Witam. Zupełnie nie wiem jak zacząć ten list. Tym bardziej, że pierwszy raz biorę udział w tajnej korespondencji. Nie w każdej sytuacji dobrze jest być pierwszym. Nie wiem jak Ty (myślę, że mogę tak pisać), ale ja jestem niezwykle podekscytowana i jednocześnie przerażona tym, że nie wiem kto jest po drugiej stronie.
Wiesz, że zadając proste pytania można bardzo dobrze poznać drugą osobę? Może spróbujemy w ten sposób?
zaczynanie listów faktycznie może być kłopotliwe, chociaż nie mam z tym ani mniejszego, ani większego doświadczenia. Zazwyczaj jak czegoś chcę piszę o tym wprost, a tu? Tu nawet nie mam jak napisać wprost, bo nie wiem kim jesteś. Poznać, powiadasz... Dobrze. Jeśli chcesz, możemy tak zrobić. Zadawać pytania i odpowiadać. Żeby utrzymać rozmowę zazwyczaj rozmawia się o pogodzie, więc... Jaką pogodę i porę roku najbardziej lubisz?
Tak, pogoda to częsty temat do podtrzymania rozmowy, a w niektórych kulturach rozmowa o niej to część tradycji. Jestem osobą lubią cą wiosnę, kiedy wszystko budzi się do życia i świat jest najbardziej kolorowy. Temperatura też najbardziej mi wtedy odpowiada, bo nie lubię, kiedy jest zbyt zimno lub zbyt ciepło. Czasem, kiedy mam odpowiedni humor, to lubię jak pada. Chyba więcej nie mogę na ten temat już napisać. Masz jakąś pasję? Hobby?
jak dla mnie, mogłoby ciągle padać i nawet nie chodzi o to, że uwielbiam czuć na skórze chłodne krople deszczu. Hobby... Czy pod hobby można podciągnąć granie na nerwach niektórych osób? Jeśli tak, to właśnie jedno z moich hobby. Innym jest czytanie, ekhm, prowadzenie niezbyt regularnego i zdrowego trybu życia. Krótko mówiąc, dość często zdarza mi się imprezować, tak. Dzięki temu mam mocniejszą głowę. No, chyba że coś zajaram/wciągnę. Co powiesz o sobie w kwestii zainteresowań, droga Pani Z.?
Tak, ja najbardziej akurat lubię ten właśnie wiosenny, ciepły deszcz. Myślę, że granie na nerwach ludziom może być hobby, jeśli robi się to często, z pasją i jest się w tym dobrym. Cóż, ja nie imprezuję wiele, ponieważ mam słabą głowę, a po pijaku robię niekoniecznie podobające mi się kolejnego dnia rzeczy i od jakiegoś czasu unikam takich sytuacji. Chyba, że jestem w gronie najbliższych mi osób, którym ufam. Hm, moje hobby. Przede wszystkim szyję dla siebie i przyjaciół. To daje mi największą frajdę i myślę, że robię to dobrze. Poza tym (nie wiem czy to zainteresowanie, ale lubię to robić), uwielbiam przebywać wśród ludzi. To mnie nastraja pozytywnie do życia. No chyba, że są to ludzie, którzy tylko odbierają pozytywną energię. To takich to nie lubię i staram się omijać z daleka.
szycie brzmi całkiem ciekawie, jednak czy próbowałam w nim swoich sił nie mogę jednoznacznie powiedzieć. Chodzi o to, że nawet przy szyciu skarpetek potrafię połamać kilka igieł i pokłuć sobie palce. Dlatego jak mi się przetrą, to po prostu wyrzucam (w sensie skarpetki, nie palce) albo jakoś magicznie je próbuję naprawić, chociaż w tym też nie jestem zbyt dobra. Nie mam konkretnych marzeń. Może to dziwne, ale serio tak jest. Po prostu nie potrafię.
Mi z początku też nie szło za dobrze, ale im większe postępy widziałam, tym bardziej lubiłam to robić. Teraz bez problemu szyję ciuchy, czasem nawet zaszaleję z zaprojektowaniem czegoś wyjątkowego.
O kurcze, nie umiem sobie wyobrazić nie mieć marzeń. Albo przynajmniej czegoś, co bardzo chciałoby się zrobić, zobaczyć, zjeść, zwiedzić, spotkać... Wydaje mi się, że w każdej chwili czegoś się chce. W zasadzie zależy od człowieka czy nazwie to swoją potrzebą, zachcianką czy marzeniem. "Marzenie" to już w sumie duże słowo.
:: Korespondencje
