- Ambicja?- zapytała unosząc do góry brwi- Do tej pory myślałam, że to cecha mojego domu, widać się myliłam.
Viv wzięła kolejny kawałek bloku.
- Proszę Cię, tylko mi nie mów, że ślizgoni są niemili dla innych, przez stereotypy. To jest nieodłączny element tego domu. Możliwe, że jesteś jedyną nieironiczną i niesarkastyczną osobą w Twoim domu. Nie poznałam takiej ślizgonki jak ty. Nawet nie jesteś obojętna na wszystko, co jest najłagodniejszą ich cechą. Nie pasujesz do tego domu, prawda?

- Że co proszę? - spytała zdezorientowana.
Czemu wspomnienia muszą tak boleć? Kiedy dziewczyna to powiedziała, od razu przypomniło jej się , jak nie mogła doczekać się przydziału. Nie mogła doczekać się kiedy pozna nowych ludzi. Ale jeden dzień, jedna osoba popsuła te wszystkie marzenia. Poczuła pustkę w sercu.
- To nie ja wybierałam sobie dom - odpowiedziała krukonce.

Viv uśmiechnęła się po raz pierwszy od ich spotkania. Był to triumfujący uśmiech, w zasadzie sama nie wiedziała czemu.
-Czyli tu nie pasujesz- skomentowała to Viv. Czasem naprawdę wątpiła w możliwości tiary.
- Już późno, idziesz Bell- zapytała dziewczyny jedzącej blok. Wstała od stołu i pomachała Andrei.
- Do miłego zobaczenia- powiedziała jej słodko.

- Ta... - mruknęła.
Wreszcie miała swięty spokój i mogła zjeść kolacje. Zrobiła sobie kilka kanapek, które powili zaczeła konsumować. Patzryła gdzieś w spół, siedząc ze spuszczoną głową. Wypiła herbatę, zjadła kanapki i wyszła z Wielkiej Sali. Ku jej uldze nie została pprzez nikogo zatrzymana.

- Ta... - mruknęła.
Wreszcie miała swięty spokój i mogła zjeść kolacje. Zrobiła sobie kilka kanapek, które powili zaczeła konsumować. Patzryła gdzieś w spół, siedząc ze spuszczoną głową. Wypiła herbatę, zjadła kanapki i wyszła z Wielkiej Sali. Ku jej uldze nie została pprzez nikogo zatrzymana.

- Hmm, ta, idziemy. Jak dłużej tutaj zostanę, to usnę...
Ziewnęła, tym samym potwierdzając swoje wcześniejsze słowa.
- Cześć, Ślizgonko - machnęła do Andrei i udała się z Viv do Pokoju Wspólnego, zabierając ze sobą resztkę bloku.

- Ey laska, gdzie chcesz usiąść? Bo jakoś mi nie pasi siadać przy waszym stole, nie bierz tego do siebie, ale po prostu, ech no sama wiesz... - głośno wypuściła powietrze - wiem, że jak tylko tam usiądę to rozpocznie się jakaś kłótnia. Ty nie masz problemów z siadaniem u nas, to weź chodźmy tam... albo do Puchonów, oni siedzą cicho, to będzie lajtowo - oznajmiła blondynka. W sali roznosił się przyjemny zapach babki drożdżowej, a na niebie było widać jasne chmurki.

Przewróciła oczami, słyszące jej słownictwo. Myślała, że dzięki temu będzie taka fajna? Też coś.
- O tak, skoro nie chcesz usiąść przy stole Ravenclawu, to chodźmy do Puchonów, doprawdy, świetny wybór. Jak zauważyłaś, mnie to specjalnie nie obchodzi.
A gdyby była wystarczająco bystra, zauważyłaby, że po prawej mamy jej stół, po lewej mój i możemy usiąść na przeciwko siebie, a każda przy swoim dodała w myślach.

Angela ucieszyła się, że Bell tak szybko się zgodziła. I poprowadziła w kierunku stołu należącego do Hufflepuffu.
- No to usiądźmy przy tej dziewczynie, jest dużo miejsca - wskazała na dużą wolną część stołu. Krukonka skinęła głową, i obie zajęły miejsce przy stole - teraz już możemy spróbować pączków, co? - zamrugała gwałtownie - nie mogę się doczekać by ich skosztować.

- Jasne, przecież powiedziałam, że jak wyjdziemy z łazienki. No a Wielka Sala jest wprost idealnym miejscem do jedzenie.
Otworzyła obydwa pudełka i postawiła przed sobą i Angie. Wzięła faworka, z tego co stało bliżej niej.

Blondynka wyjęła sobie z pudełka pączka, który miał na sobie czarną polewę. Miała nadzieję, że w środku będzie czekolada. Ugryzła kawałek i oblizała usta.
- Mmm... smaczny! Powtórz, skąd je masz? Wiesz jak u mnie z pamięcią - zaśmiała się. No cóż, czasami i z siebie warto pokpić.

