Stephenowi dobrze było siedzieć w oddali. Mógł podsłuchać kilka rozmów, które jak dotąd nie były zbyt wylewne. Niestety. To było jego główne źródło "pożywienia" - plotki. Wiedział wszystko o wszystkich, jeśli Ci niedyskretnie opowiadali o tym swoim znajomym. A młodzież miała to w zwyczaju, że często uwielbiała się przechwalać. Potrafił wysłuchiwać jaką imprezę zorganizowali w toalecie, kto z kim się związał, komu zrobili dowcip. Wiedział nawet gdzie ludzie chowają alkohol i papierosy. To było niezwykłe. Ile można się dowiedzieć będąc postronnym obserwatorem.
Z zadumy wyrwał go czyjś głos. A zarazem przywitanie. Jakby znajome. Na sam dźwięk aż się wzdrygnął i niechętnie obrócił. No tak, Naya. Nikt inny tak chętnie by do niego nie podszedł. Może to i dobrze? Niespodziewane w tym momencie było spodziewane.
- No cześć - powiedział do Nayi przewlekłym, jakby znudzonym głosem. Nie był chyba dobrym kolegą zachowując się w ten sposób więc szybko się zaśmiał, żeby nie miała się czego przyczepić. - Jak zwykle musisz mnie ranić.. - dodał ostentacyjnie miejsce, które padło łupem łokcia Nayi. Słysząc pytanie z jej strony zaśmiał się. Tym razem całkiem szczerze. - Wiesz, w sumie po to tu przychodzę. Ma naprawdę dobrą tą herbatkę. Chyba poproszę skrzaty zamkowe, żeby robiły podobną na uczty. A co Ty tu robisz? - zapytał ją i tym razem to on badawczo jej się przyjrzał jakby próbując wyczuć intencje, którymi dziewczyna kierowała się przychodzą na szczyt wieży. Na pewno nie interesowała ją przyszłość.

Stark nie śpieszyła się na lekcję. W sumie to długo zastanawiała się czy w ogóle przyjść, w końcu było mnóstwo rzeczy lepszych do roboty niż ślęczenie nad kulą i popijanie herbatki. Mogła na przykład pobuszować po Hogwarcie, wyjść do Hogsmeade, czego nie robiła do dłuższego czasu, lub zająć się swoimi hobby. A mimo to właśnie weszła do klasy wróżbiarstwa. Z ulgą zauważyła, że w sali nie ma żadnych kul ani herbat, ani niczego innego. Nie lubiła tych lekcji, bo uważała, że Wróżbiarstwo nigdy jej się nie przyda w życiu. Poza tym zawsze kierowała się tym, że to ona kieruje swoim losem i ma prawo go zmieniać. Nic nie jest zapisane na kartach przyszłości. Dopiero my bierzemy pióro i piszemy własną historię. - mówiła często. Zajęła szybko miejsce gdzieś z przodu, starając się nie rzucać zbytnio w oczy. W klasie zebrała się już grupka uczniów, ale na szczęście znalazła wolne miejsce. Z niesmakiem rzuciła okiem na krzesło obok. Była typem samotnika i wolała pozostać sama. Zresztą nigdy nie szło jej nawiązywanie kontaktów z innymi ani współpraca w grupie. Nauczycielka mówiła coś jeszcze, ale Jane zagłębiła się w rozmyślaniach nad książką leżącą na stoliku. Próbowała dyskretnie podejrzeć tytuł, ale mądra pani profesor chyba to przewidziała i zaczarowała książkę. Stark fuknęła pod nosem i dała spokój. Postanowiła spokojnie czekać, aż reszta uczniów ruszy tyłki i raczy się zjawić.

To już chyba była jakaś dziwna tradycja, że Rasheed ostatnimi czasy chodził na wszystkie lekcje. W życiu by się do tego nie przyznał, ale po ostatnich zajęciach z wróżbiarstwa, uważał, że w gruncie rzeczy ten przedmiot nie jest taki zły jakby mu się wydawało na początku. Nie było u niego tragedii z czytaniem z dłoni i być może właśnie dlatego poczuł się nieco zbyt pewnie. Niemniej jednak z run czytać przyszłości nie potrafił i w sumie nie przewidywał powtórki, mając nadzieję, że tym razem dowie się czegoś ciekawego o swojej przyszłości. Być może właśnie dlatego zdecydował się na przyjście na kolejne zajęcia, tym razem odbywające się z udziałem córeczki czy kogoś tam od dyrektora. Niemniej jednak nauczycielki noszącej takie samo nazwisko. Nie był zbytnio entuzjastycznie do tego nastawiony, wszak słyszał, że kobieta jest nieco… dziwna, ale cóż, nie takie indywidua się w Hogwarcie widziało i być może właśnie dlatego jedynie się przywitał, stając w grupce uczniów, która miała być, jak się domyślił po rozkładzie krzeseł, rozdzielana na pary. Och, oby tylko nie sparowali go z jakąś nawiedzoną wróżbitką.

