W miarę jak już trochę Oriane wytrzeźwiała postanowiła zatrzymać się, podczas zwiedzania hotelu, w jadalni. Może dlatego, iż zgłodniała od tego alkoholu, a może po prostu znów poczuła zawroty głowy i musiała poczekać aż jej przejdzie... Nie miała pojęcia. Możliwe, iż jedno i drugie doskwierało jej w tej samej ilości. Siadając przy jednym ze stołów zaraz obok niej pojawił się skrzat przynosząc wodę jak i półmisek z jabłkami. Nie miała pojęcia skąd to małę stworzenie wiedziało czego było jej trzeba. Najwidoczniej musiała wyglądać okropnie. Cieszyła się, że jest w tym miejscu sama. Cisza była jej potrzebna, a w pokoju nie miała co na nią liczyć. Tam dalej trwała nieplanowana impreza zapoznawcza.
Cieszyła się, że zapobiegawczo zabrała ze sobą koc leżący na łóżku które zajęła. Był on duży i cieplutki, idealnie nadawał się do tego miejsca. Było w nim tak zimno, że spokojnie mogłaby bez niego zamarznąć. Nie wyobrażała sobie nawet jaka temperatura musiała panować na zewnątrz. Zamyślona wzięła jeden z kawałków jabłka. Zawroty głowy po woli ustawały, jednak nadal nie była do końca trzeźwa. Nawet nie zauważyła, że nie jest sama w tym pomieszczeniu.

Max i trzy dziewczyny z Hufflepuff w jego sypialni. Brzmi bardzo interesująco, ale do cholery kto to układał? Czy nie powinien być jakiś podział? Chłopaki w osobnych pomieszczeniach dziewczyny w osobnych? No jak ona ma się przy nim przebierać? Może i akurat nie są wstydliwe, no ale jednak na pewno coś tam wstydzą się pokazać jak to jest z dziewczynami. Maxowi to wcale nie przeszkadzało, bo który chłopak obraziłby się jakby dostał pokój z samymi dziewczynami tym bardziej z tego samego roku. Były od niego młodsze, ale to chyba nie jest żadna przeszkodza. Chociaż przeszkoda do czego? On nie miał zamiaru nic kombinować na tych feriach to mu jest całkowicie niepotrzebne. Zaraz po rozpakowaniu się postanowił zwiedzić nieco budynek w którym miał spędzić te kilka dni. Długo mu to jednak nie zajęło i na końcu wylądował w jadalni. Klimat to to miejsce miało z pewnością. Cieszył się, że tu jest. Chociaż nie będzie miał głowy zajętej tymi wszystkimi bzdurnymi tematami jakie go ostatnio nękały po nocach.
Ni z tego ni z owego w jadalni spotkał swoją kuzynkę. Kntakty mieli bardzo dobre, ale już jako małe dzieci zachowywali się nieco oschle w stosunku do siebie gdy byli w towarzystwie swoich znajomych. A gdy dochodziło do samotnej konfrontacji potrafili wpaść sobie w ramiona. I ona i on się tak zachowywali. Takie można powiedzieć dziecięce przyzwyczajenie. - Cześć piękności. Nawet nie wiedziałem, że też pojechałaś na ferie. - mruknął do niej. W dzieciństwie spędzali ze sobą bardzo dużo czasu. Byli zżyci do czasu kiedy nie wyjechali do Hogwartu, można powiedzieć, że domy ich nieco rozdzieliły, ale mimo iż byli z przeciwnych sobie domów to jednak potajemnie się spotykali, bo zarówno Ori znajomi jak i Maxa nie patrzyli na ich konfrontacje obojętnie.

