Tak, był wściekły. w sumie... Wściekły to za mało powiedziane. To był Puchaty szał bojowy w swym najbardziej agresywnym wydaniu. Wyzywał wszystko i wszystkich dookoła po drodze na plaże. Ptaki? Zwyzywane. Drzewa? Zwyzywane. Ludzie? Zwyzywani. Pełen pakiet ! Dziś u Evana każdy będzie zbesztany. I to za darmo! Nie musi się nawet na niego patrzeć ! Wystarczy że będzie po prostu w pobliżu. Tak kiepskiego humoru nie miał od baardzo dawna. Nie dziwota że nawet nie zastanawiał się przed wskoczeniem do wody. Krótka rozgrzewka i chłopak był gotowy. Przepłynął prawdopodobnie około kilometra wzdłuż plaży. Niby nic, jednak dla gościa z takimi problemami z koordynacją już naprawdę coś. Gdy wychodził powoli z wody szukać jakiejś ofiary aby rozładować swą agresje na niej, zauważył w oddali łopoczące na wietrze puste hamaki zawieszone wprost nad wodą. Nie wiele myśląc podpłynął do nich i zajął miejsce na jednym z nich. Czekał na rozwój wydarzeń. Może warto było by się zdrzemnąć?

Deska za to miała dość dobry humor. Z dala od wszystkiego, dzieliła pokój z rodziną. Czego chcieć więcej? Już na samym początku było zabawnie. Tylko postawiła walizkę, a już zrobili rodzinną kanapkę. Przyłączyli się Neptune i Ellie. Pięć osób na Benie? Oh, dobrze, że biedak wytrzymał. Sam nie wie co by zrobiła w takim przypadku. A Tuna? Tak zwyczajnie zaproponowała by w nagrodę poszedł na randkę z Ellie. Deska doskonale wiedziała, że brat coś do niej czuje chociaż to wypierał. Wiedziała to razem z tuną, ale ona potrafiła utrzymać sekret. Jak już to załatwiłaby to inaczej. Porozmawiałaby z bratem na osobności. Ona sama nie wiedziała co to za uczucie. Zakochanie, zauroczenie, miłość. Coś sztucznego. Chociaż kochała rodzinę i wszystkie napotkane osoby to i tak było dla niej coś dziwnego.
Właśnie przechodziła obok leżaków kiedy zauważyła chłopaka. Nie wyglądał najlepiej, ale postanowiła, że tam podpłynie. Na szczęście miała odpowiedni strój. Nie potrafiła najlepiej pływać, ale na szczęście nie tak daleko było. Da na siebie nawet nawrzeszczeć. Wspięła się na leżak i popatrzyła na chłopaka.
- Hej. Wyglądasz na strasznie wyczerpanego, mam nadzieję, że wszystko w porządku- oczywiście, że go podpuszczała. To była jej taktyka. Rozzłościć kogoś by potem na nią nakrzyczeć. Przynajmniej taka osoba mówi co mu leży na sercu, otwiera się.

Już był na progu snu, już był tuż tuż żeby spokojnie zasnąć a tu ktoś wyłonił się z otchłani i zajął leżaczek obok. Nie miał zielonego pojęcia kto to więc jak na wściekłego puszka przystało nie rozpoczynał żadnego dialogu. I w sumie leżał by sobie tak na chillu gdyby nie zaczepka ze strony Kobiety. Mimo nie najlepszego humoru, Evan był naprawdę uprzejmym chłopakiem. Chwila w wodzie pozwoliła schłodzić trochę jego temperament.
-Wyczerpanego ? Spałem wczoraj więc nie ma tragedii- Odpowiedział jej dość uprzejmym tonem. Co prawda zerkał na nią tylko jednym okiem, co mogło być odebrane jako prowokacja i lekceważenie jednak dziś mało go ruszało co pomyśli o nim druga osoba. Wystawił jednak rękę w razie gdyby kobieta potrzebowała pomocy we wdrapaniu się na leżak. No po prostu nie potrafił być chamski cały czas. W końcu z jakiegoś powodu jest puszkiem prawda ?
-Mój obecny stan bardziej by oddawały słowa jak Agresja, złość lub furia. Jednak jeśli chcesz mogę być wyczerpany- Dodał po chwili licząc że rozmówczyni nie zmyje się tak od razu. Może potrzeba było mu kogoś kto go wysłucha ? Stare mugolskie przysłowie mówi żeby leczyć się tym czym się człowiek struł. Może odpowiedzią na jego zdenerwowanie była ta dziewczyna ?