Katherine siedziała na samym końcu praktycznie w ciemni tego dusznego i dziwnego pomieszczenia jakim była klasa wróżbiarstwa. Dostrzegła, że przyszło kilka osób z którymi zazwyczaj żyła w dobrych kontaktach więc pomachała im po prostu. Po co się miała odzywać, a skoro przywitali się spojrzeniem to już było ok. Nagle jednak dostrzegła, że Rekin pojawił się również na zajęciach. Podbiegła więc do niego i rzuciła mu się na szyję, ściskając go.
-Misiek, siema. Ty też na te nudne zajęcia?- zapytała, chociaż nudne dodała bardzo ale to bardzo cicho, byleby tylko ta profesorka nie usłyszała. Przecież mimo wszystko aż tak bardzo to nie marzyła o tym by jej podpaść.
-Ciekawe kiedy rzucą kolejnym zadaniem z projektu. Już nie mogę się doczekać. Powiedz mi, wiesz coś o tym dlaczego jestem rezerwowa w składzie w drużynie? No i czy widziałeś może Nadię?- zapytała pewnym siebie tonem, mając nadzieję, że chociaż na ostatnie pytanie uzyska odpowiedź.

Raphael wgramolił się do środka i powiódł po wszystkich zdumionym spojrzeniem. Ale jak to? To nie są zajęcia z profesor Glaber? Co za rozczarowanie! Niemniej jednak postanowił zostać - skoro już tutaj przyszedł, byłoby straszliwym nietaktem tak po prostu wyjść. Zresztą zawsze lubił wróżbiarstwo, uważał, że doskonale pasuje do jego teorii o postrzeganiu życia w inny sposób. Zaglądanie w przyszłość przypominało mu kartkowanie książki, kiedy nie można się doczekać, jak zakończą się losy bohaterów. Oczywiście, jeśli czyta się wyrywkowo, można pominąć jakiś ważny aspekt i tym samym zniekształcić całą opowieść! To samo niebezpieczeństwo wiązało się z wróżeniem i może dlatego Raphael tak bardzo je lubił. A może po prostu jego intuicja i wrażliwość sprawiały, że był dobrym medium. Kto to wie...? W każdym razie stanął we wskazanym miejscu, czując ten miły chaos, kłębiące się w głowie słowa i obrazy, które niedługo ułożą się w spójną całość i zaczną się domagać, by przeniósł je na papier. A on z rozkoszą to zrobi.

Ona również postanowiła pojawić się na zajęciach z wróżbiarstwa. Może nie była zbyt dobra w przepowiadaniu przyszłości i nie za bardzo się tym interesowała, ale te zajęcia były tymi, na których można było po prostu się zrelaksować. Zresztą, samo wróżbiarstwo było dosyć zabawne, a przynajmniej samo wymyślanie przyszłych zdarzeń czy interpretowanie znaków. Zgadza się, Nadia zdecydowanie nie widziała nic w szklanej kuli, a fusy dla niej wyglądały po prostu jak fusy, nie mówiąc już o analizowaniu snów czy czytaniu z dłoni. Mimo to postanowiła jednak przychodzić na zajęcia. Zresztą, Kath też na nie chodziła.
Pchnęła klapę i weszła do środka. Pierwsze na co zwróciła uwagę, to spora liczba uczniów. Spóźniła się albo mamy tu naprawdę wielu zagorzałych przyszłych wróżbitów, trzecia opcja była taka, że wszystkim śpieszą się zegarki i dlatego są tak wcześnie. Nadia postanowiła postawić na ostatnią opcje, bo przecież nie szła z dormitorium aż tak długo.
- Dzień dobry, pani profesor – powiedziała cicho i patrząc przez chwilę na nauczycielkę. Chyba trochę się stresowała lekcją, a może tak jej się tylko wydawało. Wypełniła polecenie i ustawiła się z boku. Przez chwilę patrzyła na siostrę, po czym odwróciła wzrok i rozejrzała się po zgromadzonych. W sali byli przedstawiciele każdego domu, ale głównie starsi od niej o rok. Było kilkoro znajomych osób, którym skinęła na powitanie.

Na ostatniej lekcji szło jej tak super, że przyszła i dzisiaj. Co tam, że teraz z inną nauczycielką (podobno nie była taka straszna i raczej to ona bała się uczniów), coś czuła, że może jednak ma talent do wróżenia. Znowu więc weszła przez klapę w podłodze i zamiast ludzi siedzących przy stolikach zobaczyła ich wszystkich stojących z części sali, bo rogów chyba tu nie było skoro to wieża (?). Stanęła więc z nimi, jak poleciła zaraz pani profesor. Ciekawe o co chodzi, że taka musza tu sterczeć!
- Cześć, Rasheed - przywitała się z nim i uśmiechnęła się nawet do Kat z którą pracowała ostatnio na runach (i która chyba wciąż tam nie odpisała!!). Wiadomo, może nawet by się mogły polubić? W każdym razie Laura była miła i się uśmiechała, bo już ona taka była.

