Przewróciła oczami, kiedy ją tak przywitał. No powitanie to miał przednie, aż nie mogła się powstrzymać od otaksowania go typowym dla siebie chłodnym spojrzeniem, zanim przymknęła powieki, ze spokojem przyjmując krótki pocałunek na ustach, a że przez całe to choróbsko jakie rozłożyło go na feriach mało ostatnio mogli sobie pozwolić na bliskość, nie przejmując się obecnością jakiejś tam mało zaangażowanej chyba w życie szkolne gryfonki (nie wliczając jej prób pozbawienia Gryffindoru Pucharu Domów) objęła Enzo w pasie, opierając głowę na jego ramieniu. Zresztą regulamin chyba pisany był pod młodszych uczniów, oni byli już pełnoletni i nie okazywali sobie aż wylewnych uczuć, a po prostu siedzieli wygodnie obok siebie. To zaraz się jednak zmieniło, kiedy wzrok D’Angelo padł na karcie trzymanej w ręku Halvorsena. Nie żeby nie chciała się z nim solidaryzować, ale… nie no, tak, nie chciała. Oberwanie piorunem nie należało do najprzyjemniejszych rzeczy, dlatego musnęła jego policzek wargami i jednak odsunęła się zapobiegawczo w bok, całkiem słusznie zresztą. Syknęła widząc naelektryzowanie chłopaka energią.
— Uhuuu, czujesz tą chemię, Halvorsen? — uśmiechnęła się do niego kpiąco, zanim sięgnęła po swoją kartę w kolejnym rozdaniu.

2, Pustelnik

Profilaktycznie zignorował jej wywrócenie oczami, woląc udawać, że go nie zauważył, zamiast zacząć sprzeczać się o to jak bardzo to było niemiłe i w ogóle czemu to po nim papuguje. Chyba wyszło mu to na dobre, bo Pani Nieprzewidywalna, objęła go i nawet zaczęło robić się całkiem miło. Wykorzystał okazję i otoczył ją ramieniem, już mając nadzieję, że w tym stanie wytrwają do końca gry, kiedy coś oczywiście musiało zniweczyć jego nadzieję. Shenae nagle się odsunęła, a on nie zdążył w żaden sposób zareagować, a już lekko się… przyjarał. Zakręciło mu się w głowie, więc w pierwszej chwili zdołał wyrzucić z siebie jedynie zduszone „wow”, a dopiero później zwrócił uwagę na to, że D’Angelo coś mówiła. Dotknął ją w odsłonięty fragment szyi, najpewniej „kopiąc” ją prądem, jaki wciąż szalał gdzieś na jego skórze.
- Nie wiem jak Ty, ale teraz tak. - zripostował jej kpinę, uśmiechając się podejrzanie niewinnie i również wygiął się, aby sięgnąć po kolejną kartę. Nie miał pojęcia co mu groziło, ale miał nadzieję, że nie będzie musiał się przekonywać i któraś z pań przegra przed nim. Nawet jeśli to miała być Shenae. Ach ta samcza żądza wygranej.

6, cesarz

Prawdę mówiąc Lilith nie miała siły się wykłócać. Posłała krukonce tylko zakłopotany uśmiech i starała się jak najszybciej zmienić temat. Każdy zapamiętywał z tego wydarzenia to co chciał. Co z tego, że ona wcale nie wyszła na nocne schadzki, a zgubiła się prawie z samego rana i przez cały dzień i część nocy błądziła po okolicach gór skalistych. Ale co było to minęło. Teraz jest teraz. I bez względu na wszystko nie miała zamiaru wracać do tego wieczoru.
Widząc jak nagle ni z tego ni z owego chłopak oberwał piorunem. Przez moment zapomniała, że grają w durnia i powinna się mieć na baczności przy takiej zabawie… jednakże to było na tylko śmieszne, że dziewczyna nie była w stanie się powstrzymać. Jeszcze doszedł do tego komentarz Shenae. Gryffonka tylko zasłoniła usta starając się nie wybuchnąć śmiechem – to byłoby bardzo niegrzeczne.
Trzeba przyznać, że mimo iż zazwyczaj czuła się nieswojo przy takich ‘parach’(nie wiem czy można ich tak nazwać, bo zachowywali się wręcz… specyficznie!), to w tym przypadku po prostu nie umiała się krępować. Z szerokim uśmiechem przyglądała się tej parze w głębi duszy marząc o czymś podobnym.

