Doszły do mnie słuchy o jakieś imprezie u Huxleya Williamsa. To będzie idealny sposób, aby pokazać się w doborowym towarzystwie. Będziesz mógł przedstawić mnie co lepszym osobom, w końcu nie było mnie w Wielkiej nas ponad dziesięć lat.
Tak, chcę tam iść z Tobą. Zdaję sobie sprawę, że Twoja mina wygląda teraz mniej więcej jak "Merlinie, tylko nie to", ale gwarantuję Ci, że będziemy się dobrze bawić... tylko musisz mnie tam zabrać. Chętnie zobaczę jak się Huxley postarzał...!

Tak, czytam Ci w myślach. Nie, nie musisz przygotować się do pracy akurat tego wieczoru. Masz na to jeszcze sporo czasu, a znając Ciebie opracowałeś już plany lekcji na najbliższe trzy lata. Chodźmy się po prostu pobawić, a obiecuję, że nie pocałuję Cię na oczach wszystkich. Dobrze, to było po dobroci.

Jeśli w porę się pojawisz się na miejscu to zabiorę wszystkich z imprezy i przeniesiemy ją do Twojego domu. Potrafię być przekonująca, doskonale o tym wiesz. Zastanów się.  

Twoją odpowiedź odbieram jako zgodę. Doskonale! Cieszę się, że doszliśmy do porozumienia.

Doskonale zdaję sobie sprawę, że nie chcesz tam iść ani tym bardziej bawić się i pić alkohol. Nie zapomniałam o tym, ale osobiście uważam, że przyda Ci się trochę rozrywki. Zdziadziejesz w tym tempie, a w trakcie roku szkolnego będziesz mieć zbyt wiele argumentów, aby wyjść ze mną gdzieś się rozerwać.

Rozumiem, że są między Wami niesnaski, ale jesteśmy dorosłymi ludźmi. Taka impreza może być idealną możliwością, aby zażegnać wszelakie konflikty. Tak, kojarzę tę ślicznotkę ze szpitala. Nieźle się nasz stary Huxley ustawił.

Słodka Morgano, nie będziesz przecież musiał tańczyć z Williamsem. Jeśli będzie bardzo niezadowolony i da nam to solidnie odczuć to stamtąd wyjdziemy. Na takie coś się zgodzisz? Nie daj się prosić. Nie widzieliśmy się tyle lat...

Alexandrze,

Wybacz za mój ostatni wybuch. Nie rozstrzygniemy kto ma rację, bo wyraźnie patrzymy na to w kompletnie inny sposób. Jeśli chcemy roztrząsać te kwestie - zwyczajnie chciałem tylko przeprosin dla Perpy, nic więcej. Ale skoro sama zainteresowana prosi mnie, żebym odpuścił - kim ja jestem by nie ulec prośbom półwili. W każdym razie - ze względu na nią, proponuję byśmy zachowali się jak poważni czarodzieje, nie tacy rozrzucający kartony czy krzyczący na gości.
Wiem, że byłeś dla niej dobrym przyjacielem i brak porozumienia między nami jest dla niej wyjątkowo bolesny. (Myślę, że ona najbardziej by chciała, byśmy i my byli super przyjaciółmi.) W każdym razie - byłoby super jakbyśmy mogli popracować nad naszą relacją. W końcu zawsze uważałem Cię za porządnego czarodzieja, wbrew moim ostatnim krzykom.

Chcę żebyś czuł się doskonale jak najdłużej, a najlepiej na zawsze. Aby tak się stało nie możesz zdziadzieć, a więc wspólne wyjście na imprezę jest ku temu doskonałą opcją.

Dobrze. Jeśli będziesz chciał wyjść, nie ma problemu, ale licz się z tym, że wyjdę z Tobą. Nie chcę żebyś był sam.

Alexandrze,

Zapytałbym co się dzieje i próbował poratować radą - ale myślę, że z tym poczekamy kiedy wejdziemy do wyższej fazy naszej relacji!
Rozumiem, skoro obydwoje moglibyśmy nawet szabrować w ogniu dla tej samej osoby, z pewnością powinniśmy nauczyć się lepszej komunikacji!
Dobrze, ja już nic nie pamiętam! Za to jak wrócimy z Arabii proponuję spotkanie - takie wiesz, z klasą przy piwku (ja) i kawce (ty).

