Magic Radio

Budynek ten jest ulokowany na obrzeżach Londynu, przez co panuje tutaj zdecydowanie większy spokój niż w innych częściach tego olbrzymiego miasta.
Jest to siedziba Londyńskiego Magic Radia. Jak się można domyślić jego nazwa wcale nie jest przypadkowa, przez co jego sygnał dociera nawet do odbiorników czarodziei.  

________________________________________________________

LINK DO MAGIC RADIA LONDON UWAGA GŁOŚNE!

Pracę jako asystentka w stacji radiowej "magic radio” nie dostała tak dawno temu i może to dlatego tak bardzo ją cieszyło tak wiele rzeczy, a właściwie nic takiego ciężkiego nie miała do roboty. Ba! Uważała swoją pracę za wyjątkowo łatwą i chciałaby nadal tutaj pracować po ukończeniu studiów. Może zrobi staż i podejmie pracę jako spiker? Kto to wie? Jednak dużo na to wskazywało, zwłaszcza że ostatnio dostała nawet podwyżkę. Brat bliźniak nieźle się ucieszył na tę wieść, zawsze ją wspierał w takich rzeczach. Dobrzy jednak było mieć takiego brata, jakim był Żenia. Może i nie zawsze było między nimi kolorowo, ale od małego rodzina była dla nich najważniejsza.
Jakie były jej obowiązki w pracy? Zazwyczaj dzień zaczynała od przyrządzenia kawy nie tylko tym, którzy pracowali tutaj w radiu, ale i tym, którzy wybierali się w teren. Dużo kawy to podstawa. Tego też nauczyła się w pierwszym dniu pracy. Następnie zazwyczaj szła do studia, gdzie segregowała kartki według odpowiednich na dany dzień tematów, czasami nawet przerzucała muzykę, dodawała nawet kawałki. Mogła się obijać, ale jak była praca to jak najszybciej należało ją wykonać. Mało tego- mogła sobie nawet czasami pożartować ze speakerami, którzy próbowali rozśmieszyć widownię. Szczerze to ich podziwiała. Przez tyle lat w Anglii zdążyła sobie wyrobić akcent, mówiła wyraźnie, ale czasami się obawiała, że nie wiedziała co powiedzieć, mimo że nieźle sobie radziła pod presją czasu. A co jeśli by ją zatkało i zapadłaby niezręczna cisza? Nie mogli mieć zapięte wszystko na ostatni guzik, prawda? Widzowie czasami byli naprawdę nieobliczalni.
Jednak kiedy pewnego razu ich o to spytała, to tylko lekko się śmiali i mówili ze stoickim spokojem, że to lata wprawy i że powinna wyluzować i tak też zrobiła. Może akurat tego uczą na stażu? Kto wie?
A jak powinna ubierać się do pracy? Co prawda zazwyczaj nikt jej nie widział to i tak zakładała na siebie ubrania odpowiednie do studia. Żadnych wyzywających strojów. Brak głębokich dekoltów ani krótkich spódniczek. Takie stroje mogła sobie zostawić w Hogwartcie na odpowiednie sytuacje, a i tak zazwyczaj paradowała w nich po zajęciach, podrywając chłopców. Jednak nie tym razem. Tutaj obiecała sobie, że będzie się pilnować. Nie chciała przecież stracić pracy, którą tak bardzo kochała, prawda? Może dotarło do niej, że chce tu pracować dużo późno, ale starała się. Każdego dnia to była dla niej nowa przygoda.
A jak jej szło z edycją tekstu, o którą ją proszono? Nigdy nie miała z tym żadnego problemu. Może i brat bliźniak czasami odrabiał za nią zadania domowe, ale to ona zawsze była tą lepszą, jeśli chodziło o ortografię czy gramatykę.
A jak sobie radziła z zajęciami w szkole, skoro tyle czasu poświęcała pracy? Na szczęście nie kolidowało to ze sobą i mogła się poświęcić jednemu i drugiemu. Oczywiście wolałaby już zakończyć edukację i zacząć na dobre pracować, ale wiedziała, że studia są bardzo ważnym etapem życia i należało je ukończyć, bo przecież co powiedziałaby rodzicom? Że rzuciła edukację na rzecz pracy w radiu? Wariactwo. Wszystko miało swój czas. Nawet życie dorosłego człowieka.

