First topic message reminder :

Ciemna i brudna sala do run świeciła pustkami. Na oknie stał jeden zwykły kwiat, którego można często spotkać w domach mugoli. Światła w sali prawie nie było i sprawiała ona wrażenie bardzo ponurej i zimnej. Gdyby nie ławki, można by było pomyśleć, że robi ona za kostnicę.

Opis zadań z OWuTeMów:

Lena weszla dziś do klasy trochę wcześniej niż zazwyczaj. Chciała dowiedzieć się czy wszyscy uczniowie odrobili zadaną prace i czy wszystkie trafią dziś do jej rąk. Weszła spokojnie, nie śpieszyła się. No, bo niby po co? Usiadął jak zawsze przy swoim biurku. Może i było stare, ale prawdopodobnie miało jakąś ciekawą historię na swoim koncie.
Kobieta zbarbiła się lekko, a jej długie wlosy opadły na twarz.
Chwila skupienia i jedna myśl: co dzisiaj zaproponuje uczniom na zajęciach?

K100: 93
Wykorzystane modyfikatory: 66 za kufer, 5 za runolubizm
Wynik z testu i ocena: 164 WWW

Mimo wszelkich chęci profesora do panowania nad sobą i nie śpiewania przed sprawdzającymi wiedzę zajęciami, Davies już na jego widok dopisała sobie do całej sceny jakiś nucony przez Forestera hit lat 80. Niekontrolowanie uśmiechnęła się pod nosem. Lubiła tego starego ramola i ceniła sobie jego wieloletnią obecność w szkole, być może z każdym semestrem bardziej. Na pewno bardziej w jego przypadku obawiała się upływu lat niż wyniku swojego testu. Ale prawdziwe zagrożenie nadeszło z zupełnie niespodziewanego kierunku.
- Harcereczka. - odparła bez namysłu na nagłą zaczepkę, jeszcze zanim odwróciła głowę do Heli. Nie odsuwała się, widząc, że obie miały wystarczająco miejsca, jednak miała zamiar śledzić jej pisarskie postępy.
Wszyscy otrzymali 40 minut, więc pospiesznie zabrała się do pracy zamiast rozmyślać o cudzej emeryturze lub słownych przepychankach. Choć zdecydowanie lepiej znała się na ochronnym zastosowaniu run, zgodnie z poleceniem opisała pokrótce lecznicze właściwości kilku z nich wraz z przykładami i sposobem ich działania. Podczas pisania o materiałach powoli rósł w niej podziw, że Eastwood kreśliła po swojej kartce szybciej i bardziej ochoczo od starszej z gryfonek.
Gdy kończyła, omyłkowo prawie podpisała się za pomocą runicznego alfabetu, bo jej uwagę bardziej przyciągnął rzucany przez Helę papierek niż ostatnie pociągnięcia pióra.
- Nie ma obowiązku ćwiczenia celności na lekcjach. - mruknęła jakby sama do siebie, starając się nie zdradzać żadnej emocji związanej z psikusami pyskatej nastolatki.