Wróżbiarstwo? Piątek i wróżbiarstwo? Tak, to dziwne. Wiem. W sumie, powinien być teraz pewnie na jakimś mugoloznawstwie, historii magii, w ostateczności pisać wypracowanie dla Blythe’a, ale jakoś.. nie po drodze mu do biblioteki, albo Pokoju Wspólnego, by przysiąść i machnąć ten cały esej, a zajęć z dwóch wymienionych wcześniej przedmiotów nie było obecnie. Cóż zatem, pozostało tylko siedzenie w tym, jakże nastrojowym pomieszczeniu i ogarnianie tajników wróżenia z fusów, czy też interpretacji snów. Wchodząc do klasy, jakoś tak omiótł wzrokiem wszystkich zgromadzonych. No, frekwencja była dość duża, nie można powiedzieć. Frekwencja dość wysoka, jak na takie zajęcia i podejście wielu uczniów do niego. W sumie, to nawet większa od ostatniego mugoloznawstwa, na które poszedł. Oj tak, ten przedmiot kulał i to bardzo. Bardzo, bardzo. Szczególnie w Hogwarcie. Cóż, trudno się mówi. Szkoda tylko, że ojciec nie chciał zatrudnić się tu i wykładać ten przedmiot. Prawda, to byłoby odrobinę stresujące chodzić na lekcje prowadzone przez własnych rodziców.. No, ale z drugiej strony, czemu nie? Jakaś znajoma twarz, bo przecież jakoś trzeba było przeżyć, nie? Popatrzył. Naya. No, ale jej męczyć nie będzie, prawda? O. Kattie się pojawiła. Do niej uderzył jako pierwszej. W końcu ostatnio ten list i w ogóle. Tak więc z uśmiechem przysiadł się do Kattie, którą oczywiście mimo barw domu POMYLIŁ Z JEJ SIOSTRĄ, po czym z uśmiechem powitał. – Przepraszam za tą ciszę z mojej strony.. Tak sobie pomyślałem, że gdybyś nie miała nic przeciwko, to może poszlibyśmy na jakąś kawę, czy cosik innego po zajęciach? Pogadali w spokoju, jak ludzie, nie mierząc do nikogo różdżką, co Ty na to? – spytał, z nadzieją, na uzyskanie aprobaty. Bo sumie.. Katherine. Taak.. ich znajomość dość dziwnie się zaczęła. Niemniej, bardzo ją lubił, tylko ostatnio się pogmatwało..

Sheila również zjawiła się na zajęciach z wróżbiarstwa, bo kto jak nie ona?! Uwielbiała ten przedmiot, więc absolutnie nie mogło jej zabraknąć na zajęciach z profesor Hampson. Co prawda nie znała jej, ale każdy kto nauczał tego zacnego przedmiotu wręcz MUSIAŁ być wspaniałą osobą! Dlatego, gdy tylko wgramoliła się po drabinie, niemalże przyssała się do Betty, zasypując ją pytaniami takimi jak „od kiedy Pani naucza?”, aż po ukradkowe „czy Pani naprawdę jest jasnowidzem?”. Bardzo ciekawiły ją odpowiedzi, dlatego zamiast stanąć z boku, nie chciała od niej odejść, nawet jeśli została poproszona o zajęcie miejsca w grupie. Miała nadzieję, że Hampson nie będzie miała nic przeciwko jej nagłemu wybuchowi entuzjazmu, zwłaszcza, że niektórzy mieli takie miny, jakby przyszli tutaj za karę. Jej nigdy nie trzeba było siłą zaciągać na wieżę, dlatego naprawdę mocno ekscytowała się zajęciami. Może tym razem powróżą z kryształowej kuli? Och, jak ona bardzo chciałaby spróbować!

Echo chyba wpadła w jakiś dziwny stan, być może nawał zajęć w końcu zaczął ją dobijać. Była zmęczona i niezbyt chętna do jakiegokolwiek działania, dlatego z domu wyszła zrezygnowana i pochmurna. Nad głową brakowało jej tylko burzy, może powinna użyć Aqua Passe? Przemierzała korytarze, zmierzając na lekcję wróżbiarstwa w nadziei, że będą zwyczajnie lekkie i przyjemne, chciała czegoś, co pomogłoby się odstresować. Szkoda tylko, ze klasa wróżbiarstwa była tak daleko. Po drodze zdążyła zirytować się na połowę mijanych uczniów, na Irytka i na cały świat, w tym schody, które dziś postanowiły ją zaskoczyć. W końcu wspięła się po drabinie, ledwo unikając wypadku. Trzęsąc się ze złości i nerwów, bo przez chwilę była na krawędzi, przelazła przez dziurę w podłodze i burknęła do Hampson jakieś przywitanie. Starała się być w miarę uprzejma, bo profesor to jednak profesor, a Lyons ostatnio została prefektem, czyż nie? Do czegoś to zobowiązywało.

Betty była nieco zaskoczona tłumnym przybyciem uczniów. Nie spodziewała się tego, że aż tak wiele z nich będzie chciało poznać tajemnice przyszłości i przybędzie na wróżbiarstwo, zwłaszcza, że co poniektórzy z nich wyglądali na takich, których chyba jedynie zakład nakłonił do przybycia na zajęcia. Ze zniecierpliwieniem zaganiała w kąt tych, którzy zagalopowali się i zaczęli siadać, bo niektórzy jak widać się trochę zagapili jak czytali, ale to nic!
- Tak - odpowiedziała Katherine, mierząc ją uważnym spojrzeniem, a potem cicho wciągnęła powietrze, patrząc na jej wybuch entuzjazmu względem jakiegoś chłopaka. Nie zganiła jej jednak, bo w tym momencie przygotowywała karty tarota, którymi mieli dzisiaj się zająć. Podliczyła wszystkie osoby, ciesząc się, że wyszło im parzyście i przygotowała osiem zestawów, rozdając je każdemu, gdy już zsunęła się z biurka.
- Usiądźcie proszę parami - poleciła im, machnąwszy różdżką, która wypisała w powietrzu pary i wsunęła po zestawie do wróżenia w łapki jednej osobie z pary. Gdy wszyscy usiedli, zaczęła przekazywać im początek instrukcji:
- Dzisiaj zajmiemy się wróżeniem z kart tarota. Każdy z was musi przetasować talię i wziąć po trzy karty lewą ręką, koncentrując się po kolei na trzech aspektach życia, którymi są rodzina, uczucia i zdrowie. Potem oddajecie swoje karty partnerowi, aby mógł wam z nich powróżyć. Odblokuje wasze książki, jak już wszyscy będą mieli swoje zestawy.