Kiedy chłopak wyciągnął rękę przyjęła ją. To było bardzo miłe z jego strony. Chociaż nie ukrywała, że przez chwilę do głowy przyszedł jej dziki plan by go z powrotem wrzucić do wody. Jednak wystarczyło jej jedno spojrzenie na niego by zrezygnować. nie znała go dobrze, nie był przyzwyczajony do jej żartów. Wciąż Tuna ją uczyła na czym właściwie ma polegać żart. Ona tak nie potrafiła. Za to lubiła się pchać w niebezpieczne sytuacje! Cóż... była pewna siebie i odważna. To zdecydowanie jej wystarczało.
Zaczęła go słuchać i pokiwała do siebie głową. Uśmiechnęła się do niego, ale ten zdecydowanie nie widział tego. To dobrze, czasami lubiła się śmiać tak bez powodu. Tak samo jak niektórzy przez większość czasu bywają smutni.
- To, że jesteś zły widać po samej minie. Jednak chciałam być na tyle miła by właśnie zapytać o wyczerpanie. Może jesteś zwyczajnie wyczerpany życiem. To normalne chyba- powiedziała i wzruszyła ramionami przyglądając mu się. Tak, zdecydowanie jakaś furia w nim była, ale nie chciała wyjść na zewnątrz, chłopak nie chciał się od niej uwolnić więc ułożyła się wygodniej milcząc. To była kolejna prowokacja? Kto wie.

Furia to najlepsze ze słów które mogły służyć do opisania obecnego stanu Evana. Jak Ona mogła się tak zachować ? Chciał tylko odpowiedzi, może to załagodziło by ich konflikt jakoś ? A tak to jedna wyszła bez słowa, a druga poklepała go z wyższością po ramieniu. Z nim było coś nie tak? Czy to one miały jakieś problemy? Im dłużej o tym myślał tym bardziej się w tym wszystkim gubił. Cała ta sytuacja w ogóle wynikła z przysłowiowej dupy. Faceci dadzą sobie po pysku a kobiety będą się drapać? Czy nie łatwiejszym sposobem czasem jest bramka numer jeden ? Rozumiał że rękoczyny nie leżą w naturze kobiet, zwłaszcza ciężarnych jednak bez przesady. Na słowa wyjaśnienia lub choćby informacje gdzie się wybiera jego luba zasługiwał, prawda? Wszystkie te przemyślenia naszły chłopaka w jednej chwili i dobre kilka minut minęło zanim postanowił odpowiedzieć towarzyszce
-Evan Randle, Puchon- To jedyne co opuściło jego usta w kierunku kobiety. Powoli otworzył oczy aby spojrzeć na to czy jego towarzyszka już się nie zniechęciła. Kojarzył ją, sam nie wiedział skąd. Może gdzieś mu mignęła na korytarzu albo coś ? Na pewno były to jednak jedne z pierwszych słów które kiedykolwiek z nią zamienił. Dziś Evan nie był tym nieśmiałym puchonem którym jest na co dzień. Zdenerwowanie pozbawiało go tych śmiesznych w perspektywie puchońskich uczuć. Mowa ciała kobiety mówiła jednak ze nie ma ochoty odchodzić. Wręcz przeciwnie, Evan czuł że kobieta będzie chciała wykręcić jakiś numer!
-Kobiety to zło- dodał po chwili spoglądając w niebo. Co ma być to będzie, może przynajmniej rozrusza go trochę ?