Wziął wszystkie testy, gdy upłynął czas. Widział, że niektórzy napisali bardzo dużo, inni mniej. Ktoś tam nawet ściągał, ale Forester nie zwykł utrudniać uczniom życia, więc machnął na to rękę. Wolał, jak lekcje były przyjemnością, a nie torturą. Mimo to nie będzie mógł każdemu dać Wybitnego, no bez przesady. Tylko jedna dziewczynka oddała całkiem pustą kartkę, jaka szkoda. Później na pewno z nią porozmawia o tym, czego nie umie i jak jej pomóc.
- Dziękuję wam, najpóźniej wieczorem dostaniecie oceny. Myślę, że poradziliście sobie świetnie. - zapewnił ich. - Jak ja się zawsze cieszę, że przychodzicie do mnie na zajęcia, wiecie?
Przeszedł na początek sali.
- Przygotowałem dzisiaj dla was taki niecodzienny temat. Niektórzy pewnie uznają go za dziwny, ale mam nadzieję, że na pewno nie za n u d n y! Feminizm a starożytne runy! Ostatnio czytałem właśnie fascynującą książkę belgijskiej czarownicy, wydana parę lat temu, o tym, jak się właśnie teraz bardzo dużo zwraca na to uwagi, a my, jak myślimy o runach to myślimy o Skandynawii i dawnych czasach, a jak myślimy o tym to od razu myślimy też o wikingach, a wikingowie to zwykle byli bardzo umięśnieni i owłosieni wojownicy z toporami, prawda? - powiedział tak prędko, że pogubił kilka wyrazów po drodze, ale się ekscytował. Na tablicy zapisał w międzyczasie imię oraz nazwisko wspomnianej pisarki i tytuł jej publikacji, na wypadek, gdyby ktoś chciał sobie też wypożyczyć w bibliotece egzemplarz. - A widzicie, szkoda, że zapomina się w tym wszystkim o wielkiej roli kobiet. Ale może dalej się nieco gubicie, co ma piernik do wiatraka, więc przejdźmy bardziej do konkretów. Mity, mity, zawsze dobrze jest sobie przypomnieć mity. Ja lubię mity i wiem, że część z was też uważa je za całkiem ciekawe. A runy mają mocne powiązanie z tymi legendami, ich znaczenie bardzo na nich bazuje, polecam wam znać panteon nordyckich bogów od tych ważnych do tych zwykle pomijanych. O, może was trochę zaangażuję w wykład, żebyście nie zasnęli. Kto mi powie jakie mamy boginie w panteonie, które mają do siebie przypisane runy? Jest ich naprawdę bardzo wiele!
Poczekał aż się wypowiedzą jacyś chętni, głodni wiedzy uczniowie. Wiedział, że tutaj tacy są.
- Okej, a może ktoś przedstawi jakiś ciekawy przykład mitu dotyczący którejś z tych bogiń? Nie musi być powiązany z runami, nie musi. To wszystko służy lepszemu zrozumieniu siły oraz magii ukrytej w tych symbolach. - zachęcił do dalszego mówienia, korygując błędy i podpowiadając, jeśli ktoś coś niedokładnie pamiętał.
- Na przykład runa Perth ma "łono" jako jedno ze znaczeń, a runa Sigel, chyba tutaj zawsze nazywaliśmy ją Sowilo, ale Sigel to też jedna z nazw... Ona z kolei jest związana z boginią Sol. Inguz łączy się z duńską Yngoną, Duńczycy z Czarodziejskiego Instytutu Badającego Runy znaleźli wyraźne ślady i symbole tej runy na kamieniach w ich państwie. - Kontynuował opisywanie danych run i to, jakie znaczenie mają w tej kwestii boginie z mitologii. Sam Forester ledwo dowierzał, że to było aż tak obszerne, ale faktycznie, wikingowie poświęcali mnóstwo uwagi damskiej części panteonu.
- Poza tym, wiele mistrzów run (z ang. runemaster) było właśnie kobietami. Tak jak w naszej, anglosaskiej rzeczywistości kobiety były zawsze mocno powiązane z magią, nawet wśród mugoli. Niektóre źródła podają, że przedstawicielki płci pięknej tworzyły własne runy. Takie inne niż znamy, z zupełnie nieznaną nam mocą! Ta wiedza chyba z nimi zaginęła. Ale tego chyba dokładnie nie odkryto. Kto z was chciałby się wybrać do Norwegii na wykopaliska i badać starożytne tablice oraz zwoje? Może doprowadzilibyście do odkrycia kolejnych run, takich, które mogą być wykorzystywane tylko przez damskie dłonie? Chciałaby pani zostać mistrzynią run, panno Milburn?- uśmiechnął się, wyłapując czy komuś ze słuchaczy zaświeciły się oczy. - Kobiety były więc czarodziejkami, uzdrowicielkami, potrafiły przepowiadać przyszłość i każde antyczne społeczeństwo doceniało ich mądrość. A czy my doceniamy je dzisiaj? Hm? - dopytał z nagłym głębokim zamysłem.

