Istnieje pięć kategorii roślin, które zostały zaklasyfikowane przez Ministerstwo Magii z uwagi na wykazywane przez nie właściwości oraz niebezpieczeństwo, jakie stwarzają dla czarodziejów i niejednokrotnie również mugoli.

Neutralne: rośliny te w większości przypadków nie przejawiają żadnych szczególnych magicznych właściwości, aczkolwiek są to rośliny użyteczne.

Niegroźne: przejawiają właściwości magiczne, a ich pozyskiwanie nie jest tak proste, jak w przypadku poprzedniej kategorii, z większością z nich można zapoznać się we wczesnych latach szkolnych.

Groźne: przejawiają pewne właściwości magiczne i mogą okazać się wyzwaniem dla niejednego czarodzieja, nie nadają się do hodowania w domu.

Niebezpieczne: wymagają specjalistycznej wiedzy i doświadczenia, czarodziej, który nie zna się na zielarstwie, powinien trzymać się od nich, jak najdalej, bo rośliny tej kategorii mogą wyrządzić poważne szkody.

Bardzo niebezpieczne: najniebezpieczniejsze rośliny świata, do których nie należy się zbliżać, ich właściwości magiczne nie są warte ryzykowania własnego życia.

Każda z roślin została opatrzona “detalami”, po których rozwinięciu ukazują się dodatkowe, istotne informacje:
Pochodzenie: wskazujące na obszar występowania danej rośliny
Szkodniki: wskazujące na szkodniki atakujące daną roślinę
Zastosowanie: wskazujące na obszar zastosowania danej rośliny

Uwaga!
Szczegóły mechaniki zbierania, hodowania ziół oraz innych roślin możemy znaleźć w tym temacie.

ROŚLINY ZIELNE, BYLINY I INNE

KRZEWY I DRZEWA

GRZYBY

SZKODNIKI

Asfodelus
Roślina z rodziny liliowatych, znana również pod nazwą złotogłów. Rośnie na glebach żyznych, bogatych w wapń, świetnie odnajduje się na terenach skalnych. W sprzyjających warunkach osiąga ponad metr wysokości, jest mrozoodporna. Jej łodygi są nierozgałęzione, sztywne, o zielonym zabarwieniu, na którym czasami występują czerwonawe zabarwienia. Liście dolne asfodelusa są szerokie i lancetowate, zebrane w grupę od czterech do ośmiu sztuk, z kolei liście górne są skrętoległe i znacznie mniejsze. Niewielkie kwiaty przybierają barwy: białą, różową, żółtą i pomarańczową. Kwitnie w czerwcu i lipcu.

Detale:

Blekot
Roślina z rodziny selerowatych, o nagiej, pustej w środku łodydze, osiągająca wysokość od dziesięciu do pięćdziesięciu centymetrów. Liście mają pierzasty kształt, od spodu są błyszczące, kwiatki są zaś drobne, zebrane w baldachach, zabarwione na biało. Owocami blekotu są rozłupki o długości trzech do pięciu milimetrów. Kwitnie od czerwca do października.
Należy pamiętać, iż spożycie blekotu może prowadzić do niekontrolowanego słowotoku oraz opowiadania bredni. Jest to bowiem roślina trująca, której spożycie w niewłaściwy sposób może mieć dla czarodzieja skutki co najmniej mało przyjemne. Podany w odpowiedniej dawce, blekot można stosować jako lek przeciwbólowy, przeciwskurczowy oraz uspokajający.

Detale:

Dymnica
Roślina należąca do rodziny makowatych, występująca pod nazwą dymnicy pospolitej albo dymnicy lekarskiej, niezwykle podoba do żyta. Osiąga maksymalnie czterdzieści centymetrów wysokości, jej łodyga jest jasnozielona albo zielonobrunatna, pusta i kanciasta. Liście dymnicy są naprzemianległe, zakończone jajowato. Kwiaty małe, zebrane w luźne grona, wybarwiają się na: różowo, purpurowoczerwono, ciemnopurpurowo lub brunatnie. Kwitnie od kwietnia do października.
Ziarna dymnicy osiągają ciemnobrązową barwę, są nadzwyczajnie miękkie i wyjątkowo słodkie, dzięki czemu można jeść je na surowo albo wykorzystać przy robieniu różnego rodzaju słodkości. Poza tym ziarna te po podpaleniu kilku z nich żarzą się i wytwarzają niesamowitą ilość dymu.

Detale:

Dyptam
Roślina z rodziny rutowatych, bylina kłączowa, osiągająca od pięćdziesięciu do stu dwudziestu centymetrów wysokości, najczęściej o pojedynczej łodydze. Ma ciemnozielone, jajowate liście, które brzegiem są bardzo delikatnie ząbkowane, zaś kwiaty mają barwę białoróżową lub różową, rosną na krótkich szypułkach, zgromadzone w szczytowe grona.
Zimą zdrewniały, nadziemny pęd obumiera, zaś na wiosnę roślina wypuszcza nowy pęd na jego miejsce. Kwitnie od maja do lipca. Ze względu na to, że roślina wydziela dużo olejków eterycznych, otacza ją silna, balsamiczna woń.

Detale:

Fruwokwiat
Niskie, bądź średnie rośliny zielne o krótkich łodygach wzniesionych albo płożących, które przypominają kołyszące się nieustannie wąsy. Liście podłużne, lancetowate, pierzaste, osadzone przez całą łodygę. Fruwokwiat, pomimo swojej nazwy, jest rośliną, u której nie występuje kwitnienie. Wykazuje cechy podobne do diabelskich sideł, jednakże w przeciwieństwie do swojego dalekiego kuzyna, roślina ta jest całkowicie nieszkodliwa.

Detale:

Iactus
Roślina pasożytnicza, korzystająca w pełni z wody, soli mineralnych oraz substancji odżywczych wytworzonych przez drzewo, na którym żeruje. Zalicza się do pasożytów pędowych, ponieważ jej ssawki wnikają do nadziemnych części drzew oraz pasożytów całkowitych, gdyż nie posiada części zielonych, zdolnych do przeprowadzenia fotosyntezy. Charakterystyczne pióra iactus nie są zdolne do pobierania składników odżywczych, przez co roślina czerpie je jedynie od swojego żywiciela, obumierając wraz z nim.
Iactus przypomina gałąź lub też strzałę wbitą w drzewo, na którym pasożytuje, na całej długości pokryte jest drobnymi włoskami, dzięki którym jest w stanie opędzić się od owadów, w tym również szkodników, oraz niektórych zwierząt, zapewniając sobie w ten sposób spokojne bytowanie.

Detale:

Jemioła
Roślina pasożytnicza z rodziny sandałowcowatych, obejmująca blisko sto pięćdziesiąt gatunków. Najczęściej są to krzewy, bądź krzewinki, rzadko rośliny zielne o silnie zredukowanym pędzie. Największe osiągają do metra średnicy, najmniejsze pędy ledwie trzech milimetrów długości. Pędy pojedyncze lub liczne, okrągłe w przekroju bądź spłaszczone. Liście jemioły są zimozielone, skórzaste i osadzane na pędach naprzeciwlegle parami. Kwiaty rośliny są niewielkie, żółtozielone, umieszczone od jednego do siedmiu w rozwidleniach pędów. Owocami jemioły są okrągłe jagody, białe, żółte lub czerwone, zawierające śluzowaty miąższ, otaczający pojedyncze nasiono.

Detale:

Języcznik Migocący
Roślina spokrewniona z paprocią zwyczajną, o nieco spłaszczonych, czołgających się kłączach, osiągających do czterdziestu centymetrów długości, pokrytych złotobrunatnymi łuskami. Liście języcznika wyrastają pojedynczo w dwóch szeregach z górnej strony kłącza, na długim ogonku i osiągają przeważnie trzydzieści centymetrów długości; samych odcinków liściowych zwykle jest dwanaście - piętnaście par barwy ciemnej lub żywozielonej. Na spodniej stronie blaszki liściowej tworzą się zarodniki zebrane w okrągłe skupiska.
Języcznik migoczący różni się od paproci zwyczajnej wytwarzanym drobnym pyłkiem, który unosi się nad całą rośliną, tworząc niewielkie spirale. Gołym okiem da się jedynie zauważyć lekkie migotanie, skąd języcznik czerpie swoją nazwę.

