Klasa do Obrony Przed Czarną Magią

First topic message reminder :

Klasa OPCM

W tej średniej wielkości klasie znajdującej się na pierwszym piętrze, od lat odbywają się zajęcia z Obrony Przed Czarną Magią. Ze względu na średnie wymiary pomieszczenia, dwa rzędy ławek są stosunkowo blisko siebie ustawione. Nie jest to najlepiej oświetlona klasa. Jednak ściany zdobią różne lampy dające nieco jasności. W rogu pomieszczenia, nieopodal biurka nauczyciela, znajduje się gablota na której można znaleźć wiele nieco poniszczonych już książek dotyczących OPCM.

Opis zadań z OWuTeMów:

OWuTeMy - OPCM

Wchodzisz do Klasy Obrony Przed Czarną Magią, być może się denerwując, a być może nie. W każdym razie w tym momencie ważą się Twoje losy jeżeli chodzi o ten egzamin. Wybrałeś Obronę Przed Czarną Magią. Dobrze. Stajesz więc pośrodku sali, przed Tobą znajduje się stolik, przy którym siedzi znany Ci Marco Ramirez oraz dwoje nauczycieli ze Szkoły Magii Aash Al Maleek. Jeżeli jesteś z tej szkoły i ucieszyłeś się, że będziesz mieć fory, to niestety, ale muszę Cię zawieść, bowiem oboje wyglądają na takich, których nie wzruszyła Twoja obecność. To Twoja komisja, która skrzętnie wszystko notuje za pomocą samopiszących piór, więc mają mnóstwo okazji do przypatrywania się Tobie i słuchania tego, o czym mówisz. Także dobrze się zastanów nad odpowiedziami i czynami! Nie zapomnij się także przedstawić na początku.
Na biurku oprócz pergaminów i kałamarzy stoją dwie czary, z których unosi się czerwony dym. Na jednej z nich świeci się napis „teoria”, na drugiej zaś „praktyka”. Komisja wyjaśnia Ci, że musisz wylosować jedno pytanie z tej pierwszej i jedno zadanie z drugiej. Możesz zacząć od którejkolwiek chcesz. Gdy sięgasz po kartkę i ściskasz ją w dłoniach, ta zamienia się w coś na kształt wyjca, który jednak nie krzyczy, tylko spokojnie zadaje Ci pytanie bądź wyznacza zadanie. Jak Ci poszło?

Zasady:
Rzucasz czterema kostkami w specjalnym temacie do rzutów na egzaminy zgodnie z zasadami owutemów oraz rzutów. W tym temacie powinien pojawić się post z przeżyciami oraz działaniami postaci oraz specjalny kod, podany na dole posta.

Oceny:
Ocena z egzaminu to suma punktów za pierwsze i drugie zadanie (plus dodatkowe punkty) według następującej rozpiski:
2-3 - Okropny
4-5 - Nędzny
6-7-8 - Zadowalający
9-10 - Powyżej Oczekiwań
11-12 - Wybitny
Dodatkowo, za każde 8 punktów w kuferku z OPCM i zaklęć można dodać +1 do punktów.

Opis zadan:

teoria:

Pierwsza kostka:

Druga kostka:

praktyka:

Pierwsza kostka:

Druga kostka:

Na końcu posta należy dodać następujący kod:

Kod:: <retroinfo>Kuferek - OPCM:</retroinfo> wpisz ilość punktów w kuferku z tej dziedziny <retroinfo>Wyrzucone kostki - teoria:</retroinfo> wpisz kostki za teorię <retroinfo>Wyrzucone kostki - praktyka:</retroinfo> wpisz kostki za praktykę <retroinfo>Suma:</retroinfo> wpisz sumę kostek opisujących punkty za praktykę i teorię oraz ewentualnych punktów bonusowych za punkty z kuferka <retroinfo>Ocena:</retroinfo> wpisz ocenę <retroinfo>Strona - losowania:</retroinfo> Wpisz stronę z odpowiedniego tematu, na której były losowane kostki

Prawdę mówiąc, Cherry niezbyt lubiła lekcje Obrony Przed Czarną Magią. Niesamowicie peszyło ją uczęszczanie na zajęcia prowadzone przez dyrektorkę - nie mogła się do tego przyzwyczaić. Ilekroć na Bennett wpadała, to zaraz się plątała i gubiła we własnych myślach, bo jednak trochę inaczej patrzyła na nauczyciela, a na dyrektora. Zdawało jej się, że to wywiera dodatkową presję, a Wiśnia wcale się na tych lekcjach nie popisywała. Nie była szczególnie zdolną czarownicą, nad czym jej matka zawsze bez skrupułów ubolewała; przynajmniej z miotłą sobie radziła, co ratowało ją w oczach ojca.
I to na miotle jej zależało. Wiśnia nie potrafiła posiąść się z radości, która towarzyszyła jej od momentu podjęcia się pracy w Muzeum Quidditcha - nieistotne, że nie wzięto jej pod uwagę na stanowisko przewodnika, jej jak najbardziej pasowało rozpoczęcie od małych kroczków; mogła sprzedawać bilety! Samo to wydawało jej się fenomenalne. Zajarała się tak mocno, że nawet kiedy miała przerwę pomiędzy lekcjami, to siedziała z nosem w książce Jak spaść z miotły, traktującej o niebywale ryzykownych akrobacjach powietrznych. Nic dziwnego, że zjawiła się w sali tuż przed rozpoczęciem zajęć; wciągnęła się w lekturę i zapomniała o całym świecie. W końcu weszła do pomieszczenia, pomrukując "dzień dobry", chociaż dyrektorki jeszcze tu nie było.
Znalazła wolne miejsce, usiadła i wyjęła różdżkę, doczytując o zmodyfikowanym Zwisie Leniwca.

Przeklęty artefakt
Rozpoznanie: 2 - 0
Łamanie: 42 - 15 (+bonusy)
Zmienne: nie dotyczy
Referat
Ocena: I - 20
Pisemnie: nie
Modyfikatory
+2 pkt za kuferek
-5 pkt za cechę eventową
+ 5 pkt za pracę domową (klik)
+10 pkt za 2 lekcje w tym roku (klik1, klik2)
Ostateczna ocena: Zadowalający (47pkt)

Profesor Papadakis zaskoczyła wszystkich, ponieważ już na samym początku kazała im rozpoznawać zaklęte czarnomagicznie przedmioty. Klątwy były rzeczą, której Kate się nieco obawiała i podeszła do zadania z lekką rezerwą, kompletnie nie wiedząc, czego się spodziewać. Element, nad którym się zastanawiała, nie wyglądał jak... Nic nadzwyczajnego. Równie dobrze mogłaby patrzeć na własny but. Wychodząc z tego punktu ciężko było jej zaplanować swoje dalsze działania, ale ostatecznie nie wyszło najgorzej. Na pewno mogłaby sie bardziej postarać albo głębiej zastanowić nad istotą klątwy, z którą miała do czynienia, ale finalnie zabrakło jej czasu na jakiekolwiek poprawki. Musiała pogodzić się z takim wynikiem i przejść następnie do części teoretycznej, która polegała na referacie.
W referowaniu, jak już wiemy, nie była mistrzynią w jakimkolwiek tego słowa znaczeniu, ale chyba zarobiła jakieś dodatkowe punkty przeprowadzając dogłębną analizę własnych błędów i wypunktowując całą listę rzeczy, które zrobiłaby ponownie podchodząc do egzaminu praktycznego. Papadakis przytaknęła jej, lecz nie była w stanie pominąć początkowych potknięć, wobec czego Kate skończyła ledwie z zadowalającym. Wychodząc z sali przygotowywała się na burę, którą dostanie od własnej matki za tak żałosny efekt jej starań i tylu lat edukacji.

zt

Przeklęty artefakt
Rozpoznanie: 3 - 10
Łamanie: 23 - 10 = 13 (10 punktów)
Zmienne: A, ocena mniej
Referat
Ocena: J 10 punktów
Pisemnie: tak
Modyfikatory
- +4 za kuferek
Ostateczna ocena: 10 + 10 + 15 + 4 = 39, ale ocena mniej, więc Nędzny

Ostatni. To był jej ostatni egzamin, a ona naprawdę miała już serdecznie dość. Stan, w jakim się znajdowała, nie pozwalał jej na logiczne myślenie i z dnia na dzień było coraz gorzej, więc cieszyła się, że zmierzali właśnie ku końcowi egzaminacyjnej farsy. I w takim właśnie stanie dotarła do sali obrony przed czarną magią, gdzie została postawiona przed skrzynką, a w skrzynce była misa. Piękna, trzeba było to przyznać, ale to nie o to tu chodziło, a o klątwę, jaką podobno obłożony był ten przedmiot. Carly więc zaczęła przyglądać się temu, co się przed nią znajdowało, dochodząc do wniosku, że to chyba coś z problemów rodzinnych, ale interpretacja była zła sama w sobie i co najmniej tragiczna. Jej zaklęcie było równie tragiczne, a gdyby tego było mało, jego część odbiła w jej stronę i chociaż właściwie nic nie poczuła, profesor to zauważyła i Carly doskonale wiedziała, że było już po ptakach. Szło jej paskudnie, a wrażliwość, jaka z niej emanowała, niemalże ją wykańczała.
Spróbowała jednak przyłożyć się przynajmniej do referatu, bo naprawdę nie mogła wyjść na aż taką ofiarę losu. A przynajmniej nie chciała za nią uchodzić, więc śmigała z tematem, teraz już doskonale wiedząc, z czym się wcześniej mierzyła. Musiała jednak oberwać w twarz, żeby się tego dowiedzieć i tata pewnie przetrzepałby jej za to skórę. Sama myśl o tym spowodowała, że Norwood prawie się rozpłakała i właściwie natychmiast po skończonym egzaminie udała się do dormitorium, by tam paść na łóżko i odpocząć. Uciec! Przed tym Nędznym i w ogóle całym światem.

