Shane przeszedł po pomoście pewnym krokiem, słysząc pod stopami przyjemne trzeszczenie desek. Pogoda byla tak przyjemna, że chłopak nie miał zamiaru spędzić ani chwili pod dachem. Nie miał narazie żadnego towarzystwa - a szkoda, bo akurat miał ochotę posiedzieć z kimś... Liczył więc, że zaraz zjawi się tu w pobliżu jakaś łatwa ofiara.
Z dość pozytywnym nastawieniem ciemnowłosy wskoczył do pierwszej lepszej łódki i ułożył się w niej wygodnie, tak, by mieć dobry widok na pomost. W ten sposób było mu przyjemnie i był widoczny dla przechodniów.
Wspaniale. Teraz trzeba tylko czekać.

Daisy podobała się Kolumbia, chociaż nie do końca była przekonana do całej tej dżungli, która czaiła się niedaleko. Dlatego na razie wolała chodzić po mieście i wybrzeżu, gdzie, miała nadzieję, nie czaiły się żadne podejrzane stwory, gotowe ją zeżreć albo zabrać do swojej nory i zrobić... wolała nie myśleć co.
Ubrała się w pastelowo-żółtą sukienkę do połowy uda (pod spód założyła kostium - na wszelki wypadek, bo to nigdy nie wiadomo!) i wybrała się pochodzić po wybrzeżu. Tak też dotarła do dryfujących łódek. Śmieszna sprawa, jak się nimi pływało?
Zobaczyła, że w jednej z łódek siedzi chłopak. Czeka na coś? Była prawie pewna, że widziała go kiedyś w Hogwarcie. A jak nie... to trudno. Daisy nie należała do nieśmiałych osób a kiedy (jak dzisiaj) humor jej dopisywał, to całkiem dobrze wychodziło jej poznawanie nowych osób. Nie miała żadnych oporów z zagadywaniem. Przez głowę jej przeszło, że co jeśli to tubylec (rękę dałaby sobie uciąć, że nie wygląda!). Najwyżej zagada do niego swoim hiszpańskim na poziomie B1, hehs.
- Cześć, przystojniaku - przywitała się, zwinnie wskakując do łódki. Daisy nie była przekonana czy ten chłopak jest w jej typie. Miał chłopięcą urodę i wydawał się być młodszy od niej. Ale to nie zaszkodzi połechtać jego ego. - Gdzie zechcesz mnie zabrać? - zapytała, rozsiadając się na ławeczce. Na głowie miała słomkowy kapelusz, toteż udar słoneczny nie był jej taki straszny. A prażyło to słonko mocno!

Shane z niejakim zainteresowaniem przyglądał się radośnie pokonującej pomost dziewczynie. Nie kojarzył jej, co w gruncie rzeczy wcale nie było takie dziwne. Nie był typem, który znał każdą osobę w szkole.
Bezpośredniość nieznajomej trochę zaskoczyła Ślizgona, przez co jego jedna brew podjechała do góry w lekko wyniosłym grymasie.
- Przystojniaku? - powtórzył, nie mogąc powstrzymać rozbawienia w głosie. W naturalnym odruchu zabrzmiało to drwiąco, jednak nie do przesady. - Częsta pomyłka, ale tak naprawdę na imię mam Shane. Nie planowałem nigdzie się wybierać, ale teraz... Kusząca propozycja.
Chłopak poprawił się nieco, zaintrygowany nieznajomą. Była chyba starsza od niego, ale miał na tyle dobry humor, że nie chciało mu się jej tak szybko odstraszać. Bądź co bądź, czekał na jakieś towarzystwo.

Zdziwiła się trochę słysząc jego drwiący ton i widząc brew, komicznie unoszącą się do góry. No który facet nie lubi kiedy nazwa się go przystojnym i w dodatku to neguje? Jakiś nienormalny chyba! Więc Daisy spojrzała na owego Shane'a, jak się okazało, podejrzliwie. Niby taki skromniś, ha?
- Cześć, Shane - poprawiła się więc. - A co, wolisz, jak zwie się ciebie brzydalem? Powiedziałabym, że daleko ci do tego, ale każdy lubi co innego... - stwierdziła i uśmiechnęła się łobuzersko.
Usiadła w poprzek na drewniane ławce, po czym oparła się na niej łokciami, przez co teraz jakby pół-leżała. Trzeba było złapać trochę opalenizny - Daisy się z tym wygłupiała, bo jej karnacja była przecież na tyle ciemna, że niejedna amerykanka by taka chciała być pod koniec wakacji! Ale to nic, wygrzewanie się na słońcu wciąż było przyjemne. Odwróciła głowę w stronę chłopaka, opierając ją na ramieniu, bo tak było wygodniej.
- Prawda? - odparła na jego stwierdzenie, że to kusząca propozycja. - Tylko jak masz zamiar tym sterować?