Deska taka nie była. Kiedy coś nie szło po jej myśli to nawet potrafiła kogoś uderzyć. W sumie co to za różnica czy w obronie kogoś czy z własnej inicjatywy? Po prostu nikt nie dostał od niej w ryj za darmo. Wątpiła by większość osób biła się tak po prostu bo ktoś na kogoś krzywo spojrzał. Gdyby do tego dochodziło to by już dawno chłopak ją uderzył, prawda? Przecież prosiła się o to podchodząc do obcego chłopaka nie proszona. Jednak to była Destiny! Lubiła podchodzić do kogoś bez żadnej ważniejszej sprawy. Rozmawiać, kogoś poznać. Zobaczyć jacy to są inni ludzie. Lubiła ludzi poznawać. Każdy miał w sobie coś innego. Niezwykłego. Kiedy już myślała, że ten się nie odezwie do końca spotkania ten się przedstawił. Przestraszyła się i podskoczyła tak, że niemal co spadła z powrotem z leżaka. Kiedy tak ludzie reagowali mieli coś na sumieniu albo się zwyczajnie bali. Ona się nigdy nie bała, a więc o co chodziło?!
- Jestem Destiny Rogers. - czy nazwisko mu coś mówiło? Zazwyczaj wystarczyło, ze powiedziała nazwisko, a ludzie reagowali w sposób taki, że nazwisko wystarczało. Rogers. Kolejna z nich. - gryffindor. - dodała pospiesznie.
Kiedy chłopak zakomunikował, że kobiety to zło uśmiechnęła się. Mimo, że sama była kobieta musiała mu przyznać prawdę przypominając sobie Tunę i Amy przy wnoszeniu bagaży. Krukonce aż kolor włosów się zmienił na czerwony. Gdyby mogła to by się na nią rzuciła. Pewnie piała ochotę, widziała tą zaciśniętą dłoń. Przerwała tą walkę, ale nic nie dało. Kolejny dowód, że była bezużyteczna. Wystarczyło, że siostra zniknęła na dwa lata, a z przyjaciółek się porobiło takie coś!
- Za każdym razem kiedy chłopak jest wkurwiony tak mówi. Opowiesz mi? Obiecuję, że zatrzymam to dla siebie. - poprosiła grzecznie, spokojnym głosem. Nie zamierzała błagać go, ale nie każdy ma o niej dobre zdanie. Skąd może chłopak wiedzieć, że nie papla o wszystkim i wszystkich na prawo i lewo? Pewne rzeczy najlepiej zatrzymać dla siebie. Jeśli nie zechce jej zaufać to trudno, prawda?

Miło z jej strony że się przedstawiła. Jednak granie psychologa przy nowo poznanym facecie nie jest zbyt fajne. W każdym razie, nie gdy facet jest spokojny, Co innego Evan, mimo tego że uważał to pytanie za pozbawione podstaw to stwierdził ze może zagrać w jej grę. Za cholerę nie potrafił zrozumieć jednak dlaczego położyła taki nacisk na nazwisko. To jakaś słynna czarodziejska familia czy co? Tak czy siak, źle trafiła. Chłopak nie miał zielonego pojęcia na temat rodzin magicznych, ani też nigdy nie spotkał na swojej drodze nikogo o podobnym nazwisku.
-A więc pobawimy się w psychologie co? – Powiedział bez otwierania oczu, wiedział że czasem dobrze się komuś wygadać. Szczególnie innej kobiecie. One zawsze potrafiły przetłumaczyć z kobiecego na ludzkie. Szkoda ze faceci nie mieli takich umiejętności. Kontakty z płcią przeciwną były by wtedy o niebo lepsze.
- Po krótce, moja kobieta pokłóciła się z pewną wilą. Za cholerę nie wiem o co się tak drapią, Ani razu nie byłem pod jej cholernym urokiem a moja Krukonka rzuca się na nią jakbym był co najmniej wiecznie pod jej urokiem- Powiedział na jednym wdechu Evan, następnie wziął drugi oddech i skorzystał z chwili aby ułożyć drugą część wypowiedzi.
-Gdy zażądałem wyjaśnień o co do cholery im chodzi, jedna wyszła trzaskając drzwiami a druga poklepała mnie po plecach jak by wygrała jakieś cholerne zawody- Gdy mówił o tej sytuacji czuł jak agresja w nim wzrasta. Dobrze że Rysi nie ma przy nim teraz bo na pewno nie skończyło by się to dobrze. Furia jaka nim rządziła podpowiadała od czasu do czasu ze może Misha miał racje i nie są sobie pisani? Na pewno nie da się tak traktować ciągle. Nie zasłużył na to i nie będzie tego tolerował.