/zt

@Yuuko Kanoe

Oferta z londyńskiego Magic Radio - co za oryginalna nazwa! - przyszła niespodziewanie, razem z sową z Prorokiem Porannym. Niepozorna koperta, pieczęć z wybitą weń nutką oraz zaproszenie na krótki wywiad w popołudniowym programie pod tytułem Łowcy szkolnych talentów i zaprezentowanie swoich umiejętności na antenie - wszystko to w zamian za garść galeonów, która równa była zwykłemu comiesięcznemu urobkowi panny Kanoe z jej występów. Pozostało jedynie stawić się na miejscu i zgłosić się w rozgłośni, gdzie na Yuu czekała już kobieta z całą gamą eliksirów i roztworów - nawet tak prostych jak ciepła woda z solą - mających przeczyścić gardło i sprawić, by głos Puchonki był w mikrofonie krystalicznie czysty.


Napisz proszę co ze sobą wzięłaś. Pytania proszę kierować do @Darren Shaw (jak odpiszesz to ładnie proszę mnie też oznaczyć).

Z pewnością ucieszyło ją zaproszenie do Magic Radio, które było chyba najpopularniejszą czarodziejską rozgłośnią radiową w Wielkiej Brytanii. I choć teoretycznie nie było to nic wielkiego to jednak czuła pewną presję. W końcu miała przed sobą występ na żywo w nieznanych warunkach. Nie miała pojęcia też jak będzie przebiegać jej interakcja z osobą prowadzącą program. Ufała jednak, że wszystko przebiegnie tak jak powinno, a całość będzie przygotowana naprawdę profesjonalnie tak jak można byłoby się tego spodziewać.
Pojawiła się w budynku stacji krótko przed wyznaczonym czasem. Skontrolowała jeszcze w posiadanym zwierciadełku czy na pewno dobrała odpowiednio makijaż do wybranej tego ranka dosyć skromnej acz eleganckiej kreacji, a następnie wrzuciła je do skromnej torebki. Dopiero wtedy przeszła przez drzwi w towarzystwie Tanaki, zaufanego skrzata domowego, który niósł ze sobą futerał zawierający skrzypce. Sama Kanoe miała przewieszony na plecach pokrowiec zawierający gitarę różdżkową, która nie chciała dodatkowo obciążać swojego pomocnika.
Zgodnie z otrzymanymi instrukcjami skierowała się do odpowiedniego pomieszczenia, gdzie czekała już na nią jedna z pracownic radia. Yuuko przywołała na swoje usta jeden z łagodnych i przyjaznych uśmiechów, gdy podeszła do niej bliżej, aby się przywitać i spytać gdzie mogłaby odłożyć przyniesiony ekwipunek.

Ekwipunek: gitara różdżkowa, samostrojące się skrzypce, zwierciadełko oraz towarzyszący jej skrzat
@Darren Shaw

@Yuuko Kanoe

Do Puchonki od razu praktycznie podbiegła kobieta, obok której frunął zwój pergaminu z wypisanymi nań kolejnymi godzinami różnych audycji oraz wymalowanymi ustami, które co chwila przypominały o tym, że za pięć... już cztery minuty na antenę wchodzi półgodzinny program poświęcony pamięci Christoffa Tailora, którego niedawna śmierć, wydawać by się mogło, wywarła na czarodziejskie społeczeństwo Wielkiej Brytanii większy wpływ niż zeszłoroczny zamach na samego Ministra Magii - co samo w sobie wiele mówiło o wpływie szeroko pojętej sztuki na życie człowieka.
Dziewczyna została zaprowadzona do niewielkiego pomieszczenia socjalno-poczekalnianego. Z oczywistych względów, kosmetyczka w radiu potrzebna nie była - tutaj Yuuko mogła jednak zostawić swoje rzeczy, napić się herbaty, a przede wszystkim, na prośbę zabieganej kobiety, spisać parę pytań o które Kanoe chciałaby zostać zapytana - dla Magic Radio ważna była płynność rozmowy i to, by dziewczyna w poruszanych tematach czuła się względnie pewnie.

