Kosteczka: 1 - zaklęcie ofensywne nietrafione w przeciwnika

Doceniał to jak opanował już zaklęcie oszałamiające i do jakiego poziomu w jego rzucaniu doszedł. Oczywiście... Mógł się jeszcze potknąć, ale to czego dokonał jeszcze przed chwilą spowodowało u niego dość spore zadowolenie. Z resztą było to widać po nim bardzo dobrze - głównie ze względu na raz po raz przebłyskujący na jego twarzy uśmiech. Również uznanie z ust Ode, tuż po tym jak ściągnął z niej zaklęcie miało w tym swoje odbicie.
- Starałem się... - Skomentował posyłając jej uśmiech.

Niemniej musiał pamiętać, że nie ma już czasu na zbytnie konwenanse, ze względu na to, że pojedynek nadal się toczył, a oni zdawali się nadal nie powtórzyć zbyt wielu zaklęć. Jeszcze tyle na nich czekało biorąc pod uwagę objętość rozdziału opatrzonego komentarzem odnośnie zaklęć ofensywnych w ich podręczniku do Zaklęć i uroków. On sam teraz wertował swoją pamięć w poszukiwaniu coraz to bardziej wymyślnych zaklęć. Nagle wpadło mu do głowy jedno, którego jeszcze nigdy nie próbował, a mogłoby okazać się całkiem przydatne. Pytanie było tylko... Czy aby na pewno dobrze je pamiętał...

Z rozważań wyrwało go zaklęcie lecące w jego stronę, na które o mało nie wpadł. Udało mu się odskoczyć w ostatniej chwili, a zaklęcie, trafiając w ścianę, poczyniło w niej niewielki uszczerbek. Niby dziurkę. Zszokowany popatrzył to ja obrażenia spowodowane ścianie, a to na Odeyę.
- Coś mocne to zaklęcie... - Zażartował. Kompletnie szkody zadane obiektowi, nie przekładały się na potencjalny skutek użycia na człowieku i doskonale sobie z tego zdawał sprawę.

Starał się skupić, wyklarować trochę zamglone myśli, a trzeba przyznać, że rozpraszał się coraz bardziej jakby tracąc siły. Nic w sumie tym dziwnego, bo już trochę tutaj siedzieli. Wiedział też, że jeszcze trochę pracy przed nimi, a on sam nie powinien po sobie pokazywać jak bardzo jest zmęczony.
- Ceruisam! - Rzucił czekając na finalny efekt. Różdżka bądź co bądź zaiskrzyła, ale czy zaklęcie działa to nie był do końca przekonany.

@Odeya Worthington

Atak: 3 - atak udany, ale przeciwnik może się bronić

Pierwszy raz kiedy tego dnia użyła zaklęcia Tarantallerga Cassian skutecznie się przed nim obronił, ale tym wystarczyło, że tylko odskoczył, ale i tak czar był dość słaby - sądząc po ścianie. Widząc wzrok Gryfona, wzruszyła ramionami, a po jego słowach zaśmiała się.
- Taaa, bardzo. Jeszcze kiedyś się ugadamy to tylko to na Ciebie będę ćwiczyć. Przez parę godzin - obiecała mu, rozbawiona. - A Ty przy okazji osłuchasz się z inkantacją - dorzuciła po chwili, przypominając sobie, że chciał poćwiczyć wymowę tego uroku.
Kolejny atak, który wyprowadził Beaumont zapowiadał się dobrze. Serio, spodziewała się, że za moment poczuje pieczenie i upuści magiczny patyk, trzymany w dłoniach. Ale nic takiego się nie spało, bo płomień zaklęcia, użytego przez przyjaciela nawet do niej nie doleciał.
- Wow, widać, że obydwoje jesteśmy w szczycie formy - palnęła nagle, widząc, że tyle czasu ule dziś poświęcili na trenowanie zaklęć chyba przyniosło nie tylko pozytywny efekt w postaci podszkolenia umiejętności, ale także ogólnego zmęczenia.
Za chwilę podniosła różdżkę, aby znowu wymierzyć ją w kierunku Cassa, tym razem chcąc zadziałać trochę inaczej.
- Aquamenti - rzuciła, wykonując odpowiedni gest ręką, a zaklęcie pomknęło ku chłopakowi. Co prawda nie był to typowo ofensywny czar, ale kto powiedział, że nie może go zaatakować w inny sposób?

Obrona: 2 - Obrona nieudana, zaklęcie przeciwnika w ciebie trafiło.

Zaklęcie niekontrolowanego pląsu nóg mogło być prawdziwym koszmarem i tak Cass jak i Ode doskonale o tym wiedzieli. Niemniej jednak... Fajnie byłoby posiąść taką umiejętność i gdzieś w środku chłopak zazdrościł swojej kompance, nawet jeśli byłoby to tylko jedno zaklęcie z całego spisu.
- Zamierzam wytańczyć się na balu... Zaklęcie nie powinno być potrzebne. - Powiedział uśmiechając się w kierunku dziewczyny.

I faktycznie... Z minuty na minutę i zmęczenie wdawało się we znaki. Nie było to jedynie puste miotanie zaklęć w tę i w drugą stronę. Robili uniki, przemieszczali się... Ale i magiczny rdzeń pobierał jakąś część energii. Nic więc dziwnego, że nim się obejrzeli i czas już ich pojedynku minął i zmęczenie dość mocno zaczęło wdawać się we znaki.
- Tak... Ewidentnie. Chociaż... Może to zmęczenie. - Postanowił niewypał zrzucić na poczet ogólnego wyczerpania. - Kończymy po tym? - Powiedział wskazując na różdżkę dziewczyny swoją różdżką.

Tuż po zgodzie od niej otrzymał dość nieprzyjemny chlust zimnej wody prosto w twarz. Nie zdążył Bądź kompletnie nie zauważył rzucanego w jego kierunku zaklęcia. Na jego twarzy wymalowało się zdziwienie, ale chyba... Ogólnie był zadowolony, że to nie było zaklęcie, które na ten przykład by go ogłuszyło. To mogłoby być naprawdę męczące.
- Dziękuję Panno Worthington. Prysznic był wyborny... - Zażartował susząc się w międzyczasie zaklęciem “Chłoszczyć”.

Następnie podszedł w kierunku swojej torby, po raz kolejny dotykając swoją ręką łysej głosy. Przygryzł dolną wargę... Czyli teraz czas najwyższy poszukać Maxa. A może znajdzie coś na własną rękę?
- To następny w przyszłym tygodniu? - Zagaił półżartem półserio... Na dobrą sprawę takie treningi co jakiś czas to nie był głupi pomysł, a najwidoczniej... odpowiadał i jednej i drugiej stronie.

@Odeya Worthington

[z/t x 2]