Aby wykonać wróżbę, należy wpierw potasować karty, skupić się na danej dziedzinie (rodzina, uczucia i zdrowie) i wybrać trzy karty lewą ręką, co w praktyce wygląda tak, że losujecie trzy taroty w odpowiednim miejscu. NIE ZMIENIACIE KOLEJNOŚCI KART, ponieważ jest ważna. Na razie tylko wyciągacie karty i wpisujecie je na końcu posta, dla ułatwienia w kodzie:

Kod:

<retroinfo>Osoba, której przekazujecie karty:</retroinfo>
<retroinfo>Rodzina:</retroinfo>
<retroinfo>Uczucia:</retroinfo>
<retroinfo>Zdrowie:</retroinfo>

W następnym poście podam interpretacje.

Pary:
Nadia Russeau & Katherine Russeau
Stephen Shaw & Ambroge Friday
Wojtek Zieliński & Zilya Fyodorova
Rasheed Sharker & Laura Blaise
Sheila Villadsen & Echo Lyons
Jane Stark & Naya Valley
Meadow Windstow & Raphael de Nevers
Freya Vacheron & Bonnie Gardener

Kolejny post za mniej więcej 24h

Stephenowi nie spodobało się, że musiał zmienić swoją obecną parę. Nauczycielka przydzieliła go kogoś o nazwiskiem Piątek.. Kto mógł mieć tak idiotyczne nazwisko? Czyżby miał rodziców, którzy próbowali być modni i zmienili swoje dane osobowe w czasach, kiedy wśród mugoli popularni byli hipisi?
Chłopaka o specyficznym nazwisku znalazł łatwo, bo okazał się równie.. specyficzny. Wyglądał jak irlandzki gitarzysta zespołu rockowego, który komponował utwory pełne smutku i depresji, bo to nastolatki kochały najbardziej. Wyobrażał sobie jego łazienkę. Miał pewnie w niej więcej żyletek niż Stephen przeznaczył na golenie w całym życiu. Mimo wszystko usiadł z nim przy jednym stoliku i zaczął stosować się do poleceń nauczycielki. Patrząc na chłopaka spode łba przetasował talie i lewą ręką zaczął ciągnąć trzy karty. Przy pierwszej skupił się jednak na swoich rodzicach. Była to jego jedyna rodzina, nie wiedział o żadnych wujkach. A dziadkowie od lat nie żyli. Uczucia. Czy miał jakieś szczególne uczucia? Nie zawodził się na nikim, za nikim nie tęsknił. Zdrowie. Zdrów był jak ryba, nigdy nie czuł się lepiej. Poza tym podobno miał zacząć grać w Quidditcha. Karty, które wylosował przedstawił w rządku.


Osoba, której przekazujecie karty: Ambroge Friday
Rodzina: Umiarkowanie
Uczucia: Cesarz
Zdrowie: Kapłanka

Raphael uśmiechnął się ciepło do Meadow - mimo że nie mamy oficjalnie relacji, to musiał ją znać, bo przecież są w jednym domu i na jednym roku! Usiadł sobie naprzeciwko niej i uważnie wysłuchał instrukcji profesor Hampson. We wróżeniu z kart nie miał zbyt wielkiej wprawy, ale to przecież nic nie szkodzi, najwyższy czas się nauczyć, zwłaszcza że zawsze uwielbiał ten przedmiot, będący jego zdaniem najbardziej magicznym z magicznych.
W skupieniu, marszcząc lekko brwi, zaczął tasować karty, ozdobione pięknymi obrazkami, które migotały tylko w jego palcach, tworząc barwne smugi. W końcu odetchnął głęboko i wyciągnął lewą ręką pierwszą kartę, myśląc o swojej rodzinie. Swoją drogą, powinien się w końcu spotkać z Georginą, ale ostatnio oboje byli pochłonięci swoimi sprawami - Raphael nawet zaczął się przygotowywać do OWUTemów, co było dość niezwykłe, biorąc pod uwagę jego zwykłą niefrasobliwość. Po chwili wyciągnął jeszcze dwie karty - jedną mającą opisać stan jego uczuć, a drugą zdrowie. Podał wszystkie trzy Meadow, zastanawiając się, co też z nich wyczyta.


Osoba, której przekazujecie karty: Meadow Windstow
Rodzina: Księżyc
Uczucia: Rydwan
Zdrowie: Mag

Nauczycielka dość szybko poleciła Rosjance by dołączyła do chłopaka, którego zakładam, iż dziewczyna musiała kojarzyć ze Złotego Sfinksa, skoro byli wcześniej na miesięcznym treningu. Rzuciła mu baczne spojrzenie, szybko wnioskując, że chyba nigdy ani słowa z nim nie zamieniła. Usiadła po turecku na ciemnych poduszkach, dłonią przesuwając po jednym z licznych dywanów, tym samym badając jego materiał. Był cudownie miękki. Momentalnie postanowiła, że zakradnie się tu nocą i zabierze jeden z nich do swojego dormitorium. Oczywiście przed powieszeniem jeszcze nieco go przetransmutuje, co by nikomu się nie kojarzył z tym tutaj. Z tych świetlanych planów wyrwał ją głos nauczycielki, oraz rozdanie kart. Dziewczyna uznała, że im szybciej będzie mieć to z głowy tym lepiej, to też jako pierwsza chciała sięgnąć do talii. Tak jak było powiedziane, przetasowała, wyciągnęła karty, jednocześnie myśląc o tych super trzech aspektach, przy czym słowo "rodzina" powtórzyła w myślach cztery razy więcej niż te pozostałe.
- Cesarzowa, kapłanka i gwiazda. Kurwa, nie mam pojęcia co to znaczy, ale na pewno musi być coś zajebistego, nieźle brzmią - powiedziała przekazując te karty Zielińskiemu, co by jej teraz złotą przyszłość z tego wywróżył. No cóż, te karty naprawdę nie brzmiały źle, zawsze mogła wylosować jakąś śmierć, wisielca i rozwaloną wieżę.