---

Fabularnie:
W tekście źródłowym jest jeszcze jakieś jedenaście połączeń bogiń i run na stronie 25. A mity można wyszukać z łatwością. W tej części nie ma żadnej mechaniki, wasze postacie mogą odpowiadać na pytania, ale mogą też zajęcia przespać. Za odpowiedzi będą dodatkowe punkty dla domu!

Wyniki testu:
@Morgan A. Davies - Wybitny
@Helen 'Hex' O. Eastwood - Wybitny
@Anna Brandon - Wybitny
@Kate Milburn - Wybitny
@Maximilian Felix Solberg - Powyżej Oczekiwań
@Lockie I. Swansea - Zadowalający (+15 za pomoc od Kate)
@Phanuel Whitelight - Troll (brak odpowiedzi)
Zapomniałam napisać, ale za Wybitny jest też +5 dla domu.


//PS. Przychodząc teraz nie można wziąć udziału w pierwszym etapie.

@Blaithin 'Fire' A. Dear

Robił co mógł, żeby nazwymyślać tyle, byle mieć pozytywną ocenę z testu. Runy były mu bardzo bliskie głównie z tego powodu, że poświęcił kilka solidnych lat swojego życia w Trausnitz studiując ich magię w czasach, kiedy jeszcze się łudził, że to co matka wypisała mu na ciele miało jakikolwiek sens i było możliwe do odczynienia. Wtedy też przywiązał się do nich, zrozumiał w nich inną warstwę, ich własną historię, melodię ich magii.
Oddawszy test Howardowi wyglądał na tak umęczonego tym pisaniem, jakby przebiegł maraton, jednak przyglądał się z uwagą jego osobie, a kiedy ten polecił im książkę, nie jakoś gwałtownie czy pospiesznie, właściwie to dyskretnie i niemal od niechcenia zapisał sobie nazwisko autorki na marginesie notesu.
Odchrząknął na zadane przez Forestera pytanie:
- Mimo stereotypowego obrazu wojownika wikinga, istnieje silny feministyczny związek z runami. Wiedza o runach była ograniczona do nielicznych, wśród których wiele było kobiet, często uważanych za szczególnie mądre. - podjął -Tradycje magicznej Skandynawii były głównie przekazywane przez kobiety, a wiele z nich rzeźbiło własne runy. Często błędnie uważa się feminizm za koncepcję nowoczesną, jednak w starożytnych kulturach istniała silna orientacja na boginie, a kobiety, ze względu na swoje moce – dla jednych magiczne, dla innych lecznicze – zajmowały wysokie pozycje w społeczeństwie. - wydawało mu się idiotyczne to, co nauczyciel powiedział o kojarzeniu Nordów tylko z kudłatymi wikingami, ale oczywiście zdawał sobie sprawę z tego, że to jest niestety prawda - Nie zawsze runy i ich aspekty składają się z aspektami patronek - uniósł brwi - Chociażby Hela, potężna bogini władająca krainą zmarłych, czysta personifikacja śmierci. Przewrotnie runą jej przypisywaną jest Hagal, runa opieki, ochrony, konserwacji. - przełknął ślinę, bo mu się zrobiło dziwnie sucho w ustach. Hagal było jednym z pierwszych znaków, które jego matka postawiła na jego skórze właśnie dlatego, że przedstawiała to, co jest matczyne, zbawienie, troskę. Wziął głębszy wdech, odpychając od siebie myśl dlaczego właśnie wypalił z marszu z tym zasranym hagalem - Albo właśnie Duńska Yngona, patronka kobiet niezależnych, uzdrowicielka ofiar ee.. wykorzystania. Jej runą jest Inguz, która ewidentnie symbolizuje męską płodność... - zagalopował się, gotów wymieniać dalej te przeciwstawne sobie aspekty, ale Forester sam się prosił zadając pytania, no to co miał nie podjąć dyskusji.

