Keith po zakwaterowaniu się w domku przywdział strój plażowicza - granatowe szorty do pływania i białą koszulkę, wziął pod pachę kocyk, książkę i coś do picia i ruszył eksplorować miejsca, w których spędzi te wakacje. Przeszedł przez plażę, minął kilka barów, spa na wodzie i inne atrakcyjne zakątki, ale było tam już jednak trochę ludzi, kilku znajomym kiwnął i zamienił słowo, ale chciał znaleźć sobie jakieś swoje miejsce, troszkę na uboczu.
W tym celu przebył kawałek lasu, wspinał się na niewielkie skały i rozglądał za czymś ciekawym. W pewnym momencie zza drzew wyłonił mu się znów kawał piasku - ruszył w tamtym kierunku i odkrył piękne miejsce, nieskalane dotąd niczyją obecnością. Służyło jako miejsce na ognisko, ale znajdowało się na plaży, trochę na uboczu - trochę piasku, trochę kamieni, słońce i cień i co najważniejsze - wspaniała, czysta i przejrzysta woda. Parker uśmiechnął się do siebie, znalazł miejsce w półcieniu i tam rozłożył swój dosyć spory kocyk. Zdjął buty i koszulkę ukazując swoje mało opalone ciało i ruszył w stronę wody. O tej porze tłumów tutaj nie będzie - ogniskowe kręgi zapełniają się przecież zazwyczaj dopiero wieczorem!
Jeszcze nie chciał się kąpać, ale pobrodził w niej chwilę, była ciepła. Uśmiechnął się znów do siebie, zamknął oczy i wziął głęboki oddech. Ciepła bryza mierzwiła jego, trochę za długie już, włosy i zdawało mu się, że mógłby spędzić tu wieczność. W takich chwilach na jaw wychodziła jego romantyczna natura, czuł się wspaniale, jakby wszystkie zmartwienia i troski przeszły na dalszy plan.
Po kilkunastu minutach wrócił na swój kocyk, położył się i zagłębił w jakiejś mało istotnej lekturze. Po chwili jednak palące słońce i uczucie błogości sprawiło, że lekko zasnął, z półuśmiechem na, już dawno niegolonej, twarzy.

Co Adrienne robiła? Nic konkretnego, chciała jedynie odpocząć, dlatego też spędziła sporo czasu w swoim domku. Była podekscytowana tą wycieczką. Naprawdę było tutaj bardzo pięknie. Adrienne uwielbiała takie klimaty. Może się trochę opali? Zawsze była  blada jak ściana, chyba jej nie była dana opalenizna. Może też dlatego, że nigdy specjalnie się nie opalała, ale miała nadzieję, że w Kolumbii nieco się opali, ażeby jakotako wyglądać.
Jednak stwierdziła po jakimś czasie, że koniec leżenia, postanowiła nieco pozwiedzać dane im zakątki tutaj w Kolumbii. Była zaskoczona pięknymi widokami, Adrienne dość łatwo się podniecała takimi widokami. Ruszyła przed siebie przechodząc z miejsca na miejsce. Szukała miejsca gdzie mogłaby się nieco opalić, a jednak nie miała zamiaru spędzać czas ze znajomymi, którzy jedynie gadają o nauce czy o jakiś mało ciekawych sprawach. Dlatego też wędrowała, wędrowała, aż dotarła do tego miejsca. Widać było, że tutaj miejscowi robią sobie typowe ogniska. O jak ona miała ochotę na taką biesiadę, ale jednak potrzeba było parę osób, sama to sobie nie wyobrażała tak spędzanego czasu.
Ubrała się w zwiewną sukienkę, jednakże była przyszykowana dlatego pod nią miała swoje nowe bikini. Postanowiła je sobie zakupić przed wyjazdem, ażeby nie była zaskoczona, że nic takiego nie ma w swoim wyposażeniu. Zauważyła swojego przyjaciela. Z Keithem trochę się zaniedbali, nie widywali się aż tak często jak to było wcześniej. - Cześć Keith, widzę, że również masz ochotę na samotność, więc może Ci przeszkadzam? - zapytała. Nie chciała siedzieć z nim skoro on chciał być sam. A na pewno tak było, bo inaczej by spędzał czas ze znajomymi niż leżakowaniem na kocu. Keith od zawsze jej się podobał, jednak byli przyjaciółmi. Czy ona zawsze musi mieć jakieś dziwne relacje z przyjaciółmi. Jednakże z Keithem inaczej się zachowywali. Zbyt często ze sobą nie rozmawiali o sprawach prywatnych, spędzali ze sobą czas, ale w inny sposób dlatego jego towarzystwo bardzo jej sprzyjało. Nie lubiła rozmawiać o swoich prywatnych sprawach, bo od jakiegoś czasu nie miała o czym rozmawiać, była przybita. Życie ostatnimi czasy płatało jej figle.