5, Koło Fortuny

Schowała głowę w ramionach kuląc się krótko, kiedy dotknął ją akurat w kark. Dziabnęła go chwilę potem pod żebra, marudząc jeszcze pod nosem otwarcie:
— Ale dlaczego w szyję? — pytanie retoryczne. Wstrząsnął nią jeszcze raz dreszcz i poczuła nieprzyjemne ciarki na ciele, wzdrygając się kolejny raz automatycznie, czując elektryzujący dotyk jego dłoni. Merlinie. Jakby tego było mało, zaraz poczuła lekki powiew dziwnej magii, kiedy jej mundurek zmienił się w jakieś wyświechtane szaty. Nie była zadowolona. Otworzyła usta, próbując to jakoś skomentować, ale przychodziły jej na myśl same wredne słowa. Po sobie jeździć jeszcze nie jeździła, więc związała usta w wąską linię z niezadowoleniem podwijając rękawy pustelnika do łokci, bo jej przeszkadzały. Zgarnęła kolejną kartę, mając nadzieję, ze tej kolejki nie przegra.
— Nie śmiej się — mruknęła w końcu, wzdychając, opierając się brodą na ramieniu Enzo, czując absolutne zażenowanie w tych ciuchach.
— Lilith, dobra passa, komuś ukradłaś? — zagadała od tak, dla rozładowania frustracji. Skłamałaby gdyby powiedziała, że nie chciała być zgryźliwa. Liczyła tylko, że dziewczyna ma dystans do siebie i zripostuje wypowiedź, zamiast się obrazić.

4, moc

No tak, teraz wszystko zemściło się na biednej krukonce. A trzeba było być takim niemiłym? Los się do niej widocznie odwrócił. Ale jeżeli Lilith wierzyła w coś takiego, jak mszczący się los, to zapewne teraz ona będzie ofiarą w tej grze.
- Wiesz, widocznie zostały mi resztki po tańcu z wilczkiem – wydukała to w taki sposób jakby cała ta sytuacja, która miała miejsce na feriach wcale jej nie ruszała. Wręcz przeciwnie, było tylko zabawną historyjką, którą można było bez skrępowania i żadnych problemów wspominać.
Kątem oka dziewczyna cały czas obserwowała poczynania pary. Powoli czuła się jakby była na jakimś pokazie, a oni pokazywali jej jak powinna wyglądać przykładna para. Na samą myśl o tym zaśmiała się pod nosem. W jej wyobraźni to wyglądała trzy razy bardziej komicznie.

3, Kapłan

Nie odpowiedział na jej pytanie, mimo że w zasadzie miał na to ochotę i jedynie zachichotał, pełen perwersyjnej satysfakcji, kiedy wzdrygnęła się dziwnie, a następnie została prawdziwym pustelnikiem. Tym razem dzielnie zdusił śmiech, chociaż tak w zasadzie to Shenae chyba nie była poważna. Enzo z reguły nie bywał zbyt często uśmiechnięty, więc skoro już mu się zdarzyło, warto było to docenić i pozwolić cieszyć mu się jak najdłużej. No cóż, słowo już się rzekło, więc zachował poważny wyraz twarzy, puszczając oko do Lilith, kiedy upewnił się, ze Krukonka tego nie zauważy. Trochę tak, jakby chciał jej powiedzieć, żeby nie przejmowała się reakcjami jego nadwrażliwej, irytującej do granic możliwości dziewczyny.
- Co mi grozi? - zapytał, kiedy wyciągnął nową kartę. Nie pamiętał czy czasem już kiedyś nie pytał o to D’Angelo, ale nie zaszkodzi zapytać jeszcze raz. Nie był ekspertem od gry w durnia, także…

6, diabeł

Gdy litery pojawiły się na karcie spojrzała wręcz zszokowana na nią, a później na jej towarzyszy. Zaśmiała się zakłopotana pod nosem i prawie że natychmiast powiedziała.
- No to ten, kontynuujmy! – niby nie wzruszona, ale z wielkimi rumieńcami na policzkach pociągnęła kolejną kartę i przyjrzała się uważnie rysunkowi. O jezu, a jak ktoś go zna? Przecież to jest chore! Jak można się kochać w tyle starszym mężczyźnie?! Dlaczego nie mogła mieć sekretu, typu, spanie z pluszakiem, albo, że wierzy w makaronowego boga spaghetti. Och uspokój się Nox! Nikt nie powinien Cię oceniać! A… a przede wszystkim nikt nie powinien użyć tego przeciwko tobie… chyba… Nie! I co ona teraz zrobi?! Miała ochotę zapaść się pod ziemię.

