Znudzona usiadła w ławce i przyjęła kartkę z testem, po którym przebiegła wzrokiem. Był dosyć prosty, prawdę powiedziawszy Elsa nie miała problemów z uzupełnieniem odpowiedzi. Napisała kilka zdań o działaniu eliksiru euforii, celowo się rozpisując. Receptura Felix Felicis nie należała do najprostszych, ale Rousvelt postanowiła opisać ją jak najdokładniej. Miała nadzieję, że nie zapomniała o niczym, bo w tym przypadku jeden błąd mógł zaprzepaścić całą, mizerną pracę. Złote, płynne szczęście nadawało się do użycia dopiero po sześciu miesiącach, a i tak niezmiernie trudno było doprowadzić eliksir do skutku. Oddawała więc kartkę niezbyt pewna, możliwe, że pominęła kilka kroków. Miała jednak tyle pracy, że nie myślała o teście długo, od razu po wyjściu z klasy zajęła się resztą obowiązków.

(eliksir euforii, felix felicis, 6, 4)
[zt]

Pierwsza lekcja eliksirów w absolutnie nowym otoczeniu – przecież nie mogła tego przegapić! Bezkresną miłością darzyła ten przedmiot, więc gdy tylko usłyszała pogłoskę o zajęciach, od razu mocno postanowiła na nich zawitać. Jeszcze trochę gubiła się w Hogwarcie, schody były strasznie zdradliwe, a korytarze ciągnęły się w nieskończoność i nie bardzo z nią współpracowały, aczkolwiek szczęśliwie Jackie zawsze natrafiała na jakąś miłą duszyczkę, która wskazywała jej właściwy kierunek. Tak też było tym razem. I kiedy wreszcie Braxton z entuzjazmem przekroczyła próg właściwej Sali, mina jej trochę zrzedła. Test? Miała nadzieję na jakąś praktykę. Rozejrzała się za pustą ławką i znalazła sobie miejsce. No cóż, powtórki też są bardzo ważne jeśli chodzi o naukę. Kto, jak kto, ale ona wiedziała to doskonale. Inaczej miałaby mniejsze szanse, by uczestniczyć w Złotym Sfinksie.
Przebiegła wzrokiem po arkuszu i uśmiechnęła się nikło do samej siebie.
Eliksir rozśmieszający powoduje niepowstrzymany śmiech u każdego człowieka, napisała odnośnie pierwszego pytania, po czym przeszła do kolejnego. Tutaj wymieniała już składniki eliksiru unicorn. 3000 ml wody, trzy sproszkowane rogi jednorożca, trzy włosy z jego ogona i osiem kropel krwi. Nie lubiła tego eliksiru, zawsze miała do niego jakiś wstręt, choć jednorożce są przecież całkiem urocze.
Braxton sprawdziła, czy napisała wszystko, co chciała, po czym wstała i oddała pracę. No, to by było na tyle z wyczekiwanych, pierwszych zajęć.

rozśmieszający, unicorn; 2 i 3
z/t

EJ od zawsze i na zawsze taki będzie. I od zawsze i na zawsze będzie pasowało do niego stwierdzenie, że ma więcej szczęścia, niż rozumu. Dlaczego? To całkiem proste, na dzisieją kartkówkę się spóźnił(nic nowego) ale w sumie przyszedł tez na nią marnie nauczony. Na blache umiał tylko dwa eliksiry. Jednym z nich był eliksir euforii. I można by powiedzieć, że miał szczęście, gdyby musiał odpowiedzieć na niego w jednym z pytań, ale ten szczęściarz w obu pytaniach na niego trafił. Tak więc z uśmiechem pod nosem napisał z czego owy eliskir się robi i jak działa. A działał normalnie jak red bul dla mugoli. Dodawał energii, ale potrafił uzależniać. Dodał, że eliksir ma niebieski kolor i powoduje chcicot, po czym z zadowoleniem czekał na koniec kartkówki. Zgodnie z poleceniem oddał kartkę i wyszedł podgwizdując sobie lekko.

kostki: 3,1

Po zestaw pytań chyba udała się ostatnia. Zaniedbała Eliksiry i to bardzo. Bawiła się w te swoje czary mary, w szukanie jakichś nowych zaklęć w Dziele Ksiąg Zakazanych. Pochłonął ją Klub Pojedynku, zaklęciom oddała się bez reszty. Teraz jeszcze zapisała się na projekt "Złoty Sfinks". Gdyby mogła stworzyć swojego klona, lub też zakosić Zmieniacz Czasu, wtedy na pewno poświęciłaby więcej czasu na wszystko inne prócz Zaklęć, bo temu dawała wystarczająco uwagi.
Rozkładając pergamin na ławce, uchwyciła pióro w dłonie i westchnęła głęboko, jakby właśnie spadł jej kamień a serca.