Referat:

#nacechowany słaba psycha (wrażliwość)
z.t

Przeklęty artefakt
Rozpoznanie: 2 - 0
Łamanie: 80 - 20
Zmienne: nie dotyczy
Referat
Ocena: C
Pisemnie: nie
Modyfikatory+15 (za cechę świetne zewnętrzne oko), +1 (kuferek) +10pkt (lekcje: 1, 2)
Ostateczna ocena: PO (55pkt)

Zaskoczyło ją podejście najpierw do egzaminu praktycznego, szczególnie że wydawał się być całkiem zaawansowany, jeśli chodziło o poziom. Rozpoznawanie przedmiotów przeklętych wydawało się DD całkiem niebezpieczne, a potem dostała swój przedmiot... I chyba tylko dzięki wrodzonej i wyćwiczonej przez lata spostrzegawczości zdołała rozpoznać subtelne niuanse nasuwające jej podejrzenie z jaką klątwą miała do czynienia. Gdyby nie to, pewnie uznałaby, że jej przedmiot jest podstawioną atrapą, która nie nosi w sobie żadnej klątwy, bo nic w jego wyglądzie na pierwszy rzut oka nie sugerowało, by był przeklęty.
Referowanie poszło jej tak sobie, bo była bardzo kiepska w przemówieniach publicznych i zbieranie się do wygłoszenia swoich obserwacji zajęło jej ogromną ilość czasu. Chyba tylko ze względu na to zostały jej odjęte punkty, finalnie dając jej ocenę powyżej oczekiwań, która i tak przewyższała jej oczekiwania z tego przedmiotu.

zt

Przeklęty artefakt
Rozpoznanie: 5 - +30
Łamanie: 55 - 55 (+30)=85
Zmienne: B - brak
Referat
Ocena: A-20
Pisemnie: nie
Modyfikatory
- Praca domowa: +5
- Cecha: nieogarnięty chochlik: -5
- Kuferek (19): +1
- Świetne zewnętrzne oko: +15
Ostateczna ocena: 20+30=40+16 (modyfikatory)=56, Powyżej oczekiwań

Adela naprawdę lubiła Obronę Przed Czarną Magią, ale szczerze powiedziawszy, trochę stresowała się egzaminem, spodziewając się, że będzie on raczej należał do trudniejszych.
Egzamin rozpoczął się od przeklętego przedmiotu - ku swojemu własnemu zdziwieniu, Adela bezbłędnie rozpoznała klątwę pecha, a co za tym idzie - mogła zabrać się za jej łamanie. Było to zdecydowanie trudniejsze od rozpoznania problemu. Na całe szczęście, odpowiednie skupienie wystarczyło, by poradzić sobie z problemem. Nie była to wybitna praca, ale klątwa została zdjęta.
To dało Adeli naprawdę dużo luzu - w końcu nawet gdyby zawaliła referat, to przedmiot miała już zdany, nawet jeśli na słabą ocenę. Dzięki temu, niespecjalnie się spinała, co rzecz jasna odbiło się pozytywnie na samym egzaminie. Bez problemu opisała przedmiot, z którym pracowała, a także pełen proces łamania klątwy. Sama była w szoku jak dobrze udało jej się zdać przedmiot.

#nacechowany: słaba psycha - nieasertywność

/zt

Przeklęty artefakt
Rozpoznanie: wynik 3 (-10 do k100 na łamanie)
Łamanie: wynik 24 przerzucone na 46, czyli 36 (15 pkt)
Zmienne: F
Referat
Ocena: spółgłoska - J (10 pkt)
Pisemnie: tak
Modyfikatory
- za udział w lekcjach: pierwsza, druga (+10)
- za 10pkt w kuferku mogę dodać 1pkt (+4)
- najwyższa statystyka w kuferku - przerzut z wyborem lepszej kości
Ostateczna ocena: 15+10+15+10+4 = 54 (Powyżej oczekiwań)

Kolejny z egzaminów był z obrony przed czarną magią i prawdę mówiąc Jamie odczuwał nieznaczną tremę. Nie przepadał za egzaminami, a jednocześnie był przekonany, że nie było niczego innego, co w miarę zbliżałoby ich do tego, co może im się przytrafić w przyszłości. Z tego powodu próbował nie nastawiać się na nic, kiedy kierował się w stronę klasy.
Odebrał skrzynkę, otwarł ją ostrożnie przy pomocy zaklęć i zatrzymał się, wpatrując w leżący w środku zegarek kieszonkowy. Chwilę zajęło mu badanie przedmiotu, aby ocenić, jaką klątwą został obłożony. Poczynił pewne założenie, a że błędne, okazało się dopiero przy próbie złamania. Mimo to udało mu się częściowo zdjąć z niego czarną magię i nie stanowił takiego zagrożenia, jak na początku egzaminu. Nie był jednak z siebie zadowolony, czuł, że powinno pójść mu lepiej. Z takim nastawieniem podszedł do stolika, gdzie miał opisać swoje poczynania w referacie.
Pierwszym i podstawowym błędem było zakładanie, jaką klątwą obłożono przedmiot. Pracowałem z zegarkiem kieszonkowym i po rzuceniu zaklęcia specialis revelio omyłkowo uznałem, że rzucono na niego klątwę czasu. Zdecydowanie powinienem poświęcić więcej czasu na zrozumienie tego, co ukazało zaklęcie, aby podjąć odpowiednie kroki.
W trakcie zabezpieczania samej skrzynki, aby klątwa nie przedostała się dalej w trakcie jej łamania, skupiłem się na zapewnieniu bezpieczeństwa sobie, a także potencjalnym osobom, które mogłoby być obok. Następnie próbowałem kilku zaklęć, które miały na celu zakończenie klątwy, jednak nic z tego nie przyniosło właściwego efektu. Sądzę, że było to podyktowane błędnym początkowym założeniem, gdyż wiadome jest, że inaczej podchodzi się do zdejmowania konkretnych, bardzo precyzyjnych czarnomagicznych zaklęć. Samo finite jest również w tym przypadku niewystarczające. Ośmielę się stwierdzić, że warto poznać teorię czarnej magii, aby lepiej dobierać właściwe zaklęcia w trakcie zdejmowania klątw. Sądzę także, że przydatne byłoby tutaj zaklęcie megszunteti, którego niestety nie zdołałem do tej pory poznać i wiem jedynie, że istnieje, a także jakie ma działanie. Składa się ono z trzech inkantacji, które należy wypowiadać jedna po drugiej, a ostatnia umożliwia całkowite usunięcie czarnomagicznego zaklęcia zapieczętowanego w przedmiocie. Gdybym mógł raz jeszcze podejść do egzaminu, upewniłbym się wpierw, że znam to zaklęcie i jestem w stanie poprawnie je rzucić. Obecnie moje próby zdjęcia klątwy zaowocowały jedynie jej osłabieniem.
Kiedy zakończył pisać, podszedł do profesor Papadakis, oddając jej referat. Odczekał chwilę, nie czując się pewnym oceny, toteż zaskoczyło go, gdy ostatecznie otrzymał Powyżej Oczekiwań. Cóż, widać nie poszło mu tak tragicznie, jak sądził.

z.t.

