- Taki zielarz ma na pewno dużą wiedzę, ale myślę, że i tak z doborem poradzimy sobie same. W końcu też mam z tym do czynienia na co dzień. Ale możesz to później ewentualnie skonsultować i upewnić się, żeby nie marnować składników, a projekt był w stu procentach dopracowany - stwierdziła, szukając jednocześnie książek, które Fairwyn polecił jej do dokształcenia się, gdy awansowała ze sprzedawcy na twórcę różdżek. W końcu znalazła odpowiednie pozycje i położyła je na stoliku obok, jednym ruchem różdżki pozbywając się kurzu i pyłu. - Nic dziwnego, to nie jest rdzeń nastawiony na walkę. Jest dobry w zaklęciach, ale nie wymierzonych przeciwko komuś - wyjaśniła krótko, choć w zasadzie wyglądało na to, że Victoria doskonale znała swoją różdżkę i wiedziała w jakich momentach może na nią liczyć. - Transmutacja jest trudną dziedziną, a więc i rdzeń musi być dość solidny - przyznała, wymieniając Brandon od razu te, które mieli dostępne na wyłączność. Doskonale rozumiała jednak, że dziewczyna nie jest co do nich szczególnie przekonana i wolała wybrać coś bardziej klasycznego - może słabszego w działaniu, ale jednocześnie łatwiejszego do wkomponowania w pierścienie, które chodziły jej po głowie. - Łuska chimery jest fenomenalna! To bardzo kapryśny rdzeń, ale jesteś na tyle zdeterminowana i opanowana, że jest duża szansa, że będzie ci dobrze służył - snuła przemyślenia, czując się w tych tematach bardzo pewnie. - Okej, więc mamy już pierwsze ustalenia z rdzeniem. Czas na drewno? - uśmiechnęła się, otwierając wolumin na odpowiednim rozdziale, przeglądając pobieżnie opisy. - Moją pierwszą myślą był cedr, który wydobywa potencjał z czarodzieja, a poniekąd o to nam chodzi, prawda? Grab też brzmi całkiem okej, spójrz - dobry do wytwórstwa, dostosowuje się do właściciela i preferuje czarodziejów utalentowanych, z pasją. O, albo jałowiec. Jałowcowe różdżki z reguły są bardzo silne, wspierają kreatywność i transmutację. Kasztan jest też ciekawy, ponieważ sam w sobie nie ma zbyt wiele właściwości, ale w połączeniu z dobrym rdzeniem czy w rękach kogoś o dużym potencjale, jest w stanie podbić ich moc. Co o tym myślisz? Kasztan i łuska chimery. Zerknij jeszcze na olchę, sosnę i wierzbę - podsunęłą Vicks książkę, żeby sama mogła ocenić i przetrawić natłok informacji, którymi ją zarzuciła.