Eliksir Bujnego Owłosienia - sprawia, że włosy rosną z bardzo szybko w miejscu, w którym się go wetrze. Miejsce prawidłowego stosowania eliksiru to głównie głowa i broda.

Uśmiechnęła się, gdy tylko napisała działanie Eliksiru Bujnego Owłosienia. Jakoś w klasie III udało się go zdobyć i zrobić nazłość dwójce irytujących panienek. Do dziś pamięta ich krzyk, gdy ujrzały swoje odbicie w lustrze. Kilka kropel dodanych do podkładu, może zdziałać cuda. Taka piękna buzia.
Rzeczy wchodzące w skład Eliksiru Muzycznego, też udało jej się wypisać. Cholera jasna! Nie pamiętała dokładnie. Nie była nawet pewna, czy w ogóle pamiętała.. Bo o ile się nie myliła, to w księgach podawali głównie działanie. (poprawcie to w spisie eliksirów. kto to dodał?!) Bardzo mało wspominali o składnikach, więc podała takie jakie znała, albo wydawało jej się, że znała i oddała kartkę. Pikuś.

(4,2)

Nie przepadała za teoretyczną formą sprawdzania wiedzy, ale i tak pojawiła się na zajęciach. Gdy otrzymała kartkę z pytaniami, cicho prychnęła i pokręciła głową. Gdy tylko spostrzegła, że trafił się jej eliksir Unicorn, miała ochotę dopisać po działaniu własne spostrzeżenia na temat tej mikstury.
Eliskir Unicorn, jak nazwa wskazuje, pozwala na trzydziestominutowy żywot w skórze jednorożca osoby, która go spożyła. Rzecz jasna, zmiana jest czysto wizualna. Zmienionej osobie zajmuje kilka chwil przystosowanie się do swobodnego chodzenia jak parzystokopytne. Świadomość nie zmienia się i nie gwarantuje szerokiej wiedzy z zakresu życia tych istot, a prawdziwe jednorożce i tak rozpoznają, że to nie swój. Reasumując, eliksir jest niemalże bezużyteczny i podejrzewam, że został stworzony na potrzeby czyichś zoofilskich fantazji, niż wtopienia się w środowisko jednorożców, choćby w celu późniejszego zdobycia składników od nich pochodzących.
Kolejnym eliksirem był muzyczny. Za tym LSD akurat przepadała. Często przygotowywała go w trakcie swoich długich, nasączonych narkotycznymi wieczorów. Magiczne Waginy rozbrzmiewające w jej umyśle bardzo umilały te cenne chwile. Składniki wypisała od ręki, zatrzymała się tylko nad jednym i skreśliła, stwierdzając, że jakimś cudem pomyliła go z eliksirem euforii. Po dwukrotnym sprawdzeniu tego, co napisała, uznała, że już jest w porządku i oddała pokreśloną kartkę Aleksowi.

unicorn, muzyczny
6, 3

Malakias dał jej cynk, że zajęcia z eliksirów nie były takie trudne, i jeśli się pospieszy, to może zdąży się jeszcze załapać. Wpadła do klasy jako jedna z ostatnich, przeprosiła cicho nauczyciela i wzięła kartkę z pytaniami. Rzuciła na nią okiem i podrapała się po głowie. Nie była najlepsza z eliksirów, a nazwa tego pierwszego wydawała się jej średnio znajoma. "Cloning" dość dobitnie sugerowało jakiś eliksir klonujący. Wzruszyła ramionami, postanawiając improwizować. Gdy napisała już całkiem sporo, zdała sobie sprawę, że z przyzwyczajenia posługuje się niemieckim. Westchnęła, spoglądając na zegarek. Tym razem napisała odpowiedź po angielsku, choć bardzo lakonicznie ze względu na barierę językową i uciekający czas.
Wypijesz - klonuje. Dwie godziny. Klon inny od oryginału. Głupszy i wolniejszy.
Teraz pozostało jej wypisać składniki eliksiru zamroczającego. Na ostatnią chwilę napisała to, co pamiętała z zajęć w Trausnitz, a tym razem jej lakoniczne sformułowania bardzo pasowały do instruktażowej formy receptury.


