Nie dziw się, że będziesz tyle czekał, skoro najwidoczniej wysłałeś wiadomość w trakcie sprawdzania egzaminów i wystawiania naszych dyplomów. I, na Merlina, staram się zrozumieć. Nie neguję tego, że powinieneś się dowiedzieć więcej na swój temat, ale nie wiem, czy zdobywanie dostępu do DKZ w ostatnich dniach (dniu?) w szkole jest czymś starannie zaplanowanym, czy tylko nagłą koniecznością.

Serio, mogłeś to wcześniej ogarnąć. Każdy jest teraz zarąbany i uwierz mi czy też i nie, sprawdzanie testów kilkuset uczniów w ciągu paru dni nie jest czymś łatwym, przyjemnym. To mechaniczna robota. Do tego, jakby nie było, jeszcze nie jestem asystentem. Nie w tym roku.

Wiem, zdołałem się w odpowiednim momencie zorientować.

Panie van Wieren,

Słyszałem oczywiście o pana sytuacji, szczególnie, że osobiście ważę panu eliksir. Przykro mi, że nie przyszedł pan do mnie z problem, jeśli istotni jest pan tak przestraszony.

Jednak w Skrzydle Zakazanym nie ma żadnych pomocnych książek, których pan szuka. Znajdzie tam pan jedynie porady dla wilkołaków, którzy chcą współgrać ze swoją bardziej agresywną naturą, nie zaś nauczyć się z tym żyć, i z pewnością te książki nie pomogą panu żyć jak reszta uczniów!

Dlatego muszę odmówić zgody, za to wysyłam listę biografii wilkołaków i kilku poradników, które bez problemu są dostępne w naszej bibliotece.

Starałeś się pogadać z innymi osobami, które również zamieniają się w wilkołaki? Myślę, że mógłbyś w nich znaleźć oparcie i bardziej zrozumieć naturę, z jaką to musisz się zmierzyć. Chociażby Mefistofeles byłby w stanie Ci więcej na ten temat opowiedzieć, ale nie wiem, jak u niego z czasem obecnie.

Musisz z tym dojść do porządku dziennego. Wiem, że z początku będzie trudne zapoznać się z tą wersją samego siebie, ale z czasem powinno pójść lepiej.

Zawsze możesz skorzystać z porady psychologa, tudzież psychoterapeuty, który pozwoliłby Ci na lepsze zrozumienie tego wszystkiego. Jeżeli byś potrzebował, to myślę, że profesor Williams jest w stanie Ci coś takiego załatwić. Albo Whitehorn.

Nie jesteś w tym sam, pamiętaj. Poproszenie o pomoc to nic złego.

Nawet takie książki mogą pomóc, serio. A podejrzewam, że Dział Ksiąg Zakazanych prędzej zawiera nie coś, co może Ci pomóc, a prędzej zaszkodzić. Też, takie biografie pomagają zapoznać się z daną tematyką i bardziej podejść do niej racjonalnie. Serio.

Mefistofeles... jest to jeden z absolwentów Hogwartu. Miałem go okazję dawno temu widzieć, ale znam jego chłopaka i być może coś by się udało pod tym względem ugrać. Więc, jeżeli masz tylko na to ochotę, mogę się z nim skontaktować, żeby Ci co nieco na temat wilkołactwa opowiedział.

Na spokojnie, daj sobie czas z tym wszystkim.

Yep. Skontaktuję się z nim w najbliższym czasie.

Znajomość dwóch stron owszem, jest ważna. Ale jedna może być bardziej kusząca od drugiej, mimo że całkowicie nieprawidłowa i irracjonalna. Czy możesz określić siebie jako kogoś stabilnego pod względem własnego zachowania, by zdobywać informacje z różnych stron barykady?

