Departament Przestrzegania Prawa Czarodziejów

Departament zajmuje się ściganiem i wymierzaniem kary czarodziejom, którzy wbrew prawu użyli czarów. Właśnie w tym Departamencie mieści się Urząd Niewłaściwego Użycia Czarów, zajmujący się głównie użyciem czarów przez nieletnich czarodziejów lub w obecności mugoli, Kwatera Główna Aurorów, zajmujących się łapaniem czarnoksiężników oraz Służba Administracyjna Wizengamotu, o której pracownikach nic nie wiadomo.

Notatka służbowa nr.1

Informuję, że w Hogwardzie następuje całkowity rozkład dobrych obyczajów.

Jestem zażenowany ubiorem nauczycieli i pracowników, i ich manierami.

Brak dobrego wychowania doprowadza do tego, że podobno nauczyciele palą i piją razem z uczniami (takie chodzą plotki).

Wniosek: Wnoszę o utworzenie Departamentu Wychowania Czarodziejów przy Szkole Magii Hogwart. Departament ten miałby wpływ na odpowiedni dobór nauczycieli i wychowawców, dbałby też o prawidłowe maniery i rozwój wewnętrzny młodych czarodziejów. Żaden departament obecnie nie ma odpowiednich przepisów prawnych, aby o to zadbać. Uważam, że moja skromna postać nadawałaby się do takiej posady i nie miałaby problemu z pracą w dwóch departamentach.

Pojawiła się w Departamencie Przestrzegania Prawa wraz z aresztowaną, Eleną Marion. Bowiem właśnie w tym miejscu musiała zostać osądzona. Zobaczywszy pana Blake, postawiła przed nim płonąca klatkę wraz z oskarżoną.
- Panie Blake, uczennica Hogwartu dopuściła się użycia zaklęć niewybaczalnych na terenie Szkoły Magii i Czarodziejstwa Hogwart. - rzekła jak na profesjonalistkę przystało. W środku krajało się jej serce, jak mogło do tego w ogóle dojść? Dobrze, że nie ujdzie nic jej płazem, och ona już tego dopilnuje!

Gdy teleportowały się do tego biura nie za bardzo wiedziała gdzie jest.
Rozejżałą się po gabinecie.
-Gdzie ja jestem?- mruknęła obojętnie do siebie. Wzruszyła ramionami i zajęła się swoimi paznokciami. Podobała jej się ta klatka przytulna była. Niechcący dotknęła jednego z ognistych szczebli. Szybko cofnęła reke z sykiem. Popatrzyła chwilkę na zaczerwienienie, na którym juz powstawał bąbel.
Pięknie! głupi jad! pomyślała z wściekłością.

Wszedł tu by pogadać z Casprem i zobaczył dziewczynę w ognistej klatce i kobietę, która najwyraźniej tę dziewczynę tu przyprowadziła. - Witam w czym mogę pomóc? Zwrócił się do nich.

upomnienie 2/5 - czwarty punkt regulaminu ogólnego

- Witam, panie Blake - ponowiła swoje powitanie, będąc nieco już zmęczona tą oficjalną atmosferą. Ona tu nie pasowała, było tu za sztywno. Jakże się cieszyła, że nie wybrała tego Departamentu. - Owa uczennica siódmego roku Hogwartu z domu Gordryka Gryffindora, Elena Marion, dopuściła się do użycia zaklęcia niewybaczalnego o formurze Avada Kedavra na terenie Szkoły Magii i Czarodziejstwa Hogwart. Dyrektor prosił mnie, abym przekazała Panu ową oskarżoną. - powiedziała, uważając na swoją dykcje.

- Nie jestem Casper Blake. Jestem Mortheus Cearell i również zostałem przydzielony by kontrolować Hogwart. Spojrzał na kobietę, po czym na uczennicę i powiedział chłodnym głosem. - Wyślę sowę do ministra i on zadecyduje czy usunąć cię ze szkoły. Do tego czasu winnaś się uważać za zawieszoną w prawach ucznia. Po chwili znów zwrócił się do kobiety. - Proszę tu poczekać na pana Caspra, gdyż on jest jest uprawniony do orzeczenia co ma robić do czasu przesłuchania. I wyszedł.