Przyszedł czas wykładu i Max musiał przyznać, że średnio obchodziły go feministyczne motywy w tym i w wielu innych aspektach. Nie żeby był mizoginem, ale po prostu nigdy go teoretyczna strona tego wszystkiego nie interesowała. Po prostu traktował kobiety, jak ludzi, choć jeśli chodziło o związki i sprawy intymne sprawy miały się inaczej. Pewnie jakiś dobry terapeuta połączyłby to z jego przeszłością, ale nigdy z żadnym o tym nie rozmawiał i nie miał zamiaru. Pewnie też dlatego, że z żadną przedstawicielką płci pięknej nigdy w poważną relację nie wszedł, więc nawet się nad tym nie zastanawiał.
-Ethel jest połączona z runą Erda, a Syn z Dagaz. Wiem tyle, że ta druga też ma połączenie z dniem i przełomami, dlatego właśnie wynosi się pewnie to połączenie. Bogini była strażniczką drzwi, co metaforycznie się ładnie spina. Przywołuje się ją w czasie potrzeby i niby nie wpuszcza tych, którzy wejść nie powinni. - Powiedział co wiedział, a nie było tego specjalnie dużo. Zastanawiał się, czy kojarzy jakiś mit, ale na szybko nie potrafił sobie niczego przypomnieć. Postanowił więc specjalnie nie wymyślać i oddać głos tym, którzy się na temacie znali.

Kate oddała swoją pracę z poczuciem zadowolenia z samej siebie. Poszło jej naprawdę dobrze! Liczyła, że Lockie coś skorzystał z notatek, które mu udostępniła. Zerknęła na niego ukradkiem, gdy wyciągnęła rękę, by przesunąć kartki z powrotem w swoją stronę. Schowała je do notesu, który następnie otworzyła, gotowa do notowania kolejnych ciekawych informacji, których miał im udzielić profesor.
Temat był dla niej bardzo ciekawy i istotnie, aż jej się oczy świeciły, gdy słuchała słów Forestera.
- Runa Gebo jest związana z boginią Gefion - dorzuciła, pomiędzy innymi wypowiadającymi się w temacie osobami. @Lockie I. Swansea to tak poleciał z tematem, że Kate przez chwilę patrzyła na niego z rozdziawioną buzią. Gdy skończył swój wywód, niezwykle elokwentny i merytoryczny, szturchnęła go lekko w żebra, mamrocząc pod nosem coś w stylu "no, no, no!". - Z Gefion - nawiązała do wymienionej przez siebie bogini - Związany jest całkiem ciekawy mit o powstaniu wyspy Zelandii. Gefion w mitologii miała czterech synów spłodzonych z olbrzymem, ona sama jawiła się jako bogini obfitości, rolnictwa - opiekunkę dziewic już sobie darowała w tej historii. - Gdy poprosiła króla o kawałek ziemi, ten obiecał jej dać tyle, ile uda jej się zaorać w ciągu doby. Gefion zmieniła swoich synów w woły, z pomocą których zaorała wielki szmat ziemi, który następnie odcięty od lądu utworzył wyspę - dokończyła.
Później jeszcze przytaknęła gorliwie, zapytana, czy chciałaby być mistrzynią run. No kto by nie chciał?

