Co by tu dużo mówić, potrzebował rozchodzić to wszystko, przemyśleć, zrozumieć... Dwa razy to już nie było "raz i koniec". Dwa razy świadczyły o tym, że mu się spodobało, a co gorsza, chciał więcej. Ciekaw był kolejnych efektów różnorodnej gamy smaków jaką oferował nielegalny w kraju mudmin. Mimo wszystko nie poszedł do handlarza, a zaczął włóczyć się po uliczkach miasta, by jakoś dojść do siebie. Czuł się chujowo, co było bardzo delikatnie powiedziane. Praktycznie słaniał się, ale nie pozwolił sobie na siedzenie w jednym miejscu.
Łaził więc bez celu, czując się jak największy kretyn na świecie i bojąc się wrócić do pałacu. Mętlik w głowie całkowicie przysłaniał mu to, co działo się wokół. Nie zauważył więc siedzącego na ziemi mężczyzny, aż na niego po prostu nie wpadł.
-Przepraszam... - Wybąkał i już miał iść dalej, gdy ten zaczął żywo gestykulować i pokazywać na leżący przed nim kosz. Ma dostrzegł w środku węża i był cholernie ciekaw, co takiego może zaraz zobaczyć. Oczywiście nieznajomy od razu wyciągnął rękę po galeony, więc Solberg wręczył mu piątaka i zaczął oglądać jak ten zaklina węża, który wyginał się w rytm muzyki, jakby tańczył w jakimś pojebanym transie.
Nastolatek z zainteresowaniem oglądał ten pokaz, po części marząc, by samemu znaleźć się w takim stanie. Z żalem przyjął, że występ gada się zakończył i natchniony impulsem chwili wskazał na dziwny instrument i zapytał mężczyznę, czy może spróbować sam tej dziwnej sztuki.
Lśniący na jego palcu pierścień Sidhe pomagał mu wyczuć nastrój kobry, co może tutaj nie pomagało, ale przynajmniej wiedział, czy wąż chce go zajebać, czy jeszcze nie. Spędził dość sporo czasu siedząc i próbując wprawić zwierzę w ten charakterystyczny trans. W końcu coś mu się udało, ale czar jakby szybko prysł. Max powtórzył próbę jeszcze kilka razy, ale migrena zaczęła być zbyt silna, by mógł ją znieść. Podziękował więc mężczyźnie, oddał mu instrument i ruszył dalej przed siebie.

//zt