Victoria uśmiechnęła się lekko, zapewniając Marlę, że zdawała sobie sprawę z jej kompetencji. Nie umniejszała jej, skoro jednak rozmawiały o zielarzach, to faktycznie warto było z nimi pomówić, ewentualnie z innym twórcą, który byłby w stanie pokazać jej również różnego rodzaju drewno, żeby miała pełną świadomość tego, do czego podchodziła. A było to niewątpliwie trudne, więc nie mogła tego robić bez większego zastanowienia. Zgodziła się również w sprawie swojej obecnej różdżki, dodając, że pomagała jej w pracy, ale kiedy wymagała od niej czegoś innego, faktycznie miała z tym pewien problem, odnosząc wrażenie, że momentami walczyła sama ze sobą.
- Dlatego próbuję znaleźć kombinację, która naprawdę będzie wspierała moją pracę – dodała w formie wyjaśnienia, obawiając się jednocześnie, że faktycznie sięgnięcie po rdzenie Fairwynów było na razie zbyt szalone. Nie zamierzała się jednak poddawać, skoro już zaczęła pracę, więc nie wykluczała, że pewnego dnia faktycznie spróbuje zmienić to, co tworzyła, ulepszy to albo zrobi coś całkowicie nowego, coś, co byłoby jeszcze lepsze od obecnych wyborów. Uśmiechnęła się ponownie, gdy Marla pochwaliła jej wybór, a później z zaciekawieniem zaczęła przysłuchiwać się wskazaniom, dotyczącym drewna, zagryzając delikatnie wargę.
- Spodziewałam się, że wybór rdzenia będzie trudniejszy, ale drewno… Powiedz mi, one wchodzą w jakieś szczególne reakcje między sobą? Może okazać się, że łuska, dajmy na to, nie toleruje grabu? Bo brzmi naprawdę ciekawie. Z drugiej strony, muszę też wybrać drewno, które będzie stosunkowo twarde, żebym nie rozbiła pierścieni przy pierwszej okazji. Kasztan też brzmi intrygująco, bo mógłby faktycznie pomóc w wydobyciu wszystkiego, czego potrzebuję… Ale najpierw, jak jest z tymi zależnościami między rdzeniami a drewnem? – zapytała, sięgając po podane książki, przyglądając się wskazanym przez Marlę rodzajom drzewa, marszcząc wyraźnie brwi, łamiąc sobie nad tym głowę, próbując dokonać takiego zestawienia, jakie okazałoby się pożądane. Wiedziała, czego potrzebowała, a jednocześnie wiedziała, że w pełni nie określi tego w tej chwili, bo zwyczajnie nie wiedziała, co osiągnie, gdy uda się jej porozumieć z tworzoną różdżką. Bo nadal było to coś podobnego, ostatecznie stabilizator spełniał jej wymogi, więc nie mógł leżeć źle na jej palcach, nie mógł się buntować.

- Na szczęście rynek jest teraz obfity i jest dużo opcji - zaznaczyła od razu, żeby Krukonka nie przejmowała się, że jej poszukiwania będą trwały Merlin wie ile. - Zawsze jest też opcja poszukania gdzieś dalej, sama masz avaloński rdzeń, więc wiesz, że się sprawdza. Powoli napływają do nas azjatyckie drewna i rdzenie, ale póki co ludzie są jeszcze sceptycznie nastawieni. Ja tam myślę spokojnie ogarniemy coś na miejscu - podzieliła się swoimi przemyśleniami, a potem posłuchała wątpliwości dziewczyny, zbywając je szerokim uśmiechem. - Tak, drewno też ma magiczne właściwości i muszą być one kompatybilne z rdzeniem. Są rdzenie, które na przykład wspomagają czarną magię, a są drewna, które są dobre do uzdrawiania. W połączeniu ze sobą po prostu nie będą działać tak jak powinny, nie wydobędziesz pełni ich potencjału. Albo zwyczajnie przy pierwszej lepszej okazji któreś z nich ulegnie zniszczeniu, tak jakby.. stłamszone przez to drugie - wyjaśniła, miała nadzieję, jak najprościej. - Ale nic się nie martw, jest kilka uniwersalnych materiałów, które może i nie są szczególnie, hm, no wiesz, napakowane specjalnymi właściwościami, ale za to bezpieczne. Albo takie, których moc definiuje zamknięty w nich rdzeń - dodała jeszcze, uspokajając Victorię, że bez problemu odnajdą w końcu bezbłędne połączenie, które w efekcie pozwoli jej stworzyć wymarzone pierścienie. - Jak tak patrzę to ta sosna też będzie dobrym trafem. Doskonała dla twórców, łatwo dostosowuje się do zmian, a więc mamy pewność, że będzie elastyczna i nie pęknie po kilku użyciach, a co najważniejsze skuteczna przy magii niewerbalnej. To pokazuje, że wspiera wewnętrzny potencjał i moc czarodzieja, który z sosnowej różdżki korzysta. Za czymś podobnym się rozglądasz, co? - spojrzała ciepło na Victorię, widząc mętlik w jej głowie. Domyślała się, że podjęcie decyzji jest dla niej trudne, bo Brandon była perfekcjonistką i bardzo pilnowała, aby wszystko, co robi, chociaż ocierało się o definicję ideału. Za to ją podziwiała i bardzo chciała jej pomóc. Szybko dopisała na kartce kombinacje, o których do tej pory rozmawiały, żeby nic im nie umknęło w natłoku rozmyślań. - Wszystko to jest dostępne praktycznie od ręki, nie musisz się przejmować, że będziesz czekała długo na jakiś materiał - powiedziała, podkreślając, że nie musi decydować już teraz, natychmiast.