Shane zaczął czuć się odrobinę niezręcznie. Po pierwsze, dziewczyna wciąż mu się nie przedstawiła. Po drugie, jakby uparcie próbowała zachować się flirciarsko, a on... Cóż, nie mógł powiedzieć, że nie była ładna. Była bardzo ładna, po prostu... Starsza i nie w jego typie.
Tyle.
Poza tym, bycie miłym zaczynało mu ciążyć.
- Preferuję zwracanie się do mnie po imieniu. - odpowiedział w końcu, charakterystycznym dla siebie chłodnym tonem. - Ty z kolei wciąż się nie przedstawiłaś...
Ciemnowłosy rozejrzał się, niespiesznie rozplątując gruby sznur, którym przymocowana była łódka do pomostu.
- Powiem szczerze, nie mam pojęcia, czy to w ogóle jest przeznaczone do pływania. Może wolno na tym tylko dryfować? - Shane'a powoli zaczęły ogarniać wątpliwości, które bardzo umiejętnie od siebie odganiał.
Właściwie, powiedział to tylko po to, by przetestować dziewczynę.
Była gotowa na trochę szaleństwa?

Daisy nic sobie nie robiła z jego chłodnego tonu. Bawiła się całkiem nieźle, tak z nim rozmawiając.
- Rany, jaki ty spięty - odpowiedziała mu głośno, bo co on sobie myślał. No naprawdę, żeby tak od razu się odzywać, kiedy ona tylko sobie żartowała? Właściwie nie przeszkadzało jej przebywanie w kogoś towarzystwie bez znajomości jego imienia (jakby to miało jakieś znaczenie). Ale skoro już tak się upierał... - Jestem Esmeralda - odparła z uśmiechem. Dzisiaj nie gniewała się dużo. Chłopak wydawał się nie umieć śmiać sam z siebie, ale mogła dać mu szanse i tak od razu go nie zaliczać do grupy palantów.
Przez chwilę bez słowa patrzyła jak rozwiązuje linę. No tak, ona nawet miała pomysł jak można by za pomocą czarów sterować łódką... głównym problemem było, że w będąc ubraną w sukienkę nie bardzo było miejsce na różdżkę. Dopiero teraz uświadomiła sobie, że jej nie zabrała.
- Nie szkodzi. Wypłyniemy gdzie nas fale poniosą, a potem wrócimy wpław. Chyba nie boisz się pływających tu kajmanów? - Aha, to właśnie po to był jej kostium! Jak dobrze, że pomyślała, aby go założyć. Właściwie, było tak gorąco, że już teraz miała ochotę wskoczyć do wody.

Pozytywne nastawienie dziewczyny powoli zaczynało sprawiać, że Shane czuł się głupio w swoim lodowatym świecie.
I właśnie dlatego nie lubił takich radosnych ludzi!
- Esmeralda. - powtórzył, lubując się w sposobie, w jakim imię to układało się w jego ustach. - Bardzo oryginalne. - dodał.
Shane przygryzł dolną wargę, starając się wymyślić coś ciekawego. Lina już dawno znajdowała się na pomoście, a sama łódka majestatycznie zaczęła oddalać się w bezkres wody. Chłopak poważnie zastanawiał się nad użyciem zaklęcia wywołującego lekki podmuch wiatru (wspaniałe do przyspieszenia łódki!), gdy dotarło do niego, jak relaksacyjnie zabrzmiała propozycja Esmeraldy.
- Oh, proszę. Żadne kajmany nie powstrzymają mnie od pływania. - oświadczył, uśmiechając się pod nosem i czując pierwsze dreszcze ekscytacji.
To jest to! Odrobina sportu jeszcze nigdy nie zaszkodziła... A może nutka rywalizacji jakoś popchnęłaby tą znajomość do przodu? Shane naprawdę czuł się dzisiaj beztrosko.