PS.
Żałuj, że nie ma Cię na wakacjach! Walczyliśmy z armią Beduinów - z pewnością byś się przydał podczas tego wydarzenia! A tak skończyliśmy z trzema osobami zranionymi sectusemprą! W tym Perpa! Ale nie przyjmuj się - wszyscy żyją, Perpetua wyleczona... No w każdym razie - świetne przygody.

Zdaję sobie sprawę, że potrafisz sobie poradzić ze wszystkim, co nie zmienia faktu, że ten jeden jedyny raz chcę ci w tym pomóc. To nic złego.
Przemawia przez Ciebie bardzo wiele goryczy. Tym bardziej jestem przekonana, że wspólne wyjście może poprawi Ci humor. Nie ze mną te numery bolącej głowy. Korespondujesz z uzdrowicielką. Przypomnę, że zawodowo zajmuję się cudzymi głowami.

Nie zapraszam Cię na wybudzanie inferiusów tylko na imprezę. Trochę entuzjazmu Ci nie zaszkodzi.

Do Pana Voralberga,
opiekuna Domu Roweny Ravenclaw

Z przykrością informujemy, iż Pański wychowanek, Dafydd Douglas Strange, został znaleziony nieprzytomny dnia 18 sierpnia 2021 roku, godziny około piętnastej trzydzieści w jednej ze ślepych uliczek Śmiertelnego Nokturnu.

Pan Strange został przeniesiony natychmiastowo na oddział Urazów Pozaklęciowych ze względu na obrażenia, które poniósł w nieznanych nam dotychczas okolicznościach. Ze wstępnej opinii uzdrowicieli, Pański uczeń został napadnięty: nikt nie znalazł przy nim jego różdżki. Z najpoważniejszych obrażeń doszło przede wszystkim do zmiażdżenia kości udowych, jak również naciągnięcia mięśni kończyn górnych w wyniku użycia czarnomagicznego zaklęcia Artus Versavi. Dodatkowo istnieją przypuszczenia, iż jego pamięć została zmodyfikowana, jako że mimo braku urazu głowy, nic z tego wszystkiego nie pamięta. Obecnie przywrócenie jej eliksirem nie daje żadnych efektów.

Świadkowie zeznają również, iż chłopak już wcześniej pojawiał się na ulicach Śmiertelnego Nokturnu oraz kręcił się niebezpiecznie przy jego granicy.

Dopełnimy wszelkich starań, by Pański wychowanek powrócił w pełni do zdrowia i nie odczuwał nieprzyjemnych skutków tego wydarzenia, lecz rekonwalescencja będzie trwała dłuższy czas ze względu na specyfikę użytego przez napastników zaklęcia, które zostało zmodyfikowane. Jedno jest pewne - pan Strange będzie mógł pojawić się w Wielkiej Sali wraz z początkiem roku szkolnego.

Stosowna wiadomość została przekazana również Dyrektorowi Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, panu Garethowi Hampsonowi.

Pozdrawiam,
Beatrice I. Smith,
uzdrowiciel oddziału Urazów Pozaklęciowych

Chyba zostawiłam pod Twoim łóżkiem jedną parę butów. Nie mogę się ich doszukać. Wyślesz je na sowią pocztę w Londynie? Odbiorę ze skrytki bo tutaj sowy wzbudzają sensację.

Doskwiera mi niemożliwość swobodnego rzucania czarów. Do końca miesiąca mieszkam sama bo Theo ma jeszcze coś do załatwienia za granicą. Cieszę się, że nie skusiłam się, aby pojechać za nim. Znalazłam parę powodów, aby zostawać nawet tu, w tej mugolskiej części miasta.

Co robisz w weekend? Dobrze, to tylko pytanie grzecznościowe. Chcę przygarnąć następcę Abla i może pójdziemy poszukać go razem? Ty wybierzesz, ja przygarnę. Tak jak piętnaście lat temu, pamiętasz?

Jesteś zdolny. Wiedziałam, że Ci się uda. Dziękuję! Jesteś kochany!

Znakomicie! Rozpoczniemy poszukiwania od niemagicznych psiaków po niemagiczne. Zapraszam do dzielnicy mugolskiej Londynu, podam Ci namiary w następnym liście tylko zorientuję się gdzie znajduje się tu jakieś schronisko.