Cassandra spojrzała na niego zdezorientowana. Wyglądał tak samo jak opisywali go współpracownicy... Cóż, jej słabość do zapamiętywania nazwisk była za bardzo widoczna.
- Przepraszam - rzekła poważnie, chociaż miała zamiar wybuchnąć śmiechem - Cassandra Lancaster - przedstawiła się - Miło mi poznać, dużo o Panach słyszałam - dodała. Elena wydawała się być zdezorientowana i niepewna, gdzie w ogóle jest. Nie poczuła się za miło, gdy człowiek, zajmujący się sprawą Marion wyszedł sobie od tak. - Za jakie grzechy - jęknęła, opierając się o ścianę.

- Witam, witam. O jakie miłe stworzonko mamy w klatce - uśmiechnął się szyderczo. - Miło mi Państwa gościć w moich skromnych progach. Panno Eleno, może opowie nam Pani ze szczegółami to co się stało, od Pani strony. Z chęcią posłucham.

Następnie popatrzył na Mortheusa, który zaczął rządzić jego departamentem i powiedział:
- Drogi Mortheusie, nie życzę sobie, aby Pan w moim imieniu, imieniu mojego Departamentu, podejmował jakiekolwiek decyzje. Zresztą, to dyrektor wysłał tą panią tutaj, więc bez sensu jest obecnie odsyłanie czegokolwiek dyrektorowi. Nie możemy podejmować decyzji, jeśli nie znamy jeszcze wersji oskarżonej. Nigdzie się nam nie spieszy.

- Pani Lancaster, dziękuję za przyprowadzenie tutaj tej skromnej osóbki - znów szyderczy uśmiech. - Może się Pani nie obawiać, z pewnością Ministerstwo postara się o wnikliwe badanie i sprawiedliwy wyrok.

Zaśmiała się na reakcje pana Blake. Gdzież one było miłe? Bezczelne i wygadana gryfonka, chcąca upodobnić się do ślizgona - zdecydowanie rozwiała wszystkie wątpliwości na temat stereotypów.
- Miłe... - zakpiła pod nosem. Nie wiedziała, jak zachować się w sytuacji sporu, jak z resztą było widać na załączonym obrazku, na tle prywatnym - To nic, panie Blake, jej zawieszenie jest na pewno nadal aktualne, bowiem był naoczny świadek oraz ciało biednej sarny. - powiedziała, zakładając dłonie na piersiach. - Panno - momentalnie poprawiła pracownika Ministerstwa Magii.

- Ani sarna, ani świadek nie jest ostatecznym dowodem. Pozwólmy się Pannie Marionie wygadać. A nóż ujawni, że po prostu przez przypadek rzuciła taki czar - po czym okrutnie się zaśmiał. - Panno Lancaster, proszę wybaczyć Mortheusowi jego przekroczenie obowiązków. Zbyt duża aktywność też nie jest dobra.

Siedziała dalej w klatce obojętna na to co sie dzieje. Gdy jakiś mężczyzna poprosił ja o przedstaiwnie swojej wersji wydazeń milczała przez chwile, a później ta kobieta, która ją tutaj przyprowadziła znów się odezwała i musiała poczekać na swoją kolej.
Podczas ich rozmowy wyciagnęła z kieszeni spodni mały flakonik i upiła z niego parę łyków po czym znów schowała go do kieszeni.
-Czy mogłabym najpierw wyjść z tej klatki?- spytała najbardziej uprzejnmie jak tylko mogła.
Juz lubie tego gościa...

Jako że ciągle spoglądał z ciekawością na Marion, jak na pacjenta, więc zapytał:
- Z chęcią bym Ciebie, droga sarenko wypuścił, ale coś tam popijasz, a ja nie lubię, gdy ktoś coś pije i mnie nie częstuje - zaśmiał się szyderczo - Co tam kosztujesz? - zapytał. Był dzisiaj w dobrym humorze, w końcu nie często widzi się uczennice w klatce.

