BazyliszekOgromny wąż, dorastający do pięćdziesięciu stóp długości i mogący przeżyć wiele setek lat. Bazyliszek rodzi się z kurzego jaja podłożonego ropusze. Są śmiertelnie niebezpieczne, ponieważ jad bazyliszka jest jedną z najsilniej niszczących substancji w świecie czarodziejów a jedynym antidotum na niego są łzy feniksa. Oprócz jadowitych kłów, bazyliszek może również zabijać spojrzeniem – jednak wymagany jest do tego bezpośredni kontakt wzrokowy. Niebezpośrednie spojrzenie, takie jak np. odbite przez wodę lub w lustrze albo oglądane przez jakiś filtr, np. kliszę aparatu, nie jest śmiertelne i wywołuje petryfikację. Spetryfikowanych można ożywić przy pomocy wywaru z mandragory.
Bazyliszek lęka się jedynie piania koguta, które jest dla niego zabójcze. Bazyliszek jest posłuszny tylko wężoustym i nie da się go kontrolować w inny sposób.
Kategoria: Bardzo niebezpieczneBeithirBeznogie, podobne do węża stworzenie mierzące ok. 6 metrów długości. Posiada głowę podobną do byczej i nie może zostać zabite, dopóki nie zostanie ona odcięta, zmiażdżona i umieszczona z dala od reszty ciała. Jest pokryte łuską odbijającą większość zaklęć, dlatego dawniej zdobycie jego skóry było marzeniem większości czarodziejów, zwłaszcza czarnoksiężników, co doprowadziło do wytępienia beithirów. Zamieszkuje jaskinie i progi skalne, prawdopodobnie zostało już tylko kilka osobników. Tajemnicze stworzenie, do tej pory niewiele wiadomo na jego temat.
Kategoria: Niebezpieczne, Nierozumne, NiekomunikatywneMiejsce pochodzenia: SzkocjaBoginWidmo, często mieszkające w małych, ciemnych i zamkniętych przestrzeniach, np. w starych szufladach, pod łóżkiem czy w komodach. Tak naprawdę nie wiadomo jak wygląda bogin, który jest ukryty, jednak kiedy opuści swoją kryjówkę staje się tym co najbardziej przestraszy osobę na zewnątrz, dlatego najlepiej bogina atakować w kilka osób – wtedy nie wie jaki kształt przybrać i staje się zdezorientowany. Zaklęcie obronne to Riddikulus, bowiem bogina zniszczyć może jedynie śmiech - zdezorientowany bogin eksploduje z hukiem zamieniając się w dym. Najbardziej podatne na działanie boginów są osoby, które łatwo wystraszyć. Mugole również czują obecność boginów, mogą je nawet dostrzec, choć przeważnie tłumaczą sobie, iż był to tylko wytwór ich wyobraźni. Jak poltergeist, bogin nie jest i nigdy nie był żywy. Jest to jedna z tych istot zamieszkujących magiczny świat, dla których nie ma odpowiednika w mugolskiej sferze. Boginy mogą znikać, jednak powstaje ich potem coraz więcej na jego miejsce. Jak poltergeisty i bardziej złowrogie dementory, boginy wydają się być podtrzymywane przez ludzkie emocje.
Kategoria: Groźne BystroduchJest to skrzyżowanie ptaka z gadem. Kiedyś wierzono, że to rodzaj smoka, obecnie przeważa opinia, że to daleki krewny żmijoptaka. Nie zionie ogniem, za to ma paszcze pełną stalowych zębów, którymi rozrywa swoje ofiary. Bystroduchy są z natury ciekawskie, mają kuloodporną skórę. Włókna z serca bystroducha mogą być użyte jako rdzenie różdżek.
Kategoria: NiebezpieczneCentaurPatrz:
Stworzenia Zagraniczne: EuropaKategoria: Niebezpieczne, Inteligentne, KomunikatywneMiejsce pochodzenia: GrecjaChapaluPół kot, pół ryba – drapieżne stworzenie żyjące u wybrzeży Walii i żywiące się głównie rybami, małymi zwierzętami oraz młodymi wilami. Mimo części składowych pochodzących od dość niewielkich stworzeń, chapalu ma rozmiary młodego lwa - i równie groźne jak u króla zwierząt kły osadzone w kocim łbie.
Kategoria: Groźne ChimeraPatrz:
Stworzenia Zagraniczne: EuropaKategoria: Bardzo niebezpieczneMiejsce pochodzenia: GrecjaChochlikiMałe (zwykle do 8–10 cali), człekokształtne stworzenia znane ze swoich nieprzyjemnych charakterów. Uwielbiają płatać figle i zawsze są pełne energii.
•
Chochliki Kornwalijskie – Mają do ośmiu cali wzrostu, elektrycznie niebieską barwę i bardzo złośliwe charaktery. Bardzo lubią płatać różnego rodzaju figle i psikusy. Mogą latać pomimo braku skrzydeł. Ich częstą zabawą jest chwytanie za uszy ludzi i zanoszenie ich na szczyty drzew i budynków. Chochliki są żyworodne. Wydają wysokie,jednak zrozumiałe dla nich dźwięki.
Kategoria: Groźne •
Chochliki Wiktoriańskie – Ta odmiana chochlików najczęściej zamieszkuje biblioteki lub ich okoliczne tereny. Jako życiowy cel obrały sobie przestawianie liter w tekście ksiąg, chociaż najwięcej przyjemności czerpią z denerwowania uczniów piszących zadanie domowe. Oddajesz pracę profesorowi, a co drugie słowo nie ma kompletnie sensu? Teraz już wiesz kogo możesz o to winić. Jeżeli chodzi o wygląd czy sposób życia, to od swoich pobratymców różnią się jedynie kolorem - są wściekle różowe.
Kategoria: Groźne, RozumneCoblynauInteligentniejsi kuzyni gnomów, zasiedlający opuszczone kopalnie w Brytanii oraz Ameryce Północnej. Są bardzo pracowite, jednak z jakiegoś powodu nigdy nie udaje im się dokończyć tego, co sobie zaplanują.
Kategoria: Neutralne, Inteligentne, KomunikatywneWystępowanie: WaliaCzerwony Kapturek Małe podobne do goblinów stworzenie, które żyje wszędzie tam gdzie została kiedykolwiek rozlana krew, dlatego też często kopią jamy, w których zamieszkują, w miejscach dawnych bitw. Łatwo go odpędzić prostymi czarami, jednak bywa niebezpieczny, szczególnie dla mugoli – jest gotowy zatłuc ludzi grubą pałką.
Kategoria: Groźne, Nierozumne, NiekomunikatywneDementorNieposiadające duszy stworzenie, które jest uważane za jedne z najplugawszych na ziemi. Byli wykorzystywani przez Ministerstwo Magii jako strażnicy czarodziejskiego więzienia, Azkabanu. Kształtem przypominają ludzi, mierzą około 3 metrów, ukryte są pod długimi czarnymi płaszczami, z których wystają tylko szare pokryte liszajami dłonie. Kaptur zakrywa coś, co jest odpowiednikiem twarzy u dementora – nie mają oczu i ust, posiadają za to otwór w jej miejscu, który służy do wykonywania "Pocałunku Dementora", czyli aktu wyssania duszy z ciała ofiary. W przeciwieństwie do innych magicznych stworzeń, dementorzy unoszą się nad ziemią, nie mają bowiem nóg. Rozmnażają się niczym grzyby, w ciemnych, wilgotnych miejscach, tworząc zimną gęstą mgłę. Charakterystyczny jest chrapliwy, świszczący oddech oraz narastające uczucie smutku , przygnębienia i wrażenie, że już nigdy więcej nie będzie się szczęśliwym. Dementorzy są ślepi, swoje ofiary odszukują, wykrywając ślady pozytywnych uczuć, którymi się żywią. Wysysają wszelkie pozytywne wspomnienia z człowieka, pozostawiając tylko te najgorsze. Stałe przebywanie w ich obecności może doprowadzić do trwałej zmiany osobowości oraz psychiki - od łagodnych postaci depresji nawet do skrajnych postaci szaleństwa. Jako pojedyncze osobniki nie są widzialni dla mugoli. Jedną z najskuteczniejszych metod walki z dementorami jest użycie Zaklęcia Patronusa.
