Kolumbia była naprawdę wymarzonym początkiem na doskonałą podróż. Sam Max miał olbrzymią ochotę jechać i się nieco rozerwać. Musiał przemyśleć całe dotychczasowe życie. Tęsknił za najważniejszymi osobami w jego życiu. Destiny, oraz Oriane. Jednakże one się gdzieś zapodziały. Dlatego niebywałym szczęściem obdarowała go ślizgonka jak tylko wysłała mu list. Ona w ogóle żyje. No co... Wiele myśli przechodziło przez jego głowę. Nie odzywała się, ani ona ani jego siostra tak jakby był czemukolwiek winny. Przecież chyba żadnej z nich nie zrobił krzywdy, prawda? Miał przynajmniej taką nadzieję, bo jeżeli zrobił to przeprosi, ale musi wiedzieć za co.
Podróż wydawała się o dziwo bardzo przyjemna. Max zawsze nie lubił czasu kiedy to jechali i jechali. Czuł się tak bardzo przytłoczony. Nie lubił zamkniętych pomieszczeń, małych klitek. Klaustrofobia? Nie, nie to z pewnością za duże słowo. Nie czuł się fatalnie, jakoś go to bardzo nie bodło, ale jednak o wiele bardziej wolał łąkę niżeli przedział w przeciągu. Po kolumbi całkowicie się nie potrafił poruszać, sam nie wiedział od czego tak naprawdę zacząć. Od czego to może i jeszcze by wiedział, ale na pewno nie samemu. Max lubił się poruszać w towarzystwie innych uczniów, przyjaciół, których nie było. Zawsze był nimi otoczony, a teraz tak jakby zniknęli. Maxowi wcale nie przeszkadzało słońce, które dość mocno napierało na ich ciała. Dlatego też ubrał krótkie spodnie, mugolskie japonki, sam nie wiedzial skąd je miał, oraz koszulkę na ramiączkach. Umówił się z Des na przystani, ponieważ gdzieś to miejsce mu wpadło od razu w oko. Jednak po jakieś chwili zdjął koszulkę, nie potrzebował dziwnej opalenizny, a swojego ciała się wcale nie wstydził, bo i nie miał czego. Ochlapał się chłodną wodą i wzniósł głowę ku niebu.

Kolumbia? Destiny jak tylko usłyszała, gdzie wyjeżdżają w tym roku, zaczęła skakać z radości! Jeszcze nigdy nie była w Ameryce Południowej, dlatego tak bardzo nie mogła się doczekać tej wyprawy. Pomimo ogromnych upałów, jakie tu panowały, skóra dziewczyny dalej pozostawała zimna, co irytowało ją jeszcze bardziej niż zwykle. Przez ostatnie kilka dni nie miała kontaktu praktycznie z nikim. Jedynie siedziała, piła i myślała. O czym? Chyba sama nie wie... Po prostu potrzebowała odetchnąć. Nawet nie pojawiła się na balu kończącym rok szkolny, chociaż na początku bardzo jej zależało, żeby tam pójść.
Bardzo się z tęskniła za Maxem i Oriane, dlatego postanowiła napisać do jednego z nich. Padło na Lamberda. Umówili się w przystani i dobrze, może będą mogli się schłodzić w wodzie. Na wszelki wypadek założyła bikini, a na nie luźną koszulkę na ramiączka i krótkie spodenki. Chciała się zobaczyć z mężczyzną jak najszybciej. W końcu nie widzieli się od dłuższego czasu. Pomimo tego, że widziała go dopiero kilka razy, wiedziała, że może mu ufać.
W drodze na przystań Des zastanawiała się czy by nie poszła na to wesele o którym wszyscy mówią. Ominą ją bal, więc może tam mogłaby się zabawić. Kiedy w oddali zobaczyła przyjaciela od razu się uśmiechnęła. Zbliżając się do niego, zorientowała się, że jest on bez koszulki. Nie mogła narzekać na widoki.
- Max!- krzyknęła i mocno go przytuliła. Sama nie jest pewna jak ma się teraz zachowywać w stosunku do niego. O całej sytuacji w Hogwarcie nie wiedziała co ma myśleć. Czy to znaczyło coś dla niego? Czy jednak nie? Czy to znaczyło coś dla niej? Teraz to nie było ważne, ponieważ chciała się cieszyć, że mogła go dzisiaj zobaczyć.

