Norweska pogoda wydawała się być jeszcze bardziej zacięta od tej brytyjskiej. Przenikliwie zimna temperatura pod postacią wiatru i śniegu wzięła chyba sobie za cel honoru uszczuplenie zapasów eliksiru pieprzowego Darrena, gdyż bez przerwy atakowała go kolejnymi podmuchami, kiedy ten szedł obok puchońskiej pani prefekt.
- Nie ma sprawy - powiedział, uderzając zamkniętymi w rękawicach dłońmi o siebie, próbując przywrócić w nich namiastki krążenia - Może tam? - powiedział Darren, wskazując na hangar - a raczej coś przypominającego bardziej wielką szopę - w którym przechowywano łodzie służące do rejsów po pobliskim, wodnym zbiorniku. Teraz Shawowi bardziej zależało jednak na tym, by po prostu schronić się przed wiatrem i śniegiem który nieustannie znajdował jakieś luki w niedbale rzuconych zaklęciach odpychających.
  - Draconifors? - upewnił się Krukon - No dobrze - dodał, wyciągając Mizerykordię i machając nią w kierunku skalistego wybrzeża, skąd przyleciały w ich kierunku dwa kamienie wielkości ludzkiej głowy - choć przed jednym z nich Darren musiał się uchylić. Być może ostatnimi dniami był nieco rozkojarzony.
- Prosty kafel, są łatwiejsze zaklęcia na rozpoczęcie nauki zamiany rzeczy nieorganicznych w organiczne... - zaczął Shaw, kładąc kamień w bliskiej okolicy i przywołując z różdżki strumień gorącego powietrza, który skierował na siebie - ...ale jak spadać, to z wysokiej miotły - dodał, pocierając końcówkę nosa rękawiczką i kucając koło kawałka skały - Prezentacja w obecnych warunkach przyrody może być całkiem na miejscu - powiedział, stukając w kamień i mrucząc inkantację zaklęcia. Po chwili skała zrzuciła z siebie nadmiar masy i wypełzła z niej miniaturka walijskiego zielonego, który wzniósł się do lotu i po dwóch okrążeniach wylądował przy stopach Yuuko i kaszlnął tam ogniem, topiąc niewielką połać śniegu. Po krótkiej chwili zamienił się z powrotem w kamień - skała została jednak w kształcie wyrzeźbionej figurki smoczęcia.
- Bez skupiania się na kształcie będzie nieco łatwiej - powiedział Shaw, próbując bezskutecznie rozpalić jakieś niewielkie ognisko z błękitnych płomieni, które jednak od razu zdmuchiwane były przez wiatr - Możesz na początku spróbować zmienić sam ogon, tylko uważaj żeby nie odpadł - dodał, wskazując na wyciągniętą, kamienną, łuskowatą szpicę.

  Yuuko postanowiła nie iść na skróty i od początku zająć się czarowaniem na własnym kamieniu, nie zwracając wręcz uwagi na ułatwienie sprezentowane jej przez Shawa. Darren zareagować mógł na to jedynie wewnętrznym wzruszeniem ramionami i obserwowaniem prób dziewczyny - które i tak okazały się o wiele bardziej udane niż się spodziewał na początku.
- Kiedy trenowałem Draconifors pierwszy raz to zamiast takiej figurki wyszedł mi kamień, tylko że przepołowiony - powiedział Shaw, podchodząc bliżej i przyglądając się nieco dokładniej smoko-gargulcowi - Więc całkiem nieźle... jak na pierwszy raz. Ciekawa struktura łusek - ocenił, stukając palcem w parę wyrzeźbionych szczegółów, które przypominały bardziej azbestowe dachówki niż prawdziwe, gadzie łuski.
  Krukon machnął ponownie różdżką, przywołując pod stopy Puchonki - tym razem o wiele delikatniej - kolejną dostawę kamieni.
- Pamiętaj, żeby błony w skrzydłach były wystarczająco cienkie i lekkie, bo inaczej nie polecą - poradził, trącając twór skrzydłopodobny na pierwszym gargulcu stopą - przydać się on mógł w sumie tylko do spadania i bycia ewentualnym balastem w przypadku nurkowania.

  Brwi Darrena uniosły się na chwilę do góry kiedy smok - a raczej wciąż jeszcze wyrób smokopodobny - przekręcił nieco łeb, krusząc przy okazji parę wciąż jeszcze kamiennych łusek, i zastygł po chwili w bezruchu, wracając do swojej całkowicie kamiennej i nieożywionej formy.
- Nie tak źle - mruknął bardziej do siebie niż do Yuuko Krukon, dźgając różdżką w odpadłe fragmenty i za pomocą paru szybkich Reparo przywracając je z powrotem na miejsce na wyciągniętej szyi smoczej figurki.
  - No dobra - zaczął Darren, kucając przy smoku. Obawiał się nieco, czy jego wiedza z zakresu transmutacji była wystarczająco - w końcu Draconifors było na dobrą sprawę blisko szczytu jego umiejętności i sam nie wiedział, czy ma je opanowane na tyle dobrze, by móc je tłumaczyć jeszcze dodatkowo innym czarodziejom - czy w tym przypadku prefektce Hufflepuffu - Potrafisz Avis? Na pewno, każdy potrafi Avis - powiedział po chwili przerwy Shaw, obracając na języku swoje kolejne rady i zastanawiając się, czy mają one jakikolwiek sens dla kogoś innego oprócz niego - Wyczarowanie smoka nie jest tak różne od wyczarowania kanarków... oprócz tego że chcemy żeby był większy, zionął ogniem i nie wlatywał we ściany. To że nie zniknie mamy zagwarantowane przez to - dodał, pukając lekko knykciem w kamień figury - Więc idź w tym kierunku... tylko nieco dalej, jeśli wiesz o czym mówię. Mam nadzieję, że wiesz - zakończył z nieco przepraszającym uśmiechem i odsunął się jakiś metr, zostawiając Yuu sam na sam z jej smoczkiem.

