W końcu ta cholerna wróżba poszła sobie i mogli rozmawiać już zwyczajnie. Na całe szczęście, bo obrzydliwie dziwnej szczerości nie potrafiłby też znieść za długo, a wiedział o tym, że te ciasteczka czy co tam on zjadł wtedy na uczcie mogły mieć różny skutek. Długoterminowy albo... krótkoterminowy. Jednego mógł być pewien - kiedyś przemijało. I dobrze, że stało się to teraz. Zaczynając przyglądać się temu wszystkiemu, Zeph postanowił zbliżyć się najpierw do pucharków. Coś mu z nimi nie grało. Jakby coś lekko się trzęsło, albo... wylewało. Otworzył gablotę, wyjął jeden z pucharków i otworzył dziwnie luźną pokrywkę, a pod nią... bulgoczący szlam.
– Na bonsaie Hampsona, patrz... Jakiś idiota postanowił zrobić sobie żarty i zepsuć pucharki. Dobra, to ty spróbuj je wyczyścić, a ja wezmę te pucharki wszystkie wyjmę i po kolei będę je czyścił, ok? – No, w sumie to postawił go przed faktem dokonanym, bo właśnie zaczął je wyjmować i kłaść OSTROŻNIE na ziemię, aby to całe coś nie wylało się na podłogę. Nie wiadomo jakie mogło mieć efekt. Jedno machnięcie koślawo różdżką i zaraz pucharki zaczynały czyścić się same z pomocą Tergeo. Kiedy te coś zostało spłukane jak w kiblu, van Wieren zaczął rzucać Chłoszczyść do kompletnego wyczyszczenia pucharków i sprawienia, że będą się błyszcześć. A na końcu... Reparo. – Ostrożnie, dopiero umyte. To mówisz, że od pierwszego roku. To co ogółem sądzisz o tym wszystkim co się dzieje w Hogwarcie. Zmiany, ludzie, podział domów. Sądzisz, że to ważne? – Detektyw van Wieren się trafił.

Szczerze to w przeciągu miesiąca nie rzucił tylu zaklęć służących do czyszczenia, niż przez te ostatnie trzy dni. W tym tempie to wysprzątają cały zamek. No może poza zakazanym korytarzem. Chociaż gdyby tak się uprzeć, to może i tam dałoby radę. Drake ostrożnie rozglądał się po izbie szukając wszelkiego brudu i potencjalnych kawałów jakie ktoś postanowił tu zostawić. Każde zakurzone miejsce czyścił za pomocą zaklęć. Przerwał dopiero kiedy Zeph zwrócił jego uwagę na puchary ze szlamem. Podszedł, zerknął i nawet powąchał... Nie ma co. Guano sów waliło gorzej. -Ktoś ma raczej denne poczucie humoru - Skomentował pucharki. Gdyby Drake się za to zabrał, to zdecydowanie przyszykowałby niemiłą niespodziankę dla osoby która postanowiła otworzyć wieczko. Nie do końca rozumiał żartów w tym stylu. -Chociaż... Jeśli ktoś miałby szlaban, to może jednak trochę zabawne... Ponieważ podczas szlabanów podczas których trzeba coś czyścić, zazwyczaj nie można czarować. A to oznacza że ktoś zajmowałby się czyszczeniem tego bulgoczącego błotka, musiałby to robić ręcznie. To nie było denne poczucie humoru, tylko okrutne. Kiedy Van Wieren czyścił pucharki, Drake te już gotowe odkładał zaklęciem z powrotem na półki. -Zmiany jakieś wielkie nie zaszły, więc myślę że można się do nich przyzwyczaić. Co do ludzi, to większość da się znieść. A jeśli chodzi o podział domów ogólnie mi się podoba. Łatwiej czasem wtedy odgadnąć cechy osobowości innej osoby, jeśli tiara podczas przydziału się nie walnęła. Poza tym wprowadza to zdrową rywalizację, co podoba mi się jeszcze bardziej. - Powiedział wciąż ostrożnie odstawiając pucharki. Ruszył dalej gdzieniegdzie rzucając Chłoszczyść, Tergeo, a jeśli była potrzeba to też Finite albo Disclore.- Skąd w ogóle jesteś? - On też pozadaje trochę pytań. Przecież może. Zwłaszcza że musi coś robić, kiedy pacyfikuje to miejsce z brudu i nieczystości. Wtedy też zobaczył że jakiś dzban postanowił zostawić w gablocie łajnobombę. Westchnał z myślą że ludzie chyba nie mają co robić w życiu. Ostrożnie otworzył gablotkę i wycelował różdżką w niespodziankę. Zanim cokolwiek zrobił to rzucił na łajnobombę Finite oraz Disclore. Dlaczego? Bo gdyby on zamknął łajnobombę w gablocie, to nałożyłby na nią Geminio żeby ta zaczęła się namnażać, kiedy ktoś ją weźmie do łap. -Duro. Reducio.- Teraz łajnobomba była małą kamienną kulką, która nie stanowiła aż takiego zagrożenia dla ich nozdrzy.