Przeklęty artefakt
Rozpoznanie: 5 - +30
Łamanie: 47 - +15
Zmienne: D
Referat
Ocena: B 10
Pisemnie: tak
Modyfikatory
- -5(chochlik)
- +15(spostrzegawczość)
- +4 (kuferek)
Ostateczna ocena: 79 Wybitny

Jeśli pominąć z oczywistych względów ONMS, który był jej największą pasją oraz transmutację, do której panna Huang przejawiała szczególne zamiłowanie oraz być może zaklęcia to właśnie OPCM był dla niej niezwykle ciekawą dziedziną i zakrawał o tytuł ulubionego przedmiotu... Choć brzmi to tak jakby znajdował się poza podium i nie był dla niej tak istotny. Z pewnością jednak cieszyła się za każdym razem, gdy przychodziło jej zapoznać się z kolejnymi problemami, a ostatnie kłopoty w rezerwacie zdecydowanie pokazały jej, że wiedza z tej dziedziny jest niezwykle przydatna także w terenie.
Nie spodziewała się jednak, że cały egzamin zamiast części teoretycznej, na której miałaby jak zwykle odpowiadać na przeróżne, czasami mniej lub bardziej dziwne pytania, będzie musiała uporać się z jakimś przeklętym artefaktem i zdjąć z niego klątwę. Zdecydowanie nie była ekspertką w tej dziedzinie, ale była ciekawa tego jak to jej może pójść.
Zaczęła od oględzin przedmiotu, a dzięki jej niezwykłej spostrzegawczości od razu zorientowała się, co było z nim właściwie nie tak. Tylko, że zorientowanie się w sytuacji, a rozwiązanie jej to były dwie zupełnie inne rzeczy. W praktyce okazało się to wszystko o wiele trudniejsze niż można było się tego spodziewać.
Ogólnie to może nie zdjęła całkowicie klątwy, ale coś jej z tego wyszło i nie mogła narzekać. Najgorsze jednak dopiero nadchodziło, bo oto musiała napisać referat odnośnie podjętych przez nią działań, które miały za zadanie ściągnąć przekleństwo z przedmiotu. A więc jednak ta cholerna pisanina jej nie ominie... Usiadła do tego wszystkiego i zaczęła kombinować...
Zaczęłam od dokładnych oględzin artefaktu z pewnej odległości, aby w pierwszej kolejności móc wzrokowo ocenić czy w przedmiocie zaszły jakieś zmiany fizyczne, które mogłyby wskazywać na to, że obiekt znajduje się pod wpływem jakiejkolwiek magicznej mocy, która mogłaby nałożyć na niego klątwę. Następnie postanowiłam użyć zaklęcia Specialis Revelio, aby sprawdzić czy na artefakt zostało nałożone jakieś zaklęcie i w miarę możliwości być w stanie je zidentyfikować.
Niestety wynik identyfikacji przedmiotu nie był dla mnie satysfakcjonujący i nie dał mi zbyt wielu odpowiedzi na nurtujące mnie pytania. Musiałam zatem dłużej się zastanowić nad tym, co mogłabym dalej zrobić, bo szczerze mówiąc to myślenie nie jest akurat moją najlepszą stroną. Kolejnym zaklęciem, które zastosowałam było zaklęcie Fluxus Da Focus, aby ocenić czy był to nowy efekt czy może coś, co zostało nałożone dłuższy czas temu. Wydawało mi się bowiem, że był to przedmiot przygotowany specjalnie pod egzamin.
Na sam koniec stwierdziłam, że chyba najlepszym, co mogę w tej chwili zrobić jest rzucenie Mory. Póki sama nie byłam ofiarą rzuconej klątwy to z pewnością mogłam spróbować podjąć próby zdjęcia jej w podobny sposób. Niestety chociaż zaklęcie wydawało się zadziałać to jednak nie było w stanie zdjąć wszystkich efektów z artefaktu, który najwyraźniej musiał być obłożony potężniejszymi zaklęciami.
Tyle udało jej się napisać na pergaminie chociaż miała wrażenie, że w pewnym momencie nieco się zakręciła, co poskutkowało kilkoma skreśleniami oraz mniejszymi plamami atramentu, które zdobiły papier w miejscach, gdzie zatrzymała się na dłużej.

z|t

Wchodząc do klasy rzuca się w oczy stojąca na biurku nauczyciela przezroczysta kula zrobiona z bardzo grubego szkła skrywająca wewnątrz lewitujący amulet otoczony czarną mgiełką. Nauczyciel wita wszystkich po imieniu i zaprasza do zajęcia miejsca w ławce.
- Witam was na zajęciach. Wyjaśniając wasze zdziwienie, od tego miesiąca przejąłem posadę nauczyciela Obrony Przed Czarną Magią, na stałe ustępując z wykładania przedmiotu Zaklęć i Uroków. Dzięki temu możemy nieco sprawniej ćwiczyć stosowanie czarów w trudnych sytuacjach. - odezwał się gdy już ostatnia osoba zajęła miejsce w ławce.
- Najpierw poćwiczymy czar "Silencio" na czymś łatwym, na tak zwanych dźwiękach niezgody. O dziwo, podziękowania należą się Irytkowi, który ukrył w tej klasie mnóstwo takich kamieni. Aktualnie podtrzymuję czar wyciszający bo inaczej nie dalibyście rady mnie usłyszeć. Gdy jednak zdejmę ten czar, waszym zadaniem będzie odnalezienie po jednym kamieniu i użyciu na nim czaru, który za moment opiszę na tablicy. - jak powiedział, tak zrobił. Zapisał na tablicy szczegółową etymologię czaru, podkreślił sylaby, które należy zaakcentować. Poprosił na środek pierwszego prefekta, jaki wszedł do klasy, aby zademonstrował ruch nadgarstka czaru - poprawiał, gdy uważał za stosowne. Ktokolwiek potrzebował ponowienia demonstracji, prefekt miał za zadanie pokazywać gest raz za razem, pod czujnym okiem nauczyciela.
- Uwaga, zdejmuję czar i w klasie wybuchnie hałas. Bierzcie się do poszukiwań nim Irytek postanowi dorzucić tutaj swoje trzy knuty. - ostrzegł i gdy uznał, że uczniowie wiedzą z czym się będą mierzyć, uniósł wysoko dłoń i rzucił głośne "Finite".
Hałas kilkunastu dźwięków niezgody był wstrząsający... lecz nie na tyle aby miał ktoś mdleć. Dźwięki były dokuczliwe, irytujące, ponaglały do pośpiechu i jak najszybszego uciszenia ich.

Etap 1 - LEKCJA OPCM

Wchodząc do klasy rzuca się w oczy stojąca na biurku nauczyciela przezroczysta kula zrobiona z bardzo grubego szkła skrywająca wewnątrz lewitujący amulet otoczony czarną mgiełką.

Każda osoba, która posiada chociażby 1 punkt z czarnej magii na widok amuletu odczuwa niepokój i w obu etapach lekcji odejmuje od rzutu k100 (na siłę czaru Silencio) po 10 punktów.

Nie trzeba być dorosłym czarodziejem aby spostrzec, że jest to albo przedmiot czarnomagiczny albo posiadający uśpiony wewnątrz zakazany czar.
Ktokolwiek go zapyta o ten przedmiot, nauczyciel zapewnia, że “zajmiemy się nim” w dalszym etapie zajęć (2 etap) lecz zanim do tego dojdzie, należy przećwiczyć pewien czar na czymś mniej niebezpiecznym.

Profesor zapowiada, że dzisiaj nie wystawia ocen za pracę na lekcji.

Waszym zadaniem jest znalezienie schowanego w klasie pojedynczego egzemplarza dźwięku niezgody (w postaci kamyka/żetonu/kauczukowej piłeczki) oraz potraktowanie go czarem “Silencio”

Najpierw rzucacie k6 na scenariusz poszukiwań, a następnie k100 na siłę zaklęcia. W klasie panuje harmider wywołany aktywnie działającymi dźwiękami niezgody.

Scenariusze Poszukiwań:

Na znaleziony dźwięk niezgody należy rzucić czar “Silencio”.

Modyfikatory dla rzutu k100::

Osoby, które mają minimum 30 punktów z Zaklęć i OPCM nie mogą mieć rzutu k100 niższego niż 21. Jeśli rzucisz mniej, rozpatruj wynik 21-49.

Efekt czaru:

Kod:: <zgss>Scenariusz:</zgss> podlinkuj rzut k6 <zgss>Efekt czaru:</zgss> podlinkuj rzut k100, uwzględnij modyfikatory jeśli Ci przysługują i podaj ostateczny wynik <zgss>Użyte modyfikatory:</zgss> wypisz <zgss> Nagrody:</zgss> jeśli uzyskałeś 5 punktów dla domu lub modyfikator do rzutu k100 w następnym etapie lekcji, wpisz tutaj

Następny etap lekcji, gdzie będziemy zajmować się czarnomagicznym przedmiotem rozpocznie się 7 grudnia o 20:00. Nie będzie można się spóźnić.

