Niewysoka, drobna, o talii osy.. Do tego nieprzeciętnie śliczna z twarzy i te włosy. No i uroczy mały, lekko zadarty nosek. Wszystko dopełniały jednak oczy, w których można by się zagłębiać i zagłębiać.. Bez wątpienia @Upsilon Wild była prawdziwym chodzącym ideałem młodego pryszczatego Puchona – Christa Fergusona, który postawił sobie za cel honoru zdobyć serce i względy uroczej przyjezdnej. Problem tylko był w tym, że… zamiast jak człowiek podejść i zagadać, postawić na kontakt, zapoznanie, może zaprosić na jakąś kawę, albo – z racji warunków – szklaneczkę czy dwie bimbru, Christ postanowił.. śledzić dziewczynę. I tak przez całe przedpołudnie, zręcznie ukrywając swoją obecność. Do tego stopnia, że choć dziewczyna wiedziała, iż ktoś za nią podąża (a może to tylko halucynacje z niedożywienia?), nie mogła znaleźć delikwenta. Do czasu zawitania w pomieszczeniu socjalnym, gdzie w tym samym czasie pragnąca odpoczynku od ogólnie panującego zgiełku Krukonka – @Lunz Haryarti, adorowana była przez jednego z marynarzy, jakim był Dęty Will. Adorowana, trzeba dodać dość nieudolnie, bo kiedy dziewczyna po raz kolejny odpowiedziała wymownym spojrzeniem na zaloty mężczyzny, tak pięknie mówiącego, co by to z nią zrobił, gdyby ją tak kiedyś w porcie spotkał, postanowił zemścić się na dziewuszce. Wykorzystać do tego postanowił Christa, który ciągle nad wyraz zainteresowany podglądaniem Ups, zapomniał niemal o bożym świecie.
Widząc to Will podszedł do przyjezdnej i bez najmniejszych oporów opowiedział jej o misternym planie Lunz, która za sowitą zapłatą nakazała mu śledzić nieznajomą. Opowiadając oczywiście bardzo szczegółowo ,jak wyglądało ich spotkanie, nadmiernie gestykulując i plując, doszedł do końca swojej opowieści, po czym zostawił obie panie same z tym fantem, a wychodząc  nie zauważył już przy wejściu młodego Puchona, który chyba zbyt mocno się przestraszył.

Zaczyna którakolwiek z Was.

Wyłącznie chęć ucieczki zawiodła ją tego dnia do pomieszczenia socjalnego, które nie stanowiło żadnego szczególnego punktu wycieczkowego podczas tych wakacji. Jeśli już miała być szczera, a Ups cholernie często była ze sobą szczera, podobnie zresztą jak z innymi, choć na tym akurat nie zawsze wychodziła dobrze, od samego rana zwyczajnie się nudziła. Kręciła się w związku z tym po kolejnych poziomach statku, szukając czegoś ciekawego do roboty. Dość szybko nabrała jednak poczucia, że ktoś za nią lezie, a robił to tak nieudolnie, że rozgryzła go w ciągu pierwszych piętnastu minut. Cóż, przynajmniej tak jej się zdawało. Gdy w końcu zmęczyło ją nadprogramowe, znacznie oddalone i milczące towarzystwo, z pełną premedytacją nacisnęła klamkę pierwszych lepszych drzwi, nie bacząc na to, co może się stać, jeśli źle trafi. Ups nigdy nie przejmowała się takimi rzeczami. Pomieszczenie, w którym się znalazła, nie było wcale wyjątkowe. Wyglądało raczej obskurnie, ale dziewczynie nie robiło to najmniejszej różnicy. Przysiadła z boku, ignorując obecność dwóch innych osób. O ile chętnie pogadałaby z panną, która tam siedziała, o tyle dziwaczny marynarz kompletnie nie był w jej guście, a nawet Ups miała jakieś zahamowania. Nie potrzeba było wiele czasu, by twarz dziwnego gnojka, który śledził Ups, pojawiła się w szczelinie powstałej na skutek uchylenia drzwi. Ups już miała wstać i podejść do typka, mówiąc mu, że jest najmniej subtelnym łosiem, jakiego zna, ale wtedy para obecna w pomieszczeniu zakończyła coś na kształt rozmowy, a marynarz, o zgrozo, ruszył w kierunku rudowłosej. Nie miała pojęcia, czego mógłby od niej chcieć. Jasne, lubiła dobrą zabawę, ale jeśli akurat on chciał się zabawić, była bardziej niż mocno niechętna. Spojrzała więc na niego krzywo. Nie odniosło to jednak żadnego rezultatu, więc odsunęła się ostentacyjnie, gdy koło niej usiadł. Ale potem zaczął mówić i coś zawrzało w Ups. Ta niepozorna dziewczyna zleciła komuś, żeby ją śledził? Na miłość Merlina, co to był za idiotyczny spisek? No! Nieważne! Był spiskiem! A Ups nienawidziła spisków! Cóż... przynajmniej tych skierowanych przeciwko niej samej. Wytrzymując odór męskiego potu, wysłuchała historii do końca i pozwalając hulać w najlepsze własnej naiwności, spojrzała na dziewczynę, czerwona ze złości. Nie znała jej z Salem. Byłam więc z Hogwartu! I spiskowała przeciwko niej!
- Ej! - warknęła, próbując przykuć jej uwagę. Śledzący ją ciołek już dawno zniknął, ale ledwie zarejestrowała ten fakt. Nikt nie pogrywał z Ups! No, może poza Ateną. Ale ta tutaj... To zdecydowanie nie była Atena!