zt

cloningasbead, zamroczający
6, 4

bełkoczący napój, eliksir ridikuskus, 1, 5

Wreszcie Eliksiry anie cały czas to głupie OPCM! Laura bardzo ucieszyła się wieścią o lekcji, bo przecież nie było niczego, co lubiłaby bardziej niż warzenie eliksirów. Przyszła oczywiście punktualnie, a nawet parę minut wcześniej i wtedy dowiedziała się, że dzisiaj nie będą tak naprawdę robić nic ciekawego. Będą pisać test. Zawsze lepsze to, niż użeranie się z boginami, zresztą ślizgonka była całkowicie pewna, że test pójdzie jej dobrze. Kiedy już zebrało się dużo ludzi, każdemu zostały przydzielone do opisania dwa eliksiry. Zapisała na pergaminie Bełkoczący napój i po chwili zastanowienia do pisała jeszcze dwa, krótkie zdania, bo nie miała pojęcia co można wymyślić więcej. Ale w końcu liczyła się jakość, a nie ilość. Potem jeszcze Ridikuskus, napisała ile ma być kolców jeżozwierza, pijawek, mordowników, wody, pieprzu białego, soku mirahiti, potem dokładnie wyjaśniła co jak pokroić, pomieszać czy zmielić, co do czego dodać, kiedy i na ile. Sprawdziła pracę chyba z pięć raz, aż w końcu zdecydowała się ją oddać. Lepiej chyba już być nie mogło.

zt

Phoenix z podekscytowaniem szła na swoją pierwszą lekcję w tej szkole. Żałowała trochę, że nie jest to transmutacja, która pozwoliłaby jej się na wykazanie się. Jak z transmutacji naprawdę wszystko łapała, tak eliskiry nie były jej super wielką specjalnością. Dziś jeszcze na dodatek trafiła na kartkówkę. Nie były jej one jednak obce, ani straszne. Wylosowała więc dwa eliksiry. Cloningasbead i Felix Felcis, cóż, szczęście jej dzisiaj sprzyjało. Nie tak dawno na zajęcia warzyła ten pierwszy i wiedziała, z jakich składników się składa i co powoduje. A powodował powstanie wolniejszej kopii siebie, która chodziła za nią krok w krok jak upierdliwy cień. Zaś drugi był chyba znany każdemu Felix Felics, płynne szczęście, kto by nie chciał być posiadaczem tego eliskiru? Po napisaniu, posłała uśmiech do znajomej jej twarzyczki, po czym rozsiadła się w krześle. Wszak skończyła szybko i nie zostawało jej nic innego, jak czekać na koniec zajęć.

kostki: 2,1

Tak pilnej uczennicy jak Dany nie mogło zabraknąć przecież na żadnych zajęciach.  Bo to by było wręcz nie do przyjęcia, gdyby jej nie było. I wręcz dziwnym i niesamowitym byłby fakt, gdyby choć raz przyszła na czas. Wleciała do sali jak zwykle spóźniona mamrocząc jakieś słowa przeprosin w kierunku profesora i mając nadzieję, ze nie zabierze jej punktów. Znaczy bardziej, że jej dom nie ucierpi na tym, że znów się spóźniła. Ale, ale! Cóż to, kartkówka dzisiaj? Dany wylosowała swoje eliksiry i złapała za pióro by nim zawzięcie drapać po pergaminie i pisać odpowiedź, oczywiście najpierw wpisując w lewym górnym rogu swoje imię i nazwisko ładnym pismem i wszystko byłoby spoko, gdyby nie fakt, że jak nic widać był, że A, było wcześniej B. Brawo Dany, chciałaś podpisać się Bonnet, na głowę Ci już strzeliło d końca. Ale, ale, sprawdzian. Pierwszy miała eliskir spokoju, tak, zdecydowanie by się jej przydał, drugi zaś rozśmieszający, opisała je ładnie i skrupulatnie, mając nadzieję, że dobrze.

kostki: 4,1,

Spojrzał na zegarek, podniósł wzrok na uczniów:
- Kończymy, odłóżcie pióra i pergaminy przekażcie osobie przed sobą aż wszystkie znajdą się z przodu.-przekazał instrukcję podopiecznym. Gdy pergaminy znalazły się z przodu wstał i je zebrał.
- Jesteście wolni, życzę miłego popołudnia, pamiętajcie w poniedziałek egzamin powtórkowy z Obrony mam nadzieję że nikt nie będzie symulował choroby by go nie napisać. - powiedział spokojnym głosem patrząc jak uczniowie opuszczają klasę.
Z/T
G 220
R 260
S 240
H 120

Na tablicy za biurkiem wypisane czerwoną kredą, nad punktami i zadaniami na dziś pisze.
Temat: Eliksir Wielosokowy, Procesy przygotowawcze.

1.Przygotowanie naparu z skrzydeł much siatkoskrzydłych.
2. Przygotowanie składników i odmierzenie dokładnych ich ilości.