4, Słońce
W dogrywce: 6

Czuł się skonfundowany. Nie znał się na tych wszystkich dziwnych kartach, dlatego nie trzeba było dużo, aby jakoś go zaciekawić. Na nieszczęście Lilith, Halvorsena bardzo zainteresowało cóż takiego dzieje się z jej kapłanem. Obrazek zniknął, a zamiast niego pojawiły się litery, które sprawnie rozczytał, wydając się być odrobinę zmieszanym.
- Kto to jest w ogóle ten Ivos… - rzucił bezpośrednie pytanie, zupełnie nie orientując się, że wypowiedział je na głos i chyba nie chcąc znać odpowiedzi. Z reguły nie obchodziły go takie sprawy jak zauroczenie kogoś w kimś i tym razem nie było inaczej. Po prostu musiał popisać się brakiem taktu, a jakże. Sięgnął po następną kartę i przyjrzał się jej z ciekawością.
- Ta też jest jakaś dziwna. - stwierdził, oczywiście nie wiedząc co go czeka jeśli przegra. Wydawał się aż znużony swoją niewiedzą.

4, gwiazda
w dogrywce 5

Shenae intuicyjnie tylko wychyliła się wprzód obserwując napisy na karcie. Zmarszczyła nieco brwi, ale nazwisko na karcie nic jej nie mówiło. Nie potrafiła tego w żaden sposób skomentować. Tak samo, jak i kwestia wierszy niewiele ją zajmowała, dlatego wróciła do poprzedniej pozycji. Miała nie komentować w ogóle niczego, ale Enzo udzielił się temacie, zerknęła na niego, rzucając rozbawiona:
— Może jakiś pisarz? Nazwisko ma całkiem… cudaczne, idealne na pisarza.
I skupiła się w dalszym ciągu ich wymiany zdań na jego karcie, żeby móc udzielić mu odpowiedzi. Wplotła dłoń w jego włosy, przeczesując je krótko, od razu rzucając odpowiedź:
— Tutaj wyrosną Ci różki, a niżej… — przeciągnęła rękę przez jego kark i kręgosłup aż do linii spodni i zatrzymała dłoń na dole jego krzyża, przypominając sobie o obecności Lilith. Chrząknęła — … tam niżej zabawny ogon.
I odetchnęła, nie tyle zażenowana niewiedzą Enzo, co nią zdziwiona, bo chyba rz już grali razem w durnia. Dlatego rzuciła dość zdawkową odpowiedź:
— Po tej będziesz seksownie wyglądał.

6, Gwiazda

Zerknął na nią, mając naprawdę mieszane uczucia, mimo, że jej teoria wydawała się, o dziwo, całkiem sensowna. W końcu dużo nastolatek podkochiwało się w ulubionych aktorach, więc czemu i nie w pisarzach, skoro Lilith pisała wiersze?
- Coś w tym jest. - mruknął pod nosem, chyba też na chwilę zapominając o tym, że zachowują się tak, jakby Gryfonki wcale tutaj nie było. Za to reakcja Shenae trochę go zaskoczyła. Nigdy nie podejrzewał jej o zapędy do publicznej manifestacji uczuć, a że przed Lilith zdążyli już wykonać całkiem solidny popis, tak jej słowa i dotyk palców w okolicy kręgosłupa, wydały mu się trochę zbyt intymne. Mimo wszystko, nic nie powiedział, na moment tracąc chęć do słownych przepychanek. Zresztą, nawet gdyby zaczął, zaraz musiałby urwać. Cztery litry wody w ustach skutecznie zamknęłoby buzię nawet największej gadule, a Enzo przecież nigdy nie był specjalnie wylewny. Wypluł tę, która dostała mu się do gardła, w pierwszym odruchu krztusząc się nią, a dopiero później odgarniając zlepione włosy z czoła.
- Kręci Cię to? - zadrwił, ale to przecież nie było takie dziwne. Kiedy jego ciuchy były wilgotne, w magiczny sposób zaczynały podkreślać nienaganność jego sylwetki, jaką zwykle skrywał pod obszernymi szkolnymi szatami. Objął Shenae ramieniem, uświadamiając sobie, że i tak powinna być teraz mokra skoro znajdowała się tak blisko niego kiedy napadło go szalone wiadro. Musnął palcami jej talię.
- Miss mokrego podkoszulka. - szepnął jej do ucha, powstrzymując się przed parsknięciem. Och tak, zdecydowanie wyobraźnia mu pogalopowała.