Keith został brutalnie wyrwany ze snu, ale widząc, kto tego dokonał wprost nie potrafił się pogniewać. Otworzył powoli oczy i zmrużył je, bo czas sprawił, że półcień zmienił się w pełne słońce. Przez myśl przeszło mu, że pewnie już nieźle spalił sobie tors, ale zerknął na zegarek i zauważył, że nie minęło jeszcze tyle czasu. Swoją drogą był z siebie zadowolony, ostatnimi czasy sporo ćwiczyć, więc na jego brzuchu wyraźnie widoczne były zarysowane mięśnie.
Uśmiechnął się pogodnie na widok przyjaciółki - Hej Ad, coś Ty, miło Cię widzieć! - powiedział energicznie przesuwając się na kocu i strzepując zeń piasek by zrobić dziewczynie miejsce - Siadaj, co za miłe spotkanie - dodał nie mniej ucieszony.
To prawda, że ostatnio jakoś mniej czasu spędzali razem. Na pewno w dużym stopniu za sprawą egzaminów - to absorbowało na tyle, że mało kto miał czas na rozwijanie i pielęgnowanie życia towarzyskiego. Ale tym bardziej fajnie, że teraz już wakacje, luz i można spokojnie spotykać się, rozmawiać i nie myśleć o rzeczach nieprzyjemnych, zupełnie tak, jakby zostały gdzieś poza Kolumbią.
Keith podparł się na przedramionach i zerknął na dziewczynę. Była ładna, ale nie w oczywisty sposób. Miała ciekawą, nietypową urodę. Była wysoka - co dla Keitha było miłą cechą, jego 194 cm sprawiały, że górował nad ludźmi, ale jak ktoś sięgał mu niewiele ponad łokieć to czuł się dziwnie. Jej blond włosy i niepospolite spojrzenie sprawiały, że czasem trudno było wyczytać z jej twarzy emocje. Znali się od dawien dawna - spotkali się po raz pierwszy na Wielkiej Sali, gdy przydzielono ich do Hufflepuffu i już wtedy nawiązała się między nimi nić porozumienia. Od tamtego czasu zżyli się i trudno było Parkerowi wyobrazić sobie że nagle miałoby jej nie być.
A i Adrienne mogła na niego liczyć w każdej sytuacji. Ilekroć była w potrzebie Keith wyciągał pomocną dłoń. To było fajne, taka sympatyczna, dobra relacja.
- Chcesz może pysznej, ciepłej coli? - zaproponował unosząc pełną butelkę, która na słońcu, wydaje się, prawie się zagotowała. Wyjął szybko różdżkę - Glacius - szepnął i sprawił, że dolna część cieczy zamarzła - dzięki temu skutecznie ochłodził cały napój, bo zamrożona część w tej temperaturze szybko wróciła do stanu ciekłego.