Czarna magia to nie jest tylko i wyłącznie wiedza. Ona wpływa na postrzeganie świata i potrafi zatracić wiele umysłów, nawet jeżeli czytałbyś tylko i wyłącznie książki na temat wilkołactwa. Wbrew pozorom możesz sobie wyrządzić tym tylko i wyłącznie krzywdę. Porównywanie jej do zdobywania doświadczenia z koła i podjęcia z tego decyzji o pozostaniu nauczycielem nie jest odpowiednie, bo może to są dwie strony barykady, ale różnica jest widoczna i znacznie bardziej niebezpieczna.

Stanowczo odradzam. Pierwsza sprawa, na Nokturnie możesz dostać wpierdol za nic, a z tego, co mi wiadomo raczej, to Twoja kondycja fizyczna obecnie nie jest na tyle dobra, by móc ewentualnie dać sobie z tym rady. Taka podróż też sprawnego posługiwania się magią, bo tam jeżeli wpadniesz w kłopoty, lecą głównie klątwy, więc ryzyko w Twoim przypadku jest spore i możesz narazić się na kolejne, trwałe urazy.
Druga sprawa - musisz wiedzieć, gdzie szukać. Swoim młodym wiekiem i tak już zwrócisz wystarczającą uwagę.

Nie ryzykuj.

Jeżeli masz takie objawy, to nie powinieneś ich bagatelizować i od razu poprosić Williamsa o wypisanie skierowania. Nie chcę zaznaczać z góry jakichś chorób, ale z tego wynika to, że powinieneś znajdować się pod specjalistycznym leczeniem.

Nie mówię, że chcesz być czarnoksiężnikiem, ale uważam osobiście, że brnięcie w czarną magię tylko dla poznania bardziej swojej natury nie może skończyć się dobrze. I nie masz co się obwiniać, bo naprawdę - może mogłeś coś zrobić lepiej, ale równie dobrze mogłeś coś zrobić gorzej. I nie skończyłoby się to wówczas tylko na kikucie.

Nie mam doświadczenia, po prostu wiem, co tam może się wydarzyć.

Dlatego musisz opanować to, co w Tobie drzemie. I uwierz mi, nie służą do tego czarnomagiczne książki. Prędzej czas oraz dobry mentor, od którego zdobędziesz odpowiednie doświadczenie, a przez nie pójdziesz do przodu. I nie jesteś niekompletny - masz prawo czuć się źle. Nie pozwól jednak wmówić innym oraz sobie, że przez brak dłoni wszyscy patrzą na Ciebie jak obcego.

Nie byłeś. Po prostu zrobiłeś to, co uznałeś za słuszne. Często jest lepiej oddać się pierwszej myśli i nie ma w tym niczego złego. Myślę jednak, że to czas, by skupić się na sobie.

Nie ma problemu - gdybyś potrzebował dodatkowej pomocy, to pisz śmiało. Byleby było łatwiej.

Być może będę - praca mnie zweryfikuje tak naprawdę.

Hej! Skontaktowałem się z chłopakiem Mefistofelsa. A, jak doskonale pamiętasz zapewne, Mef jest wilkołakiem.

Dostałem informację, że możesz zarówno przyjść do Lumos umiejscowionego w Hogsmeade lub zdecydować się na wymianę listowną. W pierwszym przypadku będziesz miał okazję spotkać innych wilkołaków, jako ze lokal przyjmuje wszystkich, więc przy okazji dowiesz się więcej informacji na temat likantropii i jak sobie z nią radzić. Do tego, jakby nie było, znajduje się tam właśnie Mefistofeles, który byłby w stanie udzielić Ci parę porad oraz wskazówek.

Jeżeli jednak wolałbyś się z nim skontaktować poprzez wiadomości - na osobnym pergaminie dołączam adres do korespondencji. Mam nadzieję, że uda Ci się pogodzić z tym wszystkim i odnajdziesz poprzez te rozmowy wewnętrzny spokój.

Powodzenia. I nie dziękuj, nie zostawiłbym nikogo na lodzie.