Uniosła brwi, nie dowierzając w to co mówi pracownik Ministerstwa Magii.
- Panie Blake, przez przypadek rzucić Avadę Kedavrę? - spytała cicho i zasiadła na jednym z krzeseł. - Chciał pomóc - skomentowała zachowanie pana Caerella. Założyła nogę na nogę, zerkając na Marion. Cóż, nawet białe ściany w departamencie nie oznaczały nic dobrego. Kojarzyło się jej to tylko z psychiatrykiem. Przeszedł jej dreszcz po plecach. - Nie, nie wypuszczę Cię z klatki, panienko - powiedziała już znudzona tym, że nie chce przedstawić swojej wersji wydarzeń, wtem rozeszłyby się ich drogi. Zmarszczyła nos, widząc, jak Elena pije fiolkę. Jak dobrze, że to Casper zareagował... Na pergaminie, który dorwała z pobliskiego biurka, rzecz jasna uprzednio poprosiła o kartkę jakąś kobietę siedzącą opodal, napisała nazwisko świadka owego zdarzenia - Emerson Berkley. Niestety i ją trzeba będzie przesłuchać. Owy rulonik włożyła do kieszeni marynarki pana Blake, uśmiechając się porozumiewawczo.

- Panno Lancaster, zaproszenia na imprezy przyjmuję dopiero po pracy - roześmiał się okrutnie. - Co do zaklęć niewybaczalnych, to urok ich taki, że są... niewybaczalne. Ale przed wyrokiem z chęcią posłuchałbym tego stworzonka, w końcu rzadko zdarza się taka przemoc w wykonaniu uczniów Hogwartu.

Spojrzała na niego spod półprzymkniętych oczu. Można było uznać to za trafny żart, lecz na pewno nie w stronę Cassandry. To byłoby takie... żałosne.
- Panie Blake - zaczęła zwracając mu uwagę, że takie żarciki nie powinny mieć tu w ogóle miejsca - Za marzenia na szczęście nie idzie się siedzieć. - uśmiechnęła się, wstając z krzesła i idąc pewnym, kobiecym krokiem za klatkę z Eleną. - Owa istota najwyraźniej nie potrafi sformułować konkretnego zdania. Marion, czas to pieniądz, a nam za nadgodziny nie będą płacić - warknęła podirytowana jej zachowaniem.

- Proszę jeszcze chwile poczekać, z pewnością Pan Dyrektor nie chciał, abym miał się jej tylko przyjrzeć. Mi się nigdzie nie spieszy, a jeśli Pani ma coś do załatwienia, to proszę zostawić podopieczną tutaj. Ja jestem cierpliwy i poczekam na spowiedź młodej damy.

- Proszę nie być niedorzecznym! - fuknęła, zakładając ręce na biodra. Musi wypełnić swój obowiązek, poza tym, obiecała dyrektorowi. - Ma Pan naprawdę wyśmienite żarty, lecz nad czym tu się zastanawiać? - spytała, spoglądając mu w oczy. - Sama formuła zaklęcia jest zakazana, a co dopiero używać jej w Szkole Magii i Czarodziejstwa Hogwart! - pomimo tego, iż czuła jak cała się gotuje od emocji, starała się je ukrywać, cóż nieco nieudolnie. - Nawet najszlachetniejsza pobudka nie jest w stanie wytłumaczyć tak brutalnego czynu.

Przysłuchiwała się ich rozmowie.
-Skoro sama formuła jest zakazana to dlaczego pani ją wymawia?- spytała chłodno kobietę.
Wyciągnęła z kieszeni flakonik i wyciągnęła go w stronę mężczyzny.
-Proszę, to tylko sok dyniowy.- podała mu flakonik. Dokładnie taki sam, jak ten, z którego wcześniej piła.