Adrienne miała ochotę zostać tutaj już na zawsze, kto jej tego zabroni? Przecież skończy szkołę do rodziny już nie wróci. Z pewnością nie. Boris doskonale sobie z tego zdaje sprawę. Po co jej to? Ona się będzie specjalnie stresować ze swoim przybranym rodzeństwem i macochą? Nie, nie. To było dla niej całkowicie zbędne. Musiała zamieszkać sama i sama na siebie zarabiać. Od razu po skończeniu szkoły zajmie się pracą i wszystko będzie dobrze. Być może znajdzie sobie przyszłego męża i będzie miał się kto nią opiekować. Przyjrzała się poczynaniom puchona i zasiadła obok niego. - No miłe, ale byłoby jeszcze milsze jakbyś od czasu do czasu coś tam do mnie napisał... - powiedziała przewracając teatralnie oczami. Jednak tutaj żartowała, Keith o tym doskonale wiedział. Pisał do niej nie raz nie dwa, jednak tak jakoś wychodziło, że albo Adrienne, albo on był zajęty i zwlekali ze swoim spotkaniem, jednak nadszedł ten czas. No teraz byli na wakacjach, więc trzeba to wykorzystywać, prawda?
O tak puchonka również nie wyobrażała sobie, jakby chłopaka miało braknąć. Teraz się mało spotykali bo tak jak było wyżej wspomniane uczyli się, ażeby skończyć studia i zacząć dorosłe życie, jednak na szczęście został im jeszcze rok. Adrienne tak bardzo nie chciała odchodzić ze szkoły. Mimo iż nauka niekiedy ją bardzo wkurzała to jednak nauczyła się życia w Hogwarcie i będzie jej z pewnością ciężko po takim czasie opuścić Hogwart i zacząć życie na własną rękę.
Czy można ich uznać za przyjaciół? No zależy kto jaką ma definicje. Dla Adrienne to raczej była znajomość dość błęboka, niżeli przyjaciele, ale ok. Wiele ze sobą przeszli, ale okres studiów był okresem, że naprawdę o sobie pozapominali i dziewczynie było dosłownie przez to głupio, czuła się temu winna, chociaż tak naprawdę oby dwoje powinni być winni. - Nie, nie dziekuję. - mruknęła do niego i przyglądała się chłopakowi. - Co tam u Ciebie słychać? - zapytała unosząc delikatnie brwi do góry.

Keith na zawsze jednak zostać tutaj nie chciał - mimo wszystko wakacje wakacjami, zauroczenie pięknym miejscem zauroczeniem, ale trzeba twardo stąpać po ziemi. Miał mieszkanie w Hogs, rodzinę w Walii - ma do czego wracać i gdzie się zatrzymać. Od początku studiów żył już na własny rachunek, bo chwytał się prac dorywczych i jakoś wiązał koniec z końcem. Ostatnimi czasy było ciężko, bo natłok egzaminów i trochę finansowych problemów sprawiły, że chłopak na nic nie miał czasu i tak nie najlepiej wyszły mu rzeczy, które miał zrobić.
- Ah, wiesz jak to jest... - westchnął - Pisywałbym o wiele częściej, ale ostatnie kilka miesięcy były ciężkie, myślę że również dla Ciebie. Jak ja miałem czas, to Ty nie miałaś i odwrotnie - dodał smutno - Na szczęście teraz nie ma tego problemu - dodał już weselej, a na jego twarzy znów pojawił się uśmiech.
Dziewczyna odmówiła napoju, ale Parker otworzył butelkę i wypił połowę duszkiem - wygrzał się na słońcu to płyny trzeba uzupełnić. Cola może nie jest do tego najlepsza, ale lepszy rydz niż nic, jak to mówią.
- U mnie? A nic ciekawego, pracowałem sporo, teraz jeszcze te egzaminy, nawet mojej czarnej strzały nie miałem kiedy dopracowywać, powiem Ci że te wakacje przyszły w idealnym czasie bo było już ciężko - odpowiedział na jej pytanie spoglądając nań. Miała śliczną, dziewczęcą, zwiewną sukienkę, uwielbiał takie, dodawały uroku - Ślicznie wyglądasz - pochwalił od razu jak o tym pomyślał. Oboje się zmienili, ona wypiękniała, jej twarz nie była już buzią dziecka, a i Keith mocno się zmienił. Zawsze wyglądał na więcej niż ma, ale teraz, z już konkretną brodą (w końcu musi ją przystrzyc!) i rozmierzwionymi włosami ktoś mógłby mu dać spokojnie 26 lat.
- A Ty jak spędziłaś ostatnio czas? Podoba Ci się tutaj? - zagaił zerkając na dziewczę. Lubił utrzymywać z rozmówcą kontakt wzrokowy.