Kategoria: Groźne, Nierozumne, NiekomunikatywneDwurożecMagiczne stworzenie, posiadające dwa rogi. Żywi się ludzkim mięsem. Róg tego stworzenia jest używany jako składnik niektórych eliksirów. Tylko doświadczeni czarodzieje są w stanie go poskromić.
Kategoria: Bardzo niebezpieczneElfMałe, magiczne istoty o bardzo niskiej inteligencji, wyglądem przypominają małego człowieczka. Mogą osiągnąć do pięciu cali (12,7 cm) wzrostu, potrafią latać, co umożliwiają im skrzydła (przezroczyste lub tęczowe). Występują głównie w lasach i na polanach, posiadają też słabą moc magiczną, której używają do obrony przed takimi drapieżnikami, jak lelek wróżebnik. Mają kłótliwy charakter, ale są bardzo próżne, więc łatwo dają się namówić do odgrywania roli dekoracji. Elfy nie potrafią mówić, ale mogą komunikować się ze sobą za pomocą brzęczenia.
Kategoria: Neutralne, Nierozumne, Średnio komunikatywneGarborógDuże, szaro - fioletowe zwierzę z garbem na grzbiecie i dwoma ostrymi rogami. Występuje w górzystych regionach Europy. Garborogi są bardzo agresywne. Czasami można spotkać górskiego trolla jadącego wierzchem na garborogu, ale jeszcze częściej widuje się trolle pokryte ranami i bliznami po ataku tego zwierzęcia. Sproszkowany róg garboroga jest składnikiem wielu eliksirów, ale jest on bardzo drogi z powodu trudności, na jakie napotyka się przy próbie jego zdobycia. Jedną z przyczyn tej sytuacji jest fakt, że skóra garboroga jest grubsza nawet od smoczej, co daje mu znakomitą odporność na zaklęcia i uroki.
Kategoria: NiebezpieczneGenius Potocznie nazywany "geniuszem", genius to tajemnicze stworzenie, które naturalnie występuje w formie niewidocznej obecności zdolnej do przesyłania impulsów możliwych do wychwycenia jedynie za pomocą intuicji i wrażeń pozazmysłowych. Niektórzy badacze porównują geniusy do magicznych grzybów. Występują geniusy bardziej i mniej rozwinięte, a te pierwsze bywają niesamowicie inteligentne. Geniusy nie postrzegają czasu i przestrzeni w taki sam sposób, co ludzie, dlatego znają bieg losów przedmiotów, miejsc lub osób, z którymi się stykają. Są stworzeniami ciekawskimi i z uwagą badają ludzi i rozgrywające się dla nich wydarzenia, a przy okazji nabierają również pewnych ich cech charakteru czy temperamentu. Zaklęcie Facti Genius może stworzyć z przedmiotu naczynie dla geniusa i jeśli ten jest wystarczająco rozwinięty, pozwala mu to przemówić ludzkim głosem (na przykład Tiara Przydziału). Genius może podzielić się z człowiekiem swoją wiedzą tylko w takiej formie, w jakiej świadomość i zdobyte już informacje pozwolą mu ją zrozumieć, a więc wyrażają się przy pomocy symbolicznego szyfru trudnego do interpretacji nawet dla doświadczonych wróżbitów (stąd na przykład wierszowane pieśni Tiary przed każdą Ceremonią Przydziału, które opisują wydarzenia na następny rok szkolny). Jedna z technik przewidywania przyszłości wykorzystywana przez centaury jest oparta na kontaktowaniu się z geniusami natury.
Ze względu na ulotną postać geniusów, udało się zbadać tylko takie ich grupy, które same z siebie wchodzą w interakcję z człowiekiem. Wśród nich można wyróżnić kilka gatunków geniusów:
•
Genius miejsca (genius loci) – genius, który przywiązuje się do budynków i nabiera cech ich mieszkańców. Geniusy miejsc, w których wydarzyły się wyjątkowo traumatyczne rzeczy, może stać się niebezpieczny. Działa to też w drugą stronę – genius zamieszkujący w sanktuarium, będzie roztaczał opiekę nad wszystkimi znajdującymi się w zamieszkiwanej przez niego przestrzeni.
•
Genius natury (genis naturae) – specyficzny rodzaj geniusa miejsca, który zamieszkuje lasy, góry, zbiorniki wodne, pustynie, czy nawet gwiazdy, planety i księżyce. Są to najbardziej rozwinięte geniusy, z którymi najtrudniej nawiązać kontakt. Należy podchodzić do takiego wyzwania ostrożnie! Geniusy natury bywają nieprzewidywalne i groźne.
•
Genius rodziny (genius familiae) – genius miejsca, który przywiązał się na stałe do rodziny to miejsce zamieszkującej i podąża za jej członkami. Najczęściej dzieje się tak w przypadku rodzin z umocnioną tradycją lub takich, których wiele pokoleń zamieszkiwało w jednym miejscu. Genius rodziny znika wraz ze śmiercią ostatniego jej potomka.
•
Genius przedmiotu (genius rei) – genius przywiązany do przedmiotu, ale nie wprowadzony do niego zaklęciem. Geniusy przywiązują się do przedmiotów otoczonych kultem, przekazywanych z pokolenia na pokolenie – generalnie ujmując takich, którym poświęcane jest wiele uwagi. Te geniusy są najmniej rozwinięte ze wszystkich.
Kategoria: Niebezpieczne GhulWyjątkowo szpetne stworzenie, cechujące się dużym wzrostem i wystającymi zębami. Jego głównym pokarmem są pająki i krety. Zamieszkują zazwyczaj strychy lub stodoły czarodziejów. Często zawodzą lub pojękują, nie są jednak niebezpieczne i najwyżej mogą nawarczeć na człowieka lub czymś w niego rzucić. Nie można spodziewać się żadnych niebezpiecznych dla zdrowia i życia zachowań z jego strony. Urząd Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami utworzył Brygadę Specjalną, która zajmuje się usuwaniem Ghuli z domów, które mają przejść w posiadanie mugoli. Ghule są brzydkie i głupie, jednak jako nieszkodliwe, służą czasem jako domowe zwierzątko.
Kategoria: Niegroźne, Nierozumne, NiekomunikatywneGlędatek NiepospolitySzkodnik żyjący na błoniach Hogwartu, jego ulubionym przysmakiem jest dynia i sałata. Ględatek wychodzi ze swojej nory w ziemi jedynie nocą. Jest bardzo płochliwy i potrafi szybko uciekać, dlatego prawie nikt nigdy go nie widział i mało kto wierzy w jego istnienie, zwłaszcza że nie zostało ono oficjalnie potwierdzone przez Ministerstwo Magii.