Panie van Wieren,

Pańskie pytanie jest absurdalne - picie tojadowego jest obowiązkowe dla wszystkich, którzy mają wilkołaczą klątwę, więc rzeczy o które Pan pyta - nie wchodzą w grę.
Widzę jednak, że skoro Pan o tym myśli, niepoważnie Pan podchodzi do przyjmowania eliksiru, tak jak ostrzegał mnie pan Lowell. Na szczęście nowa Pani dyrektor poprosiła Samanthę Carter, doskonałą specjalistką w kwestiach magipsychologicznych, o pomoc w szkole. Nakazuję Panu jak najszybciej się z nią skontaktować.

Dzięki za gratulacje! Na razie i tak jestem na asystencie, a z biegiem czasu naprawdę wiele rzeczy może się zmienić - nic nie stoi w miejscu.

Powiedzieć? Co to znaczy? Coś się stało?

Obawiam się, że jest już za późno z tym pracoholizmem.

Och... to. Wysłałem jeden list, nie umieściłem w nim żadnych informacji, które mogłyby Ci zaszkodzić.

Dajesz powody do zamartwiania się, Zeph.

Są jakieś karty członkowskie oraz zniżki? Chętnie bym utulał.

To jest jakiś absurd. Nie ostrzegałem go pod względem przyjmowania eliksiru i nie wskazywałem na to w liście, który do niego wysłałem. Żaden z tematów naszej rozmowy nie przewinął się w treści, którą umieściłem na pergaminie przed wakacjami. Mam resztki rozsądku i godności, ale nie zamierzam zdzierżyć tego, że ktoś postanowił przekręcić słowa w taki sposób.

Uwierz mi czy nie - naprawdę niczego nie umieściłem wrażliwego w tym liście. Ani rozmowy na temat tego, co wcześniej przewinęło się przez pióro, ani tego, co tak naprawdę chciałeś zrobić.

Tak, wiem, powinienem do Ciebie wcześniej napisać - i za to wszystko przepraszam, nawet jeżeli nie zamierzasz tego przyjąć. Jest mi głupio i wstyd, że tak to zostało odebrane, choć starałem się dopełnić wszystkiego, by temat ten pozostał w sferze delikatnej i bez wpływu na Twoją dalszą relację z profesorem Williamsem.

I, na Merlina, nikt nie zamknie Cię w izolatce. Jedynie zapytałeś, a nie postanowiłeś się do tego jakoś odwołać, rzeczywiście nie przyjmując tojadowego tydzień przed przemianą. Nie musisz ufać jemu, możesz zaufać tej nowej psycholog, a wierzę, że, jako iż ona zajmuje się tym zawodowo, dopełni wszystkich starań.

Jeszcze raz - przepraszam.

I see what you did there . Poza tym, gratuluję fuchy. Kółka to jedne z tych aktywności, które nie muszą mieścić się w ramach nudnych, teoretycznych lekcji.

Sam się szczerze zdziwiłem na to, jak ta wiadomość brwi i też nie wiem, co o tym sądzić. Niemniej jednak dzięki za informację - koniec końców przecież z nim współpracuję, więc będę mógł być bardziej ostrożny. Sam nie lubię nagłych osądów, które biorą się znikąd, więc tym bardziej jestem zdziwiony, jak gwałtownie brzmi ta wiadomość, jaką do Ciebie wysłał, choć łatwiej by było, gdybym otrzymał to, co wysłałeś. Choć nie nalegam.
Nie wiem, gdzie ta empatia się wydostała, ale niepokoi mnie to. Zbyt bardzo, bym mógł podejść do tego w pełni negatywnie - coś musi być na rzeczy.

