drugiej Krukonki. Skończyła swoją pracę i czekała na dalsze instrukcje profesora, które... Nie były dla niej zbyt jasne. Musiała się mocno i poważnie zastanowić, co tak naprawdę zamierzała zrobić. W jej głowie nagle zabrakło pomysłów. Dość długo kontemplowała mapy nieba, aż w końcu zaczęła coś tam skrobać. Spojrzała na Marcellę, która pokazała jej efekty swojej pracy i przytaknęła z nieco nieobecnym uśmiechem, by potem wrócić do swojej części zadania.

Kości: 10
Nazwa gwiazdozbioru: Gwiazdozbiór Buchorożca
Szkic: obrazek

Wpływ na magię: Eliksiry i Magia Ochronna
Historia: Gwiazdozbiór został pierwszy raz zaobserwowany i opisany w XVIII w. przez czarodzieja, który podróżował po Południowej Afryce. Tam też dostrzegł ten wyjątkowy zbiór dziesięciu gwiazd, z których jedna, znajdująca się na czubku, świeciła najintensywniej. W połączeniu z pozostałymi punktami zbiór ten przypominał kształtem buchorożca, gdzie owa najjaśniejsza gwiazda miała odpowiadać błyszczącemu, magicznemu płynowi, który znajduje się w rogu afrykańskiego stworzenia. Mawiają, że eliksiry ochronne i lecznice przygotowywane w noc, kiedy widoczny jest ten gwiazdozbiór są najsilniejsze i najskuteczniejsze. Niestety Gwiazdozbiór Buchorożca jest słabo widoczny z Europy czy północy globu, znacznie łatwiej można go dostrzec z Afryki, szczególnie południowych części kontynentu.


Byłem pod wrażeniem tego, że @Harmony Seaver tak szybko potrafiła się rozbudzić. I to wręcz do stanu nadaktywności. Niesamowite! Było to nawet urocze, przywodziła na myśl beztroskie zwierzątko — szczenię psidwaka. Tak, to dobre porównanie. Rozmiarowo także pasowała, bo przecież była taka drobna, do tego nie za wysoka. Nie mogłem powstrzymać się od bezczelnej obserwacji każdego jej ruchu, z sekundy na sekundę uśmiechając się szerzej i szerzej. Może nawet pokręciłem głową z niedowierzania.
— Oczywiście, że ja Cię tutaj uprowadziłem. — aktor ze mnie marny, ale naprawdę udało mi się wypowiedzieć to poważnym tonem i z kamienną twarzą. Chyba włożyłem w to więcej starań i energii, niż w zadanie od nauczyciela. To trochę olałem, jednak Astronomia to nie moja bajka. — I od teraz każdy napotkany Gryfon będzie moim zakładnikiem. Tutaj tylko terror i silna ręka. — tak, tak, w rzeczy samej, że byłem takim zwolennikiem przemocy i radykalnych rozwiązań, od zawsze i na zawsze. Cały ja. Po tatusiu.
Rzuciłem jeszcze raz czy dwa razy okiem na rozgwieżdżone niebo, sprawdzając, czy aby na pewno wszystko dobrze spisałem. Wolałbym nie siedzieć tutaj dłużej niż planowano z powodu poprawek i niedociągnięć, bo choć jestem przyzwyczajony do bezsennych nocy, to jednak przyjemniej spędza się je w Pokoju Wspólnym.
— Hej, psidwaku, chyba już Ci starczy kawy, co? — zaśmiałem się i wyciągnąłem rękę po kawę Seaver, nie pozwalając na jakikolwiek sprzeciw z jej strony. I szybko, właściwie na jednym wdechu, wypiłem zawartość termosu do końca. Czasami lubiłem się droczyć z ludźmi. Tymi... zaufanymi. Ciężko jest mi się do tego przyznać przed samym sobą, ale była jedną z niewielu, przy których byłem bardziej sobą. Czułem się w jej towarzystwie swobodnie, potrafiłem żartować i się przekomarzać. Należała do wąskiego grona znajomych, którzy nie przytłaczali mnie swoją osobowością. Miłe uczucie. — I tak, to Ljubljana. Coś tam wiesz, Seaver, nieźle, nieźle. — mówiąc to, zaklaskałem trzykrotnie, wręcz z teatralną ekspresją i starannością. Ale trzeba było przyznać, że miała wiedzę ponadprzeciętną, chyba sama siebie nie doceniała. Ja miałem nieco więcej szczęścia i łatwiejsze przykłady.
Za to drugie zadanie niemalże zmiotło mnie z planszy. Może to ta kawa, którą wypiłem tak szybko i w takiej ilości, ale nie mogłem się skupić na tych przeklętych gwiazdozbiorach. Na chwilę zamilkłem, próbując cokolwiek dostrzec i wytężyć swój umysł. Jeszcze przed chwilą byłem zbyt zaspany i rozlazły, a teraz miałem problem z koncentracją. Miłość do kofeiny jest trudna, nie wybacza, nie bierze jeńców. Ostatecznie udało mi się dostrzec rozpisać Gwiazdozbiór Buchorożca, nakreśliłem też o nim kilka zdań. Musiało wystarczyć, nie byłem w tej dziedzinie mistrzem.
— Jaki masz gwiazdozbiór? — odwróciłem wzrok od swojego teleskopu i zapuściłem żurawia do swojej towarzyszki. Tak, kawa zaczęła działać, wręcz czułem, jak przyspieszyło mi serce. No, to pospane. Już raczej nie zasnę. Trudno, trzeba będzie jakoś kreatywnie wykorzystać resztę tej nocy.