Z zadowoleniem stwierdziła, że Shane przestał udawać już takiego groźnego. I całe szczęście, bo ile można? Miała wrażenie, jakby trochę na siłę starał się ją na początku odstraszyć. Daisy również potrafiła być niemiła, może to właśnie dzięki temu nie działało na nią, jeśli ktoś próbował w podobny sposób zachowywać się w stosunku do niej. Wakacje to czas odpoczynku - nie należy się spinać.
Uśmiechnęła się (ależ ona się szczerzyła!), bo to imię Esmeralda rzeczywiście nie brzmiało tak źle, chociaż wymyśliła je na poczekaniu. Nigdy nie zastanawiała się jakby chciała mieć na imię, gdyby nie miała tak jak ma, bo bardzo lubiła swoje obecne.
Daisy czytała, że kajmany tutaj rzeczywiście są, ale wolą zarośnięte tereny przy brzegu, a jak już wypływają na głębsze wody, to kiedy robi się ciemno. Dlatego w nocy nie zamierzała się kąpać - lubiła swoje cztery kończyny i nie zamierzała żadnej z nich tracić.
- Serio? - roześmiała się, bo jednak w tej chwili z tymi kajmanami to go wkręcała. - Więcej w tym głupoty niż odwagi - stwierdziła, cały czas jednak wesoło.
Kiedy zaczęli odpływać powolutku od brzegu, wstała i stanęła na na ławeczce, starając się utrzymać równowagę. Rety, jak tu było ładnie!
- Jak tak ci się śpieszy, to możesz już teraz wskoczyć do wody i nas popchnąć - zaproponowała, kiedy wpadła na ten świetny pomysł.

Esmeralda wyglądała na tak radosną i szczęśliwą, że Shane siłą woli też nie mógł przestać się uśmiechać. Prawdę powiedziawszy, nie wiedział prawie nic o kajmanach, ale nigdzie w pobliżu nie było znaku zakazującego wchodzenia do wody. Nie było zakazu, nie było zagrożenia życia.
- Nie trzeba się zawsze zachowywać mądrze. - stwierdził, wzruszając beztrosko ramionami. Dłuższą chwilę obserwował w milczeniu, jak jego towarzyszka kołysze się wraz z łódką, po czym drgnął gwałtownie wyrwany z zamyślenia.
- Mi się spieszy? To ty chcesz zobaczyć mistrza w akcji. - odparł, bez zastanowienia zdejmując koszulkę i spodnie. W końcu, w samych spodenkach kąpielowych i z radosnym nastawieniem, wskoczył do wody, naumyślnie chlapiąc przy tym do wnętrza łódki.
- To co, gotowa? - dopytał jeszcze, chwytając się mocno drewna i na rozgrzewkę powoli machając nogami pod wodą.
Przez głowę przemknęło mu, że może jednak powinien bardziej zastanowić się nad tajemniczymi kajmanami, ale zaraz się z tego otrząsnął.
Najwyżej zginie względnie szczęśliwy.

O nie, czyżby Shane nawet nie wiedział czym są kajmany?! Cóż, nazwa mogła sugerować, że to odmiana... delfinów a nie krokodyli?  Z takim podejściem do życia w Kolumbii mógł tu długo  nie wytrwać, bo Kolumbijczycy mieli nastawienie całkiem specyficzne, przede wszystkim wydawało im się, że wszystko co oni wiedzą, to i dla innych jest oczywiste...  Na przykład, że w zarośniętym jeziorku pod środku dżungli mogą mieszkać piranie i kajmany, no kto by był taki głupi i wchodził do niego bez butów?
Daisy również wzruszyła ramionami. No, jeszcze zobaczymy jak to się skończy. Na razie nic nie krzyczała, bo krokodyli prawie na pewno tu nie było.
- Nie marzę o niczym innym jak o zobaczeniu cię prawie nagiego - stwierdziła, odwróciwszy się do niego przodem (bo dotychczas stała z twarzą skierowaną ku dziobowi łódki) i patrząc jak się rozbiera. Czy był wstydliwy i da jakoś to po sobie poznać? Co innego paradować w samym kostiumie, a co innego kiedy dziewczyna tak się patrzyła, podczas kiedy on pozbywał się kolejnych części odzienia.
- Gotowa! - oznajmiła, aż usłyszały ją wszystkie rybki pływające w pobliżu. Zabujała łodzią w prawo i w lewo i znowu stanęła przodem (chyba) do kierunku płynięcia. Jeszcze trochę i też wskoczy, niech no tylko odpłyną dalej.

