Makr szeroko się uśmiechnął. Przytulił ją mocniej do siebie, obdarzając ją kolejnym pocałunkiem. Spojrzał w jej oczy. Chyba okazywały radość. Gdy skończył pocałunek, zaczekał co poczyni Diana.

Też się uśmiechnęła. Usiadła znowu obok niego i się w niego wtuliła. Nie wiedziała co teraz będzie i nawet trochę się tego bała, ale wolała o nic nie pytać. Nie chciała niczego psuć.

Upomnienie 2/5 - czwarty punkt regulaminu ogólnego

-Chciałbym, aby ta chwila trawła wiecznie. - Wyszeptał Mark, po czym pocałował ją w czoło. Także obawiał się, co stanie się później, lecz cieszył się tą chwilą. Miał takie zamieszanie w głowie, ze nie wiedział co zrobić. Ponownie objął ją ramieniem, i przytulił do siebie, patrząc na niebo.

-Ja również.- szepnęła.
Czuła się wspaniale. Serce biło jej mocniej, a od środka wypełniało ją uczucie największego szczęścia. Czuła, że jest najszczęśliwszą dziewczyną w Hogwarcie.
Na gałęzi nad ich głowami usiadła para słowików i zaczęła śpiewać słodką melodię. Melodia była taka spokojna i słodka, że Diana powoli zasnęła w objęciach Marka.

Hmmm, wspaniały dzień, i to ostatni dzień szkoły - Uświadomił sobie Mark. Po chwili zauważył, że Diana zasnęła w jego objęciach. Poprawił jej włosy na czole, i pocałował gdy spała. Także się położył, i lekko przesunął Dianę na swoją klatkę piersiowoą, aby jej było wygodnie. Też zamknął oczy.

Śniło jej się, ze spada z urwiska i obudziła się, a przy tym silnie drgnęła. Otworzyła oczy i spostrzegła, że ma głowę na klatce piersiowej Marka. Podniosła głowę i spojrzała na niego. Uśmiechnęła się i ułożyła tak jak wcześniej. Ptaki już nie śpiewały, a i ona już nie zasnęła. Tylko leżała i patrzyła przed siebie szczęśliwa, ze siedzi właśnie przytulona do najprzystojniejszego chłopaka w szkole.

Zauważył że Diana się obudziła. Zobaczył, że dalej leży na jego klatce piersiowej, więc też pozostał w tamtej pozycji.
-Nie śpisz? - Wyszeptał, aby się upewnić. Przytulił ją do siebie.

-Nie. Przyśniło mi się coś i się obudziłam.- odpowiedziała spokojnie.
Podniosła się i popatrzyła mu w oczy. Nagle zauważyła, ze hipogryf dalej jest obok nich.
-Możesz odejść.- powiedziała do Higusa i machnęła na niego ręką, a ten zniknął między drzewami.

Mark wzdrygnął się. Czyli teraz nastał czas na tę rozmowę. Pomyślał jak zacząć.
-Czyli teraz... jesteśmy dziewczyną i chłopakiem? - Powiedział, po czym pocałował ją w policzek.

Uśmiechnęła się. Cieszyła się, ze to on zadał to pytanie, bo jej by ono w gardle chyba stanęło, a zastanawiała się nad tym od kilku minut.
- Jeśli chcesz.- powiedziała i uśmiechnęła się słodko.

-Ja, jak najbardziej... A ty? - Zapytał. Przewidywał odpowiedź, lecz wolał się upewnić. Zauważył zachód słońca, i zorientował się jak wiele czasu minęło. Przyjrzał się słońcu, z napięciem czekając na jej odpowiedź.

Uśmiechnęła się jeszcze szerzej. Usiadła mu na kolanach, przodem do niego i go pocałowała. To mówiło samo przez się.

upomnienie 3/5 - czwarty punkt regulaminu ogólnego

Odwzajemnił pocałunek, tylko że jego trwał dłużej.
-Czyli że tak. - Powiedział, i uśmiechnął się. Jeszcze raz ją pocałował. Powoli zaczynało robić się późno.

Kiwnęła głową na potwierdzenie i odwzajemniła pocałunek. Kiedy skończyli też zauważyła, że robi się późno. I zimno.
-Robi się późno.- powiedziała.
Akurat powiał zimny wiatr i wywołał na jej rękach gęsią skórkę. Miała na sobie tylko koszulkę na ramionczkach, bo dzień był ciepły. Zadrżała z zimna, ale nic nie powiedziała.

Zauważył że jej zimno. Zdjął swoją skórzaną kórtkę, i jej ją wręczył.
-Proszę. Widzę że ci zimno. - Powiedział, i się uśmiechnął, czekając aż weźmie od niego na pewno na nią za dużą kórtkę.

Uśmiechnęła się i przyjęła kurtkę. Założyła ją na siebie. Wyglądała śmiesznie, ale przynajmniej zrobiło jej się ciepło.
-Dziękuję.- znowu się nad nim nachyliła i pocałowała go.

-Cipeło ci? - Zapytał, i pogłaskał ją czule po policzku. Mark zauważył już gwiazdy na niebie, więc zaczął im się pzryglądać, czekając aż Diana coś powie. Zadrżał lekko z zimna lecz nic nie powiedział.

-Tak.- odpowiedziała i wtuliła twarz w jego dłoń.
Zauważyła, ze teraz on zadrżał z zimna.
-Teraz tobie jest zimno.- powiedziała z troską.- Czekaj mam pomysł.-Mówiąc to zdjęła kurtkę i mu ją podała.
-Włóż ją.- powiedziała głosem nieznoszącym sprzeciwu.
Gdy to zrobił przytuliła się do niego w taki sposób, że kurtka i ją okrywała. W taki sposób było ciepło im obojgu.
Diana również zaczęła patrzeć w gwiazdy.