Zaśmiała się. Jej też zdarzało się zapominać, tyle, że o wiele ważniejsze rzeczy, przez co potem miała kłopoty. Na przykład o której są lekcje i w jakie dni tygodnia.
- Z kuchni, od skrzatów. Bardzo się ucieszyły, że ktoś przyszedł po paczki. Tyle się napiekły, a takie pustki... Ludzie coś zupełnie zapomnieli o Tłustym Czwartku. Albo wszyscy się odchudzają.

- Ja tam nie bardzo uważam na to co jem, i tak dużo tańczę, to mi wychodzi na jedno - uśmiechnęła się. Całe usta miała ubrudzone czekoladą. Znowu je oblizała - pyszne te pączki!
Podniosła ze stolika szklankę i nalała sobie do niej coli. Pączki z colą, to zaprawdę baaardzo dobry duet, ale co tam, jej to nie przeszkadzało. Lubiła colę, lubiła pączki. Mogła je pomieszać.
- Ty widz też lubisz zjeść "dobre" rzeczy - mlasnęła.

- Racja. Jakoś nigdy nie przejmowałam się tym, że mogłabym przytyć - wzruszyła ramionami. - Po prostu jem ile chcę, a moja figura zostaje taka sama. Magia.
- Poza tym, nie tańczę... nigdy nie lubiłam tego robić, przynajmniej jak ktoś na mnie patrzy, to samo ze śpiewaniem. Myślę, że chodzenie kilka razy dziennie do wieży Krukonów zastępuje mi gimnastykę.

- Wspinanie się z lochów na parter też jest niezłe, no ale to prawda, wasza wieża jest na niezłej wysokości, trzeba się umęczyć. - przez chwilę miała zamknięte oczy, ale się ocknęła. - trzeba korzystać z życia i jeść smaczne rzeczy. - znowu upiła trochę coli.
Zaczęła huśtać swoimi nogami, spuszczonym z ławki.
- Masz jakieś rodzeństwo? - zaciekawiła się.

- Oj taak, a nie przejmować się kilkoma dodatkowymi kilogramami, tym bardziej gdy ich nie ma - zaśmiała się. Nalała sobie soku, bo w przeciwieństwie za Angie, za colą raczej nie przepadała.
- Mam. Effie. Może ją znasz, jest w Slytherinie - powiedziała. Uświadomiła sobie, że dość dawno jej nie widziała. Wiadomo, może w ogóle nie ma jej w zamku?

- To twoja siostra? - zdziwiła się blondynka - tak, gadałam z nią dzisiaj we Wspólnym. Ostatnio chyba lubi w nim przebywać. - ale wydawało mi się, że ma jakieś inne nazwisko od tego twojego... ale może to ja coś pomyliłam, już sama nie wiem - wsadziła rękę do kieszeni, jakby czegoś szukała, ale po chwili wyciągnęła ją nie mając w niej nic.

- Nie, nic nie pomyliłaś. Ona jest Fontaine, a ja Rodwick. Jesteśmy przyrodnimi siostrami - wyjaśniła, sięgając po pączka. Gdy go ugryzła, ze środka zaczęła wypływać truskawkowe nadzienie. Skrzaty naprawdę się postarały, każdy paczek był z innym.
Zlizała je, żeby nie pokleiło palców.
- A ty masz kogoś?

- Nie. Jestem jedynaczką, i mieszkam tylko z wujkiem. Moi rodzice nie żyją - widząc jej minę pociągnęła dalej - ależ to nic! Straciłam ich jak miałam rok, nawet ich nie pamiętam, więc za nimi nie tęsknię. Wujek mi ich zastępuje. Jest super. - gorliwie pokiwała głową.
Przez chwilę rozglądała się po sali. Raz widziała tu takiego ładnego chłopaka.
- A poczęstuję się jeszcze jednym pączkiem, co się będą marnować. - spróbowała go, smakował jak... wanilia? Całkiem niezły, przeszło jej przez myśl.

Spojrzała na Angie jakby bez wyrazu. Który to już raz słyszy, że ktoś nie ma rodziców? Czyżby Hogwart był miejscem dla sierot? Nigdy nie była dobra w okazywaniu współczucia. Wolała nic nie mówić, albo po prostu zmienić temat.
- Ja... my - poprawiła się - właściwie też nie mamy ojca.
O tak, świetne wyjście, powiedzieć, że jest się w podobnej sytuacji.
- Można by powiedzieć, że go nie znam, wyjechał dawno temu.
Mimo starań, nadzienie ciekło jej po palcach. wsadziła ostatni kęs do buzi i sięgnęła po serwetkę.

- I fajnie tak, nie? - uśmiechnęła się - masz nadzienie na brodzie, hehe - przez chwilę dojadała pączka i piła swoją colę. - Lubię swoją osobę i to co z nią związane. Może to zabawnie brzmi, ale to prawda poprawiła kaptur od swojej bluzy i podniosła się z ławki. - ja już idę do Wspólnego, bo jestem zmęczona, a późno się zrobiło. Jak ten czas szybko leeeeci - ziewnęła. - no to... do potem? - to było bardziej stwierdzenie niż pytanie. Pomachała koleżance i chwilę potem zniknęła za drzwiami. Była w drodze do Pokoju Wspólnego Ślizgonów.

