First topic message reminder :

Miodowe Królestwo

Jest to najbardziej oblegany przez uczniów sklep w Hogsmeade. Cały to obszerne i przytulne pomieszczenie jest bardzo kolorowe i pełne regałów wypchanych po brzegi niezwykłymi i bardzo smakowitymi słodyczami. Mając taki wybór zawsze trudno zdecydować się co najlepiej kupić. A można tu dostać Gumy do żucia Drooblesa, Lodowe myszy, Czekoladowe żaby, Cukrowe pióra, Fasolki Wszystkich Smaków Bertiego Botta i wiele innych pysznych słodyczy.

Likworowa pałeczka
Lizaki o wszelakich smakach
Balonowa guma Drooblego
Dyniowy pasztecik
Miętowa ropucha
Pieprzny diabełek
Blok orzechowy
Ślimak-gumiak
Cukrowa mysz
Czekoladowa żaba
Miodowe Toffi
Lodowa kulka umożliwiająca lewitację
Musy-świrusy
Kociołkowe pieguski
Paczka fasolek Bertiego Botta
Cukrowe pióro
Kwachy
Kanarkowe kremówki
Eksplodujące cukierki
Słoik waniliowo-czekoladowych karaluchów

Rozumiała podejście Darrena, sama też raczej nie brałaby byle czego i to w dodatku z byle kim. Wynajęcie własnego kąta nie było jednak takie proste, jak mogło się wydawać. Trzeba było podjąć wiele decyzji, które mogły zaważyć na tym, jak będzie się w danym miejscu mieszkało.
-Czyli planujesz po studiach zostać w Anglii? - Zapytała z zainteresowaniem. Ludzie mieli naprawdę różne plany, a ona sama nie wiedziała jeszcze, czy nie wróci do Francji. Miała nadzieję, że prędzej czy później tak się właśnie stanie.
Ze spokojem czekała aż kasjerka podliczy całe jej zakupy, których było naprawdę mnóstwo. Całe szczęście nie musiała tego dźwigać, skoro mogła wylewitować siatki całą drogę do Hogwartu. Nie było tajemnicą, że do najsilniejszych na świecie, pod względem fizycznym, to ona nie należała i takie miliony kilogramów słodyczy mogły ją bardzo łatwo wcisnąć w podłogę.
-Na pewno wystawię odpowiednią recenzję, jak tylko uda mi się wszystkiego spróbować. - Posłała mu uśmiech, gdy czekała aż zostanie obsłużony przy kasie. Trzeba było przyznać, że mogli nakarmić tymi słodyczami pół Hogwartu i jeszcze pewnie by im coś zostało.
-Chyba na dzisiaj mam dość zakupów. Teraz trzeba będzie to wszystko ładnie spakować. Mam nadzieję, że się do świąt wyrobię. - Nałożyła na głowę czapkę, którą zdjęła, gdy weszli do środka i szczelnie zawinęła się szalikiem, żeby nie zmarznąć na chłodnym, grudniowym powietrzu.

Kwestia odnalezienia własnego kąta na ziemi nie była łatwa, ale wiele osób miało już jakieś plany związane z życiem po opuszczeniu murów zamku. Ona sama wiedziała tylko tyle, że musi mieszkać w miejscu, w którym będzie mogła pracować i wszystkiego doglądać. Nie widziała innej opcji, choć nie wiedziała jeszcze, jakie nieszczęście sprowadzi na nią los w te święta.
-Trzy różdżki? To ta restauracja, do której nie wpuszczają już mugolaków? - Zapytała, bo słyszała krążące po zamku niezadowolone głosy, które buntowały się przeciwko takiemu stanowi rzeczy. Sama jakoś średnio się tym interesowała, wiedząc co o mugolach sądzić powinna. Zapisała się jednak do Wspólnego Domu i była ciekawa, czy to ugrupowanie będzie w stanie ją czymś przekonać.
-Myślę, że możemy się udać na coś ciepłego. Mają tam może grzane wino? - Zapytała, po czym dała się poprowadzić w stronę lokalu, o którym mówił krukon.