To z nim było podobnie. Chłopak zaszył się w swoich czterech kontach i z nikim się nie kontaktował. Owszem chciał. Chciał skontaktować się z Oriane, ale nie chciał jej przeszkadzać, sam nie wiedział co u niej słychać. Ori niekiedy tak miała, podobnie jak i Max. Może to było genetyczne czy coś? Często o sobie zapominali, ale gdy wróciła pamięć to nie mogli się sobą nacieszyć. Może to też jest dobry pomysł na spędzanie wolnych chwil? Ale bardzo za nią tęsknił no i przede wszystkim martwił się o dziewczynę. To jednak jest jego siostra, prawda? Nie miał o kogo się martwić innego, no oczywiście oprócz Des i swojego brata. Ale on dopiero będzie kończył pierwszy rok życia więc nie miał wielkich, a nawet żadnych problemów. Dobrze zdawał sobie sprawę z tego, że będzie pod dobrą opieką.
Długo nie musiał czekać na osobę za którą bardzo tęsknił. Max przemyślał wszystko i można powiedzieć, że był pewny swoich uczuć. Max jest odważnym i nie ściemniającym facetem dlatego chciał dzisiaj wyjawić prawdę. Liczył się z konsekwencjami, ale ona również powinna po ich ostatnich zachowaniach. - Des... - jednak nie uśmiechnął się do dziewczyny tylko mocno ją przytulił. Nie chciał teraz rozmawiać o Ori, ona miała swoje życie, a będzie potrzebować to się do nich odezwie, przecież chyba o nich nie zapomni. - Musimy porozmawiać i chyba wiesz o tym... - oznajmił. Miał nadzieję, że dzisiaj ta rozmowa będzie i dojdą do jakiegoś porozumienia, on nie potrafił już tkwić w niewiedzy i w całkowitej bezradności, bo takiego czegoś u siebie nie toleruje i stara się tego unikać.

Doskonale wiedziała o czym muszą porozmawiać. Przynajmniej tak myślała. Nie mogła ignorować faktu, że wtedy, w Hogwarcie coś poczuła. Sama nie była pewna co to było. Od trzech lat starała się nie przywiązywać do nikogo, żeby przypadkiem znowu jej ktoś nie skrzywdził. Żyła w twierdzeniu, że na ludziach nie można polegać, chociaż bywają wyjątki, takie jak Oriane, czy właśnie Max. Miała jedynie nadzieję, że się co do niego nie pomyliła. Jednak coś ją do niego ciągnęło i nie do końca mogła określić co. Gdzie się pojawiła ta pewna siebie i odważna Destiny? Destiny, która chętnie podejmuje ryzyko i wyzwania? Ten temat był dla niej dość delikatny, ale to chyba jak dla każdego. Nie chciała stracić Maxa. Nie wyobrażała sobie nie mieć z nim absolutnie żadnego kontaktu, nie móc do niego napisać, albo się spotkać. Nie sądziła, że znając kogoś tak krótko, może jej zacząć tak bardzo zależeć.
- Tak tak, musimy...- mina jej posmutniała. Chciała, żeby to on mówił pierwszy. Musiała mieć pewność, czy myślą o tym samym i czy czuje to samo do niej, co ona do niego. Wolała nie narażać się na okrutne wyśmianie przez Puchona. Des również nie lubiła niewiedzy. Zawsze chciała wszystko wiedzieć. Teraz jednak bała się, że prawda może ją zaboleć. Bo co jeśli Max wcale jej nie lubi w ten sposób? Pozostało jej jedynie czekać. Spuściła wzrok i ze zdenerwowania zaczęła bawić się własnymi palcami.