Kategoria: NiegroźneWystępowanie: SzkocjaGnomPospolity ogrodowy szkodnik, mieszkający w norach, mający około stopę wzrostu, duże głowy przypominające kartofle i ostre zęby. Aby pozbyć się gnoma należy złapać go za nogi, pokręcić nim trochę w powietrzu i wyrzucić poza ogród, tak by skołowany nie mógł odnaleźć drogi z powrotem. Brutalniejszą, rzadziej stosowaną metodą, jest użycie wozaka. Gnomy są mało inteligentne i gdy tylko rozpoczyna się odgnomianie, zamiast chować się wychodzą ze swoich dziur by popatrzeć. Ich ulubionymi zajęciami jest zjadanie warzyw z pobliskich ogródków, są jednak także pożyteczne, gdyż ich dziwne zachowanie odstrasza inne ogrodowe szkodniki. Część czarodziejów wierzy, że ugryzienie gnoma to prawdziwe błogosławieństwo, gdyż ślina gnomów ma wiele niezwykłych i korzystnych właściwości, takich jak możliwość nagłego wzrostu kreatywności, a w praktyce, może nawet sprawić, że ktoś będzie wyśpiewywał arie operowe lub deklamował poematy w języku wodników.
Kategoria: Niegroźne, Nierozumne, NiekomunikatywneGoblinNiewysokie, człekokształtne stworzenia o długich palcach i stopach, o pomarszczonej, ciemnej cerze oraz niebywałej inteligencji. Posiadają smykałkę do interesów, dlatego też prowadzą Bank Gringotta, w którym czarodzieje przechowują swoje pieniądze oraz inne cenne przedmioty. Uchodzą za kąśliwe, niesympatyczne stworzenia. Często dochodziło między nimi, a czarodziejami do sporów przeradzających się w rebelie goblinów. W przeszłości chciały wziąć udział w Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów, ale nie zostały dopuszczone. Gobliny znają się na metalurgii jak nikt inny. Z wytwarzanego przez siebie metalu potrafią zrobić niezniszczalne elementy uzbrojenia. Zajmują się też biciem monet, używanych przez czarodziejów. Każdy knut, sykl czy galeon posiada numer seryjny, oznaczający goblina, który go stworzył. Stworzenia te potrafią też bezbłędnie odróżnić podrobiony przedmiot od oryginalnego. Gobliny mają inne niż ludzie pojęcie własności. Zdaniem goblinów, właścicielem przedmiotu zawsze jest wytwórca, a nie kupujący. Po śmierci czarodzieja rodzina powinna zwrócić daną rzecz prawowitemu właścicielowi, w przeciwnym wypadku będzie to kradzież. Jeśli wytwórca przedmiotu umarł przed kupującym, to ich zdaniem cała społeczność goblinów może być uznana za właściciela.
Kategoria: Groźne, Inteligentne, KomunikatywneHipogryfStworzenie niezwykłego połączenia gryfa (pół orła, pół lwa) i konia. Ich wielkie zakrzywione dzioby mają stalowoszarą barwę, oczy są duże, błyszczące, pomarańczowe. Pazury przednich nóg mają długość pół stopy. Występują w różnych ubarwieniach m.in. hipogryfy ciemnoszare, brązowe, różowawe, kasztanowe i kruczoczarne. Hipogryfy są bardzo honorowe. Zbliżając się do hipogryfa należy najpierw się ukłonić. Trzeba patrzeć mu w oczy, starając się nie mrugać, gdyż hipogryfy tego nie lubią. Jeśli hipogryf odwzajemni ukłon, znaczy to że nas zaakceptował i można do niego podejść i go dotknąć. W przeciwnym wypadku należy się jak najszybciej wycofać. Na hipogryfie można latać, jednak jest to dosyć trudne.
Kategoria: Groźne InferiusZwłoki ożywione przez czarnoksiężnika za pomocą czarnej magii i zachowujące się jak marionetka w jego rękach. Stworzenia te nie mają wolnej woli i nie są zdolne do samodzielnego myślenia; ich jednym celem jest spełnianie rozkazów czarnoksiężnika, który powołał je do życia. Oprócz bezwzględności cechuje je ogromna siła. Podobno potrafią wydawać artykułowane dźwięki, jednak ta wiadomość nigdy nie została oficjalnie potwierdzona. Jako stworzenia ciemności, inferiusy boją się światła i ciepła. Skutecznymi zaklęciami w walce z nimi są więc takie czary jak Incendio, Lacarnum Inflammare lub klątwa Szatańskiej Pożogi. Inne zaklęcia mogą pozwolić na wygraną z niewielką ilością inferiusów, ale nie sprawdzają się przy walce z całą armią. Istotnym jest fakt, że inferiusy są odporne na wiele zaklęć; nie odczuwają bólu, więc zaklęcia powodujące cierpienie nie wpływają na nie w żaden sposób. Wiadomo także, że klątwa Sectumsempra nie pokona inferiusa, ponieważ w żyłach tych stworzeń nie ma krwi.
Kategoria: Bardzo niebezpieczne, Nierozumne, NiekomunikatywneJednorożecPewnego rodzaju koń obdarzony jednym pięknym rogiem. Młody jednorożec ma złotą maść, która wraz z dorastaniem stworzenia przybiera śnieżnobiałą barwę. Jednorożce mają silne właściwość magiczne, np. krew jednorożca pomagała utrzymywać się przy życiu samemu Lordowi Voldemortowi, który starał się o zdobycie Kamienia Filozoficznego. Jednorożec jest stworzeniem, które chętniej odda się opiece czarodziejom płci żeńskiej. Zabicie jednorożca to straszna zbrodnia. Gdy się go zabije, wiedzie się pół-życie.
Kategoria: Niebezpieczne KlejnotnikCała istota wydaje się czymś w rodzaju kreta, zależnym od miejsca, w którym występuje – i nic bardziej mylnego! W zależności od głównego pokarmu, fragmenty skóry przybierają najróżniejsze barwy – a warto wspomnieć, że żywią się kamieniami szlachetnymi. Ich żołądki nadal stanowią zagadkę dla magizoologów, albowiem rzadko kiedy zdarza się, by jakiekolwiek stworzenie było zdolne do przetrawienia tychże związków mineralnych. Okazuje się, że wydzielają one kwas, który jest znacznie silniejszy od tych znanych mugolskiej społeczności. Proces trawienia kamieni i tak trwa kilka dni - ze względu na zachowanie bezpieczeństwa. Powszechnie uznawane są za szkodniki, aczkolwiek niektórzy mają odwagę hodować je w swoich domach.
Kategoria: GroźneKrasnoludJest to niska i krępa humanoidalna istota, wyglądająca jak mały mężczyzna z dużą głową, pomarszczoną twarzą oraz nosząca długą, siwą brodę. Większość czarodziejów nie rozróżnia ich płci i nigdy oficjalnie nie określono sposobu, w jaki sami ją rozróżniają (zwłaszcza, że istnieją udokumentowane przypadki krasnoludzkich kobiet noszących brodę). Powszechnie twierdzi się, że krasnoludy są daleko spokrewnione z goblinami, czym czarodzieje tłumaczą ich zamiłowanie do złota oraz stali, z której często produkują broń lub cenne świecidełka.
W Hogwarcie pełniły rolę walentynkowych posłańców.