Kości: 11
Nazwa gwiazdozbioru: Gwiazdozbiór Sfinksa - stworzony przez jednego z egipskich poszukiwaczy przygód w 1834 roku. Gwiazdozbiór ten składa się z aż jedenastu gwiazd, do tego zachowują pełną symetrię względem siebie. Pod jego wpływem umiejętności intelektualne czarodziejów są wzmocnione, to najlepszy czas, aby pochylić się nad rozwiązaniem trudnego problemu czy odgadnięciem zagadki. Sfinks pomaga rozwikływać najcięższe tajemnice i znaleźć odpowiedzi, często korzystają z tego aurorzy podczas śledztw lub naukowcy stający przed zagwozdką.
Szkic: obrazek

Na pytanie czy wszystko w porządku tylko wzruszyłam ramieniem, bo przecież mi nic nie było, a teleskopowi... no raczej też nic. Aż taka zdolna nie byłam, aby zepsuć od razu profesjonalny sprzęt na zajęciach. Oby. To dopiero byłoby zawstydzające i z pewnością nie zrobiłabym za dobrego wrażenia na profesorze Kersey'u.
Cieszyło mnie, że mogę pokazać Puchonce to piękne zjawisko na niebie. W tym sensie bardzo lubiłam astronomię, bo to po prostu często wyglądało nieziemsko. Gwiazdy, konstelacje, mgławice, supernove, planety, pierścienie, księżyce. Prawdziwa sztuka. Aż ciężko uwierzyć, że przyroda tak potrafi. Machnęłam ręką, próbując zignorować palące policzki, gdy tylko otrzymałam komplement. Nic nie zrobiłam tak właściwie. Chwilę patrzyłyśmy na rozgrywające się w kosmosie cuda, a potem słuchałyśmy wykładu nauczyciela. Kompletnie nie wiedziałam, jak astronomia wpływa na inne dziedziny magii, ba, nie byłam świadoma, że w ogóle tak wpływa. Od razu pomyślałam o tym czy jest jakaś konstelacja, która wspiera umiejętności miotlarskie? Ale czy to miało faktyczne znaczenie? Przecież to nie tak, że układa się mecze specjalnie pod ułożenie gwiazd na niebie. Nikogo to nie obchodzi, więc i ja słuchałam prawie bez zainteresowania. Wszystko to brzmiało bardzo naciąganie, jakby ktoś sobie sam próbował coś udowodnić, ale nie miał poważnych argumentów tylko "wydaje się", "twierdzą", "mówi się", a do tego chodziło o legendy. Czyli równie dobrze to mogło być lanie wody. Czy astronomia jest pseudonauką? Ja nie umiałam tak po prostu zawierzyć gwiazdom i wmówić sobie, że dzisiaj przyniosą mi szczęście, chociaż na pewno niektórym taka pewność siebie pomagała. Samospełniające się przepowiednie, tylko pozytywne. Uniosłam brew na polecenie wydane przez mężczyznę. Co to w ogóle znaczyło, nawiązać magiczny związek z wybraną konstelacją? Nic nie zrozumiałam i podrapałam się po głowie trochę spanikowana. Dopiero później okazało się, że my mamy po prostu wymyślić gwiazdozbiór. No to już brzmiało bardziej logicznie. Zaczęłam kreślić na kartce różne układy gwiazd. Postawiłam wziąć ich naprawdę dużo, bo aż jedenaście. Może w ten sposób wyjdzie mi ciekawszy kształt. Dużo kreśliłam, nerwowo przekręcając kartkę na różne strony i czasami patrząc na niebo, jakbym próbowała coś z niego ściągnąć do swojej pracy. Ostatecznie po długim namyśle wybrałam sfinksa. Doskonale mi znane istoty, zdecydowanie zbyt bliskie, powiązane z wspomnieniem... tym wspomnieniem. Przełknęłam ślinę, szkicując obraz Sfinksa z Gizy, którego niejednokrotnie widziałam na żywo. Posąg wyszedł mi naprawdę dobrze odwzorowany pomimo średnich umiejętności rysowania, a na to nałożyłam konstelację. Uff, to ta część artystyczna z głowy. Teraz dużo cięższa, bo musiałam nazmyślać totalnych bzdur. Zaczęłam dosłownie pisać cokolwiek mi przyszło do głowy, budując z tego minimum sensu. Miałam tylko nadzieję, że jakoś ten opis przejdzie.