Życie nie zawsze układało dla niego doskonałe scenariusze, ale teraz naprawdę nie mógł narzekać. Poznawał doskonałych ludzi, Des była jedną z nich. Oriane oczywiście znał od dzieciństwa. Ori była dla niego bardzo ważną osobą. Tęsknił i cholernie się o nią martwił. Zalezało mu na jej szczęściu, jednak nie zawsze wierzył ślizgonce że wszystko układa się po jej myśli. Niekiedy miał wrażenie że go okłamywała, ale Max zawsze starał się wierzyć w słowa Ori, będzie chciała to go okłamie, a nie to nie. Skoro kłamie to ma do tego powody i z pewnością nie powie mu prawdy na której zależało puchonowi.
Puchon nie miał zamiaru tkwić w bezradności w stosunku do jej osoby. Nie miał zamiaru kryć się jak małe dziecko. Nie był już małym dzieckiem i nie chciał grać w żadne gierki, albo tak albo tak. Postanowił powiedzieć wszystko na ich temat i to co myśli. - Des, Mieliśmy myślę dużo czasu do namysłu, prawda? Ja nie mam zamiaru Cię okłamywać i chce powiedzieć Ci prawdę. - mruknął do niej przybliżając się do niej obejmując ją w tali, ale jednak wzroku nie spuszczając z dziewczyny. - Nie wiem czy Ci się to spodoba czy nie, ale muszę Ci wyznać... Kocham Cię. Pragnę Cię od kiedy Cię ujrzałem. - oznajmił przygryzając dolną wargę. Jednak nie bał się odpowiedzi Des. Był dorosłym czarodziejem, przyjmie wszystko na klatę.

Słysząc słowa Puchona, Destiny podniosła wzrok i bez zastanowienia go pocałowała. Dalej się bała, że ich relacja może się źle skończyć, ale w tej chwili to ignorowała i cieszyła się chwilą. Nie sądziła, że ktoś może ją tak uszczęśliwić. Zawsze chodziła uśmiechnięta i cały czas się śmiała, ale chyba nigdy wcześniej nie była tak szczęśliwa. Max wydawałby się dla niej tym jedynym, ale czy tak się nie mówi o każdym, którego się kiedykolwiek kochało? Dlatego na razie nie chciała się z niczym śpieszyć.
- Ja ciebie też kocham- powiedziała, przerywając pocałunek. Pokazała rząd białych zębów i przytuliła Maxa najmocniej jak potrafiła. Kiedy w końcu go puściła, pozwalając mu oddychać, nie mogła przestać się uśmiechać.
Te wakacje naprawdę wspaniale się zapowiadają. Najpierw wiadomość, że spędzi je w Kolumbii, a teraz to. Byłoby jeszcze lepiej, gdyby znalazłaby gdzieś Oriane. W końcu jest dla niej jedną z najważniejszych osób i chciałaby podzielić się z nią informacją o wyznaniu Maxa jak najszybciej. Przyjaciółka od samego początku zakładała, że tak to się skończy, dlatego nie powinna być zaskoczona tą wiadomością.

Ostatnie dni to były dla niego koszmarem, nie mógł się skontaktować z Des, nie dlatego, że nie odpisywała, ale dlatego, że Max obawiał się napisać jej list, azeby nie dostał takiego którego nie zapomni do końca życia. Jednak w końcu odważył się na to wyznanie, ale czekał właśnie na te wakacje, może myślał, że inne miejsce to Des inaczej na to wyzwanie zareaguje? Sam nie wiedział dlaczego tak długo czekał, być może chciał jej dać dużo czasu, ażeby dobrze się nad tym zastanowiła i chyba się zastanowiła, bo była raczej pewna swoich uczuć z tego co widział. Gdy go tylko pocałowała Max odetchnął w głębi serca. Czuł, że to jest pocałunek przesiany miłością, pragnieniem, a nie tak tylko na odczep się.
Gdy tylko Destiny wyraziła swoje uczucie, Max był wniebowzięty, miał ochotę wziąć ją na ręce i biec przed siebie, jednak w ostatniej już chwili się opanował. Cieszył się, że to tak się skończyło. Czyżby Oriana wygrała zakład? Zakład był, ale nie pamiętał o co czy w ogóle była oferowana jakaś wygrana. Nie przypominał sobie, jednak miał ochotę i Oriane przytulić ze szczęścia, jednak ona ostatnimi czasy jakby odleciała. Nie widział jej, nie miał kontaktu. Nawet nie wiedział co tam u niej słychać, a to jednak było przykre. Max bardzo przywiązywał się do ludzi, a z Ori zna się od małego brzdąca więc proszę mu się nie dziwić.
Des cały czas tkwiła w objęciach Maxa, Max nie potrafił się do niej nie uśmiechać, chociaż doskonale zdawał sobie sprawę, że cały czas tak pięknie nie będzie, ale wakacje zapowiadały się cudownie. Wszystko na razie się doskonale układało.