• Pijawki (2 sztuki żywe)
  
• Ślaz (4 kwiaty oraz 20 dkg sproszkowanego korzenia)
  
• Rdest ptasi (5 suszonych liści)
  
• Sproszkowany róg dwurożca ( równowartość połowy rogu)
  
• Skórka boomslanga
  

Zwrócił się do uczniów:
- Dziś skupimy się na pierwszym etapie, zarazem najbardziej czasochłonnym, to jest przygotowaniem naparu z much siatkoskrzydłych. Musicie przygotować dokładnie 10 g skrzydeł na każde pół litra płynu, dodać je w momencie gdy woda osiągnie 60 stopni Celsjusza, doprowadzić powoli do temperatury 80 przez pól minuty utrzymać następnie stopniowo schładzać, do 20 stopni mieszając odwrotnie do ruchu wskazówek zegara. Płyn powinien być klarowny a skrzydła przejrzyste nie rozpuszczone, po osiągnięciu 20 Stopni zlać do słoików i delikatnie umieścić w szafce by dojrzał, za tydzień dodamy do niego kolejny składnik i tak dalej aż osiągniemy eliksir wielosokowy.

Instrukcja:
Wykonujesz rzuty na poszczególne etapy lekcji:
Przygotowanie i odmierzenie składników wody i skrzydeł
Ważenie tj. osiągnięcie odpowiedniej temperatury i mieszanie
Schładzanie i przelanie naparu
kostki rozpatrujemy wg zasad parzyste/nieparzyste sukces/porażka
przerzut za każde 8 pkt z eliksirów w kuferku.
Oby otrzymać zaliczyć zadanie musicie osiągnąć minimum 2 sukcesy
co pozwoli wam kontynuować ważenie eliksiru wielosokowego za tydzień dodatkowo 1 pkt z eliksirów do kuferka za 3 sukcesy otrzymujesz dodatkowy przerzut do następnej lekcji
za każdy sukces dodatkowo każdy otrzymuje 5 pkt pucharowych za aktywność.

Kolejna lekcja eliksirów nie mogła się obejść bez tak pilnego ucznia, jakim ostatnio był Rasheed. Być może jego aktywność wiązała się z tym, że na polu osobistym przezywał aktualnie parę rozterek? Chociaż może chodziło tutaj o to, że opcja lekcji, w której nie podgryza cię plumpka, bądź nie chce cię zjeść jakaś afrykańska galaretka, bardziej go pociągała? Trudno powiedzieć! W każdym razie przyszedł znowu na eliksiry, nastawiony do tego raczej sceptycznie, bo wiedział, że jego wyniki na tym polu nie są jakieś wybitne, ale mimo wszystko po9stanowił spróbować, bo kto nie próbuje, ten nie zyskuje, nieprawdaż? Wszedł więc do klasy i po wysłuchaniu instrukcji Brendana zabrał się do pracy. Nie kwestionował tego, że nauczyciel uczył ich jak mają przyrządzić eliksir wielosokowy, bo jak na jego oko to było raczej mało dozwolone, jednakże hej! Kto jak kto, ale Sharker akurat niezbyt często przejmował się zasadami. Spiął się więc i zaczął wykonywać zadanie. Przygotowanie i odmierzenie składników poszło mu świetnie, a tak przynajmniej uważał, bo wywar nie eksplodował po tym jak po podgrzaniu do 60 stopni Celsjusza wrzucił skrzydła do wody. Podgrzanie do 80, również nie sprawiło mu problemu, zupełnie tak samo jak mieszanie. Czyżby odkrył u siebie jakieś niespodziewane wcześniej pokłady super skilla eliksirowego? KTO WIE. Niemniej jednak schłodzenie napoju i przelanie go do butelki sprawiło, że przez chwilę mógł podziwiać idealnie klarowny zaczątek eliksiru z przejrzystymi skrzydłami much w środku. Umieścił swój słoik czy co to tam było w szafce i opuścił klasę z nadzieją, że może jednak będą z niego ludzie.

[2, 4, 6] [zt]

Setha również nie mogło zabraknąć na jego ulubionych zajęciach. Pomyślałby kto, że ktoś taki jak on jest takim pilnym uczniem, jeśli chodzi o cokolwiek, a już zwłaszcza eliksiry! Cóż, nawet jego burzliwe związkowe chwile nie pozwoliły mu na odpuszczenie sobie tych zajęć i zjawił się na nie punktualnie, z czystą głową, żądny wiedzy jak jeszcze nigdy wcześniej. Wszak nie od dziś było wiadomo, że rytmiczne mieszanie w kociołku go uspokajało. Tak też było tym razem. Wziął się za pracę i mimo, że z początku miał małe problemy z opanowaniem rąk i poprawnym odmierzeniem składników, to ostatecznie udało mu się to zrobić tak jak trzeba i mógł przystąpić do dalszej części lekcji. Podgrzewał i schładzał jak prawdziwy zawodowiec, przez co jego eliksir bardzo szybko zaczynał wyglądać prawidłowo, chociaż wróć, tego chyba nie można było określić takim mianem. Może szybciej pasowałby napar, albo wywar? Nieważne zresztą, nie zagłębiajmy się w to! W każdym razie, bardziej zrelaksowany niż przed przyjściem Seth, przelał płyn do słoiczka, opatrzył go swoim nazwiskiem i wyszedł wyczilowany z klasy. Ach, to będzie miły dzień!