Kości: 6
Nazwa gwiazdozbioru:Wąż morski
Gwiazdozbiór Węża morskiego- mocny z dziedziną ONMS. Zwłaszcza z żywiołem wody i wodnych zwierząt. Wąż morski pomaga w żegludze podróżach.ma wpływ na prądy odpływy i przypływy konstelacja ta świeci jaśniej prawie cały czas a raczej jedna z jej gwiazd tworząc cos w rodzaju latarni jak się ją znajdzie to już wiem jaki to gwiazdozbiór.
Szkic: obrazek



Carmen uśmiechnęła się do gryfonki.
Gdy dostali zadanie zabrała się za pisanie, jednak miała tyle informacji, pomysłów.
Nie wiedziała od czego zacząć, a gdy już zaczęła ciągle się plątała chcąc przekazać zbyt wiele informacji na raz. Jeśli tego by nie dokonała to pewnie dostałaby jakiś szlaban i tyle by się z tego skończyło.
A takie rzeczy były krukonce na kij potrzebne. Co prawda nie była w tym mocny, ale ostatecznie jakiś kawał roboty wykonała.
Szkoda tylko, że przy gwiazdozbiorze tak wyszło, aż 6 gwiazd o już coś.
Odłożyła pergamin z wypracowaniem na bok.

Kości: 3
Nazwa gwiazdozbioru: Gwiazdozbiór Tarczy - trzy gwiazdy, które wskazywały krzyżowcom drogę. Został zauważony przez jednego z magów wspierających wojska Królestwa Jerozolimskiego. Wspomaga ono zdolności obronne, a szczególnie zaklęcia z tej dziedziny. Według opowieści, owy mag był w stanie zwykłym protego blokować zaklęcia czarnomagiczne arabskich czarnoksiężników.
Szkic: obrazek

Obserwowanie gwiazd okazywało się ciekawszą czynnością, niż bym się spodziewała. Szczególnie, kiedy mogłam to robić w takim doborowym towarzystwie. Sama nigdy bym nie odnalazła Mgławicy Oriona ani innej przepięknej konstelacji. Ze względu na mój tryb życia, piękno nieboskłonu pozostawało dla mnie tajemnicą. Aż przeszły mi przez plecy ciarki, myśląc o tym, ile wciąż moje oczy nie widziały...oraz ile oczy ludzkie w ogóle nie widziały. Pamiętałam, jak swego czasu tata oglądał program w telewizji na temat czarnych dziur i kosmosu. Inne galaktyki, wiele setek gwiazd o przeróżnej budowie, typie i rodzaju radiacji. Byłam pełna podziwu, że mugole byli w stanie opisać coś, co zobaczyli jedynie przy pomocy teleskopu. A tak wielu czarodziejów uważało ich za ograniczonych.
Zerknęłam na kartę nieba, jaką otrzymałam. Nie za bardzo wiedziałam co mam z nią zrobić i zapewne całe zadanie zajęło mi znacznie dłużej niż pozostałym uczniom. Zerknęłam niepewnie na Cleo, obserwując co ona robi. Widząc, jak kreśli jakiś kształt, który po chwili zaczął się formować w sfinksa, zabrałam się za tworzenie własnego. Był bardzo prosty, bo i nie było mnie za bardzo stać na coś bardziej zaawansowanego. Nazwałam swój twór i opisałam, co jakiś czas zerkając na towarzyszkę, by wiedzieć, co mam robić. Czy moja praca miała jakikolwiek sens? Coś podejrzewałam, że niezbyt. Mimo wszystko, lepsze to niż oddanie pustej karty.