Osoba, której przekazujecie karty: Wojtek Zieliński
Rodzina: Cesarzowa
Uczucia: Kapłanka
Zdrowie: Gwiazda

Rasheed był nieco zaskoczony tym entuzjastycznym powitaniem Katherine, ale nie dał tego po sobie poznać, również krótko ją ściskając i absolutnie ignorując spojrzenie Hampson.
- Jak widać. - mruknął, mierząc ją uważnym spojrzeniem, a potem spoglądając na wchodzącą Nadię. - Siema.
Rzucił do niej, wracając spojrzeniem do Ślizgonki i zastanawiając się nad odpowiedzią na jej pytanie. Nie pałał zbytnim entuzjazmem na następne sfinksowe zadanie, głównie ze względu na to, że ostatnie z duchem bardzo go wkurzyło. Już nawet nie chodziło o to jak długo je robił, ani o fakt, że zamknął go w szafie, a bardziej drażniło go to, że Baron złamał mu różdżkę.
- Wywołałaś wilka z lasu. - powiedział w kwestii Nadii, uśmiechając się z rozbawieniem. - Za to jeśli chodzi o skład. No cóż, Scarlett wróciła.
Wzruszył ramionami, jakby było mu obojętne to, która z nich z nim gra na pozycji pałkarza i w gruncie rzeczy tak było. Obie były jego przyjaciółkami więc ten teges, nie potrafił wybrać. W każdym razie potem zostali podzielony na pary i Rash przywitał się z Laurą, z którą był w parze.
- Wywróżę Ci tortury. - ostrzegł ją z zaczepnym uśmiechem i zaciągnął do stolika, biorąc wcześniej od Hampson karty. Przetasował je i wyciągnął lewą ręką trzy, nie skupiając się specjalnie na losowaniu. Było mu obojętne co mu wyjdzie, bo i tak nie wierzył w te bzdury. Potem podał Laurze zarówno swoje karty, jak i talię, czekając, aż i ona da mu swoje.


Osoba, której przekazujecie karty: Laura Blaise
Rodzina: 1 - Mag
Uczucia: 2 - Kapłanka
Zdrowie: 19 - Słońce

Ostatnimi czasy, Sheila miała tendencję do zalewania nieznajomych ludzi ścianą tekstu, dlatego to, że Betty jedynie zdawkowo jej odpowiedziała, wcale jej nie zniechęciło. Właśnie miała zasypać ją kolejnymi pytaniami, kiedy to podzielono ich na pary i nauczycielka wcisnęła jej w ręce talię kart. Villadsen wydęła usta w podkówkę i zrezygnowała z dowiadywania się czegoś więcej o Hampson, postanawiając zając się Echo, która była dzisiaj coś nie w sosie.
- Hej. - przywitała się z nią łagodnie. - Coś się stało?
Spytała cicho, aby nikt ich nie usłyszał i pociągnęła ją do jednego ze stolików, upewniając się, że usiadła wygodnie, zanim sama zajęła miejsce i zaczęła zawzięcie tasować karty.  
- Mogę jakoś pomóc? - spytała jeszcze, zanim wyciągnęła trzy karty lewą ręką. Jakoś nagle całe jej podekscytowanie gdzieś zniknęło, by zastąpił je smutek.


Osoba, której przekazujecie karty: Echo Lyons
Rodzina: 4 - Cesarz
Uczucia: 4 - Cesarz  
Zdrowie: 17 - Gwiazda

Naya już jakiś czas temu przyzwyczaiła się do dziwnej maniery w głosie Stephena, przy której można było odnieść wrażenie, że chłopak wcale nie chce z tobą rozmawiać. Jednak w większości przypadków było to tylko złudne wrażenie. Dlatego z czasem nauczyła się to zupełnie ignorować.
-Muszę, muszę. -Powiedziała i szeroko się do niego uśmiechnęła. Po chwili chłopak wytłumaczył jej, czemu wcześniej gadał o herbacie. No bo w sumie z jakiego innego powodu miałby się pojawiać na lekcji wróżbiarstwa? Przecież oboje nie wierzyli w te wszystkie przepowiednie i wróżby. -Wiesz, od czasu do czasu wypada pokazywać się na lekcjach.
Kiedy Naya była niemal pewna, że będzie w parze z przyjacielem, nauczycielka postanowiła, że stanie się inaczej. Krukon miał dzisiaj pracować z...Piątkiem. Gdy tylko go zobaczyła, przywitała się z nim, a następnie ruszyła na poszukiwanie swojej pary, którą okazała się być jedna z Gryfonek. Podeszła do dziewczyny, która siedziała już przy jednym ze stolików i dosiadła się do niej.
-Jestem Naya. -Rzuciła szybko i zaczęła tasować swoje karty, by po chwili lewą ręka wyciągnąć trzy karty. Przy pierwszej z nich swoje myśli skupiała wokół rodziny, przy drugiej- wokół uczuć i w końcu trzeciej- zdrowia. Ciekawa, co też "ciekawego" wywróży jej Jane- bo tak nazywała się Gryfonka, przekazała jej swoje karty. Sama rozsiadła się wygodniej na krześle i uśmiechnęła się do dziewczyny, czekając aż wykona swoje zadanie.