Forester wydawał się mocno zaangażowany w temat zajęć, choć chyba jeszcze nie do końca był w swoje badania odpowiednio wgryziony. Sporo wiedział, jeszcze więcej podejrzewał, ale najwięcej życzył sobie odkryć na własną rękę, o ile tylko pozwoliłaby mu na to praca i wiek. Widać było, że najchętniej rzeczywiście zabrałby na ferie kilkoro rozentuzjazmowanych śmiałków pod pachę i wywiózł na norweskie wykopaliska. Godne uznania podejście, zwłaszcza w próbach badania tych bardziej tajemniczych, zaginionych run. Davies osobiście bardzo ciekawiło, czy le Fay również można byłoby nazwać mistrzynią run. Jej pochodzenie spoza nordyckiej kultury wcale nie musiało Wielkiej Magiczce stanąć na drodze ku temu...
Po kilku odpowiedziach, które wybrzmiały na sali przez chwilę sama się zastanowiła nad swoim stanowiskiem. A niedługo później postanowiła się nieco rozgadać.
- Trudno rozmawiać o nordyckim panteonie, ich mitach, a przede wszystkim o runach bez najpiękniejszej z bogiń, Frei. Patronce miłości i płodności przypisuje się runę Fehu, ale jednocześnie to ją uważamy za boginię wiedzy tajemnej i wróżbiarstwa. Samą jej obecność w Asgardzie uznawano za zwiastun szczęścia i dobrobytu, a Fehu jest bezpośrednim tego przedłużeniem, wspierając sukces, dobre decyzje, czy bogactwo - tak materialne, jak i wewnętrzne. Przy mitach z jej udziałem zaczynają się jednak schody... - zrobiła krótką przerwę zanim z lekkim zawahaniem postanowiła kontynuować. Być może powinna najpierw zasłonić siedzącej obok Eastwood uszy?
- Mitologia najczęściej opisuje ją jako rozwiązłą, kochliwą, temperamentną, a przy tym również jako obiekt pożądania. Bogów, ludzi, potworów. W jednej z opowieści zgadza się na spędzenie nocy z każdym z czterech krasnoludzkich złotników w zamian za wykonany przez nich złoty naszyjnik. W innej unika ślubu z olbrzymem wyłącznie dzięki fortelowi Lokiego, który pod postacią klaczy uwodzi pomagającego olbrzymowi mitycznego rumaka. Biedny Loki. - zerknęła niedyskretnie na Swansea, z miną wyrażającą takie współczucie, jakby to jego osobę sprofanował wspomniany Swadelfari.

@Lockie I. Swansea

Czy Hex była harcereczką? Może tak, w gruncie rzeczy jakby ją tak przebrać w mundur harcerski to jakby zasiadła do rozpalania ogniska krzesiwem lub orientacji w terenie w środku lasu to ciężko byłoby zauważyć różnice. Eastwood drgnął kącik ust na to określenie, ale nic nie mówiła. Kiedy pisały test to wydawało się Gryfonce, że już lepiej być nie może, ale Davies chyba przechodziła samą siebie. Skąd ona miała aż tyle wiedzy? I to w ogóle na wszystkich przedmiotach radziła sobie wybitnie! Widać, że dom Lwa też może poszczycić się niezwykle bystrymi umysłami. Morgan trochę zrobiła na Helenie wrażenie, ale młodsza dziewczyna starała się to zamaskować.
- Chciałam do kosza - szepnęła niewinnie do Davies, która dostrzegła ten rzucony prosto w głowę Anny Brandon papierek. Obie nie wiedziały jeszcze, że zaledwie parę dni później Eastwood otrzyma propozycję zostania prefektem... Mimo to nie próbowała robić więcej głupstw, a przynajmniej na tych zajęciach. Zajęła się słuchaniem profesora, któremu odpalił się mocny tryb entuzjasty i momentami aż ledwo nadążała za potokiem słów, z których połowa faktycznie przekazywała jakąś wiedzę, a połowa miała chyba za zadanie nakręcić uczniów i wypełnić im głowy marzeniami o wyruszaniu na wykopaliska w Skandynawii. Temat feminizmu bardzo Hex zainteresował i czuła niejaką dumę, że istniało tyle wspaniałych bogiń, które nie dawały sobie w kaszę dmuchać.
Przysłuchiwała się też innym uczniom, zerkając na Lockiego, jak mówił o Heli. Właściwie to prawie jej imienniczka. Potem pogłówkowała trochę nad tym, co ona wie o runach.
- Mnie zapadła mocno w pamięć runa Isa, która łączy się z boginią Rindr albo Rindą. Tutaj powiązanie jest bardzo proste albowiem Isa to runa lodu, a Rinda to bogini lodu, ale Isa symbolizuje brak zmian, a Rinda jednak właśnie zmianę. Jej... historia... jest w sumie strasznie przykra. - powierciła się niekomfortowo na krześle, dosyć niepewna czy to w ogóle dobrze, że akurat to postanowiła opowiedzieć. Zerknęła odruchowo na Morgan, jakby oczekiwała wsparcia, ale wzięła się w garść. Mitologia rzadko była miłymi opowiastkami. - Kiedy Loki doprowadził do śmierci Baldra, Odyn szukał zemsty. W przebraniu poszedł do Króla Rusinów, tam spotkał jego córkę, księżniczkę Rindę, która była Jotunką ze wschodu. Dwa razy dostał od niej kosza, wtedy oszukał ją ponownie, przebierając się za jakąś znachorkę, kiedy zachorowała. Powiedział, że ma lekarstwo na jej dolegliwości, ale to będzie drastyczne. Chodziło o to, że król, jej własny ojciec, przywiązał Rindę do łóżka, a Odyn ją zgwałcił. Zaraz potem król także ją zgwałcił. - starała się mówić to spokojnym tonem. - Zaszła w ciążę, potem okazało się, że z Odynem... On ogólnie stracił za to tron Asgardu i został na dziesięć lat wygnany. Chociaż tyle.
Westchnęła lekko.