Rzeczywiście zrobiło mu się ciepło. Uśmiechnął się.
-Jedziesz na te kolonie? - Zapytał Mark, i przytulił się do niej mocniej. Gwiazdy pięknie wyglądały.

-Tak.- odpowiedziała z błogim uśmiechem na ustach.
- A ty?- spojrzała na niego z nadzieją.
Gdyby jechał to by chyba skakała z radości. Przynajmniej będą mogli spędzić więcej czasu razem.
Nagle uprzytomniła sobie jak już jest późno. Zerwała się na równe nogi.
-Mark! Przecież pociąg do Londynu już pewnie odjechał!- zawołała z przejęciem.- Teraz będziemy musieli się teleportować, ale z tond nie możemy. Chodź.- chwyciła go za rękę i podniosła do góry.
-Zaraz, bagaże.- w tym momencie wycelowała różdżkę w stronę zamku i zawołała:
- Accio bagaże- i ich kufry zaraz znalazły się przy nich.
Schowała różdżkę za pazuchę i wzięła swój kufer.
-A teraz szybko.- znowu chwyciła go za rękę i poprowadziła w stronę Hogsmeade.


(Mark, przepraszam, ze tak napisałam, ale musiałam... bo by nam wątek zamknęli.)

Mark także się zorientował, jak już późno, i niedługo odjedzie pociąg. Czas bardzo szybko mu leciał. Pośpiesznie wstał, chwycił swój kufer, i pobiegł trzymając Dianę za ręke.
-Tak, jadę. - Powiedział przelotnie, i uśmiechnął się.

Deborah szczelnie opatuliła się szalem, manewrując między drzewami, rzęsiście pokrytymi lepką żywicą.
Dziewczyna chciała schować się tu przed nużącym słońcem, którego miała już szczerze dosyć. Zdecydowanie nie mogła się doczekać rozpoczęcia jesieni.
Nagle zatrzymała się dość gwałtownie. Była w tym lesie po raz pierwszy, a nie miała najmniejszej ochoty zgubić się i umrzeć przedwcześnie.
Szybko wzięła tabletkę i wsunęła opakowanie do kieszeni bluzy.
Mimowolnym ruchem przeczesała anielskie włosy i rozejrzała się w poszukiwania jakiegoś prowizorycznego krzesła, którym po chwili okazał się pieniek drzewa.
Rozprostowała nogi, wdychając świeże powietrze.
O tak, to miejsce zdecydowanie przypadło jej do gustu.

Westchnął głęboko, manewrując bez celu między korzeniami okazałych drzew. Nie lubił tych gęstych części lasów. Przecież nie można wypocząć w żaden sposób, a po co innego się tutaj przychodzi? Wilkie lubi czasem odetchnąć świeżym powietrzem, z dala od zgiełku miasta. Ułożyć się na trawie i wdychać jej woń, patrzeć w niebo i gdybać nad poszczególnymi, abstrakcyjnymi kształtami. Jednakże wypoczywanie wśród tylu, niebotycznych pająków i ogromnych robaków, nie jest dlań zbyt komfortowe. Ponownie westchnął, po czym cofnął się parę kroków przez paprotki i runął na ziemie, zahaczając o jakiś wyjątkowo wysoki korzeń. Zaklął pod nosem, po czym ponownie powstał na nogi i ruszył w dalszą drogę. Po kie licho tak daleko zaszedł? Stanowczo stracił poczucie czasu, przecież teraz droga ta ciągnęła się w nieskończoność. Nagle, przed oczyma mignęła mu blond czupryna i rozejrzał się na wszystkie boki, myśląc, że tylko mu się przewidziało.

Z zamyśłenia wyrwał ją dość niepokojący szelest. Błyskawicznie zerwała się na równe nogi, mrużąc ostrożnie oczy.
Zaśmiała się pod nosem, kiedy dostrzegła chłopaka, który znajdował się nieopodal. Ciekawe, co tu robił. Warto się dowiedzieć, może to miejsce jest bardziej popularne, niż jej się początkowo wydawało.
Podeszła do chłopaka i usiadła naprzeciwko niego. Uśmiechnęła się delikatnie, ale zadziornie.
- Witam. Co Cię tu sprowadza? - lekko przekrzywiła głowę po czym odwróciła wzrok od chłopaka.
Sięgnęła ręką po źdźbło trawy i zaczęła je obracać między palcami, czekając na jego odpowiedź.

Nim jednak zdołał się przekonać, że to tylko jakaś trochę przedwczesna fatamorgana, ów strzecha blond włosów ruszyła w jego stronę. Rozejrzał się na boki upewniając, chociaż wiedział, że to głupie, czy nie zakrada się na niego czasem jakaś dziwna odmiana ninja. Jednakże nie musiał się długo rozglądać, ponieważ nie było tak trudne aby zorientować się, że ów ninja to całkiem ładna dziewczyna, która najwyraźniej poluje samotnie. Posłał jej dziarski uśmieszek, po czym zastanowił się nieco nad odpowiedzią i cóż tu dużo mówić, odpowiedział.
- Przyszedłem na spacer. Po części trochę odpocząć, po części trochę wyluzować. A Ciebie co tutaj sprowadza? Jeszcze nigdy nie spotkałem nikogo w tej części lasu, a po za tym, to niebezpieczne i sprzeczne z regulaminem.

Candy nie odważyłaby się wejść głeboko w zakazany las. Za dużo niebezpiecznych stworzeń znajdowało się w pobliżu. Przysiadła przy jednym z drzew i rozejrzała się za jakimś żywym duchem. Ale... zaraz. Duch nie może być żywy, prawda? Z racji iż nudziło jej się, to zostało najlepszym tematem do rozmyślań. Więc myślała.