Uśmiechnął się delikatnie, kiedy dziewczyna szepnęła mu do ucha. W takiej odległości mógł poczuć jej bardzo przyjemny zapach, przez który nie mógł się powstrzymać i dotknąć jej długich, blond włosów, ręką, którą ją obejmował.
- Nie za bardzo, ale mam zamiar poćwiczyć umiejętność przydzielaniu szlabanów na chłopcach, a nie ładnych dziewczynach- powiedział lekko wzruszając ramionami. Uśmiechnął się do ślizgonki, do odchodzącej ślizgonki, a raczej do jej górnej części ciała.
- Do zobaczenia Sofii- krzyknął za nią, po czym odwrócił się w stronę swojej towarzyszki.
- Chyba za nią nie przepadasz- stwierdził przekrzywiając lekko głowę- Ciri- dodał po chwili wyraźnie akcentując jej imię.

Odczuwała satysfakcję, gdy tylko panna Bjort udała się do lochów. Cirilla nie pożegnała jej nawet słowem. Bo i po co? Ją? Nie, ona na to nie zasługuje.
I oto kolejna wygrana na jej koncie. Uwielbiała wygrywać i dostawać to, czego chce.
- Jej osoba irytuje mnie od pierwszego naszego spotkania, które było dużo mniej miłe, niż dzisiejsze - odpowiedziała, muskając przy tym lekko tors Jaydona, jakby strzepywała niewidzialny pyłek z jego koszuli.
- No ale jest wiele innych, dużo przyjemniejszych tematów do rozmowy. No i cieszę się, że nie dostanę od pana szlabanu, panie Murrey - zaśmiała się dźwięcznie.

A kto nie lubił wygrywać? Jay również to uwielbiał, ale zazwyczaj odnosiło się to do jednej kategorii zdobywania. Póki co cieszył się, że mógł zostać sam na sam z Ciri, która nie dość, że była ładna i seksowna to jeszcze flirtowała z nim w najlepsze, nie zachowywała się jak królowa śniegu, czego Jaydon nienawidził.
- To całe szczęście, że mnie przy nim nie było- stwierdził z uśmiechem. Poczuł jak dreszcze przebiegają mu po plecach kiedy nagle dłoń dziewczyny wylądowala na jego torsie.
- W zasadzie czemu siedzisz tu sama? A wiesz... chyba rozważę opcję szlabanu... W końcu nie miałbym nic przeciwko, gdybyś przesiadywała trochę w moim gabinecie- powiedział, kładąc przy tym dłoń, którą ją nie obejmował na kolanie.

Uwielbiała bawić się, flirtować z płcią męską. Zazwyczaj to były przygody na jeden wieczór, jednak nie oczekiwała niczego więcej, nie potrzebowała długotrwałych związków.
- Nikt nie znalazł dla mnie czasu, każdy był czymś zajęty - udała małą dziewczynkę, rozżaloną tym, że nie dostała lizaką. - Ale na szczęście zjawiłeś się ty - dodała, akcentując ostatnie słowo. Wiedziała, że Jaydon jest wyczulony na punkcie swego jestestwa i umiejętnie to wykorzystywała.
Poczuła dłoń dotykającą z czułością jej kolana. Miała wrażenie, jakby temperatura nieznacznie wzrosła.
- Zaczynam myśleć, że ten szlaban to nawet niezły pomysł - dodała głębokim głosem. Nadal przesuwała palcami jednej ręki po jego torsie, z tym, że teraz już bardziej odważnie. Natomiast jej druga dłoń powędrowała na kark mężczyzny.

No cóż to była z pewnością rzecz, w której bardzo upodobniała się do Jaydona. Również uwielbiał flirtować, tyle że z płcią żeńską i tylką z tą ładniejszą częścią. Czyli Cirilla z pewnością się do niej zaliczała.
- Masz szczęście- powiedział. Oczywiście dziewczyna miała rację, ta delikatna aluzja od razu dodała Jayowi odwagi jak i mile połechtała jego ego. Jasne, że temperatura wzrosła, chociaż jak dla niego stało się to już kiedy nie odepchnęła jego ręki przy obejmowaniu.
- Tylko nie mam zielonego pojęcia co byś mogła robić na tym szlabanie! Nie mam odpowiedniego doświadczenia co do szlabanów... W sumie mogłabyś mi podowiedzieć, aby nie była to zbyt męczące dla ciebie- mówił zmieniając co chwilę wyraz twarzy i cały czas patrząc na jej uroczą buzię. Kiedy poczuł jej rękę na karku mimowolnie przysunął się do niej jeszcze bardziej i zaczął głaskać jej kolanko.