- Cześć przystojniaku. - na jej twarzy od razu powstał uśmiech który tylko nieliczni mieli okazję zobaczyć. Szczery, z miłością malującą się w oczach... Inny od tego którym obdarzała większość, a raczej wszystkich, w koło. - Każda droga ucieczki od kochanej rodzinki jest dobra. Nawet ferie wraz z innymi osobami które nie są przyjaźnie nastawione do Ciebie. A tak w ogóle to sama nie miałam pojęcia, że tutaj będziesz. Co skłoniło Cię do skorzystania z tej opcji? - jak zwykle ciekawska. Jednak nie było to do końca prawdą. Chciała wiedzieć co też dzieje się u niego w życiu. Był tą jedną z nielicznych osób, a osoby te można by było policzyć na palcach jednej dłoni, o które szczerze się martwiła. W końcu kochała go jak brata. Czasami zastanawiała się nawet czy ich losy potoczyłyby się inaczej gdyby trafiła do puszków. Czy nadal ukrywaliby swój stosunek do siebie czy nie... Pewnie nie, jednak nie było jej dane się tego dowiedzieć.

Szczerze powiedziawszy był na maksa zdziwiony kiedy to razem szli w parze do Tiary Przydziału, a ich drogi się dosłownie rozłączyły całkowicie. On poszedł w drugą stronę ona w drugą. Chociaż nigdy by nie pomyślał, że domy mogą aż tak bardzo rozdzielić, ale i owszem potrafią. Max i Oriane są tego najlepszym przykładem. - No jak co mnie skłoniło. Jestem już na moich ostatnich feriach miałbym je sobie tak po prostu odpuścić? Ani mi się śni... - powiedział do niej i zaśmiał się. Na pewno by nie odpuścił ostatnich w jego życiu szkolnych feriach. Co prawda później pewnie też będzie jeździł i to zapewne z wycieczką z Hogwartu, ale jako uczeń nie chciał przegapić żadnych. Mimo iż dopiero co urodził mu się brat to jednak postanowił jechać. - Chyba wiesz, że moja mama urodziła chłopczyka? - zapytał, chociaż był pewny, że wie. Byliśmy można powiedzieć najbliższą rodziną. Jedynie to przez niego zastanawiał się czy w ogóle jechać do Hogwartu, ale darowałby taką imprezę? Nie Max. Kochał Ori jak siostrę której nigdy nie miał, mieli i jeszcze do tej pory mają ze sobą lepszy kontakt, ale kto wie co będzie po skończeniu szkoły przez oby dwóch. Znajdą partnerów i tyle będzie z ich rodzinnej miłości.

Kompletnie zapomniała, że Max jest starszy od niej. Nigdy specjalnie nie zwracała na to uwagi, gdyż był to mało istotny szczegół. Bo czym jest wiek w obliczu braterskiej miłości? Teraz jednak zaczynał on mieć znaczenie. W końcu kończył on szkołę. Nie wiedziała co dalej będzie z ich przyjaźnią. A jak się ożeni? Czy nadal będą mieli ze sobą tak dobry kontakt?
- Na twoim miejscu sama bym z tego skorzystała. Mi na szczęście pozostał jeszcze rok. - rozumiała go doskonale. Sama nie odpuściłaby sobie takiej okazji. Może i później by mogła również jeździć z innymi uczniami Hogwartu na ferie czy inne wycieczki jednak nie byłoby już to to samo.
- Wiem, że była w ciąży ale nie miałam pojęcia jaka to będzie płeć. - uśmiechnęła się promiennie. Tak bardzo lubiła dzieci. Już nie mogła się doczekać kiedy będzie mogła pojechać do Maxa i poznać nowego członka rodziny - Wiesz jak będzie miał na imię?

Ferie były fajne. Max by sobie nie darował jakby miał je odpuścić na pewno nie on. On starał się uczestniczyć we wszystkich wydarzeniach w szkole a na pewno w tych większych, a jednak ferie można zaliczyć do tych większych.
- Oscar - powiedział do niej uśmiechając się. Naprawdę bardzo się cieszył z tego swojego brata. Owszem był bardzo zaskoczony i można powiedzieć, że nawet zły na rodziców. Jednak już nie należeli do najmłodszych czarodziei. Ale po jakimś czasie musiał to jakoś przyswoić do swoich myśli i udało mu się to zaakceptować.
Ich rozmowa była dość długa, zresztą jak zwykle. Po wielu negocjacjach na ten i na inny temat każdy poszedł w swoją stronę.
/przepraszam za zwłoke, ale ogarnięcie ostatnio mojego życia było wielkim wyzwaniem.