Gra w psychologie? Deska nawet nie miała pojęcia na czym to polega. Oczywiście, że o tym czytała i oglądała mugolskie filmy. Jednak nie wiedziała jak to miałoby być w rzeczywistości, ale mimo wszystko pokiwała głową. Zrobi wszystko by chłopaka zrozumieć. Nie lubiła nikomu dawać rad, ale ich słuchać. Wiedza jest pożyteczna, tak mówi jej brat- Ben. Kiedy zaczął mówić nastawiła ucho i skupiła się na słowach.
Wille. Spróbowała sobie coś o nich przypomnieć. No tak, nienaturalnie piękne istoty które mają moc przyciągania do siebie i hipnotyzowania swoim wdziękiem. Czy chłopak był skłonny ulec? Z pewnością, ale o tym nie wiedział. Im dłużej ta willa przebywała z Evanem tym łatwiej było go oczarować. Tak rodzice mówili kiedy Ben był ciekawy. Chyba nawet jej braciszek zna jakąś. Miała nadzieję tylko, że to nie ta cholerna Tori.
- Hm, a powiedz mi skąd ta pewność, że nie byłeś? - dla niej to było jedno wyjaśnienie całej sprawy. Jego dziewczyna się obraziła bo był pod urokiem, a ta się cieszyła, że go tam omotała. Chociaż to chyba było głupie, na pewno się myliła ale możliwość taka mogła być! - No wiesz, kiedy jesteś pod hipnozą willi to tego możesz nie zauważyć. To jak trans, robi z tobą co tylko zechce. Jednak nie słuchaj mnie, z pewnością głupoty mówię jak zawsze- tym razem to ona zamknęła oczy w wsłuchała się jak woda powoli się porusza. Wcale by się nie zdziwiła gdyby chłopak wyładował właśnie na niej tą furię. Da sobie radę, jak zawsze.

Tak naprawdę, to Evan nie miał nic do Tori. Była nawet w sumie spoko, dało się z nią zamienić kilka słów bez jakiegoś przesadnego wysiłku. Jednak gdy już Clari wchodziła w grę to była całkowicie inna osoba. W oczach chłopaka cała sytuacja wyglądała tak jak by rzucono kłębek wełny między dwa małe koty. Praktycznie stu procentowa szansa że się o niego pozabijają. Aż ciężko było siedzieć w takiej atmosferze nie wiedząc co jest grane. Siedział tylko i obserwował eskalacje tego konfliktu. Czy to miało jakiś sens ? Wątpił.
-Skąd ta pewność? Czytałem o willach że faceci przy nich wariują totalnie i nie mogą im się oprzeć.- Mówił spokojnie do Destiny. Gryfonka wydawała się dobrym słuchaczem więc nie było nawet najmniejszego powodu aby był dla niej niemiły. Dobra, spokojna rozmowa zawsze pomaga oczyścić umysł i wrócić do działania z nowym pokładem sił.
-Krzyczałem na obie po równo, nikogo nie faworyzowałem a stałem się wrogiem dla jednej i godnym politowania dla drugiej- Westchnął zmęczony po czym po raz pierwszy spojrzał na towarzyszkę. Nie spodziewał się że będzie… aż taka młoda.
-Nie mówisz głupot, wile są straszne. I nic na to facet nie może poradzić, po prostu są to kobiety z jeszcze większą władzą niż zwykle- Tak, Evan uważał że kobiety rządzą światem. Może nie zawsze sobie z tego zdają sprawę, ale wystarczy by byle ładniejsza kobieta wyraziła chęć a już tłum adoratorów o różnym statusie społecznym kręci się wokół niej. Wile to takie kobiety które ten tłum mogą ściągnąć jeszcze łatwiej. To jak granie w Simsy na kodach trochę.