Shane, o dziwo, nie poczuł się zupełnie skrępowany. Nie wstydził się swojego ciała, wręcz przeciwnie. Zresztą, w celu pływania, mógłby z siebie zrobić nawet idiotę. Naprawdę miał ochotę na trochę sportu.
- No widzę właśnie... - mruknął jeszcze z rozbawieniem.
"Popychanie" łódki wcale nie było takie proste, bo przynajmniej początkowo trzeba było pruć dziobem Pod fale. Na szczęście młody Carswell uznał to za tylko za dodatkowe, bardzo potrzebne utrudnienie, mające na celu go rozwinąć. Ku jemu własnemu zaskoczeniu, tak czy siak szło mu narazie naprawdę dobrze.
- I co, jeszcze nic mnie nie zjadło... - zaśmiał się krótko, na chwilę dając swoim mięśniom odpocząć. Byli już daleko - na tyle, że nie musiał się spieszyć. - Chyba narazie wystarczy, co?

Nie zareagował jakoś głupio, toteż Daisy tylko się uśmiechnęła i dała mu spokój z tym gadaniem. Obserwowała jak powoli posuwają się coraz dalej od brzegu. Ocean (czy też morze, zależnie w którym miejscu Kolumbii się znajdowali) był w miarę spokojny, ale fale jak to fale, jakieś były. Na pewno daleko było do groźby, że łódka się jakoś niebezpiecznie zachwieje. Co prawda Daisy lubiła i umiała pływać, ale chyba czułaby się trochę nieswojo, gdyby zabrakło tego elementu, którego może się złapać w razie jakby.
- Jeszcze! - zaśmiała się, akcentując mocno to słowo. - Mam nadzieję, że jak już przypłyną, to ciebie zjedzą najpierw, a mnie zostawią sobie na deser... - powiedziała, kiedy ściągała przez głowę sukienkę. Jasno-różowy kostium ładnie podkreślał jej ciemną karnację. Ona też nie była z tych co się wstydzą własnego ciała. Potem znowu stanęła na ławeczce i z okrzykiem "juhuuu" wskoczyła na bombę do wody. Wolno opadała do dołu, aż w końcu, kiedy zabrakło jej już prawie powietrza, wynurzyła się na powierzchnię wody. Przetarła oczy szybkim ruchem dłoni i spojrzała na Shane'a.
- Ale super, nie? - powiedziała ucieszona. To był bardzo dobry pomysł się tutaj wybrać. Daisy uwielbiała wodę, ale w takiej postaci... była cudowna. Podpłynęła do łodzi i podniosła się na rękach, żeby jakoś tam wejść. - Kto dalej skoczy? - zaproponowała chłopakowi, już gotowa, żeby znowu znaleźć się w wodzie. Bo w tym wszystkim skakanie było własnie najfajniejsze.

jeśli Shane się zgodzi, to rzućmy kostkami, kto będzie miał więcej, ten dalej skacze

Shane pokręcił głową z niedowierzaniem, obserwując Esmeraldę.
- Dobrze. Mnie z głodu zjedzą szybko, tobą będą się delektować. - chłopak przepłynął się spory kawałek na plecach, po czym zanurkował na chwilę. Woda była czysta i przyjemne chłodna, w porównaniu do słońca prażącego od samego rana. Ponadto pchanie łódki było przyjemnym wysiłkiem dla ciała.
Shane wynurzył się i odetchnął z zadowoleniem, przeczesując palcami włosy i odgarniając je tym samym do tyłu.
- Hm, można spróbować. - przytaknął, wdrapując się na łódkę i stając obok dziewczyny. Nie na taką dokładnie rywalizację liczył, ale nie zamierzał wybrzydzać.

