Nienawidzę zaczynać listów. Jest to dla mnie równie nieprzyjemne jak rozpoczynanie zajęć. No nie wiem co mógłabym napisać w tym pierwszym liście. Jestem słodka, wiotka i powabna... czy coś. A ty? Kim jesteś nieznajomy/nieznajoma? Dasz radę opisać się w trzech słowach jak ja?
Oczywiście, że dam radę. Po pierwsze szalona. Po drugie nierozważna. I po trzecie do bólu szczera. Te trzy słowa opisują mnie idealnie. Szczerze się cieszę, że ty zaczęłaś, a nie ja. Znając moją fantazję zaczęłabym pisać o jednorożcach czy tęczy. Czasami mój świat wygląda jak po zażyciu Fruwosidła. Też masz tak czasami? Czy tylko mi się tak zdarza?
Szalona, nierozważna, szczera. IDEALNE POŁĄCZENIE! Trzeba przyznać, że takie coś się chwali, przynajmniej ja chwalę. Ależ proszę Cię bardzo! Z wielką chęcią posłucham o jednorożcach i tęczy. To bardzo ciekawe tematy. Mój świat to całkowicie inna bajka, z którą nie potrafię sobie poradzić. Nikt nie potrafi sobie poradzić, bo nikt nie potrafi zrozumieć. Czuję się jakbym mogła być kimś innym i nikt by się nie zorientował!
Cieszy mnie to niezmiernie. Przyznam się, że miałam nie lada obawy przed [przedstawieniem Ci tych trzech cech. Większość nie uważa tak jak ty. Tak więc masz niepowtarzalną szansę aby wygadać się przed kimś kto w żadnym stopniu Cię nie zna. Być może dzięki temu poczujesz się lepiej jak i twój świat stanie w tęczy i hasających jednorożcach. Obiecuję być obiektywnym słuchaczem i nie krytykować Cię. Choć z drugiej strony być może mała krytyka by pomogła. Wybór należy do Ciebie: otworzysz się czy jednak pozostaniesz zamknięta jak puszka Pandory.
No wiesz ty co! Kto Ci pozwolił otwierać moją puszkę Pandory! A może miałam tam pochowane żelki?! Tak nie wolno! Otwierać się nie będę przed tobą, bo na to trzeba zasłużyć! A czym sobie zasłużyłaś? Napisz coś więcej o sobie, a ja również opowiem. Taka wymiana! Co ty na to?
Wybacz mi. Nie chciałam Cię urazić. W żadnym wypadku nie było to moim celem. Bardziej miałam na myśli historię mitologiczną opowiadaną wśród mugoli. Tą w której znajduje się Pandora i jej puszka. Kiedyś usłyszałam ją przez przypadek wśród mugoli. Zgadzam się na twoją wymianę. Bardzo dobrym pomysłem jest abyśmy się poznali. Zatem... Zdradź mi proszę czy jesteś może kobietą? Chyba najlepszym pomysłem będzie zaczęcie od takich prostych pytań. Co o tym uważasz?
Nie znam tej historii, może byłabyś tak miła i opowiedziała mi o niej? Człowiek całe życie się czegoś uczy! Ależ oczywiście, że jestem kobietą! Jak to uznałam na początku, zwiewna, wiotka... nie czekaj, chyba inaczej to jakoś było. Słodka, zwinna i powabna? Nie ważne! Mogłabym w nieskończoność utrzymywać się przy pozie, że jestem śliczną panienką, ale... co się pośmiałem to moje, a tutaj chyba szczerość jest jednym z ważnych elementów zabawy. Jednak nie zapominaj o moim kucykowatym pochodzeniu! Ze świata jednorożców przybyłem na tęczowej karuzeli do świata ludzi! A jak z tobą? Jesteś Szalona, czy tak naprawdę Szalony? I czemuż jesteś taka/taki szalona/y?