Kategoria: Neutralne, Inteligentne, KomunikatywneKrokodinarDwunożna istota posiadająca ludzki tułów oraz nogi, jednak jej głowa przypomina pysk krokodyla. Jego barwa może być zielona lub brązowa-szara. Ma bardzo ostre kły i pazury, które przebiją się przez każdą skórę. Od tułowia odchodzi długi ogon zakończony kolcem. Łuski krokodinara są bardzo wytrzymałe i ostre. Często stosowane są do różdżek jako rdzeń. Stworzenie jest trochę wyższe od człowieka i także porusza się na dwóch kończynach. Gad posiada niski iloraz inteligencji i nie można się z nim porozumieć. Zazwyczaj zamieszkuje podmokłe i bagienne tereny.
Kategoria: Groźne, Nierozumne, NiekomunikatywneKudłońStworzenia będące strażnikami koni. Kudłate, o porośniętych długimi zmierzwionymi czuprynami głowami oraz dużymi nosami. Są parzystokopytne i poruszają się na dwóch nogach. Mają krótkie ramiona zakończone dłońmi o czterech grubych palcach. Dorosły osobnik osiąga dwie stopy wzrostu. Są nieśmiałe, zajmują się tylko i wyłącznie pilnowaniem koni. Można go często znaleźć w stajni zawiniętego w słomie, albo ukrywające się pośród stada, którego strzeże. Nie ufa ludziom, w związku z czym zawsze się przed nimi chowa. Są roślinożerne.
Kategoria: Niegroźne Występowanie: Anglia, południe IrlandiiKun AnnunOgar o białej sierści i czerwonych uszach. Jest kuzynem ponuraka oraz tak jak on zwiastunem śmierci – nie jest jednak psem, który wróży koniec nagły i niechciany, ale spokojne i spełnione odejście z tego świata.
Kategoria: Groźne KwintopedBardzo niebezpieczne stworzenie mięsożerne. Wyjątkowo rozsmakował się w ludziach. Jego wyjątkowo nisko zawieszony tułów, podobnie jak pięć nóg, z których każda zakończona jest zdeformowaną stopą, porośnięte są grubą, czerwonobrązową sierścią.
Kategoria: Bardzo niebezpieczneWystępowanie: Północny punkt Szkocji, wyspa Posępna, która jest terenem nienanoszalnymLelek wróżebnikChude, ponure, przypominające małe i niedożywione sępy ptaki o zielonokawo - czarnym upierzeniu. Są wyjątkowo nieśmiałe. Gnieżdżą się w jeżynach i innych ciernistych krzewach. Żywią się dużymi owadami i elfami. Latają wyłącznie podczas silnego deszczu, a przy lepszej pogodzie pozostają w swoich gniazdach o kształcie łzy. Lelek wydaje charakterystyczne niskie, drżące dźwięki. Uważano kiedyś, że wróżą one śmierć. W związku z powyższym, czarodzieje omijali gniazda lelka, w obawie usłyszenia tego rozdzierającego serce krzyku. Ostatnie badania dowiodły, że lelek śpiewa wyłącznie przed nadciągającym deszczem. I od tej pory, lelki wróżebniki stały się modnymi zwierzątkami domowymi, które mają przepowiadać pogodę, chociaż w zimie nieustannie jęczą. Pióra lelka nie nadają się do pisania, bo odpychają atrament.
Kategoria: Niegroźne Występowanie: Wielka Brytania, Irlandia, rejony północnej EuropyLeprokonusKrasnolud, przedstawiany zwykle bardzo elegancko, w krótkich płaszczach z siedmioma rzędami guzików, ubrany na zielono lub bordowo, bardzo bogato. Ich atrybutem są małe latarenki. Leprokonusy znane są ze swych żartów, uchodzą za wiecznych psotników. Podobno posiadają różne drogocenne rzeczy i strzegą skarbów. Nie łatwo ich wykołować, są bardzo sprytne. Leprokonusy są maskotkami irlandzkiej drużyny Quidditcha, zawsze noszą przy sobie garnki ze złotem, którymi obdarowują kibiców. Niestety złoto leprokonusów jest bezużyteczne, gdyż znika po jakimś czasie.
Kategoria: Groźne, Inteligentne, KomunikatywneLunaballaNiezwykle nieśmiałe stworzenie, opuszcza swe nory tylko podczas pełni księżyca. Ma gładkie, bladoszare ciało, wyłupiaste okrągłe oczy na czubku głowy i cztery nogi o wielkich płaskich stopach. Podczas pełni lunaballe wykonują tylnymi nogami skomplikowane tańce. Podejrzewa się, że to jest to rodzaj zalotów. Obserwowanie ich tańca w pełni jest bardzo fascynującym przeżyciem, oraz bardzo opłacalnym. Gdyż jeśli zbierze się ich srebrzyste odchody i rozsypie na grządkach jak nawóz, to rośliny rosną o wiele szybciej i mają piękne kwiaty i owoce.
Kategoria: Niegroźne Łupduk Trzygłowa kura o zielonkawym zabarwieniu piór i wściekle czerwonych, zezowatych oczach. Najbardziej charakterystyczną cechą Łupduka jest to że każda z jego głów pieje w inny sposób. Pierwsza brzmi jak klakson samochodu, druga jak przejeżdżający obok pociąg, trzecia jak alarm przeciwlotniczy. Jest naturalnym wrogiem Chorbotków i Korniczaków, którymi się odżywia. Łupduki posiadają magiczną zdolność drążenia tuneli w ziemi i skałach, którą wykorzystują polując na wyżej wspomniane stworzenia. Ze względu na to jak duże zamieszanie w miejscu mugolskim może wywołać pojedynczy osobnik, Ministerstwo stara się trzymać dzikie kolonie tych ptaków z dala od mugolskich posiadłości i miast. Posiadacz Łupduka jest zobowiązany codziennie rzucać na niego zaklęcia uciszające jeśli przechowuje go w obszarze w którym mogą przebywać mugole. Mięso Łupduka jest delikatniejsze niż zwykłego kurczaka, ale niepoprawne jego przyrządzenie sprawi że po jego spożyciu skóra jedzącego stanie się zielona w czarne kropki. Jaja za to mają działanie halucynogenne.
Kategoria: Niegroźne NatationisPatrz:
Stworzenia Zagraniczne: Ameryka Północna i PołudniowaKategoria: NiegroźneWystępowanie: cały świat (pochodzenie: Kanada)NiuchaczCzarne, puchate stworzenie z długim ryjkiem przypominające krzyżówkę kreta z dziobakiem. W przeszłości były wykorzystywane przez gobliny do odnajdywania skarbów, bo cechuje je silne zamiłowanie do wszystkiego, co się świeci. Z tego powodu często nie mogą się powstrzymać przed zabraniem komuś biżuterii lub galeonów, które następnie chowają do bardzo pojemnej torby na brzuchu. Młode niuchacze w przeciwieństwie do dorosłych osobników posiadają różnorodne umaszczenie.
Kategoria: Groźne OgnikLatająca kulka wielkości ludzkiej pięści stworzona z energii magicznej. Emanuje na zewnątrz światło koloru niebieskiego, które zależnie od stanu zwięrzęcia jest różnej mocy. Normalnie jest ono delikatne i kojące, ognik w dotyku jest przyjemnie ciepły. W przypadku zagrożenia światło potrafi oślepić na krótką chwilę a dotknięcie poparzyć w stopniu 2. Zwierze bardzo lubi pomagać, oświetla drogę dla zagubionych i ochronia przed bestiami. Ognik jest zdolny do wydawania dźwięków o różnej intonacji oraz wykonywania prostych znaków.