- Przynajmniej będę miała szansę uciec, nawet nie jeśli w całości - odkrzyknęła, bo Shane już odpływał. Widok samej siebie bez nogi był dosyć obrzydliwy. Ale może krokodyle nie jarały się zapachem krwi tak jak rekiny i wcale nie dostawały wtedy większej wścieklizny?
Daisy stała już na ławeczce a dookoła niej robiła się coraz większa kałuża. Ciekło z niej mnóstwo wody, jak tak dalej pójdzie, to zaraz zatopi łódkę, hehe.
- Ej, jak to za małe wyzwanie to może płyńmy jak najdalej pod wodą, hm? - powiedziała i dźgnęła chłopaka między żebra. Może tylko trochę za mocno. - Trzy... czte... ry! - No a potem skoczyła na główkę, całkiem nieźle wybijając się od ławki. Wyszło jednak tak, że zamiast ładnie polecieć do przodu, popłynęła bardziej w dół, wiec ostatecznie odległość jaką przepłynęła nie była znowu taka duża. Tak na trzy z plusem? Wynurzyła się i rozejrzała się w poszukiwaniu głowy Shane'a.

3

Shane właśnie miał zapytać, kiedy startują, gdy jego towarzyszka wzięła sprawy w swoje ręce - dosłownie, bo uraczając go nawet dziugnięciem. Prawdopodobnie bolałoby bardziej, gdyby chłopak nie był cały napięty i przygotowany do skoku. Na komendę wybił się jak najmocniej z drewnianej ławy, co wcale nie było takie proste. W locie czuł, jak palce jego stóp ślizgają się jeszcze po mokrej powierzchni, ale na szczęście i tak udało mu się gładko zanurzyć w wodzie. Duch rywalizacji i ambicji popchnął go do przodu, ale i tak nie był zadowolony ze swojego wyniku.
Mogło być lepiej, stwierdził w myślach, rozglądając się za Esmeraldą. Chyba wpłynęła głębiej, niż on, ale za to...
- Wygląda na to, że wygrałem. Chyba nie ustaliliśmy, co dostaje zwycięzca...- zauważył, z triumfalnym uśmieszkiem tańczącym na ustach.
Fakt faktem, nie wygrał dużą przewagą.

4

Daisy unosiła się w chyba całkiem ciepłej wodzie i było to bardzo przyjemne uczucie. Cieszyła się, że jest tu na tyle głęboko, że jej nóg nie dotykają obrzydliwe wodorosty czy rafa koralowa - nigdy nie było wiadomo co się w niej może czaić. Wciąż się tez ruszała, więc na razie żadnej rybce nie przyszło do głowy podskubywać jej stóp.
Shane wynurzył się niedaleko - trochę dalej od łódki niż ona. Niby niewiele, ale musiała mu przyznać, że wygrał.
- Można by pomyśleć, że wystarczy czy ci satysfakcja z wygranej? - Trochę spytała a trochę stwierdziła. Nie no, oczywiście, że na to nie liczyła... bo kto nie lubił wygrywać i potem dostawać jakiejś nagrody. - No dobra, jak tak bardzo chcesz. A co to ma być za nagroda?
Daisy wciąż sobie dryfowała. Położyła się teraz na plecach i starała się leżeć równo, chociaż nogi wciąż jej się zanurzały. W głowie miała pomysł wyścigu do brzegu - to byłoby o wiele bardziej ekscytujące. Martwiła się tylko o swoją sukienkę na łodzi... Czy będzie ją w stanie przywołać z plaży? Chociaż z drugiej strony, mogła sobie kupić nową.

Shane westchnął z zadowoleniem, odchylając głowę i wbijając spojrzenie w niebo. Było tu pięknie. Takie wakacje to dopiero było coś - nie dość, że zawsze ktoś w pobliżu do pogadania, to jeszcze wymarzona pogoda. No, może czasem robiło się trochę aż za ciepło... Ale nigdy nie może być idealnie, a Carswell nie miał ochoty na narzekanie.
- Zastanowię się. - zdecydował, zerkając na swoją towarzyszkę. - Jak coś wymyślę, to dam ci znać. - dodał, mrugając do niej znacząco.
Oczywiście, nie planował wykorzystywania tej "nagrody" w przesadny sposób, ale mieć dłużniczkę nawet w drobiazgach nie jest źle. Z takim nastawieniem podpłynął nieco bliżej Esmeraldy.
- Zaproponowałbym rewanż w postaci wyścigu do brzegu, ale wtedy wszystkie nasze rzeczy zostaną tutaj... - mruknął, próbując szybko wymyślić jakieś rozwiązanie. Szkoda by mu było ubrań, a w szczególności różdżki. Niestety, nie były to przedmioty, które pomogłyby mu w wyścigu.
- Chyba, że umówimy się na wyścig kiedy indziej.