Osoba, której przekazujecie karty: Jane Stark
Rodzina: 14- Umiarkowanie
Uczucia: 11- Sprawiedliwość
Zdrowie: 15- Diabeł

Wszystko było dobrze, do czasu, gdy nauczycielka oświadczyła, że będą pracować w parach. Stark nie przepadała za pracą w grupie, uważała się za taką samodzielną i nigdy nie siadała z kimś na lekcjach. Mimo to nazwisko jej pary obiło jej się o uszy. Nie kojarzyła skąd, ale nie sądziła, że to będzie jakaś typowa Ślizgonka, która będzie zbyt leniwa by cokolwiek zrobić i Jane odwali za nią całą robotę. Jej parą okazała się trochę wyższa od niej, zwyczajna dziewczyna. 
- Jane Stark. - odparła, nie chcąc być jakaś niemiła. Naya nie czekała na nią i od razu zaczęła, więc Jane zrobiła to samo. Kierowała się wskazaniami nauczycielki i po kolei losowała: rodzinę, uczucia i zdrowie. Naya podała jej swoje karty, co też zaraz zrobiła Jane. Spojrzała na nie i stwierdziła, że nie wie kompletnie o co w tym chodzi, zresztą może dlatego była taka słaba we Wróżbiarstwie. Czekała na dalsze wskazówki prof. Hampson, milcząc. Nie wiedziała co powiedzieć, czy w ogóle się odezwać. Może lepiej siedzieć cicho.

Osoba, której przekazujecie karty:  Naya Valley
Rodzina:  12 - Wisielec
Uczucia: 7 - Rydwan
Zdrowie: 6 - Kochankowie

Ostatecznie wszystko wyszło na jaw... karty Tarota!!! Puchonka uwielbiała tą staromodną, a zarówno wciąż żywą technikę wróżenia. Co prawda, nie miała wielu okazji by z niej skorzystać, ale Tarot zawsze ją zachwycał. 78 lub 79 kart i każda znaczy co innego. To takie tajemnicze, zagadkowe i pociągające...
W końcu pani profesor podzieliła uczniaków na pary. Partnerką Bonnie została niejaka Freya. Przyjezdna, która sprawiała wrażenie jakby ktoś wysłał ją tutaj na tortury, nie na lekcje. Bonnie usiadła obok niej przy jednym stoliku.
- Witaj, jestem Bonnie - przywitała się i zaczęła tasować talię.
Ok. Wpierw rodzina... Gardenerów na tym świecie zostało niewielu, więc Bonnie miała się o co martwić.
Wisielec... dziewczyna nie pamiętała znaczenia tej karty, ale no proszę was... fajnie się zapowiada...
Uczucia... jakiś czas temu nasz Pufcik spotkał nawet takiego jednego. Oby Tarot powiedział coś miłego.
Mag... thank you, mummy.
Zdrowie... z tym w sumie nie miała problemów... chyba że nagła śmierć podpada pod kategorię "zdrowie".
Cesarz... haha.
- Wow, mam nadzieję, że wyjdzie z tego coś dobrego - rzuciła z uśmiechem, podając rozkład nowej znajomej.

Osoba, której przekazujecie karty: Freya Vacheron
Rodzina: Wisielec
Uczucia: Mag
Zdrowie: Cesarz

Kiedy tak sobie grzecznie stała i z niecierpliwością czekała na rozpoczęcie zajęć, żeby móc wreszcie sobie usiąść, podszedł do niej Piątek. Nadia na początku go nie poznała, bo mimo że z jednego domu, nigdy specjalnie nie rozmawiali ze sobą. Tak więc tym większe było jej zaskoczenie, kiedy do niej podszedł i zaczął rozmowę. Zmierzyła go chłodnym spojrzeniem. Och, teraz sobie przypomniała. To ten idiota, kolega Kath, którego koleżanka ma na czole piękny dowód na to, że z Russeau się nie zadaje. Chłopak pomylił siostry albo jest naprawdę pokręcony lub ma dziwne sposoby na podrywanie niewinnych dziewczyn. Opcja trzecia odpadała, bo Nadia niewinna na pewno nie była, zostały dwie.
- Nie mam ochoty na żadną kawę w twoim towarzystwie – odparła chłodno nawet na niego nie patrząc. Niech zaprosi swoją koleżankę ze znakiem na czole, o! – Ja nigdy pierwsza nie zaczynam w nikogo mierzyć różdżką – dodała równie nieprzyjemnym tonem. Przez chwilę milczała, dalej oczywiście nie zaszczycając go nawet spojrzeniem. – I chyba pomyliłeś siostry, Katherine stoi tam – powiedziała i wskazała na siostrę, która rozmawiała z Sharkerem. Miała jeszcze powiedzieć mu, że jest dupkiem, ale profesor rozpoczęła zajęcia. Będą pracować z kartami i wróżyć sobie z tarota, ale będzie zabawa… Kath okazała się jej parą, więc omijając Piątka ruszyła w jej stronę. Karty dostała, kiedy przechodzą obok pani profesor.
- Kolega cię na kawę zaprasza – mruknęła na przywitanie. Usiadła sobie naprzeciwko siostry i potasowała karty. Odłożyła je na stolik i sięgnęła po pierwszą lewą ręką. Zgodnie z instrukcją pomyślała o rodzinie. Najpierw o biednym dziadku, który tak niedawno zmarł, potem o babci, następnie o rodzicach, na koniec zaś o rodzeństwie – Kath, Brandonie i Benjaminie. Spojrzała na kartę, słońce. Nic jej to nie mówiło, ale słońce raczej nie przynosi nieszczęścia, prawda?
Ponownie sięgnęła po kartę i teraz myślała o uczuciach, a następnie o zdrowiu.
- Trzymaj – podała jej karty. Ciekawe, jak bujna wyobraźnia Kath zinterpretuje słońce, cesarza i maga.