Jeżeli nie czujesz, że jestem godny zaufania - w pełni to uszanuję i zrozumiem, bo to jest Twój wybór. Nie zamierzam nalegać, żebyś z powrotem mi ufał, bo przecież to ja zawiniłem na tym polu i prostymi przeprosinami sytuacji po prostu nie naprawię. Z czasem będzie lepiej lub gorzej, lub tak samo.
Może piszesz dlatego, bo trzymasz to wszystko w sobie, że w końcu musisz się komuś wygadać, kto Cię zrozumie bardziej, aniżeli przytaknięcie głową, no i, nie oszukujmy się, nie postawi negatywnego osądu? Z tego, co słyszałem, zamiłowanie do mięsa jest całkowicie normalne. Kwestia tego, iż jesteś "świeżym" wilkołakiem. Prawdopodobnie te wszystkie bodźce muszą na Ciebie oddziaływać.
Poczyniłeś jakieś kroki z Mefistofelesem?

No na pewno nie w taki prześmiewczy sposób, na litość merlinowską! Z takim podejściem to nikt Ci nie pomoże, a tym bardziej przykleisz sobie łatkę kogoś, kto kompletnie nie podchodzi do tematu na poważnie, z chęcią uzyskania pomocy. Kwestia tego, by do problemu podejść delikatnie, a nie z buta, jak to obecnie przedstawiłeś, opowiadając przy okazji o podcieraniu czterech liter i włosach wyrastających na jajach podczas pełni. Wyczytuję, jak to wygląda i to wszystko brzmi IRONICZNIE. Nie tak prowadzi się rozmowy z psychologiem, wiesz o tym?

Tym bardziej, jeżeli masz te sny, to zalecam Ci, żebyś się zgłosił do niej. Nie wyśmieje Cię ani nic - w końcu to jest jej praca, by Ci pomóc. Dodatkowo obowiązuje ją tajemnica lekarska, dopóki rzeczywiście nie chcesz sobie niczego zrobić, więc możesz mieć pewność, że ta rozmowa nigdzie nie wypłynie.

Tyle dobrze.

Czemu miałbym sobie nie wyobrażać? To tak, jakbym ja się Ciebie zapytał, czy wyobrażasz mnie jako w pełni niezależnego nauczyciela uzdrawiania. Nie, obecnie nie wyobrażam sobie, ale za parę lat może... kiedyś. Z czasem przyjdzie nam to łatwiej - koniec końców przecież poważne fuchy to pewne mecyje, które nam obecnie zaprzątają głowę.
Może sfinansują ze środków szkolnych, a może kupienie z własnej kieszeni ekspresu wcale nie będzie takim złym pomysłem... zawsze można z kuchni wziąć odpowiednią kawę.

Na pewno nie chcę wydawać żadnych niesprawiedliwych osądów, które opierają się na jednym liście. Jeżeli mogę tego uniknąć, oczywiście; coś mi tutaj nie odpowiada aż nadto, choć nie wiem, czy na razie będę w stanie spojrzeć na to wszystko racjonalnie. Potrzebuję czasu.

Zapamiętam i będę się do tego stosował. Przeszłości nie naprawię, ale mogę przynajmniej sprawić, że teraźniejszość będzie okryta szczerością i pytaniami, a nie swawolą i działaniami, które nie powinny być prowadzone za Twoimi plecami.

Wiesz, im szybciej go złapiesz, tym prawdopodobnie lepiej dla Ciebie. Typ zna się na rzeczy, nie jest wilkołakiem od tygodnia, a od paru lat, w związku z czym może udzielić Ci wielu cennych wskazówek. Kwestia ustalenia terminu. Typ jest w porządku, choć z wyglądu może przerazić, niemniej jednak nic bardziej mylnego.