Daisy wolałaby chyba gdyby on teraz powiedział co chce. Bo to zastanawianie się... było, no cóż, podejrzane. Wiadomo co wymyśli? Chociaż, z drugiej strony, to nie miał być żadnego rodzaju dług czy coś równie niefajnego tylko zwyczajna nagroda.
- Oj, coś za bardzo kombinujesz, Shane. Masz czas dopóki znajdziemy się na brzegu, inaczej nici z nagrody! - oznajmiła cwanie, bo przecież nie będzie czekać w nieskończoność aż coś wymyśli, a przy tym na pewno ją jakoś zaskoczy.
- Cóż... ja nie mam nic przeciwko - powiedziała, nie kończąc, że w zasadzie to rozumie, że jego różdżka i blablabla. Co innego zostawić na środku oceanu ubranie, a co innego różdżkę. Chciała, żeby sam to przyznał... albo i nie. Podpuszczała go zdecydowanie. Obejrzała się na łódkę, która spokojnie dryfowała sobie razem z falami i gdzieś ją tam znosiło. - Co tam ubrania. To jak będzie? - Spojrzała na niego, ciekawa co powie.

Shane westchnął z niedowierzaniem. Nie miał pojęcia, jaką nagrodę mógłby chcieć od Esmeraldy. W ogóle jej nie znał, nie miał z nią właściwie żadnej styczności. Co mógłby sobie zażyczyć? Poza kwestią oczywistą...
- Niecierpliwa z ciebie kobieta... - pokręcił głową z rozbawieniem, po czym chlapnął na nią delikatnie. - To co, może po prostu dostanę buziaka? - zaproponował w końcu z szelmowskim uśmiechem, uważnie obserwując reakcję swojej towarzyszki.
Ah, jak bardzo Shane'a kusiło, żeby się ścigać. Skoki do wody nie usatysfakcjonowały go w pełni - co prawda, od dawna nie pływał na większe dystanse, więc Esmeralda mogłaby wygrać... Ale pragnienie sprawdzenia samego siebie było silne.
- Ty masz tylko ubrania, ja mam i różdżkę. - dodał ponuro, zerkając raz jeszcze na łódkę. - Cóż, wychodzi na to, że po wyścigu muszę tu jeszcze wrócić.

Patrzyła na Shanea, kiedy to tak całkiem szybko się zastanawiał... i właściwie, wcale jej nie zaskoczył. Przewróciła oczami słysząc co wymyślił. To było takie bardzo do przewidzenia, chociaż może zaskakujące, biorąc pod uwagę, że w uważał ją za nie w swoim typie - ale o tym Daisy nie wiedziała. Właściwie, była przekonana, że akurat urody jej nie brakuje. Przypomniała sobie, jak wcale nie tak dawno temu ktoś w zamian za coś obiecał jej przysługę. Zabawne, że niedługo potem zniknął.
Chlapnęła chłopaka wcale nie tak delikatnie jak on ją - jak już to robić to na całego, w końcu i tak byli cali mokrzy.
- A myślałam, że wymyślisz coś ciekawszego. - Uśmiechnęła się i podpłynęła do niego, żeby złapać go za ramię, na którym trochę się uniosła i cmoknęła go w policzek - bo chyba o takiego buziaka chodziło?
Wzruszyła ramionami na tyle, na ile dało się to zrobić w wodzie. Przecież doskonale wiedziała, że ona ma tutaj tylko ubranie. Dlatego ostateczną decyzję pozostawiła jemu.
- Na pewno? Mam wrażenie, że łódka może nie chcieć tutaj spokojnie na ciebie czekać. - Zaśmiała się na tę myśl. Była prawie pewna, że zniesie ją gdzieś daleko, chociaż ciężko było powiedzieć czy w stronę brzegu czy też gdzieś w ocean - nie znała się na tych wszystkich przypływach i odpływach. Podpłynęła do łódki i się jej złapała. Jeśli jednak mieli się ścigać, to zamierzała z niej skoczyć - wtedy łatwiej się rozpędzi.

