Uniósł lekko brwi, kiedy zwróciła się do niego w ten, a nie inny sposób, chyba nie do końca zdając sobie sprawę z tego, że podobne słowa były swoistym ciosem, wymierzonym w człowieka, który nie miał ukończonych studiów. Na własne życzenie, zgodnie z własnym widzimisię, które wcale nie skończyło się tak dobrze, jakby tego sobie życzył. Zakładał, że sprawy będą miały się inaczej, ale niestety pewne marzenia były marzeniami ściętej głowy i teraz zdawał sobie z tego coraz lepiej sprawę, rozumiejąc, że jeśli chciał wyrwać się spod kurateli rodziców, musiał zacząć w pełni określać własne cele. Musiał również, co nie ulegało wątpliwości, ukończyć studia i ostatecznie wybić im ten jeden argument z ręki, robiąc to jedynie po to, żeby zmyć uśmiechy z ich twarzy i powstrzymać własny ślub, skoro nigdy z Josephine nie powiedzieli, o ukończenie czyich studiów chodziło. Ale to mimo wszystko nie były sprawy Mulan.
- Są – odpowiedział jedynie, jakby chciał uciąć temat, bo poczuł się mimo wszystko rozdrażniony, ale zamiast jakoś mocno się w tym zapadać, spróbował skoncentrować się na tym, co było w tej chwili najważniejsze, a więc na prawdziwym oszacowaniu tego, co ich czekało. Potrzebował jeszcze dokładniejszego wyliczenia, więc przez dłuższą chwilę milczał, nanosząc odpowiednie informacje na mapę nieba, sięgając także po wykres gwiazd, który pozwolił mu określić ruchy niektórych z nich, jakich w tej chwili potrzebował, a później zmarszczył lekko brwi, zastanawiając się nad tym, jak do całej sprawy podejść, by to miało sens, a nie było jedynie jakimś czystym szaleństwem.
- Pełnia przypada we wtorek dwudziestego trzeciego, a najwięcej gwiazd… w poniedziałek dwudziestego drugiego, czyli to są dwa krytyczne dni – mruknął, a później spojrzał na Mulan, odnotowawszy najistotniejsze kwestie w tym zakresie. – Oczywiście. Takie nasilenie wpływu gwiazd nie będzie dobre ani dla nas, ani dla zwierząt, nie tylko magicznych. Można spodziewać się różnych komplikacji i pewnie nasilenia wpływu pyłu wróżek. To też całkiem możliwe, biorąc pod uwagę, co się ostatnio dzieje – przyznał, dodając kilka notatek na skraju mapy nieba, jaką musiał dopracować, nim ostatecznie prześle wnioski do Ministerstwa.

Nawet nie sądziła, że podobny komentarz może w jakikolwiek sposób zaboleć Fredericka. W końcu nie raz i nie dwa dogryzali sobie na różne sposoby, a tym razem nawet nie chciała uderzać w jakiekolwiek złośliwości. Po prostu wysłuchiwała uważnie tego, co miał jej do powiedzenia, ale miało to w sobie jakiś niezwykle szkolny charakter. Nie widziała go jeszcze w tej roli, ale z jakiegoś powodu całkiem mu pasowała. Być może była to kwestia tej powagi, którą w sobie posiadał.
Nie próbowała w żaden sposób dalej ciągnąć tematu skoro Shercliffe urwał go jednym prostym słowem. Zamiast tego czekała po prostu na to, co jeszcze mężczyzna byłby w stanie jej powiedzieć w poruszonych wcześniej kwestiach. Była tego ciekawa i z chęcią posłuchałaby go jeszcze chwilę.
Skinęła głową na komentarz, że dwa wspomniane dni mogły być faktycznie dosyć krytyczne. Nie chciała nawet myśleć o tym, co mogło to oznaczać dla pracy w rezerwacie, która i tak była już wystarczająco wymagająca bez podobnych wyzwań.
- Ten pył dodatkowo jeszcze wszystko komplikuje. Obyśmy szybko się z nim uporali - powiedziała, wzdychając ciężko, bo naprawdę nie miała ochoty dłużej użerać się z tym piekielnym pyłem, który jedynie im utrudniał wszystko, co tylko było możliwe.
Przez jakiś czas obserwowała jedynie Fredericka i to, co robił ze swoimi notatkami. Nie chciała mu przerywać skupienia. Po prostu siedziała tuż obok, obserwowała nocne niebo i  czekała na to, co też postanowi dalej mężczyzna. Dopiero, gdy zauważyła, że ten zaczyna powoli się zbierać, wstała z ziemi i ruszyła tuż za nim w tylko jemu znanym kierunku.