Dlatego ważne jest to, by to opanować, Zeph. Sama rozmowa ze mną nie pomoże. Owszem, mogę Cię wesprzeć dobrym słowem, wysłuchaniem, ale nie mogę sprawić, że będziesz czuł się lepiej ze samym sobą. To coś, czym powinien się zająć specjalista, nie ja. Dlatego, jeżeli tylko będziesz czuł się na siłach, to skorzystaj z pomocy tej kobiety. Choć podejrzewam, że z tonu listu raczej będziesz musiał, skoro Williams Ci to nakazał, to jednak nie podchodź do tego jako do czegoś, co trzeba odbębnić. Podejdź do tego jako do czynności, która ma sprawić, że będziesz czuł się pewniej i nie stracisz kontroli nad sobą, gdy z powrotem zamienisz się w wilkołaka, a i życie w ludzkiej postaci będzie Ci milsze.

Dopiero od dwudziestego czwartego roku życia będę mógł być samodzielnym nauczycielem bez konieczności odbębniania większości papierkowej roboty opierającej się na sprawdzaniu prac domowych i pilnowaniu dzieciaków przy jakoś mało istotnych zajęciach. Na uzdrowiciela nie ambicjuję - gdybym czuł, że bym się w tym odnalazł, nie byłoby mnie tutaj. Cieszy mnie jednak to, że tak uważasz - mam nadzieję, że w tym roku szkolnym uda mi się jakoś zaradzić większości problemom, które wynikną poprzez zarówno sporą ilość pierwszoklasistów, jak i te sprawy, jakie to wyszły. Znasz plotki.

Ja Ciebie kuszę? Skądże... może tylko tak tyci tyci.

Powiem Ci szczerze, że prawie rok temu musiałem i osobiście nie miałem się do czego przyczepić. Nic nie wyszło z jego ust, no i też był dobrym wsparciem, więc naprawdę nie wiem, od czego to zależy. Nawet jeżeli byłby zdenerwowany... to nie powinien okazywać tego w liście. Coś mi tutaj kompletnie nie pasuje i naprawdę mam dwie sprzeczne informacje - jako że wcześniej nie miałem do niego żadnych zażaleń, a teraz, jak się okazało, list w Twoim kierunku, nie był zbyt... przyjazny.
Znajomych. Nazywajmy rzeczy i ludzi po imieniu.

Tych rzeczy miałem sporo i wiem jedno - człowiek krytycznie patrzy tylko w swoim kierunku. Błędy innych wybacza, patrzy na nie łagodniej, ale w stosunku do siebie nie jest w stanie jakkolwiek podejść bez nadmiernego spoglądania z potencjalnym poczuciem winy. Umniejszamy swoją rolę, stajemy się katem dla samych siebie, by na innych zerkać bardziej pobłażliwie. Dowalamy sobie zbędnego ciężaru, by potem zdziwić się, jak wiele tego jest - nawet kompletnie nieświadomie.

Przede wszystkim postaraj się przełamać ten strach, gdyż on nic dobrego nie wnosi. Ogólnie ciężko jest rozpoczynać rozmowy na takie tematy, ale wierzę, że Ci się uda. Takie sesje polegają przede wszystkim pierwsze na diagnozie przypadku i zrozumieniu natury problemu, z którym się borykasz, a następnie odpowiednim leczeniu - połączonym przede wszystkim z terapią behawioralną. Na pewno będzie się Ciebie wypytywać o naprawdę wiele aspektów, w tym te z przeszłości, gdyż one również wpływają na to, jak obecnie funkcjonujesz.
Zeph, nie byłbyś jej jedynym pacjentem. W szkole jest znacznie więcej przypadków, które wymagają konsultacji, a wbrew pozorom nie wątpię w to, że swoje z wilkołakami też przepracowała - koniec końców to jest zmiana gwałtowna dla nosiciela tej klątwy, która wymaga konsultacji.
Wiem, że masz obawy - ale ona jest tutaj od tego, by Ci pomóc, a nie ośmieszyć bądź wytknąć palcami.