Zdecydowanie śmierć Christoffa Tailora odbiła się głośno w czarodziejskim świecie. Nie dało się zaprzeczyć temu, że był wybitnym artystą i choć należał do wokalistów starej daty to także młodzi czarodzieje bawili się wyśmienicie przy brzmieniu jego piosenek.
Kanoe zgodnie ze wskazówkami rozsiadła się w pomieszczeniu socjalnym, gdzie mogła się na spokojnie przygotować do wejścia na żywo i wypić gorącą herbatę. Jeśli zaś chodziło o sam wywiad to tak naprawdę nie miała większych zastrzeżeń do tego jakie pytania miałyby jej być zadawane. Na pewno wolała jednak, aby głównie były one związane z jej karierą i twórczością choć nie miała też nic przeciwko pytaniom, które również odnosiły się do nieco bardziej osobistych tematów jak jej życie codzienne lub pochodzenie czy kultura. Właściwie jedynym czego sobie nie życzyła były pytania zbyt osobiste i w zasadzie intymne odnoszące się do sfery jej życia uczuciowego. Zwłaszcza jeśli były dosyć szczegółowe. Oprócz tego raczej nie miała problemu z czymkolwiek innym.

@Darren Shaw

@Yuuko Kanoe

Minęło kilkanaście minut spędzonych w pomieszczeniu, gdzie Yuu towarzyszyły jedynie dźwięki osób przechodzących korytarzami oraz skrzypiącego nieco gramofonu, na którym kręciła się płyta z niezbyt porywającą muzyką salonową - typową do puszczania po prostu w tle dla złamania ciszy.
Puchonkę odwiedziła w tym czasie jeszcze raz kobieta, która przywitała ją wcześniej, przynosząc jej aromatyczną herbatę oraz odbierając od dziewczyny wskazówki dotyczące wywiadu. Minęło jeszcze kilka minut - Yuu, jeśli chciała, mogła oczywiście uruchomić radiowy odbiornik znajdujący się obok, by posłuchać audycji Magic Radio dotyczącej zmarłego niedawno artysty.
W końcu, jakieś dziesięć minut przed 'wejściem na antenę' jej przewodniczka wróciła do Kanoe - Puchonka mogła przysiąc, że godziny różnych programów na jej pergaminie były teraz zupełnie inne - i spytała:
- Gotowa?

Czekała cierpliwie na swoją kolej w międzyczasie upewniając się czy aby na pewno wszystko znajduje się na swoim miejscu i jest przygotowane jak trzeba. Yuuko była perfekcjonistką i dlatego często trudno było jej się powstrzymać od chociażby takich akcji jak upewnianie się czy na pewno jej skrzypce są dobrze nastrojone choć już w samej ich nazwie zawierało się słowo 'samostrojące', które świadczyło o tym, że nie powinna się przejmować przynajmniej tym. Sprawdziła także czy na pewno gitara jest przygotowana do gry, umieściła już nawet w niej własną różdżkę, aby potem nie musieć się tym przejmować i oczekiwała na to, aż w końcu zostanie wywołana. W międzyczasie w cicho nastawionym odbiorniku, wysłuchiwała tego jaki aktualnie program znajduje się na antenie, starając się orientować w całym tym rozkładzie.
- Tak. Jestem gotowa - potwierdziła jeszcze, podnosząc się z miejsca, gdy w końcu dobrze jej już znana kobieta zjawiła się w pomieszczeniu.
Nie było co zwlekać, jeśli ma już wejść na antenę to zdecydowanie zdążyła się do tego psychicznie przygotować.

@Darren Shaw

@Yuuko Kanoe

Kobieta poprowadziła Yuuko korytarzami budynku radia, opowiadając jej dość lekkie historie na temat pracy w rozgłośni czy przeprowadzania wywiadów na miejscu albo w terenie. Dodała nawet, że byłaby zainteresowana przeprowadzeniem serii wywiadów z co ciekawszymi personami w samej hogwarckiej szkole - od dyrektora, przez ciało pedagogiczne, na studentach i uczniach skończywszy. Parę chwil później doprowadziła jednak Kanoe do pomieszczenia, w którym miała udzielić wywiadu - na żywo oczywiście - po czym oddała ją w ręce spikera, zapowiadającego właśnie krótką przerwę na reklamy.
Rozmowa, która nastąpiła parę chwil później, polegała głównie oczywiście na zadawaniu przez mężczyznę serii pytań - poczynając od dzielenia zajmowania się muzyką z nauką oraz obowiązkami prefekta Hufflepuffu, ulubionych artystów, którzy na Yuu mieli największy wpływ, różnice pomiędzy podejściem do muzyki pomiędzy Wielką Brytanią oraz Japonią i gatunek, w którym Kanoe czuła się najlepiej - Puchonce zaś pozostało na te pytania po prostu odpowiadać.