//zt x2

+

Nie ma co się dziwić, że kiedy tylko Alec znalazł chwilę czasu, to udał się do Hogsmeade. Miał jedno, bardzo konkretne miejsce do odwiedzenia i chciał je sprawdzić jak najszybciej. Wielokrotnie słyszał o tym, jakie to niesamowite rzeczy można było odnaleźć w Miodowym Królestwie, lecz niestety dotychczas nie miał sposobności go odwiedzić. Kto jak kto, ale taki wielbiciel czekolady jak Alec, mógł tam z pewnością zaszaleć, więc zamierzał dokładnie sprawdzić, co tak wspaniałego miało to miejsce w swojej ofercie sprzedaży. Co prawda nie bardzo wierzył, że będą posiadać coś, co jeszcze może go zaskoczyć, ale kto wie… Może się okaże, że najlepsza czekolada, jaką w życiu jadł, była od zawsze skrywana pod szyldem Miodowego Królestwa?
Pogoda nie rozpieszczała, gdy wybrał się do wspomnianego sklepu. Niepocieszony tym faktem, założył kurtkę i praktycznie całą drogę posiłkował się parasolem. Mimo to, nim dotarł na miejsce, zdążył już porządnie zmoknąć. Niepocieszony tym faktem, wszedł do środka, choć widok, który tam zastał, wynagrodził mu cały trud, jaki włożył w tę podróż! Wszędzie piętrzyły się stosy różnorakich słodyczy. Lizaków, cukierków, żelków, ciastek i ciasteczek wszelakiej maści. No i czekolady! Stosy różnorakich czekolad, tak niesamowitych, jak tylko Alec był sobie w stanie wyobrazić, a nawet lepszych. Niczym małe dziecko, ze świecącymi się od ekscytacji oczami, od razu podszedł do jednej z półek, gdzie oferowano te z nadzieniem tak ekscentrycznym jak to tylko możliwe.
Merlin sprawił, że znalazł się w niebie...

Przyszedł wrzesień i choć nie był to żaden szczególny miesiąc, Ruda już czuła, że potrzebuje słodkiego doładowania. Wzięła sobie naprawdę wiele obowiązków na kark, a do tego zbliżał jej się okres, więc potrzebowała słodyczy. Trochę naiwnie liczyła, że już teraz będzie mogła zaopatrzyć się w pokazane jej przez Darrena cuda, jakimi były karmelkowe wampiry, więc gdy tylko miała dłuższy czas wolnego, ubrała się ciepło i ruszyła w stronę Hogsmeade.
Jak zawsze posiłkując się wyczarowaną parasolką przemierzała drogę swobodnie, lecz pewnie, mijając po drodze mniej lub bardziej znajome twarze. Szczerze cieszyła się na powrót do szkolnej rzeczywistości i nie mogła się już doczekać, co przyniesie.
Weszła do środka suchutka, kończąc działanie magicznej ochrony przed deszczem i od razu zaciągając się zapachem łakoci, który uderzył jej nozdrza. Miodowe Królestwo było dość tłoczne, ale Ruda wiedziała, które półki interesują ją najbardziej i to tam właśnie ruszyła. Niestety miała tego pecha, że tuż przed nią wyrósł jakiś dryblas, który zasłaniał jej widok na asortyment, który pragnęła zobaczyć.
-Przepraszam, mógłbyś się przesunąć? Albo chociaż udzielić mi informacji, czy mają już tu karmelowe wampiry? - Zaczepiła chłopaka, bo raczej nie miała zamiaru na siłę przestawiać go na inne miejsce.