Kategoria: NiegroźneOlbrzymOgromne humanoidalne stworzenie mierzące od dwudziestu do dwudziestu czterech stóp (siedem, osiem metrów) wzrostu. Mają grubą skórę przypominającą skórę nosorożca. Pierwotnie żyły w małych szczepach, których było około setki, prowadząc ze sobą ustawiczne wojny. Częściowo przetrzebione przez czarodziejów, częściowo we własnych wojnach ukryły się w wysokich górach. Obecnie pozostało ich około osiemdziesięciu, jednak olbrzymy nie są przywykłe do życia w tak licznych grupach – co pewien czas walczą ze sobą. Nie lubią gdy czarodzieje używają czarów przeciwko nim, jednak lubią magiczne przedmioty, które mogą okazać im się pomocne. Nie są zbyt inteligentne, kiedy postawi się przed nimi za dużo problemów do przemyślenia, po prostu zaczną zabijać by ułatwić sobie sprawę. Mają swój język, a część z nich potrafi nawet rozmawiać po angielsku. Olbrzymy mogą krzyżować się z ludźmi, nie są jednak zbyt dobrymi rodzicami.
Kategoria: Niebezpieczne, Nierozumne, NiekomunikatywnePaquiBestia ta swoim wyglądem przypomina pawia. Podobnie jak on ma długi ogon z tą tylko różnicą, że zdobne pióra posiadają tako samce jak i samice. Pełnią one bowiem inną funkcję niż u zwykłych ptaków. Zamiast wabić partnerki, paqui używa ich do obrony. Zaatakowany, przerażony lub zdenerwowany ptak rozkłada ogon, którego pióra mienią się wszystkimi kolorami tęczy, a jedna barwa płynnie przechodzi w drugą. Hipnotyczne, zmieniające się wzory w połączeniu z delikatnym, rytmicznym poruszaniem piórami wprawiają agresora w trans. Najczęściej mdleje po tym lub usypia, wystawiając się na łaskę paqui i innych zagrożeń. Częste są przypadki, że w zesłanym śnie ptaki te wydziobywały oczy swoim ofiarom lub zjadały ich języki. Nieszczęśnik budzi się zwykle parę godzin później okaleczony bądź cudem w stanie nienaruszonym, jeśli stworzenie nie poczuło się aż tak oburzone atakiem. Są bowiem niesamowicie dumne, mściwe i pamiętliwe.
Podobno jeśli dostatecznie długo patrzy się na ogon paqui oraz zdoła się siłą woli utrzymać świadomość, można nawiązać z ptakiem kontakt telepatyczny. Jednak zeznania na ten temat są pojedyncze i dość chaotyczne, aczkolwiek każde posiada element wspólny - wszystkie twierdzą, iż bestie te dysponują wiedzą, o jakiej się ludziom nie śniło. Skąd by miały ją mieć? Jaka to wiedza? Tego już podania nie ujmują. Większość też czarodziejów uznaje podobne eksperymenty za steki bzdur, a rzekome głosy za efekt transu i halucynacje. Uważają, że niemożliwym jest zachować świadomość, patrząc na ogon tegoż ptaka.
Niektóre rodziny trzymają paqui luzem w swoich ogrodach jako formę ukazania statusu i upiększenia okolicy. Póki postępuje się z nimi bardzo łagodnie, nie stanowią zagrożenia, dla pewności jednak zakłada się specjalne klipsy na nasady ich ogonów, aby nie mogły ich rozłożyć. Welon wielobarwnych piór ciągnący się za ptakiem jest równie piękny a przy tym niegroźny.
Kategoria: GroźnePegazZnane są cztery rasy pegazów, wywodzących się z różnych części świata, obecnie spotykanych niemalże wszędzie:
•
Abraksan – skrzydlaty koń o złoto-brązowej sierści, pochodzący z Francji. Abraksany są wymagające w hodowli, ponieważ piją tylko niemieszaną whisky.
•
Aetonan – skrzydlaty koń o sierści w barwie brunatnej, pochodzący z Wielkiej Brytanii i Irlandii.
•
Granian – skrzydlaty koń o szarej sierści, pochodzący z Norwegii. Graniany są bardzo szybkie, ponieważ mają osiem nóg.
•
Testral – skrzydlaty koń o karej maści. Kraj pochodzenia nie ustalony. Testrale są spotykane rzadziej niż pozostałe rasy pegazów, ponieważ mogą stać się niewidzialne.
Kategoria: zależnie od gatunku Niegroźne, Groźne lub Niebezpieczne Pikujące lichoDuże, skrzydlate stworzenie o zielono−niebieskim upierzeniu. Wygląda jak krzyżówka gada i wyjątkowo dużego motyla, podczas lotu. Podczas spoczynku pikujące licho kurczy się i zwija w zielony, kolczasty kokon. Zwierzę to żywi się mózgami - także ludzkimi ludzi - które wysysa z czaszki. Jest trudne do schwytania, ponieważ potrafi odbijać niektóre zaklęcia. Wydziela również jad, który odpowiednio rozcieńczony, mógł być użyty, aby usunąć złe wspomnienia.
Kategoria: Niebezpieczne Poltergeist Podobne do ducha, złośliwe stworzenie, które nawiedza domy i zamki. Może przenosić przedmioty co pomaga mu w dokuczaniu innym, co zresztą każdy poltergeist uwielbia, jednak największą radość sprawia im wywoływanie szeroko pojętego chaosu. Żaden poltergeist nigdy nie był żywym człowiekiem, ale może przybierać różne postacie, np. duch, mutant.
Kategoria: Groźne, Inteligentne, Komunikatywne PonurakDuży, czarny widmowy pies o czerwonych oczach, uważany za zwiastun śmierci. Podobno sprowadza zgon na każdego, kto go ujrzy. Na pewno jest omenem najbardziej znanym - złą sławę ponurak zdobywał w czarodziejskim świecie przez wieki i teraz jest jednym z gorszych, jeśli nie najgorszym, omenem. Świat czarodziejów bywa sceptyczny wobec zwiastowania śmierci przez ponuraka. Wiele osób sądzi, że jeżeli nawet sam ponurak jest rzeczywistym stworzeniem, to nie zwiastuje on zgonu, a co najwyżej jest jego przyczyną. Przerażony czarodziej, któremu przez całe życie wmawiano, że po zobaczeniu ponuraka zejdzie śmiertelnie, ujrzawszy go naprawdę, umiera ze strachu.
Kategoria: Neutralne PopiełekRodzą się ze zbyt długo płonącego magicznego ognia, występują na całym świecie. Mają postać cienkich, bladoszarych węży o roziskrzonych czerwonych oczach. Popiełek żyje jedynie godzinę i przez cały ten czas wyszukuje sobie dobre miejsce, aby złożyć jaja, po czym rozpada się w proch. Jaja te są olśniewająco czerwone i wydzielają silne ciepło. Jeśli jaja te nie zostaną szybko odnalezione i zamrożone odpowiednim zaklęciem – mogą doprowadzić do pożaru. Zamrożone jaja popiełków są cennym składnikiem napojów miłosnych, a zjedzone w całości – dobrym lekarstwem na malarię.
