UWAGA! Do tej lokacji można dostać się jedynie z Zamczyska Borsa. Na początku swojej wiadomości podlinkuj post z poprzedniego tematu.
Jeśli w Bastionie znajdują się dwie osoby, to obie rzucają kostkami i rozpatrują efekty. Jednak by przejść dalej odpowiedni wynik muszą uzyskać obie osoby.

Bastion Segwaridesa wznosi się na jednym ze szczytów, który nigdy nie jest osłonięty mgłami. Według legendy Segwarides, syn sir Esclabora, poprosił Panią Jeziora by zezwoliła słońcu świecić zawsze na jego włości, by w jej służbie nie czuł tęsknoty za ojczyzną daleko na południu. Podobno mugolscy żeglarze widywali czasem podobny zamek wyrastający jakby z morza - resztę Avalonu zasłaniały im wtedy wieczne mgły.
Budowla z ciemnego piaskowca broni przejścia w przełęczy do kolejnego punktu podróży. Segwarides jest jednak gościnnym gospodarzem i pozwala ci odpocząć w cieniu jego murów, chroniąc się przed gorącym słońcem środka dnia. Tutaj jednak na podróżnych czekała kolejna przeszkoda - nucące ze studni i z podziemnych źródeł syreny, których śpiew namawiał cię do snu i przerwania podróży przez góry Onchu.

Rzuć kostką k6. Jeśli posiadasz co najmniej jedną odznakę zdobytą na wyprawach Lancastera Jonesa lub genetykę oklumencji, wyniki 1 oraz 2 traktuj jako 3.

1 - zasypiasz snem sprawiedliwych, w którym nie ma miejsca na sny ani koszmary. Co prawda budzisz się wypoczęty, ale też cholernie głodny - nie masz pojęcia, ile minęło czasu. A może wręcz się w nim cofnąłeś? Na Avalonie wszystko jest możliwe. Tracisz 50 galeonów, które musisz wydać u skrzatów w bastionie w celu napełnienia swojego żołądka.
2 - zasypiasz, jednak dręczą cię non stop koszmary polegające na ciągłym wciąganiu cię w morską topiel, zasysania w oceaniczne wiry czy spadania z wielkiej wysokości ku równej tafli jakiegoś jeziora. W końcu się budzisz, jednak czujesz się jak po przebiegnięciu ćwierćmaratonu. Twój post musi mieć co najmniej 1500 znaków.
3 - ostatkiem sił odganiasz sen i po jeszcze krótkiej chwili ruszasz w dalszą drogę, pozdrawiany z blanków przez Segwaridesa.
4 - z powodu wciąż świecącego nad twierdzą słońca roślinność dookoła budowli ma się dość marnie - a raczej w ogóle jej nie ma. Odczuwa to dość ciężko pewien usychający już z pragnienia elf, który prawie wpada do studni, zataczając się na jej krawędzi. Jeśli poczęstujesz go wodą i spełniasz mechaniczne wymogi, możesz go przygarnąć.
5 - trzymasz się dość przyzwoicie. Odganiasz senność - może nie zapomniałeś wziąć ze sobą ciepłej kawki w termosie? - i po krótkiej chwili odpoczynku jesteś gotowy by ruszyć w dalszą drogę, zupełnie ignorując śpiewające w podziemnych źródłach syreny.
6 - to nie ty powinieneś obawiać się syren, ale one powinny strzec się ciebie - ich śpiew nie ma na ciebie nawet najmniejszego wpływu, ba, wręcz opierasz się o studnię i z wielką przyjemnością wsłuchujesz się w trytoni recital. Stworzenia ofiarują w zamian wdzięcznemu słuchaczowi - być może pierwszemu od wielu wieków - syreni grzebień.



Z tej lokacji możesz udać się do fortecy Grifleta.