Scenariusz: 1
Efekt czaru: 43
Użyte modyfikatory: kuferek +15,
Nagrody: +10 do następnego etapu

Miał takie uczucie, że zaczynanie lekcji wcześniej niż o 10 powinno być nielegalne. Jasne, jak jeszcze był w podstawówce, to inna sprawa, ale na ósmą? To on musiał się zrywać o piątej, żeby dojechać do szkoły na czas. Co gorsza, wczoraj do późna szlifował obrączki i nie dość, że był zmęczony, to jeszcze bolały go oczy, czerwone, jakby przećpał ostatni tydzień. A niestety tak nie było.
Zbił piątkę z @Maximilian Felix Solberg i skierowali kroki do klasy, w której zapuścił sobie kropelki, które niegdyś mu Max przygotował, a które Swansea trzymał w swoim kuferku jak największy skarb, bo były i d e a l n e.
- Ochuj. - wyrwało mu się jedynie w stronę Solberga, kiedy okazało się, że zaraz wybuchnie tu hałas tysiąca starych bab na rynku pełnym straganów z przecenami- Nie jestem na to gotowy. - przyznał. Co innego jakby był wyspany i po śniadanku, a tak? Można było tylko cierpieć...
Zaczął szukać któregoś z poukrywanych dźwięków niezgody, ale kakofonia była tak chaotyczna, że kiedy w końcu wziął w rękę książkę, miał wrażenie, że kompletnie ogłuchł. Choć zaklęcie rzucił poprawnie, to potrzebował kilku prób by zakumać, czy hałas ucichł. W uszach dzwoniło mu na tyle, że długo nie miał pewności czy mu się powiodło.

Scenariusz: 2
Efekt czaru: 7 + 5 = 12
Użyte modyfikatory: za punkty z zaklęć
Nagrody: -

Ian nie był przekonany, że powinien jakoś wyjątkowo koncentrować się na zajęciach związanych z magią praktyczną, bo jak na razie szło mu z nią co najmniej opornie. Nadal nie rozumiał, jakim cudem był czarodziejem i zdaje się, że to właśnie go blokowało, powodując, że nawet jeśli się starał, wiele z tego nie wychodziło. W efekcie kręcił się w miejscu, nie raz, nie dwa, irytował, złościł i później z tego wychodziły jedynie same problemy, a to wcale przyjemne nie było. Było jednak, jakie było i wiele się na to nie dało poradzić, więc efekt był taki, że Ian przypominał ni mniej ni więcej, wielki tygiel, czy też kocioł, w którym wrzało, parowało i nigdy nic z tego nie wychodziło.
Starał się teraz skoncentrować, chociaż zmiana znanego schematu, jakim było przejęcie przez Bazorego zajęć z obrony przed czarną magią, wpływała na niego negatywnie. Nie znosił takich potknięć, takich różnic, czegoś, co powodowało, że sytuacja, w jakiej się znajdował, stawała się diametralnie inna od tej, jaką znał. To wytrącało go z równowagi i efekt był taki, że notatki nie szły mu zbyt dobrze, tak samo, jak i obserwacja tego, co powinien zrobić, a kiedy już powstała w klasie kakofonia dźwięków, wszystko to sprawiło, że Ian niemalże oszalał. To nie było miejsce dla niego, nie umiał się skoncentrować i nawet kiedy znalazł piłeczkę - leżała na ramie obrazu, w jaką uderzył po prostu ręką, postanawiając ją stamtąd zrzucić, z jaką miał sobie poradzić, nic z tego nie wyszło, żeby nie powiedzieć, że czar nie wyszedł mu w ogóle, a on jedynie poczuł, jak narasta w nim gorąca, potężna irytacja, jaka, jak zawsze, zaczęła zalewać go niczym lawa.

Poszukuję pomocy z czarem

Scenariusz: 5
Efekt czaru: 23 + 15 - 10 = 28
Użyte modyfikatory: za punkty z zaklęć, za punkty z czarnej magii
Nagrody: -

Zgarnęła @Jamie Norwood z korytarza, łapiąc go pod rękę i właściwie nic nie mówiąc. Wiedziała, że brat doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że w ostatnim czasie była nie w sosie, a jej humor zdawał się dziwnie oscylować na granicy irytacji, ale nie zamierzała tego szczególnie mocno rozdmuchiwać, nie próbowała również jakoś mocno się na tym skupiać. To tkwiło w niej, dość zimne, dość nieprzyjemne, zdawała sobie z tego sprawę, ale nie sądziła, by miała o tym z kimś rozmawiać, nie chciała nawet tego robić, czując w tej chwili piekący ból na myśl, że nie miała matki, do której mogłaby się zwrócić, a była przekonana, że babcia nie byłaby w stanie rozmawiać z nią tak poważnie, jakby powinna. Dlatego też Carly sprawiała wrażenie nieco nieobecnej, co zmieniło się, kiedy tylko z bratem przekroczyli próg sali i poczuła na sobie wpływ przedmiotu, jaki profesor postanowił tutaj przynieść.
- Myślisz, że to jakiś nowy sposób sprawdzenia, czy prowadzimy się moralnie, czy coś takiego? - zapytała cicho, stając na palcach, nim wysłuchała jednym uchem tego, co miało się dziać na zajęciach, a później westchnęła i ruszyła przed siebie, na całe szczęście nie mając problemów z hałasem. Większym problemem było to, że miała chęć zniszczyć przyniesiony przedmiot, więc kluczyła po okolicy, szukając piłeczki, w końcu odkrywając, że jedna chyba znajdowała się w skrzyni. Musiała się do niej dostać i chociaż ręce miała silne, z uwagi na bycie kiedyś pałkarzem, i tak nieco się zziajała, nim mogła rzucić zaklęcie. I już miała zadowolona założyć ręce na piersi, kiedy dźwięk niezgody zaczął znowu hałasować, a ona zmarszczyła brwi z irytacją, drgnął jej nos i natychmiast przystąpiła do uciszania przedmiotu, nie mając ochoty go w ogóle tolerować.

Scenariusz: 6
Efekt czaru: 78 + 5 + 10 = 93
Użyte modyfikatory: z kości na scenariusz, za punkty z zaklęć
Nagrody: +5 punktów dla domu; +15 do rzutu w kolejnym etapie

Frederick nie wyraził w żaden sposób swojego zdziwienia, kiedy okazało się, że Bazory zmienił prowadzony przedmiot, to nie miało ostatecznie zbyt wielkiego znaczenia. Liczyło się jedynie to, że coś robił i próbował zachęcić ich do działania, chociaż nadal wydawało mu się, że lekcja była raczej, cóż, jałowa. Nie wiedział, czego powinien się spodziewać, ale praca przyzwyczaiła go do tego, że zawsze coś się działo, coś się zmieniało, coś było inne i nie tak proste i podręcznikowe. I chociaż były to niewątpliwie zajęcia lepsze, niż to, co do tej pory tutaj widział, i tak miał pewne zastrzeżenia. Choć, musiał przyznać, ze ciekawił go przedmiot znajdujący się w pobliżu profesora. O wiele bardziej interesujące jednak było to, co zaczęło się dziać, gdy zbombardował go hałas.
Zacisnął mocno szczęki, bo jego lisia natura natychmiast zaczęła buntować się na to, co się tutaj działo, minął więc @Lockie I. Swansea i @Maximilian Felix Solberg prawie jak taran, by ukryć się przy oknie i właśnie tam, na zewnętrznym parapecie, znalazł drącą się wniebogłosy piłeczkę. Westchnął, by wydobyć ją zza okna, co wcale takie proste nie było w obecnej sytuacji, a potem rzucił zaklęcie, robiąc to niemalże od niechcenia, jakby robił to każdego dnia, uciszając przedmiot bez mrugnięcia okiem. Przynajmniej w tym zakątku świata zapanowała cisza, jaka mu odpowiadała.

Scenariusz: 5
Efekt czaru: 71 + 5 + 5 = 81
Użyte modyfikatory: +5 za kuferek, +5 za robienie notatek,
Nagrody:+5 pkt dla domu, +15 do następnego etapu

@Benjamin O. Bazory

Nie spodziewała się, że lekcja prowadzona przez profesora miałaby być statyczna i nudna. Po ostatnich zajęciach, gdy jeszcze prowadził inny przedmiot, dosyć dobitnie dał do zrozumienia, że będzie wymagać ruchu i refleksu. Nie czuła się pewnie widząc tajemniczy przedmiot, który stał na biurku. Miała nadzieję, że nie będą musieli tego dotykać. Cokolwiek to jest, nie bez powodu było tak ukryte. Przysiadła w ławce i skrzętnie notowała etymologię czaru, zapisując też wymowę "Silenco". Czuła w kościach, że ten czar kiedyś jej się przyda a z racji obietnicy hałasu, mogłaby zapomnieć o szczegółach przedstawianych przez nauczyciela. Pisała szybko, czasami krzywo byleby nadążyć za podawanymi informacjami.
Gdy wybuchł hałas wywołany dziesiątkami dźwięków niezgody, wzdrygnęła się. To była dostatecznie porządna motywacja aby wszyscy zabrali się za żwawe poszukiwania. O godzinie ósmej rano taki chaos działał ocucająco bardziej niż podwójne espresso. Nie czekała aż ktoś ją stratuje, bo byłaby łatwa do przewrócenia tylko czmychnęła na prawo, do wielkiej donicy z bardzo gęsto usianym liśćmi kwiatem.
- Ben, mógłbyś mi pomóc? - zagaiła Krukona, który akurat znajdował się obok. Zdała sobie szybko sprawę, że nie miał szans jej usłyszeć więc dotknęła lekko jego przedramienia i na migi poprosiła go o pomoc w przesunięciu donicy. Dzięki niemu udało się wyłowić jeden kamień niezgody, który znajdował się w trudno dostępnym miejscu. Podziękowała chłopakowi uśmiechem i bezgłośnym "dziękuję". Nie siadała do ławki tylko skierowała różdżkę prosto na kamień. Zaskoczyło ją jak szybko "Silencio" uciszyło rozgrzany kamyk. Nauczyciel to dostrzegł i pochwalił ją... a przynajmniej tak się jej wydawało bo nie miała bladego pojęcia co powiedział. Przesunęła się bliżej okna i starała się wytrzymać panujący hałas. Im dłużej tu jednak stała, tym uczniowie i studenci radzili sobie z uciszaniem magicznych przedmiotów.