@Alec Taylor

Kompletnie stracił kontakt z rzeczywistością i otaczającym go światem. Byl tak zafascynowany widokiem tych niesamowitych słodyczy, że nic innego nie mogło mieć teraz dla niego znaczenia. Każdy, kto go znał, wiedział doskonale, jak bardzo kochał słodycze, a już w szczególności czekoladę i wszystkie wyroby czekoladopodobne. Nic dziwnego, że całkowicie przepadł, gdy znalazł się przed półką zastawioną wyłącznie tymi łakociami. Wpatrywał się w nie, jakby było to przynajmniej najpiękniejsze dzieło na świecie. Ślina wypełniła jego usta na myśl o spałaszowaniu tego wszystkiego. Merlinie kochany, Morgano słodziutka. Już nawet przemoczone ubrania nie miały dla niego aż takiego znaczenia.
Słowa, jakie skierowała do niego jakaś dziewczyna, były tak nienaturalne w tej scenerii, że pierwotnie nie zwrócił na nie żadnej większej uwagi. Dopiero po chwili czy dwóch, jego mózg zakodował informację, że ktoś coś do niego mówi! Otrząsnął się z dziwnego uwielbienia w które wpadł, co widać było na jego twarzy, do której powróciło racjonalne myślenie.
- Em, sory, tak, już się odsuwam - zwrócił się do rudowłosej dziewczyny, posyłając w jej kierunku charakterystyczny uśmiech. Po sekundzie czy dwóch przypomniał sobie, co jeszcze prócz przesunięcia się, mówiła dziewczyna. - Widziałem te karmelowe wampiry. Tam, na najwyższej półce - wskazał odpowiednie miejsce na regale, do którego on mógł sięgnąć bez najmniejszego wysiłku, a dziewczyna... pewnie niekoniecznie. Czasami jednak przydawał się ten jego naprawdę duży wzrost.

Sama w przeciwieństwie do niego nie odleciała we własny świat. Rozkoszowała się otaczającymi ją widokami i zapachami, jednocześnie świadomie brnąc tam, gdzie liczyła znaleźć słodycz, jakiej szukała. Niestety, jakiś wysoki chłopak stanął jej na drodze i nie mogła dojrzeć, czy asortyment już został zaopatrzony w to, co chciała, czy też jeszcze nie.
-Dziękuję. - Uśmiechnęła się do niego, gdy w końcu zauważył jej obecność, ale to nie był koniec problemów. Wyciągnęła swoją ręką i z zawodem zdała sobie sprawę, że nie dosięgnie do skarbu, po jaki przyszła. Nie była jednak bezradna. Wyciągnęła różdżkę, by przy pomocy Accio sprowadzić kilka karmelkowych wampirów na ziemię. Niestety, jej zaklęcie zadziałało aż za dobrze i zarówno ją, jak i stojącego obok chłopaka przysypała góra słodyczy.
-Wybacz, nie chciałam. - Powiedziała, próbując posprzątać bałagan jaki narobiła. -Z drugiej strony, przynajmniej nie musimy się już wysilać. Masz na coś ochotę? - Zażartowała, po czym wskazała na walające się obok słodycze, wsadzając sobie około tuzina karmelkowych wampirów do koszyka. Nie miała zamiaru zmarnować takiej przychylności losu.