Trzeba było dodać, że zwracała uwagę tylko na przystojnych i inteligentnych mężczyzn, a takim niewątpliwie był Jaydon.
- Wiem. Zawsze je mam - dodała z uśmiechem na twarzy. Zrobiło się teraz już gorąco, co dziewczynie w ogóle nie przeszkadzało.
- No nie wiem - udała, że się zastanawia - może... to? - zapytała. Przyciągnęła go do siebie i pocałowała lekko, po czym oderwała się od niego i spojrzała z szatanśkim uśmieszkiem.
- Może być? - spytała niewinnie.

Oczywiście, że takim był to nie ulegało żadnym wątpliwościom!
- Wobec tego to kolejna rzecz, która nas łączy- stwierdził z zadowoleniem już chciał ponownie zabłysnąć jakąś ciekawą wypowiedzią, kiedy Ciri dość niespodziewanie pocałowała go w usta. Oczywiście był to delikatny całus, który równie dobrze mogła dawać małym dzieciom, ale to zdecydowanie wystarczyło, aby Jaydon nabrał ochotę na większą ilość pocałunków.
- Wobec tego dostaje pani szalban, jutro o 20 w moim gabinecie, za wychodzenie po ciszy nocnej z pokoju wspólnego- oznajmił poważnym tonem, po czym musnął wargami policzek dziewczyny.

Wiedziała, że jej propozycja będzie odpowiednia. Jej kobieca intuicja była kolejny raz nieomylna. Cirilla miala ochotę na więcej, jednak musiała się jeszcze wstrzymać. Przyjdzie na to czas i miejsce.
- Dobrze, profesorze Murrey, przyjdę punktualnie - odparła równie poważnie. Wiedziała jednak, że szlaban będzie przyjemny, a być może nawet bardzo przyjemny.
- Łączy nas więcej, niż myślisz - dodała kokieteryjnie, głaskając jego ramię.

Uśmiechnął się delikatnie i wstał szybko z miejca. Oderwał się od policzka dziewczyny i przestał ją obejmować.
- Mam nadzieję, bo nie toleruję spóźnień. A teraz proszę wracać do pokoju wspólnego panno Sauveterre. Mój gebinet jest w lochach- powiedział wciąż poważnym tonem i poprawiając szelki skierował się z powrotem do swojego gabineciku, całkowicie zadowolony z rozwoju dzisiejszego wieczoru. Jeśli to dzięki temu, że został nauczycielem, to nigdy nie będzie żałował tej decyzji.

Nie zachowywała się jak płaczące panienki w romantycznych filmach, które potrafiły pobiec za mężczyzną i wołać: "Nie odchodź!". A jednak, mimo wszystko, dziwnie jej się zrobiło, gdy Jaydon odszedł do swoich komnat. Przyzwyczaiła się do ciepła jego ciała i do jego zapachu. Poczuła się znowu samotna. Jednak zaraz odgoniła od siebie te posępne myśli, bo miała nadzieję na coś więcej. I tak, uśmiechając się, wstała ze schodów i udała się do pokoju wspólnego Ślizgonów.

Wbiegła zdyszana, rozejrzała się z niepokojem. Omiotła wzrokiem całą salę w poszukiwaniu kogoś starszego, kto mógłby im pomóc z wilkołakiem. Bała się o przyjaciółkę, więc musiała działać szybko.
Zachowywała się po cichu, weszła dalej i zauważyła Raisena.
- Raisen! pomożesz mi? Bardzo potrzebuję twojej pomocy - powiedziała przerażona, ciągnąc przyjaciela za rękaw szaty.