Masz na myśli taką samą piżamę kiedy ostatnio razem spaliśmy na Twojej kanapie? Czy ja dobrze pamiętam, że nie miałeś na sobie koszuli?
Nie, nie możesz przyjść w piżamie. Nie ma takiej opcji bo inaczej osobiście Cię ubiorę. Myślę, że wystarczy elegancka koszula i spodnie. To parapetówka, nie bal czystokrwistych sztywniaków.
Mam do Ciebie gorącą prośbę - popracuj przed lustrem nad formalnym i ładnym uśmiechem. Wierzę w Ciebie!

Skontaktowałam się już z Huxleyem i zapewniłam, że przybędziesz wraz ze mną. Wyraził zaskoczenie, ciekawe dlaczego, prawda?

Naprawdę masz jeszcze tę piżamę sprzed lat?
Wiem, że się ze mną droczysz, co nie zmienia faktu, że należy ubrać się elegancko. Chcę poznać parę nowych osób i zadbać o życie towarzyskie więc moja kreacja jest już gotowa. Nie mam szans przyćmić Perpetuy, ale chociaż zadbam o to, aby nie wyglądać przy niej jak szara zaspana mysz.

Postaraj się o ten uśmiech i nie zmuszaj mnie do napojenia Cię eliksirem rozweselającym. Nie możesz mieć miny jakbyś szedł na stypę. Jak to będzie wyglądać na naszych wspólnych zdjęciach? Ta parapetówka to zabawa. ZA-BA-WA. Będziemy to miło wspominać tylko musimy się o to postarać.

Muszę przyznać, że Huxley jest tak miły jak go zapamiętałam. Kiedy tylko dowiedział się, że wróciłam to od razu zaproponował nocleg, gdybym tego potrzebowała. Chętnie spotkam tego starego hipogryfa. Myślę, że po prostu zdaje sobie sprawę jaki jesteś rozrywkowy i stąd to zdziwienie. Zabawne, pytał czy jesteśmy razem. Nie mam pojęcia skąd wpadł na taki pomysł.

Myślę, że nadarzy się okazja obejrzenia Twojej garderoby skoro będę u Ciebie mieszkać. Jestem już na etapie pakowania wszystkiego z powrotem do walizki jednak chyba muszę poszukać jakiegoś transmutatora bo inaczej nigdy w życiu jej nie przetransportuję. Znasz kogoś godnego polecenia?

To co się tam, na gacie Merlina, działo? Czemu nic o tym nie wiem? To brzmi jak cholernie ważna informacja, która może wiele zmienić. Opowiedz mi wszystko!

Nasze charaktery też się znacząco różnią, ale mimo wszystko potrafimy się dogadać bez słów. Przeciwne cechy dwóch osób nie wykluczają możliwości porozumienia się, a więc chyba trudno przychodzi Wam przyjaźń?

Tak czy siak, cieszę się, że ze mną tam pójdziesz. Nie chciałabym być tam sama. Uwierzysz mi, jeśli powiem, że odrobinę się stresuję? Mam nadzieję, że po tylu latach wciąż posiadam w sobie tę samą charyzmę co kiedyś! Skoro przekonałam Cię do wyjścia to chyba dobry znak.

Potrzebuję tej imprezy, aby odreagować pierwsze dni w pracy.

Piszę w sprawie naszego spotkania, dotyczącego nauki zaklęcia. Niestety jestem zmuszona je odwołać. Mam obecnie drobne problemy zdrowotne i nie chcę ryzykować, ucząc się w takim stanie. W każdym razie mam nadzieję, że wszystko u Profesora w porządku. Do zobaczenia w Hogwarcie!

Szanowny Alexandrze,

Uprzejmie dziękuję, to bardzo miłe z Twojej strony!

dziękuję za miłe słowa, choć muszę przyznać iż po otrzymaniu listu z Hogwartu (a także wieściach o nowym dyrektorze) uznałem tą nominację za pożegnalny żarcik profesora Hampsona; przepraszam też za dość późną odpowiedź, wygląda na to, że mamy w tym roku więcej pierwszaków niż zwykle. Jeśli ma Pan w planach jakieś specjalne zajęcia z zaklęć dla nich, to również chciałbym zapewnić o mojej dyspozycyjności.