- Sprawdzałaś je? – zapytała z zaciekawieniem, bo mimo wszystko nowości były jej zdaniem zawsze godne tego, by na nie spojrzeć. Była tym typem człowieka, który się do nich palił, który zwyczajnie musiał wiedzieć wszystko, bo inaczej czuł się ograniczany, inaczej czuł się w dużej mierze spętany i to wcale jej się nie podobało. Obecnie jednak wiedziała, że nie powinna się aż tak rozdrabniać, że nie powinna szukać odpowiedzi tam, gdzie ich nie było, chociaż nie umiała się powstrzymać. Widać było, że była zaciekawiona tym, co usłyszała, każdą uwagą Marli, w której zapadała się coraz bardziej, tworząc w głowie kombinacje, rozbijając je, znowu wiążąc, tylko po to, by ponownie zmienić je w coś bezkształtnego. Bawiła się tym, a jednocześnie czuła, że nieznacznie się w tym gubi, próbując znaleźć coś, co byłoby dla niej idealne. Natłok wyjaśnień i możliwości był jednak chwilowo zbyt wielki, by faktycznie mogła zdecydować co dalej już w tej chwili. Była pewna, że będzie musiała zostawić to na później, że będzie musiała spojrzeć raz jeszcze we wszystkie notatki, by podjąć decyzję, by wybrać te warianty, jakie jej zdaniem najbardziej będą jej odpowiadały. To wszystko nie było tak proste, by po prostu mogła skinąć dłonią i mieć dosłownie wszystko, po co chciała sięgnąć. Marla również zdawała sobie z tego sprawę, bo chociaż podawała jej różne możliwości, każdą z nich zapisywała, żeby można było do tego wrócić bez najmniejszego nawet problemu.
- Dobrze, będę musiała to przemyśleć. Powiedz mi teraz, jak dokładnie umieszcza się rdzeń w różdżce, jeśli możesz. Bo wydaje mi się, że to nie jest takie proste i że jest kilka opcji? Może każdy twórca wypracowuje własny sposób? – zapytała, spoglądając z zaciekawieniem na dziewczynę, licząc na to, że dowie się czegoś więcej, że usłyszy jeszcze coś, co pomoże jej stworzyć pierścienie dokładnie takimi, jak sobie życzyła, takimi, jak widziała je we własnej wyobraźni. Nie przyjmowała w tym zakresie porażek, nie zamierzała ich tolerować, a skoro już wzięła się do pracy, to zwyczajnie zamierzała wszystko doprowadzić do końca.

- Według oficjalnej wersji dla Fairwyna absolutnie, brzydzę się zagranicznymi nowościami i konserwatywnie wierzę w umiejętności tylko naszych rodzimych twórców. Więc oczywiście, że jak tylko mam okazję to sprawdzam - wyszczerzyła się szeroko. Była zbyt ciekawska, żeby zamykać się na jedne i te same materiały i rozwiązania, chciała mimo wszystko poznawać tę dziedzinę, bo póki co nie widziała dla siebie innych perspektyw.
Cierpliwie wszystko tłumaczyła i zapisywała; pergaminy pokryte drobnym druczkiem tworzyły już pokaźny stos, ale dzięki tym działaniom miała stuprocentową pewność, że Victoria będzie mogła do tego w każdej chwili wrócić, dokładnie wszystko przemyśleć i wybrać kombinację, która jej odpowiada. Lub, jeśli tylko zajdzie taka potrzeba, dokonać modyfikacji i szukać rozwiązań w bardziej okrojonej ilości możliwości.
Podrapała się po głowie i westchnęła, kiedy nadeszła najtrudniejsza kwestia, która ciekawiła Krukonkę. - To prawda, to najbardziej skomplikowana część. Do tej pory się tego uczę i mam wrażenie, że do nabycia wprawy brakuje mi ze stu lat doświadczenia. Mówiąc najprościej - ogólnie te sprawdzone sposoby są dwa. Rdzeń umieszcza się mechanicznie lub za pomocą magii. Ten pierwszy jest oczywiście łatwiejszy, choć wymaga precyzji, specjalnych narzędzi i wyczucia. Drugi to z kolei szereg zaklęć, głównie transmutacyjnych, polegających na bardzo drobnych, acz istotnych zmianach we właściwościach drewna, aby mogło ono wchłonąć rdzeń, a następnie się z nim połączyć i zgrać. Myślę, że twój projekt jest mimo wszystko prostszy niż tworzenie różdżki, a i twoja wiedza z zakresu zaklęć i transmy wykracza poza szkolny materiał, więc poradzisz sobie. Tak jak wspominałam, wyślę ci wszystkie swoje notatki, tam jest krok po kroku wyjaśnione co po kolei trzeba zrobić. Oczywiście możesz liczyć na moją pomoc w dalszych etapach, jeśli będziesz jej potrzebować. Daj tylko znać, na pewno znajdę czas - uśmiechnęła się i dziarsko podsunęła dziewczynie plik kartek, w razie czego gotowa odpowiadać na kolejne pytania.  