Scenariusz: 3
Efekt czaru: 37
Użyte modyfikatory: -
Nagrody: -

Poszedł na zajęcia profesora Bazory’ego przekonany, że idzie na zaklęcia. Oczywiście, powinien przeczywać odpowiednio ogłoszenia, ale skupiał się bardziej na nazwiskach, niż nazwach przedmiotów. Efekt był taki, że czuł się całkowicie nieprzygotowany w chwili, w której okazało się, że będą ćwiczyć zaklęcia z dziedziny obrony przed czarną magią. To było coś, co nie do końca mu wychodziło, a może po prostu nie czuł się z tym pewnie, choć jednocześnie w wyobraźni lubił snuć różne historie, w których niczym bohater książki staje się nagle niezwykle zdolny i radzi sobie z problemami. Jednak póki co był na lekcji i wszelkie wyobrażenia musiał odłożyć na bok.
Wysłuchał uważnie, co mieli zrobić, a także jakiego zaklęcia mieli użyć, po czym zaczął rozglądać się po sali, aby znaleźć piłeczkę. Dostrzegł jedną w pobliżu biurka profesora i kiedy miał rzucić na nią właściwe zaklęcie, piłka zaczęła uciekać. Rzucił się za nią, próbując ją po prostu złapać i niemal wpadł na Shercliffe'a. Zatrzymał się gwałtownie, wstrzymując powietrze, po czym bąknął przeprosiny, nie mogąc oprzeć się myśli, że dokładnie tak musi wyglądać Garp z ostatniej powieści, którą czytał i… Nie dziwił się już, dlaczego główna bohaterka była nim tak zafascynowana. Zaraz też zamrugał i wyminął Ślizgona, biegnąc za piłką, nim ostatecznie rzucił na nią zaklęcie immobilus. Dzięki temu zdołał ją złapać i mógł rzucać właściwe zaklęcie.
- Silencio - wypowiedział inkantację, która wsiąknęła w kamień i nastapiła cisza… Na zaledwie kilka sekund. Czując się jak ostatni idiota, Locksmith rzucał zaklęcie raz po raz, aż w końcu kamień umilkł na dobre. Pełen zażenowania podrapał się po karku, rozglądając po sali, aby zobaczyć, jak szło innym, mając nadzieję, że nie wypadł w tym jednak najgorzej. Choć może nie, skoro nawet Swansea szło z trudem, kiedy musiał zademonstrować zaklęcie na początku...

Scenariusz: 1
Efekt czaru: 30+5-10=25
Użyte modyfikatory: +5 za punkty w kuferku; -10 za pkt z CM
Nagrody: -

Zastanawiał się czemu przedmioty, które idą mu najgorzej zawsze muszą być od rana, gdy jego ociężały umysł nie jest w stanie przyswoić nawet połowy z ich treści. W dodatku w poniedziałek, po jednym z mocno zakrapianych wypadów ze Ikem, nie mógł powiedzieć, że czuł się na siłach. Wszedł do sali, rozglądając się po zgromadzonych uczniach. Chętnie pomarudziłby, czego nie miał w zwyczaju, gdyby miał do kogo. Nie usłyszał witającego go po imieniu głosu, kierując się do ostatniej ławki w sali. Pozostało mu w milczeniu wysłuchać co miał do powiedzenia nauczyciel stojący przy jakiejś parszywej kuli, który... Że kto? Barney? Przetarł oczy, zastanawiając się czy nie powinien rano wypić dictum, bo chyba coś mu się pomyliło. Nawet nie planował pytać co się stało z Milą Papadakis do której sądził, że zapisał się na zajęcia.
Po wysłuchaniu nauczyciela i bardzo powolnym zwarciu elektronów w mózgu, wiedział co ma zrobić. Głosy dźwięków niezgody rozbrzmiały po całej sali, powodując dodatkową ciężkość głowy. Co prawda chęć uciszenia ich, motywowała do zabrania się za zadane, ale nie był przekonany czy taki sposób nauczania do niego przemawiał.
Zanim podszedł do regału z książkami, poczuł na swoim przedramieniu dotyk, który spowodował, że zauważył @Iris Skylight. Jej gestykulacja była jasna, więc nie zwlekając, przesunął donicę. Poczekał chwilę, a gdy dostał od niej wyraźny znak, roślina wróciła na swoje miejsce. Uśmiechnął się lekko do niemego "dziękuję", po czym odszedł w stronę regału z książkami.
Jazgod roznoszący się od niego był niemalże namacalny. Sięgał po książki, będąc pewnym, że wśród tomów znajduje się przynajmniej jeden dźwięk niezgody. W końcu, w opasłym, starym tomie ze startym tytułem, znalazł kamień odpowiedzialny za hałas. W tym samym momencie książka przywiązała się do jego nadgarstka kapitałką, a nie mając tyle cierpliwości co zazwyczaj, potraktował książkę zaklęciem "relashio", przez co odskoczyła od niego oparzona. Patrzył jak spada na ziemie, a jej grupa okładka lekko się dymi, mimo, że nie zajęła się żywym ogniem. Chwilę później, gdy był pewny, że wolumin już się nie kopci, obejrzał go dokładnie, po czym odstawił na półkę gdzie stał wcześniej.
Dopiero po tym zdarzeniu mógł zająć się kamieniem, niezgrabnie rzucając na nie zaklęcie "silencio". Widząc, że nie udaje mu się uciszyć kamienia, spróbował rzucić zaklęcie ponownie, ale i to nie przyniosło efektów. Dopiero za trzecim razem zaklęcie zadziałało. Z niezadowoleniem stwierdził, że to wcale nie sprawiło, że w sali zrobiło się ciszej, po czym wrócił na swoje miejsce.

Hałas stopniowo cichł choć do ideału jeszcze trochę brakowało. Obserwował zmagania studentów, których po raz kolejny w poniedziałek rano budził w nietypowy sposób. Uważał, że ten rodzaj hałasu rozbudzi ich na tyle, aby byli w stanie stawić czoła następnemu zadaniu, które będzie zdecydowanie trudniejsze. Oczekiwał od nich pełnej gotowości więc czekał, obserwował... i dostrzegł smugę dymu w dłoniach @Benjamin O. Bazory. Dosyć szybko do niego podszedł, aby upewnić się, że nic mu nie jest... gdy dostrzegł, że książka została potraktowana ognistym zaklęciem. Wyciągnął wolumin, który dopiero co został odłożony i pokręcił głową z rozczarowaniem bo jednak przedmiot został uszkodzony. Popatrzył na siostrzeńca i podszedł do niego na tyle, aby go słyszał.
- Zostaniesz po lekcji. - poinformował go i nie czekając na jego reakcję powrócił do biurka, gdzie odłożył sponiewierane tomiszcze. Oparł się o mebel, skrzyżował ręce na klatce piersiowej i obserwował poczynania, tym razem z jeszcze większą uwagą na wypadek, gdyby ktoś wpadł na kiepski pomysł używania czarów ognia. Nie dziś, nie tutaj, nie na tego typu zajęciach.