Huh... ambicje? Nie wiem, zarobić na tyle, by z moim móc jakoś lepiej prowadzić wspólne życie? Połączyć pracę ze związkiem? Zadbać o to, żeby nikomu nie działa się krzywda? Nie rozmyślałem nad tym aż nadto, ale na pewno jedną z ambicji jest to, by mnie nie wywalili po paru dniach przepracowanych w Hogwarcie na tym stanowisku.

Wiesz, jak z nich korzystać.

Szanowny Panie van Wieren,

piszę z prośbą dotyczącą spędzanego przez Pana czasu podczas pełni Księżyca. Ze względu na pojawienie się w szkole młodej osoby, od niedawna cierpiącej na likantropię, chciałabym umożliwić jej prywatny dostęp do Wrzeszczącej Chaty - w tym miejscu dana osoba będzie mogła otrzymać pomoc bliskich. Oczywiście, na Pana komforcie zależy dyrekcji Hogwartu równie mocno, chciałabym zatem zapytać, czy z Pana strony możliwe byłoby wybranie innego miejsca na spędzanie pełni? Wiem, że przed laty wilkołaki często preferowały spędzanie czasu w Zakazanym Lesie i również na to - oczywiście, w wyznaczonych godzinach - mogłabym wyrazić zgodę, zwłaszcza w obecnej sytuacji, gdy spora część lasu została sprawdzona i zabezpieczona przed rozpoczęciem roku. Ponadto, jako siódmoklasista, mógłby Pan śmiało wychodzić też do lasu w Hogsmeade.
Bardzo proszę, by na spokojnie przemyślał Pan tę kwestię i wysłał mi list zwrotny z decyzją, ponieważ chciałabym o niej poinformować rodzinę nowej osoby ze znaną Panu przypadłością. Przy okazji, chciałabym również przypomnieć o comiesięcznym odbieraniu od opiekuna swojego domu zapewnianych przez Hogwart partii wywaru tojadowego.

Z wyrazami szacunku,

Li Wang
Dyrektorka Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie

Szanowny Panie van Wieren,

bardzo przepraszam za pomyłkę, jakiej dokonało samopiszące pióro. Jak prawdopodobnie Pan się domyśla, podobne listy musiały dotrzeć również do innych podopiecznych szkoły w podobnej sytuacji. Mam nadzieję, że rozumie Pan, że to nie kwestia dokładnej klasy była najważniejsza w moim poprzednim liście.
Proszę o wyjaśnienie, o jakiego praktykanta Panu chodzi. Z mojej strony poszło jedynie przypomnienie dotyczące warunków utrzymywania czarodziejów cierpiących na likantropię w Hogwarcie - tj. zażywania wywaru tojadowego, który szkoła zapewnia. Ta kwestia nie jest dyskusyjna.
Rozumiem, że podwójna i skąpa dezaprobata odnosi się już do głównej treści mojego listu. Przekażę rodzinie pierwszorocznej nowej osoby brak możliwości udostępnienia im Wrzeszczącej Chaty.
Pragnę też poinformować, że w oficjalnej korespondencji - z dyrektorem szkoły czy, być może w przyszłości, pracodawcą - należy zachować pewien ton, do którego Panu poprzedniego listowi było dość daleko. By utrwalić w Panu tę cenną lekcję, odejmuję domowi Godryka Gryffindora dwadzieścia punktów.

Z wyrazami szacunku,

Li Wang
Dyrektorka Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie

Szanowny Panie van Wieren,

oczywiście, nie chodzi o odebranie bezpiecznej ostoi innym wilkołakom, które uczęszczają do Hogwartu - z tej racji wystosowałam list z pytaniem o Pana zdanie, a nie przekazałam informacji o decyzji przeznaczenia Wrzeszczącej Chaty dla nowej osoby. W pełni rozumiem odmowę, problem stanowiło przedstawienie jej. Przypominam, że nie jestem Pana koleżanką i powinien Pan lepiej pilnować swojego tonu. Pragnę jeszcze zaznaczyć to, co wspomniałam w pierwszym liście, tj. kwestię sprawdzenia i zabezpieczenia Zakazanego Lasu, co uważam za kluczowe w przedstawianej przeze mnie propozycji przeniesienia się do niego. Uważam jednak, że sytuacja studenta różni się od tej, która dotyczy osoby na pierwszym roku edukacji, chociażby ze względu na kwestię możliwości wychodzenia poza teren Hogwartu.