Ano pewnie gdy ma się do czego i do kogo wracać to dlaczego by nie. Jednak Adrienne nie miała po co wyjeżdżać do Francji, tam miała całą rodzinę, ale jaką? Jedynie ojciec był z nią, jednak to on do niej przyjeżdżał tutaj, ona nie pchała się do Francji, bo i niby po co? Ona tam z pewnością była niemile widziana, więc nie wyobrażała sobie wyjazdu w tamte rejony. Wolała zostać tutaj w Anglii i cieszyć się własnym życiem, a nóż jej się tak powiedzie, że będzie jeszcze bardziej zadowolona. Ano właśnie panienka Lorrain również chodziła na dorobki, jednak z tym nie miała wielkich problemów, ojciec jej wysyłał pieniądze na tyle, że jej wystarczało, jednak kto wie jak to będzie wyglądać po szkole? Czy nadal będzie ją finansował czy każe jej rozwijać swoje życie na własny koszt?
- Ano tak to już jest. Jednak teraz mamy wakacje i trzeba się z nich cieszyć. Prawda, że Kolumbia jest piękna? Byłam zaskoczona, że tutaj jest aż tak ślicznie. - powiedziała. Myślała, że takie piękne miejsca są jedynie opisywany w fikcyjnych książkach, że takich widoków nie można dostrzec ludzkim okiem, a jednak tak bardzo się myliła. - To podobnie jak i u mnie. Jedynie ojciec mnie wspiera, ale tak to z pewnością nie dałabym sobie rady. - mruknęła wywracając oczami. Tak się powie, ale nawet życie czarodziejskie potrzebuje wiele pieniędzy, a nie każdy je ma, prawda? Adrienne na szczęście była na tyle oszczędna, że potrafiła jeszcze coś odłożyć, ale nie za wiele. W skrytce bankowej również miała sporo pieniędzy, więc nawet bez pracy miałaby za co żyć, przynajmniej na razie. Uśmiechnęła się jedynie na jego słowa, że ta pięknie wygląda. Jednak nic na to nie odpowiedziała.
- Tak samo chyba jak Ty uczyłam się a poza tym dorabiałam gdzieś po barach jako kelnerka, ale jedynie parę godzin tygodniowo, ale dobre to niż nic. - powiedziała i westchnęła cicho. Cieszyła się z własnych zarobionych pieniędzy. - A Tobie? - zapytała kiwając jedynie głową przytakując.

- Tu jest wspaniale, strasznie się cieszę, że wybrałem się na te wakacje, tego mi było trzeba. Z tego co słyszę, to tego nam było trzeba! - wykrzyknął radośnie - I tyle tu wspaniałych miejsc, ahhh - przymknął oczy rozmarzony.
- Ja pracuję jako barman, właśnie odkładam pieniądze na kurs, bo wtedy lepsze zarobki, sama rozumiesz - uśmiechnął się. Lubił nawet swoją pracę, dobrze się w niej czuł, więc chciał się rozwinąć w tym kierunku szczególnie, że wtedy dostawałby niemalże 150% tego, co ma teraz. Kończy się szkoła, studia, nawet się nie obróci gdy zacznie się dorosłe życie. Oczywiście nie będzie mieszał drinków latami, zdobywszy wykształcenie postara się o pracę w zawodzie, ale przecież to jeszcze cały rok - musi za coś żyć. Oczywiście rodzina na pewno by go wsparła pieniężnie, stoczył długą batalię by się usamodzielnić - rodzice bardzo chcieli go utrzymywać mówiąc, że nauka jest jego pracą i nie powinien się rozpraszać. Z jednej strony mieli rację - odkąd zaczął pracować osiągał niższe wyniki w nauce niż wcześniej, ale z drugiej - 20 lat to dla czarodzieja pełna dorosłość, a i dorabiając dawał sobie radę z zaliczeniami, więc nie chciał ich nadużywać i rozpoczął życie na własny rachunek.
- Hej, kąpałaś się już w tym pięknym morzu? Jest ciepłe! - wręcz zawołał radośnie zrywając się na nogi - Kto pierwszy w wodzieeee - zaśmiał się i ruszył w stronę wody obracając się by zobaczyć, że i Adrienne ruszyła.