Spokojnym krokiem przemierzałam sale wejściową. Postronny widz pomyślałby, że na pewno na kogoś czekam. Ale ja nie czekałam na nikogo. Od rana chodziłam bez celu, bezskutecznie szukając jakiegoś konstruktywnego zajęcia. Jak widać wcale mi się to nie udało. Siedziałam chwile w pokoju wspólnym, ale nie przepadałam a wręcz nie znosiłam koleżanek z Gryfindoru. Większość znajomych miałam z innych domów. Poczułam jak mięśnie łydki lekko się naciągają. Oparłam się o ścianę, i pochyliłam się chcąc rozmasować pojawiający się już ból. Od rana byłam jakaś rozbita, nieprzytomna, sama nie wiem dlaczego.Albo się nie wyspałam, albo znudziłam. Nie miałam ochoty na naukę, co było bardzo dziwne. Lubiłam się uczyć, bo dzięki temu czułam się mądrzejsza a przy tym lepsza od innych. Wreście ból ustąpił, a ja się wyprostowałam. Rozejrzałam się po sali, szukając jakiejś znajomej, bliskiej mi twarzy, lecz niestety nikogo takiego nie zobaczyłam.

Spacerkiem chodziła bez celu po całym zamku. W rękach miała otwartą książkę z zaklęciami i raz po raz przekartkowywała ją w poszukiwaniu odpopowiedniego. Na marne. Policzek, na którym to miała bliznę był odsłonięty, a ona nie potrafiła znaleźć właściwiego zaklęcia, zeby sobie przydługą grzywkę przyprawić spowrotem. Kiedy wkońcu uniosła wzrok z najd liter, zobaczyła kogoś przed sobą. Wzroku to takiego doskonaległo nie miała, więc musiała przymrużyć oczy, żeby przyjrzeć się kto stoi w sali wejściowej, gdzie to ostatnio sama też przesiadywała. Sara. Do tej dziewczyny akurat nic nie miała, chociaż w przypadku jej charakteru to sie zdecydowanie żadko zdarzało. Czyżby czekała na jakąś nową osobę? Bo raczej to właśnie to się robi przed wielimi, zadziwiająco lekkimi drzwiami zamku. Gryfonka nie wyglądała na zadowoloną z życie osobe. Zrobiła kilka kroków w jej stronę wydukując ciche "Cześć".

Drgnęłam słysząc powitanie. Trochę przysnęłam ,,na jawie'' stąd to zdziwienie. Przed sobą zobaczyłam twarz Connie. Uśmiechnęłam się płółgębkiem, i odpowiedziałam na powitanie.
- Jakaś interesująca lektura? - spytałam bez przekonania

-Coś nie tak?- Spytała niby od niechcenia, słysząc teakcje dziewczyny.
-Nic interesującego. To ma być pożytecze- Mruknęła niezadowolona po czym powiedziała jeszcze.
-Kojarzysz jakieś zaklęcia na porost włosów?- Szczególnie mądrze i normalnie to zapewne nie zabrzmiało, ale właściwie miała to w nosie.

- Wszystko w porządku - odpowiedziałam pośpiesznie, lubiłam dziewczynę i nie chciałam, żeby mylnie odbierała, często dziwaczne, jej reakcje.
- Zaklęcie na porost włosów? Niech pomyślę - wydawało mi się, że kiedyś czytałam na ten temat, ale wiedza ulotna jest, co niezwykle mnie denerwowało. Czuła się jakbym miała dziurę w mózgu. W końcu po minucie intensywnego penetrowania umysłu, poddałam się.
- Niestety, ale moja skleroza daje się we znaki. Może idź do Skrzydła Szpitalnego? Pielęgniarka powinna znać takie zaklęcie. Przynajmniej tak mi się wydaje.

-Szkod... Do skrzydła szpitalnego? Pojeb... Pogieło cie?- Spytała szybko rozglądająć się pośpiesznie po czym zrobiła kilka kroków za dziewczynę.
-Nie wymawiaj słowa pielęgniarka, bo jeszcze przyjdzie. Widziałaś kiedyś ją wogóle? To Daisy Buterfly-Makharone. Zło nad złem. Uciekłam jej ostatnio ledwo co - Mruknęła dość wystraszonym tonem i jeszcze raz się rozejrzała dokładnie. Na szczęście nie przygnało tu tej babki. Teren więc czysty. Westchnęła z ulgą.