Detale:

Kamienne Pnącze
Roślina o długiej, pozornie wiotkiej łodydze, która dzięki podporom jest w stanie wspinać się w górę, w stronę słońca. Zalicza się do grupy wytwarzającej pędy czepne w postaci zmodyfikowanych pędów bocznych przybierających formę niewielkich haków. Kamienne pnącze, jak sama jego nazwa wskazuje, swą teksturą i twardością przypomina zwykłe kamienie. Nie kwitnie i nie owocuje, a ich budowa pozwala na szybki transport substancji odżywczych przez całą roślinę.

Detale:

Kłaposkrzeczki
Bylina wytwarzająca liście przy samym gruncie, wznoszące, lancetowate i mięsiste, w dotyku nieznacznie chropowate, o barwie jasnozielonej. Zimą chronią się pod warstwą ściółki, obumarłych oraz żywych liści przykrytych śniegiem. Nie kwitną, zaś na spodniej blaszce liści wytwarzają zarodniki, które rozsiewają w chwili, w której brakuje im odpowiednio dużo nawozu. Niewłaściwie odżywiane skrzeczą i wiją się, co umożliwia im rozrzucenie zarodników po okolicy.

Detale:

Księżycowa rosa
Roślina jednoroczna zielna z rodziny astrowatych, blisko spokrewniona ze stokrotką. Rozrasta się kłączowo i osiąga do dwudziestu centymetrów wysokości. Jej liście skupione się w rozetę przyziemną, pojedyncze, o lancetowatym kształcie i ząbkowanym brzegu blaszki. Kwiaty zebrane w koszyczki rosną pojedynczo na szczycie bezlistnej, wzniesionej łodygi, białe, bardzo rzadko różowe. Kwitnie jedynie w czasie pełni księżyca.

Detale:

Kwiat różecznika
Roślina porastająca różecznika przypominająca kwiaty krzewów należących do rodziny różowatych. Kwiaty duże, pachnące, promieniste, ich korony najczęściej złożone są z dwudziestu różnokształtnych płatków, miękkich, niemalże aksamitnych w dotyku. Pąki kwiatów zwinięte są spiralnie, przez co sprawiają wrażenie mocno wydłużonych. Mają bogatą gamę kolorów i niejednokrotnie można spotkać się z ich pomieszaniem; do tej pory nie stwierdzono również podstaw wskazujących na różnicę w kolorach kwiatów różeczników.

Detale:

Malwa
Roślina zielna, wieloletnia z rodziny ślazowatych, osiągająca przeważnie do trzech metrów wysokości, choć odnotowano osobniki osiągające siedem metrów wysokości. Pędy malwy są wyprostowane i przeważnie nierozgałęzione, okryte włoskami, często szorstkie. Liście tej rośliny są z kolei jajowate, duże o karbowanym lub ząbkowanym brzegu, częściowo zimotrwałe. Okazałe kwiaty wyrastają pojedynczo bądź w pęczkach u nasady liści, tworząc tym samym grono. Są różnobarwne - żółte, białe, różowe, purpurowe, u nasady ciemniejsze albo jaśniejsze, zaś ich średnica nie przekracza trzech centymetrów.

Detale:

Mimbulus mimbletonia
Niezwykle rzadka roślina należąca do rodziny sukulentów, dziko rosnąca jedynie w Asyrii. Pęd kulisty, karłowaty, rozrasta się poprzez odrost, w sprzyjających warunkach tworząc darnie. Osiąga maksymalnie trzydzieści centymetrów wysokości, zaś jego łodygi stanowią mięsistą część rośliny, pozwalającą jej na gromadzenie substancji odżywczych. Część rośliny przystosowana jest również do gromadzenia odorosoku, który służy jej do obrony. W przeciwieństwie do innych kaktusów nie wytwarza kolców, lecz bąble i przyjmuje szarą barwę. Cechą charakterystyczną rośliny jest jej nieustanne, lekkie pulsowanie.

Detale:

Pokrzywa lekarska
Roślina jednoroczna zielna lub bylina o ząbkowanych, ułożonych naprzeciwlegle liściach. Kwiaty pokrzywy są małe, zebrane w różnokształtne kwiatostany o zielonkawej barwie. Cechą charakterystyczną są występujące na całej roślinie włoski parzące, które są rozszerzone u podstawy i zwężają się ku główce, która zawiera parzącą ciecz, uwalnianą w momencie złamania.

Detale:

Pykostrąk
Roślina strączkowa z rodziny bobowatych, jednoroczna, o dużych nasionach. Łodyga wijąca, osiąga do czterech metrów długości, liście duże, zebrane w skupiska po trzy, kwiaty różowe, podobnie, jak strąki. Nasionami pykostrąku są białe, błyszczące fasole o nerkowatym kształcie, które rzucone na ziemię natychmiast wystrzeliwują z siebie kwiaty o barwie białej, różowej lub czerwonej. Roślina ta jest odporna na choroby oraz niesprzyjające warunki atmosferyczne, dzięki czemu rozwija się stosunkowo szybko.

Detale:

Rdest ptasi
Gatunek rośliny z rodziny rdestowatych, występujący również pod nazwą rdestu różnolistnego. Ma sinozielone, rozgałęzione, rozścielone i pełzające łodygi, osiągające do pięćdziesięciu centymetrów długości. Porastają je drobne, eliptyczne liście, a kwiaty rdestu są równie niewielkie, białozielone lub czerwonawozielone. Owocami rdestu są orzeszki osiągające około trzech milimetrów długości, zaś jego korzeń jest rozgałęziony i wrzecionowaty. Kwitnie od czerwca do października.

Detale:

Rauhitia
Magiczna roślina z rodziny jaskrowatych. Osiąga do sześćdziesięciu centymetrów wysokości, łodygi cienkie, górą rozgałęzione, dołem pokryte czerwonymi pierścieniami. Liście rahuhitii są podłużne, ostro zakończone, pokrywają większość łodygi. Kwiaty drobne, pojedyncze, zebrane na szczytach łodyg, barwy ciemnobłękitnej. Kwitnie od grudnia do lutego. Nasiona posiadają właściwości rozgrzewające.

Detale:

Rumianek lekarski
Roślina z rodzaju astrowatych, jednoroczna, osiągającą około dwudziestu pięciu centymetrów wysokości, choć zdarzają się przypadki, gdy wyrasta na blisko osiemdziesiąt centymetrów. Pędy aromatyczne, przeważnie nagie, rzadko owłosione. Rumianek ma albo pojedyncze łodygi, albo jest kilka do kilkunastu, wyprostowane bądź podnoszące się, rzadko płożące. Liście pierzaste, w części przyziemnej szybko zamierające, kwiaty zaś białe, żółte lub żółtawozielone, zebrane w koszyczki u szczytu gałązek.

Detale:

Scilla syberyjska
Bylina z rodziny szparagowatych, występująca również pod nazwą cebulicy syberyjskiej. Jest niewielką rośliną, osiągającą maksymalnie piętnaście centymetrów wysokości, o mięsistych i podłużnych liściach z zaostrzanym końcem, które wysychają pod koniec czerwca. Na szczycie pozbawionej liści łodygi wyrasta od dwóch do pięciu pojedynczych, zwisających kwiatów o dzwonkowatym kształcie. Kwiaty mają lazurowoniebieski kolor z ciemną pręgą i pojawiają się wczesną wiosną, od marca do kwietnia.