[3, 6, 6] + dodatkowy przerzut, z którego wypadło [2] [zt]

Minerva oczywiście również musiała zjawić się na zajęciach, wszak opcja pozbawienia jej kieszonkowego wciąż ją bolała i zniechęcała do ogólnie pojętej egzystencji. Maszerowała więc niemrawo na eliksiry, w duchu przeklinając zarówno swojego brata jak i wszystko, na co natrafiła po drodze. To ktoś się krzywo do niej uśmiechnął, a to musiała mijać małe gryfoniątka. ŻYCIE JEST TAKIE NIESPRAWIEDLIWE. Niemniej jednak była dzielna! Zjawiła się na czas i od razu, bez zbędnego marudzenia przystąpiła do wykonywania zadania. Przygotowanie i odmierzenie składników było dla niej dziecinnie proste, co nawet ją samą zaskoczyło, wszak z Mini nie był żaden mistrz eliksirów. Być może właśnie ten sukces ją tak rozproszył, że ogólne warzenie nie poszło jej już tak różowo. Miała problem z utrzymaniem konkretnej temperatury, przez co zapewne zdecydowanie spadła jakość jej wywaru, w czym nie pomogło również nieudolne mieszanie. Cóż, tak jednak jest jak bierze się za to amator. Mimo wszystko udało się jej zgrabnie wszystko zakończyć. Schłodziła napar i przelała go do słoika, opatrzywszy etykietką z nazwiskiem, bo przecież chyba będzie jej potrzebne na następnych zajęciach. Najchętniej to by w ogóle na nie nie przyszła, chcąc zademonstrować jakże wielką i ogromną niechęć, no, ale wiadomo. Skoro już przyszła to była nawet zadowolona z tego jak jej poszło oraz, że spróbowała. Kobieta szybko zmienia zdanie, prawda?

[2, 5, 6] [zt]

Eliksiry należały akurat do tych zajęć, na które uczęszczał dość chętnie. Choć nie można było powiedzieć, żeby dzisiaj dopisywała mu dobra passa, począwszy od przygotowywania składników, przez ważenie, dopiero na schładzaniu naparu opuściło go to fatum. Nie miał na o dobrego wyjaśnienia. Eliksri Wielosokowy należał co prawda do jednych z trudniejszych, ale żeby aż tak? Cóż. Greengrass nie zastanawiał się nad tym dłużej niż to było konieczne. Nie godził się z porażką, bo jako porażki tego nie traktował, nawet nie jako niepowodzenie. Jako przebieg zajęć po prostu. Gdzie jedni przykładali się mocno i przychodziły im jakieś efekty tej pracy, czasem, bo nie zawsze, a inni słabiej, jak on, i dostawali dokładnie to, na co sami zapracowali. Bez żalu spojrzał na mętny, nieprzypominajacy odpowiedniego naparu płyn i oparł się na ręce bez przekonania chyba, z ograniczonym zainteresowaniem nie odrywając od tego eliksiru wzroku. Już teraz wiedział, że nic z tego nie będzie.

1, 5, 6

Nie pytajcie jej ja to zrobiła, bo pewnie nie miałaby zielonego pojęcia, ale zdaniem ogoś kto siedział obok niej eliksir wyszedł jej prawie idealnie. Znaczy, przeciętnie dobrze, co w jej słowniku pojmowania Eliksirów znaczyło tyle co znakomicie. Siedziała zadowolona z ostatecznego efektu, nie przejmując się tym, czy było to idealne schłodzenie naparu, czy nie. Tak długo jak było to zdatne do użytku, zdawała się tym nie przejmować. Oparła się z odetchnieniem na krzesle, stwierdzając, że teraz może poczuć się wolna. Chociaż na chwilę. Czekała na Ocenę eliksiru pilnym okiem Brendana, a zaraz potem… zaraz potem pewne ruszy na trening czy inne cholerstwo. Na brak rzeczy do roboty wcale nie narzekała. Dziwne, ze w tym wszystkim znajdowała sobie czas na doszkalanie się w dziedzinach takich jak Eliksiry, na przykład. Szkoda tylko, że jej osobisty korepetytor olał sprawę, ale przynajmniej udało mu się podnieść część jej umiejętności w tym zakresie, zanim mu odpuściła. Cóż, przeciętne powodzenie na zaklęciach zawsze było lepsze od notorycznie ponoszonych porażek.