Wziął flakonik i sprawdził zawartość. Rzeczywiście, to tylko sok dyniowy. Następnie zwrócił się do Cassie:
- Droga panno Lancaster. Widzi Pani, z ludźmi należy rozmawiać, a nie ich osądzać. Nalegam, by Pani opuściła ten pokój, zostawiając mnie i Pannę Marion samych. Proszę też zdjąć tą kratę. To tylko uczennica, nic mi nie zrobi. A chciałbym przesłuchać Pannę Marion osobiście.

- Droga Eleno, czekam niecierpliwie, aż przedstawisz swoją wersję wydarzeń. Nie sprawdzaj mojej cierpliwości, każdy może ją stracić. A wiesz zapewne, że jestem ostatnią twoją deską ratunku.

Ponownie zajęła miejsce, zacmokała pod nosem i spojrzała na Elenę.
- Z polecenia dyrektora mam tu być oraz go zastępować. Zna Pan dekret, że uczennica nie może być przesłuchiwana bez jego obecności lub też wyznaczonej do tego osoby. Zostaję, nie mam zamiaru opuszczać panny Marion. - rzekła stanowczo - Tak samo klatki nie zdejmę. - dodała, ponownie zakładając nogę na nogę - I radzę też tego nie robić.

- W takim razie, Panno Lancaster, proszę wziąć ode mnie Pannę Marion. Moim zdaniem jest niewinna z powodu braku dowodów. Co z tym zrobicie to wasza sprawa. No chyba że dacie mi pracować na moich zasadach - mówił to nadzwyczaj spokojnie - A teraz panie żegnam.

OG: I to by było na tyle mojej gry tutaj. Wszystkich gejów i osoby o innej orientacji żegnam, do zoba w przyszłym wcieleniu.

- Doprawdy, słysząc, że jest pan specjalistą, nie pomyślałabym, że tak niekompetentnym - powiedziała obojętnym tonem. Nie mogła nawet odpisać swojego podirytowania. Wstała dynamicznie z krzesła, o jakże chciała wymierzyć mu siarczysty policzek! - Rozumiem, że pańskie zasady mają zamiar wykraczać poza dekrety prawa magicznego. Tym samym sprawa przejdzie na innego pracownika departamentu. - rzekła, patrząc jak klatka wraz z Eleną przenosi się do pomieszczenia dla osób aresztowanych. Podziękowała pracownikowi, który to oszczędził jej lewitowania gryfonki. Elena nigdzie nie mogła się ruszyć, sarna była bezpieczna. Misja wykonana. Sama poszła na piąte piętro swojego gabinetu.

Nie za bardzo wiedziała co jest grane.
-Yyy... czy ktoś może mi wyjaśnić co tu jest grane??- spytałą, ale nie uzyskała odpowiedzi.
Oparła się o szczeble klatki i zaraz od nich odskoczyła. Syknęła tylko z bulu, a na jej plecach pojawiły się dwie pionowe kreski wypalone przez ognistą klatkę.
-Pięknie!

Elena można było powiedzieć była więźniem w Ministerstwie. Przynosili jej "smaczne" jedzenie oraz siłą wynosili do kąpieli. Nazajutrz Cassandra jak zwykle w eleganckich ciuchach przekroczyła progi Departamentu Przestrzegania Prawa. Zapewne gdyby nie dyrektor i niekompetencja pana Blake, siedziałaby teraz w swoim gabinecie, wypełniając dokumenty na temat wyjazdu do Rumunii.
- Witam Panno Marion - powiedziała, dochodząc do jej klatki. W swojej kieszonce marynarki trzymała fiolkę, która czekała tylko na użycie. W połączeniu kolorów szarości i fioletu wyglądała bardzo dobrze, idealnie komponowało jej się to z brązowymi oczami. Uśmiechnęła się do niej, och tak, Cassandrę wypełniał optymizm.

Rano, gdy jakiś mężczyzna przyniósł jej "pożywne i smaczne" śniadanie składajace się z jakiejś papki i szklanki soku dyniowego to odmówiła posiłku. Wypiła tylko sok. Teraz nietknięta papka leżała na tacy w klatce. Gdy kobieta weszła do gabinetu nawet na nią nie spojrzała. Bawiła się swoim wisiorkiem w kształcie węża ze szmaragdowymi oczami.