Uśmiechnęłam się słysząc paniczny lęk w głosie koleżanki.
- Nie wiedziałam, że jest taka zła. - Co prawdo to prawda. Od początku szkoły w gabinecie pielęgniarki byłam, żeby nie skłamać, tylko 2 - 3 razy, i wcale nie wydawała mi się zła. No ale co człowiek to gust.
- W takim razie nie wiem co Ci poradzić - powiedziałam bezradnie poruszając ramionami

-Bo nie wpadła ci do klasy na kontrole sanitarną. Wierz mi, że to najgorsze co może się przytrafić. Ostatnio ledwo opanował ją jeden dorosły zastępca dyrektora, żeby na mnie i kilka dziewczyn nie ruszyła- Oznajmiła zgodnie z prawdą i wzdrygnęła się na myśl o tym. Miała nadzieję, że nigdy wiecej jej nie spotka.
-A co właściwie u ciebie?- Spytała trochę zaciekawiona. Dawno nie rozmawiały.

Co u mnie? Zgodnie z prawdą czy mogę pokolorować?
- W porządku, nic się nie dzieje. - Postanowiłam zeznawać zgodnie z prawdą. - Może wybierzemy się kiedyś razem do Hogsmade? - Ta propozycja wyszła spontanicznie, ale to tak spontanicznie że zamrugałam ze zdziwienia. Gdyby ktoś mi powiedział, że o to zapytałam, zapewne bym nie uwierzyła.

-Nic? Nawet jakiś barwnych przeżyć miłosnych?- Powiedziała uśmiechając się lekko. Ostatnio wiele osób słyszało od niej te pytanie. Może dlatego, że sama miała ostatnio problemy z opanowaniem serca, chociaż nie rozumiała tego do końca.
-Do Hogsmade?- Zdziwiła się trochę jej propozycją- Czy ja wiem. A które miejsce tam ci sie najbardziej podoba?

Przeżycia miłosne? Zawsze! No, może prawie zawsze.
- Obecnie nie ma żadnych godnych kandydatów - Uśmiechnęła się lekko. - A co do baru, to nie ma jakiegoś który mnie najbardziej przyciąga. Chyba że mówimy o asortymencie tegoż baru - Tym razem zaśmiała się z własnego, bądź co bądź, słabego żartu.

-No, a ja myślałam, że masz co dzien nowych adoratorów- No, Sarze niczego nie brakowało, ale Connie już tak miała, że zbyt czesto powrównywała się do ludzi. Sama miała w końcu jednego adoratora, wkurzającego gryfona, którego omijała na każdym kroku. Zaśmiała się cicho.
-Przydałoby się stworzyć jakąś dyskoteke na hogsmade czy coś. Mam ochote potanczyć.

- Do niedawna tak była, ale obecnie mam dosyć. - odpowiedziałam, co częściowo zgadzało się z prawdą. - Na dyskoteki to tylko do Londynu, znam parę fajnych miejsc - mrugnęłam do Ślizgonki. Tak, prowadziłam dość rozrywkowy tryb życia, a więc jasne było, że znam dobre kluby i bary.

-Dość chłopaków? Podziw. Rzadko, która dziewczyna by tak uznała- Mruknęła. Raczej właśnie nastolatki itp. Cierpiały na niedobór miłostek. Akurat Connie na tym nie zależało, ale słyszała głupie rozmowy chociażby w pokoju współnym.
-To kiedyś pokażesz. Zabrałoby się kilka dziewczyn i chłopaków, to by się Hogwardzkie towarzystwo pobawiło- Ślizgonka nie znala takich miejsc. Nie miała najczęciec z kim iść się pobawić, albo po prostu miała zły humor. A to drugie zdarzało się prawie codziennie.

- Jak już wiesz, nie jestem statystyczną dziewczyną. Odbiegam trochę od stereotypów - uśmiechnęłam się lekko.
- Co do imprezy to jak najszybciej, chętnie was gdzieś zabiorę. - lekko się skrzywiłam na słowo ,,Was'', bo jeżeli chodzi o znajomych to mam już paru wybranych i zaufanych. Nie poszerzam tego grona i ciężko przyzwyczaić mi się do nowych ludzi.