Całe przybycie tutaj nie było najlepszym pomysłem. Gorąco, parno i do tego ludzie których... No bądźmy szczerzy, ale nie lubiła. Ostatnio sporo się zmieniło u niej i znów stała się tą starą, dobrą Orianą, która nie tolerowała nikogo spoza swojego domu, nie liczą rodziny, i stawała się górować nad innymi. Mugole jej nie przeszkadzali i uwielbiała pogłębiać wiedzę na temat ich technologii, jednak nie chwaliła się tym. Nie widziała takiej potrzeby. Wychodząc z domku rozejrzała się po okolicy. Naprawdę musiało być tutaj aż tak gorąco? Nie mógł popadać deszcz na przykład? Zamyślona udała się na przechadzkę po okolicy. mimo wszystko Kolumbia była pięknym krajem i nie chciała zmarnować takiej okazji. Nie wiedziała jednak, gdzie są najlepsze atrakcje. Tym bardziej, że nie miała z kim ich dzieliś. Maxa i Des nie widziała już od dawna, a Lucas postanowił nie uczestniczyć w tych wakacjach. I niby po co ona się tutaj udała? Tym bardziej, że osoby z jej pokoju też nie były najlepiej dobrane. Dotarłszy do przystani musiała na chwilę stanąć i przyjrzeć się przez chwilę parze znajdującej się niżej. Czy oczy jej nie zwodziły? Naprawdę stali tam Des i Max? Z uśmiechem i ulgą zeszła do nich.
- Kolumbia? Serio? Kto wpadł na taki pomysł? - nie zastanawiając się nawet chwili dłużej przytuliła ich lecz po chwili coś do niej dotarło. Des tulona przez Maxa? Czyżby coś ją ominęło? A może wygrała zakład ? - Ominęło mnie coś? - sugestywnie wskazała na parę. Miała nadzieję, że domyślą się o co jej chodzi.

Czy ten dzień mógł być lepszy? Sam widok Maxa bardzo ją ucieszył, a co dopiero takie wyznania. Kiedy usłyszała głos Oriane, nie mogła uwierzyć, że stoi obok niej. Tak bardzo się za nią stęskniła. Stała i zastanawiała się, czy to na pewno jej przyjaciółka. Kiedy to do niej w końcu dotarło, przytuliła ją i nie chciała puścić. Dość długo się nie widziały, dlatego Destiny chciała korzystać z każdej sekundy, spędzanego z nią czasy.
- Gdzieś ty się podziewała? I gdzie jest Lucas? Myślałam, że cały czas jesteście razem- zignorowała jej słowa. Dla Des najważniejsza teraz była obecność Oriane i Maxa. Trochę głupio się czuła, bo nawet nie wiedziała czy są tak oficjalnie razem z Puchonem, czy nie.- Tak, rzeczywiście trochę cię ominęło- wyszczerzyła się i złapała Maxa za rękę. Nie była pewna, czy on sobie tego życzył, ale on i Ori byli ze sobą bardzo blisko, dlatego i tak dziewczyna by się dowiedziała.
Czuła się jak na spotkaniu z przyjaciółmi, których nie widziała co najmniej kilka lat. Spotkanie w tak pięknym kraju, jakim jest Kolumbia, jak najbardziej jej odpowiadało. Mogła jedynie narzekać na wiecznie panujący tutaj upał.

Chwilę z Destiny były cudowne. Max czuł się jak w siódmym niebie. Siedzieli tak przez kilka chwil nawet do siebie się nie odzywając, a i tak czuł się doskonale. Miał nadzieję, że stworzą naprawdę cudowną parę ale kto to wie co będzie. Może trzeba się zapytać Oriane? Przecież to ona doskonale wiedziała, że para będzie razem? Może i na ten temat coś im powie? Nie no oczywiście żartował sobie w tej kwestii. Ori nie odkryła wtedy Ameryki, po nich oby dwu było widać to niesamowite zauroczenie. Miał jedynie nadzieję, że to zauroczenie nie minie, bo często tak jest. Jednak są już dorosłymi czarodziejami więc chyba takie kwestie już dawno poszły w niepamięć.
Nagle ni z tego ni z owego obok nich pojawiła się Oriana. Nieco się speszył, bo kompletnie był zaskoczony. Nawet nie wiedział czy ta wyjeżdża na wakacje czy też nie. Jednak uśmiechnął się do niej, bo naprawdę się za nią tęsknił i potrzebował obecności siostry, bądź co bądź. Kochał je oby dwie i na ten moment nie wyobrażał sobie życie bez jednej jak i drugiej. - Oriane Carstairs ostrzegam Cię, że jeszcze jedna taka sytuacja, że nie wiem czy żyjesz czy nie to zabiję Cię własnymi rękami. - oznajmił patrząc na nią całkiem poważnie, jednak po chwili przytulił ją gdy tylko Des to uczyniła. Później jednak ta podała mu dłoń, oczywiście, że byli parą. Te przedchwilowe wyznania chyba wszystko znaczyły. - Oriane jeśli chodzi o zakład mów co chcesz... Jaki jestem taki jestem, ale obietnic dotrzymuję. - oznajmił dziewczynie oczywiście w żartach, miał nadzieję, że i siostra tak to odbierze. Po chwili jednak podszedł do Des od tyłu przytulając ją. Mógłby ją tak tulić i tulić.