Pozdrawiam,

   

Piszę do Pana z nietypowym problemem, ale wierzę, że może być Pan jedyną osobą, która będzie potrafiła sobie z tym poradzić. Otóż przypomina sobie Profesor, jak w ostatnim liście byłam zmuszona odwołać nasze korepetycje z powodów zdrowotnych? Otóż te okazały się poważniejsze, niż sądziłam. Podczas pobytu w Arabii, spadła na mnie nietypowa klątwa, która uniemożliwia mi normalne funkcjonowanie. Objawy są niemal identyczne, jak u Profesor Brandon, z tym że na klątwę nie działają eliksiry stosowane przez Profesor Miotlarstwa. Problem konsultowałam z uzdrowicielami i nawet załatwiłam sobie kontakt do łamacza klątw, ale ten nie odpisuje na moje listy, a mi zależy na jak najszybszym rozwiązaniu całej sprawy. W związku z powyższym chciałam zapytać, czy nie zna Profesor kogoś, kto jest obeznany z czarnomagicznymi klątwami? Będę wdzięczna za wszelką pomoc.

   

Panie profesorze,

moja różdżka to 11 i ¼ cala wieżbowego drewna z rdzeniem zrobionym z pióra z ogona piorunoptaka.
Według podręcznika różdżki mają zwykle od 9 do 14 cali, więc jestem mniej więcej pośrodku. Może to znaczyć, że albo nie urosnę już za dużo, albo w przyszłości nie zrobię nic bardzo super, co zgadzałoby się z tym jak wygląda mój ojciec i co mi powtarza. Trudno powiedzieć, mogę za kilka lat przedstawić panu profesorowi aktualizację w tej kwestii.
Wieżba najlepiej nadaje się do uzdrawiania i magii niewerbalnej. To pierwsze poznam niedługo, ale na drugie chyba jeszcze poczekam. Skoro mnie wybrała to może będę świetnym niewerbalnym zaklęciarzem, jak pan profesor myśli? Szkoda, że przekonam się dopiero za parę lat. Jak się okarze, że to nie moja bajka, to wieżba się chyba jednak pomyliła.
Pióro piorunoptaka to chyba strzał w dziesiontkę, podręcznik mówi, że „różdżka z tym rdzeniem jest hałaśliwa i nieco porywcza” i ja się z tym zgadzam, panie profesorze. No nie będę zmyślać, rużnie to bywa, ale zdaża się tak, że daję się ponieść emocją. Podobno wspomaga właściwości drzewa, więc może jednak będę super z uzdrawiania?
Jeśli miałbym sam sobie wybrać drewno, to chyba chciałbym mieć jałowca, bo on pomaga w transmutacji, a mi się transmutacja bardzo podoba tylko podobna jest trudna. Morze z takim jałowcem nie byłaby taka trudna. No i mogłaby być dłuższa, bo mimo wszystko chciałbym kiedyś być wyższy niż tata.