Scenariusz: 4
Efekt czaru: 51 + 10 (kuferek) = 61
Użyte modyfikatory: + 10 za 20 pkt w kuferku
Nagrody: +10 do k100 na kolejny etap

rzut ze szlabanu*: 4

Zajęcia o ósmej rano były dla Kate zabójcze, ale w kwestii stawiania się na obronę przed czarną magią nie miała zbyt wiele do gadania. Musiała ćwiczyć zarówno zaklęcia, jak i pojedynkowanie się, bo oceny z tego przedmiotu bezpośrednio mogły przekładać się na jej późniejsze szanse na karierę w Ministerstwie, której oczywiście na dany moment nie rozważała jeszcze zbyt poważnie, ale w obliczu tego, jak mocno komplikował się jej grafik i życie, nie mogła całkowicie odpuścić. Również było po niej widać, że nie przespała za dobrze nocy, a po wczorajszym szlabanie w skrzydle szpitalnym, mimo bardzo dokładnego prysznica i wielokrotnego późniejszego mycia rąk, wciąż czuła dziwną lepkość na skórze dłoni, prawdopodobnie wskutek obrabiania jednego ze składników do eliksirów. Nie wiedziała, czy mogła podejrzewać nieco zważony śluz gumochłona, który zgłosiła Williamsowi jako prawdopodobnie wadliwy, czy to jednak coś innego zaskakująco nie chciało się od niej odczepić, ale pewne było jedno - tylko wyjątkowo silny Expelliarmus mógłby w tej chwili wytrącić różdżkę z jej zaciśniętych palców.
Na miejscu okazało się jednak, że nie będą się pojedynkować, a zamiast tego mieli rozbrajać i uciszać rozrzucone i pochowane po sali dźwięki niezgody, na razie trzymane w ryzach przez zaklęcie. Kate powiodła wzrokiem po sali, zatrzymując go dłużej na wiszącej w powietrzu kuli i zatkniętym w niej przedmiocie, który prawdopodobnie miał być tematem ich późniejszych zajęć. Albo wyłącznie fikuśną ozdobą, kto go tam wiedział. Jako że niedawno wstała i jej aparat mowy nie był do końca rozbudzony, nie zamierzała zadawać zbędnych pytań.
Harmider, który później nastał, prawdopodobnie będzie jej się śnił po nocach. Uderzone bębenki w uszach zadzwoniły nieprzyjemnie, a Kate poczuła, że do końca dzisiejszego dnia prawdopodobnie będzie się mierzyła z migreną. Pozostało czym prędzej unicestwić wstrętne kamyki, lecz ich znalezienie nie było wcale takie proste. Swoje znalezisko wyciągała spod szafki, a kamień wyjątkowo uparcie kleił się do jej palców. Ostatecznie udało jej się go uciszyć, lecz odlepić od dłoni już niekoniecznie. Zrezygnowana, opadła na krzesło, wpatrując się w upierdliwy przedmiot.

Scenariusz: 3 - obrażam obraz
Efekt czaru: 27
Użyte modyfikatory: -10 za cm, +15 za kuferek z OPCM
Nagrody: -

Niespecjalnie cieszyła go wizja lekcji OPCM od kiedy przekonał się, że nauczyciele nie są w stanie dać mu tego, po co tu przyszedł. Nie odpuszczał jednak i udał się wraz z Lockiem do sali, którą okupował Bazory, bo uznał widocznie, że środek roku szkolnego jest idealny na przebranżowienie się.
-Wyjdę wkurwiony. - Westchnął tylko na słowa kumpla i już więcej nie był w stanie powiedzieć, bo wybuchł chaos, od którego cholernie rozbolała go głowa. Kamyk spierdalał przed nim jak pojebany, aż w końcu schował się za ramą. Max nie baczył wcale na oburzone gesty i słowa sportretowanego człowieka, bo go nie obchodził ani on, ani sztuka. Przy pomocy różdżki po prostu przywołał do siebie amulet, co okazało się cholernie złą decyzją. Nie tylko miał już migrenę od tego wszechobecnego hałasu, ale teraz jeszcze poczuł niemożliwy do zignorowania niepokój. Starał się utrzymać nerwy na wodzy, ale to, co podpowiadał mu umysł było zbyt intensywne. Ręce zaczęły mu się trząść, więc nie było zdziwieniem, że zaklęcie uciszające chuja dawało. Złe samopoczucie zwiększało irytację, a to powodowało jeszcze gorsze efekty magiczne. W końcu Max nie wytrzymał, i pierdolnął tym kamieniem o ścianę, co w pewien sposób trochę go uspokoiło i kolejne zaklęcie w końcu uciszyło ten cholerny przedmiot. Nie mógł się doczekać, co jeszcze czeka go na tej lekcji...

@Lockie I. Swansea

Scenariusz: 5
Efekt czaru: 9
Użyte modyfikatory: nic mi nie dadzą
Nagrody: -

Zjawiła się w sali o czasie, a następnie wysłuchała informacji, których udzielał im nauczyciel. Mimowolnie przyglądała się lewitującej w powietrzu kuli z zamkniętym w środku przedmiotem, zastanawiając się, czym był i co mieli w dalszej kolejności z nim zrobić? Bo w pierwszej musieli znaleźć i uciszyć wszystkie rozproszone po sali dźwięki niezgody. Hałas, który zapanował w sali, na moment odebrał jej zdolność racjonalnego myślenia. Przytknęła dłonie do uszu, chcąc zebrać myśli w panującym chaosie, a dopiero po chwili ruszyła na poszukiwania jednego z zagubionych kamyków. Otwierała szafkę za szafką, próbując zlokalizować bliżej nieokreślone źródło kakofonii, aż w końcu znalazła gagatka, wciśniętego daleko w jedną z pustych szafek, do której musiała niemal cała wejść, by go wydobyć. Uciszenie niby powinno być proste, ale czuła się już tak przebodźcowana, że zaklęcie po prostu jej nie wychodziło. Próbowała raz, drugi, trzeci, przed czwartą próbą w panice rozglądając się po sali, czy jeszcze ktoś miał podobny problem? Czy tylko ona tak nieudolnie czarowała? A może trafił jej się wyjątkowo silnie zaklęty przypadek? Zawczasu spróbowała rzucić na kamień jeszcze finite, bo może miał nadpisany jeszcze jakiś urok, przez który nie reagował na standardowe silencio, ale to też nie pomogło. Była w kropce.

/też potrzebuję pomocy w uciszeniu

Scenariusz: 3
Efekt czaru: 60 + 10 = 70
Użyte modyfikatory: postać jest krócej niż 3 miesiące
Nagrody: modyfikator +10 w następnym etapie

Ktokolwiek wymyślił wstawanie na zajęcia na ósmą rano, był psychopatą i z pewnością nienawidził ludzi. Tego typu myśli towarzyszyły zaspanej Virginii w drodze do sali obrony przed czarną magią, a jej wrodzona choroba z ochotą nałożyła ponury, mroczny filtr na percepcję świata, własciwie czyniąc go czarno-białym. Z tego, co wiedziała, Leslie nie zamierzał pojawić się na lekcji (komu dobrze), więc w sali stawiła się sama. Jedyne, co czyniło ten poranek choć trochę pozytywnym, był przedmiot, na którym miała się zmagać. Wymachiwanie różdżką zawsze przynosiło jej frajdę i tego się trzymała.
Zaskoczył ją widok Bazory'ego za biurkiem - może i miała trochę poprzestawiane w głowie, ale czy nie był on profesorem od zaklęć? W kolejnej chwili rozwiał jednak watpliwości wszystkich zgromadzonych, więc nie miała nic do gadania. Patrzyła na szczegółową rozpiskę i prezentację zaklęcia, mając wrażenie, że to chyba trochę za mało, żeby ją rozbudzić. Zmieniła jednak zdanie, gdy do gry wkroczyły rozszalałe kamyki. No, to już było coś! Uśmiechnęła się przebiegle, widząc, jak hałas wprowadza zamęt wśród całej reszty. Poczuła się przez chwilę uosobiona przez dźwięk niezgody; może szalona, ale za to jak prawdziwa myśl. Ruszyła w te pędy, by odnaleźć własny obiekt do odczarowania - ze spostrzegawczością godną szukającego upatrzyła sobie piłeczkę siedzącą jak gdyby nigdy nic na ramie obrazu. Jedyną przeszkodę stanowił buc znajdujący się na obrazie. Za każdym razem, kiedy już unosiła różdżkę, by rozprawić się z obiektem, dumny panicz klął wniebogłosy, próbując ją powstrzymać.
- Człowieku, opanuj się, nic ci nie zrobię! - warknęła poirytowana, bo jednak traciła cenne minuty na tej bezsensownej dyspucie. Nadęty hrabia nadal jednak oponował, więc Gryfonka zdecydowała się na zignorowanie jego próśb i niewerbalne Carpe retractum - w momencie, gdy piłeczka lewitowała w powietrzu w jej stronę, rzuciła na nią zgrabne Silencio. I jeszcze jedno, i jeszcze kolejne, bowiem za pierwszym razem nie zadziałało. Piłka już miała lądować, robiąc jeszcze większy hałas, niż dotychczas, kiedy czar w końcu zadziałał i uciszył ją całkowicie. Uśmiechnęła się zawadiacko, jakby chciała powiedzieć "patrzcie, tak to się robi!"

