Gunnar mógł zareagować szybciej. Powinien, ale nie spodziewał się takiego potoczenia się spraw. Łuk odbił się od barku młodego basiora i padł na mech, a Ragnarsson już dopadał do wilczaka ściągając go w tył. Pomógł szok zwierzęcia, kiedy Eskil uwolnił na ledwie chwilę, swoją drugą naturę. W innym razie, oderwanie zębisk Ducha od swojej ofiary, byłoby o wiele trudniejsze. Tymczasem Duch wydal z siebie donośny skowyt i jeszcze chwilę rzucając się w rękach islandczyka, wystawiając jego siłę na próbę, szarpał się aż w końcu usadzil zad na mchu i układając łapy na ziemi, spuścił skruszony łeb.
— Kurwa... trzymasz się, stary? Odprowadzę Cię do miasteczka, to...
Zerknął na rozerwaną nogawkę Eskila i głęboką ranę po zębach Ducha.
— ... trzeba zaleczyć — zakończył mrużąc oczy, z wściekłością patrząc w zakrwawiony pysk pół-wilka.
Tak właśnie zakończył się rozdział pierwszy poszukiwań artefaktów. Żałośnie. Ragnarsson miał tylko nadzieję, że losy Elaine potoczyły się zupełnie inaczej i że bezpiecznie pobłąka się po okolicy, zanim islandczyk wróci do niej z miasteczka...

ztx2