Z powarzaniem
Ariel Dickson
I klasa Ravenclaw

  Piszę oczywiście w sprawie zadanej przez Pana pracy domowej, choć muszę przyznać iż już pierwsza część sprawiła mi niemałą trudność. Powinienem bowiem opisać różdżkę, którą zakupiłem w wieku 11 lat czy może tą, w której posiadanie wszedłem stosunkowo niedawno, Mizerykordię?
  Ostatecznie zdecydowałem się na drugą opcję - choć psychologiczny wykład na temat tego, jak różdżka jedenastoletniego Darrena pasuje do jego starszego odpowiednika byłby z pewnością fascynujący, to byłby nieco mniej miarodajny niż badanie jego obecnego narzędzia, służącego do rzucania zaklęć.
  Przechodząc do części właściwej pracy domowej - Mizerykordia (bo tak zdecydowałem się nazwać swoją różdżkę w nieco próżnej, acz wyjątkowo dobrze brzmiącej próbie nadania jej pewnej dozy wyjątkowości) jest różdżką jedenastocalową, z winorośli i z rdzeniem z żądła mantykory. Materiał pasuje - jak sądzę, ktoś postronny zapewne mógłby ocenić mnie lepiej niż ja sam - całkiem dobrze, biorąc pod uwagę jego upodobanie do spokojnych osób stojących nieco z boku. Oprócz tego winorośl nie posiada zbyt wielu innych cech - zależne są one od rdzenia. Żądło mantykory jest zaś materiałem, który wspomaga umiejętności czarnomagiczne oraz runiczne. Oczywiście, nie decydowałem się na taką różdżkę z powodu marzeń o zostaniu czarnoksiężnikiem, a ze względu na wykonywany przeze mnie teraz i planowany w przyszłości zawód - odpowiednio, są to rzeczoznawca artefaktów oraz łamacz klątw.
  Czy Mizerykordia do mnie pasuje? Mam wrażenie, że 'relacja' między nami jest w dużej mierze sucha i pracownicza, przynajmniej przez większość czasu. Niczego innego od różdżki nie wymagam, więc jestem z niej zadowolony - ewentualne podekscytowane drżenie, kiedy zdarzy mi się rzucić jakieś bardziej zaawansowane zaklęcie służące do samoobrony jest zaś jedynie ciekawym, zagwarantowanym przez dość oryginalne upodobania Mizerykordii, dodatkiem.
  Nie przypominam sobie też sytuacji, w której różdżka odmówiła mi w wyraźny sposób posłuszeństwa. Co prawda na początku jej używania wydawała się być 'nieco' mniej przekonana do używania zaklęć defensywnych - nieważne, czy to podczas treningów, czy organizowanych, kontrolowanych pojedynków - ale z tym problemem udało mi się już uporać i zrzucam go na karb "niedostrojenia się" w wystarczającym stopniu z nowym narzędziem. Mógłbym więcej napisać na temat jej dość niepokojącego zamiłowania do czarów nieco bardziej niebezpiecznych, których podstawy musiałem poznać z racji pracy w Banku Gringotta - jednak jeśli chodzi o samo w sobie odmówienie posłuszeństwa, to przynajmniej chciałbym wierzyć, że w przypadku Mizerykordii udało mi się uniknąć takiej nieprzyjemnej sytuacji dzięki posiadaniu dość rozwiniętych, magicznych umiejętności w chwili jej zdobycia.
  Ufam, iż u profesora wszystko w porządku,

   

Szanowny Panie Profesorze,

Z wyrazami szacunku

Hope U. Griffin

PS. Zdążyłam zapomnieć o tych całych łamaczach klątw i ich powiązaniu z włosem testrala. Chciałam więc Panu podziękować, bo ta praca domowa chyba trochę otworzyła mi oczy.

Szanowny Panie Profesorze,

W odpowiedzi na zadaną przez Pana pracę domową, wysyłam wypracowanie o mojej różdżce.
Posiadana przeze mnie różdżka ma długość 11 i ¼ cala. Może nie jest to zbyt imponujący rozmiar, ale wydaje się dobrze dopasowana do mojego wzrostu. Moja różdżka wykonana jest z drewna sosny, a jej rdzeniem jest włos centaura. Można powiedzieć, że zarówno rdzeń, jak i drewno, są do mnie średnio dopasowane. Najchętniej wybierają samotników czy ludzi tajemniczych, wycofanych; sosna sprawdza się w rękach rzemieślników i twórców, a rdzeń dodatkowo wspiera miłośników wróżbiarstwa, astronomii i jasnowidzów. Ten opis zdecydowanie do mnie nie pasuje. Ostatecznie jednak każde z nich potrafi dostosować się do każdego czarodzieja, i chętnie zmieniają właściciela, więc i do mnie się dostosowały. Czemu wybrała mnie akurat taka różdżka? Nie ma pojęcia. Może dlatego, że dobrze dostosowuje się ona do zmian, a ja w poprzednich latach wykazałam się małą zmiennością charakteru.
Moim zdaniem o wiele bardziej pasowałaby do mnie różdżka wykonana z drewna klonu, z rdzeniem w postaci włosa reema. To drewno i rdzeń wspomagają czarodziejów lubiących zielarstwo i eliksiry, a ja właśnie z tych przedmiotów radzę sobie najlepiej. Choć za intrygujący uważam rdzeń w postaci włosa z ogona testrala. Niekoniecznie pasuje on do mojego charakteru, ale testrale uważam za bardzo intrygujące i niesłusznie potępiane zwierzęta. Może stąd moja słabość do tego rdzenia.
Mojej różdżce zdarzyło się odmówić mi posłuszeństwa kilkukrotnie. Najpewniej dlatego, że nie jest do mnie idealnie dopasowana, a ja dodatkowo jestem przeciętna z zaklęć. Zdarza mi się mylić formułki, czy też niedokładnie wykonywać określone gesty. Zbyt łatwo ulegam też czasem emocjom, co na pewno też jest przyczyną takich sytuacji. Różdżka często odmawiała mi posłuszeństwa podczas rzucania zaklęć uzdrawiających. Może to jednak wynikać z niewystarczającego doświadczenia.

