First topic message reminder :

Boisko Quidditcha

Jest to duża powierzchnia o owalnym kształcie, rozmiarów około 55 na 152 metry. Po dwóch przeciwnych końcach, na polach bramkowych umieszczone są trzy tyczki, każda z obręczą na czubku, do których to wrzuca się kafla. Po środku znajduje się koło środkowe, skąd na początku meczu wypuszcza się piłki.
Odbywają się tu wszystkie rozgrywki Quidditcha między domami, a także treningi drużyn. Czasem uczniowie przychodzą sami, bądź większymi grupami by polatać sobie dla przyjemności.

Wydawało się, że Daisy gra całkiem spokojnie, bo ani nikt w nią nie uderzał tłuczkami, ani ona sama nie próbowała tego robić. Nic dziwnego, że łapanie kamyków wychodziło jej tak świetnie i miała ich już dobry tuzin. Śmigała na swojej super miotle, nie dając się trafić żadnemu tłuczkowi, które chociaż nie odbijane w jej stronę, to wydawały się same za nią latać. I znowu jeden z nich był wyjątkowo uparty i Daisy już widziała śmierć w oczach i niemalże wyobraziła sobie jak ląduje na ziemi razem z koszem kamyków, które rozsypują się dookoła i może jeszcze połamaną miotłą. Przyśpieszyła jednak i przechytrzyła wszystkie te okropne piłki, w końcu miała z nimi niemałe doświadczenie. Złapała przy okazji jeszcze parę kamyków, szło jej naprawdę wyśmienicie.

Kamyczki: 2-> 6+6=12
Tłuczki: 2->1-> 4
Przerzuty: 14-> 11

Walnął Puchonkę z taką mocą i skutecznością, że właściwie aż poczuł się z tego powodu winny. Zdawał sobie jednak sprawę z tego, że to mecz i mimo że nie pucharowy, trzeba było mieć na uwadze to, że można oberwać albo złapać jakąś kontuzję. Na szczęście Niamh nic się nie stało, a i będzie miał okazję przeprosić ją po meczu. Niby nie musiał, bo nie był to żaden faul, ale uważał, że gra była w porządku dopóki była fair. Nie widział więc przeszkód w wyjaśnieniu sobie na spokojnie tej sytuacji. Swoją drogą, do faulów też nie miał, były częścią gry. Zdecydował się nawet na takie ryzyko na meczach wakacyjnych. Teraz jednak nie chciał go podejmować, bo miał świadomość, że mecz obserwuje grono pedagogiczne, a w tym może i sam Fairwyn, a przecież można powiedzieć, że znajdował się na boisku „na warunkowym”.
Cóż… skoro już raz uderzył Niamh, wykluczenie szukającego przeciwnej drużyny wydawało się dobrą taktyką. Może i brutalną, ale kto powiedział, że mecze quidditcha były łatwe i przyjemne? Tym razem nie miał już takiej dobre okazji do oddania strzału, ale wreszcie wypatrzył znicza i zamachnął się pałką, kierując go w stronę Puchonki. Miał nadzieję, że i tym razem uda mu się unicestwić jej wielkie plany co do złapania złotego znicza.

Ekwipunek: nimbus, rękawice, kompas, koszulka (+9)
Kuferek: 31 + 9 = 40
Kostka: D, 40% + 30% = 70%

Kiedy straciłem kafla, myślałem tylko o tym, aby w miarę możliwości szybko uporać się ze zesztywniałymi palcami. Heaven strzeliła celniej, niż mogłoby się wydawać. Kiedy zaciskałem palce, zorientowałem się, że nie jestem w stanie zamknąć ich do końca. Zablokowała mi mięsień, tak podejrzewałem. Myśl ta nie była szczególnie pocieszająca w obliczu tego, że mecz wcale nie zdawał chylić się ku końcowi. No cóż, a przynajmniej z mojej perspektywy, bo gryfońska prefekt najwyraźniej miała swoje własne plany. Wyginała się na miotle, sięgając już po znicza, a ja zapatrzyłem się na nią, nie zauważając nawet jak do naszej pętli wpadł kafel. A niech to! Remis spowodował, że ponownie złapałem piłkę. O wiele mniej pewnie, niż poprzednio. Na szczęście wciąż latałem całkiem sprawnie, nawet jeżeli miałem mieć dziurawe ręce. Przebijając się przez obronę przeciwnej drużyny ponownie natarłem na bramkę. Odważnie wycelowałem w sam środek, uznając że Krukon nie będzie się tego spodziewał.

Rzut: F = 60%+23%-10% > 60% (sukces)

Cholera, jasna cholera, powtarzał w myślach Redmond, próbując skupić się na nadlatujących piłkach. Było to dość ciężkie w deszczu, który wcale nie ułatwiał mi widzenia. Przeklinał w duchu ten cholerny zakład, przez który musiał teraz tutaj latać, strzegąc trzech pętli. Co go niby podkusiło do tego wszystkiego? Wiedział przecież, że zawali ten mecz jeżeli przegra zakład. Bał się nawet pomyśleć o tym, co zrobi z nim jego drużyna po pewnej przegranej.
Nadlatujący kafel sprawił, że Red poczuł adrenalinę, pędzącą przez jego żyły. O, nie, nie ma mowy że to też zawali. Mimo tego, że kafel leciał w kompletnie inną stronę, chłopak popędził w jego kierunku, wyciągając jak najdalej dłoń. Ku swojemu zdziwieniu, jedna dłoń wystarczyła do złapania piłki.
Co?
Nie było jednak czasu na myślenie. Skupiając całą swoją uwagę na dobrym rzucie, uniósł rękę i zamachnął się najlepiej jak potrafił. Kafel wylądował prosto w dłonie bliżej mu nieznanej ścigającej, powodując u Redmonda niemałą ekscytację.
Chyba nie jestem w to aż taki zły, pomyślał, uśmiechając się do siebie. Może jednak ten mecz nie zapowiadał się aż tak źle.

Obrona: J (100%)
Podanie: J (100%)

-------

https://www.czarodzieje.org/viewtopic.php?t=17946