Detale:

Skrzeloziele
Magiczna roślina wodna o charakterystycznym kształcie, przypominająca zwitek oślizgłych szczurzych ogonów barwy szarozielonej. Zakotwicza się w podłożu przy pomocy specjalnych chwytników, rozmnaża się z kolei przez podział komórkowy. Niektórzy badacze są zdania, że skrzeloziele jest w stanie wchodzić w symbiozę z małżami, ale są to niepotwierdzone dane.  

Detale:

Sowia Paszcza
Roślina trwała z rodziny babkowatych, o wzniesionych łodygach, osiągająca od trzydziestu do siedemdziesięciu centymetrów wysokości. Łodygi pokryte niewielkimi, okrągłymi liśćmi o ciemnozielonej barwie, skierowanymi ku dołowi. Jej cechą charakterystyczną jest silne rozkrzewienie oraz zebrane w gęste grona różnobarwne kwiaty - im ciemniejszy odcień, tym silniejsze są właściwości danej rośliny. Kwitnie od czerwca do października.

Detale:

Szałwia Lekarska
Roślina z gatunku jasnotowatych, ze skłonnością do pokładania się. Osiąga od pięćdziesięciu do siedemdziesięciu centymetrów wysokości, jej łodygi są czterokanciaste albo okrągławe i drewnieją od dołu. Liście szałwii są miękkie w dotyku, o zielono-srebrnej barwie, podłużnie owalne albo lancetowate, na łodydze ułożone naprzeciwlegle, brzegiem nieznacznie karbowane, z wierzchu zaś pomarszczone. Kwitnie od maja do czerwca, a jej kwiaty mają barwę fioletowoniebieską.

Detale:

Trelek
Magiczna roślina pasożytnicza całkowita pędowa, czerpiąca wszystkie potrzebne do życia substancje z organizmu żywiciela. Wnika swoimi ssawkami w wysokie pędy nadziemne drzew, najczęściej w pobliżu ptasich gniazd oraz dziupli, gnieżdżąc się przede wszystkim w górnych partiach korony. Trelek posiada krótkie, zdrewniałe łodygi, porośnięte obustronnie przez czerwone kuliste jagody, które przypominają owoce jarzębiny. Niemniej jednak miąższ trelka ma kolor soczystej zieleni, zaś w nim ukryte są nasiona, jakie roznoszą żywiące się rośliną ptaki.

Detale:

Tykwobulwa
Magiczna roślina pochodząca z rodziny amarylkowatych. Łodyga tykwobulwy, tak samo jak w przypadku cebuli zwyczajnej, jest bardzo skrócona i występuje jedynie w charakterze piętki. W przeciwieństwie do innych roślin z tej rodziny nie posiada jednak łodygi nad samą cebulą, jedynie w jej wnętrzu można znaleźć pozostałości po łodydze pozornej. Rozmiarem przypomina bardziej dorodną dynię, niż swoich bliższych krewniaków, ma jednak kolor soczystej zieleni. Po dwóch latach wytwarza pędy kwiatostanowe, które z daleka przypominają nieco śnieżny puch.

Detale:

Ślaz
Roślina z rodziny ślazowatych, do której należy trzydzieści gatunków, z czego większość uznawana jest za chwasty upraw. W zależności od gatunku ślaz jest rośliną jednoroczną, dwuroczną albo byliną osiągającą do półtora metra wysokości, jednak w większości przypadków jego pędy są niewielkie i płożące. Liście okrągłe lub nerkowate, kwiaty pojedyncze bądź zebrane po kilka w kątach liści, podobne do kwiatów malwy, lecz mniejsze. Płatki mają barwę od białej, przez różową aż do purpurowej.

Detale:

Waleriana
Poprawnie znana jako kozłek lekarski, jest gatunkiem zbiorowym, obejmującym od kilku do kilkunastu gatunków. W naturze bylina, w uprawie roślina dwuletnia. Roślina wydziela słodki, miodowy zapach, który jest afrodyzjakiem dla kotów. W pierwszym roku wytwarza przyziemną rozetę z liści, w drugim zaś masywną łodygę osiągającą od pięćdziesięciu do dwustu centymetrów wysokości. Wewnątrz jest dęta, dołem owłosiona, górą naga, o walcowatym kształcie, przeważnie nierozgałęziona i bruzdkowana. Liście waleriany są najczęściej naprzeciwległe, łodygowe, na spodniej stronie najczęściej owłosione. Kwiaty drobne, pachnące, zebrane w kwiatostany szczytowe albo kątowe - kielich w większości gatunków przekształca się na owocach w puch. Kwitnie od czerwca do sierpnia.

Detale:

Węglowe świetliki
Magiczna roślina o kształcie niewielkich kryształów, miękkich w dotyku, o barwie węgla. Rośnie jedynie w jaskiniach, gdzie zwiesza się ze sklepień i w całkowitej ciemności jarzy się bladobłękitnym płomieniem, który jednak nie parzy. Powierzchnia węglowych świetlików jest nieznacznie chropowata, jakby pokryta pyłem, choć nie pozostawiają po sobie żadnego osadu.

Detale:

Żabieniec Strumykowy
Magiczna drobna roślina wodna bezkorzeniowa, występująca jedynie w bardzo czystych wodach. Osiąga rozmiar do dziesięciu milimetrów, będąc rośliną zielną o połączonym członie pędowym i liściowym, najczęściej rosnąc tak gęsto, iż tworzy zwarte pokrycie powierzchni zbiornika wodnego. Kwitną bardzo rzadko, rodząc pojedynczy, niewielki, żółty kwiat. Hodowane są również w oczkach wodnych, ale nie wykazują wtedy zbyt wielkich właściwości leczniczych, z reguły są wtedy również skarlałe.

Detale:

Czyrakobulwa
Magiczna roślina, której łodyga przypomina sporej wielkości czarne ślimaki. Osiąga od trzydziestu do czterdziestu centymetrów wysokości, nieliczne liście zebrane w rozetę przyziemną, lancetowate, ciemnozielone, o ząbkowanym brzegu. Łodyga, która przyjęła kształt nieregularnej bulwy, pokryta jest dużymi, błyszczącymi bąblami pełnymi żółtawego płynu, wydzielającego zapach nafty i przypominający ropę.

Detale:

Krwawe ziele
Magiczna roślina zielna z rodziny makowatych, silnie rozgałęziona o brunatno-krwistej barwie. Osiąga do metra wysokości, choć przeważnie jest zdecydowanie niższa. Łodyga okrągła na przekroju, łysa, wewnątrz pusta. Liście pierzaste, rosnące po trzy na jednym ogonku, wierzchem brunatne, spodem krwiste. Kwiaty drobne, skupione w baldaszkach po trzy o głębokiej, czerwonej barwie. Kwitnie od maja do września.

Detale:

Marozy
Niewielka roślina z gromady telemowych, osiągająca do trzech centymetrów wysokości. Łodyżki wyrastają z pączków, które rozwijają się na splątku, ortotropowe, rosnące w górę i rozgałęziające się widlasto. Listki niewielkie, całobrzegie, na łodyżce głównej większe, na bocznych mniejsze, barwy jasnozielonej, miejscami wpadającej w żółć.

Detale:

Salionix
Magiczna roślina pasożytnicza całkowita, pędowa, występująca jedynie w strefie klimatów umiarkowanych chłodnych w okresie zimowym. Ssawki salionix wnikają w pędy nadziemne roślin, na których żerują, a miejsca te zamarzają i pokrywają się charakterystyczną, lodową siateczką. Pędy krótkie, niewielkie, pozwalające roślinie na swobodne przemieszczanie się, liście zredukowane do drobnych łusek, przypominających optycznie całobrzegie liście mchów, barwy białej.