Słyszałam ją tylko raz, od jednego chłopca z mugolskiej rodziny. Według mitologii, którą posługują się mugole Pandora była pierwszą kobietą na ziemi, którą Zeus (inny bóg) zesłał jako karę na ludzi. Chodziło tutaj o jakiś płomień... Nie! Ogień, ale o co z nim dokładnie chodziło to nie wiem. Tego mi nie powiedział. Owa Pandora została obdarowana przez innych bogów. Była urodziwa, pięknie ubrana, pracowita, z cechami charakteru jaki tylko Ślizgoni potrafią mieć. Została ona żoną brata tego, który ukradł ten płomień. Czy jakoś tak. Wybacz ale już tak dawno jej nie opowiadałam, że mogę się w niektórych faktach pomylić. W posadu owa Pandora dostała Puszkę. Z ciekawości małżeństwo, pomimo ostrzeżeń, otworzyło ją i tak. To sprowadziło masę klęsk na ludzi jak i śmierć. Jedyne co zostało na samym dnie tej puszki to nadzieja, która została w niej uwięziona. Zapewne opowiedziałabym Ci więcej jednak nie pamiętam już tak dokładnie jak kiedyś tej opowieści. Słodka, wiotka i powabna. Mogłam od razu domyśleć się, że jesteś kobietą, jednak słyszałam dużo na temat tej korespondencji i większość trochę mąci aby dłużej zostać anonimowym. Choć uważam dokładnie tak samo jak ty - szczerość jest tutaj ważna. W końcu na sam koniec nie musimy się decydować na spotkanie, choć przyznam Ci się szczerze, że jestem coraz bardziej ciekawa z kim piszę. Błagam! Zabierz mnie do swego świata. Jestem w stanie robić prawię wszystko! Jestem szalona. Wybacz za ten nieświadomy zabieg ale kompletnie nie zwróciłam na ten błąd uwagi. Czemu taka jestem? Otóż może wydać się tobie to bardzo dziwne ale można mnie spotkać w dziwnych miejscach tańczącą. Moja najlepsza przyjaciółka uważa to za szalone i tak oto już zaczęła mówić do mnie. I nie działam patrząc na schematy. Wolę znaleźć swoja drogę niż powielać ją po raz kolejny jak robili to ludzie przede mną. A jak jest z Tobą kucyku? Powiesz mi może coś o sobie ? Cokolwiek. Sama zdecyduj co chciałabyś mi powiedzieć.
Pierwsza kobieta mówisz... muszę przyznać, że mugole mają bujną wyobraźnie. To jest jedna z tych mitologii nieprawdaż? Dlaczego wspominam o bujnej wyobraźni? W zależności od wersji pierwszą kobietą zawsze był kto inny. Pandora, Ewa, Lilith... każda z nich mianowana pierwszą kobietą. Podejrzewam, że jakbyśmy się zagłębili jeszcze bardziej to znaleźlibyśmy jeszcze kilka takich panienek. Mącenie jest w porządku! I tak na końcu dowiesz się, co jest prawdą, a co fałszem, to co za różnica? A przynajmniej jest ciekawie... a to jest jedna z ważniejszych rzeczy w życiu. Och, w taki sposób szalona. Muszę przyznać, że to jest bardzo pozytywny sposób na bycie szalonym. Też bym tak chciał. Kucyk definiuje raz jeszcze, że jest panem kucykiem, a nie panią kucykową! Zapamiętaj słonko. Jak to kiedyś ktoś powiedział... zapamiętaj to imię, bo niedługo będziesz je krzyczeć, czy coś... ale wiesz... tu chodzi o inną sprawę, więc... no, ten... nie ważne, zmieńmy temat. No to opowiem trochę o sobie... jestem... specyficzny, bardzo specyficzny. Trudno mnie odnaleźć wśród ludzi, ale jest mi to na rękę. A ponad życie kocham... mieszać, mącić. Wtedy jest o wiele ciekawiej. Rywalizacja to moje drugie imię!
