Hotel "El Paraíso"

First topic message reminder :

El Paraíso

Właściciel: Salazar Morales

Wystawny hotel położony w marmurowej kamienicy przy jednej z magicznych alejek krzyżujących się z ulicą Pokątną. Z zewnątrz wygląda elegancko, choć dość niepozornie i minimalistycznie, ale za to wnętrze… ono z pewnością zaimponuje nawet tym najbardziej wybrednym klientom. Przestrzeń okazuje się znacznie większa, niżeli sugerowałyby wymiary budynku, a to wszystko dzięki nałożeniu na mury skomplikowanego zaklęcia transmutacyjnego. Całość urządzona jest w ekskluzywnym, acz gustownym stylu, odżegnującym się od tandetnego w swej przesadzie przepychu i oślepiających kilogramów złota. Samo El Paraíso słynie jednak nie tylko z luksusu, ale i dyskrecji – obsługa nie wtrąca nosa w nieswoje sprawy, a za dodatkową opłatą można skorzystać także z dobrodziejstw ochronnego zaklęcia Tueri Abi rzuconego na wynajmowane lokum.
Poza usługami noclegowymi hotel oferuje również wiele innych rozrywek usytuowanych na przestrzennym parterze. Największą popularnością cieszy się niewątpliwie kasyno z bogato wyposażonym barem, ale i tutejszy klub taneczny gości licznych fanów latynoskich rytmów. Nie mogło zabraknąć i wykwintnej restauracji, której załoga raczy podniebienia klientów między innymi smakami tradycyjnymi dla kuchni meksykańskiej. Każda sala ma swój motyw przewodni i odpowiadającą jej kolorystykę; i tak oto w kasynie króluje czerwień i brąz, w klubie tanecznym rozmaite odcienie błękitu i ciemny granat, zaś w restauracji butelkowa zieleń w połączeniu z modną szarością. Elementem wspólnym pozostają ciemne, masywne, drewniane meble, różniące się jedynie barwą kosztownego obicia. Nadto – gratka dla miłośników sztuki – w korytarzach można podziwiać rzeźby i obrazy różnych, znanych artystów tak ze świata mugoli, jak i tego czarodziejskiego.
Nie sposób byłoby przy tym nie wspomnieć o zachodnim skrzydle, swoistej strefie relaksu, w której to hotelowi goście mogą skorzystać z niewielkiego, choć urokliwego basenu. Co istotne, nie jest to wcale taka zwyczajna pływalnia: wodę otacza bowiem piaszczysta plaża z leżakami i palmami, zaś sufit pomieszczenia został zaczarowany, dzięki czemu tworzy realistyczną imitację słonecznego nieba. Zaklęcia podnoszą także panującą tu temperaturę, która oscyluje w granicach 25-30 stopni Celsjusza.

zt. x2

Byłbym kłamcą, gdybym powiedział, że nie wybrałem tego miejsca po to, aby Ci zaimponować.

Hotelowa kuchnia jest wprawdzie smaczna, obsługa wyjątkowo miła, a samo miejsce wyjątkowo dyskretne, co ułatwia mi spokojne zjedzenie kolacji, jednak w finalnym rozrachunku liczy się głównie chęć zrobienia dobrego wrażenia. Być może, mógłbym Cię zabrać w mniej eleganckie miejsce, by było ciut bardziej swobodnie, ale czy ta randka zapadłabym w Twoją pamięć?

Jeśli masz mnie polubić, to potrzebujemy wyjątkowych doświadczeń.

Jestem na miejscu przed czasem, ubrany w czarną koszulę, która dość gładko komponuje się ze spodniami i marynarką w kolorze butelkowej zieleni. Rezygnacja z krawata jest celowa – nie chcę, żebyś poczuła się mną przytłoczona. Ściskam w dłoniach mały bukiecik białych róż – na tyle duży, byś poczuła, że to miły gest, jednak na tyle mały, by był to tylko symbol, nienarzucający Ci zobowiązania. Stąd też rezygnacja z daleko idącej czerwieni, której alegoria jest już nadmiernie się narzucającaą.

Z pomocą kelnera zajmuję stolik, który zgodnie ze wskazaniami znajduje się odrobinę na uboczu. Wręczam mu też przy okazji duży napiwek, by odpowiednio zadbał o oprawę dzisiejszego spotkania. Chcę zrobić wszystko, byś poczuła się wyjątkowa.
Pozostaje mi czekać, kontemplując wnętrze restauracji. Nawet na mnie, człowieku pozbawionym umiejętności zachwytu, robi ono całkiem znaczące wrażenie.

@Bridget Hudson

Widziadła: B - nie

"Nie mogę się doczekać".
Odkąd przeczytała te słowa w wizengerowej konwersacji z Williamem, nie mogła się ich wyzbyć z głowy, jako że były idealnym podsumowaniem wszystkich jej uczuć. Niecierpliwiła się. Wydawało jej się, że od spotkania w parku minął już szmat czasu, choć do soboty został zaledwie dzień czy dwa. Ciężko było jej się skupić na codziennych zadaniach, szczególnie że opiewały w nowe obowiązki, do których nie przywykła i których musiała uczyć się na nowo. Jeśli po tym tygodniu profesor Rosa nie wniesie o zmianę asystentki, będzie to jej osobistym sukcesem. Wałkowała w głowie wyjątkowo istotne sprawy, jak chociażby odpowiedni ubiór, poza, którą powinna przybrać podczas powitania, nawet ćwiczyła przed lustrem uśmiech, by w chwili faktycznego spotkania nie szczerzyć się jakoś zbyt głupio. Chciała wywrzeć na aktorze dobre wrażenie, na pewno lepsze, niż nieodpowiedzialna opiekunka psidwaka-uciekiniera.
Hotel był jej znajomy z nazwy, bowiem mieścił się przy Pokątnej, a choć większość uczniów i studentów wędrowało tam wyłącznie w celu zakupienia potrzebnego do szkoły ekwipunku, Bridget wychowała się tam i znała te okolice jak własną kieszeń. Nie mogła się jednak pochwalić znajomością budynku od środka, toteż przybywszy na miejsce i przekroczywszy próg skąpanej w butelkowej zieleni restauracji, trochę opadła jej szczęka. Musiała ją dość szybko pozbierać z podłogi, bo dostrzegła Cartera i nie było czasu na zachwycanie się wiszącą na ścianie sztuką - musiała zachwycić się nim samym.
- Cześć - przywitała się, oczywiście nie szczędząc mu zębów w uśmiechu, mimo że tak długi czas biła się po rączkach, że powinna być uwodzicielska i zrównoważona. - Ależ wspaniałe jest to miejsce! - pozwoliła sobie jednak na skomentowanie otaczającej ich przestrzeni i jej przepychu. Wygładziła sukienkę (inspopic), nagle zastanawiając się, czy nie pokazywała przypadkiem zbyt dużo ud jak na hotelowe standardy.

@William Carter

Strona 9 z 9	Strona 9 z 9 • 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9