4, 4, 3

Kiedy nagle przypomniała sobie o lekcji Eliksirów nie miała pojęcia o której ona się zaczyna. Jak najszybciej zabrała książkę oraz różdżkę i ruszyła w stronę klasy. Eliksiry nie były jej najmocniejszą stroną więc wolała uczęszczać na lekcje. Weszła do klasy i ujrzała rozstawione kotły. Z cichym westchnieniem zajęła swoje miejsce i zaczęła przygotowywać wszystkie tak jak kazał Profesor Brendan. Instrukcja była jasna. Odmierzyła składniki wody oraz skrzydeł muchy siatkoskrzydłej. Ważenie eliksiru też poszło jej całkiem, całkiem. No nie mogła powiedzieć, że było źle. Osiągnęła oczywiście odpowiednią temperaturę oczywiście nie zapominając o mieszaniu.
Schładzanie i przelanie naparu? No to już nie wiedziała czy poszło jej dobrze. Uważała, ze ostatnia czynność poszła jej najgorzej. Ręce jej się trzęsły więc była zestresowana. Ciekawe co stwierdzi profesor. Kiedy skończyła spojrzała na Profesora i szybko wyszła z klasy nic nie mówiąc.

( 4, 6, 6 ) + dodatkowy przerzut ? trafiło się : 2

Na eliksiry dotarł i Madness. Znów z myślą żeby coś wybuchnąć. Może tym razem będzie ku temu okazję? Ostatnio niestety takiej nie miał i bardzo niezadowolony wyszedł z zajęć. Już nawet Nie pamiętał co wtedy robił, ale z pewnością nie mieszał składników. A przecież o to chodziło w eliksirach. Tak przynajmniej mu się wydawało.
Poczytał instrukcje, a przynajmniej popatrzył na tablicę. Dobra, dobra on już wiedział co ma zrobić. Tak mu się wydawało, ale jak tylko zaczął warzyć eliksir okazało się, że jednak nie wiedział. Ważenie naprawdę było takie nudne, że nic dziwnego, że Madnessowi jakoś nie do końca poszło. Ale skoro nalał za dużo wody to może powinien dodać więcej innych składników, aby jakoś proporcje się wyrównały? Widać Toinen myślał dziś o tym jak wybuchnąć salę do eliksirów. Nikomu się jednak ze swojego pomysłu nie wierzył, tylko zabrał do dalszej pracy. Która przebiegała bez żadnych zarzutów! Aż się tego nie spodziewał, tak dobrze mu poszło, że zapomniał o dalszym wybuchaniu. Więc ostatecznie po przelaniu eliksiru do słoika wyszedł z nienaruszonej klasy. Zawsze pozostają mu kolejne zajęcia na wybuchanie! Bo z tego co się orientował to chyba jeszcze nie skończyli tego eliksiru? Mógł słuchać uważniej…

[3, 6, 6 zt]

Leonardo nienawidził eliksirów, ale o tym już wszyscy wiedzą, prawda? Poza tym, gdy przyszedł na lekcje, był na niej obecny tylko ciałem. Jego myśli cały czas kłębiły się dookoła niewykonanego jeszcze do tej pory zadania z projektu Złoty Sfinks. Niestety, wszędzie szło mu jakoś miernie. Czyżby to ta szkoła była pechowa, czy może to on sam nie miał w ogóle szczęścia? Nie było to ani trochę istotne. Jego zdaniem ważniejszy był fakt, że żadnej z czynności, o które prosił ich pan profesor nie wykonał poprawnie. Zabrał się na samym początku za odmierzanie składników, które poszło mu fatalnie. Zamiast wymaganej ilości wody, dodał jej o wiele za dużo, nie mówiąc już o tym, co zrobił ze skrzydłami, które miał wymieszać tylko z wodą.
- Kurwa mać.. - można było tylko usłyszeć jego syk, gdy przy ważeniu po raz kolejny spartolił jakąś robotę. No nic na to nie poradzi, że eliksiry nie są przedmiotem, za którym szaleje i za którym skoczyłby w ogień. Musiał jednak chodzić na lekcje, żeby dostać jakieś stypendium czy coś tam. Nie mógł wagarować. Chociaż akurat dzisiaj miał ochotę wybiec z klasy z krzykiem, trzasnąć drzwiami i nigdy więcej nie pokazywać się na lekcji tego śmiesznego profesora, który zamiast chodzić i im pomagać, wolał siedzieć sobie za biurkiem i czytać gazetę, bo tak wygodniej. Może właśnie przez to, że tak się zdenerwował, ręka mu zadrżała i napar wylał się na jego stanowisko pracy. Strasznie wkurzony Leonardo opuścił pomieszczenie, bez jakiegokolwiek do widzenia.