Detale:

Wilkomiętka
Niewielka roślina mierząca zaledwie około 6 cali. Posiada liczne owalne listki rozsiane na niemalże całej długości łodygi. Płatki tych kwiatów są śnieżnobiałe i nakrapiane krwistoczerwonymi plamkami zmieniającymi swoje położenie i rozmiar wraz z aktualną fazą księżyca. Podczas nowiu jakiekolwiek plamki znikają, lecz podczas pełni całkowicie przysłaniają one biały kolor. Charakterystyczny przypominający mieszankę mięsa i wanilii zapach który wydziela roślina, działa odprężająco na nieprzemienione wilkołaki kojąc ich nerwy i w niektórych przypadkach nawet wprawiając w ospałość. Dla przemienionych wilkołaków zapach ten jest tak intensywny i przyjemny, że instynktownie chcą się wytarzać w skupisku tych kwiatków, kiedy nie są akurat zajęte pogonią za człowiekiem. Wilkomiętka wykorzystuje tę właściwość zostawiając na futrze wilkołaka liczne nasionka, które on później roznosi podczas biegu rozsiewając roślinę.

Detale:

Wnykopieńki
Magiczne rośliny o kształcie sękatych pieńków, ze szczytu których wyrastają kolczaste pędy, przypominające budową jeżyny, z hakowatymi kolcami, występujące również na zakończeniach liści osadzonych na krótkich ogonkach. Pędy poruszają się, gdy tylko wyczują niebezpieczeństwo, broniąc się przed potencjalnym atakiem. Pośród plątaniny pędów znajduje się jama, w której ukryte są strąki rośliny, czyli pulsujące, zielone bulwy wielkości grejpfruta.

Detale:

Bieluń Dziędzierzawa
Roślina jednoroczna, zielna, z rodziny psiankowatych, osiągająca do metra wysokości. Wydziela bardzo nieprzyjemny i intensywny zapach, który z reguły określany jest jako mysi. Łodyga naga, widlasta i lekko omszona, liście jajowate, zaostrzone i lekko ząbkowane. Kwiaty bardzo duże, o lejkowym kształcie i białej barwie, wyrastające w widłach gałązek lub na ich szczycie. Kwitnie od lipca do sierpnia, w sprzyjających warunkach nawet do października.

Detale:

Chowanki świetlne
Roślinki, które większość czasu spędzają pod powierzchnią ziemi - wybudzają je dopiero dźwięki. Chowanki wysuwają wtedy swoje świetliste łodyżki z kulkowymi kwiatami. Przybierają najprzeróżniejsze barwy i w każdej chwili mogą je zmieniać, a wraz z nimi swoje efekty, które aktywować można poprzez najdelikatniejszy dotyk. Czerwone chowanki stają w ogniu, pomarańczowe wybuchają, niebieskie działają usypiająco, zielone poprawiają humor, czarne paraliżują, a fioletowe - najrzadsze - ponoć przywołują wizje przyszłości. Ich zmiany zwykle bez problemu przewidują osoby z genetyką jasnowidzenia.

Detale:

Ciemiernik
Trująca roślina o pięknych, choć malutkich biało-żółtych kwiatach. Posiada bardzo rozłożyste kłącze i osiąga wysokość około 80cm. Ma grube, długie liście, służące do tworzenia magicznych okładów.
Sproszkowane kwiaty ciemiernika są podstawą magicznej używki, a sok z łodyg i liści ciemiernika jest niezwykle trujący nawet w najmniejszych dawkach.

Detale:

Cyklamen Purpurowy
Bylina należąca do rodziny pierwiosnkowatych. Łodygi osiągają do piętnastu centymetrów wysokości, liście sercowate i zimozielone, od spodniej strony w barwie purpury, na wierzchniej często ze srebrzystymi plamami, wyrastają tuż nad ziemią. Kwiaty, wyrastające u szczytu łodyg, mają barwę różowofioletową i przybierają kształt kielicha. Kwitnie od lipca do września. Bylina silnie trująca.

Detale:

Diabelskie sidła
Magiczna bylina lubująca się w wilgoci i ciemności, zaś funkcje życiowe może wykonywać poprawnie jedynie, gdy obie te przesłanki są spełnione łącznie. Łodygi w formie grubych, mięsistych macek barwy od ciemnej zieleni do czerni, tworzące rozłogi, czasami zwane wąsami, za pomocą których rozmnaża się i rozprzestrzenia. Nie posiada liści, nie kwitnie i nie owocuje, zależnie od warunków hodowlanych jej łodygi osiągają od kilku do kilkunastu metrów długości. Cechą charakterystyczną diabelskich sideł jest zmysł dotyku, który pozwala bylinie na natychmiastową reakcję i pochwycenie potencjalnej ofiary.

Detale:

Glicynia błyskawiczna
Magiczna roślina pnąca z rodziny bobowatych, występująca w postaci lian owijających się wokół podpór. Osiągają do czterdziestu metrów wysokości, przy czym ich pędy mogą mierzyć nawet do stu pięćdziesięciu metrów. Liście pierzaste, zrzucane na zimę, w czasie której glicynię pokrywają jajowate pąki. Kwiaty zebrane w szczytowe, zwisające grona o brawie od białej, przez niebieską, aż do fioletowej, choć zdarzają się również odcienie różu. Wytwarza strąki z okazałymi nasionami. Glicynia błyskawiczna do poprawnego rozwoju potrzebuje energii elektrycznej i ściąga ku sobie wszystkie wyładowania atmosferyczne.

Detale:

Jadowita Tentakula
Magiczna, jadowita roślina pnąca z rodziny psiankowatych, o wiotkich i długich łodygach czerwonawej barwy. Łodygi pokryte ostrymi kolcami, zwykle omszone, osiągające do czterech metrów długości. Liście drobne, zebrane w kępy, lancetowate i opadające na zimę. Korzeń przybiera formę bulwy, z której wyrastają macki o nieznacznie spłaszczonych bokach pokrytych czerwonobrunatnymi, fosforyzującymi wypustkami zawierającymi jad, umiejscowiony również w kolcach pokrywających łodygi. Macki przeważnie skrywają się pomiędzy resztą rośliny.

Detale:

Lulek
Roślina z rodziny psiankowatych, jednoroczna, dwuletnia lub bylina osiągająca do metra wysokości, o pędach prosto wzniesionych lub rozpościerających się. Liście pojedyncze, czasami skupione w rozetę przyziemną, przeważnie grubo ząbkowane, cienkie i lepkie z uwagi na włoski gruczołowe, które pokrywają również łodygę. Kwiaty wyrastają w kątach liści i przybierają barwy: fioletową, zielonkawą, białą lub żółtą, przeważnie o ciemniejszym żyłkowaniu. Lulek jest silnie trujący.

Detale:

Mandragora
Magiczna bylina z rodziny psiankowatych, osiągająca do trzydziestu centymetrów wysokości, o bardzo skróconej łodydze. Liście długie, podługojajowate, karbowanoząbkowane i zaostrzone na końcach. Kwiaty pojedyncze, barwy brudnobiałej albo zielonkawobiałej. Kwitnie od czerwca do lipca. Korzeń gruby, mięsisty, brązowy, często rozwidlony, osiągający do sześćdziesięciu centymetrów długości, przypominający kształtem noworodka - posiada usta, oczy i nos.

Detale:

Modligroszek Pospolity
Roślina wieloletnia z rodziny bobowatych, płożąca lub wijąca się, osiągająca do dziesięciu metrów wysokości. Liście modligroszku są naprzeciwległe, kwiaty zaś motylkowe o ciemnopurpurowej barwie, zebrane w szypułkach wyrastających w kątach liści. W strąkach modligroszku znajdują się szkarłatnoczerwone nasiona z czarną plamką, które zawierają trującą substancję, bardzo groźną dla człowieka.

Detale:

Płomiennica Drzewna
Magiczna roślina pasożytnicza porastająca drzewa, przypominająca swym wyglądem gatunek grzyba z rodziny obrzękowcowatych, od którego pochodzi jej nazwa. Korona składa się z mięsistych, gładkich, grubych liści osiągających do siedmiu centymetrów długości, barwy żółtopomarańczowej, pomarańczowej lub żółtobrązowej. Pod wpływem deszczu cała roślina staje się niezwykle śliska, zaś jej liście zaczynają szczelnie do siebie przylegać. Roślina zdolna do plucia ogniem.

