Znaleziono 7 wyników

Zdarzenia losowe - rozliczenia

Imię i nazwisko postaci: Felinus Faolán Lowell
Nazwa zdarzenia: #15 Only On Photos
Link do rozgrywki: u Maxia byłem. Przybyłem, zobaczyłem, spierdoliłem.
Należna nagroda: 1pkt

+

Zdarzenia losowe - rozliczenia

https://www.czarodzieje.org/t19778-dom-rodzinny-kolbergow#609146

Imię i nazwisko postaci:Maximilian Felix Solberg
Nazwa zdarzenia: Zdarzenie losowe #15 Only on photos
Link do rozgrywki: klik
Należna nagroda: 1pkt do dowolnej

+

Zdarzenia losowe

Zdarzenie losowe #15
Only on photos

Rodzina? Problemy z nią to nic nowego, szczególnie podczas świąt. Kupowanie prezentów dla wszystkich, ustalanie, z kim gdzie robicie, co kto robi, kto kogo zaprasza... To wszystko jest zawsze niezwykle trudne. Nie dziwne, że okazało się, że u Ciebie nie jest kolorowo! Dostajesz informację o problemach rodzinnych i musisz rozegrać wątek w którym je omawiasz, próbujesz rozwiązać, bądź się dowiadujesz. Wszystko w duchu świąt oczywiście.

Jeśli chcesz możecie rzucić kostką by zobaczyć co się wydarzyło w rodzinie.

Kostki:

„Co mogę zyskać?”
• Odegranie wątku na minimum 6 postów będzie wynagrodzone 1 punktem do dowolnej umiejętności.

Każdy Puchon i Gryfon, który wykona ten cel dostanie dodatkowe 10 pkt dla domu!
Każdy kto rozegra ten wątek z członkiem rodziny, dostanie też 20 galeonów.

Zdarzenie jest ważne i można ROZPOCZYNAĆ JE co najmniej do:
1 stycznia 2021r.

Zdarzenia losowe - rozliczenia

Imię i nazwisko postaci: Felinus Faolán Lowell
Nazwa zdarzenia: #15 I can't feel, can't see, can't hear!
Link do rozgrywki: tutaj
Należna nagroda: 1pkt

+

Zdarzenia losowe

Zdarzenie losowe #15
I can't feel, can't see, can't hear!

Gdy szedłeś spać, wszystko było w porządku... Noc minęła spokojnie, nie obudziłeś się nawet na chwilę do poranka. Obudził się harmider wywołany przed jednego z współlokatorów, gdy zorientowałeś się, że coś jest nie tak i czegoś Ci brakuje..

Rzuć kością, aby przekonać się, który zmysł tracisz!

Kostki:

„Co mogę zyskać?”
• Odegranie wątku na minimum 5 postów będzie wynagrodzone 1 punktem do dowolnej umiejętności.

Zignorowanie wywołania do wzięcia udziału w wydarzeniu może pociągnąć ze sobą takie konsekwencje jak za zignorowanie ingerencji Mistrza Gry tj. potrącenie 50% aktualnie posiadanych na koncie galeonów.

Postacie obowiązkowo biorące udział (mające w kuferku zaznaczoną zgodę na ingerencję MG):
@Maelynn Breeden, @Jeremy Dunbar

Zdarzenie jest ważne i można ROZPOCZYNAĆ JE co najmniej do:
1 grudnia 2020r.