Wysłuchiwała uważnie tego, co miała jej do powiedzenia kobieta jedynie co chwilę wydając z siebie ciche pomruki mające mieć na celu potwierdzenie, że istotnie słucha tego, co ta ma jej do przekazania. Nie chciała jej przerywać. Jedynie kiedy wyczuwała dłuższą pauzę w jej wypowiedzi, wtrącała od siebie subtelne pytanie, które było związane z niedawno podjętym tematem.
Uśmiechnęła się już od samego wejścia do pomieszczenia, aby po chwili przywitać się z mężczyzną, który zapowiedział wywiad, który miał się odbyć po krótkiej przerwie na reklamy. Dopiero po paru chwilach mogła właściwie przedstawić się słuchaczom oraz zacząć odpowiadać na zadawane jej pytania. Nie chciała się zbytnio rozwodzić nad pewnymi kwestiami, ale równocześnie nie zamierzała też udzielać lakonicznych odpowiedzi. Opowiedziała mniej więcej jak wygląda w jej wypadku godzenie obowiązków szkolnych z rozwijającą się prężnie karierą, a następnie zaczęła pokrótce charakteryzować swoich ulubionych wykonawców. Wspomniała przy tym o szale jaki kiedyś robiły za granicą Felix Felicis oraz miała okazję do tego, by chociaż delikatnie przybliżyć brytyjskim słuchaczom sylwetki wybitnych według niej azjatyckich artystów. Starała się także rozwinąć jakoś lepiej swoją wypowiedź na temat tego w jakiej muzyce czuje się najlepiej, podkreślając jednak, że jest skłonna do tego, aby zacząć też nieco eksperymentować z gatunkami. Poświęciła też chwilę, aby mniej więcej porównać to jak traktuje się artystów zarówno w Wielkiej Brytanii jak i Japonii oraz to jak zachowują się fani i jak wygląda mniej więcej kariera w obu krajach. Choć oczywiście zbyt wielkiego doświadczenia na japońskim rynku nie mogła zdobyć.

@Darren Shaw

@Yuuko Kanoe

Puchonka musiała przyznać, że przeprowadzający wywiad mężczyzna - choć widocznie powstrzymywał się od zadania jakiegoś pikantniejszego pytania, w końcu burzliwe życie miłosne bardzo często szło ręka w rękę z byciem artystą czy, przede wszystkim, studiami i młodością. Ostatecznie jednak rozmowa minęła w dość przyjemnej atmosferze - zakończyła się zaś oczywiście zapowiedzią krótkiego występu Yuu... zaraz po przerwie na reklamy.
Mając w uszach brzęczący głos reklamujący promocję na napar z tykwobulwy w jednym ze sklepów Magic Trade Centre i gratulacje po niezłym zaprezentowaniu się słuchaczom, Kanoe zaprowadzona została do pomieszczenia oddzielonego nie tylko szklaną szybą, ale też zaklęciami wyciszającymi. W środku znajdowały się już przyniesione wcześniej przez dziewczynę instrumenty, parę innych oraz mikrofon i zegar, odliczający czas do wejścia na antenę - ostatnie zadanie przed otrzymaniem zapłaty.

Naprawdę była wdzięczna za to, że jej prośba została uszanowana. Były pewne rzeczy, które wolała jednak zachować dla siebie i nie chwalić się nimi setkom słuchaczy. Nie czułaby się komfortowo z pewnymi pytaniami ani nie chciała, aby została obiektem zainteresowania ze względu na jakieś romanse i tym podobne. Wolała przede wszystkim być postrzegana jako artystka i kojarzona ze swoją twórczością.
Po zapowiedzeniu przerwy na reklamę, udała się do wcześniej przygotowanego pomieszczenia, aby tam zaprezentować swoje umiejętności w mini koncercie. Może i dosyć skromnym, ale z pewnością klimatycznym. Zdecydowała się na wykonanie jednego czy dwóch coverów znanych piosenek oraz kilka oryginalnych piosenek. Za podkład służyły jej głównie dźwięki gitary różdżkowej, ale raz czy dwa chwyciła także po skrzypce. Ogólnie rzecz biorąc wszystko poszło zgodnie z planem i mogła być jedynie zadowolona ze swojego występu.

z|t