Kiedy Aneczka poczuła puknięcie w tył głowy, odwróciła się, zdziwiona takim zachowaniem. Spojrzała na Hex pytająco, jednak kiedy ta powiedziała, że celowała do kosza, westchnęła ze zrozumieniem. No tak. Ona z pewnością nie była czarownicą czystej krwi. Ta dzikość... Biedne dziecko. Pewnie nie miał jej kto wychować.
- Nie szkodzi. Ale życzę ci owocnych treningów, szkoda byłoby znokautować niechcący kogoś z własnej drużyny przez brak celności, prawda? - uśmiechnęła się życzliwie, a potem wróciła do zajęć, słuchając co do powiedzenia miał nauczyciel. Nie wyrywała się do odpowiedzi, poczekała grzecznie aż inni opowiedzą o swoich boginiach. Ona była przygotowana, mogła wybrać tę, która została. I o dziwo została bogini, którą panienka Brandon darzyła szczególną sympatią.
- Frigg jest połączona z runą Wyn. To bogini z rodu Azów, córka starszego bóstwa Fjørgyn, małżonką Odyna i matką Thora. Jest boginią małżeństwa, opiekunką rodziny i bóstwem deszczu. Według mitów tkała ona wraz ze swymi służkami chmury w swym Morskim Dworze. Znała przeznaczenie, ale nie mogła go odwrócić. Frigg zgodnie z podaniami miała płakać dwa razy w historii świata. Pierwszy raz, gdy zginął Baldur, a drugi gdy nastanie koniec świata i zginie Odyn.

Howard z uwagą słuchał wypowiedzi uczniów i z zadowoleniem zauważył, że bardzo dużo z nich zabrało głos. Przytakiwał, kiwając głową, a nawet ucieszył się z bystrych spostrzeżeń @Lockie I. Swansea.
- Tak, to prawda, te powiązania i połączenia mogą również bazować na podłożu kontrastów - zwrócił się do reszty grupy, bo w gruncie rzeczy Ślizgon miał rację. Co prawda, wtedy interpretacja run była o wiele trudniejsza i tylko zaawansowana wiedza pozwalała na zrozumienie, która część magii przeważa. Nagrodził wszystkich stosownie punktami, po czym zorientował się, że upłynęło bardzo dużo czasu. - Oj, powinniście już od pięciu minut mieć przerwę! Wybaczcie, już was puszczam.
Pożegnał zbieraninę uśmiechem, chowając sobie do teczki napisane prace, gdy przypomniało mu się, że przecież miał zadać pracę domową.
- Tym razem coś pobudzającego kreatywność, możecie puścić wodze fantazji. Bardzo chętnie o tym poczytam, co wymyślicie.

---

W powiadomieniach dodałam pracę domową z instrukcjami. Dziękuję wszystkim za udział!
~@Blaithin 'Fire' A. Dear

/zt wszyscy