z/t

Czy każde spotkanie kończyło się w taki sposób? Czy przechodząc sobie spokojnie cała zgraja facetów rzucała się na willę? Cóż... kiedy sobie to wyobrażała wyglądało bardzo ciekawie. Marzenie większości kobiet. Wystarczyło jedno spojrzenie, a dana osoba już była jej. Nawet żadna dziewczyna nie musiała kiwać palcem. Możliwe, że tak było, zaczynała mu powoli wierzyć. Chociaż dla niej to brzmiało nadal niedorzecznie. Ale to tylko jej rozsądek mącił jej w głowie. Spróbowała go szybko przegonić.
Wysłuchała go uważnie. ciekawiło ją to co mówił. Dziewczyny były nierozsądne. Ale by tak od razu się unosić? Tak, rozumiała go doskonale. Sama ciągle wpadała w złość i krzyczała na chłopaka, rodzeństwo, przyjaciół. Ktoś mądry kiedyś powiedział, że to oznaka, że komuś zależy, ale czy to nie oznaka, że osoby się od siebie oddalają? Są dla siebie coraz bardziej obce.
- Myślę, że krzykiem nie rozwiążemy problemów. Co gorsza, w ten sposób tracimy osoby na których tak nam zależy- wymamrotała cicho pod nosem. Nawet nie wiedziała czy ten ją usłyszał. Chciałaby cofnąć czas, cofnąć parę wypowiedzianych słów. Uniknąć cierpienia wielu osób. Nie mogła.
Zauważyła badawcze spojrzenie chłopaka. Nie miała pojęcia co to miało znaczyć, ale poczuła się bardzo nieswojo. Przez chwilę nawet pożałowała, że tutaj przyszła. Poczuła się nieco.. gorsza? Jej policzki zrobiły się lekko czerwone. Spojrzała w dół, na wodę.
- Tak, faceci maja nieco trudny los. Z twojego wyznania przy zwykłej kobiecie, a co mówić przy wilii? - powiedziała i przychyliła się na leżaku tak, że spadła do wody.

/zt

Potrzebowała chwili wytchnienia. W Kolumbii było fantastycznie, przepiękne widoki, wspaniali ludzie, tak… tak… W głębi duszy jednak tęskniła za domem, za specyficznym Norweskim klimatem, za orzeźwiającym deszczem, za… ach nie czas teraz na wspomnienia. Ruszyła w kierunku leżaków na wodzie – rzadko kiedy nie było tutaj prawie.. nikogo.  Podwinęła długą, białą koronkową narzutkę.
Weszła do wody, była niesamowicie ciepła. Cieszyło ją to, w końcu brodzenie w zbyt chłodnej wodzie trudno nazwać przyjemnością. Wskoczyła na jedno z , o dziwo, wielu wolnych miejsc.  Usiadła „po turecku” i przez dłuższą chwilę nie zmieniała początkowo przyjętej pozycji słuchając wiatru grającego pośród przybrzeżnych drzew i pluskającej o brzeg wody.  Słońce górowało nad nią „ podąża za mną” pomyślała „obserwuje mnie jak jakieś wielkie oko”.
Przymknęła oczy i położyła się ściskając głowę w dłoniach. Noce nie były dla niej łatwe, sypiała źle nawet na najwygodniejszych łożach. Jej odwieczny strach o brata właśnie wtedy przybierał na sile. Kiedy już zdarzyło jej się śnić o czymś przyjemnym, od razu po przebudzeniu umykały wszystkie wspomniane obrazy.
Wzięła głęboki oddech. Zmrużyła oczy i ułożywszy się na boku patrzyła w dal, w miejsce gdzie ziemia stykając się z niebem łączyła te dwa jakże odległe światy.  Ach…tak... praw­dzi­wego piękna nie ogar­niesz wzro­kiem - mu­sisz je uj­rzeć ser­cem...