z|t x2

Nie samą pracą człowiek żyje, ale jednak obowiązki trzeba wykonać. Tak właśnie wyglądał Twój dzień w rezerwacie. Planowałeś odebrać środki pielęgnacji dla przebywających tam zwierząt ze specjalistycznego sklepu, a następnie uporządkować nieco okolicę, szczególnie od wróżkowego pyłku, który wszędzie się panoszył. Wracałeś właśnie z wioski, objuczony zakupami, gdy poczułeś się obserwowany, a z krzaków nieopodal dotarł do Ciebie słaby chichot. Nim zdążyłeś się zorientować, co ma  miejsce, jedna z gałęzi spadła Ci na głowę, powodując przynajmniej silny ból, choć była na tyle cienka, że nie zrobiła Ci niczego poważnego. Niestety takiego szczęścia nie miały słoje z maściami i pudełka ze specyfikami. Porozwalały się po całej ścieżce, powodując bałagan i niemałe straty. Co gorsza, poczucia bycia obserwowanym ani trochę Cię nie opuszczało. Miałeś wrażenie, że kątem okaz dostrzegasz ruch między wielkimi wierzbami, za którymi podążał wciąż wesoły chichot.

Kostki:

@Frederick Shercliffe

// M.F.S.

Widziadła: C nie
Zakupy: 35

Obowiązki miały to do siebie, że nie mogły zostać wykonane bez jego pomocy. Nie zamierzał narzekać, bo nie o to w tym wszystkim chodziło, ale zwyczajnie zastanawiał się, czy jego ojciec nie wysłał go po sprawunki specjalnie samego, żeby nieco go utemperować i przypomnieć, żeby nie wymyślał głupot, jeśli mowa o tym, co obecnie działo się w rezerwacie. Brzmiało to, niestety, bardzo prawdopodobnie, ale Frederick starał się nie poddać tej myśli, starał się w niej nie zapaść i nie pozwolić, żeby z nim wygrała, żeby dyktowała mu jakieś dalsze zachowanie, czy cokolwiek podobnego. Zaraz zresztą musiał porzucić te rozważania, bo do jego uszu doleciał chichot. Był pewien, że ktoś się tutaj śmiał, ale zanim zdążył zareagować, na jego głowę spadła gałąź. Było to tak nieoczekiwane, że upuścił większość, jeśli nie wszystkie, niesione przedmioty i wciągnął głęboko powietrze, czując narastającą irytację. Nie tak powinno to wyglądać. Czyżby to znowu wróżki próbowały go zaatakować?
Frederick nastawił uszu, bo wydawało mu się, że wciąż coś słyszy i czuł się coraz wyraźniej obserwowany, zupełnie, jakby stanowił jakieś kuriozum. Zaczął ostrożnie zbierać zniszczone rzeczy, nie chcąc ich stracić, zastanawiając się jednocześnie, co się tutaj właściwie działo, nie chcąc stać się ofiarą jakiegoś niemądrego żartu. Był jednak prawie pewien, że to te przebrzydłe istoty coś kombinowały. Ostatnio było głośno o ich błazeńskich zachowaniach, więc nawet szczególnie mocno by się nie zdziwił.

Intuicja bardzo dobrze Ci podpowiadała. Oszem, stałeś się ofiarą wróżek, które uwielbiały stroić sobie żarty kosztem niczego nie spodziewających się ludzi. Ty nie byłeś więc żadnym wyjątkiem.
Sprawunki wypadły z Twoich rąk, rozwalając się po okolicy, ale na szczęście większość z nich była naprawdę dobrze zabezpieczona. Tylko niektóre słoje się potłukły, a opakowania otworzyły, uwalniając zamkniętą w nich zawartość. Podjąłeś się próby zbierania swoich rzeczy, zapewne z nadzieją, że gałąź była tylko jednym głupim żartem, ale niestety. Gdy sięgałeś po kolejne zakupy, żwir do pielęgnacji zwierzęcych kopyt, który wysypał się nieco z przedziurawionego worka, zaczął stopniowo wznosić się w powietrze, by w końcu stworzyć wokół Ciebie swoisty wir, by ostatecznie stworzyć pewną barierę, blokującą nie tylko Twoje ruchy, ale i skutecznie nie pozwalając Ci widzieć poza drobne kamyczki, lewitujące w powietrzu. Mogłeś dostrzec jednak delikatne migotanie, gdzieś poza tym nieprzyjemnym baldachimem, a śmiech, który wcześniej słyszałeś, tylko wzmógł się na sile.