Kiwnęła jedynie głową przytukając. Juz nie będzie się powtarzać kolejny raz jak tutaj jest pięknie, bo naprawdę niekiedy brakowało jej słów, ażeby te miejsce opisać. Na szczęście namyśliła się na te wakacje, bo przed miała wiele za i przeciw, ale na szczęście tych przeciw było nieco mniej i postanowiła się spakować i wyjechać wraz z uczniami Hogwartu.
Ano wiadomo, że każdy po szkole zaczyna dorosłe życie. Adrienne sobie go na razie kompletnie nie wyobrażała, nie chciała zostawiać Hogwartu. Hogwart jak chyba dla każdego ucznia był drugim domem, a dla niektórych nawet tym jedynym. Dla puchonki tak to właśnie wyglądało. Do Francji chyba już nigdy nie pojedzie, ojciec ją odwiedza tutaj, więc nie widzi powodów, ażeby tam jechać. Pokłócić się z rodziną jeszcze bardziej? Można powiedzieć, że za przybranym rodzeństwem nieco tęskniła, zwłaszcza za Philippe ale co ona mogła? Przecież ten jej nie lubił, podobnie jak i Sophie więc spotkanie z nimi pogorszyłoby jedynie sprawę. Wolała zostawić to tak jak jest, a nóż może kiedyś będzie dane im się spotkać i normalnie porozmawiać, chociaż w to wielce wątpiła. Rozmyśliła się na temat swojej rodziny, a zapomniała o obecności puchona. Dopiero jego słowa wyrwały ją z zamyślenia. - No przy takich upałach to nie dziwne, że woda jest ciepła. - mruknęła do niego, widząc jak puchon zrywa się do wody, ona również postanowiła nieco się zabawić. W czasie biegu zrzuciła z siebie zwiewną sukienkę zostając w samej bikini.

Keith wręcz sprintem wbiegł do wody i zanurzył się w niej cały. Ahh, coś wspaniałego! Widząc, że i Adrienne pojawiła się na brzegu wybiegł na niej i z zaskoczenia przewiesił ją sobie przez pół na ramieniu i razem z dziewczyną wskoczył znów na głębsze wody wrzucając ją śmiejąc się. Dziewczyna chyba najszczęśliwsza na świecie z tego obrotu sprawy nie była, ale już po chwili śmiali się oboje pryskając się wzajemnie.
Swoją drogą musiał przyznać, że puchonka dojrzała, w odważnym bikini prezentowała się naprawdę... naprawdę oszałamiająco. Teraz jej wilgotne ciało skąpane w słońcu naprawdę prezentował się kobieco. Nie była już dziewczynką, a prawdziwą kobietą - Śliczny kostium - pochwalił w przerwie między chlapaniem a chronieniem się przed jej atakami, szczerząc się radośnie.

