Hej Artie,

wybacz, jeśli odczułeś, że ostatnio poświęcam Ci zbyt mało czasu. Prawda jest taka, że u mnie również trochę się zadziało, muszę więc posortować kilka istotnych spraw zanim w ogóle odczuję, że jestem w stanie pokazywać się innym na oczy przez okres dłuższy, niż zajęcia lekcyjne. Cieszę się, że mimo to nie przebywasz na co dzień sam. Odkrywanie nowych znajomych chyba jednak nie jest aż takie tragiczne?

Nie musisz przepraszać, na dobrą sprawę, naprawdę nie masz za co. Jeżeli zaś uważasz, że w wieku szesnastu lat już się starzejesz, to kiedy pójdziesz na studia, zacznę nazywać Cię dziadem. Żebyś miał świadomość jakie tutaj ryzyko podejmujesz.

Bardzo dobrze jest słyszeć, że piszesz już nie tylko pod wpływem - że się wyrażę dosadnie - tamtego pajaca. I owszem, korzystam, zastanawiałem się, z którą zbitą częścią ciała wrócisz. Chyba powinienem przeprosić za tak drastyczne zwątpienie w Twoje łyżwiarskie umiejętności... I jak, Harmony użyje tego, co napisałeś? Jeśli tak, to chyba sam postaram się wtedy wpaść obejrzeć jej występ.

Hej, zaraz odpowiedzialność. Myślę, że mówią Ci to wszystko bo chcą, żebyś czuł, że należysz do grupy. A to przecież całkiem przyjemne odczucie - być czegoś częścią. Wtedy możecie być tak sobie odpowiedzialni za siebie nawzajem, mniej lub bardziej, ale przynajmniej nigdy nie odczuwasz, że w tym wszystkim jesteś sam. Zwłaszcza, gdy jakieś koło ratunkowe, które sobie przygotowałeś, nawali.

Nie chcę odpisywać Ci na kolejne akapity, bo obawiam się, że kilka kreseczek na kartce tego wszystkiego nie oddadzą. Aktualnie więcej mnie nie ma w Hogwarcie niż jestem, i powoli liczę jak moje oceny na tym ucierpią, ale myślę, że dla Ciebie mogę się przebiec w okolice. Hogsmeade? Herbata brzmi fantastycznie. Daj znać, kiedy masz czas.

Eli

Artie,

Moony~

Hej Artie,

teraz to już naprawdę minęło sporo czasu, prawda?

proszę, chciałbym z tobą porozmawiać.
odpowiedz mi, kiedy masz moment.

Fantastyczny Członku Koła Realizacji Twórczych

Harmony Seaver

Artie,

Moony