- Jasne, fajnie - odpowiedziała niemrawo, wycierając serwetką brodę i dłonie. Każdy palce po kolei, żeby niczego nie pominąć.
- Do potem - powtórzyła i machnęła jej ręką, gdy już wstała od stołu.
Spojrzała an dwa otwarte pudełka, nadal pełne słodyczy, choć już nie tak bardzo jak wczesnej. Wzięła jednego faworka i tez udała się do Pokoju Wspólnego, bo jak Angie zauważyła, już zrobiło się późno.

Weszła do Wielkiej Sali.
Nie bawiła się zbyt dobrze na balu. Ogólnie nie lubiła tego typu imprez.
W sali było tylko kilka osób, w tym ten Ślizgon, którego widziała wczoraj w Sali Wejściowej. Rysował coś zawzięcie. Gabrielle lubiła patrzeć na ciekawe prace, natomiast sama nie rysowała. Powód? Nie potrafiła. Była antytalentem do rysowania, co odziedziczyła po matce.
Usiadła na swym miejscu przy stole Krukonów. Zdziwiło ją, że znajdowało się na nim jedzenie i picie. Nalała sobie do szklanki soku dyniowego i upiła kilka łyków.

Juliette:
Nagle w Wielkiej Sali pojawiła się trójka osób w karnawałowych kreacjach. Skierowali się w stronę stołu Slytherinu i dołączyli do Javiera.
Juliette wlała do szklanki soku ananasowego i napiła się.

Javier:
Nie odrywał wzroku od kartki, był całkowicie pochłonięty pracą. Nie zważał nawet na to, że pomylił dzbanki i pił herbatę za którą nie przepadał.
Usłyszał jak ktoś siada obok niego, ale kiedy nie padły żadne słowa z ust tej osoby nie pofatygował się nawet z podniesieniem głowy.

Vivien położyła maskę na stole.
- Vivien Davila- mruknęła do rudowłosego chłopaka, którego znała jedynie z widzenia. Zajrzała przez ramię Javierowi, obserwując co rysuje, po czym wróciła do pionu.
- Ale była impreza!- powiedziała bawiąc się swoją maską.

Juliette:
- Powalająca... - wywróciła oczami, również odkładając maskę. - Tylko hałas i tłok. Dobrze, że nie było tony serduszek. - skwitowała, patrząc przed siebie. Napiła się soku.

Viv:
- Ach właśnie! Javier, masz szczęście w miłości! Twoje serduszko zostało wylosowane gratuluję- powiedziała uśmiechając się ironicznie i klepiąc go lekko po ramieniu.
- Już nie mogę się doczekać kolejnej jakiejś... Wielkanocnej z królikami czy coś?

Valentin usiadł obok Juliette z lekką ulgą, że opuścili wieżę.
- Valentin Favreau - powiedział do blondynki która się przedstawiła. Do ręki wziął szklankę do której nalał sobie soku, a zza marynarki wyciągnął niewielką butelkę, którą wcześniej pomniejszył zaklęciem. Przywrócił ją do normalnego stanu zaklęciem Engorgio, po czym odkręcił ją i dolał sobie trochę jej zawartości do soku.
- Chcecie też? - Zapytał widząc, że Juliette również sięgnęła po sok. Wszak była dziś impreza, a ja jak przewidywał alkohol raczej nie stałby na stolikach. On sam jednak miał ochotę się czegoś napić. Wziął swoją szklankę i upił trochę soku z alkoholem.

Jav:
Poczuł dopiero jak ktoś zaglądał mu przez ramię, od razu się wyprostował i spojrzał na Viv, mierząc ją wzrokiem. Czy już jej nie wspominał, że nie lubi kiedy ktoś mu patrzy przez ramię? Może i nie…
- To już koniec? – spytał spoglądając na dziewczyny.
- No wiedziałem że czegoś mi brakuje! Mały kupidyn i serduszka! Bo nie byłem aż tak mało spostrzegawczy aby tego nie zauważyć – powiedział, powoli zwijając pergamin.

Jul:
- A właśnie.. - przypomniało jej się. - Cóż za szczęściarz z Ciebie. - powiedziała z ironią po czym zaczęła się bawić pustą już szklanką. Dobrze, że nie wzięła udziału w tej loterii.
- Ja chętnie skorzystam. - zwróciła się do Valentina, podstawiając mu świeżo napełnioną szklankę.

Słyszała słowa Viv i siedzącej obok niej brunetki. Całkowicie się z nią zgadzała. Tłok, hałas... to nie dla Gabrielle. Sama wolała posłuchać muzyki czy poczytać książkę w miejscu, gdzie nikt jej nie będzie przeszkadzał.
Wypiła już całą szklankę. Znowu nalała sobie soku. Tak strasznie chciało jej się pić.
Obserwowała osoby siedzące przy stole Ślizgonów w nadziei, że będzie się działo coś ciekawego.