Osoba, której przekazujecie karty: Katherine Russeau
Rodzina: 19 - Słońce
Uczucia: 4 - Cesarz
Zdrowie: 1- Mag

Osoba, której przekazujecie karty: Nadia Russeau
Rodzina: 9 - Pustelnik
Uczucia: 6 - Kochankowie
Zdrowie: 3 - Cesarzowa

Katherine uśmiechnęła się jeszcze na odchodnym do Rasheeda gdy ten odchodził do osoby mu przydzielonej przez panią profesor. Właśnie usłyszała też, że ma współpracować dzisiaj z Nadią i rozejrzała się po klasie. Dostrzegła ją jak rozmawia z Piątkiem i zmarszczyła brwi. Zastanawiała się o czym oni też rozmawiają i dlaczego on podszedł do jej siostry a nie do niej. Postanowiła, że później z nią o tym porozmawia. Przeczuwała jednak, że po tym co usłyszała od niej na temat tej całej Aiko na pewno nie będzie dla niego miła i przyjazna. Dostrzegła w oczach siostry ten charakterystyczny chłodny mat, który często pojawiał się w oczach samej Katherine. Potem Nadia ruszyła w jej kierunku więc usiadła i szybko sięgneła po trzy karty, tak że jak ta dotarła do niej to od razu się nimi wymieniły.
-Ambroge? Niech podejdzie do mnie, a nie chce załatwiać sprawy przez moją siostrę. Nie widzę jego kociaka z pentagramem na czole- powiedziała pewnym siebie tonem po czym teatralnie obejrzała się po całej sali. Może gdzieś tam skrywała się mała Aiko.
-Może tak się wstydzi, że nie wychodzi z dormitorium, biedactwo- stwierdziła po czym zaśmiała się przy tym głośno.
-Karty, masz- rzuciła na temat kart tarota. Każda interpretowała co innego, jedna rodzinę, druga uczucia, trzecia zaś zdrowie. Ciekawe co kochankowie oznaczali w jej uczuciach. Jeśli to co znaczą same w sobie to chyba dobrze, że Brandona nie było przy nich na zajęciach. Nie musiał słuchać interpretacji kart swojej siostry.

Długo tak sobie nie posiedział Zieliński. Nawet wygodnej pozycji nie zdążył przyjąć zanim ponownie wstać musiał. Nie podobało mu się, że nauczycielka tak na nich patrzy. Niewiele mógł zrobić. Zawsze mógł wyjść, ale ostatecznie postanowił zostać. Myślał z początku, że lekcja będzie z tą nauczycielką co ostatnio i teraz takie mieszane uczucia miał. Usiadł naprzeciwko Rosjanki i poczekał aż ona przetasuje i wylosuje swoje karty. Kojarzył ją tylko Zieliński, ale to jakoś mu nie przeszkadzało. Widać innymi ścieżkami chodzili i tylko czasem się mijali. Kiedy przyszła jego kolej zrobił wszystko to co nauczycielka kazała. Przetasował, a wyciągając myślał o tym co myśleć miał.
- Cesarzowa, kapłanka, pustelnik - spojrzał na swoje karty, a później przekazał je Fyodorovej. Dwie z kart się pokrywały i w dodatku w tych samych dziedzinach - Muszą być zajebiste, bo mamy dwie takie same. I w tej samej kolejności wylosowane.

Osoba, której przekazujecie karty: Zilya Fyodorova
Rodzina: Cesarzowa
Uczucia: Kapłanka
Zdrowie: Pustelnik

Wreszcie mogli usiąść przy stolikach, tym razem nieco inaczej, bo w dwuosobowych. O ile dobrze pamiętała przeważnie pufy w tej klasie wędrowały zupełnie dowolnie, a dzisiaj panował tutaj taki porządek... Okazało się, że dostała za lekcyjnego partnera Rasheeda. Miała wrażenie, że wszyscy nauczyciele dobierają ich ze sobą w parę. Nie, że by to było źle, zawsze lepiej pracować z kimś kogo się lubi, niż z jakimś głupim puchonem.
Uśmiechnęła się do niego tylko kiedy powiedział, że wywróży tortury. Oboje ostatnio mieli wyjątkowy talent, więc wiadomo, że to co przepowiedzą się spełni? Wzięła talie kart, wylosowała lewą ręką trzy, też specjalnie nie starając się myśleć o tym o czym trzeba było, i od razu podała je ślizgonowi, biorąc od niego te jego. Mag, kapłanka i słońce. Zupełnie nie miała pojęcia co to mogłoby znaczyć i o co chodzi w tym całym tarocie, jak dobrze, że mieli mieć do pomocy książki.