@Alec Taylor

Przyglądał się z ciekawością dziewczynie, kompletnie niepewny, czy miał wcześniej okazję ją poznać, czy niekoniecznie. Jakoś tak kojarzył ją z widzenia, ale pewnie nie mieli ze sobą zbyt wiele wspólnego. Nic dziwnego. W Hogwarcie wiele było takich osób, które Gryfon znał wyłącznie z widzenia i kompletnie nie zamienił nigdy nawet jednego zdania. Nie to, że jakoś unikał ludzi, czy coś, po prostu nie czuł potrzeby zaprzyjaźniania się z każdym mijanym przez niego na szkolnym korytarzu uczniem.
Obserwował jak próbowała sięgnąć po wybrane przez siebie łakocie, które były jednak zdecydowanie za wysoko. Już miał po nie sięgnąć, wykorzystując w tym celu swój ponadprzeciętny wzrost, ale okazało się, że dziewczyna postanowiła po prostu skorzystać z magii. Zdążył jedynie nieco osłonić swoją głowę, a już sterta czekolad, cukierków i lizaków leciała na niego i dziewczynę. Od kilku cuksów oberwał mocniej, od kilku słabiej, ale jakoś nie miał tego za złe.
- Daj spokój, nie przepraszaj - powiedział, strzepując ze swojego barku pasek długiej gumy balonowej, który się tam znalazł. Sięgnął do kieszeni spodni po swoją różdżkę, aby pomóc dziewczynie w doprowadzeniu tego wszystkiego do pierwotnego porządku. - W sumie to miałem nieco ograniczyć czekoladę, ale skoro ta dosłownie mnie zaatakowała… - wyszczerzył zęby do dziewczyny, po czym pochylił się i od razu złapał trzy losowe tabliczki. No nie mógł odmówić, kiedy los sam stwarzał mu takie a nie inne warunki… Przecież to by było sprzeczne z jego naturą!
- Tak w ogóle, to Alec jestem - przedstawił się dziewczynie. Teraz jakoś zyskał pewność, że nawet jeśli ją już wcześniej widział, to kompletnie nie wiedział, z kim ma do czynienia. A nic tak nie łączyło dwojga ludzi jak obsypanie górą słodyczy.

Hogwart był na tyle duży i tłoczny, że ciężko było znać każdego, kto przemierzał jego korytarze. Ruda oczywiście starała się jak mogła zapamiętać chociażby ślizgonów, których miała pod opieką, ale mnogość nazwisk zdecydowanie jej tego nie ułatwiała. Była pewna, że kojarzy chłopaka z jakiś zajęć, ale nie potrafiła niczego konkretnego przypisać do tej twarzy.
Niepotrzebnie i bezmyślnie narobiła bałaganu, który czuła się w obowiązku teraz posprzątać. Na szczęście nie dostała od nieznajomego zjeby, a raczej pomoc, co naprawdę ją ucieszyło. Tacy gryfoni to był skarb!
-Znak prosto z niebios, że trochę cukru czasem się przyda szczególnie, że idzie Halloween. To chyba nie jest najlepszy czas na dietę. - Uśmiechnęła się, samej pakując do koszyka kilka łakoci, które uwielbiała.
-Irvette, miło mi. - Wyciągnęła ku niemu dłoń, by dopełnić formalności, a następnie wrócić do sprzątania całego tego bałaganu. -A wystarczyło schować dumę i poprosić Cię o pomoc. Następnym razem nie popełnię tego samego błędu. - Uśmiechnęła się do niego, gdy kolejne łakocie lądowały z powrotem na swoich oryginalnych miejscach. Kątem oka widziała obsługę, która średnio przychylnie się na nich patrzyła, ale nie mogła zbyt wiele w tym temacie zrobić. Nie chciała powodować takiego zamieszania.