Kategoria: Groźne PsotnikStworzonko z zewnątrz przypomina białą kulę bilardową, jest to jego skorupa będąca pancerzem i środkiem lokomocji. Wewnątrz Psotnik wygląda jak mniejszy kuzyn chochlika: jest cały niebieski, a jego ręce są krótkie i krucze. Nogi są nieadekwatnie do wielkości duże i umięśnione. Psotnik jest w stanie przybrać dwie formy: podróżną i funkcjonalną. Podróżna wygląda jak samoczynnie tocząca się kulka, natomiast do funkcjonalna skorupa od przodu się rozchodzi i pozwala zwierzęciu na chód i chwytanie przedmiotów. Celem życiowym Psotnika jest wyrządzenie jak największych szkód w pomieszczeniu i ucieczka nie będąc zauważonym.
Kategoria: Niegroźne PustnikNiebezpieczne stworzenie magiczne, które stało się uwielbiane wśród czarnoksiężników ze względu na jego niezwykłe możliwości; choć bardzo często trudne do opanowania. Pod względem wyglądu przypomina wilka o czarnym ubarwieniu futra wraz z tkanką kostną wokół całego pyska; zaś charakterystyczne, krwiste wręcz oczy zdają się lustrować bez problemu całe otoczenie; i nie ma w tym nic mylnego. Te wyjątkowo sprytne i inteligentne stworzenia są w stanie wpłynąć na umysły mniej odpornych psychicznie ludzi, wywołując najróżniejsze iluzje - począwszy od zmiany wyglądu otoczenia, skończywszy na pozostałych zmysłach - dotyku, smaku i temperatury. Wszystko zależy od nastawienia człowieka możliwego dla niego do odczytania; omamy mogą być przeprowadzane tylko na jednym czarodzieju jednocześnie, który spojrzy w jego czerwone oczy i nawiąże z nim w pewnym stopniu kontakt wzrokowy. Ich oswojenie należy do wyjątkowo trudnych czynności; wszak nigdy nie wiadomo, czy nie jest się przypadkiem ofiarą ich umiejętności wpływania na umysł. Możliwe, że jest spokrewniony z Ponurakiem.
Kategoria: Niebezpieczne , Średnio komunikatywneRóżecznikZ wyglądu przypomina wielkiego żółwia, który zamiast skorupy ma piękny, rozkwitnięty kwiat, przypominający różę. Kwiat ma szeroką gamę kolorów. Zwierze można hodować w domu. Wielu naukowców twierdzi, że te zwierzęta potrafią wchodzić do umysły słabszych od siebie istot (np. małych gryzoni czy owadów) i kontrolować ich zachowanie. Umierają gdy ostatni płatek odpadnie od ich ciała. Z natury są bardzo leniwe i powolne. Żywią się owocami i mniejszymi owadami.
Kategoria: Neutralne SalamandraMałe, ogniolubne płazy, które wyglądają jak jaszczurki i żywią się płomieniami. Przeważnie są kryształowo białe, lecz zmieniają kolor na niebieski albo szkarłatny, zależnie od temperatury otoczenia. Mogą przeżyć poza ogniem do sześciu godzin, jeśli będą regularnie karmione pieprzem. Żyją tyle, ile pali się ogień, z którego wyszły. Krew salamandry ma właściwości lecznicze oraz wzmacniające.
Kategoria: Groźne SidheRodzaj elfów występujący wyłącznie w Szkocji i Irlandii, różniący się od zwyczajnych elfów wyjątkową mocą magiczną, wysokim ilorazem inteligencji, zdolnością mowy we wszystkich językach ludzi oraz rzadkim darem opętania umysłów. Dar ten pozwala im wywierać wpływ na inne istoty, przekazując im swoje zachowania, cechy charakteru oraz myśli, poprzez wejście w ciało opętanego.
Kategoria: Bardzo niebezpieczne, Inteligentne, KomunikatywneSkrzat domowyMagiczna istota żyjąca w służbie czarodziejów. Skrzaty zazwyczaj posiadają tylko bogatsze i znaczniejsze rodziny czarodziejskie, często służą też w różnych instytucjach. Skrzaty są bardzo oddane swoim rodzinom, muszą być bezwzględnie posłuszne swym panom, nie mogą się sprzeciwiać, ani ujawniać żadnych rodzinnych sekretów, a za nieposłuszeństwo same muszą wymierzyć sobie karę. Sam pomysł dostawania wynagrodzenia za swoją pracę uważają za zły i obraźliwy. Skrzaty zazwyczaj ubrane są w stare, zniszczone i brudne ścierki lub chusty. Związane są czarem, przez który nie mogą porzucić pracy. Jedynie pan, dając im ubranie, fragment ubrania lub nawet jego skrawek, może zwolnić skrzata ze służby, co większość skrzatów wyraźnie zadowolona ze swojego zniewolenia, uznaje za straszliwą hańbę. Skrzaty domowe, które nie mają panów, najczęściej pracują w różnych szkołach magii, gdzie za swą pracę mogą otrzymać zapłatę w postaci pieniędzy, a także dni urlopu, chociaż w rzeczywistości nie korzystają z tego, traktując swoją pracę jako cel życiowy oraz ich największą radość. Skrzaty domowe dysponują dużą mocą magiczną, ale są ograniczane przez swych panów. Potrafią się aportować i deportować nawet w Hogwarcie, ich magia się zupełnie różni od magii czarodziejów. Skrzaty mogą też podczas teleportacji przenosić ludzi.
Kategoria: Neutralne, Inteligentne, KomunikatywneStrzygiełDemon wyglądem przypominający wyglądem hybrydę ludzkich zwłok i ptaka drapieżnego. Posiada skrzydła, szpony, dwa rzędy ostrych kłów oraz przystosowane do widzenia nocą oczy. Wielkości nie przerasta puszczyka. Żywi się przede wszystkim krwią ludzką, wysysaną podczas snu, chociaż głodna strzyga może zaatakować również przytomnego człowieka. Pojedynczy atak strzygi na dorosłego człowieka powoduje u niego najwyżej osłabienie, może być jednak śmiertelny dla dziecka, znane są również przypadki porwań noworodków przez strzygi. W przypadku braku ludzkiego pokarmu, strzyga poluje na zwierzęta, jest jednak wtedy bardziej żarłoczna. Często atakuje pozostawione nocą na pastwiskach zwierzęta gospodarskie, powodując liczne upadki w stadach.
Kategoria: NiebezpieczneSzczuroszczetStworzenie podobne do szczurów, występujące w przybrzeżnych wodach Wielkiej Brytanii. Na grzbiecie ma narośl, która przypomina morską pierścienicę. Zjedzenie marynowanej narośli zwiększa odporność na zaklęcia i uroki, lecz przedawkowanie sprawia, że jedzącemu wyrastają fioletowe włosy na uszach. Szczuroszczety żywią się skorupiakami, nie gardzą jednak stopami tych, którzy przez nieuwagę na nie nadepną.
Kategoria: Groźne Szpiczak Magiczne stworzenia bardzo podobne do zwykłego jeża. Różnią się usposobieniem. Szpiczaki są wyjątkowo podejrzliwe co do wszystkiego, co je otacza. Ich igły mają wiele magicznych właściwości. Aby odróżnić szpiczaka od jeża, należy podać stworzeniu miseczkę mleka. Jeż wypije wszystko z chęcią, natomiast szpiczak zacznie zachowywać się agresywnie – będzie myślał, że próbujemy go otruć. Na ogół jednak szpiczaki są niegroźne. Do tej pory nie zostały udomowione.