/zt
(5, 1, 1 - jak kuźwa potrzebuję jedynek, to ich nie ma)

Dzisiejszy dzień był dla Tanner'a pełen miłości i radości. Uwielbiał cały świat za to, że udało mu się pokonać drugie zadanie w projekcie Złoty Sfinks. Miał tak dobry humor, że nawet lekcja eliksirów nie była w stanie go zepsuć. Chociaż je uwielbiał, wolałby mieć dzisiaj wolne. Mimo wszystko przybiegł na lekcję z tak wesołą miną, że pewnie ktoś mógłby pomyśleć, że jest po wpływem eliksiru szczęścia. Zaśmiał się do siebie na samą myśl o tym i ulokował swój zadek na jednym z krzeseł.
- Dzień dobry panie profesorze - dodał jeszcze, przypominając sobie o jego istnieniu dopiero po zajęciu swojego miejsca. Przeczytał pięć razy wszystko, co napisane jest na tablicy - raz nie wystarczył, ponieważ był tak wesoły, że czytając jeden wyraz musiał zastanawiać się przez dłuższy czas co on oznacza. Jakimś cudem dobrnął do końca instrukcji i wtedy wziął się od razu za odmierzanie wody i skrzydeł much siatkoskrzydłych do przygotowania naparu. Na początku wydawało mu się, że nalał odrobinę za mało wody, więc postanowił jeszcze jej dolać i wszystko wyszło idealnie. Napar udany! Teraz kolej na ważenie składników, które także udało się Tanner'owi bardzo szybko zakończyć, z celującym wynikiem. Zaśmiał się cicho pod nosem, widząc, jak jakiś przyjezdny nie może sobie poradzić z tak prostym eliksirem. Ostatnim etapem było ochładzanie i przelewanie naparu, co Chapman'owi także nie sprawiło najmniejszej trudności. Oby każde zajęcia szły mu tak dobrze, jak eliksiry.
- Do widzenia - rzucił, wychodząc i zamykając za sobą drzwi po skończonej pracy.

/zt
(6, 6, 6 - taki ze mnie szatan)

Jak co tydzień, i dzisiaj były eliksiry na które Laura przyszła oczywiście z wielką ochotą, ciekawa, co dzisiaj będą robić. Okazało się, że eliksir wielosokowy. Cudownie. Miała nadzieję, że wszystko wyjdzie jej jak powinno i będzie mogła wziąć go trochę dla siebie, nie zostawiając wszystkiego nauczycielowi. Bo co za radość mogła być z dobrze wykonanego eliksiru, jeśli nie miałaby go potem użyć? A nie wątpił, że z pewnością będzie miała okazję zrobić to niejeden raz.
Kiedy profesor Brendan zaczął mówić co po kolei robić, Laura zanotowała wszystko i to samo zrobiła ze składnikami, które wypisane były na tablicy. Tak łatwiej było jej się skupić i zerkać tylko na swoje notatki, poza tym może jeszcze kiedyś ten przepis jej się przyda. Przygotowała więc najpierw wszystkie składniki, starannie je domierzając, podgrzała wodę, dodała skrzydła a potem mieszała dokładnie tak jak trzeba. Wyglądało dobrze. Nieco problemów miała dopiero przy przelewaniu do słoików, bo nieco wywaru się wylało, ale zaraz szybko sprzątnęła to zaklęciem i na pewno nikt niczego nie zauważył. Odłożyła swoje słoiki gdzie trzeba, uprzednio je podpisując, żeby potem ktoś jej ich nie podwędził.

2 6 5, powtórzenie raz, ale wyszło 3 zt

Amelia wpadła na lekcję eliksirów w ogromną chęcią, coby się dzisiaj czegoś nowego nauczyć. Ostatnio nie miała w ogóle ochoty chodzić na lekcje, jednak eliksiry stanowiły ten szczęśliwy wyjątek. Wspominałam już kiedyś, jak bardzo panna Wotery uwielbia ten przedmiot? Z pewnością. Było to dla niej wspaniałe oderwanie się od rzeczywistości. Ten głupi projekt Złoty Sfinks i masa przyjezdnych zaczynali działać jej na nerwy. Dobrze, że to jeszcze tylko kilka miesięcy i wyniesie się z tego zamku nareszcie na dobre.
Całą lekcję myślała o tym jak bardzo jest zdenerwowana i może dlatego pierwszy etap nie poszedł jej najlepiej. Reszta jednak wyszła idealnie, bez większych problemów i oporów. Tylko przy ochładzaniu naparu musiała poprawić to, co zrobiła za pierwszym razem, ale to przecież żaden problem, prawda? Dziewczyna, gdy tylko lekcja się skończyła, wyszła z klasy, nie odzywając się do nikogo słowem. Po co? Przecież nikogo i tak nie znała.