Nie potrzebował, aby wszyscy go kojarzyli i wiedzieli kim jest, szczególnie, że posiadał silne przekonanie co do faktu iż jego popularność mogła dotyczyć tylko jego pochodzenia i niedawnego pojawienia się w szkole. No i może jeszcze tego, że posiadał dwójkę rodzeństwa, łudząco do niego podobnego. Nie miał więc nic przeciwko poznaniu kogoś, kto o nim nie słyszał i kto w sumie miał w nosie, kim jest. Kogoś, kto nie będzie patrzył na niego jak na dziwoląga z obcej szkoły i to uczucie było tak po prostu, po ludzku miłe.
Parsknął śmiechem na jej słowa i pokręcił głową z niedowierzaniem. Faktycznie, zapomniał o tym, że Halloween jest za pasem i za niedługo wszyscy będą myśleć wyłącznie o dyniach i tym, aby dobrze zabawić się na jakiejś halloweenowej imprezie.
- W takim razie, chyba powinniśmy dzisiaj zrobić porządne zapasy. Wiesz, zanim podniosą ceny przed wysypem chętnych do zrobienia zakupów uczniów - oznajmił po czym, zgodnie ze swoimi słowami, wrzucił do swojego koszyka garść różnorakich słodyczy. Jakieś cukierki, jakieś lizaki, wszystko to, co bez wątpienia było po prostu pyszne!
Uścisnął jej dłoń, zwracając uwagę na obcobrzmiące imię. W Wielkiej Brytanii takich raczej się nie spotykało na co dzień i miał tego świadomość.
- Też nie jesteś stąd, co? - zapytał, zanim zdążył ugryźć się w język. Sama dziewczyna na pewno domyśliła się, że Alec Anglikiem nie był. Nawet gdyby nic nie mówił, a mówił całkiem sporo, jak na swoje umiejętności, to jego akcent mówił sam za siebie. I prawdopodobnie szybko zdradzał jego pochodzenie. - Wiesz, proszenie o pomoc, to nic nadzwyczajnego, jakby ktoś mnie o to pytał - dodał po chwili, wzruszając delikatnie ramionami przy tych słowach.

Ruda nie była raczej kimś, kogo nie obchodziło, kim jest jej rozmówca, choć jeżeli nie kojarzyła nazwiska z jakimś czystokrwistym rodem po prostu przejmowała się tym mniej, nie musząc martwić się o odpowiednie podejście do danej osoby i zachowanie wszelkich konwenansów.
We Francji Halloween nie było aż tak popularne, ale Irv polubiła tę tradycję, z jaką dużo lepiej zapoznała się po przeprowadzce. Imprezy podczas których mogła wcielić się w kogoś innego były jednymi z jej ulubionych i zawsze chętnie przyjmowała na takowe zaproszenia, co roku dając z siebie wszystko, by jej strój zachwycał nie tylko otoczenie ale i ją samą.
-Dokładnie dlatego tu przyszłam. Nie przepadam za zakupami w tłumach, choć ceny aż tak nie robią mi różnicy. Całe szczęście słodycze nie psują się tak szybko i nie trzeba się martwić, że kupimy coś nieświeżego. - Przyznała mu po części rację, choć szczerze nawet nie pomyślała o tym, że ceny ulegną zmianie. Jej sakiewka miała się dobrze jak zawsze i nie musiała się tym przejmować.
-Pochodzę z Francji. W Anglii znalazłam się trzy lata temu. - Potwierdziła jego słowa. Jej imię nie raz budziło wątpliwości w krajach, w których się znajdowała, ale nie przeszkadzało jej to. Znała jego znaczenie i przede wszystkim znała wartość osoby, która za tym imieniem stała, więc dumnie je nosiła i naprawdę lubiła, choć dla niektórych mogło być dziwaczne. -Jesteś Amerykaninem? - Zapytała, nie chcąc z góry stwierdzać faktu, choć jego akcent wskazywał raczej na tamtą część świata niż jakieś bardziej egzotyczne miejsce. Wiedziała jednak, że jest możliwość, że się pomyliła. -Wiele osób tak uważa, ale nie można być wiecznie zdanym na czyjąś pomoc, prawda? - Przechyliła lekko głowę dając jednocześnie upust swojej opinii jak i będąc ciekawą, co Alec sądzi na ten temat. Lubiła poruszać różne kwestii osobowościowe z ludźmi, choć nie ze wszystkimi jej to wypadało. Gryfon wydawał się jednak na tyle przystępny, że nie bała się zadać mu tego pytania. Podobnie, jak miała z Harielem podczas ich wyprawy do opuszczonych szklarni.