Kategoria: Groźne SzyszymoraObecna w irlandzkim folklorze od VIII wieku. Szyszymory nie są groźnymi stworzeniami, lecz ich potępieńcze głośne jęki czynią je z pewnością przerażającymi. Najbardziej wyrazistą cechą ich wyglądu są oczy, ogniście czerwone od trwającego wieki łkania nad tymi, których kochały i za którymi tęsknią. Najczęściej przedstawia się szyszymorę jako wysoką, wymizerowaną kobietę o lejących się białych bądź po prostu jasnych włosach, odzianą w zieloną suknię nakrytą szarą opończą z kapturem. Bywa jednak, że szyszymora przybiera postać staruszki albo pięknej złotowłosej dziewczyny w czerwonej sukience. Irlandzkie banshee mogły także być ubrane całe na biało.
Każdej Irlandzkiej rodzinie przypisana była jedna szyszymora, by służyć jej przez wieki, lecz pojawić się mogła wyłącznie wówczas, gdy któryś z członków rodziny miał umrzeć. Tylko najstarsze rody, które mogą się poszczycić pochodzeniem od legendarnych bohaterów z wczesnego średniowiecza, mają swoje szyszymory. Najsławniejszą z nich z przeszłości była Aibhill, która nawiedzała królewską rodzinę O'Brien. Według legendy stary król Brian Boru poszedł na bitwę pod Clontraf w 1014 r. wiedząc, że nigdy z niej nie wróci, ponieważ poprzedniej nocy pojawiła mu się Aibhill, która prała żołnierskie ubrania, aż woda stała się czerwona od krwi.
W późniejszych czasach mówiło się, że szyszymory zwiastują śmierć zawodzeniem i lamentowaniem (jest to tak zwany „lament banshee” prorokujący szybki zgon) pod oknem umierającego, co czasem wymagało umiejętności unoszenia się na wysokość kilku pięter. Szyszymory mogą również trzymać się z dala, samotnie błąkając się po wzgórzach wokół domostwa lub przysiadając na murze. Czasem szyszymora w ogóle się nie pokazuje, dając poznać swą obecność jedynie przeszywającym jękiem. Zdarza się także – choć niezwykle rzadko, że kilka szyszymor może ukazać się razem, co zwiastuje śmierć kogoś znamienitego albo szanowanego.
Kategoria: Niegroźne , Rozumne, NiekomunikatywneWystępowanie: naturalnie Irlandia, SzkocjaŚmiercioplagaZwierzę, które po bliższym przyjrzeniu składa się z wielu małych, kulistych części tworzących jedną całość, mogącą przybrać formę dowolnej istoty. Nie przejmuje jednak jej siły ani pełnej aparycji; bardziej przypomina chodzący cień. Próby jego zbadania są wyjątkowo uciążliwe dla magizoologów ze względu na możliwość bardzo szybkiej ucieczki stworzenia i ukrycia się w ciemne, pozbawione światła miejsca. Jego dotyk powoduje zarażenie się Plagrio - chorobą, której objawami jest gnicie naruszonego wcześniej fragmentu ciała, promieniujące wraz z czasem. Rzadko kiedy jednak odnotowano przypadki zarażenia się tą chorobą - jeżeli nie mają ku temu sposobności.
Kategoria: Niebezpieczne TarandStworzenie to przywodzi na myśl jelenia. Wysokie, smukłe, obdarzone porożem. Z bliska jednak dostrzec można wiele znaczących różnic. Sierść jest półdługa, szorstka i w niektórych miejscach (szczególnie na karku) nastroszona. Nogi posiadają cztery palce - dwa środkowe stanowią kopyta, dwa boczne mają zakrzywione pazury, których długość potrafi dochodzić do 15 cm. Szpony w czasie chodu nie dotykają podłoża, odchylone w tył dzięki specjalnym ścięgnom. Zwierzę potrafi jednak odgiąć je, unosząc do ataku. Jest bowiem mięsożerne, o czym świadczy szczęka pełna kłów.
Najbardziej charakterystyczny jest łeb stworzenia. Porasta go bowiem coś na kształt miękkiej, białej tkanki, tworząc iluzję nagiej czaszki. Podobne narośle są też rozrzucone po reszcie ciała, razem z czerwonymi plamami, jakie imitują kości otoczone mięsem.
Stwór ten ma możliwość wydzielania niesamowitego smrodu. Kiedy zechce, otacza go silna, słodko-mdląca woń rozkładu. Jest to część jego taktyki polowania, gdy leżąc nieruchomo wabi smrodem padliny swoje ofiary. Wygląda wtedy jak na wpół zjedzone truchło. A gdy głodny drapieżnik podejdzie bliżej, tarand rzuca się na niego. W bezpośrednim starciu, na dodatek z zaskoczenia, jest bardzo groźny. Począwszy od poroża, jakim może przebić ofiarę, na kłach i pazurach kończąc. Jak nie rozszarpie, tak zagryzie. Unika jednak otwartej walki i kiedy nie może uciec się do podstępu, wycofuje się. Łatwo go przegonić, udając po prostu pewność siebie oraz robiąc dużo hałasu.
Kategoria: GroźneTestralBardzo brzydkie, wynaturzone, magiczne stworzenie. Czarodzieje wierzą, że przynosi nieszczęście, ponieważ widzą je jedynie osoby, które widziały czyjąś śmierć. Żywi się padliną, lubi mrok, żyje w ciemnych puszczach. Roztacza wokół siebie ponurą atmosferę.Wygląda mniej więcej jak pegaz, jednak da się zauważyć swoiste różnice. Jest niezwykle mądry i pożyteczny. Może stać się niewidzialny.
Kategoria: Bardzo niebezpieczneWystępowanie: NieokreśloneTopek Stworzenia zabawne. Są troszkę większe od gnomów. Często mylone z chochlikami, lecz w przeciwieństwie do chochlika – topek nie potrafi latać i ma jaskrawe ubarwienie. Lubi tereny bagniste i wilgotne, często można go spotkać nad brzegami rzek i jezior, gdzie podstawia nogę i popycha przechodzącym ludziom. Żywi się małymi owadami, a rozmnaża się podobnie jak elfy, z taką różnicą, że nie przędzie kokonów. Młode wykluwają się z jaj w pełni uformowane mające nie więcej niż cal. Topki uwielbiają zabawy z czarodziejskimi petardami.
Kategoria: Niegroźne TraszkaPłaz ogoniasty o wodno - lądowym trybie życia. Jest on stosowany jako składnik eliksirów, głównie gdy chodzi o wykorzystanie oka i śledziony tego stworzenia. Traszki dwuogonowe to gatunek traszek z dwiema głowami, które mogą być trzymane jako zwierzę domowe.
Kategoria: NiegroźneTrollDuże stworzenia o wzroście dochodzącym do 12 stóp, czyli około 4 metrów i wadze do pół tony. Trolle są prymitywne i bardzo silne, co czyni je niebezpiecznymi i nieobliczalnymi. Mają raczej humanoidalny kształt, wielki korpus przypominający głaz, krótkie, grube nogi i długie ręce. Na nieproporcjonalnie małej głowie znajdują się odstające uszy. Trolle porozumiewają się ze sobą pomrukami, które można uznać za rodzaj prymitywnego języka. Zdarzały się jednak przypadki że trolle potrafiły zrozumieć ludzką mowę, a te inteligentniejsze wypowiedzieć kilka słów. Wyróżniamy trzy gatunki trolli:
•
górskie – największe i najbardziej niebezpieczne, łyse o szarej skórze
•
leśne – brązowe, czasem porośnięte rzadkimi brązowymi lub zielonymi włoskami
•
rzeczne – sine, często pokryte kudłatym futrem. Ten gatunek trolla posiada również małe różki na głowie.