@victoria brandon

Victoria uśmiechnęła się lekko na tę uwagę, a w jej jasnych oczach pojawił się błysk zrozumienia, świadczący o tym, że doskonale zdawała sobie sprawę z tego, co kryło się pod uwagą Marli i na dokładkę ją pochwalała. Stare przyzwyczajenia, przywiązanie się tylko do jednej rzeczy, to nie było wcale nic dobrego, by nie powiedzieć, że było to coś, co ich spowalniało, ograniczało i powodowało, że nie do końca dało się powiedzieć, dokąd zmierzali w rozwoju. Bo jej skromnym zdaniem – nigdzie. Nie powinni się ograniczać, nie powinni blokować sobie dostępu do wiedzy, ale to był temat na zdecydowanie inne, o wiele bardziej filozoficzne spotkanie, niż to teraz. W końcu obecnie koncentrowały się na konkretnej sprawie, konkretnych informacjach i możliwościach, których było coraz więcej, a Brandon była nimi zachwycona, wiedząc, że właśnie dzięki temu będzie w stanie stworzyć coś, czego potrzebowała.
- Powiedz mi jeszcze, czy istnieją jakieś zamienniki rdzeni, na których mogłabym najpierw się uczyć – poprosiła spokojnie Marlę, kiedy wysłuchała skróconego opisu tego, co właściwie musiała zrobić, żeby stworzyć różdżkę, która nie do końca była różdżką. Było w tym coś fascynującego i domyślała się, że kiedy tylko dokładnie przeczyta wszystkie zapiski Marli, dostrzeże tam rzeczy, jakich nie widziała, nie znała i nie słyszała wcześniej. Rzeczy, jakie pomogą jej w pracy i jak się spodziewała, ostatecznie nie będą dotyczyły jedynie pierścieni. Skoro nauczy się umieszczać rdzeń w drewnie, będzie mogła zastanowić się nad tym, czy nie dałoby się umieszczać ich również w środkach transportu, w celu wspomagania niektórych zaklęć, żeby… Żeby przemyśleć to później. Nie mogła się aż tak rozpędzać.
- Dziękuję. Kiedy przeczytam wszystkie notatki i to skataloguję, spróbuję się wziąć do pracy i w razie problemów, będę do ciebie biegać. A kiedy będą gotowe, pokażę ci, jak dokładnie działają – powiedziała, uśmiechając się do Marli, zbierając przygotowane notatki, by wszystkie zmniejszyć jednym machnięciem różdżki i wsunąć je do kieszeni spodni, kiwając jednocześnie do siebie głową. Victoria nawet nie zdawała sobie do końca sprawy, że wyglądała tak, jakby nie mogła się doczekać nadchodzącej pracy, a kiedy żegnała się z Marlą, zachowywała się niemalże, jakby zamierzała wylecieć stąd na skrzydłach inspiracji.

z.t