Z poważaniem,
Christina Grim,
Gryffindor, rok VIII

Szanowny Prof. Voralberg

Niżej odpowiedź na moją pracę domową.

Jest to moja już czwarta różdżka, więc niestety nie powiem za dużo na temat tej, która była pierwsza oprócz tego, że jej właściwości nadawały się idealnie do bycia sportowym świrem, który potrzebuje czasem pomóc innym magią leczniczą. Niestety, los splatał mi wiele razy figla i niestety mogę opowiedzieć tylko o tej obecnej.

Według pana Sandersona, miejscowego różdżkarza z Hogsmeade, różdżki z cisu są tak naprawdę bardzo... elastyczne pod względem tego co oczekuje dany czarodziej i takie jakie zdolności chce rozwijać. Ale jest to też dla mnie drewno wyjątkowe, gdyż odzwierciedla we mnie fakt, że obecnie przechodze wiele przemian do których muszę się dostosowywać. Tak samo jak to rzadkie drewno używane przeze mnie w moim atrybucie czarodzieja. Na pewno owa różdżka będzie mi wierna z powodu swojej budowy, ale rdzeń...

Rdzeń jest dość nietrwały, co ponownie odzwierciedla mój charakter w tym, że obecnie nie potrafię w większości rzeczy wytrwać. Czego się tknę - jest mi ciężko lub umyka między palcami.

Czy stało się jakieś złe wydarzenie? Cóż... To raczej zostawiam pod ocenę profesora, który widział mnie w sytuacji, którą obaj pamiętamy. Koszt tego przekonania się też znamy...

Zephaniah van Wieren, student II roku, Gryffindor

Będąca w moim posiadaniu różdżka jest wykonana z Cedru, ma długość 13 cali, jest dosyć giętka, a jej rdzeń stanowi szpon mantykory. Uważam że jest ona do mnie idealnie dostosowana z kilku powodów. Cedr nadaje się dla osób o dosyć silnym charakterze i lojalnym, a odwdzięcza się im za te cechy bardzo szybkim czasem reakcji podczas czarowania. Ponadto rdzeń wydaje się łatwiej stwarzać więź z wilkołakami, przez co dobrze się czuję używając różdżki zawierającej ten rdzeń. Warto też wspomnieć o specyficznej właściwości tego rdzenia. Im bliżej pełni, tym moc różdżki jest większa, a im dalej mniejsza. Po dłuższym użytkowaniu i wyrobieniu wprawy pozwala ona mniej więcej określić jak blisko jest pełnia. Jej długość jest też miarowo adekwatna to mojego wzrostu. Elastyczność różdżki, często mówi o zdolności do przystosowania się do zmian jej właściciela. Jako że moja jest dosyć giętka, uważam dobrze oddaje moją gotowość do zmian. To znaczy że jestem w stanie je zaakceptować, jeśli nie są zbyt wielkie i uciążliwe.
Myślę że ta różdżka mnie wybrała, ponieważ wszelkie jej kryteria względem charakteru i usposobienia. Prawdopodobnie likantropia też miała na to wpływ ze względu na rdzeń, o czym pisałem wyżej. Najbardziej interesującym mnie drewnem na pewno jest jarzębina ze względu na jej zdolność do rzucania potężnych zaklęć ochronnych, które nie jest łatwo przełamać. Ponadto drewno te jest w stanie bardzo buntownicze wobec czarnoksiężników próbujących z niego skorzystać, dlatego osoba posiadająca różdżkę z jarzębiny wydaje mi się być na pierwszy rzut oka godna zaufania. Jeśli zaś chodzi o rdzeń, niezwykle ciekawy wydaje mi się być włos kwintopeda, który jest niezwykle ciężki w opanowaniu jeśli nie dysponuje się odpowiednio silnym charakterem, ale za to jest doskonałym rdzeniem podczas rzucania uroków i zaklęć ochronnych. Chętnie bym posiadał różdżkę z zespolenia jarzębiny z tym włosem, gdyby nie to że mogę nie mieć dostatecznie dominującego charakteru żeby panować nad tym rdzeniem.