Ivette zatrzymała się przy punkcie widokowym. Zwinnie usiadła na balustradzie, pozwalając, by jej nogi zwisały swobodnie po zewnętrznej stronie. W milczeniu podziwiała widoki, uśmiechając się lekko.

Hayley od jakiegoś czasu krążyła bez celu po zamku i dopiero po chwili przyszło jej do głowy, by wyjść na zewnątrz. Przez chwilę wahała się, gdzie iść, ale potem poszła w stronę mostu wiszącego. Podeszłą do punktu widokowego i zobaczyła tam jakąś dziewczynę.
- Cześć - powiedziała, niepewna z kim rozmawia.

Odwróciła głowę w stronę dziewczyny, uśmiechając się zadziornie.
- Hej. - przywitała ją. - Ivette Carrow. - przedstawiła się, by potem nie zapomnieć o tej podstawowej formalności.

- Hayley Splend.
Odpowiedziała dziewczynie uśmiechem i oparła się obok niej, patrząc na taflę jeziora.
- Hufflepuf, prawda?

- Prawda, prawda. - pokiwała głową, uśmiechając się lekko. Zsunęła się z balustrady. Znając jej problemy z koordynacją ruchową i tak prędzej czy później po prostu wpadłaby do wody, więc chciała tego uniknąć.

- Długo tu stoisz? - odezwała się gryfonka. Trudno jej było nawiązać rozmowę z nowo poznaną. Uśmiechnęła się do niej i włożyła ręce do kieszeni kurtki, szukając w nich gumki do włosów

- Wystarczająco długo, by zmarznąć. Co powiesz na gorącą czekoladę w Wielkiej Sali? - zaproponowała z entuzjazmem.
Uśmiechnęła się zachęcająco do Gryfonki.

- Bardzo chętnie - zgodziła się Hayley. - Dawno nic nie miałam w ustach.
W końcu znalazła gumkę i upięła włosy w nierówny koński ogon. Denerwowało ją, gdy wpadały do oczu, co przy obecnym wietrze było dodatkowo spotęgowane.

Zerknęła na dziewczynę, gdy ta upinała włosy.
- Ja tam się nawet nie fatyguję. Moje włosy i tak zawsze robią co chcą. - powiedziała z rozbawieniem. Przyspieszyła kroku. Naprawdę miała ochotę na tę czekoladę.

- Moje też - powiedziała, wkładając ręce z powrotem do kieszeni - ale i tak wolę mieć je w gumce. Nie rzucają się aż tak na wszystkie strony, przynajmniej coś widzę.
Zrównała się z puchonką. Trampki miała całe mokre.

Iv ruszyła w stronę punktu widokowego. Od paru dni miała nieustanny mętlik w głowie i powoli miała już tego naprawdę dosyć.
Oparła się łokciami o balustradę i wpatrywała się tępo przed siebie.
Przypominała posąg, ponieważ nie poruszała się nawet o cal.

Czy tak właśnie wyglądał początek szczęśliwego zakończenia? Unosząc wzrok ku górze, obserwował z impetem spadający deszcz. Uśmiechnął się nieznacznie jakby chciał ukryć swoje myśli nawet przed tymi małymi kropelkami. Próbował wyprowadzić sobie ich kształt, czy są szczęśliwe czy też nie. Czy był ktoś szczęśliwszy od niego? Złapał się mocno za mur mostu, wychylając się delikatnie. Chciał krzyczeć, aby przekazać światu radosną nowinę. Jednak przysiadł na murku, myśląc o tym, jak to teraz będzie. Czy nagle świat zacznie mienić się różnymi barwami? Zaśmiał się cicho ze swojego myślenia.
- Oszalałem - rzekł do siebie, kręcąc głową.

Iv odczytała list i po chwili była już w punkcie widokowym. Udało jej się na chwilę wyrwać, gdyż zostawiła Ann z jedną ze znajomych. Minęła dwójkę Ślizgonów i podeszła do Kazuo.
- Hej, Kazz. - uśmiechnęła się do niego. - Coś się stało?

Uścisnął Iv i ucałował jej polik, jak ją tylko zobaczył, wywalając papierosa w przepaść. Schował notes do torby i spojrzał na dziewczynę. Zakręciła sobie włosy, uśmiech na twarzy?
- Coś mi lepiej wyglądasz - rzekł czule, zerkając na nią. Poczuł się wyjątkowo, że nie wyskoczyła z wyrka w dresach. Czy coś się stało?- Tak, stało się coś okropnego. - powiedział smętnym głosem.

- Dzięki. Po prostu lepiej się czuję. - uśmiechnęła się promiennie. Kto by pomyślał, że mała dziewczynka tak może uszczęśliwić człowieka.
Spojrzała na niego z zatroskaną miną.
- Opowiadaj. - zachęciła go, marszcząc lekko czoło.

