Ingrid weszła na dziedziniec ubrana w ciepłą kurtkę, fioletowe kozaki, oraz miała także na sobie rękawiczki, szalik z barwami ravencavu oraz turkusową czapkę. Chodziła sobie po dziedzińcu i nuciła sobie coś. Jak zwykle. Czekała czy może ktoś przyjdzie. Chciałaby z kimś pogadać.

Jonatan ostatnio był dość niezadowolony ze swojej egzystencji. Od każdej strony zawiało nudą. Od wschodu, zachodu, północy nu-da na lekcjach i innych tego typu przyjemnościach.
Na południu za to lekkie opady atmosferyczne, ciśnienie 200 hP. Średnia wilgotność.
Tak więc jego powolny krok zagościł na dziedzińcu. Z daleka ujrzał fioletową istotkę. Może to kosmici wysłali małego karzełka, żeby przejął Hogwart. Kiedy podszedł bliżej, ujrzał, jak bardzo się myli. To była jednak tylko krukonka z czwartej klasy. Widział ją raz w wielkiej sali. Stał tak bezwątnie, patrząc jej w plecy,

Margaret najlepiej myślało się na świeżym powietrzu. Mróz zawsze ją orzeźwiał. Wyszła teraz na dziedziniec pospacerować. Nie była specjalnie grubo ubrana, w sumie to cała się trzęsła, ale zimno nigdy jej nie przeszkadzało i często było wręcz przyjemne. Dzisiaj miała ochotę kogoś zabić. Sama nie wiedziała dlaczego. Odkąd wstała była zdenerwowana i niecierpliwa, nic jej nie wychodziło i leciało z rąk. Stwierdziła, że mały spacer może troszkę ja uspokoi. Miała taką nadzieję. Nie lubiła siebie z tak złym humorem. Wiedziała też, że innym też średnio to odpowiada, bo jednak zły humor jednej osoby udziela się wszystkim, z którymi rozmawia i przebywa.
Zatrzymała się na chwilę, spojrzała w niebo i obserwowała spadające na nią płatki śniegu. Zamknęła oczy i zaczęła nucić swoja ulubioną piosenkę. Nie myślała o niczym. Chciała się rozluźnić, uspokoić i odzyskać pozytywną energię. Brakowało jej teraz tylko jakichś ciepłych ramion wokół jej ciała.

Nagle odwróciła się i ujrzała jednego z ślizgonów oraz Gryfonkę.
-O Cześć- przywitała ciepło dziewczyna.
- Co robicie w taki mróz- zapytała Ingrid mimo iż sama była na takim mrozie. Po niecałych dwóch minutach podeszła do ściany, oparła się o nią. Wyjęła z kieszeni malutką piłkę i podrzucała ją sobie.

Marg zdecydowała się podejść do dziewczyny i chłopaka, których tak po prawdzie znała z widzenia.
- No cześć. Ja się odmóżdżam chwilowo. Trzymajcie się z daleka, bo dzisiaj mam ochotę kogoś zabić - roześmiała się.

Dopiero chwilę później odwrócił wzrok, by ujrzeć, że na dziedziniec przyszła kolejna osoba. To dziwnę, że dwóm dziewczętą nie przeszkadzał mróz na tyle, by chować się w ciepłym dormitorium aż do końca zimy.
Spojrzał, może troche zbyt ostro kiedy Krukonka zagadała do jego i jakiejś Gryffonki. Z początku nie miał zamiaru nic powiedzieć. Może z własnego kaprysu? Zapewne. On już taki był. Jednak odparł niekulturalną potrzebę odejścia stąd w niekulturalny sposób, więc po prostu czekał na rozwój wydarzeń. Otulił się mocniej szalem.

Margaret widziała zdegustowaną minę Ślizgona, która mówiła wszystko. Postanowiła to zignorować. Nie miała zamiaru denerwować się jeszcze bardziej, choć stwierdziła, że Ślizgon trochę ją drażni. Zresztą jak wszystko dzisiaj. Zbytnio się tym nie przyjęła taki miała dzień i tyle.
- Kurcze, faktycznie zimno - rzuciła i zapięła bluzę szczelniej. - Ulepiłabym bałwana. jak za dawnych, dobrych czasów - spojrzała pytająco na oboje towarzyszy.