Milion pytań ze strony Des rozbawiły ją. Oczywiście nie było ich milion, jednak jedno za drugim wypowiadane przez jej przyjaciółkę rozbawiło by każdego. Ułożyła ręce na piersi wpatrując się w parę przed nią. A więc jednak... Radość buzowała w niej ogromną falą. Co jak co, ale cieszyła się, że oni wreszcie zdecydowali się być razem.
- Stop, stop. Powoli. - zaśmiała się wyciągają przed siebie ręce. Miała zamiar odpowiedzieć na każde pytanie, jednak musiała pomyśleć. Co niby miała powiedzieć jej odnośnie Lucasa? Sama nie miała pojęcia co dzieje się z jej narzeczonym. Denerwowało ją to, lecz nie mogła nic poradzić. Najwidoczniej potrzebował trochę chwili dla siebie. - Większość czasu, przed wakacjami spędziłam w swoim domu na Pokątnej. W momencie, gdy zaczęły się wakacje... No cóż, też tam siedziałam. Potrzebowałam trochę chwili dla siebie. Co do Lucasa to on ... - myśl dziewczyno, jesteś ślizgonką. - Nie miał ochoty wybierać się na wakacje ze wszystkimi. Został w domu. Dopiero na weselu się spotkamy... A właśnie! - klasnęła w dłonie mając wspaniały pomysł. - Idziecie na wesele, prawda? Wszyscy idą. Podobno ktoś chce jakiś rekord pobić i ma być świetna zabawa. Wiem tylko tyle, że jest to gdzieś za granicą. - popatrzyła na nich świecącymi oczami. W razie jakby ją Lucas wystawił mogłaby zabrać się z nimi. Nie chciała przepuścić takiej zabawy. - I... Nie zabijesz mnie kochany. Zbyt mocno mnie kochasz. - posłała w stronę Maxa całusa wiedząc doskonale, że temat z zakładem jest zakończony. Nie chciała aby Des się o nim dowiedziała. Jeszcze zinterpretowałaby to zupełnie inaczej niż było w rzeczywistości.

Początek wakacji Des głównie przesiedziała w Cambridge, dlatego nie miała praktycznie kontaktu z nikim. Jednak brakowało jej tych spotkań i imprez. Już dawno się nic nie piła... Dobra, pić, może piła, ale w małych ilościach. Od dłuższego czasu nie była na żadnej imprezie i chciała to zmienić. Oriane wspomniała o jakimś weselu, o którym wcześniej dziewczyna nie słyszała. Trochę dziwne, ponieważ Destiny zazwyczaj wie o wszystkich wydarzeniach, na których proponują dobrą zabawę.
- Jasne, że idziemy!- niemal krzyknęła.- Znaczy... Ja z chęcią się tam wybiorę. Co ty na to, Max?- Nienawidziła kiedy pary cały czas mówiły o sobie w liczbie mnogiej. Pytasz jedną osobą i nagle robią się z niej dwie. Sharewood nie zamierzała być hipokrytką, dlatego chciała wiedzieć, czy jej partner ma jakąkolwiek ochotę tam iść. Informacja, że całe przyjęcie ma być za granicą jeszcze bardziej zachęciła Destiny. Dziewczyna zawsze skorzysta z możliwości podróży po świecie. - Masz już jakąś sukienkę na oku?- spytała, dalej ciągnąc temat.
Słysząc o zakładzie, jedynie spojrzała pytająco na przyjaciół. Postanowiła nie ciągnąć tematu, chociaż bardzo ją on zaciekawił. Czując ręce Maxa wokół swojego ciała, jeszcze bardziej się uśmiechnęła. Uszczęśliwiał ją samą obecnością.