Detale:

Ranunculus lunaglacies
Magiczna roślina z rodziny jaskrowatych, przez niektórych nazywana również błędnie jaskrem wielkim. Osiąga wysokość pomiędzy sześćdziesięcioma a dziewięćdziesięcioma centymetrami. Łodygi cienkie, rozgałęzione. Liście podłużne, ostro zakończone, zgromadzone w dolnej części rośliny. Kwiaty są drobne, pojedyncze, zebrane na szczycie łodyg, barwy bladobłękitnej. Kwitnie od grudnia do lutego. Cała roślina wydziela delikatne, błękitno-białe światło, które zawdzięcza substancji zgromadzonej w bulwach, określanej mianem płynnego lodu. Roślina zimowa, okresy cieplejsze spędza pod ziemią.

Detale:

Rącznik Pospolity
Roślina z rodziny wilczomleczowatych, osiągająca w odpowiednich warunkach do czterech metrów wysokości. Pędy w dolnej części drewniejące, łodyga dęta, o zmiennym kolorze od zielonego do czerwonego, czasami również ciemnopurpurowa. Liście rącznika przyjmują taką samą barwę, jak łodygi, dłoniasto klapowane, przypominające kształtem liście kasztanowca, o ząbkowanym brzegu. Kwiaty zebrane w grona, barwy czerwonej lub białej. Nasiona rącznika są silnie trujące.

Detale:

Rojnikowiec
Rzadko występujący sukulent o grubych, mięsistych liściach, o eliptycznym kształcie, zakończonych białym, miękkim kolcem, tworzących różyczkę liściową osiągającą do dziesięciu centymetrów średnicy. Pęd kwiatostanowy osiąga od dziesięciu do trzydziestu centymetrów wysokości, wytwarza smukłe stożki, pokrywające się zielonkawo-kremowymi, drobnymi kwiatami. Kwitnie od lipca do sierpnia.

Detale:

Skacząca bulwa
Magiczna roślina, której łodygi zredukowane są do fioletowych bulw przypominających kształtem dynię albo bakłażana. Liście rzadkie, o lancetowatym kształcie, pojedyncze, zebrane w rozetę na czubku łodygi. Dojrzała roślina osiąga do dwóch metrów wysokości, a wraz ze wzrostem ciemnieje. Roślina stanowi zagrożenie dla czarodziejów, z uwagi na swoją ciągłą ruchliwość może prowadzić do poważnych uszkodzeń i problemów zdrowotnych.

Detale:

Szalej Jadowity
Roślina silnie trująca z rodziny selerowatych, o dętej, nagiej łodydze. Osiąga ponad metr wysokości. Liście dwu lub trój krotnie pierzastosieczne, na brzegach ostro piłkowane. Kwiaty szaleju jadowitego są zebrane w baldachy; drobne, białe, o charakterystycznym mysim zapachu. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Najbardziej trująca jest łodyga oraz kłącze.

Detale:

Szczwół Plamisty
Roślina trująca z rodziny selerowatych, osiągająca blisko dwa metry wysokości. Łodyga silnie rozgałęziona, sinozielona, o czerwonobordowych, podłużnych plamach, dęta, sztywna, delikatnie bruzdkowana. Liście rośliny są nagie, trzykrotnie pierzaste o jajowato-lancetowatych odcinkach. Kwiaty białe, zebrane w baldachy. Na wiosnę najbardziej trujący jest pęd, później części nadziemne rośliny.

Detale:

Śnieżna Bawełna
Magiczna roślina występująca jedynie na chłodnych obszarach atmosferycznych. Łodyga prosta, nierozwidlająca się, osiąga do dwudziestu centymetrów wysokości, teksturą przypomina drewno, śliska w dotyku, wypełniona gęstym syropem, służącym roślinie do odbudowy własnej struktury. Nie wytwarza liści. Owocnia umiejscowiona na szczycie łodygi pokryta jest potwornie ostrymi igłami. Cała owocnia przybiera barwę bordową i zawiera nasiona. Kwiaty białe, miękkie, przypominające z daleka wirujące ostrza. Rozkwita po pęknięciu owocni.

Detale:

Tojad Białousty
Roślina z rodziny jaskrowatych, osiągająca do pół metra wysokości, odporna na mróz. Łodyga wzniesiona, gruba, sztywna, naga i pusta w środku, przeważnie nierozgałęziająca się. Liście są duże, dłoniaste, głęboko podzielone na odcinki i całkowicie gładkie. Kwiatostan zebrany w grona o fioletowo-granatowej barwie w górnej części łodygi. Kwitnie jedynie w lipcu. Roślina silnie trująca, zwłaszcza korzenie i nasiona.

Detale:

Tojad Mocny
Roślina z rodziny jaskrowatych, osiągająca do półtora metra wysokości. Łodyga wzniesiona, gruba, sztywna, naga i pusta w środku, przeważnie nierozgałęziająca się. Liście duże, dłoniaste, głęboko podzielone na odcinki i głęboko ząbkowane. Kwiatostan zebrany w grona o fioletowo-granatowej barwie w górnej części łodygi. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Roślina silnie trująca, zwłaszcza korzenie i nasiona.

Detale:

Wrotycz Zwyczajny
Roślina z rodziny astrowatych, rozrastająca się w duże kępy przy pomocy krótkich kłączy. Łodyga o czterokanciastym przekroju, sztywna, osiąga do półtora metra wysokości. Liście duże, pierzastosieczne. Kwiaty wrotyczu są pomarańczowo-żółte, zebrane w baldachokształtnych, spłaszczonych koszyczkach. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Cała roślina jest toksyczna.

Detale:

Brzytwotrawa
Magiczna roślina z rodziny wiechlinowców, przypominająca wyglądem zwyczajną trawę. Łodyga, nazywana źdźbłem, jest obła i pusta w międzywęźlach. Liście ustawione dwurzędowo, naprzemianległe, równowąskie, brzegiem ostre, zdolne do rozcięcia skóry. Kwiaty zebrane w kłoski, te zaś zebrane w kwiatostany w postaci wiechy. Brzytwotrawa w całości przybiera barwę niezdrowej, zabrudzonej zieleni, tym ciemniejszej i bardziej brunatnej, im więcej wsączy krwi. Skaleczenie się tą magiczną rośliną może skutkować chorobą.

Detale:

Karmazynowy Szeptnik
Niezwykle groźna magiczna roślina z rodziny wilczomleczowatych, osiągająca do metra wysokości, o częściach drewniejących. Pędy wzniesione, nagie, rozwidlające się, głęboko zielone. Liście są z kolei długie, osiągające do dwudziestu centymetrów, szerokie, ciemnozielone, zmniejszające się w kierunku przykwiatowym. Kwiaty szeptnika są zdecydowanie okazałe, o szerokich, grubych, mięsistych płatkach, głębokiej karmazynowej barwy. Kwitnie cały rok. Liście rośliny poruszają się, będąc w stanie imitować ludzką mowę, za pomocą której są w stanie przeniknąć do umysłu nieostrożnego czarodzieja, wzbudzając w nim niechęć, szał, furię i inne negatywne emocje.

Detale:

Krylica
Magiczna roślina o niesprecyzowanym kształcie, która wizualnie przypomina kryształ górski, bezbarwny i przezroczysty, osiągający maksymalnie dziesięć centymetrów średnicy, składająca się z wąskich, pierzastych liści. Im krylica jest starsza, tym liście wyraźniej zanikają, przemieniając się w jednolitą, mocno zwartą masę. Nie wytwarza kwiatów, ani łodyg, rozrasta się za pomocą kłączy. Okres życia krylicy wynosi trzy dni, w zależności od momentu jej zebrania, przejawia inne właściwości, nie zaleca się jednak zbierania jej w fazie umierania, gdy kryształ topnieje od środka i wytwarza zamrażające tkanki kłęby dymu.