Ingrid uśmiechnęła się do ślizgona, ale po krótkiej chwili jej śmiech zanikł i zamienił się w poważną minę.
-Ja jak miałam 5 lat to co każdą zimę chodziliśmy do parku i lepiliśmy bałwana. Ach stare dobre czasy. Nie ma to jak...jak wy tam mówicie....mugolskie zabawy- odpowiedziała rozmarzona Ingrid patrząc w sufit.
-Margaret masz dobry pomysł, ulepmy bałwawana- wykrzyknęła dziewczyna na cały głos.

Dziewczyny ochoczo zabrały się do roboty. Lepiły kulki, śmiejąc się głośno.
- A masz! - krzyknęła Margaret rzucając w stronę Ingid śnieżkę. Trafiła w klatkę piersiową.
- Tak! Marg ma ceeelaaa, Marg ma ceeeelaaaa - krzyczała rozradowana tańcząc swój dziwny taniec zwycięstwa. Czuła się znów jak mała dziewczynka.

Pobiegła za Margaret. Przy okazji zrobiła kilka kulek śnieżnych. Rzucała w stronę Gryfonki, ale nie udawało się. w końcu za 10 razem Ingrid strzeliła w głowę.
-Taaaaaak zwycięstwo- krzyknęła dziewczyna na cały głos. przypomniały jej się czasy kiedy z tatą tak się bawiła w parku.
-Aaaaaaa- znów krzyknęła Ingrid. Wywaliła się w śnieg a następnie zaczęła robić aniołki śmiejąc się głośno.

- O! Aniołki! Sto lat tego nie robiłam. - powiedziała, śmiejąc się ciągle. Była cała mokra i zmarznięta. W końcu miała na sobie tylko bluzę. Rzuciła się na śnieg i zaczęła machać rękami i nogami. Kiedy skończyła wstała i podziwiała swoje dzieło.
- No, elegancko. Wielki ten anioł - roześmiała się. Miała wrażenie, że Ingid to jej zagubiona młodsza siostra, której nigdy nie dane jej było mieć. świetnie się z nią bawiła.

-I mój aniołek- krzyknęła dziewczyna z zadowoleniem.
-Trochę mały- skrzywiła się dziewczyna. Zawsze przeszkadzał jej wzrost. Miała niecałe 158cm. Ingrid tak dawno się nie bawiła i czasem miała takie uczucie że jej włosy zsiwiały. Bardzo dobrze bawiła się z Margaret.
-Ulepmy bałwana- znów wydała komendę dziewczyna i od razy zabrała się za robienie kuli śnieżnej na brzuch bałwanka.

- Dobrze! Odkąd spadł pierwszy śnieg marzyłam o własnym bałwanie - zachichotała Marg i zabrała się ochoczo do pracy. Kochała zimę, śnieg, bałwany, aniołki, bitwy śnieżne. Bitwy śnieżne... Steve... Ciekawe co on teraz robi. Myśli o niej? Myśli i ich pocałunku? O ich bitwie na śnieżki?

-ach jak ja kocham zimę- zachichotała Ingrid. Lepiła bałwana i lepiła,aż ulepiła.
-I jak?- zapytała dziewczyna Marg.
-Nazwę go...Stefan- odezwała się znów Ingrid. To imię jest takie mugolskie, ale przecież ona sama jest po części mugolem.
-A ty jak swojego nazwiesz Marg?- zapytała słodkim głosem Gryfonkę.

- Stefan! - Margaret prawie płakała ze śmiechu. Po chwili troszkę się uspokoiła i spojrzała na swojego niekształtnego bałwana, który bałwana prawie wcale nie przypominał. - Nadaję ci imię Ambroży! - powiedziała oficjalnie, ale po chwili nie wytrzymała i wybuchła głośnym śmiechem, prawie się przewracając. Nie czuła dłoni. W ogóle nie czuła swojego ciała. Nie może tego dłużej ignorować.
- Ingrid, idziemy się ogrzać. - Złapała dziewczynę za rękę i pociągnęła w kierunku ciepłych pomieszczeń.

-hahaha- zaśmiała się dziewczyna.
-Ambroży kojarzy mi się z mugolską książką ,,akademia pana kleksa"- oznajmiła dziewczyna.
-Warto przeczytać- Po chwili Margaret pociągnęła ją za rękę. Zaproponowała jej żeby się ogrzały.
-To może chodźmy do wielkiej sali. Strasznie jestem głodna- wytłumaczyła się dziewczyna klepiąc się w brzuch.