Scenariusz: 5
Efekt czaru: 3 (+5 = 8 ) waaa

Użyte modyfikatory: +5 za notatki, ale i tak nic nie daje
Nagrody: -

Nie dość, że była absolutnie niewypoczęta, to jeszcze w dodatku trzęsła się z zimna. Dopadły ją albo uroki mieszkania w lochach, albo jakieś sezonowe choróbsko, albo i jedno, i drugie. W każdym razie na przerwie obiadowej Tuile zamierzała postawić na jakiś rozgrzewający napój. Humor też jej nie sprzyjał, zwłaszcza, że była kompletnym beztalenciem różdżkowym i z pewnością popisze się jakąś głupotą na tych zajęciach. Miała nadzieję, że jeżeli będzie praca w parach, to trafi się jej ktoś wyrozumiały.
Nie docierało do niej praktycznie nic, nawet fakt, że lekcję prowadzi typek, który jeszcze niedawno uczył ich zaklęć. Notatki robiła machinalnie, awaryjnie wspierając się samopiszącym piórem, tak że szelest w pomieszczeniu robiły za nią dwa przyrządy pisarskie naraz. Patrzyła zaspanymi oczami na pokazywane gesty i ruchy, ale nie potrafiła z nich wywnioskować kompletnie nic.
Chaos w wykonaniu dźwięków niezgody przyprawił ją o mały zawał serca, ale jego właściwości rozbudzające działały tylko pierwsze kilkanaście sekund. Niemrawo ruszała się po sali, próbując odnaleźć swój własny kamyk. Coś tam dojrzała w kącie, ale żeby się tam dostać, musiała odsunąć stos nieużywanych, zakurzonych krzeseł, kończąc zziajana i z pobrudzonym nosem. Na domiar złego używane przez nią zaklęcie nie chciało za nic zadziałać - kulminacja jej naturalnego braku dyspozycji i usypiających początków przeziębienia. Poczuła się przez chwilę, jakby mieli zaraz jej powiedzieć, że jest charłakiem i że to koniec jej magicznej edukacji. Rozpaczliwie rozejrzała się po sali w poszukiwaniu śmiałka, który nawiąże z nią kontakt wzrokowy i zechce wesprzeć w rozprawieniu się z hałasującą pierdółką, ale każdy był zajęty własnymi sprawami.

/ jakby ktoś chciał pomóc sierocie, to zapraszam

Scenariusz: 5
Efekt czaru: p73+10
Użyte modyfikatory: postać młodsza niż 3 miesiące
Nagrody: jeśli +5 dla domu, +15 do następnego etapu

Na zajęcia przyszedł jako jeden z ostatnich, ale to akurat nie było żadnym zaskoczeniem. Dużo wygodniej poruszał się po pustoszejących korytarzach, niż przepychając się z motłochem. Wszedł do sali i spojrzał na biurko, zaskoczony widokiem Bazorego jako nauczyciela, ale nigdy nie uważał Li Wang za osobę o zdrowych zmysłach i rozsądnym podejściu do nauczania, więc już jakiś czas temu przestał się dziwić wielu rzeczom hogwarckiej codzienności.
Wysłuchał opisu zadania, unosząc wzrok do sufitu, bo nic w życiu nie wkurwiało go tak, jak hałas i oczywiście akurat musiał przyjść na lekcję, w której będą musieli do skutku pracować z tym właśnie chaosem.
Może właśnie dlatego, że spragniony był ciszy jak beduin wody na pustyni, natychmiast odwrócił się do wielkiej donicy z biednym, przesuszonym kwiatem i podźwignął ją, by wydobyć winowajcę zza jej pękatej misy. Niemal natychmiast rzucił zaklęcie uciszające, skutecznie dezaktywując cholerny kamień, jednak w uszach wciąż dzwonił mu ten sam hałas, tym razem dochodzący nieco z prawej.
Obejrzał się, dostrzegając @Danielle Carlton i podszedł do niej, trochę z koleżeńskiej uprzejmości chcąc jej pomóc, bowiem machała różdżką i machała, całkowicie bezskutecznie, a trochę po to, by ukrócić własnego cierpienia. Wycelował różdżką w jej kamień i również uciszył go za pomocą silencio. Jego wolna ręka machinalnie powędrowała do oczu, uciskając ich wewnętrzny kącik, jakby to mogło pomóc na pęczniejący mu w czaszce ból głowy.

Scenariusz: 1
Efekt czaru: 81 + 10
Użyte modyfikatory: postać młodsza niż 3 miesiące
Nagrody: +5 dla Ravenclaw oraz +15 do rzutu k100 w następnym etapie

Raz postanowiła, więc musiało się temu stać zadość - będzie ćwiczyć się w zaklęciach i powoli polepszy swoje umiejętności, żeby nie zostać po szkole pokraką, z której wszyscy będą się śmiać. Poranki raczej pogarszały jej zdolności poznawcze, zwłaszcza, że była typową sową, a role dnia i nocy były w jej postrzeganiu czasu odwrócone, ale nie mogła ot tak zaniechać postawionego sobie w głowie warunku, więc kompletnie wyczerpana przywlokła się do sali OPCM właściwie w ostatnim momencie. Zaspana wpierw nie zauważyła nawet, że lekcję prowadzi profesor Bazory, dotychczas odpowiadający za zaklęcia, a ten fakt dotarł do niej o wiele za późno, kiedy wszyscy uczniowie byli już konkretnie zaabsorbowani wywiadem. Cieszyła się, że będzie mogła mu zademonstrować rezultaty swoich ćwiczeń, bo to przecież on był jej głównym motywatorem.
Huk dźwięków niezgody postawił ją na nogi, ale jednocześnie rozproszył do tego stopnia, że strużka krwi wypłynęła z jej nosa. Spanikowała, bojąc się, że zaraz będzie musiała okiełznać nadchdodzącą wizję. Objawy zgadzały się co do joty, a dla Lilian, ani pewnie dla nikogo obecnego w sali nie było to obecnie na rękę. Hałas panujący w klasie był nie do wytrzymania i coraz bardziej ją rozstrajał. Krukonka błądziła bez celu po sali, starając się opanować swój szósty zmysł i robić to, co inni, czyli odnaleźć własny obiekt do okiełznania, ale to wszystko tylko sprawiało, że czuła się jeszcze gorzej. W pewnym momencie prawie zemdlała; słaniając się na nogach, oparła się o półkę z książkami, gdzie krzyki i popiskiwania dźwięków niezgody miały nazbyt wysokie natężenie. Chwila, chwila... Czy czasami jakiś tutaj się nie schował?
Lilian ocknęła się i gorączkowo zaczęła przeglądać zakurzone tomiska. Jej intuicja nie myliła się - zaczarowana piłeczka ukryła się w jednym woluminie o nieznanej treści. Wyjęła piłeczkę spośród pożółkłych kartek, ale odłożenie książki na półkę uniemożliwiła jej zakładka, której nadzwyczaj do gustu przypadł nadgarstek Lilian.
- Puszczaj mnie... - jęknęła błagalnym głosem, ale zakładce ani trochę nie chciało się rozstawać z nową znajomą. Proste Embracio na szczęście załatwiło sprawę, ale jeszcze przez długi czas dziewczyna czuła, że coś porządnie chwyciło się jej nadgarstka, a na pamiątkę został jej tam głęboki, czerwony ślad.
Sfrustrowana swoim położeniem przemogła zmęczenie i skierowała całą złość na wydzierającą się piłeczkę. Czar zadziałał praktycznie natychmiast, czym Lilian chyba zwróciła uwagę samego profesora. No cóż, warto było codziennie ślęczeć nad zaklęciami! Teraz tylko przydałoby się ogarnąć te krwawienie z nosa... Jako chronicznie cierpiąca na tę przypadłość zawsze jednak miała przy sobie chusteczki, a więc wytarcie zakrwawionej mordy poszło jej raz-dwa.