Kategoria: Niebezpieczne, Nierozumne, w zależności od osobnika Średnio komunikatywne lub Niekomunikatywne
WampirPatrz:
Stworzenia Zagraniczne: EuropaKategoria: Bardzo niebezpieczne, Rozumne, KomunikatywneMiejsce pochodzenia: RumuniaWilaPatrz:
Stworzenia Zagraniczne: EuropaKategoria: Niegroźne, Inteligentne, KomunikatywneMiejsce pochodzenia: SkandynawiaWilkołakIstota magiczna występująca na całym świecie. Można się w niego zmienić wyłącznie na skutek ugryzienia przez jednego z nich. Wilkołaki mają wysoko rozwinięte kończyny, którymi powalają przeciwnika, krótką sierść i długi pysk wyposażony w ostre jak brzytwa zęby, którymi gryzą swoje ofiary. Rzadko zdarza się, żeby wilkołaki zabijały. Przez miesiąc wilkołak jest w ludzkiej postaci, nie różni się niczym od innych ludzi, lecz przy pełni zmienia się w podobne do wilka stworzenie stojące na dwóch tylnych kończynach nie przypominające niczym człowieka. Nie wynaleziono, niestety, do tej pory żadnego lekarstwa powstrzymującego przemiany, choć ostatnie odkrycia w dziedzinie eliksirów zmniejszyły jej najgorsze objawy - wywar tojadowy pomaga, żeby po przemianie mieć "czysty umysł”, pohamować zwierzęce instynkty i nikogo nie zaatakować. Przemiana w wilkołaka następuje przy pełni księżyca. Najczęściej normalny, zdrowy na umyśle czarodziej lub mugol zmienia się w krwiożerczą bestię. Jest to jedno z nielicznych stworzeń, które ciągnie do ludzi, bowiem jest to ich ulubiona zdobycz, wilkołaki nie polują na żadne zwierzęta. Gdy już natrafi na człowieka, jedyną rzeczą, która jest w stanie go potrzymać przed zaatakowaniem, jest wycie innego wilkołaka, wtedy momentalne porzuca niedoszłą ofiarę i biegnie odnaleźć towarzysza. U ludzi ugryzionych przez wilkołaki w fazie księżyca innej niż pełnia, obserwuje się wyostrzenie zmysłów i większe zamiłowanie do krwistych mięs. Departament Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami prowadzi Rejestr Wilkołaków – osobnik, który się nie zarejestrował, a został odkryty, staje przed Wizengamotem i może zostać odesłany do Azkabanu.
Kategoria: Bardzo niebezpieczne, Inteligentne, KomunikatywneWiwernOlbrzymi gad spokrewniony ze smokami, zamieszkujący okolice rzeki Wye. Jego ogień palił nawet najtrwalsze zbroje i miecze. Średniowieczni rycerze, chcąc dowieźć swego męstwa i zdobyć rękę ukochanej księżniczki często wyruszali w podróż by zgładzić wiwerna i przynieść lubej jego głowę. W związku z tym populacja bestii zaczęła gwałtownie maleć. Te, które przetrwały schroniły się przed ludzkim wzrokiem, dlatego też rzadko kiedy można je jeszcze ujrzeć. Wiwerny są dużo mniejsze od smoków, nie mają przednich łap, ich ogony są długie, zakończone żądłem, w którym zawarta jest trucizna. Dość długie zęby i potężne szpony na tylnych nogach były sporym zagrożeniem dla życia każdego potencjalnego napastnika
Kategoria: Bardzo niebezpieczneWystępowanie: Niemalże wymarłeWozakPrzypominają przerośnięte fretki, ale w przeciwieństwie do nich potrafią mówić. Wozaki spotyka się w całej Wielkiej Brytanii, Irlandii i Ameryce Północnej. Nie da się przeprowadzić prawdziwej rozmowy z wozakami, ponieważ ograniczają do krótkich i zazwyczaj obraźliwych zdań, które wypowiadają prawie bez przerwy. Wozaki mieszkają zazwyczaj pod ziemią. Żywią się gnomami, kretami, szczurami i myszami polnymi.
Kategoria: Groźne WsiąkiewkaSrebrno-zielone jaszczurki, o wielkości ciała osiągającej do 10 cali. Spotykane w całej Wielkiej Brytanii oraz Irlandii. Ich szczególną zdolnością jest szybkie zmniejszenie się, przez co nigdy nie zostały zauważone przez mugoli. Skóra jest wysoko ceniona przez czarodziejów. Wytwarza się z niej magiczne sakiewki i portfele, a ten materiał reaguje tak samo na zbliżanie się obcego jak sama jaszczurka; dlatego złodziejom bardzo trudno jest znaleźć sakiewki ze skóry wsiąkiewki.
Kategoria: Groźne ZnikaczBardzo rzadkie ptaki chronione, złotego koloru. Okrąglutkie o bardzo długich i wąskich dziobach, oraz błyszczących jak kamienie szlachetne oczach. Ptaszki te potrafią bardzo szybko latać, a dzięki obrotowym stawom skrzydełek, zmieniają tor lotu niemal niezauważalnie. Pióra i oczy znikaczy są wysoko cenione, onegdaj groziło mu wyginięcie z powodu nadmiernych polowań na niego. Na szczęście zauważono w porę ten nagły załam w populacji ptaszków i teraz najważniejszym problemem było zastąpienie znikacza piłką (złotym zniczem), czego dokonał Bowman Wright. Kolonie złotych znikaczy żyją na całym świecie.
Kategoria: Niebezpieczne ZwodnikJednonogi demon bagienny. Są niewielkich rozmiarów. Pokrycie ich ciał nasuwa skojarzenie z dymem, jest zwinne i wiotkie. Posiadają zwisające z rąk małe lampki. Blado niebieskie światło, jakie się z niej wydobywa, sprowadza wędrowców na leśne trzęsawiska, gdzie giną z rąk zwodników.
Kategoria: Groźne ŻabertStworzenie nadrzewne, z wyglądu przypomina krzyżówkę małpy z żabą. Wywodzi się z południa Stanów Zjednoczonych, ale teraz można je spotkać na całym świecie. Żabetry nie posiadają włosów, a ich gładką zieloną skórę pokrywają cętki. Palce u rąk i nóg spięte są błoną pławną, a ręce i nogi bardzo długie i giętkie aby mógł się swobodnie poruszać wśród gałęzi ze zwinnością co najmniej orangutana. Na głowie ma krótkie rogi. Jego szerokie usta sprawiają wrażenie jakby cały czas się uśmiechał. Przy tym "uśmiechu" Żabert ukazuje swe ostre jak brzytwy zęby. Żywi się on głównie małymi jaszczurkami i ptakami. Jego najbardziej charakterystyczną cechą jest bąbel rosnący pośrodku czoła. Gdy Żabert wyczuje niebezpieczeństwo bąbel przybiera szkarłatną barwę. Kiedyś amerykańscy czarodzieje trzymali Żaberty w ogródkach aby te ostrzegały ich przed nadchodzącymi mugolami.
Kategoria: Niegroźne