- Po takiej zabawie byłoby grzechem nie najeść się do syta - przyznała Margaret - Zmęczyłam się strasznie. Uwielbiam zimę, taaaak. - rozmarzonym głosem mówiła. Tęskniła za Stevem. Już dawno się nie widzieli. Chyba powinna do niego napisać. Źle czuła się choćby bez chwili dziennie spędzonej z nim.

Już suchy, jednak nadal odczuwający skutki swej kąpieli w jeziorze, kichający i kaszlący usiadł pod drzewem na dziedzińcu. Było mu bardzo zimno, więc wyciągnął różdżkę i mruknął. - Accio chrust! Natychmiast z drzewa spadło ku niemu kilka patyków, które poukładał na śniegu i podpalił wypowiadając zaklęcie. - Incendio! Siedział tak i grzał się przy6 swoim małym ognisku, zagłąbiając się w książce, którą wypożyczył z biblioteki o tytule "Praktyczna magia Obronna".

Jonatan w swojej wspaniałości, dumnie i... Stop. To jednak o Connie. Więc zacznijmy jeszcze raz.
Jonatan w swoim jak zwykle nieokreślonym nastroju, co objawiało się kamienną twarzą i chodem z opuszczoną do ziemi głową, wmaszerował na dziedziniec po raz któryś z kolei dzisiaj. Było tu albo pusto, albo nikt ciekawy nie zagrzewał tu miejsca.
Przy drzewie ujrzał chłopaka, którego czasem widział, jak kłoci się z jego siostrą. Podszedł do niego. Nogą przysypał mu ognisko śniegiem.
- Pod drzewami się nie rozpala ognia - Powiedział pewnie spoglądając, czy czasem gałąź nie zaczyna się dymić.

Kiedy ktoś zagasił mu ognisko skierował wzrok w górę. - Przestań człowieku chory jestem i nie mam ochoty na użeranie się z tępawymi ślizgonami. Nie wstawał. Nie chciało mu się ruszać tyłka, ale różdżkę trzymał nadal w ręku, choć nic nie wskazywało by miał złe zamiary wobec chłopaka.

- W tamtą stronę do Hogwartu, potem na prawo na schody - Przyjrzał mu się dokładnie, Gryffon. Dalsze jego słowa opisały dokładną drogę do dormitorium Gryfindoru.
- Tam masz kominek. Nie uważasz, że to trochę lepsze na "chorobę"? - Podsumował całą swoją wypowiedź, kucając przed jeszcze chwilę temu palącymi się patykami. Zagorzałym obrońcą przyrody to on nie był, ale miał taki kaprys żeby potrzymać się zasad.

- Człowieku ja wolę świeże powietrze. A teraz jeśli pozwolisz. - Incendio! Powtórnie podpalił gałązki. - Nie gaś mi tego bo naprawdę się zdenerwuję. Powiedział spokojnie i przystawił ręce do ognia i zaczął je sobie grzać. jeśli Jonatan znowu zagasi mu ognisko to walnie go czymś.

- Miałem się przestraszyć? - Spytał, tak po prostu nadeptując stopą na ogień. Na tyle duży, żeby zapalić drzewo nie był. Ale jeśli Jonatan sobie coś ubzdurał, to już musiał to dostać, za wszelką cenę. Był troszeczkę rozpieszczony.
- Nie widziałeś gdzieś takiej niskiej, chodzącej wredoty? -Powiedział, myśląc oczywiście o siostrze.

Wkurzył się, wycelował różdżkę w Jonatana i krzyknął. - Incarcerous! Nie było mowy o uniku. Jonatan stał za blisko. - Nie nie widziałem jej. Powiedział ślizgonowi i wstał.
- Przecież cię tu nie zostawię. Powiedział i wycelował ponownie w związanego i mruknął. - Wingardium Leviosa! Jonatan uniósł się w powietrze i zawisł na jednej z niższych gałęzi drzewa. I usiadł ponownie pod drzewem rozpalając ognisko.

Wisiał tak nagle, nawet tego nie zauważył. Ale nic nie zrobił żeby się obronić. Również nic nie powiedział. Ziewnął tylko przeciągle i złapał się gałęzi, by po prostu się na nią wciągnąć. Że nie miał rękawiczek, to stopił trochę śniegu ale nie poczuł zimna.
- Jesteś bardzo prymitywnym człowiekiem- Powiedział wreszcie z cynicznym uśmiechem.

Spojrzał na górę na Jonatana. - Prosiłem grzecznie i nie poskutkowało. teraz trochę po wisisz. Powiedział, po czym sam zagasił ognisko, schował różdżkę i skierował się ku wejściu do zamku.

z.t