- Tak, widzisz tyle szczęścia w kilku kilogramach! I piękna po mamusi - puścił jej oczko i usadowił ją na murku. Sam dosiadł się do niej - Bo wiesz, to jest okropny problem, spędza mi sen z powiek. - zaczął tłumaczyć poważnie, zerkając na nią co chwila. - NUDZI MI SIĘ! - rzekł i wybuchł śmiechem. - A Ty to jeden ze sposobów na nudę, co tam słychać, piękna? - uśmiechnął się do niej przyjaźnie.

Roześmiała się pogodnie.
- Oj Kazz, nie strasz mnie tak. Nie zdawałam sobie sprawy z powagi sytuacji. Skąd mogłam wiedzieć, że jest aż tak źle? - spytała z rozbawieniem po czym zmierzwiła jego włosy.
- Jak widać, dawno nie było lepiej. - rozłożyła ramiona. - A co u Ciebie, przystojny Japończyku? - poruszyła zabawnie brwiami.

- Och, przecież to tragiczna sprawa - rzekł z rozbawieniem. Przymknął na chwile oczy, gdy zmierzwiła mu włosy. Uśmiechnął się promiennie - Ale wiesz co? Jak Ty tak promieniejesz, to ja nie chcę wiedzieć, co będzie za jakiś czas. Kolejka facetów. - dodał, uśmiechając się - U mnie? Christy wybaczyła, rok się kończy, Nemezis próbowała się zabić, a teraz ją widziałem z jakimś ślizgonem, czyli sielanka, lepiej być nie może. Nawet nie wiesz, jak się cieszę, że wybaczyła! Tak jak mówiłaś, trzeba po prostu wierzyć. - zakończył swój monolog - Właśnie, facet. Kochanie, czy Ty masz na oku jakiegoś kandydata dla małej Ann?

- Moje niedoczekanie. Będę samotną matką. - zaśmiała się. Podchodziła do tej sprawy z niebywałym dystansem. - Bardzo się cieszę, że Wam się udało. Chyba zapiszę się na wróżbiarstwo, skoro tak dobrze przepowiadam przyszłość. - skwitowała z rozbawieniem. - A co do Nemezis, pewnie niedługo jej przejdzie. - wzruszyła ramionami. - Nie, jeszcze nie znalazłam odpowiedniego kandydata. Ale mam zamiar zrobić casting. - ponownie się zaśmiała.

- Och, dlaczego tak w siebie nie wierzysz? Jesteś cudowna w każdym calu, żaden facet się Tobie nie oprze - pogłaskał jej polik i potem je ucałował - Powinnaś się koniecznie zapisać, nawet nie potrafię Ci powiedzieć, jak bardzo jestem szczęśliwy. Musiałem stracić, aby docenić. - zaśmiał się cicho, lecz dźwięcznie - Nemezis? To jej sprawa co robi, coraz częściej mnie bawi, po prostu. Kasting? Hm... Z Gab zasiadamy z Tobą w jury.

Uważaj, bo się zakocham, a wtedy Christy naśle na mnie drapieżne ptaszki. - powiedziała z rozbawieniem, lekko szturchając go w ramię. - Najważniejsze, że wszystko się ułożyło. - pokiwała nieznacznie głową, wprawiając w ruch złotą czuprynę.
- Kiedy ślub? - ożywiła się. - Jeśli chodzi o jury, to jestem jak nabardziej za. Ale proponuję cztery osoby, jeszcze komuś jestem winna miejsce w jury. - puściła do niego oczko.

- Nie zakochasz - pokręcił głową - znajdziesz takiego, co na Ciebie zasługuje. - puścił jej oczko i poprawił się na murku. - Ślub? Och, nie chcę na razie do tego wracać, wiesz, nieprzyjemne wspomnienia, poczekamy chyba trochę... - rzekł smętnym tonem. - Kto będzie tym wybrańcem, Iv?

- No tak, nie ma co się śpieszyć. - zgodziła się z nim, patrząc przed siebie. - Powiem tylko, że to osoba, z którą łączą mnie dość specyficzne relacje. - uśmiechnęła się pod nosem. Tak, zdecydowanie trudno było to inaczej wyjaśnić.
Spojrzała na niego z 'niezadowoleniem'.
- To nie fair. Znowu urosłeś!

- Och, dobrze, niech będzie to tajemnicą. Lubię tajemnice - zaśmiał się i spojrzał na nią rozbawiony. Och, należała go grona ludzi, którzy poprawiali mu humor. - Ja? Ja nie rosnę od co najmniej roku! - wybuchnął śmiechem. - Jestem już duży! - powiedział niczym małe dziecko. Dopiero teraz zrozumiał, jak dużo jest wad bycia dorosłym, na przykład ten przeklęty zarost. - Iv, masz normalnie kręcone włosy? - spytał, przyglądając się jej.

- No nie wiem, jak dla mnie i tak urosłeś! - uśmiechnęła się do niego pogodnie. Oparła głowę o jego ramię.
- Tak, naturalnie są kręcone. - potwierdziła jego słowa. - A co, coś z nimi nie tak? - spytała, unosząc głowę i patrząc na niego.