retrospekcja - po ukończeniu szkoły

Opłata: 90g+5g (1 poprawka)
Kostki: I etap: 5 (5g) > 3 (darmowa) > 3 (darmowa) > 2 / II etap: 4

Stało się: zdał przyzwoicie wszystkie egzaminy, w pocie czoła wysmarował kilka rolek pergaminu pracy dyplomowej analizującej rozwój języka starojeziornotrytońskiego, wyrzucił w górę tiarę absolwetna w geście absolutnej euforii i raz na zawsze opuścił szkolne mury, by wymienić Hogwart na Ministerstwo Magii. Uważał, że posiada wszystkie niezbędne kompetencje do podjęcia pracy w Departamencie Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów, ale kurs był obowiązkowy i zwieńczony serią testów sprawdzających czy aby na pewno nadaje się do tego, by w ogóle aplikować na stanowisko. Był zupełnie pewny siebie, przekonany że żadne z pytań go nie zaskoczy - i to był błąd, bo szybko okazało się, że posiada niewielkie braki w wiedzy dotyczącej szczegółów ustaleń Kodeksu Tajności. Osobiście uważał, że wykuwanie na pamięć formułek, które są zapisane i w każdej chwili można je sobie przypomnieć jest trochę bezsensowne, ale nie miał nic do gadania i musiał je sobie utrwalić zanim pozwolono mu przejść dalej. Zła passa trwała, bo podczas kolejnych podejść aż dwa razy zwrócono uwagę na fakt, że nie radzi sobie ze stresem, i niestety musiał przyznać im rację, bo rzeczywiście trochę nawrzeszczał na towarzyszącego mu w jednym z zadań kursanta, co było niezbyt profesjonalne nawet jeśli się wzięło pod uwagę okoliczności łagodzące: Ryan był głodny, a ten drugi typ naprawdę irytujący. W końcu udało mu się ochłonąć i podejść do tematu na spokojnie, ale kolejną porażkę odniósł podczas pracy grupowej, gdzie najwyraźniej za bardzo się rządził i nie dał nikomu z grupy dojść do głosu. Według asesorów było to okrutne przewinienie, bo musiał za nie zapłacić całym tygodniem spędzonym na dodatkowych zajęciach ze współpracy i wreszcie uznano, że posiada wszystkie niezbędne kompetencje. W drugim etapie udało mu się zrobić przyzwoite wrażenie już na początku i bez zbędnych komplikacji otrzymał papier uprawniający go do podjęcia pracy urzędnika. Uff.

Etap 1: 2
Etap 2: 6-> 1

Nie przyszłoby jej do głowy nigdy, że rzuci się na takie wyzwanie jak praca w Ministerstwie. Dolly była świadoma swoich ograniczeń i nie miała w związku z tym wiele wyrzutów do siebie, jednak po tym, jak wybrała się na podróż po Europie jej rodzice w końcu zaczęli proponować, by poszukała jakiejś dziedziny, w której warto popracować, bo choć wspierali jej wielką pasję bycia clownem w świętym Mungu, to jednak była coraz starsza i kariera też musiała w końcu jakaś się w jej życiu rozwinąć.
Mama jej przyjaciółki, kochana pani Milburn, pociągnęła za kilka sznurków, by pomóc jej znaleźć jakieś uziemienie w meandrach ministerialnych układów, a ona, choć nie miała pojęcia, w co się pakuje, nie odmówiła, obiecując sobie tym samym, że zrobi co w jej mocy, by dać z siebie wszystko. W końcu w dawaniu z siebie wszystkiego byłą naprawdę bardzo dobra!
Na pierwszym etapie kursu nie wypadła najlepiej, być może z powodu stresu albo prób udawania kogoś, kim wcale nie była, asesorzy uznali, że nie nadawała się do pracy w grupie. Niesamowicie ją to załamało, w związku z czym, kiedy została zapisana na tygodniowe dodatkowe zajęcia, starała się wykazać ze wszystkich sił, dzięki czemu dostała promocję do kolejnego etapu kursu.
Drugi etap był znacznie większym wyzwaniem. Uporządkowanie, organizacja i standardy zachowań w Ministerstwie były dla Dolly, która nie rozumiała podstawowych norm życia w społeczeństwie kompletną zagadką. Miała duże trudności w załapywaniu tych drobnych niuansów, które innym przychodziły z łatwością. Gubiła się w większości zadań a ludzie, którzy jej je dawali tracili szybko cierpliwość, przez co oblała sromotnie. Nie było jednak w jej stylu poddawanie się, więc kiedy wolno jej było podejść do drugiego etapu po raz kolejny, dała z siebie absolutnie wszystko, choć czasem chciało się jej płakać. Dusza krukonki przebudziła się jak w zewie natury i zabłysnęła tak, że wraz z certyfikatem dostała nawet premię uznaniową!

zt