Uprzejmie proszę o dokładne informacje dotyczące zaniedbania Pana przez opiekuna Gryffindoru. Jest to poważne oskarżenie i chciałabym przyjrzeć się tej sprawie dokładniej - jestem w trakcie nadrabiania sytuacji, które zaszły pod nadzorem mojego poprzednika, niestety niemożliwym jest natychmiastowe opanowanie wszystkiego. Proszę również o dane praktykanta, który Panu pomaga i informacje, w jaki sposób. Warunkiem uczęszczania wilkołaków do Hogwartu jest zażywanie wywaru tojadowego, który szkoła zapewnia, a co za tym idzie - muszę mieć pewność, że rzeczywiście pije Pan odpowiedni eliksir z odpowiedniego źródła, w przeciwnym wypadku Pana przyszłość w Hogwarcie stanie pod znakiem zapytania. Chciałabym się również dowiedzieć, o jaką pomoc się Pan starał, być może uda mi się teraz jakoś ją Panu zapewnić.

Na chwilę obecną Hogwart nie jest w stanie stworzyć dodatkowych miejsc dla wilkołaków, nie jest to decyzja zależna tylko od szkoły. Do tej pory sprawdzała się Wrzeszcząca Chata, a także Zakazany Las - w przypadku młodych, bowiem starsi wielokrotnie opuszczali teren zamku i radzili sobie na własną rękę. Przekażę rodzinie nowej osoby brak możliwości całkowitego udostępnienia Wrzeszczącej Chaty, a także Pana propozycję pomocy i towarzystwa.

Z wyrazami szacunku,

Li Wang
Dyrektorka Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie

Szanowny Panie van Wieren,

niestety nawet jako dyrektorka Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie nie mam możliwości zapewnienia całkowitego bezpieczeństwa na terenie sąsiedniego miasteczka czy ogromnego lasu, nie bez powodu nazywanego Zakazanym. Nie spotykam się z sytuacją osób dotkniętych likantropią po raz pierwszy i wiem, jak potężne i odporne są wilkołaki, zatem nie proponowałabym już w sporej części zabezpieczonego i sprawdzonego Lasu, gdybym nie uważała tego za bezpieczne rozwiązanie.

Niestety, nie mogę się zgodzić na takie wykorzystanie Pokoju Życzeń, ze względu na trudność w utrzymaniu idealnych warunków, nawet jeśli podpiszę wypisaną przez Pana listę. Dodatkowy problem stanowiłyby dyżury. Pokój Życzeń znajduje się w zamku i ewentualne problemy z jego zabezpieczeniem stanowiłyby ogromne ryzyko, znacznie większe niż w przypadku Zakazanego Lasu czy Wrzeszczącej Chaty. Przypominam, że szkoła nie musi i nie ma możliwości zapewniania specjalnych miejsc dla każdego wilkołaka, zwłaszcza pełnoletniego.

Przykro mi słyszeć o sytuacji dotyczącej opiekuna Pana domu, niezwłocznie zajmę się tą sprawą i porozmawiam z profesorem Williamsem. Dziękuję za przekazanie mi Pana doświadczeń.

Z wyrazami szacunku,

Li Wang
Dyrektorka Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie

Dziękuję, że Pan tak długi czas poczekał na ten dzień konsultacji. Przepraszam najmocniej za taki termin oczekiwania. Zapraszam Pana serdecznie na konsultację w najbliższą środę, o godzinie siedemnastej piętnaście w gabinecie profesora Voralberga we wschodniej wieży w Hogwarcie.