Podejrzewam, iż masz całkowitą rację. I muszę Ci przyznać, że byłby to bardzo ciekawe doświadczenie, bądź zajęcie. Odkrywanie nowych "pierwszych kobiet". Być może miałbyś ochotę poszukać ich ze mną? O ile dotrwamy do tego końca. Choć, jak już pisałam wcześniej, jestem bardzo ciekawa z kim piszę, a skoro jesteś mężczyzną to ta ciekawość jest jeszcze większa. Być może się znamy. Być może się nie lubimy , bądź jesteśmy za sobą. Choć coś ci zdradzę - mam swoje podejrzenia mój drogi. Jednak nie zdradzę ich, jeszcze nie. Byłoby to zbyt proste. A ja chcę Cię bliżej poznać. Jedynym miejsce gdzie krzyczę to prysznic. I raczej nie doszło jeszcze do sytuacji abym krzyczała czyjeś imię czy coś. Ale masz rację, zmieńmy temat. Ten zdecydowanie zmierza w dziwnym kierunku. Mówisz, że lubisz mieszać i mącić... a co jeśli ktoś inny namiesza tobie? Co jeśli role się odwrócą i to ty będziesz tym wkręconym. Nadal będzie Ci się to podobało? Gdybym to ja była na twoim miejscu zdecydowanie nie byłabym zadowolona. Ale może to zależy od człowieka...
PS. Podoba mi się twoje drugie imię. Moje brzmi Naturalność.
Czyli gdybym był kobietą, to nie byłabyś aż taka zadowolona? A co jak zmyślam i naprawdę jestem panią i mi teraz przykro z tego powodu? Jesteś bardzo niesprawiedliwa Szalona! A do tego podejrzewasz kim jestem? To bardzo, ale to bardzo ciekawe. Może dasz mi jakąś podpowiedź, dzięki której będę wiedział, czy jesteś blisko ze swoimi podejrzeniami, czy jednak oddalasz się ode mnie, co ty na to? Prysznic mówisz... teraz to moja wyobraźnia skoczyła na najwyższą falę... twoja wina! A co do wkręcania mnie, to powiem tak: byłbym zachwycony! Osoba, której udałoby się mnie wkręcić, bądź namącić w głowie zasługuje tylko na szacunek z mojej strony. Gdybym nie był gotowy na ryzyko 'zemsty' to bym się w to nie bawił!
Właśnie na tym polega cała frajda w tej zabawie. Nie masz pojęcia czy ktoś kłamie czy mówi prawdę. Oczywistym jest, że byłabym zadowolona. Być może nawet dzięki temu szaleństwu (w pozytywnym znaczeniu) zdołamy się polubić. I coś Ci wyznam. Pierwszy raz biorę udział w czymś tak szalonym. Podpowiedź mówisz... Niech no pomyślę. W sumie, już mam. Masz odbicie lustrzane. Bardzo za to Cię przepraszam ale to szczera prawda. Być może sam/sama będziesz miał/a okazję to usłyszeć. Kto wie... W takim razie przyjmuję wyzwanie. Z chęcią namącę Ci w głowie. Choć będzie to trudne. Jednak wierzę, że dam radę. Zawsze daję radę. Zawsze. Zapamiętaj to mój drogi.
Doszłaś do bardzo ciekawych wniosków. Lustrzane odbicie mówisz? Masz rację, mam swoje lustrzane odbicie, ale tak jak każdy człowiek... wystarczy spojrzeć w lustro! A w nim bardzo lubię się przeglądać. Moja ciekawość rośnie i nie umiem się już doczekać naszego spotkania. Jeżeli tak bardzo pragniesz mi namącić w głowie, to ja jeszcze bardziej pragnę zobaczyć już twoją twarz i zobaczyć coś zaplanowała. Może zdradziłabyś mi co nieco? Im większa ciekawość, tym bardziej będę cię pragnął moja droga. Więc wszystko od ciebie teraz zależy.
Masz rację. Każdy z nas ma swoje lustrzane odbicie, jednak nie wszystkich ma ono możliwość chodzenia i rozmawiania. Moje z pewnością takich cech nie posiada. A szkoda, mogłoby być bardzo ciekawie. Z chęcia zdradziłabym Ci trochę z mojego życia, ewentualnie to o co sam spytasz, jednak... Nie zrobię tego. I to nie dlatego, że boję się iż poznasz mą tożsamość. Bardziej tego, że twoje zainteresowanie moją osobą osłabnie, a tego bym nie chciała. Może w zamian ty mi opowiesz coś o sobie? Mimo, iż domyślam się kim jesteś to i tak twoja osoba nie intryguje. Pragę wiedzieć coś co tylko ja bym wiedziała, nikt inny.
:: Korespondencje