Oczywiście, że słyszał o tym weselu, bo kto nie słyszał, jednak Max nie rozmyślał na ten temat. Cały czas w jego głowie krążyła ślizgonka, a on nie miał zamiaru o niej przestawać myśleć. Poza tym z kim miałby iść na to wesele? Były pierwszorzędne sprawy jak ta która stała się zanim Oriane do nich dołączyła. Teraz i owszem, zabawiłby się wraz ze swoją lubą, ale to Des musiała jakby zdecydować czy ma ochotę na taką imprezę. Max bez niej nigdzie nie pójdzie, poza tym nawet nie wiedział kto tak naprawdę się wiążę ze sobą więzłem małżeńskim i do tej pory wcale go to nie interesowało.
Przyglądał się to jednej pannie ze Slytherinu to drugiej. Teraz był najszczęśliwszym człowiekiem na kuli, miał dwie najważniejsze panny w swoim życiu. Uwielbiał je i kochał całym sercem. Gdyby teraz stracił którąś z nich nie wiedziałby co ze sobą zrobić. Max zazwyczaj przyzwyczajony był do przelotnych romansów, ale z Des nie wyobrażał sobie takiej relacji. Za długo starali się o siebie, ażeby to tak po prostu przeminęło. Gdy tylko siostra podsunęła pomysł wesela patrzył kątem oka na twarz Destiny, ponieważ oczu zobaczyć nie mógł gdyż była przytulona do jego torsu. Prychnął na ostatnie słowa swojej siostry. Kochał, oczywiście, że kochał.- Wesele, brzmi ciekawie. A kto się w ogóle żeni? - zapytał spoglądając na siostrę, gdyż chyba tylko ona znała odpowiedź. Des wyglądała jakby pierwszy raz o takiej nowinie słyszała. Czuł ciepło bijące z ciała dziewczyny. Było mu naprawdę przecudownie, chciałby, ażeby ta chwila trwała wiecznie.

Nie mogła napatrzeć się na tą parę. Byli dla siebie stworzeni. Wiedziała to już po ich pierwszym spotkaniu w pubie. Idealnie się dopełniali i wiedziała, że potrawa ten związek znacznie dłużej niż zapewne oboje przewidywali. A przynajmniej chciała tego. Chciała aby byli szczęśliwi. Kochała ich oboje nad życie i nie chciała widzieć smutku na ich twarzy.
- Szczerz, to nie mam zielonego pojęcia kto się żeni. Wiem tylko, że jakiś facet chce pobić jakiś rekord i wesele jest po wakacjach. A przynajmniej po naszym pobycie w Kolumbii. - na ostatnie słowo lekko się skrzywiła. Czemu nie moli wybrać czegoś mniej gorącego. Czegoś o umiarkowanym klimacie. No czemu? Jednak nie miała zamiaru znów się nad tym rozwodzić. Była tutaj i chciała aby jak najszybciej się to skończyło aby mogła wrócić do swojego lubego. A właśnie, ciekawe co teraz on robił? Jak wróci do swojego pokoju będzie musiała napisać do niego list. Tak dawno nie pisali ze sobą, że już zaczynała wątpić czy są ze sobą. Nie! Nie mogła w to wątpić. Przecież on ją kochał, tak jak i ona kochała jego.
- Jest jedna. W sumie to dostałam ją w prezencie od Vittori. Chciała abym założyła ją na spotkanie z narzeczonym wyznaczonym przez rodziców, ale ślub wydaje się lepszą okazją na to. - wyszczerzyła się ukazując rządek białych ząbków. Co jak co, ale nie chciała chodzić po zatłoczonych uliczkach Kolumbii w poszukiwaniu idealnej kreacji. Ta sukienka była wystarczająca na taką imprezę. - Jeśli będziesz miała ochotę mogę Ci pomóc coś znaleźć. Wiesz, że mam oko do sukienek i z pewnością z moją pomocą żaden mężczyzna Ci się nie oprze. - wyszczerzyła się jeszcze bardziej wiedząc, że w tym momencie Max może być trochę zazdrosny.