2, cesarz

Na Merlina! Nie znali go! To dobrze! TO BARDZO DOBRZE! Ale teraz tak logicznie myśląc i bardziej spokojnie doszła do wniosku, że nawet jeżeli by go znali, to jakie jest prawdopodobieństwo, że powiążą tego człowieka właśnie z nią? Prawie zerowe! Uspokoiła się i zaśmiała się zakłopotana pod nosem nie potwierdzając, ani nie zaprzeczając słowom Shenae. Wolała udawać teraz głupca, który zgada się na wszystko i nie rozumie co się do niego mówi. Natychmiast z tej pozy wyrwała ja krukonka, która tak jawnie i tak… swobodnie zaczęła się zachowywać przy niej. Spoglądając na nich z dużymi oczami i obserwując każdy ich ruch. Rumieńce na jej policzkach nie znikały od momentu wyjawienia sekretu, jednak z każda minutą powiększał się, a swoje największe stadium ukazał, kiedy pan Halvorsen siedział przed nią jako miss mokrego podkoszulka. No cóż ona też tu siedziała i miała bardzo wielką wyobraźnie, bardzo… owocną, dlatego nie odrywając od niego wzroku pociągnęła kartę, a kiedy zrozumiała, że wpatruje się w niego w… taki sposób spuściła wzrok i wydukała pod nosem czując jak jej policzki płoną.
- Przepraszam…. – miała nadzieję że nie zauważył tego i nie usłyszał jej słów. Musiała się opanować. Uderzyła się delikatnie w oba policzki niespodziewanie i całe zawstydzenie i nieśmiałość z niej wypłynęły, a ona posłała krukonom szeroki i najszczerszy uśmiech jaki można było zrobić. Trzeba przyznać, że ta radość na jej twarzy mogła być w pewien sposób zaraźliwa.

1, Głupiec

Shenae zagadała się z Halvorsenem w takim stopniu, że zabrakło nawet jej refleksu, żeby się od niego odsunąć, kiedy nad nim, ale też po części zdecydowanie za blisko niej, zmaterializowało się niebezpieczne wiadro z wodą. Nie zdążyła zareagować. Oberwała wszystkim tym, co odbiło się od barków chłopaka i jakąś nieznaczną częścią wody na włosach. Nie zakrztusiła się jak Halvorsen, ale z zażenowaniem zaczesała włosy w tył.
— O Roweno… Enzo — wymruczała z rezygnacją, w nim doszukując się winnego, bo jakby nie patrzeć to on przegrał tą partię —muszę Cię nauczyć w to grać. Ta gra nie polega na tym, żeby przegrywać — zauważyła bardzo odkrywczo, chociaż wybaczyła mu wszystko kiedy w końcu jej wzrok z własnych mokrych szmat pustelnika przeniósł się na chłopaka. Wyglądał obłędnie, prawdę mówiąc prawie tak samo dobrze, jak nago, chociaż nie miała dużego porównania, zawsze widziała go w podobnych… mokrych okolicznościach. Gdyby nie była sobą, już dawno straciłaby przy nim swoją pewność siebie. Nie zdążyła mu nawet odpowiedzieć, kiedy w jej uszy rzuciło się mruknięcie Lilith. Automatycznie przeniosła wzrok w jej stronę, wyłapując jeszcze końcowy etap wpatrywania się w Enzo i… uderzyło ją poczucie frustracji, że Enzo skupiał na sobie taką uwagą, w dodatku pobudzając z premedytacją takie rumieńce na policzkach innej dziewczyny. Zerknęła na niego ponownie, tym razem nie ulegając już jego magnetyzmowi, kiedy odpowiedziała trochę sucho:
— Widocznie kogoś tutaj kręci to bardziej niż mnie.
Wyswobodziła się lekko z pod jego ramienia, niby pod pretekstem sięgnięcia po kartę, bo miała mieszane uczucia co do tej sytuacji. Rwana pomiędzy złością na niego, a intuicyjną potrzebą jego bliskości nie potrafiła się na nic zdecydować. Jej dylemat rozwiązała obecność Lilith. Już i tak zbyt otwarcie sobie z Enzo pofolgowali.