Detale:

Kwiat Mortaeusa
Kwiat porastający korzenie drzewa Mortaeusa, ma białe płatki, świecące jasną poświatą. Niegdyś sporządzano z niego śmiertelną truciznę, powodującą głęboką śpiączkę, która przeradza się w powolną i bolesną śmierć w wysokiej gorączce, jedyną odtrutką są płatki kwiatu, które należy podać w ciągu trzech dni od zatrucia, inaczej skórki trucizny stają się nieodwracalne. Kwiat można spotkać jedynie w lasach Baloru.

Detale:

Laqueushiems
Magiczna roślina mięsożerna z rodziny rosiczkowatych. Liście przekształcone w pułapki, o białej barwie, pułapka składa się z blaszki, która zamyka się w połowie i cała wyposażona jest we włoski czuciowe; osiągają do trzech metrów rozpiętości. Kwiaty drobne, o średnicy nie większej niż pięć milimetrów, o bladobłękitnej barwie, występują jedynie u silnych osobników. Roślina przez większość czasu przebywa ukryta pod śniegiem, atakując w momencie, w którym ofiara stanie na jej blaszkach, zaciskając się niewyobrażalnie wręcz szybko. Produkuje toksynę ogłuszającą ofiarę. Występuje tylko w chłodnych klimatach w okresie zimowym.

Detale:

Zjadacz trupów
Magiczna roślina z gromady telemowych, uznawana powszechnie za chwast. Porasta wszelkiego rodzaju zwłoki, tworząc zbite darnie barwy soczystej purpury, łodyżka okrągła, cienka i rozgałęziona, gęsto ulistniona. W dolnych partiach łodygi występują niewielkie chwytniki, umożliwiające roślinie przemieszkanie się na nieznaczne odległości. Atakuje żywą tkankę, porastając ją w zastraszającym tempie, mumifikując ciało, przez co jest uznawany za roślinę potwornie niebezpieczną.

Detale:

Łza księżyca
Magiczna roślina z rodziny lotosowatych. Kłącze płożące, zdolne do poruszania się. Łodygi grube, przypominające pnącza, płożące, jasnozielone, mięsiste, o delikatnej budowie, zawierają silnie żrący kwas. Pnącza liczne, zdolne do poruszania się pod wpływem księżycowego światła, którym odżywia się cała roślina, wytwarzane w celach obronnych, chroniące dostępu do tzw. serca. Roślina nie wywarza liści, jedynie kwiat o srebrzystej barwie, osiągający do kilku metrów średnicy. Kwitnie od dwóch do pięciu razy w ciągu roku, wydzielając z płatków krople srebrzystej barwy, które spływają w stronę serca. Porasta jedynie miejsca mocno zacienione i wilgotne.

Detale:

Mordeus Tygrysi
Magiczna roślina z rodziny astrowatych, silnie trująca. Łodyga dęta, drewniejąca, stosunkowo krótka, osiągająca do dziesięciu centymetrów wysokości. Mordeus wytwarza przyziemną rozetę z niewielkich, drobnych liści ciemnozielonej barwy. Kwiaty języczkowate, zebrane w koszyczki, barwy żółtej, pokryte ciemnymi, niemalże czarnymi pasami. Rośnie jedynie w jaskiniach, w całkowitej ciemności.

Detale:

Avalońska jabłoń
Słynąca z jabłek o właściwościach leczniczych jabłoń rośnie tylko w rajskim sadzie. Robiony z owoców drzewa cydr jest rarytasem, którego smaku nie da się zapomnieć, gdy już raz się go spróbowało. Drzewo posiada złocistą korę i srebrzyste liście, które nocą świecą jak świetliki. Legendy mówią, że ten, kto będzie próbował wynieść drzewko z rajskiego sadu, zostanie przeklęty na wieki i nigdy nie zazna spokoju.  

Detale:

Chmurnik
Bezlistne drzewo o niezwykle chudym pniu, którego korona osiąga pułap chmur. Cienkie gałęzie porastają złotawe, małe nasiona, za pomocą których chmurnik pobiera wszystkie potrzebne mu substancje odżywcze zawarte w promieniach słonecznych. Owocuje przynajmniej raz na półtora roku, wydając owoce monstrualnych rozmiarów, osiągające nawet do trzydziestu kilo. Owoce są niejadalne.

Detale:

Korzennik lekarski
Gatunek drzewa z rodziny mirtowatych. Drzewo to jest wiecznie zielone i osiąga do dziesięciu metrów wysokości. Pień pokryty szarą, matowobrązową korowiną. Korona rozłożysta, liście lśniące, skórzaste, jajowatolancetowate o podwiniętych brzegach, z wierzchu ciemnozielone. Kwiaty barwy białej, zebrane w baldachokształtne kwiatostany w kątach liści. Owocem są kuliste jagody.

Detale:

Wiggen
Magiczne drzewo z rodziny różowatych dorastające do piętnastu metrów wysokości. Kora gładka, jasna. Liście nieparzysto-pierzaste, złożone z piętnastu listków na każdej łodyżce, od spodu szaro owłosione, ciemnozielonej barwy. Kwiaty z kolei są białe, drobne, koliste, zebrane w podbaldachy. Wiggen wytwarza owoce pozorne, ciemnoczerwonej barwy, kuliste, drobne, występują od lipca do października. Jego kora ma właściwości lecznicze i ochronne.

Detale:

Pendula
Magiczna odmiana klonu czerwonego, o rozłożystej koronie, ze zwisającymi, cienkimi, długimi, giętkimi jasnoczerwonymi pędami. Osiąga do pięciu metrów wysokości. Liście pięcioklapowe, o delikatnych wcięciach, z wierzchu ciemnoczerwone, w niektórych przypadkach purpurowe, spodem niebieskawe. Kwiaty penduli są żółte, osadzone na krótkich szypułkach, zebrane w kwiatostany. Kwitnie w maju.

Detale:

Raptuśnik
Magiczne drzewo osiągające do dziesięciu metrów wysokości, mocno rozgałęzione, przypominające pokrojem krzew. Gałęzie cienkie, zielonobrunatne, szczytowo opadające, miejscami płożące. Liście raptuśnika są szerokie, owalne, o ostro zakończonym czubku, grube i w niektórych przypadkach mięsiste, ciemnozielone, pokryte brązowymi lub rdzawymi plamami.

Detale:

Samosterowalne Śliwki
Magiczny krzew osiągający do metra wysokości, o rozłożystych gałęziach, rozgałęziających się ku górze. Gałęzie gładkie, barwy szarobrunatnej, liście jajowate, małe, jasnozielone, zebrane u szczytu rośliny. Kwiaty drobne, barwy białej bądź żółtej, zebrane w kątach liści. Kwitnie od kwietnia do czerwca. Owoce przypominają kształtem rzodkiewkę, mają niewielki ogonek, a ich łodyżka przypomina wiechę, całe mają barwę morelową, jaśniejszą u dołu; unoszą się samodzielnie w powietrzu i są zdolne do nakierowania się na człowieka lub zwierzę.

Detale:

Soet
Magiczne drzewo osiągające do dziesięciu metrów wysokości, o gałęziach pokrytych drobnymi kolcami. Liście jasnozielone, jajowatolancetowate, lśniące, na brzegach piłkowane, osiągające do piętnastu centymetrów długości. Kwiaty drobne, mocno pachnące, osadzone w kątach liści, barwy białej. Owoce jajowate, o wydłużonej końcówce, barwy żółtej, pokryte drobnymi, bardzo ostrymi kolcami, z grubą okrywą i żółtym miąższem.

Detale:

Aloes Uzbrojony
Drzewo osiągające przeważnie do pięciu metrów wysokości, choć zdarzają się osobniki wyższe. Liście szarozielone, osiągające do metra długości, duże, mięsiste, kolczasto ząbkowane, wyrastające w pióropuszu na szczycie pnia. Przeważnie na liściach widoczny woskowy nalot, zaś kolce przybierają barwę ciemnoczerwoną. Kwiaty ciemnopomarańczowe, zebrane w podłużne grona.