Rozłożyste drzewo nad jeziorem

Callahan zaczął niepozornie, jednak szybko udowodnił, że w drużynie był jednym z najpewniejszych punktów nie tylko ze względu na to, że przemoc i pałowanie płynęły w jego żyłach w większym stężeniu niż alkohol po piwkowaniu z Fillinem O Dziwnymnazwisku. Boyd po prostu dawał radę na miotle, a widok tego, jak z każdym odcinkiem wyścigu coraz bardziej zostawiał resztę z tyłu z jednej strony napawał ją dumą, a z drugiej podpowiadał, by nikomu nie odpuszczać na treningach i robić je odpowiednio regularnie. Niekoniecznie codziennie, bo na takie przychodziłaby tylko Violka, a reszta miałaby dość i jej i miotlarstwa na resztę życia po mniej więcej dwóch dniach, ale po prostu trzeba było pilnować systematyczności. I może frekwencji?
- Hej, wszystko gra? - zapytała Russella, podlatując do niego chwilę po tym, jak zderzył się z pniem drzewa i przerwał udział w wyścigu. Poniekąd rozumiała, że był dopiero pierwszy raz na jej 'zajęciach' i mógł uznawać jej słowa o przynależności do drużyny za puste słowa, czy jakiś nieśmieszny żart, jednak ona nie miała zamiaru nikogo skreślać. Wręcz przeciwnie - było dla niej oczywistym, że jeżeli ktoś podtrzymywał zaangażowanie w ćwiczenia to był częścią zespołu i należało go brać pod uwagę przy ustalaniu składów. Alvarez wystarczająco zasłużył na jej uznanie, aby grać, gdyby tylko zapewnił ze swojej strony dostępność podczas meczu.
- Dobra, wystarczy tego. Wszyscy cali? Gratuluję łapaczom. Wracajmy do zamku. Profesorze. - upewniwszy się, że Russell był w jednym kawałku, podleciała do pozostałej gromadki i obwieściła koniec treningu, niespecjalnie interesując się tym, co złapali. Wyglądali, jakby byli co najmniej zaskoczeni znaleziskami. Może to dobrze? Na koniec ukłoniła się gajowemu, po czym ruszyła zbierać torby z zebranymi duperelami, aby zagadać w ich sprawie szkolne skrzaty albo woźnego. Co w Hogwarcie robiło się ze śmieciami?

Wyścig

Ostateczne pozycje:

#19 @Boyd Callahan
#15 @Christopher O'Connor
#14 @Violetta Strauss
#13 @Loulou Moreau
#11 @Jean Strauss
Nie ukończył: @Russell Alvarez

Boyd jako pierwszy chwycił pierzastego zbiega, ten jednak okazał się być uciekinierem dwuczęściowym i wykorzystał element zaskoczenia, aby przynajmniej połowicznie wymsknąć się z dłoni Gryfona. Na to jednak zdołał na czas zareagować Chris, łapiąc drugą pierzastą złośliwość we własne objęcia. Obaj panowie dość szybko przekonali się, że ich ofiarami nie były zwykłe wieczne pióra.

Jak ktoś ma pytania to można zaczepiać jeszcze tutaj, byle z oznaczeniem. Ewentualnie wizzenger/sowa.

Nagrody i punkty pojawią się w kuferkach. : p

// wszyscy z/t! //

Rozłożyste drzewo nad jeziorem

Kość: 6 + 2
Finalne pole: #15
Bonusy/Kary: -
Pozostałe przerzuty: 0/0

Czy kiedykolwiek myślał, że podobne rzeczy mogą naprawdę sprawiać mu frajdę? Nie sądził. Nie latał za dobrze, nigdy nie skupiał się na grze i traktował to wszystko raczej, jak środek transportu, a nie coś więcej. Chyba jednak ten pęd powietrza, ta rywalizacja, jaka pojawiła się z innymi, to wszystko spowodowało, że bawił się doskonale i, jak mogło się wydawać, przestał się ograniczać. Mógł dać z siebie wszystko, skoro już całkiem gładko szło mu prowadzenie miotły. Po zastanowieniu doszedł nawet do wniosku, że to w gruncie rzeczy jednak jest niczym panowanie nad zwierzęciem - trzeba było się z nią dogadać i prowadzić właściwie, nie pozwolić na to, by czuła lęk, czy coś podobnego. To było właściwie całkiem ciekawe odkrycie, chociaż trudno powiedzieć, czy Chris zamierzał poświęcać mu jakoś więcej uwagi, czy wolałby jednak po prostu przejść obok tego obojętnie. Na razie po prostu cieszył się tym, co miał, co się działo i wcale nie przejmował się tym, czy znowu nie skończy wpadając w jakieś krzaki. Do nieoczekiwanych spotkań z roślinnością zdążył już, tak właściwie, przywyknąć, więc nie czuł żadnego lęku. Uśmiechał się nawet lekko, kiedy po prostu mknął na przód, z pewnym zdziwieniem odkrywając, że miotła może aż tak rwać do przodu.
Był zmęczony, to prawda. Ostatecznie to wszystko było jednak dość sporym wysiłkiem, ale musiał przyznać, że było w tym coś, co dawało całkiem sporo satysfakcji. Na razie jednak musiał odpocząć, bo aż oddychał z większym trudem od tego pędu powietrza, które usiłowało wcisnąć się głęboko w jego płuca. Usiadł na trawie, starając się uspokoić i oddech i prędko bijące serce.