Osoba, której przekazujecie karty: Rasheed
Rodzina:pustelnik
Uczucia:diabeł
Zdrowie:cesarz

Ponownie rozejrzała się po klasie, kiedy usłyszała o tej dziewczynie Piątka. Biedna i naiwna, nie widziała z kim zadarła. Jak jej tam było… Anko, Kaiko, a może Aiko? Oj mniejsza z tym, ważne że ma przechlapane. Kath był czasami nieobliczalna, głównie w sytuacjach kiedy ktoś z nią zadarł. Może nie byłoby tak źle, gdyby tamta dziewczyna dała sobie spokój, a ona chyba też nie lubi przegrywać i przyznawać się do błędu. No nic, miejmy nadzieje, że Kath nie posunie się za daleko, bo tym razem może nie skończyć się tylko na zawieszeniu.
- Chyba mnie pomylił z tobą – mruknęła i wzruszyła ramionami. Widzicie jaka z niej dobra istota? Zamiast wkopać Piątka tłumaczyła jego zachowanie przed Kath. Ach, jak nic ma dzisiaj dobry dzień, ciekawe czy te całe tarotowe karty to potwierdzą? O i może powiedzą jak długo się taki humor utrzyma, mogą też dać jakieś wskazówki do zbliżającego się sprawdzianu z zaklęć…
- Dziwisz się jej? – spytała spoglądając siostrze w oczy. Ech, ten pentagram był zbyt widoczny czy nie lepiej było wykombinować coś bardziej subtelnego, ale również udowadniającego, że z Russeau się nie zadziera.
- Kochankowie? – uniosła brew spoglądając na jedną z kart siostry. Ciekawie się zapowiada, doprawdy ciekawie! A u niej był tylko cesarz, ech, widać która z sióstr ma więcej szczęścia.

Echo zmusiła się nieco do uśmiechu, żeby nie wyjść na największą marudę świata. Widać nie było z nią tak tragicznie jak mogłoby się wydawać, skoro była w stanie myśleć o takich rzeczach. Westchnęła jednak zaraz zrezygnowana, witając się krótko z Sheilą.
- Hej, Sheils - mruknęła, przemieszczając się już do wybranego przez dziewczynę stolika. Usiadła, poprawiła sobie trochę włosy, odkładając odpowiedź, zrobiła smutną minkę i opuściła głowę na stół, a jej blond loczki rozsypały się na nim, kiedy lewą ręką na oślep wyciągała trzy karty z talii. Podała je Sheili.
- Żyć mi się nie chce - mruknęła żałośnie w stronę stołu, wylewając na niego swoje żale. Zaraz jednak podniosła się i spojrzała na Villadsen z niewyraźnym uśmiechem. - Jestem zmęczona, tak sądzę. Nic takiego - powiedziała.

Osoba, której przekazujecie karty: Sheila V. Villadsen
Rodzina: 0 - głupiec
Uczucia: 6 - kochankowie
Zdrowie: 8 - moc

Cóż, może ostatecznie nie będzie tak źle, jak początkowo zakładała Freya, bo musiała przyznać, że prowadząca zajęcia młoda nauczycielka sprawiała wrażenie miłej i poukładanej, a nie wyglądała jak nawiedzona wróżbitka, przepowiadająca wszystkim śmierć. Jasne, pozory mogą mylić, ale pozostawało jej tylko mieć nadzieję, że lekcja obędzie się bez większych niespodzianek.
- Hej, jestem Freya. Miło Cię poznać. – przywitała dziewczynę, z którą została przydzielona w parę do tarota i zajęła miejsce przy odpowiednim stoliku, rozluźniając się, bo stwierdziła, że skoro wróżą sobie w parach, najprawdopodobniej pomyślność ich wróżb będzie zależna od zwykłego dzieła przypadku i kolejności kart w talii. – Jesteś z Hogwartu, prawda? Bierzesz udział w Sfinksie? – zapytała, obserwując karty, które po kolei wyciągała Bonnie i starając się nawet nie mrugnąć, kiedy zobaczyła wisielca, który przecież nie mógł zwiastować fortuny, nieśmiertelności i wiecznego szczęścia.
Po chwili Vacheron sama przetasowała talię i myśląc po kolei o trzech sferach życia, tak jak poleciła profesor Hampson i zaczęła wyciągać lewą ręką karty. Rodzina – koło fortuny. Pierwsze skojarzenie dobre, ale nie bez powodu mówi się, że fortuna kołem się toczy, prawda? Uczucia – kochankowie. Tu Freya nie mogła się powstrzymać przed krótkim uśmiechem, który rozciągnął jej usta, bo doprawdy, tarot miał ogromne poczucie humoru, że dopasował akurat taką kartę do tej sfery. Zdrowie – umiarkowanie. Bez zaskoczeń, przecież i tak była stałą bywalczynią skrzydła szpitalnego. Czyżby więc karty nie były tak przypadkowe, jak sądziła wcześniej? Starając się odgonić od siebie natrętne myśli, podała swoje karty Bonnie.
- Kompletnie nie pamiętam, co znaczy która karta, ale mam nadzieję, że są to dobre rzeczy. – mruknęła jeszcze, gładząc lekko palcem karty, które otrzymała od Puchonki i stwierdzając, że talia została bardzo starannie wykonana, rozejrzała się po pomieszczeniu, by sprawdzić, na jakim etapie są inni i czy prowadząca zajęcia kobieta nie rozdaje przypadkiem podręczników.

Osoba, której przekazujecie karty: Bonnie Gardener
Rodzina: Koło fortuny
Uczucia: Kochankowie
Zdrowie: Umiarkowanie