Detale:

Derolean
Magiczne małe drzewo albo krzew o silnych właściwościach trujących, śmiertelne po przyjęciu większej dawki substancji znajdującej się w niemalże całej roślinie. Osiąga od trzech do pięciu metrów wysokości, choć zdarzają się osobniki osiągające pułap siedmiu metrów, przeważnie szerokości sześciu metrów. Liście zimozielone, naprzeciwległe o lancetowatej blaszce, szorstkie, ciemnozielone i wyraźnie połyskujące. Kwiaty deroleanu zebrane są w kwiatostany wyrastające na szczytach pędów lub w ich rozwidleniach, barwy białej lub czerwonej. Kwitnie od czerwca do września, jednak w czasie lat deszczowych kwiaty mogą pozostać zwinięte w pąkach do następnego roku

Detale:

Drzewo Uisneacha
drzewo, rosnące jedynie na południu Avalonu; jego cykl życiowy jest silnie uzależniony od słońca, dlatego kwitnie w okresie, w którym dnie są dłuższe od nocy, niegdyś jego kora używana była jako środek znieczulający przez miejscowych znachorów, ze względu na właściwości rozweselające, choć dzisiaj wiadomo, że ze znieczuleniem ma niewiele wspólnego.

Detale:

Hibiskus Ognisty
Magiczny krzew z rodziny ślazowatych osiągający do pięciu metrów wysokości o wzniesionych gałęziach, owłosionych łuseczkowato. Liście zimozielone, barwy jasnozielonej, delikatnie ząbkowane. Kwiaty okazałe, wyrastające pojedynczo w kątach liści szczytowych pędów o intensywnej, czerwonej barwie, którym zawdzięcza swoją nazwę. Do prawidłowego rozwoju potrzebuje bardzo dużo wody, dzięki której jest w stanie emitować ciepło, a w skrajnych warunkach jest zdolny do poparzeń.

Detale:

Szakłak Pospolity
Drzewo bądź krzew należące do rodziny szakłakowatych, osiąga do sześciu metrów wysokości. Gałęzie gęste, pokryte cierniami umiejscowionymi w rozgałęzieniach pędów, liście jajowate, zaostrzone, krótko owłosione. Kwiaty drobne, niepozorne, o żółtawozielonej barwie, wyrastające z kątów liści. Czarne, kuliste owoce dojrzewające we wrześniu zawierają truciznę.

Detale:

Złotokap Zwyczajny
Małe drzewo lub wysoki krzew z rodziny bobowatych, dorastające do siedmiu metrów wysokości. Gałęzie wyprostowane, wzniesione; liście trójlistkowe, ogonkowe, owalne, dolna blaszka porośnięta meszkiem. Kwiaty żółtej barwy, tworzą luźno opadające grona, nie wydzielają żadnego zapachu. Kwitnie od kwietnia do czerwca. Wszystkie części złotokapu są trujące, ale największa dawka substancji trujących znajduje się w nasionach ukrytych w suchych, płaskich strąkach osiągających do sześciu centymetrów długości.

Detale:

Shida
Magiczna roślina przypominająca uschniętych krzew, występująca jedynie na terenach pustynnych. Osiąga maksymalnie do metra szerokości i wysokości, zależnie od warunków, w jakich przyjdzie jej bytować, częściej spotykane są o wiele mniejsze osobniki. Łodygi krótkie, rozgałęzione, w niektórych przypadkach pokryte kolcami. Poruszają się niezależnie od podmuchów wiatru, choć badaczom nie udało się nadal ustalić przyczyny tej mobilności, sugeruje się, że gałęzie shidy mają właściwości zbliżone do wibrysów kota i pozwalają roślinie na wyczucie wilgoci w otoczeniu, co pozwala im na pochwycenie ofiary. Zdolność ta zależna jest od wielkości danej rośliny, zwiększając się wraz z rozmiarem samej shidy. Pozornie łamliwe łodygi, są niesamowicie wytrzymałymi pnączami, zakończonymi chwytnymi kolcami, uniemożliwiającymi ofierze ucieczkę, trująca jest dla nich jedynie krew dumbaderów.

Detale:

Wierzba szermiercza
Roślina z rodziny wierzbowatych, bliska kuzynka wierzby bijącej, jednak różniąca się od niej rozmiarem. Jest znacznie mniejsza, ale nie oznacza to, że mniej niebezpieczna. Zamiast uderzać przeciwników wielkimi gałęziami, wykorzystują to, że są one ostro zakończone i bezlitośnie dźgają delikwenta w iście rycerskim stylu.  

Detale:

Skaczące Muchomory
Magiczny grzyb z rodziny muchomorowatych. Trzon osiąga do szesnastu centymetrów wysokości, walcowaty, biały. Kapelusz o średnicy od ośmiu do dwudziestu centymetrów, niemalże kulisty, o nagiej, gładkiej powierzchni, pokryty cienką, brązową otoczkę. Wydzielają nieprzyjemny zapach pod wpływem dotknięcia. W przypadku niebezpieczeństwa uciekają skacząc.

Detale:

Muchostworki
małe magiczne grzybki, z niewielkimi kończynami, krzaczastymi brwiami i długimi wąsami. Niespecjalnie komunikatywne z czarodziejem, chociaż mają swój własny popiskujący język. Żyją w koloniach, większośc życia przesypiając, zasiedlając wielkie avalońskie dęby, nie schodząc z nich nigdy, chyba że czują zagrożenie. Można je gotować, choć niewyobrażalnie przy tym wyją i obrzucają czarodzieja okropnymi wyzwiskami w swoim własnym języku. Niegdyś czarodzieje wierzyli, że esencja z muchostworków pomaga na bezsenność.  

Detale:

Złotouste Prawdziwki
Magiczne grzyby z rodziny borowikowatych. Trzon wysokości od pięciu do dwudziestu centymetrów, gruby, barwy białej, szarobiałej lub piaskowej, pękaty, głęboko osadzony w ziemi. Kapelusz o średnicy od sześciu do dwudziestu pięciu centymetrów, gładki, półkolisty, barwy złocistej albo złocistopiaskowej. Spożycie grzyba zmusza do mówienia prawdy.

Detale:

Gąska Złocista
Magiczny grzyb z rodziny gąskowatych. Trzon osiąga do dziesięciu centymetrów wysokości, chudy, cylindryczny, pełny, barwy żółtej, gładki. Kapelusz o średnicy dziesięciu centymetrów, barwy złocistej, różnie powyginany, skórka drobnołuskowata i mazista. Grzyb trujący, wywołujący halucynacje oraz fantomowy ból w całym ciele.

Detale:

Wrośniak Czarodziejski
Magiczny grzyb z rodziny żagwiowatych. Owocnik o szerokości dziesięciu centymetrów i grubości pięciu centymetrów, przyrasta bokiem do pnia drzewa. Młode osobniki są jasnofioletowe i faliste, starsze gładkie, jednolite, ciemnej barwy - zdarza się, że niektóre osobniki są całkowicie czarne. Brzeg owocnika ostry i cienki, krótko owłosiony. Niebezpieczny dla istot żywych, gdyż jest w stanie porastać ciało.

Detale:

Pyłowica
Magiczny grzyb, który swym wyglądem upodabnia się do olbrzymiego kwiatu, złożonego z pięciu kapeluszy czerwonej barwy, z dziurą pomiędzy nimi. Trzony krótkie, osiągające maksymalnie pięć centymetrów wysokości, owalne, grube, barwy ciemnobrunatnej. Kapelusze o średnicy do trzydziestu centymetrów, płaskie, gładkie, brzegami wywinięte, o bladoróżowej blaszce. Występuje w wielkich koloniach, minimalnie stu osobników. Poruszony, wyrzuca czerwony pył stanowiący truciznę; w większych dawkach śmiertelnie niebezpieczną.