Scenariusz: 4
Efekt czaru: 98, z modyfikatorami 113
Użyte modyfikatory: +10 (stypendium i specjalizacja), +15 (kuferek), -10 (CM)
Nagrody: 5 pktdla domu, +15 do k100 w następnym etapie

Zmiana nauczanego przedmiotu w ciągu pierwszego semestru zaskoczyła Nicholasa, choć jednocześnie wydała mu się dziwnie naturalna. Profesor Bazory znał się na swoich dziedzinach jak mało kto, choć może w przypadku seaverowego patrzenia na nauczyciela wchodziła tu pewna idealizacja, na którą póki co nie mógł nic poradzić.
Szukanie dźwięku niezgody nie było aż takie trudne - w końcu nie dało się przegapić przedmiotów tak hałaśliwych i jednocześnie tak gęsto rozsianych, jednak Nicholas nie zamierzał iść na łatwiznę. Zamierzał wybrać jeden z najtrudniej ukrytych i zająć się nim tak, żeby nie musieli tego robić mniej doświadczeni uczniowie. No i może żeby troszeczkę pochwalić się przed Bazorym, tak odrobinkę, choć szansa na to była znikoma. Wreszcie wyłapał, że na jednej z belek stanowiących podporę sufitu w sali znajduje się maleńki kapselek będący źródłem hałasu - czy też razej wydedukował jego obecność, bo zobaczyć się go nijak nie dało z żadnego miejsca w sali. Seaver wyciągnęł różdżkę i za pomocą carpe retractum podciągnął się na samą górę i tam też zobaczył, że kapselek ukryty jest w bardzo wąskiej szparze między deskami. Nagłowił się mocno i zziajał, zanim udało mu się ustawić tak, żeby nie stwarzać dla siebie zagrożenia, podtrzymywać czar utrzymujący go na wysokości i jednocześnie sięgnąć po czarodziejski przedmiot, ignorując przy tym niepokój, jaki budził w nim aura artefaktu stojącego na biurku nauczycielskim. Ostatecznie wyszło mu to całkiem zręcznie, ale i tak nie był z siebie do końca zadowolony.
Całe szczęście samo wykonanie zadania nie nastręczało mu trudności. Można powiedzieć, że był w tym temacie specjalistą, co przełożyło się wyraźnie na jego skuteczność. Został nawet nagrodzony punktami dla domu, a choć nie miał w tym aspekcie większych ambicji, sam akcent był całkiem miły. Tylko ten artefakt wciąż budził w nim niepokój, dlatego Nico zerkał wciąż w jego kierunku, niepewny czego może się spodziewać.

Scenariusz: 6
Efekt czaru: 26
Użyte modyfikatory: +5 za efekt k6
Nagrody: -

Lily nie miała pojęcia kim była żona profesora Bazorego, ale jakiś wewnętrzny wilaradar podpowiadał jej, że mężczyzna miał w swoim życiu styczność z wilami. Przez to tez nie do końca mogła się przy nim skupić i zerkała na niego z ciekawością na każdej lekcji, podświadomie dążąc do sytuacji, w których znajdowała się bliżej niego, czy też miała możliwość sprowokowania go do jakiejś interakcji. Swój czar trzymała na wodzy póki co, ale nie mogła się oprzeć przed posłaniem co jakiś czas uroczego uśmiechu albo przeciągłego spojrzenia. I z powodu tego dziwnego przyciągania swoje zadanie zamierzała wykonać w pobliżu biurka nauczyciela, bo i artefakt nie robił na niej absolutnie żadnego wrażenia.
- Interesujący dodatek do porannej kawy, profesorze - zagadnęła wesoło, wyciągając z jego kubka kauczukową piłeczkę wydającą nieprzyjemne dźwięki. Miała ochotę przysiąść na biurku, ale to byłaby gruba przesada, więc ostatecznie skupiła się na przedmiocie. Jeden czar, drugi, trzeci. Ciągle nie wychodziło. Dopiero jedna z kolejnych prób umożliwiła uciszenie kulki i wykonanie zadania.

Znienacka klasnął w dłonie i wypowiedział głośno czar “Silencio”. Wszelkie pozostałe kamienie niezgody przestały działać i w klasie zapadła cisza. Kolejny rzucony w powietrze czar przywołał w jego stronę poukrywane w różnych miejscach dźwięki niezgody. Akrobatycznie zatańczyły nad biurkiem aż grzecznie ułożyły się na blacie w całkiem stabilny i elegancki stosik. Pomógł tym uczniom, którzy mieli dotychczas problem z wyciszeniem swoich kamieni. Widział po ich twarzach, że są poirytowani lub zmęczeni… lecz mimo, że dzisiaj nie wystawiał ocen to nie zamierzał organizować tutaj taryfy ulgowej. Naprzemiennie prowadził “łatwiejsze” i “trudniejsze” zajęcia a dzisiaj akurat wypadały te drugie.
- Proszę usiąść w ławkach. - oznajmił cicho, i samemu delektując się panującym w klasie spokojem.
- Skoro przećwiczyliście czar wyciszający w niekomfortowych warunkach to podnosimy poprzeczkę. Ten amulet… - wskazał dłonią chroniony szkłem i czarami przedmiot wibrujący mikroskopijnymi czarno lub czerwonymi wyładowaniami. Nie zachęcało do dotyku.
- ... jest przedmiotem zarażonym zaklęciem czarnomagicznym. Z racji, że amulet jest uszkodzony, nie może skrzywdzić w pełni swojej mocy a jedynie napytać biedy tym, którzy nie będą dostatecznie skoncentrowani na dzisiejszym zadaniu. - dotknął szkła obiema dłońmi i uniósł je, zdejmując pokrywę znad amuletu.
- Będę wzywać po nazwisku. Każdy z was podejdzie do biurka i w odpowiednim momencie rzuci czar wyciszający aby efekt magiczny amuletu was nie dosięgnął. Zapewniam, że nawet jeśli was dosięgnie to tak długo jak nikt go nie dotknie ani nie założy, nic wam nie będzie poza pewnego rodzaju dyskomfortem. - a całkiem dobrze szło mu ukrywanie poirytowania obecnością tego przedmiotu. Używał go do zajęć aby młodzież potraktowała tę lekcję poważnie. To nie jest temat “odbębnić i zapomnieć”.
- Zapraszam… - i czuwając nad sytuacją wymawiał na głos po kolei nazwiska. Wystarczyło podejść do amuletu na odległość jednego metra aby jego kamień pociemniał i “wypluł” niewielką wiązkę czaru prosto na ucznia/studenta. Profesor uniemożliwiał wszelkie próby przywołania, dotknięcia czy założenia amuletu.

SKRÓT.
-> amulet jest obłożony uszkodzonym nieskomplikowanym czarem czarnomagicznym;
-> każdy z Was jest wzywane pojedynczo przez nauczyciela w kierunku biurka - rzucacie czar “Silencio” oparty na kości k100.
-> interakcje z amuletem są uniemożliwiane przez nauczyciela. Dopuszczalne jest jedynie podejście na odległość 1 metra.

Ważne:
-> osoby, które mają minimum 20 punktów w kuferku z Zaklęć i Uroków/ mają postać krótszą na forum niż 3 miesiące/ postać młodszą niż 15 lat mogą jednokrotnie przerzucić kość i wybrać korzystniejszy wynik;
-> osoby z chociażby 1 punktem z Czarnej Magii niech pamiętają, że i w tym rzucie k100 odejmują -10 od wyniku.
-> nie ma możliwości spóźnienia się na lekcję;

Rzut k100 na "Silencio:

Lekcja zostanie zakończona 15 grudnia wieczorem.

Kod:: <zgss>K100:</zgss> wpisz wynik i podlinkuj go <zgss>Modyfikatory:</zgss> wpisz które użyłeś, jeśli Ci jakieś przysługują <zgss>Bonusy:</zgss> jeśli uzbierałeś punkty dla domu z kostek, zsumuj je tutaj. To samo tyczy się z dźwiękiem niezgody, jeśli wynik Ci go zagwarantował.

Lista obecności:

K100: 14
Modyfikatory: -10 z CM, dorzut 6
Bonusy: -

Skoro już siedział w ławce, nie mógł tego zrobić bardziej. Słuchał profesora, który na drugą część zajęć zaplanował coś specjalnego, co dla Bena oznaczało zadanie nie do wykonania. Zaklęcia nie były jego najmocniejszą stronę by nie powiedzieć, że był w nich beznadziejny, w dodatku choć minęło nieco czasu od rozpoczęcia lekcji, wciąż nie czuł się na siłach. Słysząc, że uczniowie będą wzywani po nazwiskach, był pewny, że to właśnie jego kopnie ten zaszczyt bycia pierwszym. Głupi alfabet... Choć może Barney robił to celowo?
Słysząc po chwili, że jest wywoływany, podszedł na odległość metra do zaklętego artefaktu. Skierował różdżkę przed siebie po czym wypowiedział odpowiednią inkantacje. To jednak nie przyniosło skutku. Zamiast on zaczarować amulet, przedmiot podziałał na niego. Zrobił krok w tył gdy w jego głowie rozbrzmiał wrzask tak okropny, ze serce chciało zastygnąć w bezruchu. Miał wrażenie, że obraz przed oczami przed chwilę kołysał się, a chłód przeszedł go od stóp po głowę. Końcowo udało mu się utrzymać równowagę na tyle by nie wzbudzać w reszcie uczniów niepokoju, po czym odwrócił się na pięcie bez komentarza by zająć swoje miejsce.
Słysząc, że nauczyciel wywołuje kolejną osobę, miał okazje się przekonać, że do tego wszystkie stał się nadwrażliwy na dźwięki, przez co tym bardziej miał ochotę po prostu opuścić sale. Był niezadowolony, wiedział, że będzie musiał zostać po zajęciach, a tym stanie jedyne do czego się nadawał to było wycieranie gębą szkolnych korytarzy. Może taką karę przewidywał dla niego wuj?