Kość: 3

Co tu dużo mówić, Victoria była już zdecydowanie zmęczona i nie bardzo wiedziała, co dalej, aczkolwiek zobaczenie tak rzadkiego stworzenia, bo raczej nie spotyka się każdego dnia jackalope, prawda?, było dla niej pewnego rodzaju osłodą. Nie była wielką fanką opieki nad magicznymi stworzeniami, miała nieco inne pomysły, priorytety i nie wiadomo co jeszcze, ale mimo wszystko nawet na niej wywarło to wrażenie. Nic zatem dziwnego, że spojrzała na swojego towarzysza nieco zdziwiona, ale i oczarowana, a już naprawdę nie wiedziała, co zrobić, kiedy zwierzę nieoczekiwanie otworzyło przed nimi wejście do jaskini. Krukonka wsunęła się zatem do środka, zaciskając palce na różdżce, bo obecnie spodziewała się już chyba naprawdę wszystkiego i aż westchnęła ciężko.
- Max...! - rzuciła, bo nie umiała na początku nic z siebie wydusić. Więc jednak istniały? To był, trzeba przyznać, całkiem poważny szok, bo nie sądziła tak do końca, że uda im się coś podobnego znaleźć, więc teraz czuła, jak jej serce naprawdę mocno biło z tego całego podekscytowania, a ona aż nie wiedziała do końca, co ze sobą zrobić. Uśmiechnęła się ciepło do chłopaka, ostrożnie podchodząc do tych zamrożonych jajek.
- Jednak się udało! - stwierdziła jeszcze, a później ostrożnie wzięła się za ich podnoszenie. Co prawda nie spodziewała się, że te roztopią się zaraz po opuszczeniu tego miejsca, ale to nic, zaraz bowiem na jej dłoniach pojawiły się kryształy, które na pewno miały znaczenie i swoją wartość, więc uśmiechnęła się lekko i spojrzała na Maxa dość mocno błyszczącymi oczami. - To co? Wybierzemy się jeszcze kiedyś na jakąś niesamowitą przygodę? Obiecuję, że do tej pory poczytam nieco więcej o różnych, paskudnych, magicznych stworzeniach - rzuciła jeszcze śmiejąc się cicho, a później zabrali się za powrót do zamku, co pewnie wcale takie łatwe nie było, biorąc pod uwagę, że w tej całej swojej podróży biegali to tu, to tam, oddalili się od strumienia, nie mówiąc już zupełnie o tym, że zapewne oddalili się również od kapliczki, wioski, a sam Hogwart pewnie jedynie majaczył gdzieś na horyzoncie.

//zt

Kostka: 4

Max też już powoli miał dosyć tego dnia. Mimo, że przygoda była pełna niespodzianek, spotkali wiele dość średnio przyjemnych rzeczy. Ślizgon miał nadzieję, że groszopryszczka dość szybko mu zniknie i nie będzie musiał się z nią bujać do końca roku. Co prawda stworzenie, jakie napotkali było czymś w rodzaju wyjątkowego przeżycia, bo Max nigdy wcześniej nie widział go na żywo, bardziej zależało mu na znalezieniu w końcu tych przeklętych jajek i powrocie do zamku.
Victoria pierwsza wsunęła się do jaskini, którą otworzył przed nimi zwierzak. Max ostrożnie stał na czatach do momentu, gdy nie usłyszał wołania krukonki. Brzmiała na przejętą, więc szybko dorównał jej kroku. Jego wzrok chwilę przyzwyczajał się do nagłej zmiany warunków, po czym również padł na lodowych jajkach.
-Nie wierzę, że to zrobiliśmy! Po całej tej drodze już zaczynałem wątpić, że te pisanki wogóle istnieją. - Z niedowierzaniem podniósł jajka i bliżej im się przyglądał. Był ciekaw, czy mają taką moc, jak w wyczytanych przez nich historiach.
-No pewnie! Daj mi tylko chwilę, aż nie będę zarażał i możemy znowu szukać jakiś legendarnych rzeczy. - Mimo zmęczenia był pewien, że chętnie powtórzy jeszcze jakąś przygodę. Victoria okazała się dobrą towarzyszką i Max był pewien, że jeszcze nie raz natrafią na historię, której prawdziwość będą chcieli sprawdzić.
Ruszyli powoli w stronę zamku, tym razem już bez większych przeszkód.

//zt