Detale:

Muchomor Krwawy
Magiczny grzyb, którego cechą charakterystyczną jest przybieranie kształtu i wyglądu grzybów, przy których rośnie. Nieznany jest jego faktyczny wygląd, gdyż nigdy nie występuje samodzielnie. Od pozostałych grzybów w okolicy odróżnia go jedynie blaszka krwawej barwy, która zdaje się nieustannie sączyć soki. Śmiertelnie trujący.

Detale:

Gargulec złote oczko
Owad wodny, zamieszkujący płycizny. Wyglądem przypomina małego, około dwucentymetrowego gargulca, o krępym ciele i długich witkach pławnych, pozwalających mu poruszać się pod wodą. Na jego grzbiecie można zaobserwować bańkę powietrza, którym gargulek oddycha, przebywając pod powierzchnią, migoczącą na złoto odbitym światłem słonecznym.
Gargulki żywią się algami i grzyboglonami, jednak w okresie lęgowym stają się zmorą wszystkich źle zabezpieczonych sadzawek magicznych, gdyż ich larwy mają nieposkromiony apetyt - potrafią w przeciągu kilku dni pochłonąć całą plantację wodnych winorośli.
Gargulce złote oczka są przysmakiem niektórych gatunków mew oraz ciekawym elementem kolekcji owadów entomologów, lubujących się w zbieraniu żuczków o nietypowym wyglądzie.

Miodownica ziołolubna
Owad osiągający do dziesięciu milimetrów długości, czarny, o ciele pokrytym białą, watowatą wydzieliną. Jego ciało ma kształt eliptyczny, odnóża krótkie, tylne przystosowane do wykonywania skoków. Miodownica ziołolubna posiada również skrzydła, aczkolwiek wśród badaczy istnieje przekonanie, że nie jest w stanie ich używać i służą jej jedynie do asekuracji w przypadku konieczności pospiesznej ucieczki. Swą budową przypomina nieco niewielkie nasiona, dzięki czemu próbuje wtopić się w otoczenia. Produkuje wydzielinę przypominającą konsystencją żywicę, przybierającą barwę rośliny, na której żeruje, która blokuje możliwość odżywiania się jej żywicielowi i uniemożliwia mu fotosyntezę, prowadząc do powolnego obumierania. Miodownica ziołolubna jest w stanie przemienić swojego żywiciela w bursztyn. Żeruje na roślinach wykazujących właściwości uzdrawiające.

Mrówkolepki
Magiczna odmiana mrówek, osiągająca do pięciu centymetrów długości, przy czym królowa osiąga od siedmiu do jedenastu centymetrów długości. Niezależnie od kasty, do której przynależą, wszystkie mrówkolepki mają barwę zieloną, od szarawej u robotnic, po ciemnozieloną i błyszczącą u królowej, posiadającej również delikatne, złociste skrzydła. Głowy mają silnie rozwinięte, żuwaczki mocne zwłaszcza w kaście żołnierzy, czułki długie i biczowate, wyraźnie rozwinięte wśród robotnic. Na wszystkich odnóżach mrówkolepek występują ssawki i specjalna substancja lepka, która pozwala im na gromadzenie dóbr potrzebnych im do budowy podziemnego gniazda, znajdującego się zawsze kilkadziesiąt centymetrów pod glebą. Najczęściej zakładają gniazda w sadach albo w pobliżu pól uprawnych, wykradając owoce, warzywa i nasiona każdej możliwej do pozyskania rośliny - niezależnie od tego, czy magicznej, czy zwyczajnej. Gniazda nie prowadzą pomiędzy sobą wojen, są w stanie ze sobą koegzystować i wspierać się w swoich działaniach.

Poskrzypka kwiecista
Chrząszcz osiągający do dwóch centymetrów długości, zielony, o czerwonobrunatnych pokrywach i przedpleczu. Cechami charakterystycznymi poskrzypki kwiecistej jest sześć stosunkowo krótkich odnóży, o intensywnej, jasnozielonej barwi, długie czułki - najczęściej osiągające dwukrotność ciała chrząszcza - niewielka głowa, zwężająca się ku tułowiu. W przypadku niebezpieczeństwa wydaje z siebie klekoczące dźwięki, prowokując do takiego samego działania wszystkich swoich pobratymców. Owad ten żeruje na magicznych kwietnych roślinach, od kwietnia do sierpnia, później zapada w hibernację.

Przędziorek śnieżny
Owad niewidoczny gołym okiem. Jego ciało ma kształt owalny, z nieznacznie wydłużonym odwłokiem, kolorystycznie dostosowuje się do rośliny, która staje się jego żywicielem. Niektórym przypomina wyglądem pajęczaka. Osiąga maksymalną wielkość centymetra, aczkolwiek zdarzają się również osobniki nieco większe. Przędziorek śnieżny jest szkodnikiem, który atakuje wszystkie rośliny magiczne, występujące naturalnie w chłodnych biomach - atakuje ich liście oraz łodygi ograniczając im tym samym możliwość zdobywania pożywienia. Zaatakowana roślina zaczyna początkowo zmieniać barwę - staje się wyblakła, w miejscach, gdzie przebywa najwięcej szkodników, można mówić nawet o białych plamach. W dalszym etapie szkodniki prowadzą do usychania poszczególnych części rośliny. W tym momencie można również zaobserwować na roślinie charakterystyczną, białą sieć, która utkana jest wewnątrz liści i łodyg, miejscami zgrubioną. Z uwagi na fakt, iż przędziorek występuje w biomach o niskiej temperaturze, staje się wyjątkowo groźny na zimę.

Szarynka grzybiczek
Dorosłe szarynki to chrząszcze o długości 7-10mm, z wierzchu są brązowoszare a pod spodem jaskrawo żółte. Ich pancerzyk jest okrągły i nieco wypukły, przypominający małego grzybka. Jako larwy z wierzchu są czarne, przypominają nieco larwy Gargulców złote oczko, jednak łatwo je odróżnić charakterystycznym, jaskrawym brzuszkiem.
Larwy lęgną się na początku maja i żerują zbiorowo, w postaci chrząszcza już rozłażą się po całym akwenie. Z góry trudna do zauważenia, bardziej widoczne są objawy jej żerowania, czyli lampiolotusy i ich liście pokryte dziurami. Zjada rośliny w taki sposób, że pozostają na nich bardzo charakterystyczne, zawiłe, czarne wzorki.
Na żadnym etapie rozwoju szarynka nie umie pływać, choć większość życia spędza na wodzie. Dorosłe szarynki potrafią się ślizgać po wodzie, wykorzystując do tego zjawisko napięcia powierzchniowego wody oraz skrzydła.

Trujące Ślimaki
Ślimaki o okrągłych, nieco płaskich, bruzdkowanych muszlach, barwy piasku. Same ślimaki są płaskie i stosunkowo szerokie, czułki posiadają na długości całego ciała i badają nimi swoje otoczenie. Nie mają stałej długości ciała, rozciągają się bowiem w miarę potrzeb, dostosowując się do miejsca swojego przebywania i żerowania. Barwa ich ciała zmienia się w zależności od tego, czym się odżywiają, w okresie głodu stają się białawe i sprawiają wrażenie wyschniętych. Żywią się głównie roślinami trującymi, aczkolwiek nie pogardzą również innymi. Okres zimowy spędzają na wegetacji, ukryte w ściółce.

Wrzecionki
Owad niewidoczny gołym okiem, osiągający maksymalnie milimetr długości. Całe jego ciało jest przezroczyste, w czasie żerowania przybierając barwę bladozieloną, a w przypadku żerowania na roślinie trującej - ciemnoczerwoną. Trudny do wykrycia, gdyż wnika w roślinę poprzez ogonki liści, stopniowo niszcząc je od środka. Na liściach zaczynają tworzyć się zgrubienia, w miarę jak wrzecionki zjadają je od środka i wypełniają wolną przestrzeń powietrzem oraz odchodami. Do żerowania wybierają głównie rośliny o większych liściach.