Nie była szczęśliwsza? Ona można powiedzieć była wściekła na przyjaciela. No tak to się nie robi, ona nie przywykła do takiego zachowania. Jednak się do niego uśmiechnęła, przecież byl jej przyajcielem, tak? Ale gdy dopiero rzucił nią to już się nieco wkurzyła i rzuciła się na niego w wodzie próbując go topić, oczywiście w żartach. Z pewnością nie miała tyle siły, azeby choćby i nawet zrobić mu jakąkolwiek krzywdę.
- Dzięki. - powiedziała do niego i lekko się zarumieniła, jednak czy chłopak zdołał to zauwazyć? Pewnie nie, bo ona była już cała gorąca od promieni słonecznych. Po chwili kąpieli postanowiła wyjść z wody, zawsze Boris jej powtarzał, że w takiej wodzie nie można długo przebywać tym bardziej gdy tak prażyło jak to dzisiejszego dnia. Położyła się na piasku wpatrując w chłopaka, był naprawdę bardzo przystojny.

Pluskali się trochę w przepięknej wodzie, żartowali i "podtapiali" wzajemnie - Poddaję się! - zawołał z nieźle udawaną trwogą w głosie, ale już po chwili, zanim Adrienne zdołała się zorientować złapał ją w pół i począł wychodzić z wody. Nie była ciężka, a on troszkę masy mięśniowej posiadał, toteż nie sprawiło mu to większego problemu, choć gdy zaczęła wierzgać i wymachiwać nogami to musiał się skupić nad zachowaniem równowagi.
- Mam Cięęęęęęęę - zawołał triumfalnie gdy schwycił ją i skierował się z powrotem na piaszczystą plażę. Gorące słońce południa ustąpiło przed złocistymi promieniami popołudnia i w jego blasku, będąc już z powrotem na kocu szybko wyschnęli z wody.
- Jesteś może głodna? - on był, woda bardzo wyciąga energię, a poza tym takie chłopiszcze potrzebuje pokarmu by żyć. Nie czekając na jej odpowiedź, pewien że się skusi wyjął z torby ciasteczka francuskie i owocami i podał dziewczynie.

Zabawa w wodzie wraz z puchonem bardzo jej się podobała. Można powiedzieć, że troche takim głupim zachowaniem odreagowała, bo od jakiegoś czasu dziwnie się zachowywała jak jakieś dziwne zwierzę nie dając się porwać właśnie w takie zachowanie ażeby trochę odpocząc od realnych spraw. I można powiedzieć, że dobrze jej to zrobiło.
Miała zamiar sama wyjść z wody, ale Keith złapał ją w nieco niekomfortowy dla niej sposób i wyciągnął ją z wody, ta oczywiście klepała go nieco po plecach, ale po chwili dała sobie spokój widząc, że Keith kompletnie sobie nic z tego nie robi.
- Tak, nieco zgłodniałam. - powiedziała do niego. Patrząc na poczynania chłopaka nieco się zdziwiła, że miał ciasteczka w torbie, ale oczywiście ucieszyła się, dlaczego by nie. - Co masz tam jeszcze w torbie ciekawego schowane? - zapytała oczywiście żartując. Ugryzła jedno ciastko, było rewelacyjne.

Po przepychankach w wodzie chłopak zgłodniał bardzo. na dwa razy upchnął w ustach dosyć spore ciastko francuskie i zadowolony przeżuwał by nadało się do połknięcia. Czy to dziwne, że miał przy sobie ciastka? Kupił je tutaj, w Kolumbii (he he nie ma to jak regionalne przysmaki, czy coś), przecież nie wiadomo kiedy złapie człowieka wielki lub mały głód.
- W mojej torbie... - zaczął i otworzył ją szeroko - Krem do opalania - zaczął. Nosił go, bo zawsze, ale to zawsze palił się przy pierwszej wizycie na plaży i musiał potem gonić w koszulkach - picie, ciastka, jeszcze trochę ciastek - wyliczał - Książkę, klapki i to chyba wszystko - zakończył przejrzawszy całą zawartość.
Dziewczyna wyglądała uroczo, jej mokre ciało w skąpym bikini mogło naprawdę kusić niejednego przedstawiciela płci brzydkiej.