Shane roześmiał się z niedowierzaniem, gdy Esmeralda cmoknęła go w policzek. Oczywiście, że nie chodziło mu o to. Skoro już miał dostawać jakąś nagrodę, to powinna być ona porządna. Może i dziewczyna nie była dokładnie w jego typie, ale wciąż - prezentowała się bardzo dobrze i była sympatyczna. Zresztą, niewinny buziak jeszcze nikomu nie zaszkodził. Przecież to nie oznaczało niczego poważnego...
- Uznajmy, że to o to mi chodziło. - stwierdził jednak. Czasem trzeba było sobie odpuścić, a Shane nie miał ochoty na robienie większego zamieszania. Nie oczekiwał niczego od swojej towarzyszki - właściwie, to po prostu chciał przyjemnie spędzić czas.
- Chyba rezygnuję. - zdecydował po chwili, z wyraźnym żalem w głosie. - Nie chcę ryzykować czymś, co jest dla mnie naprawdę ważne. Innym razem? - spojrzał z nadzieją na swoją towarzyszkę, również podpływając do łódki. Podciągnął się zwinnie i usiadł w łódce, starając się nie zachlapać w pełni swoich ubrań.

Daisy uśmiechnęła się, podejrzewając po jego odpowiedzi, że wcale mu o to nie chodziło. Jednak nic nie powiedział, dlatego nie zamierzała się upominać. Bo, gdyby znał ją chociaż trochę, to wiedziałby, że nie ma dużych oporów jeśli chodzi o całowanie się z prawie-nieznajomymi.
- Skoro tak uważasz - powiedziała zaczepnie, nie drążąc jednak tematu. Mógł być bardziej śmiały jeśli chciał. A tymczasem Daisy wskoczyła do łódki, w przeciwieństwie do niego wcale nie przejmując się kapiącą wszędzie woda. Wokół jej nóg powstała ogromna, mokra kałuża. Usiadła na ławeczce, zamierzając trochę wyschnąć nim założy sukienkę, bo jak tak przemoknie, to nie będzie to najlepiej wyglądało.
- No dobrze - odparła wielkodusznie. Nie była znowu taka wredna, żeby robić mu wyrzuty z tak głupiego powodu. - Następnym razem. To co, wracamy? - zapytała, odchylając się trochę do tyłu, żeby złapać więcej słonka.

możesz zakończyć w swoim poście, bo wyjeżdżam i znowu nie będę odpisywać

Shane otrząsnął nieco wody z włosów, wyciągnął różdżkę z kieszeni leżących na dnie łódki spodni, po czym zerknął na brzeg. Nie byli wcale aż tak daleko... No, ale chyba jednak musiał pomóc sobie trochę magią. Nie miał zamiaru jakoś komicznie wychylać się z łódki i machać rękoma, żeby popchnąć ją w upragnionym kierunku.
- Flante. - mruknął, nakierowując różdżkę na wodę znajdującą się z tyłu łódki. Natychmiast z końcówki różdżki wystrzelił niewielki, ale skuteczny podmuch powietrza, rozpryskujący wodę na wszystkie strony. Cóż, może nie był to idealny pomysł, ale jedyny, jaki Shane miał w danym momencie. Na szczęście wszystko zadziałało - łódka z początku niechętnie, ale zaraz coraz żwawiej zaczęła skakać po falach w kierunku wybrzeża.
Dotarli do pomostu dość szybko, rozkoszując się przyjemną ciszą. Słońce grzało ich przyjemnie, tak więc schli w zawrotnej prędkości. Shane złapał zwisający z pomostu sznur i przywiązał łódkę, tak mocno, jak tylko dał radę. Nie znał się na tym, ale co mogło się zdarzyć? Te łódki wyglądały na bezpańskie. Jedna mniej, czy więcej...
- A więc do zobaczenia? Musimy kiedyś się jeszcze pościgać. - przypomniał dziewczynie, wychodząc na deski i zakładając spodnie. Koszulkę jedynie przerzucił sobie przez ramię, a różdżkę wetknął do kieszeni, tak jak miał wcześniej.
Cmoknął dziewczynę w policzek, uniósł lekko kącik ust w przyjaznym geście, po czym ruszył niespiesznym krokiem przed siebie. Nie wiedział, jakie Esmeralda ma plany, a on sam również planował bezcelowe błąkanie się. Może i mógł ją gdzieś zaprosić? Spacerowanie z towarzystwem nie jest takie złe...
Ale teraz Shane chyba potrzebował jakiegoś wyciszenia. Choćby kilku kroków, które spędzi sam ze swoimi myślami.
Zresztą, zawsze mógł do Esmeraldy napisać.