2, Księżyc

Może nawet nazwałby Shenae nazwiskiem mugolskiego odkrywcy rzeczy oczywistych i zaczął się z niej podśmiechiwać. Pewnie też w jakiś sposób starałby się dalej ją rozbawiać faktem, że oboje wyglądali teraz jak zmokłe kury, a Krukonka miewała tendencję do wyglądania całkiem ponętnie nawet w mokrej szacie szkolnej, ale jakoś tak nagle atmosfera znacząco się zagęściła. Skupiony na swojej dziewczynie Enzo, nawet nie zauważył, że Lilith dopiero co taksowała go co najmniej wymownym spojrzeniem. Niemniej jednak wystarczyło, aby dostrzegła to She, a chłopak, nawet pomimo znacznej dezorientacji, mógł sobie po jej zachowaniu wykalkulować o co chodziło. W związku z tym nawet nie próbował w żaden sposób jej ugłaskać, bo jaka była wina w tym, że dobrze wyglądał na mokro? Nie przyjmował do świadomości ewentualności o dobrej prezencji również „na sucho”. Po prostu się nachmurzył, sięgając bez słowa po kolejną kartę, gdzieś w przelocie spoglądając krótko na Lilith. Jego jej uśmiech nie zaraził. Może w innych okolicznościach poddałby mu się, ale teraz chyba już szykował się na przegraną, a chyba nie byłaby to taka zła rzecz. Miałby chociaż wymówkę na to, dlaczego nagle dał sobie spokój z wyjaśnieniami.

2, kapłanka

Wzięła swoją kartę w dłoń nie patrząc ani na Lilith ani na Enzo, zła na obu. Chociaż szybko jej się odmieniło kiedy zobaczyła swoją kartę w dłoni. Zmarszczyła niezadowolona brwi, a że była to oficjalna szkolna rozgrywka nie było szansy się z nikim zamienić. Z dwojga złego wolałaby kartę Enzo. Kapłanka to nic strasznego porównaniu do jej mocy. Syknęła. Musiała trafić akurat na najbardziej znienawidzoną kartę.
— Niech to szlag.
Obejrzała się na rozdanie kart, zakładając już najgorsze, bo ta tura nie wskazywała na to, żeby miała ją wygrać. Nie patrząc więc na niesnaski z Halvorsenem, chwyciła jego dłoń, sugestywnie ciągnąc go do góry, żeby był w gotowości gdyby miała przegrać to rozdanie.
— Zatańczysz ze mną, jak coś?
W dwójkę nie wyglądaliby jak debile… chyba.

1, Moc

Kiedy trafiło w nią zaklęcie nie do końca wiedziała co się wokół dzieje. Po prostu spoglądała otępiała w ścianę i nic więcej nie robiła. Kiwała się do przodu do tyłu nie mając jakiegoś konkretnego wyrazu. Całkowity nie ogar wymieszany z głupotą. Kartę wyciągnęła chyba bardziej instynktownie niż dlatego, że o tym pomyślała i nawet nie przyglądając się jej dokładnie rzuciła ją na stół i wlepiła swój wzrok w sufit uznając, że to jest najbardziej interesująca i zasługująca na jej uwagę rzecz w tym pomieszczeniu… a tak naprawdę, to po prostu się zagapiła bez żadnego konkretnego powodu. W pewnym momencie spojrzała na Shenae zdezorientowana, próbowała sobie przypomnieć co powinna zrobić, ale nie bardzo jej to wychodziło. Dopiero po dłuższej chwili, kiedy już robiło jej się słabo ogarnęła, że powinna chyba oddychać w międzyczasie...