Kości: 9
Nazwa gwiazdozbioru: Gwiazdozbiór Lelka Wróżebnika
Wpływ na magię: Wróżbiarstwo
Historia: Podania o gwiazdozbiorze Lelka Wróżebnika sięgają jeszcze średniowiecza i pojawiły się wraz ze wzmiankami o magicznych mocach Lelka Wróżebnika. Historycy uważają, że może wskazywać to na poszukiwanie potwierdzenia ich wróżb w gwiazdach lub poszukiwanie potwierdzenia istnienia ich umiejętności. Cokolwiek by to nie było, faktem jest, że jasnowidzący przypisują tym dziewięciu gwiazdom pozytywny wpływ na ich dar. Gdy gwiazdy znajdują się we właściwym ułożeniu względem ziemi i księżyca, wróżący pod ich blaskiem jasnowidzący doznają znacznie bardziej obrazowych wizji. Mówi się, że najważniejsza w przesyłaniu pozytywnych wpływów i jasnych wizji jest gwiazda Prophetat Rostro, jeżeli cokolwiek zakłóci jej blask, jasnowidzący traci swoją koneksję z gwiazdozbiorem i czystą wizję.
Szkic: obrazek

Bycie pełną energii traktowała z takim zapałem, jakby była to co najmniej jej życiowa misja, zresztą wykonywała ją równie pilnie. Także zaspana potrafiła wykrzesać z siebie pokłady entuzjazmu, nawet jeżeli na ich rozkrzesanie potrzebowała chwilki czasu, kawy, czy sprzyjającego towarzystwa – spełnienie trzech tych warunków, gwarantowało pobudkę w trybie przyspieszonym, tak jak właśnie teraz. Wyznawała prostą zasadę, że odpocznie jak umrze, więc nawet jeżeli te jej wybuchy energii miałyby by ją doprowadzić do wcześniejszego wypalenia, cóż… Pozytyw w tym też jakiś był – szybciej by odpoczęła. Always look on the bright side of life. Na tę myśl prychnęła pod nosem i zaśmiała się sama do siebie.
Zaraz też zrobiła minę pod najbardziej trafnym tytułem „aha!”, gdy wyszczerzyła się do Gryfona wiedząco, mrużąc na niego oczy.
- Wiedziałam! Awans społeczny i już się rządzi – wytknęła na niego język, rozbawieniem budząc się jeszcze bardziej. Kofeina i dużo śmiechów, powodzenia w zaśnięciu po tym wszystkim… To jednak nie był moment na przejmowanie się czymś tak nieistotnym w życiu sportowca, jak odpowiedzialny odpoczynek, kiedy można się było dobrze bawić. – Zostałam złapana za zakłócanie ciszy nocnej czy przekroczenie godziny aurorskiej? – zapytała żartobliwie, teatralna powagę utrzymując niecałe dwie sekundy między jednym prychnięciem a drugim.
Szukanie przypisanych jej gwiazdozbiorów na nocnym niebie było o tyle trudne, że na astronomii znała się wcale i chyba uratowało ją tylko święto gwiezdnej nawigacji w Venetii. Owszem, potrafiła odnaleźć się za pomocą układu nieba, a z ojcem wiele razy podróżowała mając za kompas tylko gwiazdy. Ale żeby pamiętać, gdzie jaki gwiazdozbiór o danej porze roku był? Dużo łatwiej było jej orzec o mieście, nad którym widniał.
Na nazwanie jej psidwakiem podniosła szybko i z zaciekawieniem głowę, cóż, jak bardzo szybki i równie zaciekawiony psidwak. Określenie to kojarzyło jej się niesamowicie pozytywnie, więc i nic dziwnego, że zareagowała równie wesoło.