– Drakensberg. Bardzo dużo odkrywców, mieliśmy nawet możliwość pływania z pingwinami. Czasem się zdarza, jak się żyje przy lodowcu. Nie wiem co dalej mogę powiedzieć... – Bo w sumie nie wiedział czy chciał. Ważne, że gryfon poznał już z jakiego zakątka świata go tu przygnało. To chyba było naprawdę daleko od Anglii... Nawet bardzo daleko. Jeśli ktoś się zastanawiałby co tu zatem robi, skoro wokół było bliższych szkół... Odpowiedziałby chyba tylko "nie wiem, mam swoje powody". I chyba tak byłoby najlepiej zwłaszcza, że pomimo wesołości chłopaka i faktu, że był otwarty... Wewnętrznie van Wieren nadal mu nie ufał i nie zamierzał ryzykować tego, że powie coś więcej o sobie. Ci, co go poznawali już za dobrze wiedzieli skąd był. A zapewne też informacja, że jest "turystą" nie uciekłaby myśli i plotce innych. Dlatego po roku już się przyzwyczaił i wiedział, że wszystko trzeba powoli i spokojnie. Nawet w poznawaniu ludzi. Choć teraz... Nie chciałby ich poznawać. Ich ogólne spotkanie wyszło po prostu z faktu, że chcieli oboje zrobić coś dobrego dla szkoły. Dlatego następne rzeczy jakie robił to wyjmował z półek... śpiewające i zamienione literami odznaki... Sigh... Ktoś miał bardzo górnolotne poczucie humoru. Woźny będzie szczęśliwy, że nie będzie musiał tutaj majstrować. Rzucił parę razy różdżką, dowiedzieć się, że niektóre z nich... odskakiwały na boki. – Eee... Wiesz może co zrobić z... tym? – Poprosił o pomoc.

Nieco się zaskoczył kiedy usłyszał nazwę szkoły. Z tego co kojarzył to była ona dosyć kurde daleko. O powody przeniesienia się do Wielkiej Brytanii nie pytał. Nawet jeśli trochę go to ciekawiło, to nie chciał się na dzień dobry nowopoznałej osobie w prywatne sprawy pchać i węszyć. Wiedział że może to ludzi zrazić, bo sam na przykład się stresował jak ktoś zaczął go wypytywać o prywatne rzeczy. Zwłaszcza w momencie kiedy chodziło o pełnię. No chyba że jest lekko wstawiony. Wtedy to nie czuł się aż tak zestresowany i nawet im odpowiedział, przez co Olivia uciekła na piętro. Długo następnych rzeczy do naprawienia szukać nie musiał, bo natknął się na puchary, którym... ktoś dorobił wąsy. Zaklęciem łysienia się ich całe szczęście pozbył. Na prośbę o pomoc przybył szybciej, niż Brooks zaciągała krukonów na trening. -Wow... Ktoś tu się postarał. - Spróbował pomóc z tym ustrojstwem, ale Finite nie działało, bo ustrojstwo uniknęło. Ok. Tak się nie będą bawić. -Ja zamrażam, ty odczarowuj dobra? - I tak zaczął rzucać niewerbalne Arresto momentum na odznaki żeby je zamrozić w czasie, a tym samym pozwolić Zephowi je odczarowywać. Oczywiście niektóre unikały jego zamrażania, ale już nie przeciwzaklęcia Van Wierena. -Irytujące ustrojstwa.- Powiedział kiedy z nimi skończyli. Idąc dalej naprawił za pomocą reparo zniszczoną gablotę, ale napotkał kolejny problem. Z jednego z pucharów waliło jak z szamba. -Ja pierdole...- Na szczęście byli już lekko uodpornieni na ten zapach po tym jak sowiarnię sprzątnęli. Szkoda że nie całkowicie. Odruchowo rzucił zaklęcie wydzielające ładny zapach żeby chociaż trochę przykryć ten odór. Miał szczerą ochotę unicestwić ten puchar razem z zawartością, ale władze szkoły mogą być z tego powodu niezadowolone.

– Ktoś ma naprawdę dziwne poczucie humoru... – Stwierdził van Wieren, drapiąc się po głowie. W tej szkole dużo rzeczy mogło go nie zdziwić, ale fakt, że ktoś postanowił właśnie tak kombinować z czymś... ważnym dla szkoły, powodowało, że automatycznie jakoś było mu mniej do śmiechu. Więc po prostu wypadało wziąć się do roboty. Podobnie jak Lilac, czekał do momentu aż ten nie rzuci Aresto Momentum, aby mogli zająć się spokojnym likwidowaniem efektów zaklęcia. Proste, że owe rzeczy kończyło się równie prostym "Finite", ale trzeba było dostać więcej czasu i precyzji. Skinął więc z wdzięcznością w stronę Gryfona, aby dokończyć wszystko co było z tym potrzebne i różdżką cofnął je do gabloty. No, teraz było coś z tym pucharem zrobić trzeba. W sumie miał pomysł, a uroczy i przyjemny zapach tylko go w tym umacniał.
– Ty, a dlaczego po prostu nie zniszczysz tego pucharka, nie rzucisz ponownie zaklęcia czyszczącego, a jak tego już nie będzie to użyć reparo. Użył jakiejś słabszej bombardy czy coś. – Zaproponował dobre rozwiązanie z użyciem prostych zaklęć. No, czy dobre to mogliby się niedługo przekonać.