/zt
(5 -> 3, 4, 5 -> 4)

Jareczka mistrzem eliksirów zdecydowanie nie była. Nigdy po prostu jej dobrze nie wychodziły, zawsze coś zepsuła, pomyliła, przy tym złoszcząc się niemiłosiernie. Dlatego też niezbyt dobrze wspomina lekcje tychże. Najczęściej po prostu wściekała się na swój brak talentu w tej dziedzinie. Do porządku dziennego przeszła z tym dopiero po przyjeździe go Hogwartu, kiedy zrozumiała, że dobra jest w czymś innym, a nie wszyscy są mistrzami we wszystkim. Podniesiona tak na duchu, wybrała się na lekcję eliksirów i malutkim płomyczkiem nadzieli tlącym się w jej duszyczce.Może tym razem coś jej się uda?
Na miejscu ochoczo zabrała się do pracy, zajmując miejsce obok Arcellusa. Chłopak próbował jej trochę pomóc, ale sam nie za bardzo odnajdywał się w zadaniu, dziewczyna więc musiała sobie radzić dalej sama. Kroiła i wrzucała odpowiednie składniki, choć czuła w duchu, że już na tym etapie coś knoci. Nie przejęła się tym zbytnio, najwyżej na następnym etapie bardziej się skupi! Właśnie tak zrobiła, ważenie i schładzanie wywaru poszło jej znakomicie, przez co efekt końcowy był zadowalający.
Z uśmiechem pożegnała profesora i męczącego się nad swoim eliksirem Ślizgona.
[3, 4, 2], zt

Scarlett oczywiście przybyła na zajęcia, bowiem była bardzo pilną uczennicą. Spóźniła się tylko delikatnie, z jakieś pięć minut, zupełnie niechcący! Jej wizyta w łazience się po prostu za bardzo przedłużyła. W każdym razie wreszcie zawitała w mundurku na lekcję eliksirów. Po wypakowaniu swoich rzeczy w ławce, przeczytała uważnie to, co miała dziś robić. Eliksir wielosokowy? Świetnie! Aż klasnęła w dłonie, oczywiście odpowiednio cicho, nie chciała innym przeszkadzać, HEHEHEH taka cudowna była. W każdym razie szybko zabrała się do roboty, sumiennie odmierzając wszelakie składniki. Woda, skrzydła, pikuś! Wszystko wyglądało jak należy, dlatego przeszła od razu do uzyskania odpowiedniej temperatury, by potem mieszać zgodnie z instrukcją. Bardzo chciała, aby wszystko poszło dziś po jej myśli i rzeczywiście tak było, bowiem bardzo pilnowała temperatur i sposobu mieszania. Następnie schłodziła napar i rozlała go do słoików, uważając, aby niczego nie wylać. Odstawiła na miejsce wskazane przez nauczyciela, podpisując to, co należało do niej, a potem zadowolona zaczęła zbierać swoje manatki. Gdy skończyła, opuściła klasę.

2,4,6
z/t

Katniss zjawiła się na zajęciach eliksirów, bo jakby mogła tego nie zrobić? Miałaby pozwolić by ominęła ją taka zabawa? Jak się okazało, mieli przygotować się do warzenia eliksiru wielosokowego. Cudownie, jakieś praktyczne i przydatne w życiu zajęcia. Uważnie słuchała, co mówi nauczyciel, zapisując niektóre ciekawostki i wskazówki.
Przygotowanie i odmierzenie odpowiedniej ilości składników poszło jej jak z płatka. Równie dobrze Gryfonka doprowadziła napar do odpowiedniej temperatury, czego nie można powiedzieć o tak, jakby się wydawało, banalnej robocie, jaką jest schłodzenie i przelanie napoju. To się Katniss nie udało. Porozlewała eliksir, próbując przelać go do innego naczynia. Cóż, ważne, że chociaż był w miarę dobrze przygotowany.
Po posprzątaniu miejsca pracy opuściła klasę.

[3,2,1 + przerzut 6 za pierwsza trojke]

zt

Astrid wpadła na eliksiry, nie chcąc omijać żadnych zajęć. Eliksiry raczej nie były powołaniem jej życia, ale dobrze było umieć choć trochę z każdej dziedziny dlatego nie narzekała i grzecznie zajęła miejsce w jednej z ławek, wpatrując się z zaciekawieniem w temat wypisany na tablicy czerwoną kredą. O, ładnie, nawet ucieszyła się, że przyszła, bo warzenie eliksiru wielosokowego mogło być bardzo przydatne. Szczegół, że zajmowało dużo czasu.
Wzięła się do pracy, starając się robić wszystko uważnie i dokładnie. Dwie pierwsze części poszły jej sprawnie i odpowiednio. Oddzieliła składniki, wymierzyła wszystkiego tyle, ile było trzeba. Warzenie także nie było trudne. Najwięcej problemów sprawiła jej ostatnia część, chłodzenie i przelewanie. Z tym nie poradziła sobie zbyt dobrze, ale ostatecznie jej wynik nie był tragiczny.

2 4 5
zt