- Psidwa… Star… Ka… NO EJ ŻE CO?! – krzyknęła pełna niedowierzania i zdrady, które jej jakże wytrzymałe na śmiech teatralne talenty, zaraz rozbiły się pod chichotem, kiedy spróbowała mu wyrwać termos. Niestety przy jej szalonym metr pięćdziesiąt sześć wyszło jej to dość marnie. – Podatek odprefekcki? – fuknęła równie mało przekonująco, co jej odgrywanie wielkiej obrazy. Za to wyszczerzenie się na komplement i uniesienie w tej pozytywnej, energicznej dumie noska były zupełnie szczere. – No ba! A kto jak nie ja! – oznajmiła szczęśliwie. Nigdy nie wstydziła się swojego nazwiska, co więcej, trzymała je blisko serca jak najlepszą przepowiednię i zapowiedź wspaniałych przygód, obwieszczając wszem i wobec całą sobą, że planuje je odbyć i przeżyć.
Szukanie właściwego gwiazdozbioru nie należało do najprostszych. Wytyczyć pojedyncze gwiazdy? Nie ma problemu, to dzięki nim można znaleźć kierunki świata. Ale znaleźć ich połączenie w gwiazdozbiory? Co chwilę przeskakiwała między teleskopem a podręcznikiem, próbując znaleźć cokolwiek. Przecież na dobrą sprawę mogła połączyć randomowe gwiazdy w podane kształty i wyglądałyby zupełnie tak samo, jak te w podręczniku, jeżeli wybrałaby tylko te o właściwych odległościach.
W końcu jednak wypatrzyła coś, co wyglądało na w stu procentach prawdziwe, a nie tylko miganie światełek przed oczami.
- Dosłownie każdy, podaj mi dowolny, to ci z tego nakreślę – prychnęła śmiechem, wskazując na niebo. – A tak serio to chyba Lelka Wróżebnika? Już mi się troi od tych gwiazd, albo od kofeiny, oba prawdopodobne – i kwitując to uśmiechem, bazgrała swój szkic dalej. Zdecydowanie wszystkie jej artystyczne zdolności poszły w muzykę, a niewyspanie i dużo kawy wcale nie pomagała w jej minimalnym wyczuciu do ołówka. – A ty? Znalazłeś coś poza gwiazdkami przed oczami?

Darryl przechadzał się między uczniami, obserwując ich obserwacje i przyglądając się ich przyglądaniu, a potem skupiając na szkicach i na tym co zauważyli. Kiwał głową, zamyślał się, otwierał usta jakby już miał coś powiedzieć, ale ostatecznie uśmiechał się jedynie i odchodził do innej grupy.
- Piękne. Piękne i bardzo personalne... - mówił, przyglądając się pracom, a potem uczniom, tak wiele mógł wyczytać z gwiazdozbiorów, które stworzyli. W końcu gwiazdy były tym, z czego czytał znaczenie lepiej niż z gestów, rozumiał znacznie lepiej niż słowa i z którymi spędzał więcej czasu niż z ludźmi - co zresztą było niejednokrotnie widać po jego zachowaniu.
W pewnym momencie udał się do swojego stolika:
- Moi mili... - zaczął, kątem oka dostrzegł jednak coś na niebie, co zwróciło jego uwagę na tyle, że zaczął mówić do siebie, jakie to interesujące, po czym wyjął swój notes i zaczął w nim zawzięcie skrobać. Dopiero po kilku solidnych minutach zauważył, że uczniowie nadal są w obserwatorium - Och, no, do łóżek, sio! - uśmiechnął się.

Zt dla wszystkich - dziękuję za udział

@DeeDee Carlton @Marcella Hudson @Maximilian Felix Solberg @Wacław Wodzirej @Saskia Larson @Lockie I. Swansea @Mulan Huang @Carmen Seaver @Cleopatra I. Seaver @Elaine Morieu @Harmony Seaver @Gabriel A. Gaughan