  Figura smoka ożyła - a gdyby Darren wiedział nieco więcej o mugolskiej nauce i dinozaurach, na pewno zauważyłby podobieństwo małego gada do kurczaka, który w sumie mógł być jego dalekim kuzynem. Nie dało się jednak ukryć, że wyczarowany smok nie tylko się ruszał, ale też nawet próbował zaryczeć - co prawda wyszło mu to ledwo-ledwo, ale oznaczało też że jego struny głosowe przynajmniej działały, w przeciwnym wypadku z jego gardła wydobyłby się zaledwie dźwięk przypominający raczej pocieranie kamieniem o kamień.
Cóż, czyli prawie nowy głos Strauss.
  - Nieźle - przyznał Krukon. Może Yuu tego nie widziała, ale mimo wszystko robiła spore postępy, porywając się na naukę zaawansowanego zaklęcia. Nie potrzebowała tak dużej ilości prób by naprawdę ożywić smokokurczaka - i choć oczywiście, była w tym spora zasługa doskonałych wprost wskazówek Shawa, to główną rolę mimo wszystko grały umiejętności i, być może, talent Puchonki.
  Darren machnął różdżką, układając przywołane wcześniej znad brzegu kamienie w rzędzie przed dziewczyną. Pięć skalnych brył tylko czekało na to, by zostać w coś transmutowanymi - najlepiej w smoka.
- Raz, dwa - popędził ją nieco Krukon, powtarzając zaklęcie ogrzewające na swoich butach. Gdyby mógł, rzuciłby je na całą Norwegię - Jeśli już wiesz o co chodzi, zostaje praktyka - powiedział z zachęcającym uśmiechem, otaczając się ramionami i próbując wypuszczać jak najmniej ciepła.

  - Nie krępuj się - zaśmiał się cicho Darren, widząc że Yuuko zapatrzyła się na swój kolejny twór, który nie tylko wyglądał już prawie jak smok, ale nawet cisnął gdzieś w kierunku brzegu i wody niewielkim, ognistym pociskiem. Całe szczęście, że nie w hangar - Darren słyszał, że tutejszy troll-przewoźnik jest całkiem wrażliwy na punkcie swoich łódek.
Shaw tymczasem zajął się znów swoim poprzednim kamieniem, który w kształcie smoka czekał teraz parę kroków od Kanoe. Puchonkę mógł zostawić na razie samą sobie - w gruncie rzeczy to praktycznie nie mógł jej już jakkolwiek pomóc, przekazał jej bowiem wszystko co mogło jej się przydać by wiedzieć co nieco o zaklęciu Draconifors, a kiedy opanowała podstawy, zostało jej je tylko sobie utrwalić dzięki ciężkiej pracy. Dlatego też tymczasem Shaw zajął się trenowaniem niewerbalnej odmiany zaklęcia, stukając w posążek po prostu różdżką i próbując rzucić Draconifors po prostu powtarzając w myślach jego formułę - co okazało się trudniejsze niż się spodziewał, a jego pierwsze próby kończyły się mniej więcej tak, jak te Yuuko - czyli po prostu krótkim ruchem szyi i znów zastygnięciem w kamień.

  Shaw stuknął w swój kamień jeszcze raz - i jeszcze raz, i jeszcze. Przy czwartej próbie smok zrobił kilka susów i zamachał skrzydłami zanim znów nie zmienił się w kamienny posążek, który po chwili stracił równowagę i wywrócił się na bok, upadając na rozłożone do lotu, cienkie skrzydło, rozbijając je w drobny mak. Darren skrzywił się i postanowił, że próby niewerbalnego treningu Draconifors może zostawić na później - jeszcze Yuuko gotowa pomyśleć, że poprosiła o pomoc kogoś, kto sam tego zaklęcia rzucić nie potrafi.
- Lepiej, o wiele lepiej - powiedział z uśmiechem Shaw, ponawiając urok ogrzewający na swoje buty - Chyba już dasz sobie radę sama - dodał, wstając i kopiąc lekko pozostałości po rozbitym posażku smoka, który teraz smutno leżał pod ścianą hangaru. Krukon uśmiechnął się lekko i otrzepał pognieciony materiał spodni, oglądając jak Puchonka wyczarowuje tym razem stworzenie, które było nawet w stanie poderwać się do lotu. Shaw pokiwał z uznaniem głową - po czym, po skontrolowaniu jeszcze paru prób Kanoe, odmaszerował w stronę torsvarckiej stołówki, nie marząc o niczym innym jak o styropianowym kubku wypełnionym gorącą czekoladą.

z/t x2

+