-Bardziej... Dziecinne. Może jacyś trzecioklasiści to zrobili? Albo czwartoklasiści? - Powiedział myśląc na głos. Nie chciało mu się teraz za bardzo szukać winnych, bo szczerze i tak by ich nie znalazł choćby nie wiadomo jak by się starał. Uczniów w szkole było przecież po prostu za dużo żeby udało mu się to zrobić, prawda? Jedyne co mogli zrobić, to przynajmniej ogarnąć ten cały syf, który został przez gagatków tu pozostawiony. Co do pucharu, to propozycję Zepha rozważył i wydała mu się ona rozsądna. -Nie aż takie głupi pomysł. Spróbuję to zrobić. - Rzucił i faktycznie spróbował się jakoś za to zabrać. Zniszyć, wyczyścić, naprawić. Strasznie proste, ale na szczęście skuteczne rozwiązanie. Rozejrzał się następnie po okolicy wypatrując co jeszcze można naprawić. Nie zostało tego wiele, ale niestety nadal trochę tego zostało do ogarniania. Na przykład Inny puchar uciekający kicając na króliczych nóżkach. Drake rzucił w jego kierunku zaklęcie wycofujące transmutację, ale ten spierdolił. Drake zaczął więc go gonić rzucając w niego zaklęcia, ten przed każdym postanawiał uskakiwać na boki. Szczerze? To Drake odnosił powoli wrażenie że ten puchar się z niego nabija. Oj tak... Pomoc z tym zdecydowanie by się przydala. Trzeba gnoja złapać w dwa ognie.

kostki: 6

Przepisywanie jakichś pierdół nie wydawało się straszliwym zadaniem. Zdecydowanie wolał coś tam przepisywać niż siedzieć w łazience i szorować lustra przy Jęczącej Marcie. Musiał jedynie zadbać o to, aby nie zasnąć bo jednak zajęcie było usypiające. Przepisywanie cholerstwa zajmowało mu więcej czasu bo robił to powoli. Nauczyciela nie obchodziło tempo, najwyraźniej miał dużo czasu przez co Eskil często przesiadywał nad tym półtorej godziny dłużej niż trzeba. W pewnym sensie było mu to na rękę. To dobry sposób aby uciec od rozmów z paroma osobami, na co nie miał sił. Humor miał paskudny i nie chciało mu się wyjaśniać dlaczego, więc przepisywał powoli akta, co było odbierane przez nauczyciela jako próby zbuntowania się i pokazania złośliwości. Ach, ci "dorośli". Łatwo przypinali łatki i pozwalał mu tak myśleć. Nawet nie zwracał uwagi na zapisywane słowa. Dopiero po jakimś czasie ból dłoni zaczynał mu dokuczać. Nie dość, że nie miał na niej wyleczonych skaleczeń (nie zamierzał chodzić do pielęgniarki) to jeszcze po trzeciej godzinie przepisywania palce drętwiały od trzymania pióra. Atrament nie raz i nie dwa wylewał mu się na palce, a senność opadała na powieki. Tłumił ziewnięcia, siedział krzywo, babrał się w tym, ale fakt faktem nie podskakiwał. Odbębnić i zapomnieć, to był jego plan. Kiedy sięgał po kolejne żółte i brudne od czegoś akta, zauważył kątem oka jakąś książkę pod stolikiem. Sięgnął po nią, ale dlatego, aby podłożyć ją sobie pod kartkę papieru. Gdy jednak zobaczył, że książka opowiada o kolekcji figurek smoków to ukradkiem sobie do niej zerknął, dając przy tym troch wytchnienia obolałej dłoni. Przynajmniej skończyło się ziewanie. Nawet nie zwrócił uwagi, że robi sobie przerwę bezczelnie na oczach nauczyciela. Jęknął i wkurzał się kiedy za karę dostał kolejny dzień szlabanu. Oburzył się, zbulwersował, nawet odezwał jakie to niesprawiedliwe, ale z doświadczenia wiedział, że z nauczycielem nie da się dogadać. Ci wiedzieli tylko swoją rację i nie obchodziło ich nic innego. Spoglądał na nich bardzo ponuro, krytycznie i krzywdząco niczym prawdziwy siedemnastoletni buntownik. Nic nie mógł zrobić, musiał przyjsć kolejnego dnia i męczyć się się dłużej. Te głupie szlabany dawały mu się we znaki. Wiedział już, że nie weźmie pióra do ręki przez następny miesiąc i zaprzyjaźni się z tym samopiszącym. Palce lewej dłoni miał tak odrętwiałe, że nie rzuciłby nawet prostego zaklęcia. Psioczył, ale przyszedł na ten dodatkowy dzień karny bo jakby to zlekceważył to cała farsa zaczęłaby się od nowa. Klął w duchu i chyba na stałe przykleił do siebie minę podminowanego nastolatka.

| zt