5, Kochankowie

Nie spodziewał się, że Shenae nagle przestanie się na niego obrażać, a chociaż było to wymuszone jej fatalną karcianą sytuacją to czy miał powody do narzekania? Popatrzył na nią trochę krzywo, dalej w pewnym stopniu urażony jej zachowaniem, ale mimo wszystko przełknął swoje humory. Był to pewien postęp w ich relacji, gdyż Halvorsen z rzadka rezygnował z początkowo obranego kierunku.
- Mhm - mruknął tylko, gdzieś w przelocie rejestrując też chyba ogłupiałą Lilith, ale to nie miało dla niego większego znaczenia. Teraz obawiał się tylko jednego.
- Tylko wiesz, ja chyba nie tańczę za dobrze. - zdążył tylko powiedzieć, łapiąc też w locie następną kartę i chyba dobrze zrobił, że tak uczynił, gdyż zapewne jakoś w tym momencie rozpoczęło się dzikie pląsanie. Wcale nie kłamał z tym tańcem, zwłaszcza, że zupełnie nie wiedział co ma robić i całkowicie zdawał się na ruchy D’Angelo. Miejmy nadzieję, że na ich ślubie pójdzie im lepiej.

3, śmierć

No cóż, do końca rozgrywki nie warto zwracać na tą dziewczynę uwagi. Po prostu będzie się gapić bez żadnego znaczenia, bądź ignorować. Nie za bardzo wiedziała co się wokół dzieje, ani co się z nią dzieje. Teraz już pamiętając o oddychaniu oglądała ściany z wielkim ‘zainteresowanie’ i ignorowała swoich towarzyszy tak jakby ich tu nie było. Prawdę mówiąc to naprawdę ich nie zauważała. Więc mogliby robić co im się żywnie podoba, a dziewczyna i tak nie ogarnęłaby co się dzieje o ile dostrzegłaby ich w końcu.

5, Umiarkowanie

Shenae też widząc to rozdanie zdążyła złapać swoją kartę zanim poprzednia przegrana zmusiła ją do poruszania nogami w zdecydowanie zbyt dynamiczny tempie. Wcale nie miała ochoty na tańcowanie, ale fakt, że Enzo szło gorzej od niej nieco ją pocieszał. Uśmiechnęła się do niego kwaśno, obracając się w miejscu, czując dziwne zażenowanie. Ktoś powinien coś zmodyfikować w tej talii, bo zmuszanie ludzi dorobienia z siebie idiotów to chyba było wbrew jakiemuś magicznemu prawu. To przecież prawie jak zaklęcie niewybaczalne, skoro nie ma się na to wpływu! Może i nawet dobrze, że tą rundę też się szykowało, że Shenae miała przegrać, bo przynajmniej krócej byłaby zmuszona wierzgać nogami. Dodatkowym plusem było wysokie otępienie Lilith, która najwyraźniej nie miała zapamiętać tego kompromitującego tańca.
— Nauczę Cię — stwierdziła od tak, bo sama chociaż od dawna nie tańczyła, za młodych lat uczyła się tańca towarzyskiego. Nie wypadało, żeby czarodziej czystej krwi nie znał podstaw. Chociaż nie można było powiedzieć, żeby ją takie rozrywki wciągnęła. Wolała sporty i jak się okazuje gry czarodziejskie.

2, Diabeł

Prawdę mówiąc to nie wiem czy robiło to różnicę, czy Lilith zapamięta ten taniec, czy też nie. Tak czy siak nikomu by o tym nie rozpowiadała, a zostawiła dla samej siebie. Jako przyjemne wspomnienie z gry. Teraz to już nawet ją nie obchodziło czy wygra, czy przegra, czy może po prostu będzie siedzieć w takim stanie do końca życia. Po prostu nie obchodziło ją nic, nie wiedziała co się dzieje. Można by było zrobić z nią wszystko, a ona i tak nie byłaby tego świadoma. Straszny stan. Niby była w tym świcie, a jednak błądziła po obrzeżach podświadomości gubiąc się w swoim własnym istnieniu. Dobrze, że przy takim otępieniu nie spadła jeszcze z krzesła!

1, Pustelnik